สามีของผมคือนายเอกนิยายวายน้ำเน่า
กลับบ้าน'เรา'[1]
หลังจากที่ไปเรียนและใช้ชีวิตที่ต่างประเทศเป็นเวลานาน วันนี้ลลินได้เดินทางกลับมายังประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตน
มุ่งหน้าสู่ตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยที่ๆหล่อหลอมตนให้ได้เติบโตขึ้นมา
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่า~~ในที่สุดก็ถึงสักทีน้าาา เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเป็นบ้า//ยืดเส้นยืดสาย
ลลิน สุขสวัสดิ์
'5ปีแล้วสิ ที่นี่ยังเหมือนเดิมเลยแหะ'//มองไปยังซอยข้างหน้า
ในขณะที่เดินเข้าไปยังในซอย2เลนที่มีบ้านคนติดขนาข้างอยู่นั้น ลลินก็เหลือบมองไปยังรอบๆสถานที่ที่คุ้นเคยแต่ไม่คุ้นเคยนี้
ป้าผนี
...//ยืนหันหลังให้ลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
หืม นั่นป้านีนี่นา สวัสดีครับป้านี~💖//หันไปยิ้มและไหว้งามๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
'อ้าว ทำไมป้านีไม่ตอบวะ?' "ป้านี!!!"//ตะโกน
ป้าผนี
....//ไม่มีเสียงใดๆ
...
ไร้เสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกกรุณ.....
ลลิน สุขสวัสดิ์
'จิ๊ ไม่เจอกันนานแค่5ปีทำเป็นหยิ่งว่ะ'//แอบย่องไปหาป้านี
ลลิน สุขสวัสดิ์
'คอยดูเถอะป้า เดี๋ยวลลินคนนี้จะเอาคืน ฮี่ฮี่'
นัยน์เนตร
เห้ยนั่นใครน่ะ!!!!//ตะโกน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เหวอ!! เอ๊ะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ครับ! คนครับผม!//ตะโกนกลับ
นัยน์เนตร
เห้อค่อยโล่งใจหน่อย//เดินมาหาลลิน
นัยน์เนตร
หน้าตาคุ้นๆนะนายเนี่ย
ลลิน สุขสวัสดิ์
ครับ ผมลลินครับ สุขสวัสดิ์//พยายามหลี่ตามองอีกฝ่าย'เทพบนหัวนั่นคงเป็น...'
นัยน์เนตร
อ้าว ไอ้ลินนี่เอง ว่าแล้วหน้าตาคุ้นๆ 5555
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอ๊ะ ครับ?//'ใครวะมาเรียกเราไอแบบนี้นิ'
นัยน์เนตร
อ้าวจำกันไม่ได้เหรอวะ นัยเนตรไง!!//ยิ้ม
ลลิน สุขสวัสดิ์
...... ไอเชี่ยเนตร!!!/🥳
ลลิน สุขสวัสดิ์
เชี่ย ทำไมมึงตัวใหญ่งี้วะไอเหี้ย กูนึกว่าลุงที่ไหนสะอีก//พยักหน้าทักทายเทพประจำตัวเนตร
นัยน์เนตร
โหพอจำได้นี่เอาใหญ่เลยนะมึง ทำไมมึงมาอยู่นี่ได้วะ?ไม่เจอกันนานเลยนี่หว่า
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูพึ่งกลับจากต่างประเทศมาเว้ย //ยิ้ม+เหลือบตามองรอบๆที่เริ่มมืด 'พลังงานไม่ดีเต็มเลยแหะ ป้าผนีเองก็...'
นัยน์เนตร
โหยยยย ดีนะที่มึงยังรู้จักทางกลับบ้าน มาๆขึ้นจักรยานกูมาเดี๋ยวกูไปส่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แล้วกระเป๋ากูอ่ะ เอาไว้ไหนวะ//ยกกระเป๋าขึ้นมาโชว์
นัยน์เนตร
ต่อให้มึงยกขึ้นมาให้กูดูกูก็มองไม่เห็นหรอกไอห่า แบกไว้แล้วขึ้นมาเถอะน่าาาา
ลลิน สุขสวัสดิ์
มึงจะไม่พากูตกคันแทนา ตำกำแพงบ้านใช่ป่ะ//ถามขำๆ
นัยน์เนตร
นั่นมันสมัยไหนแล้ว มาขึ้นมาเชื่อใจลูกพี่คนนี้ได้เลยเว้ยยย
ลลิน สุขสวัสดิ์
ขี่ดีๆนะไอสัส ทางยิ่งมืดๆอยู่//กอดกระเป๋าไว้แน่น
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังมุ่งหน้าเข้าไปในซอยอยู่นั้น
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอ้อมึง ทำไมป้านีเขาไม่ตอบกูวะเรียกตั้งหลายครั้ง//😤
นัยน์เนตร
มึงหมายถึงป้านีไหนวะ//เสียงสั่น😰
ลลิน สุขสวัสดิ์
ก็ป้าผนีไง ผนี นงยรัตน์ อ่ะมึง//🤨(😈)
นัยน์เนตร
......//ขี่เร็วกว่าเดิม
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไอสัส กูสิตกบักห่านี่แหมะ มึงสิรีบไปตายหยังบักเนตร!!!!//ตะโกน+กอดเสื้อเนตร
ลลิน สุขสวัสดิ์
อึ๊ บักควย//ลูบหน้าผากตัวเอง
ลลิน สุขสวัสดิ์
อืม เก่าชะมัดให้ตายสิ//มองไปที่บ้านของตัวเอง
นัยน์เนตร
ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวมื่ออื่นเช่ากูสิมาหาอีกเทื่อนึง//เสียงเบา
ลลิน สุขสวัสดิ์
ห้ะ มึงว่าหยังเกาะเพื่อน//เงี่ยหูฟัง
นัยน์เนตร
ลงไปแหมะห่วย กูสิฟ่าวเมียบ้านแล้ว!!//เสียงสั่น+น้ำตาคลอ
ลลิน สุขสวัสดิ์
เออๆ บ่ต้องย่านดอก ประสาผีป้าผนีสื่อๆน่ะ//พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
ลลิน สุขสวัสดิ์
คือสิบ่ฮู้วะ กูสุขสวัสดิ์เด้เพื่อน กูเห็นอยู่แล้ว!!//ยืดอกมั่นหน้ามั่นใจ
นัยน์เนตร
แล้วมึงสิเว้าหาหยัง มึงกะฮู้อะฮือออ😭
ลลิน สุขสวัสดิ์
เออๆ กูกะอยากสิแกล้งมึงสื่อๆนิล่ะ ไผสิไปคิดเนาะว่าโตป่านนี้แล้วมึงยังย่านผีอยู่น่ะ//ถอนหายใจ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ทั้งๆที่บ้านมึงกะบ้านกูเฮ็ดอาชีพคล้ายๆกันแท้ๆ//จุ๊ปาก
นัยน์เนตร
บ้านกูแค่ดูดวงและสื่อสาร
นัยน์เนตร
บ้านมึงอะทั้งนำทางวิญญาณ สื่อสารกับวิญญาณ ผนึกบ้าง ปลดปล่อยบ้าง ดูดวงบ้าง ทำลายบ้าง
นัยน์เนตร
มึงกะกูไม่เหมือนกัน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เหมือนสิวะ ก็เกี่ยวกับวิญญาณภูตผีปิศาจนิ//ขมวดคิ้ว
นัยน์เนตร
อย่างน้อยบ้านกูก็มีเทพประจำตระกูลและเทพประจำตัวอ่ะ
นัยน์เนตร
บ้านมึงแม่งเป็นเทพกันเองอ่ะ
นัยน์เนตร
เหมือนก็เหี้ยละมั้ย
ลลิน สุขสวัสดิ์
เทพบ้าบอไรวะ แค่คล้ายเฉยๆ//จริงจัง
นัยน์เนตร
โหไอลิน ใช้พลังลอยบนฟ้ายกของเสกของวาปไปมาเป็นว่าเล่น ถ้าไม่ใช่เทพแล้วเป็นเหี้ยไรได้อีกวะ
นัยน์เนตร
ขนาดเทพบ้านกูยังเกรงใจตระกูลมึงเลย
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่อ่ะ มึงอาจตาฝาดก็ได้//😑
นัยน์เนตร
กล้าสาบานมั้ย มึงกล้าสาบานมั้ย!!!
นัยน์เนตร
งั้นก็อย่าเถียงกูดิ้!!!//😭
ลลิน สุขสวัสดิ์
เป็นลูกหลานเทพก็ไม่ได้แปลว่าเป็นเทพนิ?แม่งจริงหรือปล่าวก็ไม่รู้ แถมพลังที่ตระกูลกูมีจริงๆพวกมึงก็ฝึกกันได้ด้วยซ้ำนะเว้ย//🤓
นัยน์เนตร
ฝึกได้ แต่ใช้แทบไม่ได้ไง ฝึกกันเป็น10-20ปี มากสุดก็ใช้ได้นิดเดียวอ่ะ
นัยน์เนตร
โอ้ยกูไม่คุยด้วยล่ะแม่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้าวเดี๋ย-
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้าวเชี่ยนี่!!//😑
ลลิน สุขสวัสดิ์
//ลากกระเป๋าเดินเข้าบ้าน
ในขณะที่ลลินเข้าบ้านไป ก็พลันปรากฏกลุ่มเงาสีดำของมนุษย์มากมายล้อมรอบบ้านของลลิน
หนึ่งในกลุ่มค่อยๆเดินออกมา เงาสีดำปรากฏเป็นผู้หญิงวัย50ที่กำลังคร่ำครวญ เดินมายังประตูหน้าบ้านของลลิน
ป้าผนี
ลิน....ลิน....ช่วยด้วย
ป้าผนี
ช่วย..พวกเรา....ด้วย
นักเขียนเองจ้า
ขออนุญาตตัดจบในตอนแรกนะครับ หากผิดพลาดประการใดขออภัย ณ ที่นี่ด้วยนะครับผม พึ่งลองแต่งนิยายครั้งแรกในชีวิต ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ🙇🏻
กลับบ้าน'เรา'[2]
หลังจากที่ลลินมาถึงบ้าน เขาก็พบว่าข้างในบ้านนั้นมีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด ลลินจึงลงมือทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง โดยใช้เวลาทั้งคืน
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอยยย ทั้งฝุ่นทั้งอะไรเต็มไปหมดเลย
ลลินยกของเก่าที่ไม่ใช้แล้วออกมาข้างนอก ไม่ว่าจะเป็นเตียงหมอนมุ้งหรือแม้แต่เสื้อผ้าเก่ากับโซฟาเก่าก็ตาม
ลลิน สุขสวัสดิ์
แถวนี้มีร้านฟอนิเจอร์ดีๆบ้างไหมนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
'เห้ออออ แม้จะเสียดายแค่ไหนก็คงต้องทิ้งสินะ'
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง
ในขณะที่ลลินกำลังบ่นก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ใส่แว่นตาหนาเตอะกับหนวดเครารุงรัง ที่กำลังมองเข้ามายังบ้านของเขาอยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
สวัสดีครับ//โบกมือให้
ตะวัน
!!!//โบกมือกลับไปให้อีกฝ่ายพลางก้มหัวให้
ตะวัน
เอ่อ บ้านนี้เป็นของคุณเหรอครับ แหะแหะ//ยกมือขึ้นเกาหัว
ตะวัน
ผมไม่ได้จะว่านะ...แค่
ลลิน สุขสวัสดิ์
ครับ บ้านนี้เป็นมรดกตกทอดจากครอบครัวผมน่ะครับ//ยิ้มหวาน
ตะวัน
ง...งั้นเหรอครับแหะ//หลบตา
ตะวัน
คุณบอกว่า....ได้รับ...เป็นมรดกเหรอครับ??//จ้องเขม็งที่ลลิน
ตะวัน
......//ขมวดคิ้ว+จ้องเขม็ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
???//เอียงคอสงสัย
ตะวัน
ลลิน....ใช่ไหม?//ถามหยั่งเชิง
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้ครับ ผมนี่แหละลลิน สุขสวัสดิ์!!//ยิ้มกว้าง
ตะวัน
ดีใจที่...ได้เจอ...นะ....ลลิน:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
'คุ้นจังแหะไอ้ปฏิกิริยาแบบนั้น'
ตะวัน
ใช่ เราเองตะวัน ฮะฮะ//ยิ้มกว้าง
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
นายเปลี่ยนไปมาก นัยเนตรเองก็เปลี่ยนไป
ลลิน สุขสวัสดิ์
ดีที่นิสัยยังเหมือนเดิมนะเนี่ย 5555
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอ๊ะ อ่าก็ใช่ เมื่อวานน่ะ//ลูบคาง
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้ามาข้างในก่อนสิตะวัน//เปิดประตูรั้ว+ผายมือเชิญ
ตะวัน
ขอรบกวนด้วย//เดินเข้าไป
ตะวัน
ทำไม...เหมือนไม่ได้นอนนะ//มองอีกฝ่าย
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้อ คือว่า...เราทำความสะอาดบ้านทั้งหลังแต่เมื่อคืนน่ะ//ยิ้มกว้างด้วยใบหน้าเหนื่อยๆ
ตะวัน
ยัง...รักความสะอาด...เหมือนเคยเลยนะ//ยิ้มแบบไม่ถึงดวงตา
ลลิน สุขสวัสดิ์
'ไม่เห็นอะไรเลยแหะ ทั้งๆที่ควรมีไม่ใช่เหรอ?'
ทันใดนั้นก็มีเสียงทะเลาะกันดังขึ้นมา โดยที่มีเสียงของจักรยานดังเอี้ยดอ้าดดังขึ้นพร้อมกันนั้นเอง
นัยน์เนตร
โอ้ย ขับดีๆหน่อยจักรยานกูแพงนะเว้ย
พิทักษ์
ก็ขับอยู่นี่ไง แม่ง
เสียงทะเลาะกันก็หยุดลงที่หน้าบ้านของตระกูลสุขสวัสดิ์
นัยน์เนตร
โอ้ไอลิน อยู่ไหม//ตะโกน
ลลิน สุขสวัสดิ์
กูก็นั่งอยู่หน้าบ้านนี่ไง ตะโกนทำไมก่อนวะ!!//ตะโกนกลับ
นัยน์เนตร
อุ้ย 555//เหลือบไปเห็นลลินที่นั่งอยู่แคร่ไม้
นัยน์เนตร
มาด้วยเหรอ5555 มาไม่บอกพวกกูเลยนะ:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้ไง เอ่อ....'ใครว้าา นึกสินึก!!'//ยิ้มค้าง
พิทักษ์
เราไง พิทักษ์ จำกันไม่ได้แบบนี้เสียใจนะเนี่ย//เช็ดน้ำตาทิพย์
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ๋อพิทักษ์นี่เอง//ยิ้มสดใส
พิทักษ์
เป็นไงบ้าง5ปีที่ผ่านมา ขอเข้าไปได้ไหม??//มองประตูรั้วที่ใกล้พัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
เข้ามาเลยพิทักษ์ไอเนตร เข้ามาๆ//กวักมือเรียก
ลลิน สุขสวัสดิ์
'หืม ทำไมเทพของไอเนตรร้องไห้??'
นัยน์เนตร
ไมกูโดนเรียกไออยู่คนเดียววะ แม่ง😑
พิทักษ์
บ่นทำเหี้ยไร เข้าไปสิวะ เปิดประตูระวังๆด้วยเดี๋ยวพัง
ลลิน สุขสวัสดิ์
'พลังงานลบเต็มตัวเลยแหะ'
ตะวัน
ลินกลับมา...เราดีใจนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ลินเองก็ดีใจที่ได้กลับมาเหมือนกัน ถึงแม้ว่าบ้านเมืองจะดูแปลกๆก็เถอะ//มองไปยังบ้านเรือนที่มีแต่พลังลบ
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อย"จัดการ"ละกัน//ยิ้มกว้าง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แถวนี้มีร้านเฟอร์นิเจอร์ไหม?
พิทักษ์
ม..ไม่มีนะ//สะดุ้ง
นัยน์เนตร
คือทุกคนในหมู่บ้านเขา จะว่าไงดี//กังวล
ตะวัน
ตายหมดแล้ว เหลือแค่"พวกเรา"//มองไปที่สองคนก่อนหน้า
หลังจากที่ตะวันพูดจบ ทั้งนัย์เนตร พิทักษ์ และ ตะวันก็จ้องเม็งใส่กันด้วยแววตาเอาเรื่อง
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ้อ เหรอ???//หน้านิ่ง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แย่จังเนอะ อย่างงี้คงต้องเข้าไปในเมืองสินะเนี่ย//ยิ้มกว้าง
จริงๆแล้วยัยเนตรต้องการถามเรื่องราวตลอด5ปีของอีกฝ่าย แต่ก่อนนั้นพิทักษ์เองก็ลองถามและโดนปัดตกคำถามนั้นแล้ว
นัยน์เนตร
//มองที่ลลินอย่างกังวล
นัยเนตรจึงเปลี่ยนคำถาม เพราะเขาไม่อยากมีเรื่องด้วย
ลลิน สุขสวัสดิ์
จักรยานมึงอะนะ??//😑
นัยน์เนตร
ปล่าว กระบะกูอ่ะ//ถามยิ้มๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
มึงขับรถได้...ใช่ไหม?//หรี่ตามอง
นัยน์เนตร
ไว้ใจกูได้!!!//ยืดอกภูมิใจ+เชิดหน้า
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอเค ดีล!!😃
ลลิน สุขสวัสดิ์
ฝากตัวด้วยนะพิทักษ์
พิทักษ์
แน่นอน เราขับรถเก่งอยู่แล้ว☺️
ลลิน สุขสวัสดิ์
ทำไมถามงั้น??...ก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้วสิ เราเพื่อนกันนี่เนอะ!!!
ตะวัน
ใช่...เรา...เพื่อน...กัน:)
นัยน์เนตร
......//หรี่ตามองตะวัน
แล้วทั้งสี่ก็ขึ้นรถกระบะของเนตรขับเข้าไปยังตัวเมือง โดยที่ลลินนั่งอยู่หลังกระบะกับเนตร และ พิทักษ์นั่งหน้ากับตะวัน
เมื่อมาถึงร้านเฟอร์นิเจอร์ ลลินก็ทำการเลือกซื้อสิ่งของต่างๆ ทั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าและอื่นๆมากมาย
รวมทั้งขายเฟอร์นิเจอร์ของเก่าๆในบ้านทิ้งไป
พิทักษ์
ระวังหน่อยไอเนตร เดี๋ยวมันก็ร่วงหรอก!!
นัยน์เนตร
กูก็ระวังอยู่นี่ไง ๆไอสัสนี่อย่าบ่นได้ป่ะ?!
ลลิน สุขสวัสดิ์
เห้ๆซ้ายหน่อย นั่นล่ะๆ วางเลยๆ//โบกไม้โบกมือ
ทั้งสี่ใช้เวลาจัดบ้านให้ลลินจนเที่ยง
ตะวัน
ไป...หาอะไร....กินกันไหม?//มองไปที่ลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
อื้ม เอาสิไปก่อนเลย
พิทักษ์
ไปด้วยกันสิ//มองไปที่ลลิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เดี๋ยวตามไป ขอจัดห้องก่อนแป๊ปนึง//เดินหันหลังเข้าบ้าน
พิทักษ์
....//มองหน้านัยเนตรและตะวัน
นัยน์เนตร
....//มองหน้าพิทักษ์และตะวัน
เมื่อลลินดลับเข้าไปยังในบ้าน บรรยากาศระหว่างทั้งสามคนก็พลันอบอวลไปด้วยความไม่ไว้ใจกันและกัน
ตะวัน
ว้า~~ไปซะแล้ว~//ยิ้ม+หันหน้าไปหาทั้งสอง
ตะวัน
กิน...อะไรดี...นะ?:)
นัยน์เนตร
//มองอย่างเย็นชาให้ตะวัน
นัยน์เนตร
อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึง--
ตะวัน
กูทำไม!! อย่าคิดนะ...ว่ากูไม่รู้ว่าพวกมึงทำอะไร!!!//:(
ตะวัน
กูจะไม่ให้มันเกิดขึ้น!!! สิ่งที่พวกมึงทำหรือจะทำต่อจากนี้จะไม่มีวันเกินขึ้นหรอก!!:)
พิทักษ์
มึงอย่าหวังเลย ว่าจะทำอะไรพวกกูได้ สิ่งที่มึงทำมันไร้ค่า ตะวัน//มองอย่างเอาเรื่อง
นัยน์เนตร
เหอะ อย่าหวังว่าสิ่งที่มึงทำจะได้ผลนะไอ้ตะวัน //มองตะวันด้วยหางตา
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่า นี่มันนาฬิกาเก่าสมัยรุ่นทวดนี่นา
ในขณที่ลลินเอื้อมมือไปจับ ก็มีบางอย่างตกลงมาจากนาฬิกา
ลลิน สุขสวัสดิ์
จดหมายเหรอ?? สองฉบับเลย??//เปิดอ่าน
ลลิน สุขสวัสดิ์
.....งั้นเหรอ
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่าผิดหวังจริงๆ:(
ลลิน สุขสวัสดิ์
คงต้องทำให้"มัน"เผยตัวของมันเองแล้วสินะ:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
เสียดายเวลาที่เคยเป็นเพื่อนกันจริงๆ;)
ลลินทั้งยิ้มและร้องไห้ออกมาหลังจากอ่านจดหมาย ที่มีลายมือและชื่อของพ่อและแม่
ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มและเดินออกไปพบทั้งสามคนที่กำลังรอคอยอยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
คิดไว้รึยังว่ากินอะไรดี
ลลิน สุขสวัสดิ์
//มองทั้งสามคน
ลลิน สุขสวัสดิ์
งั้นก๋วยเตี๋ยวนั่นแหละ เดี๋ยวทำให้
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ไปบ้านตะวันนะ เพราะเรายังไม่มีเครื่องครัว
ตะวัน
ยินดีอย่างยิ่ง....เชิญ
ทั้ง4คนใช้เวลาในมื้ออาหารด้วยกัน ที่บ้านของตะวัน
เฝ้ามองทั้งสามคนด้วยความไม่ไว้ใจอยู่ลึกๆ
ไม่ไว้ใจ[1]
หลังจากที่ ได้ใช้เวลาอาหารกลางวันร่วมกัน
คนทั้งสี่ก็ต่างแยกย้ายกันไป
นัยน์เนตร
บายมึง เดี๋ยวพรุ่งนี้มาหาใหม่//โบกมือ+ยิ้มสดใส
พิทักษ์
บายครับ ไว้เจอกันใหม่นะลิน//ยิ้ม
ตะวัน
ไว้เจอกัน...ลลิน...บ๊ายบายนะ//โบกมือช้าๆ
ลลิน สุขสวัสดิ์
บ๊ายบาย~ เจอกันพรุ่งนี้!!! ส่วนมึงไอเนตรมึงไม่ต้องมาหรอกถ้าจะแดกอย่างกะพายุขนาดนั้นอ่ะ//ยิ้มขำๆ
นัยน์เนตร
ก็กูหิวนี่ กูผิดไร🥲
พิทักษ์
สมน้ำหน้าไอสัส5555
เมื่อทั้งสามคนออกไป ทิ้งไว้แต่เพียงลลินในบ้านหลังใหญ่ท้ายหมู่บ้าน ของตระกูลสุขสวัสดิ์
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่าสงสัยกันทั้งสามคนเลยแฮะ ไม่ง่านเลยนะครับ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ว่าไหมครับ
ป้าผนี
หนูต้องระวังมากกว่านี้
ป้าผนี
ทั้งสามคนนั้นไม่น่าไว้ใจ หนึ่งในสามคนนั้นคือตัวการ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ผมก็ไม่ไว้ใจอยู่แล้ว
ลลิน สุขสวัสดิ์
ผมลบพลังลบบนตัวพวกเขาไม่ได้
ป้าผนี
งั้นก็เป็นไปได้ว่าทั้งสามคนนั้น
ลลิน สุขสวัสดิ์
เป็นตัวการทั้งหมดนี้
ลลิน สุขสวัสดิ์
ขอบคุณนะครับป้านี ช่วยได้มากเลยล่ะครับ//ยิ้มอบอุ่น
ป้าผนี
ไม่หรอก...ยังไม่มากพอ
ป้าผนี
ป้าจะไปบอกผีตนอื่นๆให้นะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ฝากด้วยนะครับ อ้อ อาหารวางอยู่หน้าบ้านป้านะครับ//ยิ้มลึก
ป้าผนี
ขอบใจมากจ่ะ ระวังตัวด้วยนะหนูเป็นที่พึ่งเดียวของพวกเราแล้ว//ยิ้มลึก
ลลิน สุขสวัสดิ์
ผมจะไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วงหรอกครับ
เมื่อป้านีหายไป ลลินก็เข้าบ้านของตนเองทันที
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่า ที่นี่ไม่มีสัญญาณเลยแหะ//มองมือถือตัวเอง
ลลิน สุขสวัสดิ์
แต่ก็คงไม่แปลกหรอก ก็ที่นี่เป็นสถานที่...แบบนั้นไปแล้วนี่นา:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่าา ทำไมเพดานสกปรกจังนะ//พึ่งตื่น
ลลิน สุขสวัสดิ์
อืม ไปอาบน้ำสักดีกว่า
ลลินเดินออกมาจากห้องและตรงไปยังห้องน้ำ แต่ในระหว่างนั้นลลินก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่เป็นเล่มๆ วางอยู่บนฟอนิเจอร์ทีาพึ่งซื้อมา
ลลิน สุขสวัสดิ์
อ่าา เราซื้อมันมาด้วยอ่อวะ?//นิ่งคิด
ลลิน สุขสวัสดิ์
..... ช่างมันละกัน//เดินเข้าไปอาบน้ำ
หลังจากที่ลลินอาบน้ำเสร็จและแต่งตัวเสร็จ ลลินก็หยิบหนังสือเล่มนั้นมาดู
ลลิน สุขสวัสดิ์
อืมม ปกเก่ามากเลยแหะ//เปิดอ่าน
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้ แต่ข้างในดูใหม่จังเลยนะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้โห อะไรเนี่ยนิยายน้ำเน่าเหรอ5555
ลลินใช้เวลาอ่านเป็นชั่วโมง จนกระทั่งเวลา07:40น.
ลลิน สุขสวัสดิ์
นายเอกนี่รู้ทั้งรู้แต่ก็ยอมเต็มใจให้เขาหรอกแหะ
ลลิน สุขสวัสดิ์
บักพระเอกนี่ก็นะ เห้อ
ลลิน สุขสวัสดิ์
ส่วนตัวร้าย อืม...
ลลิน สุขสวัสดิ์
น่าสงสารเกินไปละ แล้วมีอะไรก็โทษแต่ตัวร้าย
ลลิน สุขสวัสดิ์
รวยเอ้ยนยย
ลลิน สุขสวัสดิ์
//นอนกลิ้งไปมาบนเตียง
ป้าผนี
.....//ยืนอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า
ลลิน สุขสวัสดิ์
//เหลือบไปเห็น
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป้านีไปทำอะไรตรงนั้นครับ มานี่มา//กวักมือเรียก
ป้าผนี
...//โผล่เข้าไปแบบจั๊มสแกร์
ลลิน สุขสวัสดิ์
โอ้โห อย่างเจ๋งงง
ลลิน สุขสวัสดิ์
ทำไมต้องกลัว?ในเมื่อโหดกว่านี้ผมก็เจอมาละ//โอ้อวด
ป้าผนี
เห้อออ หืมอ่านอะไรอยู่รึ
ลลิน สุขสวัสดิ์
นิยาย...ละมั้ง ไม่รู้ของใครหรือมาจากไหนแต่เห็นมันวางอยู่บนโซฟาตัวใหม่อะป้า
ลลินยื่นหนังสือเล่มนั้นให้กับ ป้าผนีดู
ป้าผนี
โอ้ น้ำเน่าจังนะ5555
ลลิน สุขสวัสดิ์
ปเาเนี่ยพูดเหมือนคนเลยอ่ะ แสดงว่าได้รับบุญที่ผมทำให้แล้วดิครับ//ยิ้ม
ป้าผนี
อื้ม ต้องขอบใจมากๆเลยล่ะ
ป้าผนี
นี่หนุ่ม อีกไม่นานเพื่อนหนุ่มก็จะมาแล้วนะ
ป้าผนี
ป้าลองไปตามดูมา ป้าอยากให้หนุ่มระวังตัวไว้หน่อย
ป้าผนี
ป้าว่ามันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้
ลลิน สุขสวัสดิ์
ครับป้านี ขอบคุณมากครับ//ลุกขึ้นนั่งบนเตียง+ยิ้ม
แล้วป้านีก็หายตัวไปเหมือนเช่ยเคย
ในเวลานั้นก็มีเสียงตะโกนเรียกดังขึ้น
ตะวัน
อ่าา..ลลินอยู่ไหม!!!
ลลินไม่ตอบ แต่เกินไปยังหน้าบ้าน
ลลิน สุขสวัสดิ์
อยู่จ้าาาา
เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนของตนลลินจึงตอบรับ
ตะวัน
ไปที่เดิมของพวกเรา...มั้ย
ลลิน สุขสวัสดิ์
ที่เดิม....โอ้ที่นั่นเหรอเอาสิ555
ลลิน สุขสวัสดิ์
เตี๊ยมไรไปบ้าง
ตะวัน
มาแต่ตัวก็พอ จะได้มาสนุกกัน:)
ลลิน สุขสวัสดิ์
เคร๊//หยิบหนังสือนั่นไปด้วย
แล้วทั้งคู่ก็เดินไปตามทางลึกเข้าไปในหมู่บ้าน จนกระทั่งเห็นทางแยก
เส้นทางเหล่านั้นเปลี่ยนจากถนนคอนกรีต เป็นถนนลูกรัง
ทั้งคู่เดินลึกเข้าไปเรื่อยๆจนพบกับกะต๊อบหลังเล็กๆ ที่ทำจากไม้และสังกะสี
นัยน์เนตร
มาสักทีนะ มาๆมากินเหล้าด้วยกันนี่มา
ลลิน สุขสวัสดิ์
เมาตั้งแต่หัววันเลยนะพวกนาย
พิทักษ์
เนื่องในวันที่นายกลับมา
นัยน์เนตร
ฉันเตรียมเหล้าเตรียมกับแกล้มมาพร้อมเลยนะเว้ย~~
ลลิน สุขสวัสดิ์
เมาแล้วอ่อไอ้เนตร
นัยน์เนตร
หา~ พึ่งกินไปไม่กี่แก้วเองเอาไรมาเมาวะ~~ //ขมวดคิ้ว
ตะวัน
เดี๋ยวเรา...รินให้นะลลิน
พิทักษ์
ไม่ได้หรอกนะ ถ้านายรินให้ลินก็ไม่เมาอ่ะดิ
นัยน์เนตร
เออออ แม่งรินน้อยชิ๊บบบบหายยย~
นัยน์เนตร
มาๆเดี๋ยวเพ่จะชงเหล้าเข้มมม ให้เลย
ลลิน สุขสวัสดิ์
....ถามกูยัง?
พิทักษ์
คำว่าฉลองนี่ไม่ต้องถามหรอกครับ
ลลิน สุขสวัสดิ์
'ไม่อยากกินเหล้าเลยแฮะ คงต้องรีบเปลี่ยนเรื่องก่อน'
ลลิน สุขสวัสดิ์
ตะวัน คือว่านายมาช่วยเราทำความสะอาดบ้านสักนิดได้ไหม
ลลิน สุขสวัสดิ์
เมื่อเช้าเราเห็นว่าเพดานยังสกปรกอยู่เลย//มอง
ลลิน สุขสวัสดิ์
อื้ม//ยิ้ม
นัยน์เนตร
จิ๊ รายว้าสาส แอ่ก//สลบ
พิทักษ์
//มองเนตรอย่างสมเพช
พิทักษ์
ทำความสะอาดวันนี้มันจะทันเหรอ? วันนี้เรามีฉลองนิ มีคนเมาแค่คนเดียวมันไม่พอหรอกนะ:(
ลลิน สุขสวัสดิ์
วันนี้แหละ วันนี้เลย ต้องวันนี้เท่านั้นด้วย//ยิ้ม 'ฉันไม่มีทางดื่มของเหลวนั่นเด็จขาด'
ตะวัน
ช่วยไม่ได้....ลลินเขารักสะอาดนี่
ตะวัน
ไม่ดื่มสักหน่อยเหรอ .... เสียของมาก
ลลิน สุขสวัสดิ์
//หยิบเหล้ามาเทลงดิน
ลลิน สุขสวัสดิ์
เอาล่ะ นี่ถือว่าฉันกินแล้วละกันนะ
พิทักษ์
น่าสงสาร//มองเหล้าที่ค่อยๆซึมลงดิน
เมื่อลลินเห็นดังนั้น จึงเดินไปยังทางออกทันที
และไม่นานทั้งสองคนก็เดินตามกันมา จนถึงที่ๆลลินกำลังรออยู่
ลลิน สุขสวัสดิ์
ไม่เอาเนตรมันมาด้วยเหรอ//มองด้วยหางตา
พิทักษ์
อ้อ มันหนักน่ะ แต่เดี๋ยวมันก็ตามมา
ตะวัน
เนตร...ดูแลตัวเองได้
ลลิน สุขสวัสดิ์
จะแน่เหร๊อออ...555555
ลลิน สุขสวัสดิ์
ป่ะ ไปช่วยทำความสะอาดบ้านหน่อยสิ ตะวัน พิทักษ์
ลลินยิ้มให้ทั้งสองคนอย่างที่เคย แต่แววตานั้นกลับไม่ยิ้มไปด้วยเลยสักนิด
ลลิน สุขสวัสดิ์
จะถือว่า ตกลงละกันนะ//เดินนำ
แล้วทั้งสามก็พากันเดินไปยังเส้นทางหลัก มุ่งหน้าไปยังบ้านของตระกูลสุขสวัสดิ์ ที่ตอนนี้นั้นเหลือเพียงแค่ลลินคนเดียวในตระกูล
โดยที่ทั้งสามไม่มีใครพูดถึงคนที่ถูกทิ้งไว้ เลยสักคน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
