เกิดใหม่ครั้งนี้ข้าจะเป็นหมอเทวดา
บทนำ
ณ เขาไป๋ซาน🏞
ที่บ้านไม้หลังหนึ่ง
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เสร็จไปอีกหนึ่งคน
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ใหนดูซิ ผู้ป่วยที่ข้ายังไม่ได้ปรุงยาให้เหลืออีกกี่คนน้าา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
//ดูสมุดรายชื่อ
รายชื่อผู้ป่วย
- หลูอวี้. ✅️
- เจิงหยาง. ✅️
- ลี่เซียว. ✅️
- ฉุยฉุย
- โจวจวี
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เหลืออีกสองคนสินะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอาล่ะรีบทำ จะได้พักไวๆ
ในขณะที่นางกำลังปรุงยาอยู่นั้น ก็มีเสียงม้าดังขึ้น 🐎
ตามด้วยเสียงดังที่คล้ายกับคนตกจากม้า
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอะอ่ะอะไรกันนะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ไปดูหน่อยดีกว่า
ถงอวี่เดินออกไปบริเวณป่าหลังเรือน
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เฮ่ย!! นะ..นี่
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ใครมาตายอยู่หลังเรือนข้าหรือปล่าวเนี่ย
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
😔...
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ตะ..ตายหรือยังนะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
//จับชีพจร
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เฮ่อโล่งไป
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แล้ว..ข้าจะแบกท่านไปยังไงเนี่ย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ตัวโตอย่างกับควายป่า
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอาวะ อย่างไรข้าก็เป็นหมอ
ถงอวี่ใช้เวลาอยู่หลายนาทีกว่าจะแบกคนตัวโตที่สลบเหมือดให้เข้ามาในเรือนได้
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
โอ๊ยย ปวดหลังไปหมด
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ข้าแบกท่านคนเดียวเหนื่อยกว่าปรุงยาให้ผู้ป่วยสิบคนอีก
จู่ๆถงอวี่ก็เหลือบไปเห็นบาดแผลบนหน้าท้องของคนตัวโตนั้น
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ท่านมีแผลหรอเนี่ย ทำไมข้าตาถั่วเช่นนี้กันนะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอาเป็นว่าทำแผลก่อนค่อยคิดเงินท่านแล้วกัน
ไม่รอช้า ถงอวี่ก็ทำแผลจนเสร็จ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ท่านตื่นมาก็อย่าว่าข้าเลยน้าา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ถึงข้าจะแอบมองหน้าท้องท่านนิดหน่อย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แต่ก็ตั้งใจทำแผลมากๆเลยนะ😁
ถงอวี่ลอบมองหน้าชายผู้นั้นอยู่นาน จนกระทั่ง
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//ลืมตา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
กรี๊ดดด!!
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เจ้า...
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เป็นใคร
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ขะ..ข้าหรอ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ก็เป็นผู้มีพระคุณของท่านไง
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ที่นี่คือที่ใหน
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ใครส่งเจ้ามา
หวังเหล่ยมองถงอวี่ด้วยสายตาอำมหิต
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
นี่ท่านตอบแทนผู้มีพระคุณด้วยการมองอย่างนี้หรอ😾
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
//เท้าเอว
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
...
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เจ้าช่วยข้า?
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ก็ใช่น่ะสิ
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ขอบใจเจ้าแล้วกัน
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ข้าคงต้องไปแล้ว
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
หยุดเลยนะคุณชาย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ท่านนึกจะไปก็ไปหรอ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แผลท่านยังสาหัสอยู่เลยด้วยซ้ำ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
พักที่นี่ซักสองสามวันเถอะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
อย่างไรท่านก็เป็นผู้ป่วยของข้า
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//ครุ่นคิด
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
(พวกนั้นคงคิดจะทำร้ายข้าจริงๆ)
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
(หากไปในสภาพนี้คงไม่รอดเป็นแน่)
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เช่นนั้นก็รบกวนแม่นางด้วย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอาล่ะๆ ท่านนอนพักไป
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ข้าจะไปเอาข้าวต้มมาให้
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
อย่าขยับเยอะเชียวนะ//ดุ
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
อืม
ถงอวี่ใช้เวลาต้มข้าวต้มซักพัก แล้วจึงนำเข้ามา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
อ่ะ//ยื่นจานข้าวต้ม
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//ค่อยๆลุก
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
อึก😣
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เดี๋ยวๆๆ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เดี๋ยวแผลก็ฉีกหรอก
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
งั้นข้าป้อนแล้วกัน
ถงอวี่ค่อยๆป้อนข้าวชายผู้นั้นจนหมด
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ว่าแต่ ท่านชื่อ...?
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เซี่ย เหล่ย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แซ่เซี่ย นามตัวเดียวว่าเหล่ยหรอ?
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
แซ่เซี่ย นามสองตัว
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
แต่ข้าไม่จำเป็นต้องบอกชื่อเต็มกับเจ้า
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ชิ หยิ่งชะมัด
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
งั้น ท่านพักไปนะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
นี่ก็มืดแล้ว
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เจ้าไปเถอะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ยามาแล้ววว
ถงอวี่นำยามาวางบนโต๊ะในสวน
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ข้าต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ใหนกัน
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ตอนนี้ท่านก็เริ่มจะหายดีแล้ว
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
พรุ่งนี้คงไปได้แล้วล่ะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แต่ต้องนั่งม้าเดินนะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ถ้านั่งม้าวิ่งเดี๋ยวแผลท่านฉีก
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เข้าใจแล้ว
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ที่ผ่านมา..ขอบใจเจ้ามาก
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
แต่ท่านจะไป ข้าก็เหงาอยู่เหมือนกัน
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ที่ผ่านมาทะเลาะกับท่านก็ยังดีกว่าอยู่คนเดียว
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เจ้า..ไม่อยากให้ข้าไป?
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ปล่าวซักหน่อย
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ไว้ข้าผ่านทางมาจะนำของอร่อยมาให้เจ้า
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
จริงหรอ!
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ของในเหมืองหลวงข้าไม่เคยกินเลย
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
//ตาเป็นประกาย🤩
ถึงเวลาที่เซี่ยเหล่ยต้องลงเขา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เดินทางดีๆนะ
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//พยักหน้า
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
เจ้าดูแลตัวเองด้วย
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ไว้ข้าจะอาถังหูลู่มาฝาก
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ย่ะ! //ควบม้าออกไป
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
โถ่เอ้ย ข้าบอกให้ม้าเดินแท้ๆ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
ชายผู้นี้บ้าบิ่นจริงๆ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เหลือของผู้ป่วยอีก1คนสินะ
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
//หยิบยา
มือของนางเผลอโดนกับบางสิ่งจนร่วงใส่หม้อยา
ถงอวี่ [ร่างเก่า]
เอ๊ะ!! ผงกำมะถันของข้า!
ไม่ทันจะได้หันไปมอง. ผงกำมะถันที่ตกใส่หม้อยาก็ระเบิดเปลวไฟขึ้น
ประกอบ1
ช่วยด้วยๆ ไฟไหม้เรือนยัยหนูอวี่!!
ประกอบ2
ว้าย! เร็วเข้ามาช่วยกันดับไฟ!
ชาวบ้านระแวกใกล้เคียงได้ยินเสียงก็ออกมาดู
และได้วิ่งวุ่นเพื่อนช่วยถงอวี่
หอมแดง'เองง
ฮืออ เปิดเรื่องแรกฝากหน่อยนะคะะ
หอมแดง'เองง
ติชมได้ไม่ว่ากันน้า
บทที่1 สกุลเจียง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
อื้อ...
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ปวดหัวจัง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ที่นี่...
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ทำไมไม่เหมือนห้องข้าเลยนะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เดี๋ยวก่อน
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
หม้อยาข้าล่ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เอ้ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
//รำลึกเหตุการ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ห้ะ!!//ตกใจ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ระ..ระเบิด
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เกิดอะไรขึ้น!
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ใหนให้บ่าวดูหน่อย
หนานอีจับอวิ๋นจื่อพลิกไปมาเพื่อดูอาการ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
มะ..ไม่ๆๆๆๆ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าสบายดี
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนู..?
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เมื่อวานจับไข้จนเบลอหรอเจ้าคะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
แต่ทำไมคุณหนูดูสบายดีกว่าปกติล่ะ🧐
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เอ่อ แล้วปกติข้าเป็นยังไงหรอ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
โถ่คุณหนู
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ท่านเปราะบางป่วยง่ายขนาดนี้ยังถามอีกหรือ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
งั้นหรอ..
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(เดี๋ยวนะ ทำไมปวดหัวแปลกๆ)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
อ โอ้ย😖
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนูเป็นอะไรเจ้าคะ!
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ไม่เป็นไรแล้วล่ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เจ้าออกไปก่อน
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
งั้น มีอะไรเรียกข้านะเจ้าคะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
//ออกจากห้อง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เมื่อกี้ ความทรงจำบ้าบออะไรนั่น
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ใหลเข้าหัวข้าเป็นน้ำเลย😿
ความทรงจำที่ใหลเข้ามา
เป็นของ "เจียง อวิ๋นจื่อ" บุตรคนรองที่เกิดจากอนุภรรยาของผู้นำสกุลเจียง
นางเป็นคนที่นับว่าเปราะบางมากๆ เพราะร่างกายอ่อนแอป่วยบ่อย
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ช่างต่างกับข้าที่ร่างกายแข็งแรงเป็นหิน
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
แต่ว่าข้าก็ปกติดี
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ไม่ได้รู้สึกไม่สบายเลยนะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
แต่ เหมือนางคนนี้จะตายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี่นา
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เศร้านิดนึงแฮะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
จะว่าไปนี่ก็เป็นจวนขุนนางสูงศักดิ์
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ไปดูหน่อยดีกว่า
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
โอ้โฮ ยิ่งใหญ่สมฐานะดีจริงๆ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เป็นบุญตาของข้าแล้วล่ะ😁
？？？
ร้อยวันพันปีไม่ออกจากห้อง
เจียง เยว่ผิน
วันนี้อากาศในห้องไม่บริสุทธิ์หรอน้องหญิง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(คุณหนูใหญ่เจียง?)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เอ่อ พี่หญิง
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
นี่ คุณหนูรองเจ้าคะ
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
ยังไม่รีบทำความเคารพคุณหนูใหญ่อีก
เจียง เยว่ผิน
จูเอ๋อร์ อย่าหยาบคายนักสิ//ยิ้ม
เจียง เยว่ผิน
ว่าน้องหญิงไม่ได้ถูกอนุฉินสั่งสอนอย่างถูกต้องเท่าไหร่
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(เดี๋ยวนะ)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(อนุฉินนั่นแม่ข้านี่!!)
อนุภรรยา. ฉิน เสี่ยวหรัน หรือ "แม่ของอวิ๋นจื่อ"
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(หน๊อยย!!)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ขอโทษที่ทำให้พี่หญิงต้องเสียเวลาสั่งสอนเจ้าค่ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าเองก็เข้าใจพี่หญิง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ว่าฮูหยินเจียงคงไม่ได้สั่งสอนให้พี่หญิงระวังคำพูด
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ถึงได้พูดจาดูถูกอนุภรรยาของพ่อตัวเองได้ลง
ฮูหยินเจียง = จาง หว่านเอ๋อร์ หรือ "แม่ของเยว่ผิน"
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(เป็นถึงบุตรฮูหยิน แต่เที่ยวมาดูถูกคนอื่น)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(หน้าไม่อาย😾)
เจียง เยว่ผิน
เจ้ากล้าพูดแบบนี้กับพี่หญิงของเจ้างั้นหรอ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ถ้าพี่หญิงไม่ดูถูกท่านแม่ข้าก่อน
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าคงไม่พูดเช่นนี้หรอกเจ้าค่ะ
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
นี่! มากกินไปรึปล่าวคุณหนูรอง
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
เป็นแค่ลูกอนุอ่อนแอใกล้ตายแท้ๆ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เจ้าว่าใคร!!
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
กล้าว่าคุณหนูของข้า
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คงเตรียมใจโดนตบแล้วใช่หรือไม่
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
//ยกแขนเสื้อ
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
มาเส้ ใครกลัวเจ้ากัน!
เจียง เยว่ผิน
หยุดเดี๋ยวนี้!
เจียง เยว่ผิน
จูเอ๋อร์ กลับ
จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]
ฮึ่ย เจ้าค่ะคุณหนู
หลังจากสองคนนั้นเดินออกไป
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
โอ้โฮ หนานอีเจ้าสุดยอดมาก
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
//ยกนิ้วให้👍
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
โถ่คุณหนู
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ถ้าโดนรังแกอีกก็เรียกข้าดังๆสิเจ้าคะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เห็นอย่างงี้ข้าก็สู้คนนะจะบอกให้
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เจ้าค่ะๆ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนูเข้าห้องเถอะ เดี๋ยวจะจับไข้เอา
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
นี่หนานอี ข้าจะบอกเจ้าให้
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ตอนนี้ข้าราวกับได้พลังช้างมาเลยล่ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้ารู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงไร้เทียมทานมากม๊ากกก
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เอ่อ...คุณหนู
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ท่านคงจับไข้จนเพี้ยนสินะเจ้าคะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
นี่!
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เจ้าอย่าล้อข้าเล่นสิ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
//จับมือหนานอี
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เจ้าช่วยพาข้าออกไปข้างนอกได้มั้ย
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนู!!
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ไม่ มี ทาง เจ้า ค่ะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนูสวมผ้าคลุมหัวเอาไว้เจ้าค่ะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
หญิงสาวยังไม่ออกเรือนไม่ควรเผยใบหน้านะเจ้าคะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
แล้วก็
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เอาหัวลอดไปก่อน //ชี้กำแพง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
นะ...นั่นคือ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ใช่เจ้าค่ะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
รู หมา ลอด
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(โถ่ เจ้าช่างยิ้มได้...มาก)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เอาวะ
อวิ๋นจื่อค่อยๆคลานออกมาจากรูสุนัขลอดช้าๆ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าออกมาได้แล้ว!
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(เปิดประสบการลอดรูสุนัขสุดๆ🤩)
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
โถ่คุณหนู ที่ให้ข้าพาหนีเที่ยวนี่จะไปใหนเจ้าคะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ก็ข้าแค่อยากเดินตลาด
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เจ้าพาข้าไปนะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
เจ้าค่าา
*เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั่น*
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
คนที่นี่ครึกครื้นดีจัง
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ใช่เจ้าค่ะ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนูไม่ได้ออกบ้านเป็นปีๆ คงไม่คุ้นชินสินะเจ้าคะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ไม่เลยๆ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าชอบนะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
คราวหลังเจ้าพาข้ามาบ่อยๆได้หรือไม่
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ได้เจ้าค่ะ ถ้าไม่ถูกจับได้ก่อนน่ะนะ
ประกอบ1
ขบวนทหารแม่ทัพเซี่ยเข้าเมืองง!!
ชาวบ้านที่เดินอยู่หลีกทางโดยอัตโนมัติ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
นั่น...
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
ขบวนแม่ทัพเซี่ยที่เดินทางกลับจากสนามรบเจ้าค่ะ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
แม่ทัพเซี่ยงั้นหรอ...
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(คุ้นจัง)
เสียงม้าดังขึ้นพร้อมกับองครักษ์และทหารไม่กี่นาย
แต่สิ่งที่ทำให้อวิ๋นจื่อยืนนิ่งอึ้ง นั่นก็คือ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
นะ...นั่นมัน
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
...
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
คุณหนู แม่ทัพเซี่ยมองมาที่ท่านด้วยเจ้าค่ะ//เขย่าแขน
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
อะ..อ๋อ งั้นหรอ
ขบวนทหารผ่านไปซักพักแล้วแต่อวิ๋นจื่อยังคงยืนนิ่งครุ่นคิดบางอย่าง
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(เซี่ยเหล่ย)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
(ท่านคงยังไม่รู้ว่าข้า...)
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เฮ้อ
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
เรากลับดีกว่า
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
ข้าไม่มีอารมณ์เดินเที่ยวแล้ว
เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]
//เดินกลับ
หนานอี [สาวใช้น.อ.]
อ่าว คุณหนูรอข้าด้วยย
บทที่ 2 ฮ่องเต้
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//เดินเข้ามา
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
//คำนับฮ่องเต้
ฮ่องเต้
เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ขอบพระทัยฝ่าบาท
ฮ่องเต้
เฮ้อ หลายเดือนนี้โดนคนจากแดนเหนือรุกราน
ฮ่องเต้
ก็ยังคงเป็นเจ้าที่ดูแลแทนข้า
ฮ่องเต้
คิดไม่ผิดจริงๆที่แต่งตั้งเจ้าเป็นแม่ทัพ
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ข้าน้อยรับใช้ฝ่าบาทและบ้านเมืองด้วยความเต็มใจ
ฮ่องเต้
แม่ทัพเซี่ยถ่อมตัวเกินไปแล้ว
ฮ่องเต้
งั้นเอาเช่นนี้แล้วกัน
ฮ่องเต้
ข้าจะประทานรางวัลให้เจ้า
ฮ่องเต้
เจ้าอยากได้อะไรล่ะแม่ทัพเซี่ย
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
ข้าน้อยรับใช้บ้านเมืองไม่หวังสิ่งตอบแทน
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
แค่ใต้หล้าสงบสุขก็นับเป็นรางวัลแล้วพะย่ะค่ะ
ฮ่องเต้
ฮ่าๆๆ เจ้าช่างสมกับเป็นแม่ทัพเซี่ยจริงๆ
ฮ่องเต้
ข้าก็อยากให้เจ้าจริงๆ
ฮ่องเต้
งั้นให้ข้าคิดดูซักพักนะ
ฮ่องเต้
เจ้ายังไม่แต่งงานใช่หรือไม่
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
....
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
พะย่ะค่ะ
เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]
พะย่ะค่ะฝ่าบาท
ฮ่องเต้
บุตรตรีคนรองของเจ้ายังไม่แต่งงานใช่หรือไม่
เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]
เอ่อ.. กราบทูลฝ่าบาท
เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]
ใช่ พะย่ะค่ะ
ฮ่องเต้
ดีเลย ฮ่าๆ วันนี้มีแต่สิ่งดีจริงๆ
ฮ่องเต้
ถ้าอย่างนั้นข้าจะเขียนราชโองการ
ฮ่องเต้
แต่งบุตรตรีคนรองสกุลเจียงเป็นฮูหยินจวนเซี่ย
ฮ่องเต้
ดีหรือไม่ //ยิ้มอย่างมีความสุข
เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]
อึก...
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
กระหม่อม
เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]
น้อมรับราชโองการ
หอมแดง'เองง
ตอนนี้สั้นหน่อยนะคะะ
หอมแดง'เองง
เป็นพาร์ทของฮ่องเต้กับพระเอกโดยเฉพาะเลอ
หอมแดง'เองง
ตอนหน้าไปดูรีแอคจวนเจียงหน่อย ช็อคไม๊😂
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![ถงอวี่ [ร่างเก่า]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1728232855918.jpeg-s200webp?sign=9900205142daf118ff48c4596d5ad0fd&t=6750ed00)
![เซี่ย หวังเหล่ย [พ.อ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1728289783476.jpeg-s200webp?sign=c2c248a3a9181992b024f35fa78563a1&t=6750ed00)
![เจียง อวิ๋นจื่อ [น.อ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1732195735141.jpeg-s200webp?sign=11f6659fd4eba9e8ba4626835deb55d5&t=6750ed00)
![หนานอี [สาวใช้น.อ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1728266064318.jpeg-s200webp?sign=1989073035a6ffc40b57576e8cf4f2e7&t=6750ed00)
![จูเอ๋อร์ [สาวใช้ เยว่ผิน]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1728279868359.jpeg-s200webp?sign=3137f1c9abefd5bb6d6ab341ca88958a&t=6750ed00)
![เจียง หูอี้ [พ่อน.อ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9353390/avatar/36273160/1728263783452.jpeg-s200webp?sign=547707121acba8d9631f2955725c248a&t=6750ed00)
