พี่ชายสายบอดี้การ์ด
Prologue
(คิดในใจ)
//การกระทำ
"กระซิบ"
-โดนขัด
ผู้พันคังฮัมชาน
ด็อกเตอร์ครับ
ผู้พันคังฮัมชาน
ผมขอโทษที่ทำให้สถานการณ์มันเป็นแบบนี้นะครับ
ด็อกเตอร์
อย่าพูดแบบนั้นเลย
ด็อกเตอร์
ที่คุณเป็นแบบนี้เพราะว่ามาช่วยผมนี่ครับ
ด็อกเตอร์
ผมสิที่ควรต้องขอโทษ
ผู้พันคังฮัมชาน
(บ้าเอ๊ย ถ้าแหล่งข่าวกรองไม่หักหลังฉัน ปฏิบัติการช่วยเหลือครั้งนี้คงจะสำเร็จไปแล้ว)
ผู้พันคังฮัมชาน
(กำลังทหารที่นี่ไม่ได้อยู่ในระดับแค่ทหารกำลังอาสา)
ผู้พันคังฮัมชาน
(แต่เป็นทหารที่ถูกฝึกอบรมมาเป็นอย่างดี)
ผู้พันคังฮัมชาน
(และขนาดก็ยังกว้างกว่าข้อมูลที่ได้รับมาถึงสามเท่า)
ผู้พันคังฮัมชาน
(แถมพวกเขายังรู้เส้นทางและกลยุทธ์เป็นอย่างดี)
ผู้พันคังฮัมชาน
(และสแตนบายรอเรานานแล้ว)
ผู้พันคังฮัมชาน
(มันเป็นหลุมพรางที่หลอกล่อให้พวกเราเข้าไปถึงตั้งแต่แรกแล้ว!)
ผู้พันคังฮัมชาน
ไอ้บ้านี่!!
???
:฿()@+_)#/#(฿(฿)฿(฿--฿(";";+฿(#;฿(#**!!")'';!฿)"!#(
ผู้พันคังฮัมชาน
//ถูกเอาไม้ตีหัว
ผู้พันคังฮัมชาน
(เจ้าบ้านั่นมันคิดจะหลอกเราสินะ)
จ่าคิม
ผู้พันครับ เป็นอะไรมั้ยครับ
ผู้พันคังฮัมชาน
ว่าแต่ทหารคนอื่นละ
จ่าคิม
น่าจะโดนลากตัวไปที่ไหนสักแห่ง.......
ผู้พันคังฮัมชาน
อะไรอีกเนี่ย
จิน (ทหารรับจ้าง)
คุณคือผู้พันคังฮัมชานใช่มั้ย??
ผู้พันคังฮัมชาน
(ภาษาเกาหลี?)
ผู้พันคังฮัมชาน
คุณเป็นใคร?
ผู้พันคังฮัมชาน
(ถึงจะรู้สึกติดขัดนิดหน่อยแต่ใช่แน่)
ผู้พันคังฮัมชาน
(ภาษาเกาหลีแน่ๆ)
จิน (ทหารรับจ้าง)
ผมมาช่วยคุณ พร้อมกับพวกเชลย
ริน (ทหารรับจ้าง)
ฉันเคลียให้หมดแล้วนะ
ผู้พันคังฮัมชาน
(อะไรกัน เขาจัดการหมดไปในแปปเดียว)
ผู้พันคังฮัมชาน
(คนจำนวนมากขนาดนี้เขาจัดการหมดแถมมันต้องเสียงดังไปถึงที่เราอยู่สิ)
ผู้พันคังฮัมชาน
นายอยู่หน่วยไหน?มีคนปฏิบัติการนี้ทั้งหมดกี่คน?
จิน (ทหารรับจ้าง)
ผมไม่สามารถบอกหน่วยได้
ริน (ทหารรับจ้าง)
แต่พวกเราทำกันแค่สองคน
ผู้พันคังฮัมชาน
(จัดการพวกนี้หมดด้วยแค่สองคนงั้นหรอ!?)
ผู้พันคังฮัมชาน
(แถมแบบเงียบๆอีก!)
ริน (ทหารรับจ้าง)
//กระโดดถีบเข้ายอดหน้า
จิน (ทหารรับจ้าง)
(ข้างในมีอีกหนึ่งสินะ)
จิน (ทหารรับจ้าง)
//รีบวิ่งเข้าไปข้างใน
จิน (ทหารรับจ้าง)
//ยิงอีกคน
ริน (ทหารรับจ้าง)
ทางนี้เคลีย!
ผู้พันคังฮัมชาน
(จัดการหมดภายในเวลาแค่นี้งั้นหรอ!)
ผู้พันคังฮัมชาน
(พวกเขาสังกัดอยู่หน่วยไหนกันแน่?)
จิน (ทหารรับจ้าง)
ตั้งแต่นี้ไปพวกเราจะเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนย้ายกำลังพล
ริน (ทหารรับจ้าง)
เดี๋ยวฉันจะจัดการศัตรูเองถ้าไม่มีเรื่องฉุกเฉินคุณห้ามใช้ปืนเด็ดขาด
ผู้พันคังฮัมชาน
ขะ เข้าใจแล้ว
ผู้พันคังฮัมชาน
(บ้าเอ๊ย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นภาระเลย)
ริน (ทหารรับจ้าง)
//วิ่งเข้าไป
ผู้พันคังฮัมชาน
(ถ้าวิ่งเข้าไปแบบนั้นมันอันตรายนะ!)
ผู้พันคังฮัมชาน
(สัตว์ประหลาดแน่ๆ)
ผู้พันคังฮัมชาน
(แต่เขาบุ่มบ่ามเกินไปนั่นไม่ใช่เคลื่อนไหวประจำตัวทหาร)
ริน (ทหารรับจ้าง)
//โผล่หน้าออกไป
ริน (ทหารรับจ้าง)
พวกคุณรออยู่ตรงนี้ 1 นาที
จิน (ทหารรับจ้าง)
//เหลือบมองข้างหลัง
ผู้พันคังฮัมชาน
(ฉันมัวแต่หนีจนไม่ได้ดูพละกำลังของสองคนนี้เลย)
ผู้พันคังฮัมชาน
(ต่อให้รีบร้อนยังไงก็ไม่ควรลืมอะไรแบบนี้สิ)
ผู้พันคังฮัมชาน
//หันกลับมามองทั้งสอง
ผู้พันคังฮัมชาน
(พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวแบบไม่คิด แต่พวกเขาคิดไว้หมดแล้ว..)
ผู้พันคังฮัมชาน
(ดวงตาสีดำและอีกคนที่ดวงตาสีดำออกแดง)
ผู้พันคังฮัมชาน
(ภาษาเกาหลีที่จะติดขัดไปบ้างแต่ก็พูดคล่อง)
ผู้พันคังฮัมชาน
พวกคุณเป็นคนเกาหลีหรอ?
ผู้พันคังฮัมชาน
(หรือจะใช่)
ริน (ทหารรับจ้าง)
หมดเวลาแล้ว
ผู้พันคังฮัมชาน
(พวกทหารที่เขาไปเอาไปอยู่ที่อื่นงั้นหรอ?)
ผู้พันคังฮัมชาน
เกิดอะไรขึ้นกันทุกคน
ทหารคนอื่น
พวกเขาช่วยเราเอาไว้ครับ!
ทหารคนอื่น
พวกเขาบอกให้รออยู่นี่แล้วเขาก็ปรากฏตัวมาพร้อมกับผู้พักครับ
ริน (ทหารรับจ้าง)
พวกเราขอตัวก่อนนะ
จิน (ทหารรับจ้าง)
ถ้าพวกคุณเดินไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้พวกคุณจะพบกับคนที่รอพวกคุณอยู่
ผู้พันคังฮัมชาน
ขอบคุณมากนะ
ริน (ทหารรับจ้าง)
ไม่ต้องขอบคุณหรอกพวกเราได้รับคำสั่งมา
ผู้พันคังฮัมชาน
(ทหารรับจ้างนี่เอง)
ผู้พันคังฮัมชาน
ถึงจะทำเพราะคำสั่งแต่ผมก็อยากขอบคุณคุณจริงๆนะ
ผู้พันคังฮัมชาน
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรแต่คุณก็ช่วยพลทหารของพวกเราเอาไว้//ยื่นมือ
จิน (ทหารรับจ้าง)
//กำลังจะจับมือ
ผู้พันคังฮัมชาน
(เสียงนี้มัน!!)
ผู้พันคังฮัมชาน
ทุกคนหมอบ!!
ผู้พันคังฮัมชาน
(ปืนครกหรอ!)
ผู้พันคังฮัมชาน
(แรงกระทบกระเทือนทำให้ไม่ได้ยินอะไรเลย!)
ผู้พันคังฮัมชาน
(พวกพลทหารกันด็อกเตอร์ล่ะ!)
ทหารคนอื่น
//บังตัวด็อกเตอร์
ด็อกเตอร์
//หลบอยู่ข้างหลัง
ผู้พันคังฮัมชาน
(โล่งอกไปทีที่ทุกคนปลอดภัย)
ผู้พันคังฮัมชาน
(เสียงปืน?)
ผู้พันคังฮัมชาน
(เวลาแบบนี้พวกเขาก็ยังสู้ได้?)
จิน (ทหารรับจ้าง)
//ผ้าคลุมหัวหลุด
ริน (ทหารรับจ้าง)
//ผ้าปิดปากหลุด
ผู้พันคังฮัมชาน
(อะไรเนี่ย?)
ผู้พันคังฮัมชาน
(ยังเด็กอยู่เลย)
ตอนที่ 1
(คิดในใจ)
//การกระทำ
"กระซิบ"
- โดนขัด
ครูผญ.
นี่คือเพื่อนใหม่ของเราที่จะย้ายมาอยู่ด้วยกันกับเรา
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ผมยูอีจินครับ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันยูดาริมค่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
พวกเราเป็นแฝดกัน
ครูผญ.
ถ้างั้นอีจินไปนั่งข้างยองชานนะ
ครูผญ.
ส่วนดาริมไปข้างหลังทั้งสองนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ครับ
นักเรียนในห้อง:ว้าว~สวยหล่อทั้งนั้นเลย
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(ป่านนี้พี่ๆจะเข้าห้องไปรึยังนะ)
นร.หญิง
เมื่อกี้ฉันเห็นพี่คนหล่อเดินเข้าไปห้องไปด้วย!
นร.หญิง
เห็นว่าพึ่งย้ายมาวันนี้อยู่ปี 3 ล่ะ!
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(ย้ายมาวันนี้หรอ)
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(พี่อีจินแน่เลย)//ยิ้ม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(พี่งั้นหรอ)//ลืมตา
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(พี่ชายและพี่สาวที่ฉันคิดว่าเสียชีวิตไปพร้อมพ่อแม่ตอนที่เครื่องบินตก)
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(ไม่คิดว่าพี่เขาจะกลับมาในรอบ 10 ปี)
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
เธอยัง.....มีชีวิตอยู่งั้นหรอ...
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
//ร้องไห้
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
เธอยังมีชีวิตอยู่จริงด้วย.....
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
และดาริม....
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
เธอก็ยังมีชีวิตอยู่......
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
//กอดทั้งสอง
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(เขาคนนั้นคือพี่ชายและพี่สาวของฉันงั้นหรอ?)
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//มอง
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//สะดุ้ง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เธอดายอนสินะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ยิ้ม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//สะดุ้ง
คิมฮีจิน
ยัยบ้านี่ฉันเรียกเป็นร้อยรอบทำเป็นหูทวนลม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ทะ โทษที
คิมฮีจิน
ถึงคาบพละแล้วเอาชุดพละของเธอมาด้วยละ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
อะ เอามานะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
แต่ถ้าให้เธอยืมแล้วฉันจะใส่อะไรละ
คิมฮีจิน
มาต่อปากต่อคำกับฉันน่ะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//โดนตบหัว
คิมฮีจิน
เธอจะทำยังไงมันก็เรื่องของเธอ จะถามฉันเพื่ออะไร?
คิมฮีจิน
พอปล่อยหน่อยก็ทำเป็นเหลิง
คิมฮีจิน
หรืออยากจะโดนตบต่อหน้าเพื่อนแล้วร้องห่มร้องไห้อีกล่ะ?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
......//ก้มหน้า
อีแจฮยอง
(มันหล่อตรงไหนทำไมถึงได้ฮือฮากันจัง)
อีแจฮยอง
(หน้าตาก็ดูเหมือนจะไม่ได้เรื่องเลยสักนิด)
อีแจฮยอง
(เวรเอ๊ย เดินมาอย่างสบายเลยนะ)
อีแจฮยอง
(แกต้องขายหน้าตั้งแต่วันแรก!)//ยื่นขาออกไป
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//อยู่ๆก็หยุดเดิน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//เดินชนอย่างจัง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
นี่!จะหยุดทำไมเนี่ย!
อีแจฮยอง
(เวรจริงมาหยุดเดินตรงนี้ล่ะเนี่ย)
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//จ้อง
อีแจฮยอง
(นี่มันจ้องฉันหรอ!?)
อีแจฮยอง
อะไรไอ้เวรมามองหน้าฉันหาเรื่องหรอ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เอ้า!
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
มองแล้วผิดหรอ!
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//มองไม่หยุด
อีแจฮยอง
มองห่าอะไรวะไอ้เวรนี่!
ครูผญ.
แล้วหยุดยืนอยู่ตรงนั้นทำไมละ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อ่า..ขอโทษครับ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินไป
อีแจฮยอง
ไอ้เวรนี่ ตาขาวชะมัด
อีแจฮยอง
ไม่เท่าไหร่นี่หว่า
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ก้มลงมากระซิบ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"ที่เขาเดินผ่านไปเพราะไม่อยากให้นายเจ็บยังไงละ"
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"ถ้าเขาอยู่ที่เมืองนอกนะป่านนี้ขาหักไปแล้ว"
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ยิ้ม
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ยิ้มแล้วเดินไปต่อ
ครูผญ.
พักยองชานครูฝากเพื่อนด้วยนะ
พักยองชาน
สวัสดีฉันพักยองชานนะ!
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อืม....
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ฉันยูอีจิน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ส่วนฉันยูดาริม
พักยองชาน
"เมื่อกี้นายคงจะตกใจมากเลยสินะ"
พักยองชาน
"แต่ว่านายอย่าไปอยู่ใกล้เจ้าพวกนั้นเลย"
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"ทำไมล่ะ?"
พักยองชาน
"เจ้าพวกนั้นมันเป็นอันธพาลน่ะ"
พักยองชาน
"คนที่เอาขาออกมาข้างหนึ่งชื่อว่า อีแจฮยอง ส่วนอีกคนที่ผมเหลืองชื่อว่า จูฮยอกจินน่ะ"
พักยองชาน
"นายต้องระวังสองคนนั้นเอาไว้นะ"
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//มองทั้งคู่
พักยองชาน
อ้อ คาบแรกจะเป็นคณิตศาสตร์นะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ขอบใจนะ
พักยองชาน
(โล่งอกไปทีนะที่พวกเขาเป็นคนดี)
พักยองชาน
ถ้านายสงสัยอะไรถามฉันได้เลยนะ
พักยองชาน
ถ้าอะไรที่ฉันพอรู้บ้างฉันจะตอบนายเอง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//มองรอบๆ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
(ประเทศนี้สงบสุขดีนะ)
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
หือ?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พี่//ตกใจเล็กน้อย
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พี่รอฉันหรอ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
อื้อ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
พอดีพวกเราจำทางไม่ค่อยได้น่ะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
คือว่า....เธอมีนัดอะไรรึเปล่า
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
หือ//ลุกลี้ลุกลน
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
มะ ไม่มีนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
งั้นก็กลับบ้านด้วยกันนะ//ยิ้ม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
อื้ม
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ยิ้ม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//เงียบ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"นายว่าน้องเกร็งรึเปล่า"
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
"ฉันก็ว่างั้นนะ"
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เกร็งมากเลยหรอ?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ปะ ปล่าวนะ!
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ไม่ได้เกร็งมากขนาดนั้น!
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
แค่นิดหน่อย
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไม่ต้องตื่นตกใจไปหรอกนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ตอนเกิดอุบัติเหตุฉันเพิ่ง 9 ขวบเอง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ฉันจำอะไรเกี่ยวกับเธอแล้วก็ปู่ไม่ได้เลย
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ตอนฉันตื่นมาฉันก็เห็นดาริมนอนสลบอยู่ข้าง
ฉันแล้วน่ะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
แล้วตอนนั้นเธอก็เพิ่งจะ 7 ขวบเองนี่?
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//ยิ้มเล็กน้อย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันเองก็แทบจะจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับเธอแล้วก็ปู่เลย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
พอฉันฟื้นมาฉันก็เจออีจินแล้วน่ะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//ชะงัก
.....
โอ๊ย ก็บอกว่าไม่รู้ไง
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(ทะ ทำไงดี!)
.....
ก็คนที่ฮีจินหมายหัวไง
.....
สารรูปอย่างเธอยังมีหน้ามาเดตอีกหรอ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่ใช-
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ไม่ใช่สักหน่อย!
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
นะ นี่พี่ชายกับพี่สาวแท้ๆน่ะ!
.....
เธอมีพี่ด้วยงั้นหรอ?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เพื่อนหรอ?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
อื้ม เพื่อนห้องเดียวกัน
.....
นี่ ยูดายอน ฉันเป็นเพื่อนเธอตอนไหนหรอ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
หืม?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
เอ่อ คือว่า....
:ว่าแต่ไอ้บ้านั่นจะจ้องอะไรฉันนัก
:เห้ย ถ้ายังไม่อยากตายก็หันหน้ากลับไป
:ไอ้บ้านี่จ้องไม่เลิกเลย//เริ่มโมโห
:เห้ยอยากตายหรอ//เดินเข้ามา
:อยู่ต่อหน้าน้องสาวแล้วทำเป็นเก๊กอ๋อ?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
(เข้ามาแบบนี้แล้วไม่คิดจะป้องกันตัว)
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
(เขาเข้ามาแบบนี้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย)
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
(แถมไม่ปกปิดจุดอ่อนตัวเองอีก)
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
(อาวุธอะไรก็ไม่มี ทำไมถึงได้แสดงตัวออกมาโดยไม่พร้อมอะไรเลย)
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เฮ้ออ
:ไอ้เวรนี่เมินกันหรอ!//กำลังจะตบ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ขอโทษค่ะ!//ก้มหัว
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พี่ชายของฉันอยู่ต่างประเทศมานานเลยไม่รู้ธรรมเนียมของที่รี่น่ะค่ะ!
:มันอยู่เมืองนอกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//มองดายอน
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//มองด้วยความกลัว
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//วางกระเป๋าลง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินมาหาดาริม
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ฝากหน่อยนะ//ส่งสายตาบอกให้ปิดตาดายอน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
โอเคๆเข้าใจแล้ว
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"ทำอะไรก็ให้มันน้อยๆหน่อย"
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//พยักหน้า
ตอนที่ 2
(คิดในใจ)
//การกระทำ
"กระซิบ"
-โดนขัด
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ดายอนมาหาพี่มา//กอด
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พี่อีจินจะเป็นอะไรมั้ย//เงยหน้ามอง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่หรอก
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เชื่อพี่สิ//ยิ้ม
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
อื้ม//ยิ้มกลับ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ว่าแต่พี่กินอะไรทำไมสูงจัง?
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
หืม?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
กะ ก็พี่สูงเกือบเท่าพี่อีจินเลย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่รู้สิ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
มันสูงเอง
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
หนูอยากสูงบ้างจัง
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
หึ่ม!
*ความสูงแต่ละคน*
ดาริม 169 ซม.
ดายอน 160 ซม.
อีจิน 175 ซม. (แอดมั่วอย่ามาม่านะ)
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินมา
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
คุยอะไรกัน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
คุยไปเรื่อย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เสร็จแล้วหรอ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พวกพี่คุยอะไรกัน//หน้าบึ้ง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่มีๆ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
พี่อีจินเจ็บตรงไหนมั้ย?//หันหน้ามามอง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไม่เลย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ถ้างั้นกลับบ้านกันเถอะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
อื้ม
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อืม//เอาเสื้อมาใส่เหมือนเดิม
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
อะนี่//ยื่นกระเป๋าให้
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ขอบคุณ
จ่าคิม
วันนี้ใช่ไหมคะรับที่อีจินและดาริมได้เข้าเรียนน่ะ
จ่าคิม
ถึงเราจะฝึกอบรมพวกเขามาครึ่งปีแต่ผมก็ยังเป็นห่วงอยู่ครับ
จ่าคิม
เขาใช้ชีวิตอยู่ในที่แบบนี้มาตลอดสิบปี ตั้งแต่เขายังเก้าขวบ
จ่าคิม
ผมก็หวังว่าพวกเขาจะปรับตัวเข้าได้ดีนะครับ
ผู้พัคังฮัมชาน
ฉันอุตส่าห์สอนเขามาด้วยตัวเองมันไม่มีอะไรแน่นอนสิ//ภูมิใจ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
เมื่อกี้พี่ทำอะไรไปหรอ?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ก็แค่ทำให้สองคนนั้นนอนหลับน่ะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
เอ๋?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
คือว่านะพี่
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ในประเทศเกาหลีน่ะถ้าเราไปจ้องหน้าใครเขาจะคิดว่าเราน่ะไปหาเรื่องเขา
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
เพราะฉะนั้นพี่อย่าไปมองหน้าเขาอีกนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ประเทศที่พวกเราก็ระมัดระวังเรื่องแบบนี้อยู่เหมือนกัน
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
จริงหรอ?
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
จริงสิ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
แล้วเมื่อกี้พี่ไปมองหน้าเขาทำไมละ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ก็ดูเหมือนพวกนั้นจะทำให้เธอกลัวน่ะสิ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//ตกใจ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
//ก้มหน้าลง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
"ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า?"
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
"ไม่มีหรอก"
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
ดะ เดี๋ยวปู่ทำเองหรอกนะ//ลน
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
พวกเธอสองคนมานั่งกินผลไม้ตรงนี้เถอะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่เป็นไรค่ะ!
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ล้างจานแค่นี้เองพวกหนูล้างให้ค่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
คุณปู่ไปนั่งพักเถอะค่ะ
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
จริงๆเชียว
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
//ลุกลี้ลุกลน
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
//หันไปมอง
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
ไม่รู้ว่าวันนี้ปู่ทำอาหารถูกปากเธอรึเปล่านะ
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
ปู่ก็เตรียมเท่าที่มีแต่ทำอาหารไม่ค่อยเก่ง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไม่หรอกครับผมกินอิ่มทุกครั้งเลย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แถมอร่อยด้วยค่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
หนูชอบมากเลย
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
งะ งั้นหรอ? งั้นโล่งอกไปทีนะ
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(ถึงจะไม่แสดงออกแต่ปู่ก็ดีใจที่อาหารถูกปากพี่เขาล่ะนะ)
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
(พอปู่รู้ว่าพี่เจาจะกลับมาปู่ก็หาเวลาไปเรียนทำอาหารด้วย)
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
แล้วดายอนล่ะพอกินได้มั้ยลูก?
ยูดายอน (น้องสาวของดาริมกับอีจิน)
ค่ะ
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
วันนี้ไปเรียนวันแรกเป็นยังไงบ้างล่ะไม่มีอะไรใช่มั้ย?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ครับ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
งั้นก็โล่งอกไปทีนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ราตรีสวัสดิ์นะครับปู่
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
ฝันดีทั้งสองคนนะ
ยูคังซู (ปู่ของทั้งสาม)
หวังว่าจะนอนด้วยกันได้นะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//เดินเข้าห้อง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//ตาม
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ว้าว
*ขออนุญาตเจ้าของรูปด้วยนะคะ*
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ใช้ได้เลยหนิ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อืม.....
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ว้าวตู้เสื้อผ้าก็ใหญ่ใช้ได้เลยนะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ถ้างั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อย่านานล่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
จะให้ฉันอาบน้ำแค่แป๊บเดียวแบบนายละก็ฉันไม่เอาด้วยหรอก
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เข้าใจแล้วๆ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เหอะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//เดินออกไปอาบน้ำ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินดูรอบห้อง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//เดินเข้ามา
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันไม่ได้เดินผ่านน้ำแบบนายสักหน่อยนี่!
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//หูทวนลม
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินออกไป
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
นี่!
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไอ้บ้านี่
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//เดินขึ้นไปชั้นสอง
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//นอน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เห้อออ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่ได้นอนสบายแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
//หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
//เดินเข้ามา
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เธอจะนอนข้างบนงั้นหรอ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
กับคนนั้นน่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ก็ดี
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
รักกันดี
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
งั้นหรอ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
อย่างน้อยก็ดีกว่าคนที่แล้วแล้วกันนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
คนบ้าอะไรอยากเป็นเจ้าของชีวิตคนอื่น
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
บ้าไปแล้วรึไงเป็นแค่แฟนแต่มาทำตัวเหมือนเป็นพ่อ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
5555555
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
หัวเราะอะไร
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
นานๆทีฉันจะเห็นนายบ่นนะเนี่ย
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
........
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
หมดกันหนุ่มพูดน้อย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แล้วนายคิดว่าคนนี้จะเหมือนคนที่แล้วมั้ย?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ก็มีสิทธิ์
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
แต่ฉันว่าไม่
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
งั้นหรอ?
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แต่ว่า......
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ในเมื่อฉันมีแฟนแล้ว
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แล้วนายจะมีตอนไหน
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
......
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไม่รู้สิ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไม่อยากมี
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เห้อออ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันก็อยากมีเพื่อนสาวเหมือนกันนะ:<
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ตอนอยู่ที่นั่นฉันก็มีแค่ 003 กับ 005 แค่นั้น
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เธอนับ 003 เป็นเพื่อนแล้วหรอ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่อ่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แค่พูดไปงั้น
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แต่ 005 ฉันนับเป็นเพื่อนแล้วล่ะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
แต่ว่าเจ้านั่นจะตามเธอมามั้ย?
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
มาสิ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันบอกให้มาเอง
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
เห้ออ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
อะไร?
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ปล่าว
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
แล้วเจ้านั่นจะไปนอนไหน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เห็นบอกว่าซื้อบ้านพักไว้แล้วนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ไปซื้อตอนไหนละนั่น
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ไม่รู้เหมือนกัน
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
โทรกันอยู่หรอ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันก็นึกว่าฉันปิดไมค์แล้วซะอีก
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
อุ่ย
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
แหะๆ
:อีจินนายคิดถึงฉันใช่ไหมล่ะ!
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ถ้านายทำอะไรฉันได้ค่อยว่ากัน
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
เอาล่ะๆ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฉันจะนอนแล้ว
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
มันดึกแล้วน่ะ
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฝันดี
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ยิ้มอะไร
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
อีจินนอนแล้วนะ
ยูอีจิน (โค้ดเนม-001)
ฝันดี
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ฝันดี
ยูดาริม (โค้ดเนม-000)
ปิดไฟให้ด้วย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
