สวัสดีครับ ผมชื่อ ไอซ์ เป็นนักเรียนธรรมดาไปคนหนึ่งที่กำลังสนุกกับชีวิตม.ปลายทั่วไปในแต่ละวัน วันผมกไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ ก่อนจะลืมตาตื่นได้ในแต่ละวันนั้นจะน่าคำคราญจริงครับ เพราะจะต่นมาก็ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่น่าคำคราญ แต่มันก็ดีครับมันทำให้ผมตื่นนอนได้ ตื่นมาก็ทำจิตประวัติประจำต่างๆ แต่วันนี้ผมรู้สึกได้ถึงความพิเศษ ความพิเศษที่จะได้เจออะไรบ้างอย่าง มันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นไปหมด ก่อนที่ผมจะไปเรียนผมต้องกินข้าวก่อน เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะกินข้าวก่อนไปเรียน คนที่กำลังทำอาหารอยู่นั้นคือแม่ผมเอง เธอชื่อว่า ยูเรีย เป็นผู้หญิงที่สวยนิสัยดี 

"ตื่นแล้วหรอลูก รอแม่ก่อนนะ แม่กำลังทำอาหารให้เป็นอาหารที่ลูกชอบเลยละ"

ตอนนี้แม่กำลังทำแกงมัสมั่นให้ผมอยู่

"โหวิเศษมากเลยครับ ขอบคุณสำหรับทุกวันเลยครับแม่"

"ลูกแม่นี้ก็เวอร์ตลอดเลยน่ะ รู้สึกร่าเริงจังเลย มีอะไรเกิดขึ้นหรอ"

"ฮาๆ "ขำแบบไม่ค่อยมีแรงเท่าไร

"เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ผมรอมานานแล้วไงครับ เพราะว่า เอมิจัง จะมาเล่นคอนเสิร์ตที่โรงเรียนผมครับ!"

"ว้าวนั้นมันพิเศษเลยนะ เอมิจังที่เป็นนักร้องก็น่ารักมากๆด้วยสิ"

"ใช่เลยครับผมติดตามผลงานเอมิจังมาตลอดเลย"

"จ้าๆ อาหารเสร็จแล้ว มาทานกันเถอะนะ"

"ค้าบบบ"

หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็ได้ออกจากบ้านเพื่อที่จะไปเรียน ระหว่างทานผมก็ได้เจอเพื่อนผม เขาชื่อว่า โยรุ

"ไงโยรุ เดินไปโรงเรียนด้วยกันหน่อยไหม"

"ฮ่าๆ มันแน่อยู่แล้วเพื่อน"

โยรุเข้ามากอดคอผม แล้วก็ใช้กำปั้นขยี้หัวผมไปมา มันทำให้รู้สึกเจ็บนิดๆแต่ก็ไม่ได้มาก เพราะเป็นเรื่องปกติที่โยรุชอบทำเป็นเสมอ

"อ่ามันเจ็บนะโยรุ"

"ฮ่าๆ แค่นี้เองน่าไอซ์ อย่าไปคิดมากสิ"

"โถนายก็ชอบทำแบบนี้เป็นประจำ ไม่เบื่อบ้างหรอ"

"มันคือการทักทายไงเพื่อนรัก"

ไอซ์ทำสีหน้าแปลกๆแบบว่าพูดมาได้ แล้วพวกเข้าก็เดินไปจนถึงโรงเรียน วันนี้โรงเรียนค่อนค้างคึกคักเพราะจะมีงานคอนเสิร์ตที่ เอมิ มาเสนอ

"วันนี้คนค่อนข้างเยอะเลยน่า"

"ของมันแน่อยู่แล้ว! เพราะเอมิจังจะมาไงล่ะ"

"นายนิน่า ร่าเริงเพราะเอมิจังตลอดเลยนะ"

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ทแต่แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

"สวัสดีจ้า มาถึงโรงเรียนแต่เช้าเลยน่ะ"

ผู้หญิงคนนี้มีชื่อ โซระ เป็นกับทั้งสองคนเอง

"สวัสดี โซระ มาเรียนแต่เช้าเลยนะ ไปเรียนห้องเรียนด้วยกันเลยไหม"

"ได้เลยจ๊ะ ไปห้องเรียนกันเถอะ" แล้วทั้งสามคนก็เดินไปห้องเรียน

ห้องเรียนเป็นแบบทั่วไปที่เห็นกันเป็นปกติ ทุกคนต่างพูดถึงงานในวันนี้กัน

"ไอซ์ วันนี้เป็นวันที่นายรอมานานเลยสินะ" โซระถามไอซ์นั้นเพราะว่าโซระรู้ว่าไอซ์ชอบนักร้อง เอมิ

"ใช่แล้วโซระ เธอก็รู้นิว่าฉันนั้นชอบเอมิมากๆเลย!" ไอซ์ลุกขึ้นตอบจทำให้โซระตกใจนิดหน่อย

"ฮ่าๆ นายนี้กร่าเริงทุกครั้งที่พูดถึงเอมิเลยนะ"

"ใช่ไม่ไดเป็นแบบนั้นตลอดสักหน่อยโยรุ" 

พวกเขาทั้งสามก็คุยกันต่อแบบสนุกสนาน จนกระคอนเสิร์ตเริ่ม

"ว้าวเอมิจัง! น่ารักที่สุดเลยยย" ไอซ์ตะโกนเสียงดังไปกับผู้คนในงานคอนเสิร์ต งานนี้มผู้คนเข้ารวมเยอะจนเต็มหอประชุม

"เอมิจังมองมาทางนี้ๆ" ไอซ์ยังตะโกนออกไป แต่ก็โดนเสียงในงานกลบเสียงไอซ์อยู่

"ขอบคุณค่าา ทุกคนที่มาดูคอนเสิร์ตเอมิในวันนี้น่า"

คอนเสิร์ตได้จบแล้วไอซ์ได้รีบวิ่งไปจุดที่เขาแจกลายเซ็นกัน

"เอมิคับช่วยเซ็นลงบนแผ่นเพลงให้หน่อยครับ"

ไอซ์ได้ยืนเพลงของเอมิให้เอมิเซ็นลงบนนั้น

"ได้เลยจ้า ขอบคุณน่ะที่ติดตามผลงานของฉัน" เอมิได้จับมือกับไอซ์แล้วยิ้มให้

"แน่นอนอยู่แล้วครับ! ผมจะติดตามผลงานต่อไปครับ" ไอซ์ทำท่าทีตื่นเต้นอย่างมากพร้อมแสดงความดีใจสุดๆออกไป

ในที่สุดก็จบงานแล้ว มันก็ถึงเวลาเลิกเรียนพอดี ไอซ์ได้เินทางกลับบ้านพร้อมถือแผ่นเพลงที่เอมิเซ็นลงไปให้ด้วย

"วันนีัเป็นวันที่ดีที่สุดเลย ได้เจอเอมิด้วยแล้วเขายังจับมือพร้อมเซ็นให้ด้วย" ไอซ์มองแผ่นเพลงจนไม่ได้ดูทางข้างหน้าจนกระทั่งเกิดเหตุการ์์ณไม่ขาดฝันเกิดขึ้น

"ปรี้ดๆ!~" เสียงแตรถรรทุกขนาดใหญ่ ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ด้วยความเร็ว จนกระทั้ง ตู้มชนเข้าจังๆ ร่างไอซ์กระเด็นไปไกล พร้อมกับเลือดที่สาดกระเด็น ไอซ์มองแผ่นเพลงที่รอยไปกับเขาจนกระทั้งตกลงพื้น เขาได้ยินเสียงเบาๆ

"เห้ยไอหนุ่มอย่าพึ่งตายนะ เห้ยตื่นๆ" เสียงนั้นค่อยๆเบาลงไปเรื่อยๆจนกระทั้ง ไม่ได้ยินอีกแล้ว

ตอนนี้เขานั้นได้มาอยู่ที่ไหนสักที่ เขารู้สึกได้ประมาณว่ากำลังจมน้ำแต่ก็ไม่ใช่ ความรู้สึกเป็นแต่ก็ยังหายใจได้ปกติ ไม่ได้รู้สึกทรมานด้วยซ้ำ แทบยังใหความรู้สึกที่อบอุ่นรู้ดี ในที่สุดเขาก็ได้ลืมตาตื่น เขาตกใจเป็นอย่างมากเพราะวิสัยทัศน์ที่แปลกตา ดูไม่คุ้นชิน เขาถึงกัตะโกนออกมาอย่างดัง

"ฉันอยู่ทไหนเนี่ยย!!!!! แล้วนี้ฉันอยู่ในสภาพร่อนจ่อนเนี้ยนะ จะบ้าไปแล้ว นั้นมัน"

เขารู้สึกตกใจอีกครั้งเมื่อมองหน้าขึ้นไปบนฟ้า เขาได้เห็นพระจันทร์สองดวง ขนาดเป็นตอนเช้ายังเห็นได้ชันเจนเลย

"พระจันทร์สองดวงหรอ สีฟ้ากับแดง" เขาพูดดวยน้ำเสียงเบาเหมือนกับกำลังละเมอ เขานั้นได้สติกลับคืนมาแล้วก็กำลังรวบรวมความคิดอยู่ว่าจะทำยังไงต่อไปดี เขานั้นได้เช็คอะไรต่างรอบตัวเขา เขาคิดขึ้นได้ว่ที่นี้เป็นโลกอื่น เขานั้นได้รองเรียนแบบดูเมื่อกับมังงะที่เคยอ่านมา 

"สเตตัส"เขาพูดนั้นออกไปแต่ก็ไม่มีอะไรออกมา

"ฟังค์ชั่น , บอร์ด ,สถานะ"ก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"นี้มันจะบ้าไปแล้ว ฉันมาอยู่ที่นี้โดยไม่มีเสื้อ แล้วก็ยังจะไม่มีอะไรให้ฉันอีกหรอ พลังโกงให้ฉันหน่อยสิว่ะ ถ้ามีพระเจ้าแกคงเป็นพระเจ้าที่เฮงซวยที่สุดเลย"เขานั้นได้บ่นออกไปอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกโมโหโกรธา เพราะไม่รู้ว่าจะเอาชีวิตรอดได้ไหม จะมีอะไรที่จะทำให้เขารอดจากโลกนี้ได้บ้างไหม แล้วโลกนี้นั้นจะมีอะไรบ้างอัตรายขนาดไหนเขาก็ไม่รู้ เขารู้กงวนว่าจะมีแค่เขารึป่าวที่อยู่โลกนี้ จะมีมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตไหม เพราะตอนนี้ที่เขาอยู่นั้นเป็นในถ้ำแปลกๆเพราะด้านบนนั้นไม่มีเพดานมองเห็นท้องฟ้าได้ชันเจนแต่ครั้งหน้ารู้สึกได้ว่ามีทางออก เพราะตอนนี้เขานั้นอยู่ด้านใน ไอซ์นั้นได้แต่คิดว่าจะเอาไงต่อ เขาจึงตัดสินใจเดินเขาไปในถ้ำเพื่อที่จะออกไปข้างนอก เขาหวังไว้ว่าทางข้างหน้าเขานี้จะเป็นทางออกให้กับเขา เขาจึงเดินเข้าไปในถ้ำ

ดีครับผมไอซ์ตอนนี้กำลังเดินเข้าถ้ำถ้ำนั้นรู้สึกแปลกประหลาดเป็นอย่างมากผมนั้นรู้สึกกลัวนิดหน่อยแผนที่ตลาดใช้เลยผมนั้นรู้สึกกลัวแค่นิดหน่อยจริงๆนะในถ้ำนี้ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดดีมันมีละอองอะไรมันอุ่นคอยปกคลุมร่างกายผมอยู่ ผมนั้นได้เข้าไปในถ้ำลึกกว่าเดิม ยิ่งเดินเข้าไปลึกเท่าไหร่ถ้พนั้นก็ยิ่งกว้างขึ้นเรื่อยๆ ผมนั้นเริ่มมองเห็นละอองสีเขียวที่คอยพัดไปพัดมาภายในถ้ำมันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมามากเลยล่ะพวกนั้นรู้สึกประหลาดใจไม่มีหรอกสีเขียวนี้แต่ไม่พบสิ่งมีชีวิตเลย ภายในถ้ำนั้นว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย ยิ่งผมเดินเข้าไปลึกมากกว่าเดิมเท่านั้นยิ่งกว้างกว่าเดิมแล้วมันกว้างมากกว่าเดิมกว้างขึ้นเรื่อยๆ ผมเดินไปเรื่อยๆจนชนกับสิ่งหนึ่ง เขารู้สึกได้ว่ามันเหมือนกำแพงมากแต่มันมีความที่แข็งและนิ่ม ผมนั้นรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากเท่าที่เห็นนั้นไม่ใช่กำแพง พอผมมองขึ้นไปด้านบนผมรู้สึกตกใจมาก

"มังๆกรร สิ่งมีชีวิตที่ฉันเห็นสิ่งแรกคือมังกรหรอเนี่ย" ไอซ์นั้นได้ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้านั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เคยเห็นบนโลกมาก่อนเขานั้นรู้สึกสั่นกว่าเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เขาเห็นนั้นมันคือตัวอะไร เขานั้นไม่กล้าที่จะขยับเลยเขานั้นได้กลั้นหายใจความรู้สึกหนาวเย็นสั้นไปทั้งตัว

"ฉันจะทำยังไงดี"ไอซ์นั้นได้ตกใจตื่นตัวทำอะไรไม่ถูก

มังกรนั้นสัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างมาชนมันมันนั้นได้หันมามองที่ไอซ์ ยิ่งทำให้ไอซ์กลัวมากกว่าเดิม 

มังกรตัวนั้นได้ไปออร่าที่เป็นสีดำออกมาจากตัวมันมันนั้นมีขนาดตัวที่ใหญ่เป็นสีแดงแต่ออร่าที่มันปล่อยออกมานั้นกลับกลายเป็นสีดำ 

มันได้มองมาที่ไอซ์เหมือนมันอยากจะพูดบางอย่างกับไอซ์ แต่ว่าไอซ์ได้ยินไม่รู้เรื่อง 

"คือว่าคือว่าคุณกำลังพูดกับผมอยู่ใช่ไหมครับ คุณมังกรจะไม่ทำอะไรผมใช่ไหมครับ"

มังกรนั้นได้ยินสิ่งที่ไอซ์พูดมันตกใจเล็กน้อยเหมือนไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย มังกรนั้นได้พึงทำอะไรบางอย่าง ในตอนนั้นเองก็มีแสงประหลาดเกิดขึ้นแล้วตัวไอซ์ก็มีแสงเลื่อนขึ้นมา มังกรได้ถามกับอายไปว่า

"เจ้ามนุษย์เจ้าได้ยินสิ่งที่ข้าพูดไหม"

"ผมผมได้ยินเสียงเรียกคุณอย่างชัดเจนเลยครับคุณมังกร" ไอซ์ตอบไปด้วยความฝันกลัว

"คุณจะไม่ทำอะไรผมใช่ไหมครับ" 

"ถ้าไม่ได้มีเจตนาร้ายกับเจ้าหรอกเจ้ามนุษย์ แล้วเจ้านั้นมีชื่อเรียกไหม"

"ผมนั้นมีชื่อครับผมชื่อว่าไอซ์ครับ"

"โหๆเจ้าชื่อว่าไอซ์เองหรอ ข้าคือมังกรโบราณมีนามว่าโนลาท ซารอน ข้านั้นอยู่ที่นี่มานับพันปีแล้ว ไม่มีใครที่รู้จักข้าแล้วข้าก็รู้สึกเศร้านะที่เหลือข้าแค่ตัวเดียวบนโลกใบนี้"มังกรได้บ่นพึมพำออกมาด้วยความที่มันอยู่มานับพันปีตัวคนเดียวทำให้รู้สึกเหงาต้องการคนพูดคุยด้วย

"ท่านอยู่มานับ 1,000 ปีแล้วหรอครับท่านช่างเป็นมังกรที่มีอายุยืนยาวมากเลยนะครับ"

"ฮ่าๆเจ้าก็ช่างพูดดี เจ้ารู้สึกกลัวข้าหรอ ข้าขอโทษด้วยเขาลืมไปว่าข้ากำลังปล่อยออร่าน่ากลัวออกมา"

มังกรนั้นได้ดูดออร่าสีดำรอบตัวเข้าสู่ตัวของมันเอง

"เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือยังข้านั้นไม่ทำอะไรเจ้าหรอก ข้าแค่ต้องการคนที่พูดคุยด้วยกับข้าเอง ข้านั้นรู้สึกเหงาข้าอยู่ที่นี่นับพันปีในตัวคนเดียวไม่มีอะไรทำแม้แต่ละวันเลยข้าได้แต่นอนแล้วก็นอน มันทำให้ข้าเบื่อเหลือเกิน"

มังกรได้พูดท่าทางเช่นนี้เหมือนอยากเป็นมิตรกับไอซ์

ไอซ์นั้นรู้สึกได้ว่ามังกรตอนนี้ไม่ได้รู้สึกน่ากลัวสำหรับเขาแล้วมังกรนั้นให้ความรู้สึกเหมือนคนปูที่กำลังอยากจะพูดคุยอะไรกับหลานๆ ไอซ์นั้นได้เปลี่ยนท่าทางจากที่หวาดกลัวนั้นเป็นสงบนิ่งไอซ์นั้นไม่ทำมังกรกับ

"ผมของเรียกท่านว่า โนลาทได้ไหมคับ" มังกรนั้นทำท่าแปลกใจแล้วมองกลับมาที่ไอซ์

"ได้สิ เจ้าไม่กลัวข้าแล้วหรอ"

"ไม่แล้วครับ ท่านนั้นให้ความรู้สึกเหมือนคุณปู่ของผมเลยครับ"

มังกรได้หัวเราะออกมาเมื่อกำลังมีความสุข

"อย่างนั้นเองหรอ เจ้านี้ก็ทำให้ครับแปลกใจนะ ว่าแต่เจ้าเข้ามาในถ้ำนี้ได้อย่างไรกัน" มังกรนั้นได้ถามกับไอซ์ไปแบบนั้นเพราะว่าถ้ำแห่งนี่โดนปกคลุมด้วยพลังเวทย์ของมังกร ทำให้ไม่มีใครสามารถเข้ามาในนี้ได้ 

ไอซ์รู้สึกแปลกใจที่มังกรถามนั้น ไอซ์มันไม่ถนัดคิดว่าจะตอบมาก่อนไปว่าอย่างไรดีเขาได้คิดว่าจะโกหกดีไหมหรือตอบไปตามจริงดิ เขานั้นได้ครุ่นคิดเป็นเวลาสักพักแล้วเขาเลือกที่จะเล่าความจริงให้มังกรในฟัง

"ผมนั้นเป็นคนเกิดใหม่ครับท่านมังกร" เหมือนมังกรได้ยินว่าเกิดใหม่คนทำตาลุกวาวแปลกประหลาด ทำให้มังกรสงสัยแล้วก็ถามไอซ์ไปอย่างมากมาย

"เจ้าเกิดใหม่นั้นหรอ"

"ใช่แล้วครับท่านมังกรผมนั้นอยู่อีกโลกหนึ่งที่มีอะไรเจริญมากหมายก่อนที่ผมจะมานี่ผมจำได้ว่าผมกำลังถือแผ่นซีดีเพลงของเอมมี่จังแล้วก็มีรถบรรทุกวิ่งเข้ามาชนผมผมรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่ล่ะครับ"

"โหๆเจ้านี่ทำให้ข้าสนใจจริงๆ โลกของเจ้านั้นช่างมีอะไรที่แปลกประหลาดมากมายเยอะเหลือเกินนะข้านั้นไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อนเลย มันทำให้ค่านั้นอยากจะออกไปดูด้วยตาตัวเองจริงๆ"

"ทำไมท่านไม่ไปดูเลยล่ะครับถ้าเป็นไปได้ก็พาผมไปด้วยนะครับฮ่าๆๆ " ไอซ์นั้นได้พูดถึงหยอกล้อกลับมาก่อนออกไปโดยไม่คำนึงเห็นถึงความน่ากลัวของมังกรอีกแล้วเพราะว่ามังกรตนนี้ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจไอซ์หรือทำท่าทีเป็นศัตรูทำให้ไอซ์รู้สึกผ่อนคลาย

"ถ้ามังกรกับท่านช่วยสอนเวทมนต์ให้ข้าได้ไหมครับ"ไอซ์รู้สึกตื่นเต้นไม่ถามมังกรไปแบบนั้นเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเขาถามมังกรไปแล้วหรอ

"อะไรกันเจ้าใช้เวทมนต์ไม่ได้หรอ"

"ใช่แล้วครับท่านมังกรที่โลกของผมนั้นไม่มีเวทมนต์อะไรทำนองนี้เลยครับมันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆท่านช่วยจะพอสอนผมได้ไหมครับ"

"หึๆได้สิ เจ้าทำให้ข้ารู้สึกดีก็จะช่วยสอนให้เจ้ากับสิ่งต่างๆบนโลกใบนี้ที่ไม่สามารถเรียนรู้ได้จากที่ไหนเลย"

ความรู้ต่างๆที่มังกรจะสอนไอนั้นเป็นความรู้ของเผ่ามังกร ถึงจะพูดว่าเผ่ามังกรก็เหลือแค่ โนลาท ซารอน ตัวเดียวบนโลกใบนี้ 

"ข้าจะช่วยสอนเจ้าเองเกี่ยวกับเวทมนต์ความรู้ที่ข้ารู้แม้แต่วิชาดาบข้าก็สามารถสอนให้เจ้าได้ ข้าจะช่วยเจ้ากลายเป็นวีรบุรุษของโลกใบนี้ก็ยังได้เลย" มังกรได้พูดเช่นนี้ออกมาทำให้ไอซ์ตาลุกวาว รู้สึกตื่นเต้นไปกับสิ่งที่มังกรพูด 

"ท่านจะช่วยสอนเรื่องบุญให้ผมจริงหรอครับ"

"ใช่แล้วข้าพูดคำไหนคำนั้นฮ่าๆๆ"

มังกรได้พูดเช่นนี้ออกมาแล้วแล้วพูดคาถาอะไรบางอย่างมันทำให้ตัวไอเรืองแสงอีกรอบ แต่รอบนี้เหมือนไอซ์จะรู้สึกอะไรได้บ้าง

"ผมรู้สึกได้เลยครับว่ากำลังมีอะไรไหลเวียนอยู่ในร่างกาย นี่ใช่พลังเวทย์ไหมครับ"

"ใช่แล้วสิ่งที่ข้าลายใส่เจ้ามันทำให้เจ้าสามารถใช้เวทมนต์แบบข้าได้ท่านั้นได้แบ่งปันตารางเมตรไปให้กับเจ้า ชอบก็เลยจะสามารถใช้เวทมนต์ได้แล้วตอนนี้ เป็นยังไงบ้างรู้สึกแปลกตรงไหนไหม"มังกรได้ถามไอซ์ไปแบบนี้เพราะว่าไอซ์นั้นมาจากโลกที่ไม่มีเวทย์มนต์เขาถามด้วยความที่เป็นห่วงอาจจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ได้

"ไม่คับผมรู้สึกได้แค่ว่ามีพลังเวทย์ไหลเวียนอยู่ในร่างกายไม่ได้รู้สึกผิดปกติตรงไหนครับ" ไอซ์นั่นทำท่าทีตื่นเต้นกับสีที่ได้มาเขานั้นทำท่าทีเหมือนได้ของเล่นใหม่แล้วรู้สึกว่าอยากทดลองทดสอบอะไรต่างๆแต่ด้วยความที่ว่าเขานั้นไม่รู้วิธีร่ายคาถาก็เลยรอมังกรสอนให้กับเขา

"ท่านมังกรครับครับท่านช่วยสอนเวทย์มนต์ให้ผมก่อนได้ไหมครับ"

"ฮ่าๆๆเจ้านี้ชั่งรีบร้อนซะเหลือเกิน รอให้เจ้าปรับตัวกับพลังเวทย์ของข้าก่อนข้านั้นจึงจะสามารถสอนให้กับเจ้าได้ "

"ได้เลยครับท่านมังกรว่าแต่ท่านพอจะมีเสื้อผ้าให้ผมใส่ไหมครับ"

"ฮ่าๆข้าก็นึกว่าเจ้าชอบแก้ผ้าอยู่แบบนี้สะอีก"

"ฮ่าๆๆผมก็มีสามัญสำนึกนะครับผมไม่ใช่คนบ้าที่จะชอบแก้ผ้าอยู่แบบนี้นะครับท่านมังกร"

"ฮาๆรอแป๊บนึงนะเหมือนจะมีเสื้อผ้าของมนุษย์อยู่นะไม่รู้ว่าเจ้าจะสามารถใส่ได้ไหม"

"ไม่เป็นไรครับท่านมังกรต่อให้ผมฟังไม่ได้ผมก็จะพยายามไปให้มันตายครับยังไงมันก็คือเสื้อผ้าจะเป็นแบบนั้นผมก็จะใส่"

"ได้เลยรอแป๊บนึงเดี๋ยวข้าจะหยิบออกมาให้"

มังกรได้คุณทำอะไรบางอย่างแล้วมีมิติแยกออกมาแล้วก็มีเสื้อผ้าลอยออกมาจากมิตินั้น

"โหช่างสุดยอดมากเลยนะครับท่านมังกรว่าแต่สิ่งนั้นเรียกว่าช่องเก็บของมิติหรือเปล่าครับ"

"เจ้ารู้จักช่องเก็บของมิติด้วยหรอ"

"ผมรู้จักมันเพราะว่าผมเคยอ่านจากมังงะที่ผมอาจเป็นประจำครับ"

"โหสิ่งนั้นใช้หนังสือไหม"

"ใช่แล้วครับท่านมังกรมันคือหนังสือภาพครับเป็นเรื่องแต่งที่คนแต่งขึ้นมาครับเป็นเรื่องราวต่างๆครับสนุกมากเลยครับ"

"ฮ่าๆๆมันทำให้ข้ารู้สึกอยากจะอ่านมันขึ้นมาแล้วสิเพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนเจ้าช่วยเล่าเรื่องต่างๆของเจ้าให้ข้าฟังด้วยนะ"

"ได้เลยครับท่านมังกร"

ไอซ์นั้นได้หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่เป็นชุดที่เรียบง่ายเป็นแนวผจญภัยแล้วมีกระเป๋าให้ใบนึงเหมือนจะเป็นกระเป๋ามิติค่อนข้างดีเลยล่ะรองเท้าหนังบู๊ทเรามีดาบเหล็กเล่ม 1 เหมือนมีอักขระสลักไว้บนดาบด้วยทำให้รู้สึกเหมือนมีพลังปล่อยออกมาจากต่างเหมือนจะมีออร่าออกมาจากดาบได้เลยล่ะทำให้รู้สึกเหมือนว่าตามเล่มนี้ทรงพลังเป็นอย่างมากตอนนี้ไอซ์นั้นมีทั้งเสื้อผ้าอาวุธและอาหารต่างๆมากมายที่มังกรในมอบให้แต่เขานั้นยังไม่มีความรู้เรื่องเวทมนต์โลกใบนี้และวิธีการป้องกันตัวอย่างไรเขานั้นต้องอยู่กับมังกรไปอีกนานไหมล่ะกว่าจะได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจากท่านมาก่อนตนดี

สวัสดีครับผมไอซ์ตอนนี้ผมกำลังฝึกวิชาดาบกับท่านมังกรอยู่ครับ ผมรู้สึกเหนื่อยแทบตายฝึกทั้งวันทั้งคืนแทบจะไม่ได้นอนเลยครับแต่ก็ดีครับมันทำให้ผมรู้สึกว่ามีการพัฒนาไปอย่างมากตอนนี้ร่างกายผมนั้นรู้สึกได้เลยว่าแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมากแล้วทำให้รู้สึกว่าตัวเบามากเลยครับการเรียนดาบแรกๆมันก็รู้สึกว่าหนักมากแต่พอเรียนไปเรื่อยๆฝึกไปเรื่อยๆการเหวี่ยงดาบจากที่มันหนักๆกลับกลายเป็นว่ามันเบาแทบจะเท่าขนนกเลยครับตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยครับว่ายิ่งผมนั้นเหวี่ยงดาบมากเท่าไหร่ขยับร่างกายมากเท่าไหร่เรียนรู้วิชาด่าจากท่านมังกรมากทั้งวันยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมไม่ใช่แค่เท่าเดิมครับรู้สึกว่าแข็งแกร่งขึ้นมากๆเลยนะครับช่างร่ำลือซะเหลือเกินไม่มีการเคลื่อนไหวที่สูญเปล่าทำวิชาเหล่านั้นยังผมสวยงามรู้สึกตกใจมากเลยครับที่เห็นท่านมังกรนั้นแปลงร่างเป็นร่างมนุษย์ให้กับผมผมทำตัวไม่ถูกเลยครับเพราะว่าท่านมังกรนั้นรำบึงมากมากเลยครับ ตอนแรกที่ผมเห็นมังกรผมก็นึกว่าท่านจะน่ากลัวซะอีก

"เออถ้ามังกรครับตอนนี้ผมทำยังไงต่อครับ"

"เจ้านั้นควรจะก้าวขาให้ช้ากว่านี้ดูการเคลื่อนไหวของศัตรูให้ขาดไม่ใช่แค่เอาแต่มองแล้วร่างกายไม่ขยับเจ้าเลิกคิดมาได้แล้วขยับไปตามที่ฝึกมาไม่ขอสัญชาตญาณของเจ้าสะจงคำนึงถึงไว้ตลอดว่าตามของศัตรูนั้นสามารถฆ่าเจ้าได้เพียงครั้งเดียวมันจะทำให้เจ้านั้นรู้สึกอยากจะหลบดับมากขึ้นกว่าเดิม"

"ผมเข้าใจสิ่งที่ท่านสอนนะครับแต่การทำได้จริงนั้นมันยากมากเลยครับการพูดน่ะมันง่ายแต่ลองทำจริงๆมันยากเลยนะครับ"

"ฮาๆถ้ามันไม่ยากมันก็คงไม่ใช่การฝึกน่ะสิฝึกต่อไปจะหยุดขาขยับมันเรื่อยๆอย่าหยุดแค่นั้นก้าวให้มากๆกระโดดลงฟันพุ่งเข้ามาแล้วถอยกลับฮ่าๆแบบนั้นแหละต้องทำต่อไปอย่าหยุดไม่มีคำว่าเหนื่อยฝึกต่อไปพร้อมต่อไปเจ้าต้องพยายามมากกว่านี้นะถ้าอยากจะทำให้ค่านั้นเป็นแผลแค่นี้แม้แต่แผลเล็กๆน้อยๆก็มีแค่เศษไม้สำหรับที่ทำให้ข้าเป็นแผลได้ฮ่าๆๆ"

"ฮ่าๆๆท่านก็ช่างพูดอะไรตลกนะครับเศษไม้อย่าไปทำให้ท่านมังกรที่แข็งแกร่งขนาดนี้เป็นแผลได้ยังไง"

"ฮ่าๆๆก็ช่างพูดไปเรื่อยจริงๆเหวี่ยงดาบมากกว่านี้ฟันเยอะกว่านี้อย่าหยุดยั้งบุกเข้ามาบุกเข้ามาอีกข้าจะฟันดาบแล้วนะเจ้าจงรับให้ได้ล่ะ"

"ไม่นะดาบของท่านมังกรช่างหนักอะไรเช่นนี้ผมแทบจะรับมันไม่ไหวแล้ว"

"ฮ่าๆมันผ่านไปเป็นเดือนแล้วนะทำไมต้องยังจะรับดาบข้ามไม่ได้อีกละ"

"ท่านมังกรพละกำลังของท่านช่างมหาศาลเมื่อเทียบกับผมแล้วผมนั้นเหมือนมดที่กำลังแบกขอนไม้อยู่เลยครับ "

"ฮ่าๆแค่นี้เจ้ายังทำไม่ได้แต่ว่าเจ้ายังฝึกมากไม่พอก็จะฝึกเจ้าให้มากกว่านี้จนกว่าเจ้าจะสามารถรับดาบข้าได้ข้าจะฝึกให้เจ้าจนไม่มีผู้ใดบนโลกใบนี้สามารถหยุดเจ้าได้แน่"

"ฮ่าๆถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆผมก็คงเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกใบนี้แล้ว"

"ก็ใช่น่ะสิเพราะว่าเขากำลังเรียนกับมังกรโบราณที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกใบนี้ไงล่ะ"

"ฮ่าๆๆถ้าท่านพูดแบบนั้นจริงๆข้าก็คงเป็นลูกศิษย์ของมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกนี้ข้าคงถูกเรียกว่าสิทธิ์ของมังกรแล้วละมั้ง"

"ก็ใช่น่ะสิเพราะว่ากล้าเป็นมังกรไงล่ะเจ้าอย่าลืมสิแค่ขัาแปลงร่างเป็นมนุษย์ขึ้นมาฝึกกับเจ้าเองนะฮ่าๆๆ"

"แค่ท่านฝึกให้ผมผทก็ดีใจมากแล้วครับท่านมังกร"

"จงภูมิใจไว้ซะที่ได้ฝึกกับข้าฮ่าๆๆ"

มังกรนั้นได้ฝึกให้ไอซ์แล้วเหวี่ยงดาบอย่างบ้าคลั่งใส่กับไอซ์ไอซ์แทบจะขึ้นไม่ได้เลยล่ะที่โดนท่าบ้าๆของมังกรแบบไหนเข้าไป

ไอซ์นั้นได้ล้มลงไปกับพื้น

"ผมแพ้อีกแล้วหรอครับคิดว่าครั้งนี้น่าจะชนะท่านได้แล้วซะอีก"

"ฮ่าๆๆเจ้าเพิ่งฝึกกับข้ามาได้แค่ 6 เดือนเองนะข้าอยู่เป็นพันปีเจ้าคิดว่าจะชนะข้าได้หรือไงกับแค่การฝึก 6 เดือนเนี่ยนะแล้วเนี่ยนะฉันคิดว่าข้าอ่อนแอหรือไงฮ่าๆๆ"

"ฮ่าๆๆผมก็ไม่ได้คิดว่าท่านจะอ่อนแอสักหน่อยถ้าท่านอ่อนแอคนมันโล่งไม่มีผมก็คงสู้ใครไม่ได้แล้วล่ะครับผมคงเป็นแค่มัดปลวกละมั้ง"

"เจ้าจงดีใจซะที่ข้าเป็นมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกใบนี้ไงละ"

"นั่นสิครับ" ไอซ์นั้นแพ้ให้กับมังกรครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ที่แพ้ก็เพราะว่าไอซ์มันยังตื่นมาไม่พอตอนนี้ไอซ์นั้นกำลังทำอาหารให้กับมังกรเพราะว่าฝีมือการทำอาหารของไอซ์นั้นอร่อยมากเพราะว่าเป็นวิธีทำอาหารในยุคปัจจุบันแต่ในโลกใบนี้นั้นอาหารนั้นไม่ค่อยจะมีที่ไหนอร่อยมากเพราะว่าเครื่องเทศงั้นหายากและราคาค่อนข้างแพงแต่ว่าที่แห่งนี้มีสมุนไพรค่อนข้างเยอะสิ่งไหนที่ไม่มีท่านมังกรก็ยังมีทำให้ไม่ขาดวัตถุดิบในการทำอาหาร

"อาหารของเจ้านี่ช่างอร่อยซะเหลือเกินนะไอซ์"

มังกรนั้นได้กินอาหารของไอซ์พร้อมกับรอยยิ้มที่ร่าเริงเลยเพราะเป็นอาหารที่อร่อยมากๆ

"ขอบคุณมากครับท่านมังกร"

"ใช่แล้วไอซ์กินเสร็จแล้วพักผ่อนตอนบ่ายนี้เจ้าจงมาฝึกกับข้าต่อวันนี้เจ้าจงรับดาบข้าให้ได้ข้าจะฝึกเจ้าจนกว่าเจ้าจะรับดาบข้าได้ภายในวันนี้"

"ได้เลยครับท่านมังกรถ้าจะพยายามที่จะรับบาปท่านให้ได้นะครับ"

"ดีมากที่มีใจสูั"มังกรนั้นได้ชมไอซ์พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้

"ขอบคุณมากเลยครับ"ไอซ์ตอบแบบทันทีพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส 

ผ่านมาได้สักพักระหว่างที่ไอซ์พักนั้นไอซ์ก็ได้ไปที่จุดที่เขามาตอนแรกตรงนั้นมีแหล่งน้ำขนาดใหญ่มังกรได้บอกว่าตรงนั้นเคยเป็นที่อาบน้ำของเขามาก่อนแต่ตอนนี้มังกรนั้นได้ใช้เวทมนต์เพื่ออาบน้ำแทนการไปอาบน้ำตรงนั้นแล้ว

"เวทมนตร์นี่ช่างมีสติจริงๆผมนี่อยากจะให้ท่านมังกรฝึกให้แล้วแต่ถ้ามังกรบอกว่าผมต้องเรียนรู้ดาบให้ได้ก่อน"ไอซ์บ่นพึบคำระหว่างเช็คเหงื่อออกจากการฝึกตอนเช้า

"บ่ายนี้จะมีนรกแบบไหนรอฉันอยู่ได้ ได้แค่คิดก็เหนื่อยมากแล้วแต่ก็เอาเพื่อที่จะทำให้ฉันแข็งแกร่งอะไรก็ตามฉันทำหมดแหละ"ไม่ได้พูดแบบนี้ออกไปพร้อมกันรอยยิ้มที่สดใสเขานั้นไม่กลัวการฝึกต่อให้การฝึกนี้จะยากเย็นขนาดไหนก็ตาม

"เอาล่ะตอนนี้ก็เช็คเหงื่อจากตอนเช้าออกแล้ว ไปเอาเหงื่อตอนบ่ายมาเช็คอีกรอบดีกว่าฮ่าๆๆ" ไปได้พูดแบบนั้นออกไปพร้อมกับเดินเข้าถ้ำเพื่อไปหามังกรที่พร้อมจะฝึกให้ไออีกรอบ

"จะพร้อมหรือยังไอซ์"

"ผมพร้อมแล้วครับ"

"งั้นเรามาเริ่มกันเลยเจ้าจงบุกเข้ามาซะบุกมาอย่าหยุดล่ะ"

"เข้าใจแล้วครับ ย่า!"ไอซ์บุกเข้าไปพร้อมตะโกนออกมาพุ่งเข้าไปหามังกรอย่างรวดเร็ว ตอนบ่ายนี้การฝึกก็เป็นเหมือนเดิมเหมือนกับตอนฝึกตอนเช้าไม่ต่างอะไรมากแต่ที่แตกต่างเหมือนว่าไอซ์จะสามารถรับดาบของมังกรได้ค่อนข้างดี

"ผมทำได้แล้วครับผมรับ ดาบท่านได้ค่อนข้างดีเลยครับตอนนี้"

"ฮ่าๆแค่นี้อย่าเพิ่งดีใจไปจนกว่าจะถึงตอนเย็นเจ้าจะหยุดพักไม่ได้"

"แน่นอนครับผมต้องการแบบนั้น"ไอซ์ยิ้มแล้วก็บุกไปหามมังกรอย่างรวดเร็ว