...ครอบครัว...

...โดย : ธนัฏฐา...

   "เบส.. เมื่อไหร่จะลุกไปอาบน้ำ"

   เสียงเรียกของชายตัวสูง ทำให้เราตื่นจากภวังค์ และบิดขี้เกียจไปมาอยู่บนเตียงกว้างอันแสนนุ่ม ในใจเราอยากจะล้มตัวลงนอนต่อ แต่ถ้าทำแบบนั้น คนตัวสูงที่อยู่ด้านนอกคงตวาดเอาแน่

   "ลุกแล้วค่ะ พี่บาส" เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะสดใส

   "เร็วเลยนะ จะสายแล้ว"

   "ค่าาา"

   เสียงชายตัวสูงคนนั้นคือ พี่ชายเราเอง พี่บาสจะคอยปลุกเราในทุกๆเช้า พี่บาสคือคนในครอบครัวคนเดียวที่เราเหลืออยู่ พ่อกับแม่เสียไปตั้งแต่เราอายุ 12 จนตอนนี้เราอายุ 20 แล้ว พี่บาสเป็นคนดูแลเรามาตลอด และที่สำคัญพี่บาสเป็นคนที่เก่งมากๆ ตำแหน่งงานคือประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินเลยนะ เป็นไงหละ เก่งใช่ไหม

   "พี่บาส"

   "มีไร หืม"

   ชายตรงหน้าตอบกลับมา พร้อมเอามือหนาลูบหัวเราเบาๆ มันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง เหมือนโดนห่อด้วยผ้าห่มผืนหนา

   "วันนี้ตอนบ่าย เบสไม่มีเรียน ขอไปอยู่ที่บริษัทด้วยได้ไหมคะ" ฉันถามออกไปพรางทำหน้าอ้อนๆ

   "อยากไปเจอใครที่นั่นหรือเปล่า" 

   "ปะ เปล่าค่ะ แค่ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว"

   "อย่ามาปฏิเสธเลย พี่รู้"

   นี่เราแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยหรือไง แต่ก็จริงๆก็ใช่นั่นแหละ

   "เบสก็รู้นิ ว่ามันมีแฟนแล้ว ทำไมถึงยังชอบมันอยู่"

   "เรื่องความรักมันพูดยากค่ะ พี่บาสไม่เคยแอบรักใคร พี่บาสไม่เข้าใจหรอก" เราพูดพร้อมทำหน้างอใส่คนตรงหน้า

   "ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แค่ถามเอง"

   "แล้วสรุปเบสไปได้ไหมคะ"

   "ได้สิ เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่ไปรับ"

   "ขอบคุณนะคะ" เราสวมกอดคนตรงหน้าเบาๆ พร้อมอมยิ้มออกมา 

   "ไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวสายนะ"

   "กลัวว่าเบสจะสาย หรือกลัวว่าตัวเองจะสายกันแน่คะ คิคิ 😁" เราหัวเราะออกมาเบาๆ

   "รู้ดีจริงๆเลยนะ"

   มือหนาๆลูบหัวเราเบาๆอีกครั้ง เขาจะรู้ตัวไหมนะว่าเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากขนาดไหน อยากให้ใครอีกคนอบอุ่นแบบนี้บ้างจัง

   "ตั้งใจเรียนหละ"

   "รู้แล้วค่ะ"

   ฟอด.. จมูกโด่งกดลงที่แก้มของพี่ชายอย่างนุ่มนวล ก่อนจะลงจากรถ

   เธอมองหาเปรี้ยวเพื่อนสาวของเธอ ก่อนที่จะเดินไปเข้าไปหาที่หน้าตึก

   "มาเช้าจังเลยนะ"

   "เบส... ทำไมวันนี้แกมาช้าจัง" เปรี้ยว เพื่อนสาวเอ่ยถามขึ้น

   "พอดีเราตื่นสายนิดหน่อยอ่ะ"

   "พี่บาสไม่บ่นหูชาเลยเหรอ"

   "ไม่สักหน่อย พี่ชายเราไม่ใช่คนขี้บ่นขนาดนั้นหรอกน่า" เราพูดพรางมองดูนาฬิกา

   "ขึ้นตึกกันเถอะ ใกล้เวลาเรียนแล้ว"

   "อือๆ" เปรี้ยวตอบรับพร้อมเก็บของเข้ากระเป๋า

#หลังเลิกเรียน 12.00น.

   "เรียนเสร็จสักที เบื่อจะแย่อยู่แล้ว 😒" เปรี้ยวบ่นพร้อมกับบิดตัวไปมา

   "555 อะไรกันเปรี้ยว เรียนแค่นี้เอง"

   "ก็มันเมื่อยนี่นา"

   "เราเห็นแกบ่นแบบนี้ทุกวัน" เราส่ายหัวเบาๆให้กับพฤติกรรมและคำพูดของเปรี้ยว

   "เบส เราถามอะไรแกหน่อยสิ แกยังชอบพี่ธนินอยู่หรือเปล่า.?"  

   "ไม่ได้ชอบแล้ว แต่รักเลย 🙂"  รักมานานแล้วด้วย แต่เป็นไปไม่ได้สักที..

   "เราหละยอมใจแกจริงๆ กี่ปีแล้วเนี่ยที่แกแอบรักพี่เขา" 

   "3 ปี"

   "แกไม่คิดจะเปิดโอกาสให้คนอื่นเลยรึไง" เปรี้ยวขมวดคิ้วเพื่อบ่งบอกถึงความสงสัย

   "ไม่อ่ะ เรารักคนนี้ และต้องการแค่คนนี้"

   "เราไม่ได้พูดตัดกำลังใจแกนะ แต่พี่เค้ามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ" 

   "ก็จริง แต่ใครแคร์กันเล่า ^_^"    เราจะเอาพี่ธนินมาเป็นของเราให้ได้ แกคอยดู

   "แกจะแย่งแฟนคนอื่นไม่ได้นะเบส.!!!" เปรี้ยวรีบห้ามปรามเราทันที 

   ท่าทางของยัยเปรี้ยวตอนนี้ดูตลกสุดๆ ^__^ 😁

   "เฮ้ย.!!ไม่ใช่แบบนั้น เราก็แค่จะแอบรักแบบนี้ต่อไปเฉยๆเอง"

   ใครจะไปกล้าแย่งแฟนคนอื่นกันหละ เราไม่ทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นหรอกน่า

   "แล้วไป"

   "//^_^//"

   "เอ๊ะ.!!! นั่นรถพี่บาสนิ แกให้พี่บาสมารับเหรอ"

   "อืม เราจะไปบริษัทกับพี่บาสหนะ"

   "แหนะ.. อยากไปเจอพี่ธนินใช่ไหม"

   "บ้าหน่า ไม่ใช่สักหน่อย"

   "ไม่ใช่แล้วหน้าแดงทำไม" เปรี้ยวพูดพร้อมจิ้มมาที่แก้มของเรา

   "ไม่คุยด้วยแล้ว 😊 เรากลับก่อนนะ"

   "อืม พรุ่งนี้เจอกันนะ "

   เราพยักหน้าตอบกลับไป ก่อนที่จะเดินมาขึ้นรถที่จอดรอเราอยู่สักพักแล้ว 

   "คุยอะไรกัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว"

   "เปล่านี่คะ"

   "คุยถึงไอ้นินอยู่หล่ะสิ" โอ้ว..พี่ชายเราควรจะเป็นหมอดูนะ แม่นสุดๆ

   "อืมม ไปหาข้าวกินกันดีกว่าค่ะ เบสหิวแล้ว"

   "เปลี่ยนเรื่องตลอด"

   "/^_^/"

             • บริษัทแห่งหนึ่ง..

   "พี่บาสเข้าไปก่อนเลยนะคะ เดี๋ยวเบสขอไปเข้าห้องน้ำก่อน"

   "ให้พี่พาไปไหม"

   "ไม่เป็นไรค่ะ เบสไปได้"

   "อืม โอเค"

   -----------------------------------------------------------------

   "อยู่ไหนนะ" เราก้มหาทิชชู่ในกระเป๋า

   ปึก..

   "โอ๊ย.!!!"

   "ขอโทษค่ะ"

   "เดินไม่ดูทางเลยรึไงห่ะ" 🗣️ เสียงแหลมสูงของผู้หญิงตรงหน้าที่ตวาดใส่เรา ทำให้เราต้องพูดขอโทษออกไปอีกครั้ง

   "ขอโทษจริงๆค่ะ เบสไม่ทันระวัง" 🙏

   "งั้นคราวหน้าก็ช่วยระวังหน่อยก็แล้วกัน โง่"

   เฮ้ย.!! นี่ต้องด่ากันขนาดนี้เลยใช่ป่ะ ก็ขอโทษแล้วไง ตัวเองก็ไม่ได้เดินดูทางสักหน่อย ทำไมโทษแต่คนอื่น

   🤬

   "ต้องด่ากันขนาดนี้เลยเหรอคะ"

   "ก็มันเรื่องจริงนิ" 

   "แต่คุณก็ไม่ได้มองทางเหมือนกันนิ"  

   เรื่องอะไรเราจะยอม ผิดเหมือนกัน ขอโทษสักคำก็ไม่มี แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนี้หน้าคุ้นๆ ?🤔

   "นี่แกอยากจะมีปัญหาใช่ไหม ห่ะ." 

   "/😠" 

   นี่ถึงขั้นต้องผลักกันเลยใช่ป่ะ.. ได้.! ผลักมา ก็ผลักกลับ เรื่องอะไรจะยอม

   "โอ๊ย.!! นี่แกกล้าผลักฉันเหรอ.!!"

   "ก็คุณมาผลักฉันก่อนทำไม"

   "มีอะไรกันรึเปล่า เบส.?"

   "พี่ธนิน"

...ปอดแหก...

...โดย : ธนัฏฐา...

    "มีอะไรกันรึเปล่า เบส.?"

    "พี่ธนิน" 

    เบสจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้า อย่างไม่ละสายตา เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอเขาในสถานการณ์แบบนี้

    "นี่ธนินรู้จักมันด้วยเหรอ"   นี่ใช้คำว่ามันเลยเหรอมากไปป่ะ 😠

    "เอ่อ นี่เบส น้องสาวไอ้บาสหน่ะ"

    "บาส.? ที่เป็นประธานฝ่ายการบัญชีนั่นเหรอ"

    "อืม แล้วเบสมาทำอะไรที่นี่"

    "เบสมากับพี่บาสค่ะ แต่ขอแยกตัวมาเข้าห้องน้ำ"

    เบสตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก และเธอก็นึกได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร

    "ถ้างั้นเบสขอตัวก่อนนะคะ"

    "เดี๋ยวสิเบส" 

    ธนินตะโกนเรียกเบส เธอได้ยิน แต่..เธอเลือกที่จะไม่หันกลับมา

    ___________________________________________________

                • ห้องประธานฝ่ายการบัญชี

    "เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น" 

   บาสเอ่ยถาม เมื่อเห็นสีหน้าของน้องสาวไม่สู้ดีนัก

    "มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรแล้ว 😣"

    "ไปมีเรื่องกับใครมา หืม บอกพี่ได้ไหม"

    "ช่างเถอะค่ะ มันเป็นเรื่องไร้สาระ"

    "ไปเจอแฟนไอ้นินมาล่ะสิ" รู้อีกแล้ว..? นี่พี่ชายเรามีตาทิพย์รึเปล่าเนี่ย

    "รู้ได้ไงคะ"

    "สีหน้าแบบนี้เดาไม่ยาก"

    "// 😒//"

    - 14.00 นาฬิกา -

    เบสนั่งมองใครบางคนผ่านกระจกใสของห้อง ใครคนนั้นที่กำลังยิ้มเยาะอย่างมีความสุข ต่างจากเธอที่นั่งเหมือนคนอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา

    // ทำไมคนตรงนั้นถึงไม่เป็นเรานะ//

    เบสรู้ดีว่า..เธอไม่มีวันได้ยืนที่ตรงนั้น แต่หากจะให้เธอตัดใจจากเขา มันก็คงยากไม่แพ้กัน

    "นั่งเหม่ออะไร"

    บาสเอ่ยถาม หลังจากเห็นน้องสาวของตัวเองนั่งเหม่อพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้าอยู่ตลอดเวลา

    "เปล่าค่ะ T_T"

    น้ำตาที่คลอเบ้าอยู่นั้นได้ไหลหยดลงมาทันที เมื่อเจอคำถามของพี่ชาย

    "ถ้าเบสเป็นแบบนี้อีก พี่จะไม่พามาด้วยแล้วนะ"

    "ความรู้สึกมันห้ามกันได้ด้วยเหรอคะ" 

    "ได้สิ ถ้าพี่เป็นคนห้าม" 

    บาสพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งขึ้น เพื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาเอาจริง ใครกันที่อยากจะเห็นน้องสาวตัวเองเจ็บปวดเช่นนี้

    "โอเคค่ะ เบสหยุดแล้วก็ได้" 

    "กลับก่อนไหม เดี๋ยวพี่โทรบอกเปรี้ยวให้มารับ"

    "ไม่เป็นไรค่ะ" แต่เอ๊ะ.!? พี่บาสมีเบอร์เปรี้ยวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน *_*

    "พี่บาสมีเบอร์เปรี้ยวด้วยเหรอคะ"

    "เอ่อ คือ... "

    บาสอ่ำอึ้งเมื่อเจอคำถามของน้องสาว นี่เขาหลุดพูดไปได้ยังไงกัน 🤭

    "ว่ายังไงคะ"

    "คือ..พี่ขอไว้เผื่อวันไหนติดต่อเราไม่ได้หน่ะ"

    เบสพยักหน้าเชิงทำหน้าตาทะเล้นใส่พี่ชาย

    "//^_^//"

    "ไปขอกันตอนไหนน้าา.. ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" คิกคิก

    เบสหัวเราะใส่พี่ชาย พร้อมกดโทรสัพท์เพื่อโทรหาใครบางคน

    / ตู๊ด ตู๊ด /

    "โทรหาใคร"

    "ไม่บอก ไปดีกว่า แบร่" เราแลบลิ้นใส่พี่ชาย ที่ตอนนี้คิ้วแทบจะผูกโบว์อยู่แล้ว

    (ฮัลโหล ว่าไงเบส)

    "เปรี้ยวแกเล่าให้เราฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ ว่าพี่บาสไปขอเบอร์แกตั้งแต่ตอนไหน"

    (ตั้งแต่งานวันเกิดเราแล้ว มีอะไรหรือเปล่า.?) 

    "เปล่า เราคิดว่าพี่บาสจะจีบแก"

    (บ้าไปแล้วเบส คิดอะไรเนี่ย.!!)

    "ก็เราอยากให้แกเป็นแฟนกับพี่บาสนี่นา" เราไม่ได้จะจับคู่ให้พี่หรอกนะ แต่เปรี้ยวเป็นคนน่ารัก เราแค่อยากให้พี่เราเจอคนดีๆ

    (เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว โทรมาแค่นี้ใช่ไหมเนี่ย)

    "อือ งั้นแค่นี้นะ เราไม่กวนแล้ว"

    (โอเค)

    / เฮ้ออ ทำไมความรักมันถึงซับซ้อนขนาดนี้นะ ทำไมมันถึงเข้าถึงได้ยากขนาดนี้ /

    "เบส"

    "พี่ธนิน ^o^"

    "มายืนทำไรตรงนี้"

    "เบสออกมาคุยโทรสัพท์กับเพื่อนค่ะ ^_^"

    "วันนี้พี่ว่าจะชวนไอ้บาสไปดื่มสักหน่อย เบสไปด้วยกันไหม" หูไม่ได้ฝาดไปไช่ไหม 😲 เบสยืนบิดไปมาด้วยความเขินอาย ใครจะไปคิดหล่ะว่าเขาจะชวนเธอไปด้วย

    "เบสขอถามพี่บาสก่อนนะคะ 😊"

    "อืม ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะ"

    "ค่ะ เอ่อ พี่ธนินคะ.!!"

    "หืม ว่าไง"

    "คือเบส.. คือ... ไม่มีอะไรค่ะ"

   "ฮ่าๆ เป็นอะไรของเราหืม"

   "เปล่าค่ะ /^-^/"

T_T โอ๊ยย.. แค่พูดออกไปว่าชอบเขา มันยากตรงไหนห่ะเบส..😣 ทำไมปอดแหกแบบนี้นะ ฮือๆ

                    • บ้านบาส&เบส

   "พี่บาส วันนี้จะไปผับหรอ"

   "อืม รู้ได้ไง.?"

   "พี่ธนินบอก" ^\=^

   "ห่ะ.!!!!" 

   บาสแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง นี่เขากำลังโดนน้องสาวตัวดีโกหกอยู่หรือเปล่า...? มันจะเป็นไปได้ไง ในเมื่อธนินแทบจะไม่เคยคุยกับน้องสาวของเค้าเลยด้วยซ้ำ มีแต่น้องสาวของเขา ที่พยายามจะคุยกับธนิน

   "ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย" 

   "ก็ปกติมันคุยกับเบสซะที่ไหน"

   "เขาอาจจะหลงรักเบสแล้วก็ได้ 😊"

   /^_^/

   "เพ้อเจ้อ แล้วสรุปไปคุยกันได้ยังไง"

   "ก็..เบสออกไปคุยโทรสัพท์เลยเจอพี่ธนินพอดี พี่บาส เบสไปด้วยได้ไหม..?"

   "อยากไปเหรอ.?"

   "อืม" คนที่ชอบชวนเชียวนะ จะไม่ไปได้ไง

   "แล้วรู้ใช่ไหมว่าไอ้นินมันไม่ได้ไปคนเดียว" นั่นสิลืมคิดไปเลย T_T

   "ลืมไปเลยอ่ะ"

   "เอาไง ยังจะไปอยู่ไหม"

   "ขอคิดแปป" 

   เบสนั่งคิดไม่ตกว่าจะไปหรือไม่ไปดี ถ้าหากเธอไม่ไป เธอก็จะไม่ได้เจอชายที่เธอหมายปอง แต่หากเธอไป เธออาจจะต้องเห็นภาพที่มันไม่น่าดูสักเท่าไหร่...

   /โอ๊ยยย..!! เอาไงดีเนี่ย.!!!! ทำไมมันยุ่งยากขนาดนี้นะ /

   "เอาไงคิดได้ยัง" 

   บาสเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่น้องสาวของเขานั่งคิดนานเกินไป..

   "ไป แต่เบสขอชวนเปรี้ยวไปด้วยนะ"

   "ตามใจ" 🙂

   "ยิ้มทำไม"

   "เปล่า"

   "ก็เห็นอยู่ว่ายิ้ม" 

   เบสใช้นิ้วเรียวชี้หน้าพี่ชาย พร้อมทำหน้าตาดุดันเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ

   "เปล่าก็คือเปล่า ไปดีกว่า เบื่อเด็กแถวนี้"

   "เดี๋ยวสิพี่บาส ใครเด็ก เบสไม่เด็กแล้วนะ.!!🗣️" เราไม่ได้เด็กสักหน่อย พี่บาสต่างหากที่แก่แล้ว ชิ.!! 😒 

   //-_-//

   - ตู๊ด ตู๊ด -

   (ว่าไง ไปรู้อะไรมาอีก)

   "เปล่า แค่จะชวนไปเที่ยว"

   (เที่ยว.? ที่ไหน)

   "ผับ ไปกับพวกเพื่อนพี่บาส"

   (แต่พรุ่งนี้เรามีเรียนนะ)

   "ไม่เห็นเป็นไรเลย ไปแปปเดียวเอง"

   (งั้นเบสไปเหอะ เราขอบาย)

   "ไม่ได้ แกต้องไปกับเรา นะเปรี้ยวนะ นะๆ" 

   (โอเค ก็ได้) 

   เปรี้ยวตอบตกลงอย่างจำยอม เพราะทนการออดอ้อนของเพื่อนไม่ไหว

   "เปรี้ยวน่ารักที่สุด เดี๋ยวถึงเวลาเราไปรับนะ"

   (โอเค)

   "ขอชุดแซ่บๆนะ"

   (ฮ่าๆๆ ได้เลย เจอกันนะ)

   "โอเค" คอยดูเถอะ เบสคนนี้จะทำให้ทุกคนตะลึง มองกันตาค้างไปเลย หึ.. 😏

   - 21.00 นาฬิกา -

   "เบส.! ใส่ชุดอะไรเนี่ย ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้"

   "ไม่" ทำไมต้องเปลี่ยน ก็แค่ชุดเดรสผูกคอสีดำที่สั้นจนเกือบเสมอ... ผ่าด้านหน้านิดหน่อย เว้าหลังจนเกือบถึงก้น แค่นั้นเอง 

   "ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องไป"

   "ได้ไง เบสแต่งตัวแล้วนะ"

   "จะไปก็ต้องเปลี่ยนชุด.! 😠"

   "เปลี่ยนชุดมันเสียเวลา ไปเหอะ" 

   เบสพูดพร้อมดึงแขนพี่ชายให้เดินตาม แต่ไม่เป็นผล เบสเธอสูงเพียงแค่หน้าอกของพี่ชายเท่านั้น 

   "พี่บาส เบสขอแค่วันเดียว นะๆ 😟"

   "แต่มัน.."

   "แค่วันเดียวจริงๆ"

   "อืม แต่ต้องอยู่ใกล้พี่ตลอดนะ"

   "โอเคค่ะ เบสสัญญา"

   บาสรู้ว่าห้ามไปก็เท่านั้น.. ยังไงน้องสาวหัวดื้อของเขาก็คงไม่ยอมไปเปลี่ยน ขืนถกเถียงกันอยู่แบบนี้คงไม่ได้ไปแน่ๆ

   °_°/

   - ตู๊ด ตู๊ด -

  "ฮัลโหลเปรี้ยว เราอยู่หน้าบ้านแกแล้วนะ"

  (โอเค เรากำลังออกไป)

  😠😡 เมื่อเปรี้ยวเดินออกมาก็ทำให้บาสต้องหัวเสียอีกครั้ง เพราะชุดที่เธอใส่นั้นไม่ต่างอะไรกับชุดที่น้องสาวของเขาสวมใส่อยู่เลย

  "นี่นัดกันแต่งตัวแบบนี้ใช่ไหมเนี่ย"

  "เปล่านะคะ ใช่ไหมเปรี้ยว" 

  เบสหันมาส่งซิกให้เพื่อนสาว แล้วมีหรือที่เพื่อนจะไม่ให้ความร่วมมือ

  "ใครจะไปนัดกันล่ะคะ ไปผับก็ต้องใส่ชุดแบบนี้อยู่แล้ว" ^_^

  "ถ้างั้นพี่ขอย้ำอีกครั้งเลยนะ สองคนนี้ห้ามอยู่ไกลพี่เด็ดขาด.!!"

  "หวงน้องอ่ะพอเข้าใจได้ แต่หวงเพื่อนน้องนี่ยังไงคะเนี่ย" 

  เบสพูดพรางจ้องหน้าพี่ชายตัวเอง ที่ตอนนี้เจ้าตัวเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

  "คิดอะไรกับเพื่อนเบสป่ะเนี่ย"

  "อะไรของแก เพ้อเจ้อใหญ่แล้วนะเบส" 

  เปรี้ยวพูดแทรกขึ้น ส่วนบาสนั้นก็เอาแต่นั่งเงียบ มีเพียงรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากเท่านั้น...