“ ข้าวเหนียวหมูจ๊ะ ข้าวเหนียวหมู “ เสาียงหวานใสของเด็กสาววัยเพียง18ปี เธอตะโกนเสียงดังบอกลูกค้าว่าเธอมาแล้ว นั้นก็คือ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง 

“ แสนดี เอาข้าวเหนียว2ห่อ หมู5ไม้จ๊ะ “ สาวโรงงานสั่งข้าวเหนียวหมูปิ้งของหญิงสาวที่ชื่อแสนดี แม่ค้าสาวสวยขวัญใจหนุ่มโรงงาน ด้วยความที่เธอหน้าตาดี พูดจาเป็นกันเอง และที่สำคัญเธอใจดีอีกด้วย เลยทำให้ใครๆต่างก็รู้จักเธอและก็ช่วยอุดหนุน ของที่เธอเอามาขายไม่ว่าจะเป็นข้าวเหนียวหมู ของหวาน หรือแม้แต่เครื่องสำอาง แสนดีเธอขายทุกอย่างที่ได้เงิน แม้แต่หวยเธอก็ขาย ด้วยความที่เธออยู่ตัวคนเดียวและก็เรียนหนังสือเลยทำให้หญิงสาวที่ชื่อแสนดีต้องปากกัดตีนถีบ อะไรที่ทำแล้วได้เงินเธอก็ทำทั้งนั้นแหละ ยกเว้นขายตัว กับขายยา เท่านั้นที่เธอไม่ทำ 

“ น้องแสนดีครับ หมู2ไม้ เอ้องวดนี้ได้ตัวไหนมาพี่เห็นอีเอ็มมันบอกว่าน้องแสนดีได้หวยมางวดที่แล้วมันเข้า ว่าแต่งวดนี้ได้มายังจ๊ะ “ หนุ่มโรงงานถามแสนดีด้วยท่าทางสนใจด้วยความที่แสนดีไปวัดมาเธอก็เลยไปเสี่ยงเซียมซีแล้วก็เอามาบอกพี่ๆที่โรงงานแต่มันดันเข้าซะงั้น ทำให้เจ๊เอ็มสาวสองถูกหวยตั้งหลายพัน เลยทำให้ทุกคนต่างก็มาถามเธอว่างวดนี้เธอได้หวยตัวไหนมา เมื่อแสนดีโดนลูกค้าถามแบบนั้นด้วยความที่เธอมีหัวการค้าเธอก็ต้องเรียกลูกค้าโดยการบอกว่า 

“ พี่สิงอย่าเพิ่งใจร้อน งวดนี้ให้หนูไปทำบุญก่อนแล้วเดี๋ยวมาบอกแต่อย่างมงายมากนะพี่ เดี๋ยวไม่มีเงินส่งกลับบ้านมายื่มเงินหนู หนูคิดดอกนะงงวดนี้บอกไว้ก่อน “ แสนดี บอกนายสิงชายหนุ่มที่ถามเธอเรื่องหวยเมื่อสิงได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นเขาก็ยิ้มแหยๆพร้อมกับเกาหัวอย่างเขิลอายไม่ได้ เพราะเมื่อหลายเดือนก่อนแม่ของสิงไม่สบายเข้าโรงพยาบาลด้วยความที่เงินยังไม่ออกเงินเก็บก็ไม่มีอย่างที่ทุกคนรู้กัน คนหาเช้ากินค่ำที่อยู่ในเมืองหลวงถ้าไม่ประหยัดอดออมจริงๆ ไม่มีทางหรอกที่จะเก็บเงินได้ ไหนจะค่าเช่า ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ และก็ค่างวดรถ แล้วแบบนี้ใครที่ไหนจะมีเงินเก็บด้วยค่าแรงหลักร้อยแต่ดูค่าใช้จ่ายที่รออยู่เบื้องหน้าสิ หลักพัน หลักหมื่น นั้นเลยทำให้หนุ่มๆสาวๆโรงงานหวังเพิ่งหวย เผื่อว่ามีบุญจะได้รวยกับเขาบ้าง นั้นคือความฝัน ความหวังของคนจน 

“ แฮะๆ พี่รู้แล้วหนา..แสนดีก็ พี่ก็ถามดูแต่ว่าพี่ไม่ซื้อเยอะหรอก งวดละห้าร้อยพันหนึ่งก็พอ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ สิงเมื่อพูดจบเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง อย่างนึกขำตัวเอง ที่บอกว่าจะซื้อไม่เยอะแต่พอบิลค่าหวยมาทีก็งวดละห้าร้อยพันหนึ่ง ทุกงวดแสนดีเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ส่ายหน้าอย่างนึกเหนื่อยหน่ายไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากได้เงินพวกเขาหรอกนะ แต่ด้วยความที่เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน เธอก็เลยเห็นใจแล้วก็ไม่อยากเอาเปรียบพวกเขา แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน เช่นนั้นเธอก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากเตือนและก็หยิบยื่นช่วยเหลือบ้างเล็กน้อย ถ้าพวกเขาขาดมือ 

เวลาต่อมา 

ช่วงเช้าเธอจะขายที่หน้าโรงงานเย็บผ้า เพราะติดกับโรงเรียนวัดเลยทำให้สาวๆ หนุ่มๆ และพ่อ แม่ ผู้ปกครองของเด็กๆมาอุดหนุนข้าวเหนียวหมูปิ้งเธอไปจนหมด พอขายหมดแสนดีก็กลับมาที่บ้านเพื่อที่จะอาบน้ำแล้วก็เตรียมทำรายงานเพื่อที่จะไปเรียนในช่วงเย็น เธอทำแบบนี้มาจนตอนนี้เธอเรียนอยู่ปีหนึ่ง แล้ว 

“ แสนดี แสนดีจ๊ะ แสนดี “ เสียงป้าเจ้าของบ้านใจดีมาเรียกแสนดีอยู่หน้าบ้าน แสนดีที่เพิ่งเข็นรถเข็นเข้ามา เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของป้าเจ้าของบ้านมาเรียกเธอก็หันไปพร้อมกับส่งยิ้มหวานก่อนจะเดินมาหาป้าเจ้าของบ้านใจดีพร้อมกับยกมือไหว้ 

“ สวัสดีคะคุณหญิงจันทร์ เข้ามาก่อนสิคะ “ แสนดียกมือไหว้สวัสดีคุณหญิงจันทร์เจ้าของบ้านใจดีที่ให้เธอเช่าในราคาถูก เมื่อเธอไหว้คุณหญิงเธอก็ประคองแขนท่านให้เข้ามาในบ้านไม้ริมน้ำ ที่ดูแล้วอบอุ่นหน้าอยู่ของเธอ 

“ แสนดี ฉันมากวนหนูรึเปล่าจ๊ะ “ คุณหญิงจันทร์ถามเด็กสาวออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นเช่นเดียวกัน เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มพร้อมกับเอามือบางเรียวเล็กของเธอไปจับที่มือของท่าน พร้อมกับพูดว่า 

“ ไม่หรอคะ คุณหญิงไม่ได้มากวนแสนดีเลยนะคะ ว่าแต่คุณหญิงกับพี่พรทานข้าวเช้ามารึยังคะ พอดีแสนทำน้ำพริกขี้กา ลวกผัก แล้วก็หมูทอดไว้ ไม่ทราบว่าจะรังเกรียจไหมคะถ้าแสนจะชวนกินข้าวด้วยกัน “ แสนดี เธอถามคุณหญิงกับคนติดตามของคุณหญิงว่าอยากทานอาหารเช้าที่เกือบสายกับเธอไหม ด้วยความที่แสนดีทานข้าวคนเดียวทุกวันเธอก็เลยอยากมีเพื่อนทานข้าวบ้าง เมื่อคุณหญิงจันทร์ได้ยินแบบนั้นเธอก็หันไปมองพร หญิงรับใช้ที่ติดตามคุณหญิงตั้งแต่เธอยังเล็กๆ ด้วยความที่แม่ของพรเป็นคนเก่าแก่ที่วังของท่านแล้วพอพ่อกับแม่ของพรตาย คุณหญิงจันทร์ก็เอาเธอมาเลี้ยงดู จนตอนนี้เธอโตเป็นสาวและก็สวยมาก เมื่อพรที่เห็นสายตาของเจ้าเหนือหัวของตัวเองมองมาด้วยสายตาแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าคุณหญิงคงอยากทานเป็นแน่ เธอก็เลยยิ้มแล้วก็พยักหน้าเหมือนกับบอกคุณหญิงท่านว่าเต็มที่ไป 

“ ได้สิจ๊ะ ว่าแต่ไอ้น้ำพริกขี้กาอะไรนั้นมันเป็นยังเหรอจ๊ะ ฉันไม่เคยได้ยิน “ ด้วยความที่คุณหญิงจันทร์เป็นคนในรั้วในวัง ท่านจะทานแต่อาหารที่แม่ครัวทำมาถวายเท่านั้น เมื่อแสนดีได้คำตอบจากท่านแบบนั้นเธอก็ยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงรูหู ด้วยความดีใจว่าวันนี้เธอจะมีเพื่อนกินข้าวด้วย ถึงแม้ว่าท่านคุณหญิงจะเป้นคนใหญ่คนโต แต่ก็อย่างที่บอกแสนดีเป็นคนแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับผู้ดีแต่ด้วยท่าทางกระโกกระเดกของเธอ ก็ทำให้ไอ้ความเป็นผู้ดีไม่สามารถเข้ามาอยู่ในสายเลือดหรือตัวเธอเลยแม้แต่หน่อย และนั้นก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของหญิงสาวที่ทำให้คุณหญิงจันทร์รู้สึกชอบและถูกชะตากับแสนดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเธอ 

“ จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น คุณหญิงกับพี่พรนั่งรอแสนอยู่ที่นี้นะเจ้าคะ แสนจะไปยกสำรับกับข้าวมาถวายเจ้าคะ “ แสนดี เธอดีใจมากจนไม่รู้จะพูดคำศัพท์แบบไหนถึงจะพูดถูกแต่เธอก็พยายามพูดให้ได้ด้วยความที่เธอดูออเจ้ามา เธอก็เลยพูดเหมือนกับในละคร เมื่อคุณหญิงจันทร์และพรได้ยินแบบนั้นต่างก็อดขำหญิงสาวไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือว่าพูดอะไรออกมา เพราะกลัวว่าเธอจะอายแล้วจะไม่กล้าพูดคุยด้วย 

“ มาแล้วจ้าาาาาา อาหารของแสนมาเสริฟให้คุณหญิงจันทร์กับพี่พร มาแล้วจ้าาาาา “ แสนดีเธอเดินถือจานชามที่มีของที่เธอนำเสนอเมื่อสักครู่นี้ เดินเข้ามาพร้อมกับพูดเล่นตามประสาของเธอ เมื่อคุณหญิงจันทร์และพรได้ยินแบบนั้นต่างก็หัวเราะและก็ขำกับท่าทางแก่นแก้วของเธอ ที่ดูเป็นตัวของตัวเอง จริงใจ ไม่มีพิษมีภัยกับใงครเลย 

แก๊ก 

“ นี้เลยคะ น้ำพริกขี้กา ผักลวกจากตลาด มะระขี้นก และก็หมูทอด เจ้าคะคุณหญิง “ แสนดีนำเสนอเมนูที่วางอยู่ตรงหน้าของสองสาว ด้วยรอยยิ้ม เมื่อคุณหญิงจันทร์ที่เห็นน้ำพริกขี้กาที่แสนดีบอกเธอก็พยักหน้ายิ้มอย่างเข้าใจว่าที่เธอสงสัยว่าน้ำพริกขี้กาคืออะไรนั้น มาวันนี้เธอเพิ่งรู้ว่า ที่แสนดีเรียกว่าน้ำพริกขี้กานั้นก็คือ แจ๊วที่ทำจากพริกสดๆและก็ทำแบบแห้งๆ 

“ หนูแสนดี ชอบกินผักเหรอจ๊ะ “ พร หญิงสาววัย20กว่าปีถามแสนดีออกมาด้วยเสียงเบาและก็รอยยิ้มที่สดใสน่ารัก เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มและก็ยืดอกพูดด้วยความภูมิใจออกมาว่า 

“ ใช้แล้วจ๊ะแสนชอบกินผักที่แสนปลูกเองบ้าง หรือแม่ค้าที่ตลาดเขาจะเอาไปทิ้งแสนก็ขอเขามา อุ๊ย “ แสนดี ที่ลืมตัวไปว่าผักที่เธอเอามาจากตลาดนั้นเป็นผักที่แม่ค้าเขาจะเอาไปทิ้งแต่ก็ไม่ได้ทิ้งเพราะเก็บเอาไว้ให้แสนดี เมื่อคุณหญิงจันทร์ที่รู้จักเด็กสาวมาตั้งแต่อายุ15ปี เธอก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและก็นึกเอ็นดูเด็กสาว 

“ แสนดี ปลูกผักไว้กินเองเหรอจ๊ะ ดีจังถ้าอย่างนั้นผักที่แสนดีปลูกก็ปลอดสารพิษนะสิแบบนี้ฉันคงสุขภาพดีเป็นแน่ จริงไหมแม่พร “ คุณหญิงจันทร์ พูดออกมาอย่างไม่ถือสาหญิงสาวเรื่องที่เธอบอกว่าเอาผักที่แม่ค้าทิ้งมาทำกิน แต่ท่านกับสนใจเรื่องที่ได้ยินว่าเธอบอกว่าเธอปลูกผักต่างหาก เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มอย่างดีใจ จากนั้นทุกคนก็พูดคุยกันไปทานข้าวกันไป พร้อมกับเสียงหัวเราะที่คุณหญิงไม่เคยได้หัวเราะแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่สามีเธอเสียไป แล้วลูกๆหลานๆของเธอก็ย้ายไปยู่ต่างประเทศ ที่วังของคุณหญิงตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ท่านและก็คนรับใช้ที่อยู่กันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ กันเท่านั้น 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงหัวเราะที่บ้านพักริมน้ำดังลั้น อย่างเป็นที่ประหลาดใจของคนที่อยู่ด้านในวัง เพราะทุกคนจะรู้ดีว่าเด็กสาวอยู่เพียงคนเดียวและเธอก็ไม่สามารถพาคนนอกเข้ามาอยู่ด้วยได้ แต่พอได้ยินเสียงของคนเหมือนกับมีปราตี้กันอยู่เลยทำให้คนในวังแปลกประหลาดใจกันเป็นอย่างมาก 

“ ป้า ป้า ป้าแช่ม ป้าแช่ม “ เสียงแหลมปี๊ดของคนใช้สาวที่วิ่งอย่างกระหืดกระหอบมาที่เรือนครัว เรียกหัวหน้าแม่บ้านเสียงดัง ป้าแช่มที่กำลังนั่งทำงานหั่นผัก หั่นนู่นนี้นั้นเพื่อเตรียมอาหารในมื้อต่อไปให้คุณท่านเจ้านายของตัวเองอยู่ เมื่อได้ยินเด็กสาวเรียกตัวเองเสียงดังแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตาไม่พอใจขึ้นมาทันที เพราะที่นี้เป็นวังไม่ใช่ตลาด 

“ นังขนุน แกจะโหวกเหวกโวยวาย อย่างกับเป็นผู้หญิงตลาดทำไม เดี๋ยวคุณท่านก็เอ็ดเอาหรอกเอ็งนี้สอนไม่รู้จักจำ “ ป้าแช่ม เอ็ดสาวใช้อย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่รู้จักประสีประสาทำเหมือนกับว่าที่นี้เป็นตลาดสด ขนุนเมื่อได้ยินป้าแช่มเอ็ดแบบนั้นด้วยความที่เรื่องของเธอสำคัญกว่า เธอก็เลยไม่มีเวลามาสนใจว่าป้าหัวหน้าแม่บ้านจะด่าหรือว่าเธออย่างไร 

“ ป้าแช่มอย่าเพิ่งเอ็ดฉันจะได้ไหม ฟังฉันก่อนแล้วป้าค่อยด่าฉัน ok นะ “ ขนุนพูดออกมาหลังจากที่หอบหายใจเข้าออกจนรู้สึกว่าตัวเองหายเหนื่อยเธอก็พูดออกมาทันทีด้วยสีหน้าตื่นเต้น เมื่อป้าแช่มได้ยินแบบนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเรียวมองขนุนด้วยสายตาที่แสนจะสงสัยว่าเรื่องที่นังขนุนจะเอามาฟ้องมีเรื่องอะไร ด้วยความที่ขนุนเป็นแม่บ้านขี้เม้า ขี้นินทาป้าแช่มก็เลยไม่ค่อยสนใจอะไร แต่ว่าเรื่องนี้ดูท่าจะสำคัญเพราะนังขนุนมาหาป้าแช่มเองเลย 

“ มีอะไรเอ็งก็รีบพูดมาถ้าไม่สำคัญอย่างที่เอ็งพูดละก็ข้าจะเอามีดปังตอสับปากเอ็ง โทษฐานที่เอะอะเสียงดังไม่ให้เกีรยติสถานที่” ป้าแช่มพูดออกมาด้วยสีหน้าที่เอาจริงพร้อมกับกระชับมีดปังตอที่อยู่ในมือเตรียมพร้อม เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอมั้นใจมากว่าเรื่องที่เธอจะเล่าเป็นเรื่องสำคัญและก็สำคัญมาก จนป้าแช่มต้องช๊อกตายเลยละ 

“ สำคัญอย่างแน่นอนจ๊ะป้า ดูปากอีขนุนให้ดีนะป้า นังเด็กนางฟ้าแสนดีอะไรนั้นของป้านะ นังเด็กนั้นของป้าพาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่เรือนหลังวัง ไม่เชื่อป้าก็ไปดูสิจ๊ะ เสียงหัวเราะ พูดคุยกันเสียงดังลั้นอย่างไม่ให้เกียรติคุณท่านเลย ไม่เชื่อป้าก็ไปดูสิจ๊ะ “ ขนุน บอกป้าแช่มด้วยน้ำเสียงประชดประชันพร้อมกับหน้าตาที่ดูจะสะใจมากกว่า ที่จะเอาเรื่องมาฟ้อง ด้วยความที่ป้าแช่มรักและเอ็นดูแสนดีเป็นอย่างมากเพราะเด็กสาวน่ารัก จิตใจดี ขยันอดทน สู้ชีวิต มีน้ำใจ ป้าแช่มก็เลยรักและเอ็นดูเด้กสาวเป็นอย่างมากแต่พอได้ยินขนุนพูดแบบนั้นเธอก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ยอมเชื่อว่าแสนดีจะทำเรื่องแบบนั้นได้ เพราะเธอมาอยู่ที่นี้ตั้งแต่อายุ15ปี จนตอนนี้เพิ่งจะมาดีแตกป้าแช่มเลยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแสนดีจะเป็นคนแบบนั้น ขนุนเมื่อเห็นป้าแช่มที่หน้าเจือนแบบนั้นเธอก็เบ้ปากอย่างรู้สึกสะใจที่ทำให้ป้าแม่บ้านที่ทุกคนรักและนับถือตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ 

“ ป้าอย่าไปเชื่อนังขนุนมันมาก ไปฉันว่าเราไปดูให้เห็นกับตากันดีกว่าจ๊ะฉันไม่เชื่อหรอกว่าหนูแสนดีของเราจะเป็นคนแบบนั้น “ ชื่น หญิงสาววัยกลางคนผู้ช่วยอีกคนหนึ่งของป้าแช่ม เธอก็รักและเอ็นดูแสนดีเหมือนกันกับป้าแช่ม เมื่อป้าแช่มได้ยินแบบนั้นเธอก็พยักหน้าพร้อมกับยื่นแขนไปให้ชื่นพยุงเธอให้เดิน 

“ อย่าวิ่งนะพี่ชื่น ป้าแช่มเดี๋ยวก็ล้มไปเป็นอัมพฤกษ์ อัมพาตหรอก ฮ่าๆฮ่าๆอ่า “ ขนุน ตะโกนตามหลังป้าแช่มกับชื่นก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังตามหลังทั้งคู่ไปด้วยความที่คนไม่ถูกกัน เมื่อเห็นป้าหัวหน้าแม่บ้านและก็ชื่นคนดูแลป้าแช่มดิ้นพล่านแบบนั้นเธอก็รู้สึกสะใจเป็นอย่างมากเมื่อหัวเราะสะใจเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็ยืนท้าวสะเอวมองด้วยสายตาเยียดหยามและก็รู้สึกสะใจ 

“ อีขนุนเอ็งรู้ใช่มั้ย ถ้าเรื่องที่เอ็งพูดไม่เป็นความจริงเอ็งจะโดนลงโทษ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะเอ็งก็รู้ว่าคุณท่านไม่ชอบให้ใคร เอาเรื่องนู่น เรื่องนี้มาทะเลาะกัน “ คนใช่อีกคนหนึ่ง เดินเข้ามาพูดให้สติกับหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทางยโสโอหังของหญิงสาวทำให้เธออดเป็นห่วงเพื่อนร่วมงานไม่ได้ เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอก็หันขวับมามองเพื่อนร่วมงานด้วยสายตาที่เอาเรื่อง 

“ อย่าเสือก “ ขนุนเมื่อพูดจบเธอก็เดินสะบัดบ๊อบ ออกจากตรงนั้นด้วยความไม่สบอารมณ์ คนสวนคนใช้ที่เห็นเหตุการณ์และได้ยินตั้งแต่ต้นจนจบต่างก็ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับขนุนเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่พ่อกับแม่ของเธอเป็นคนเก่าคนแก่ที่นี้หรือจะเรียกอีกแบบก็คือเป็นเต๋าค้างเรือนนั้นเองเลยทำให้ไม่กล้ามีใครว่านังขนุนเพราะเกรงใจแม่กับพ่อของเธอ 

“ ป้าใจเย็นๆจ๊ะ อย่ารีบมากเดี๋ยวก็ล้มไปอย่างที่นังขนุนมันแช่งเราหรอกจ๊ะ “ ชื่น บอกป้าแช่มด้วยความเป็นห่วงเมื่อดูท่าว่าป้าแช่มดูร้อนใจเป็นอย่างมากเมื่อเด้กในสังกัดของเธอโดนคนหาว่าเธอเป็นนางฟ้าดีแตก ป้าแช่มก็เลยอยากไปดูให้เห็นกับตาว่าแสนดีเป็นอย่างที่ขนุนพูดรึเปล่า 

“ ไม่ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาว่าหนูแสนดีจะเป็นอย่างที่นังขนุนพูดรึเปล่า ถ้าแสนดีไม่ได้เป็นอย่างที่มันว่านะฉันจะจัดการมันให้สาสมเลยคอยดู “ ป้าแช่มเดินปนวิ่ง พร้อกับพูดออกมาด้วยความโกรธเป็นอย่างมากที่โดนเด็กเมื่อวานซื่นพูดไม่สนใจหัวหงอกหัวดำ คนเก่าแก่อย่างเธอ ชื่นเมื่อเห็นว่าป้าแช่มโกรธจนหน้าแดงเธอก็เลยเงียบดีกว่า  

เรือนไม้ริมน้ำ 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า จริงเหรอจ๊ะแสนดี ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนแบบนี้อยู่จริงๆ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงหัวเราะของคุณหญิงจันทร์หรือว่าหม่อมจันทร์ ดังลั้นเรือนโดยที่ไม่สนใจตำแหน่งหรือว่ายศของตัวเองเลย ตั้งแต่มีแสนดีมาอยู่ที่นี้คุณหญิงจันทร์ที่เฝ้าดูเธอตั้งแต่วันแรกที่เด็กสาวเข้ามาอยู่ที่นี้จนกระทั้งวันนี้ คุณหญิงจันทร์ก็ได้หัวเราะและก็ได้ใช้ชีวิตอย่างที่คนปกติใช้กันเธอได้หัวเราะ และก็พูดภาษาชาวบ้านที่คนปกติเขาพูดกันได้กินอาหารที่ไม่เคยได้รู้มาก่อนว่าเรียกเป็นภาษาหยาบคลาย คุณหญิงจันทร์ก็เลยชอบแอบหนีมาที่นี้กับพรเป็นประจำ 

“ จริงสิคะ คุณท่านต้องไปเดินตลาดกับแสนสักครั้งคุณท่านจะได้เจอกับตัวเอง คะ “ แสนดีพูดกับคุณท่านอย่างเป็นกันเองซึ่งคุณท่านก็ไม่เคยว่าแสนดีแต่ท่านกับชอบที่แสนดีพูดกับตัวเองแบบนี้ ซึ่งพรก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะชินกับสองคนนี้ซะแล้วเธอดีใจที่เจ้านายของตัวเองได้ยิ้มได้หัวเราะบ้าง ไม่ใช่อยู่แต่ในวัง ได้แต่เดินไปเดินมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย หรือไม่ก็นานๆจะมีลูกหลานโทรมาหาที หรือไม่ก็เดือดร้อนทีมาหาท่านทีนั้นเลยทำให้พรชอบพาเจ้านายแอบมาที่นี้ 

“ ไปสิจ๊ะฉันอยากไปมากเลย ตั้งแต่เกิดมาฉันก็อยากไปรองขายของบ้างสักครั้ง แม่พรเห็นเป็นเช่นไร ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ คุณหญิงจันทร์ หันมาถามพรคนสนิทด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจต พรเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มก่อนจะพูดออกมา แต่ระหว่างที่พรกำลังจะอ้าปากพูดก็มีเสียงของใครบ้างคนเรียกแสนดีออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน 

“ แม่แสนดี ทำไมถึงได้พาคนนอกมาที่เรือนพักของคุณท่าน ฉันไม่อยากเชื่อเลบยนะว่าคนที่ฉันแอบชื่นชมและก็เอ็นดูจะดีแตกแบบนี้ “ ป้าแช่มที่เดินมาได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะเสียงดังลั้นไปจนถึงหน้าบ้านของแสนดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ใกล้กับทางเข้าแต่เสียงหัวเราะและพูดคุยนั้นก็ดังพอที่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยิน เมื่อมีเสียงคนคุ้นเคยพูดขัดจังหวะความสนุกด้วยน้ำเสียงต่อว่าและไม่พอใจแสนดีเป็นอย่างมาก คุณหญิงจันทร์กับพรที่แอบมาหาแสนดีเมื่อได้ยินแม่บ้านคนสนิทเอ็ดเด็กสาวแบบนั้นคุณหญิงจันทร์ก็รีบออกตัวแทนเด็กสาวทันที 

“ อะไรกันแม่แช่มแม่ชื่น เอะอะอะไรกัน หนูแสนดีไม่ได้พาใครที่ไหนมาที่นี้หรอนะฉันกับแม่พรแค่มารบกวน ทานมื้อเช้ากับหนูแสนดีแล้วก็ พูดคุยกันตามประสาเท่านั้นเอง ฉันคิดว่าแม่แช่มกับแม่ชื่นคงไม่ด่าฉันหรอกนะ “ คุณหญิง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาที่คนของตัวเอง ป้าแช่มกับชื่นเมื่อเห็นว่าคนที่หัวเราะเสียงดังเป็นใครทั้งคู่ถึงกับตื่นตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเสียงหัวเราะและพูดคุยกันเสียงดังเป็นภาษาชาวบ้าน จะเป็นคุณท่านเจ้านายของตัวเอง

“ คุณท่าน “ ป้าแช่มกับชื่นเรียกเจ้านายของตัวเองฃออกมาด้วยความตกใจ ทั้งคู่เรียกพร้อมกัน ด้วสีหน้าตกใจแทบไม่อยากเชื่อสายตาและก็หูของตัวเองเลยว่าคนที่นั่งหัวเราะเสียงดังอยู่ตรงนั้นเป็นหม่อมจัทร์เจ้านายของตัวเอง

“ อีนังขนุน มึงเกิดเรื่องใหญ่แล้วอีขนุนเอ้ย “ เสียงของสาวใช้เพื่อนของขนุน ดูท่าทางตื่นเต้นวิ่งเข้ามาเรียกหาเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น ขนุนที่กำลังทำงานของตัวเองอยู่เมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองเรียกหน้าตาตื่นแบบนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเรียวมองมายัง มะลิด้วยสีหน้าที่ดูเป็นคำถาม 

“ มีอะไรว่ะอีมะลิ เรียกกูซะเสียงดังเลย “ ขนุนเดินเข้ามาหาเพื่อนพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เมื่อมะลิเธอตั้งสติได้แล้วเธอก็เลยบอกเรื่องที่เธอรู้มาทันที 

“ อีขุนเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ป้าแช่มกับยัยชื่นเรียกหาเอ็งนะสิ แกไปทำอะไรให้ป้าแช่มโกรธดูท่าทางของนางดูเอาเรื่องอยู่นะเอ็ง “ มะลิ พูดออกมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นเมื่อขนุนรู้ได้แบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าป้าแช่มให้คนตามหาเธอเป็นเรื่องอะไร เพียงแต่ว่าครั้งนี้เธอมั้นใจมาก ว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไรทั้งนั้น เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มเยาะออกมาด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะพูดกับมะลิทันที 

“ หึหึหึ จะมีเรื่องอะร๊าย….. ถ้าไม่ใช่เรื่องของอีเด็กเรือนริมน้ำนะสิ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ป้าแช่มกับน้าชื่นคงจะไปเห็นความดีแตกกับตาก็เลยปี๊ดแตก ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เมื่อขนุนพูดจบเธอก็หัวเราะร่า โดยที่ไม่รู้เลยว่างานกำลังจะเข้าตัวเอง ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้น คนของป้าแช่มก็เดินเข้ามาเรียกขนุนทันที 

“ ขนุน ป้าแช่มให้มาเรียก หาเอ็งนะ “ ชายคนสวนที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าคนใช้ทุกคนของวังนี้ เดินเข้ามาบอกขนุนด้วยสีหน้ายิ้มกริ่มเพราะเขาแอบชอบขนุนอยู่ แต่เมื่อโดนป้าแช่มวางแผนให้มาเรียกขนุนโดยที่ไม่ให้ไอ้ก้านคนสวนที่แอบชอบขนุนรู้ว่าเะอให้มาเรียกหาขนุนเรื่องอะไร ไอ้ก้านคนซื่อเลยไม่รู้เรื่อง เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอก็หยามใจยิ้มเยาะเดินเชิดหน้าไปตามคำเชิญของป้าแช่มทันที 

เรือนป้าแช่ม 

“ มานู่นแล้วจ๊ะป้า อีขนุนมานู่นแล้ว “ สาวใช้ที่มองดูราดราวอยู่เมื่อเห็นขนุนเดินเชิดหน้าเข้ามาเธอก็วิ่งเข้ามารายงานป้าแช่มด้วยสีหน้าตื่นเต้น สอดรู้สอดเห็นเมื่อป้าแช่มได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มกริ่มด้วยสีหน้าเอาเรื่อง 

“ ป้าแช่มเรียกหาฉัน มีเรื่องจะขอบคุณอะไรฉันก็ขอบคุณฉันมา ดีนะที่ฉันเป็นคนหูตาเร็วเลยรู้ว่าอีเด็กแสนดีอะไรนั้น มันทำผิดกฎ หึหึหึ ฉันบอกหลายครั้งแล้วเรื่องอีเด็กแสนดีอะไรนั้น ว่ามันไม่ได้เป็นคนดีอะไรนักหนาหรอก “ ขนุน เชิดหน้าพูดด้วยน้ำเสียงมั้นหน้าอย่างคนไม่รู้ ป้าแช่มที่เงียบฟังนางงูจงอางพูดจบเธอก็ยิ้มกริ่มก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง 

“ หนูแสนดี ก็คือหนูแสนดี แถมยังแสนดีสมชื่อด้วยข้าจะบอกอะไรเอ็งให้รู้ไว้ เสียงหัวเราะที่เอ็งได้ยินนะคือเสียงหัวเราะของคุณท่านกับคุณพร ดีแค่ไหนที่เอ็งไม่ได้ทำอะไรใหญ่โตไม่อย่างนั้นคุณท่านคงได้เฉดหัวเองออกจากที่นี้แน่ ทีหน้าทีหลังหัดดูให้แน่ใจก่อนจะตีโพยตีพายอะไร เรื่องวันนี้ข้าจะแค่ตักเตือน แต่ถ้าเอ็งเอาเรื่องไร้สาระมาฟ้องข้าอีก ข้าจะรายงานคุณท่านว่าเอ็งสร้างความวุ่นวาย แต่ว่ากฎก็คือกฎ ข้าคงต้องหักเงินเดือนเอ็งเพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยื่องอย่าง “ ป้าแช่ม พูดในฐานะของหัวหน้าคนงานของคนใช้ทุกคนที่นี้ พร้อมกับยิ้มเยาะหญิงสาวด้วยสีหน้าของผู้ชนะขนุนเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็อ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าสิ่งที่หัวหน้าแม่บ้านพูดจะเป็นความจริง และที่สำคัญเธอโดนหักเงินนี้สิ เรื่องนี้ที่ขนุนทำใจไม่ได้ด้วยความที่เธอเป็นคนชอบแต่งตัวเอาไว้ร่อพวกคนงานในวังและก็คนด้านนอก เธอชอบให้คนอื่นแซวและก็ชมว่าเธอสวย เลยทำให้เธอใช้เงินมือเติบจนเป็นหนี้เป็นสิน 

ประเทศอเมริกา 

“ ภาคิณคะรูซี่อยากได้เครื่องเพรชชิ้นนี้จังเลยคะ คุณภาคิณซื้อให้ฉันได้ไหมคะ เวลาที่รูซี่ออกไปงานการร่าดินเนอร์กับพวกคุณหญิงคุณนาย ลูกท่านหลานเธอ รูซี่ไม่มีเครื่องเพรชเอาไว้ใส่อวดเหมือนคนอื่นเลยนะคะ “ รูซี่ นางแบบสาวสุดเซกซี่แฟนสาวของภาคิณ หลานชายเพียงคนเดียวของหม่อมจันทร์ ด้วยความที่พ่อกับแม่พามาอยู่ที่นี้ตั้งแต่เด็กทำให้ภาคิณไม่ค่อยได้กลับไทย ภาคิณเมื่อได้ยินแฟนสาวที่พูดเรื่องเครื่องเพชรด้วยความที่ภาคิณถูกเลี้ยงดูมาอย่างลูกผู้ดีและก็สอนให้รู้จักประหยัดเห็นคุณค่าของเงิน เขาก็เลยพูดออกมาด้วยเสียงหวานว่า 

“ รูซี่ครับผมว่าของพวกนี้มันไม่ได้จำเป็นอะไรเลยนะครับ ผมว่าคุณอย่าไปสนใจหรือว่าไปตามกระแสเลยนะครับผมว่ามันไม่เห็นจะจำเป็นอะไรเลย คุณค่าของคนไม่ได้อยู่ที่เครื่องประดับหรอกนะครับ แต่คุณค่าของคนอยู่ที่หัวใจและก็การกระทำ ต่างหาก “ ภาคิณ พูดออกมาเสียงหวานพร้อมกับอธิบายให้หญิงสาวได้คิดตามแต่คนหัวสูงอย่างรูซี่มีเหรอจะสนใจสิ่งที่แฟนหนุ่มพูดนอกจากเบ้ปากมองบนอย่างนึกรำคาญแฟนหนุ่มเต็มที 

“ นี้ภาคิณคะฉันอยู่กับคุณมา5สปีแล้ว ฉันถามจริงๆเถอะนะคะคุณเคยคิดที่จะซื้ออะไรให้รูซี่บ้างไหมคะแล้วอีกอย่างคุณก็ไม่เคยพูดเรื่องแต่งงานกับฉันเลย ตั้งแต่ฉันมาอยู่กับคุณฉันจำไม่ได้เลยว่าคุณบอกรักฉันกี่ครั้งและก็พูดเรื่องแต่งงานกับฉันรึเปล่า  “ เมื่อรูซี่ที่โดนแฟนหนุ่มขัดใจเธอก็พูดความรู้สึกของตัวเองที่รู้สึกอยู่ตลอดเวลาที่เธอขวางกับหม่อมภาคิณเป็นเพราะหน้าตาทางสังคมหรือว่าเรียกอีกอย่างคืออัพเกรดตัวเองเธอก็เลยควงภาคิณไปงั้นแหละเพื่อที่ชื่อเสียงและก็ตำแหน่งของเขาจะได้พาชีวิตของเธอไปในทิศทางที่เธอต้องการ แต่พอโดนขัดใจเธอก็เลยแสดงอาการรำคาญชายหนุ่มเป็นอย่างมากที่ไม่ยอมตามใจเธอ รูซี่เธอก็เลยแสดงอาการไม่พอใจออกมาแบบนั้น ภาคิณที่รักเธอมากด้วยความที่รูซี่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่และก็เอาใจเก่งที่สำคัญเรื่องเซ็กรูซี่เป็นหนึ่งไม่แพ้ใครในตองอู 

“ รูซี่ รูซี่เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป ผมขอโทษ “ ภาคิณวิ่งตามง้อแฟนสาว เมื่อเห็นว่าแฟนสาวงอนเรื่องที่ขอให้ตัวเองซื้อเครื่องเพชรให้ด้วยความที่รูซี่รู้สึกเบื่อหน่ายคุณชายจอมงกแล้ว ไม่มีทางที่เธอจะหยุดอย่างแน่นอนเธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเพราะเธอรู้สึกไม่อยากยุ่งกับชายหนุ่มอีกต่อไปแล้วเพราะตอนนี้เธอมีเหยื่อที่ดูดีกว่า รวยกว่า และที่สำคัญก็ดูจะแซ่บกว่า 

บรื้น…บรื้น…บรื้น 

“ รูซี่ รูซี่ “ เสียงรถหรูของรูซี่วิ่งออกไปด้วยความเร็ว และก็มีภาคิณที่วิ่งตามรถหรูของแฟนสาวพร้อมกับตะโกนเรียกให้แฟนสาวหยุด แต่ดูท่าแล้วเธอไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย ภาคิณที่จนปัญญาที่จะยื้อแฟนเขาก็ได้แต่ปล่อยให้เธอไป 

บรื้น….บรื้น…บรื้น 

“ ให้ตายเถอะ ซื่อบื่อหน้าเบื่อฉะมัดฉันไม่หน้าหลวมตัวมายุ่งกับคนอย่างคุณเลย ไอ้พวกคุณชายที่มีแต่เปลือกนอกเท่านั้นข้างในแสนจะเน่าเฟะ อี๊…แหวะ 5ปีที่ผ่านมาฉันไม่รู้ว่าฉันอยู่กับคนอย่างแกได้ยังไง ไอ้คุณชายขี้นกเอ้ย…..พอกันทีฉันมีคนที่ฉันสนใจแล้ว ส่วนคุณที่ผ่านมาให้คิดซะว่าฉันฝาดเคราะหอยฉันไปก็แล้วกัน ฮ่าฮ่าฮ่าๆ “ รูซี่ที่ขับรถไป บ่นไป ด้วยความที่สาวสวยสุดแซ็กซี่ที่ใครๆต่างก็พากันต่อคิวเข้าจีบเธอ เมื่อเธออยากสลัดภาคิณคุณชายหน้าตาหล่อ จิตรใจดีอย่างเช่นคุณย่าของตนนั้นก็คือหม่อมจันทร์