ตกหลุมรักพ่อครู•~•
พ่อครู1
นํ้าฟ้า(นอ.)
อีแม่!...ฮื้ออ
ปิ่น(แม่นอ.)
อีหยังบักลูกผู้นิ!
นํ้าฟ้า(นอ.)
ขี้เข็บ!อ้ายขี้เข็บอยู่ในเฮื้อน!
ปิ่น(แม่นอ.)
คือเอิ้นขี้เข็บพันนี้
ปิ่น(แม่นอ.)
โอ้ย!ลูกผู้ใดคือเป็นตาซังแท้
นํ้าฟ้า(นอ.)
เอาออกให้หลาแน้
ผู้เป็นแม่ได้เดินเข้าบ้าน
ปิ่น(แม่นอ.)
แม่สิไปต่างจังหวัด
นํ้าฟ้า(นอ.)
เอ้าสิไปมื้อใด
นํ้าฟ้า(นอ.)
คือเว้าให้หลามื้อนี้
ปิ่น(แม่นอ.)
เดี๋ยวสิเอาหลาไปฝากพ่อครูเพิ้นจัก7มื้อเด้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาอยู่ได้บ่ต้องเอาหลาไปฝากเพิ้นดอก
ปิ่น(แม่นอ.)
สำขี้เข็บยังย้านอยู่
ปิ่น(แม่นอ.)
บ่ได้ด้อกแม่สิไปขอมื้อนี้หล่ะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
เอ้า!แล้วสิถามหลาเฮ็ดหยัง
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลากะต้องไปติ
นํ้าฟ้า(นอ.)
อีแม่หลาฟ่าวอยู่
ปิ่น(แม่นอ.)
พ่อครู!อยู่บ่จ้ะ
ฝน(ชอบพอ.)
มีอีหยังรึป้าปิ่น
ปิ่น(แม่นอ.)
พาป้าไปเว้านำพ่อครูแน้
ปิ่น(แม่นอ.)
ป้าฝากอีหลาแน้ได้บ่
ปิ่น(แม่นอ.)
ป้าสิไปต่างจังหวัด
ปิ่น(แม่นอ.)
บ่มีไผดูแลให้
ธิเบศ(พอ.)
มันอยู่เองบ่ได้บ่?
ปิ่น(แม่นอ.)
บ่ได้ด้อกสำขี้เข็บฮ้องลั่นเฮือน
ปิ่น(แม่นอ.)
ขอบคุณหลายๆเด้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
อีแม่สิไปมื้อได้
ปิ่น(แม่นอ.)
มื้อนี้หล่ะอีพ่อมาแล้วแน่เลย
ปิ่น(แม่นอ.)
แม่ไปละฟ่าว!/เดินออกไป
ธิเบศ(พอ.)
เจ้าซื่ออีกยังละ
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาซื่อนํ้าฟ้า
นํ้าฟ้า(นอ.)
เฮิ้นฟ้ากะได้
นํ้าฟ้า(นอ.)
เจ้าละซื่ออี้หยัง
นํ้าฟ้า(นอ.)
(เอ้าอีห่านิ)
คนเป็นพ่อครูได้สายหน้าเบาๆ
นํ้าฟ้า(นอ.)
จั้งสั่นลาไปเก็บของก่อนเด้อ
ฝน(ชอบพอ.)
เพิ้นเป็นพ่อครูสำรวมแน้กะได้ดอก
นํ้าฟ้า(นอ.)
พ่อครูเพิ่นยังบ่ได้ตอบเลยสิเว้าก่อนเฮ็ดหยัง
ธิเบศ(พอ.)
สิไปเก็บกับฟ้าวไป
น้องฟ้าได้ยิ้มมุมปากไปทางฝน
นํ้าฟ้า(นอ.)
ให้หลานอนห้องใดจ้ะ
ธิเบศได้ชี้ไปที่ห้องข้างๆตน
ธิเบศ(พอ.)
ฝนไปเปิดไฟให้มันแน่
ฝน(ชอบพอ.)
คือบ่ให้มันไปเองจ๊ะ
ธิเบศ(พอ.)
เอาของไปเก็บได้บ่
นํ้าฟ้า(นอ.)
โหวกเหวกโวยวายจังสั้นละ
ฝน(ชอบพอ.)
แดกข้าวมึงสิแดกบ่
นํ้าฟ้า(นอ.)
เอ้า!พ่อครูละ
ฝน(ชอบพอ.)
เพิ่นบ่กินดอกเพิ้นเป็นเพราะครูสิกินตอนไหนกะเรื่องของเพิ่น
นํ้าฟ้า(นอ.)
ก็คนเหมือนกันเด้ล่ะ
นํ้าฟ้าได้เดินไปเคาะประตูห้องธิเบศ
ฝน(ชอบพอ.)
แม่นเวลาติพ่อครู
นํ้าฟ้า(นอ.)
กะเพิ้นหิวสิกินก็เรื่องของเพิ้น
นํ้าฟ้า(นอ.)
ต่อหน้าพ่อครูสำรวมแน่
ธิเบศ(พอ.)
สิไปตีกะไปตีกันไกลๆกูสิแดกข้าว
นํ้าฟ้า(นอ.)
มึงมาหลังเฮือนนำกูมาอินี้
แต่ธิเบศก็ได้เขี่ยออกไปขอบจาน
นํ้าฟ้า(นอ.)
เพิ้นบ่มักดูบ่ออกบ่
นํ้าฟ้าได้ตักอีกแกงนึงให้ธิเบศ
ฝน(ชอบพอ.)
คือเพิ้นสิมักเนาะ
ธิเบศได้กินที่นํ้าฟ้าตักให้
พ่อครู2
ฝน(ชอบพอ.)
สินอนแดกเฮื้อนอีกหลายบ่
ฝน(ชอบพอ.)
พ่อครูให้มึงไปจ่ายตลาด
นํ้าฟ้า(นอ.)
เอาอีหยังเดิ้ง
ฝน(ชอบพอ.)
มึงกะเว้านำพ่อครูเอา
จากนั้นนํ้าฟ้าก็เดินไปเคาะห้องธิเบศทันที
ธิเบศ(พอ.)
ของที่ให้ไปจ่าย
นํ้าฟ้าได้เตรียมปากกาเพื่อจะเขียนใหม่
ธิเบศ(พอ.)
หัวหมู
เทียน
ธูป
ดอกมะลิ
ดาวเรือง
มะพร้าว
กล้วย
ส้ม
ทองหยิบ
ฟอยทอง
ลูกชุบ
พานบายศรี
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาเขียนสวยกว่าพ่อครูอีก
จากนั้นนํ้าฟ้าได้เอากระดาษขึ้นมาอวดทันที
นํ้าฟ้า(นอ.)
กว่าสิจ่ายแล้ว
ฝน(ชอบพอ.)
บ่แดกแม่นบ่ข้าวนะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาบ่อยากลากพ่อครูดอกเด้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
พ่อครูสิให้หลาไปซื้อเฮ็ดหยัง
นํ้าฟ้า(นอ.)
สิไหว้มื้อใดจ้ะ
ธิเบศ(พอ.)
มื้อนี้ตอน6โมงแลง
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาไหว้นำได้บ่
ฝน(ชอบพอ.)
บ่ได้มองมึงเนาะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
รึมึงมองพ่อครูติ
ฝน(ชอบพอ.)
ให้ฝนทำใหม่ให้บ่จ้ะ
ต้มไม้(พ่อพอ.+ธาม+พิกุล)
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะนะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะนะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมาภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมาภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา มหิทธิกา เตปิตุมเห อนุรักขันตุ อาโรคเยนะ สุเขนะจะภูมมัสมิง ทิสาภาเค สันติภูมมา
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
🙏🏻
นํ้าฟ้า(นอ.)
{มึงคือแต่งตัวจั้งสี่}
ฝน(ชอบพอ.)
{กูก็ต้องรำเดะ}
นํ้าฟ้า(นอ.)
{หน้าจูออนอย่างมึงนี้ติ}
ธิเบศ(พอ.)
ไปเอาน้ำให้คนแน้
นํ้าฟ้า(นอ.)
เฮ็ดหยังเป็นหลาล่ะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
มีใครเอานํ้าบ่จ้ะ
ธาม(พี่พอ.)
เอาให้อ้ายแก้วนึง
อยู่ๆก็มีมือมาจับที่เอวของนํ้าฟ้าทำให้นํ้าฟ้าสดุ้งทันที
นํ้าฟ้า(นอ.)
ป..ปล่อยได้มั้ยจ้ะหลาจะไปแจกนํ้า
ธาม(พี่พอ.)
บ่ต้องแจกกะได้ดอก
นํ้าฟ้าได้พูดแบบไม่ออกเสียงว่า"หลาไปบ่ได้"
ธิเบศ(พอ.)
มึงอย่ามาทำนิสัยจั้งสี่ไอธาม
ธิเบศ(พอ.)
มึงบ่ต้องมาเสือก
จากนั้นธิเบศได้ลากนํ้าฟ้าไปทันที
ธิเบศ(พอ.)
มึงบ่ต้องไปยุ่งนำมันเด็ดขาด
ธิเบศ(พอ.)
แต่มึงห้ามไปยุ่งนำมัน
นํ้าฟ้า(นอ.)
ให้หลาไปแจกนํ้าต่อบ่
หยก(แอด)
กดไลค์ให้อ้ายแน่เด้อ
พ่อครู3
นํ้าฟ้า(นอ.)
พ่อครูหลาไปเฮือนหลาเด้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
สิไปเก็บเฮือน
ฝน(ชอบพอ.)
สิไปเบิ่งฝนรำบ่จ้ะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
มึงสิรำแล้วบ่
นํ้าฟ้า(นอ.)
กูกะอยากเบิ่งเดะแต่กูสิไอ้ก็บเฮือน
นํ้าฟ้า(นอ.)
งั้นเดี๋ยวกูสินั่งเบิ่งมึงจั้งสี่ละ
นํ้าฟ้าได้นั่งลงที่เก้าอี้
นํ้าฟ้า(นอ.)
เดี๋ยวมื้อพรุ่งกะได้ดอก
นํ้าฟ้า(นอ.)
แล้วพ่อครูสิไปเฮือนบ่
ธิเบศ(พอ.)
เดี๋ยวค่อยกะได้ดอก
ฝน(ชอบพอ.)
มารำเป็นหมู่กูแน่
นํ้าฟ้า(นอ.)
แต่กูบ่รำแล้วกูเบื่อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
มึงรำงามบ่น้อ
ฝน(ชอบพอ.)
ซำหน้าต้ากูนิหล่ะ
ฝน(ชอบพอ.)
กูไปหาหมู่ดีกว่า
นํ้าฟ้า(นอ.)
หน้าจั้งสี่ติมีหมู่
ธิเบศ(พอ.)
มึงสิเลิกตีบ่นิ
ธิเบศ(พอ.)
กูพ้อหลายมื้อแล้วเดะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
ฝนกะตกเบิ้ดมื้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
อีฝนสิรำอยู่ติพ่อครู
ธิเบศ(พอ.)
หมู่มันนั้นหล่ะ
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาไปซื้อขนมจักแปปเด้อ
นํ้าฟ้า(นอ.)
ไปติดไปก่อนเดี๋ยวให้พ่อครูไปจ่าย😁
ธิเบศได้ยื่นเงินให้นํ้าฟ้า
นํ้าฟ้า(นอ.)
รักพ่อครูที่สุดเลย
ฝน(ชอบพอ.)
พ่อครูสิให้เงินมันเห็นหยัง
ธิเบศ(พอ.)
กูรู้ตัวของกูดี
ธิเบศ(พอ.)
มึงกะไปรำต่อไปสิถึงรอบสองแล้วนิ
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
ไอธิเบศ
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
พ่อมึงเอิ้นหา
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
เอาอีนี้ไปนำ
นํ้าฟ้า(นอ.)
หลาซื่อนํ้าฟ้าจ้า
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
ใครเว้านำมึง
นํ้าฟ้า(นอ.)
กะพ้อว่าเอิ้นผิด
ชวนชม(แม่พอ.+ธาม+พิกุล)
เออ!
ธิเบศ(พอ.)
บอกพ่อว่าข่อยบ่ว่าง
หยก(แอด)
กดไลค์ให้อ้ายแน่พี่น้อง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
