คำสาปผีปอบแห่งเมืองพิษณุโลก
จุดเริ่มต้น
พ่อสมเกียรติ
ไอ่น้องเล็กมันเป็นอะไรของมัน
พ่อสมเกียรติ
ตอนนอนมันเป็นอะไรไหม
พี่รวิชญ์
ไม่นะพ่อมันก็ปกติ
พ่อสมเกียรติ
รีบเก็บถ่านแล้วเข้าบ้าน
แม่จันทิมา
ดูให้หน่อยว่าพ่อกับพี่รวิชญ์มายัง
แม่จันทิมา
เมื่อกี้แม่เดินไปดูน้องธีรุตม์แล้วเห็นหลับเป็นตายเลย
น้องณัชชา
เดี๋ยวหนูดูให้ค่ะแม่
น้องณัชชา
(มองผ่านหน้าต่าง)
นอกบ้านที่เต็มไปด้วยความมืดมิดมีแต่แสงไฟจากหลอดไฟสองดวง
น้องณัชชา
เมื่อไหร่พ่อจะมานะ
ปอบตาแสง
ใช่แล้ว(แปลงเสียงเป็นพ่อสมเกียรติ)
น้องณัชชา
แม่จ๋าพ่อกับพี่รวิชญ์มาแล้ว
น้องณัชชา
(หันมามองหน้าต่าง)
ปอบตาแสง
(ยืนยิ้มด้วยสายตาน่ากลัว)
น้องณัชชา
(ทำหน้างง)เมื่อกี้ไม่ใช่พ่อหรอ
พ่อสมเกียรติ
พ่อมาตั้งนานแล้ว
น้องณัชชา
เมื่อกี้หนูได้ยินเสียงพ่อ
พ่อสมเกียรติ
หนูคงหูฟาดแหละ
พ่อสมเกียรติ
ไปเข้านอนได้แหละ
พี่รวิชญ์
นี่เองก็ไม่ได้เป็นอะไร
พี่รวิชญ์
ทำไมถึงทำตัวเหนื่อยล้า
น้องธีรุตม์
ไม่รู้สิพี่ชาย
พี่รวิชญ์
หายหน้าหายตาไปตั้งนาน
พี่รวิชญ์
เดี๋ยวนี้เป็นตำรวจแล้วหรอ
เรวัช
ใช่ฉันเป็นมา 4 ปีแล้ว
เรวัช
นี่แล้วไอ้ธีรุตม์มันเป็นอะไร
พี่รวิชญ์
ป่วยได้ 3-4 วันแหละ
พ่อสมเกียรติ
ไอ้รวิชญ์มันมาแล้ววะ
เรวัช
หวัดดีครับพ่อ(เดินลงจากรถ)
พ่อสมเกียรติ
กินอะไรมาหรือยัง
แม่จันทิมา
อ้าว!!!ไอ้เรวัช
แม่จันทิมา
ไปกินข้าวข้างในกัน
แม่จันทิมา
เป็นไงมาไงเรวัช
เรวัช
ก็ตอนแรกผมเป็นทหารแล้วผมไปอบรมกรมตำรวจ
เรวัช
ได้มาเป็นตำรวจของสน.นครสวรรค์
แม่จันทิมา
เงินเดือนเยอะไหม
เรวัช
ประมาณเดือนนึงก็ 35,000 บาท
แม่จันทิมา
แล้วทำไมได้กลับมากับน้อง
เรวัช
ผมให้รองแต้มไปส่งผมที่สถานีรถไฟแล้วเจอน้องที่อนามัย
แม่จันทิมา
เย็นนี้ไปเก็บถ่านกับพ่อด้วย
แม่จันทิมา
ลูกเป็นอะไร(สีหน้าตกใจ)
น้องธีรุตม์
มึงไม่ต้องมาเสือก!!!
น้องธีรุตม์
กูจะแดกร่างน้องมึงให้ตาย!!!
แม่จันทิมา
(วิ่งออกจากบ้าน)
แม่จันทิมา
ลูกอาการหนักแล้ว
เรวัช
(หันไปมอง)อาการเป็นยังไงแม่
แม่จันทิมา
มันด่าแม่อ่ะลูก
เรวัช
แม่อย่าให้น้องออกจากห้อง
เรวัช
เดี๋ยวผมไปหาหมอยาที่ผมรู้จักแถวนี้ครับ
แม่จันทิมา
เมื่อไหร่เรวัชจะมา
ยายขวัญ
กูคิดไว้แล้ว(หัวเราะในลำคอ)
ยายขวัญ
(เอามือดึงฟันน้ำนมออกมา)
เรวัช
นี่จ่าเข้าไปดูน้องผมหน่อย(ลงจากรถ)
จ่าวิชัย
มีคนแปลกหน้าอยู่ในบ้าน
เรวัช
มีคนเข้าบ้านพวกเราไงแม่
ยายขวัญ
(วิ่งหนีออกจากบ้าน)
แม่จันทิมา
เมื่อกี้ใครหรอลูก
เรวัช
ไม่รู้แม่เขาเป็นคนแก่
แม่จันทิมา
แล้วเลือกอะไรออกจากปากน้องเนี่ย
เรวัช
อีแก่นี่แม่งเอาอะไรไปวะ
เรวัช
จ่าพอจะรู้จักยายแก่มั้ย
จ่าวิชัย
ที่เข้ามาบ้านเองอ่ะนะ
จ่าวิชัย
รู้จักก็ยายแก่นั้นแก่ชื่อ ยายขวัญ แกเป็นหมอผีเลี้ยงผีปอบผีกระสือไว้เยอะ
จ่าวิชัย
จนโดนผีปอบเข้ายึดร่าง
เรวัช
แล้วบ้านมันอยู่ตรงไหนจ่า
จ่าวิชัย
อยู่ในป่าลึกบ้านมันเป็นกระท่อมไม้ไผ่
ยายขวัญ
ก็ให้ฟันของเจ้าของร่างจนตายไปซะ!!!!
เรวัช
เย็นนี้แม่อยู่บ้านนะ
เรวัช
ผมจะไปรับหมอผีมาทำพิธีกรรม
เรวัชกับจ่าวิชัยขับรถออกจากบ้าน
พ่อสมเกียรติ
ไอ้เรวัชมันอยู่ไหน
แม่จันทิมา
มันบอกว่าไปหาหมอผี
พ่อสมเกียรติ
บ้านเราไม่ได้มีใครโดนผีเข้า
พี่รวิชญ์
พ่อ!!!น้องหายตัว
พ่อสมเกียรติ
ไอ่สัสเอ้ย!!!!
พ่อสมเกียรติ
ออกไปหาข้างนอก
พี่รวิชญ์
ธีรุตม์!!!!!(ตะโกนเรียก)
พ่อสมเกียรติ
ไอ้น้องชายมันหายไป
หมอผีมานพ
น้องเองมันอยู่ในป่า
หมอผีมานพ
ลองไปหาในป่าดูสิ
เรวัช
ไอ้รวิชญ์ไปหาในป่ากับกู
พี่รวิชญ์
(อุ้มน้องธีรุตม์)
หมอผีมานพ
ไอ้หนุ่มพาน้องเองไปที่อนามัย
เรวัช
นี่สรุปไอ้ที่สิงน้องผมมันคืออะไร
หมอผีมานพ
ไอ้ที่สิงน้องเองคือผีปอบโบราณ
เรวัช
(ขับรถ)แล้วไอ้ปอบนั้นมันมีวิธีเลือกสิงไหม
หมอผีมานพ
มีแต่ฉันไม่ค่อยจะรู้เท่าไหร่
ปอบตาแสง
มึงคิดหรอว่าจะช่วยน้องมึงได้
เรวัช
กูเหลืออีกสามนัดกูให้มึงคนเดียว
เรวัช
ต้องได้กลับมาเจอกันอีกแน่
จุดจบ
พ.ศ.2531
ณ จังหวัดพิษณุโลก
พ่อสมเกียรติ
คบกันให้นานนะลูกสาว
พ่อสมเกียรติ
เองก็ด้วยไอ้หนุ่ม
พ่อสมเกียรติ
แฟนหนุ่มของธนัญชา
เรวัช
เฮ้ย!!!เอาน้องสาวกูไปครอบครองอย่าเอามาให้ในสภาพร้องไห้ก็แล้วกัน
ไทศาล
ครับผมจะรักและยกย่องให้อย่างดีเลยครับ
เรวัช
กลับบ้านไปไอ้รูปหล่อ
พ่อสมเกียรติ
มึงเลิกทำตัวแบบออกล่าผีไปทั่วดิ
พ่อสมเกียรติ
คนอื่นเขาก็กินกันอยู่ดี
เรวัช
ยังไงผีนั่นมันต้องกลับมา
พ่อสมเกียรติ
แล้วมันจะมาด้วยวิธีไหน
เรวัช
ความแค้นและความอาฆาต
เรวัช
งั้นผมไปนั่งหน้าบ้านก่อนนะ
พี่รวิชญ์
ไอ้ผีที่มึงพูดถึงอ่ะ
พี่รวิชญ์
กูก็คิดเหมือนมึง
พี่รวิชญ์
ทุกคืนกูรู้สึกว่าข้างนอกมันมีอะไรจ้องพวกเรายู่วะ
เรวัช
(กินปลา)พรุ่งนี้เช้ากูไปพะเยานะ
เรวัช
กูจะไปหาเพื่อนกูที่นั่น
เรวัช
นี่มีใครอยู่ไหม!!!!!
สารวัตรชาญ
มีอะไรหรือเปล่า
เรวัช
จ่าวิชัยแกอยู่นี่ไหม
เรวัช
ผมสงสัยว่าผีปอบนั้นมันคือใคร
จ่าวิชัย
ไอ้ผีปอบที่เราเจอกันตอนนั้นอ่ะนะ
จ่าวิชัย
ก็เป็นผีปอบโบราณในสมัยรัชกาลที่ 1
จ่าวิชัย
ลองเอาหนังสือนี้ไปอ่าน
จ่าวิชัย
(ยื่นหนังสือ"ตำราสมุนไพรไทย")
จ่าวิชัย
หนังสือเล่มแรกที่บันทึกชื่อไอ้ผีปอบตัวนี้เอาไว้
จ่าวิชัย
ปอบตัวนี้มันชื่อ แสง
เรวัช
แล้วเราจะไปกันแค่นี้หรอจ่า
จ่าวิชัย
จะบ้าหรอมีอีกกลุ่มหนึ่งรอเราอยู่
ธงไชย
ไม่ได้เจอหน้ากันนานเลยวะ
จ่าวิชัย
พวกเองไปขึ้นรถไป!!!!
จ่าวิชัย
มันคือป่าอาถรรพ์ผีกินคน
เรวัช
นี่จ่าเมื่อไหร่ถึงดงผีห่าหรอ
จ่าวิชัย
อีก 20 นาทีก็ถึงแล้ว
จ่าวิชัย
มันอยู่ข้างบนภูเขา
เรวัช
นี่เมื่อไหร่จะถึงจ่า
จ่าวิชัย
อีกไม่นานก็จะถึงแล้ว
สารวัตรชาญ
นี่จ้าผมเจอรูปปั้นอะไรสักอย่าง
จ่าวิชัย
นี่แหละเราอยู่ในดงผีห่า
เรวัช
(ยิงปืน)มึงออกมาไอ้สัสกูมาต้อนรับ
ธงไชย
คนอย่างมึงถ้ามันแน่จริงอ่ะ
ธงไชย
ทำไมมึงปล่อยให้น้องชายมึงตายวะ
เรวัช
น้องชายกูมึงอย่าเสือก!!!!
ปอบตาแสง
มึงคิดว่ากระสุนโง่ๆๆ
ปอบตาแสง
ของมึงจะทำอะไรกูได้หรอ!!!!!!!
เรวิน
(โดนลากลงน้ำ)ช่วยกูด้วย!!!!
เรวัช
มึงอยู่ไหนผีเหี้ย!!!
สารวัตรชาญ
เรวัชกูเจอดาบวะ
จ่าวิชัย
ดาบศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรล้านนาที่ถูกตีขึ้นโดยคชสารหมื่นตัว
ปอบตาแสง
มึงอยากเจอกูไม่ใช่หรอ
เหตุการณ์สมัยเสียกรุงศรีครั้งที่สอง
ขุนหมื่นวรเดช
(ระบำเพลงดาบ)
จ่าวิชัย
ดีแล้วที่เองท่องคาถานั้น
เหตุการณ์เมื่อประกาศอิสรภาพ
ขุนหมื่นวรเดช
อาณาจักรขอมบุกโจมตีบ้านเมืองเรา
ขุนหมื่นวรเดช
ข้าขอเดชะมอบดาบนี้ให้กับเจ้า
เรวัช
จ่าทำไมถึงผมรู้จักกับขุนหมื่นวรเดชหล่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
