My First Love รักหมดใจให้นายวันวาน
บทนำ
เหล่าผองเพื่อนที่มาฉลองให้กับพิมดาวกลับบ้านกันหมดแล้วเหลือเพียงเขาและเธอ
จัดที่ทะเลเพราะถือโอกาสมาเที่ยวพอดี
พิมดาว(นอ.)
//เมา+เดินโซซัดโซเซ
คิณ(พอ.)
พอได้แล้ว พิมดื่มเยอะแล้วนะ
พิมดาว(นอ.)
ปล่อยน่า~//มอง
พิมดาว(นอ.)
ฉันจะบอกความลับอย่างหนึ่งให้นายรู้ และนายห้ามไปบอกใครโอเคมั้ย//ทำท่าโอเค
(ความคิด)
การกระทำ//
เน้นคำ-
คิณ(พอ.)
//พยายามจับประคองไว้
ใบหน้าตอนนั้นแดงก่ำพร้อมกับสายตาหวานฉ่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
พิมดาว(นอ.)
ความลับที่เก็บมาตลอดระยะเวลา10ปี มันช่างนานแสนนาน
พิมดาว(นอ.)
มันไม่ง่ายเลย อึก ที่จะบอกออกไปให้เขารู้
คิณ(พอ.)
หรือว่าพิมมีคนที่ชอบแล้ว//กำหมัด
พิมดาว(นอ.)
พิมรักเขามาตลอด รักเขาข้างเดียว รักแค่คนเดียว ไม่ว่าจะเจ็บกี่ครั้งก็ยังรัก แต่ความ อึก สัมพันธ์ของคำว่าเพื่อนมันมีเส้นบางๆกลั้นอยู่
พิมดาว(นอ.)
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนพิมหรือป่าว~
พิมดาว(นอ.)
//น้ำตาค่อยๆคลอเบ้า
คิณ(พอ.)
พิมรักใคร ทำไมไม่เคยบอกคิณบ้าง
พิมดาว(นอ.)
ไม่ใช่คิณ ฉันรู้ว่าคุณ...ไม่ใช่เขา
พิมดาว(นอ.)
//จับใบหน้าอฝ.
พิมดาว(นอ.)
ชอบคิณที่สุด ชอบคิณคนเดียว ไม่เคยรู้บ้างเลยหรอ~
ไม่รู้แดงเพราะแอลกอฮอล์หรือแดงเพราะเขินอาย
คิณ(พอ.)
//เอามือปิดปาก+แล้วมามาเสยผมตัวเอง
พิมดาว(นอ.)
เขามีคนที่ชอบแล้วแน่นอน
พิมดาว(นอ.)
ไม่น่าเลย รักครั้งแรกก็ผิดหวังแล้วงั้นสิ?//ผละจากอ้อมกอด
พิมดาว(นอ.)
//หันหลังเดินออกไป
คิณ(พอ.)
คิณ ก็รัก...พะ....นะ
คำพูดนั้นเลือนลางจนฟังไม่ค่อยออก
พิมดาว(นอ.)
ที่นี่ไม่ใช่ห้องเรานี่นา //ปวดหัว
พิมดาว(นอ.)
(สงสัยเมื่อคืนจะดื่มหนักไปหน่อย)
พิมดาว(นอ.)
นั่นไม่ใช่ฝัน มันคือเรื่องเมื่อคืน
พิมดาว(นอ.)
(อย่าบอกนะว่าสารภาพออกไปแล้ว)
พิมดาว(นอ.)
แกทำอะไรลงไปเนี่ย!!
พิมดาว(นอ.)
ยัยพิมนะยัยพิม อยู่ดีไม่ว่าดีดันหาเรื่องใส่ตัวซะได้
พิมดาว(นอ.)
เป็นแบบนั้น...ก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ
พิมดาว(นอ.)
ดีแล้วแหละมั้ง//สีหน้าไม่ได้ยิ้มแย้มกับคำพูดที่พูดออกมา
ถ้าจะให้เล่าก็คงจะนานมากๆ งั้นก็ย้อนกลับไปเมื่อ10ปีก่อน
บทที่1 วัยเด็กเมื่อ10ปีก่อน
ตัวละครทั้งหมดใบหน้าแทบจะไม่มีความเปลี่ยนเลย
ย้อนความมา10ปี ก็เท่ากับว่าพิมดาวนั้นอายุ16ปีนั่นเอง
เป็นเวลาใกล้เปิดเทอมพอดีที่เธอกำลังจะขึ้นม.4
ครอบครัวเธอใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัดมาตลอดแต่ก็มีเหตุให้ต้องย้ายมาอยู่บ้านใหม่ที่เคยซื้อไว้ในเมือง เป็นทรัพย์สินของพ่อแม่เธอตอนแต่งงานที่เรียกว่าสินสอดนั่นแหละ
ครอบครัวขับรถไปจนจะถึงซอยเข้าบ้านในเมืองกรุงแล้ว ชื่อว่าซอยขวัญพัฒนาอยู่4แยกไฟแดงพอดีก็ถือว่าอยู่เกือบๆกลางเมืองก็ว่าได้ ดังนั้นระยะเวลาก็สั้นในการปั่นจักรยานไปรร.ที่สมัครไว้แล้วเพราะแค่15นาทีก็ถึงรร.แล้ว
หลังจากที่บรรยายมานานก็เข้าสู่เรื่องดีกว่า
พิมดาว(นอ.)
//ยืดเส้นยืดสาย
รวิสน(พ่อนอ.)
พิมมาช่วยพ่อยกของเข้าบ้านเถอะ
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
อย่ามัวแต่ชักช้า เวลามีค่าทุกย่างก้าว
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//เชิงบ่น
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//ลงรถ+จูงมือลูกชายเข้าบ้าน
กานต์(น้องชายนอ.)
//เดินตามไป+ทำหน้าล้อเลียน
พิมดาว(นอ.)
//ตาค้อนใส่+กำปั้น
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//หันมาเห็น
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
เร็วๆเข้า อย่าทำให้น้องเสียคน
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//เดินเข้าบ้านไป
พิมดาว(นอ.)
//ยกของกล่องเกือบมิดหัว
รวิสน(พ่อนอ.)
อย่าถือสาแม่เลย เขาเป็นแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ลูกก็รู้
รวิสน(พ่อนอ.)
//ยกของ+เข้าบ้าน
พิมดาว(นอ.)
เห้อ//ถอนหายใจ
พิมดาว(นอ.)
//แบกของเข้าบ้านไป
คิณ(พอ.)
//อยู่บนชั้นสองตรงระเบียง
กุลจิรา(แม่พอ.)
คิณ! มาช่วยแม่จัดโต๊ะเร็วลูก
กุลจิรา(แม่พอ.)
//เรียกเสียงดังมากแต่ก็พอได้ยิน
บทที่2 เจอกัน
คิณ(พอ.)
ทำไมทำเยอะขนาดนี้หรอครับ
คิณ(พอ.)
จะมีคนมาบ้านหรอครับแม่
กุลจิรา(แม่พอ.)
ลูกแม่นี่เก่งจริงๆ
กุลจิรา(แม่พอ.)
//พูดไปยกอาหารไปวางที่โต๊ะพลาง
กุลจิรา(แม่พอ.)
ใช่แล้วจ่ะ จะมีคนมาบ้านเรา
กุลจิรา(แม่พอ.)
จำเพื่อนแม่สมัยเรียนของแม่ที่เคยเล่าให้ฟังได้มั้ยลูก
คิณ(พอ.)
น้ารักษ์ณาหรอครับ
กุลจิรา(แม่พอ.)
เขาจะมากินข้าวบ้านเราถือโอกาสทำความ..//หยุดไป
กุลจิรา(แม่พอ.)
ลูกจัดโต๊ะไปก่อนนะ
กุลจิรา(แม่พอ.)
นี่ซ่อม,ช้อน,ตะเกียบ และถ้วย
กุลจิรา(แม่พอ.)
เรียงให้แม่ด้วย
กุลจิรา(แม่พอ.)
แม่จะไปเปิดประตูก่อน
กุลจิรา(แม่พอ.)
คุณอย่ามัวแต่อ่านหนังสือพิมพ์มาช่วยลูกจัดโต๊ะเร็วเข้า
พลุทิศ(พ่อพอ.)
จ้า//วางหนังสือพิมพ์ลง
พลุทิศ(พ่อพอ.)
//เดินไปช่วยจัดโต๊ะ
กุลจิรา(แม่พอ.)
จ้า มาแล้วจ้า
กุลจิรา(แม่พอ.)
//เปิดประตู
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
สวัสดีจ้ะเพื่อนรัก
พิมดาว กานต์และพ่อของเธอก็มาด้วย
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//กอดแน่นขึ้น
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
คิดถึงมากๆเลย
กุลจิรา(แม่พอ.)
//ปล่อยอ้อมกอด
กุลจิรา(แม่พอ.)
เข้ามาข้างในก่อนเถอะ มากันเหนื่อยๆ
กุลจิรา(แม่พอ.)
เชิญเลยจ้ะ
เข้าไปทั้งหมดแล้ว เธอก็ปิดประตู
ทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากัน
กุลจิรา(แม่พอ.)
คิณนี่คือเพื่อนที่แม่เคยเล่าให้ฟัง
กุลจิรา(แม่พอ.)
พ่อกับแม่ต่างรู้จักกันดี
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
//พยักหน้า
รวิสน(พ่อนอ.)
คิดถึงมากเลยพสุ สบายดีนะ
พลุทิศ(พ่อพอ.)
สบายดี รวิแกก็ไม่เบานะ2คนเชียว
รวิสน(พ่อนอ.)
ของแกก็ดีนะ โตมาคงหล่อน่าดู
รวิสน(พ่อนอ.)
สาวๆคงติดกันตรึม
กุลจิรา(แม่พอ.)
ส่วนที่นั่งข้างลูกคือลูกของเพื่อนแม่เอง
กุลจิรา(แม่พอ.)
ชื่ออะไรนะ //หันไปถามเพื่อนรัก
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
ชื่อกานต์ กับพิมดาวจ่ะ
กุลจิรา(แม่พอ.)
อ้อใช่ๆ หน้าตาน่ารักสวยหล่อทั้งคู่เลย
พลุทิศ(พ่อพอ.)
พิมดาว เป็นชื่อที่ดีเลยนะ
พิมดาว(นอ.)
//เงียบ+ยิ้มแห้ง
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
ทักทายกันสิจ๊ะ//มองพิมดาว
พิมดาว(นอ.)
สวัสดี เราชื่อพิมดาวนะ เรียกสั้นๆว่าพิมก็ได้
พิมดาว(นอ.)
(หน้าตาไม่เป็นมิตรเลยสักนิด)
พิมดาว(นอ.)
(เสียดายความหล่อ)
พิมดาว(นอ.)
(ใครอยากจะเป็นเพื่อนนายกันล่ะ)
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
แหะๆ เด็กๆเพิ่งเจอกันก็อาจจะยังไม่ชิน
กุลจิรา(แม่พอ.)
ทำตัวให้ชินเข้าไว้คิณ
กุลจิรา(แม่พอ.)
ยังไงเราก็ต้องดองด้วยกันอยู่แล้ว//จับมือรักษ์ณา+ยิ้มให้
พลุทิศ(พ่อพอ.)
ใช่ตาึิณ สนิทกันไว้นะ
กานต์(น้องชายนอ.)
อย่างพี่เนี่ยนะ//พึมพำ
รวิสน(พ่อนอ.)
กานต์//มองดุ
รักษ์ณา(แม่นางเอก)
ลูกแค่ล้อเล่นน่าคุณ จะเอาอะไรมาก//ยิ้มต่อ
เสียงตุยก็สนุกสนานยกเว้นพิมดาวและคิณที่ยังคงเงียบไม่พูดจา ได้แต่เออๆออๆไปตามน้ำ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
