วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง นายต้น เป็นเด็กม.6ทั่วไปแต่เป็นคนที่ไม่ชอบการเรียน วันๆก็เอาแต่ไปแว้น ขี่มอไซค์ที่พึ่งแต่งมากับเพื่อนฝูงของเขา ความรู้ในการเรียนติดลบ วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่เขากับเพื่อนนั้นไปเที่ยวหนีเรียน..

จนมาถึงช่วงกลางคืนเพื่อนฝูงของเขาก็ขอตัวแยกย้าย เหลือแค่เขากับภา พวกเขาขี่รถตัวกันไปสักพักภาก็ขอกลับ ตอนนี้ก็เหลือแค่ต้นคนเดียว ด้วยความที่ต้นไม่รู้จะทำอะไร คืนนี้เขาก็เลยขี่เข้าเมือง ต้นก็ได้แค่ขี่ไปเรื่อยๆ เพราะไม่ใช่สถานที่ที่คุ้นชิน

"เห้ย~ กลับบ้านดีกว่าว่ะอยู่ไปก็ไม่มีไรทำ" ระหว่างทางกลับบ้านั้นต้นก็ได้ไปเห็นรถคันนึงจอดอยู่ ด้วยความสงสัย ต้นเลยเข้าไปดูที่รถขันนั้น

"มีใครอยู่ปล่าวว่ะ ติดฟิล์มไรเนี่ยย มองไม่เห็นเหี้ยไรเลยเนี่ย" ต้นที่เอาหน้าจู้กระจกได้สักพัก กระจกนั้นก็เหมือนค่อยๆ เปิด

"เว้ยย ใครว่ะ" ด้วยความที่ตกใจต้นก็กำลังจะวิ่งหนี

"นี่!!..." เสียงที่ต่ำจากทางคนในรถทำให้ต้นขนลุกไปทั้งตัว

"คะ..คะ..ครับ"

"โทรหาอู่ซ้อมรถแถวๆ นี้สิ"

"แล้วทำไมพี่ไม่โทรเองล่ะครับ"

"นายจำเป็นต้องย้อนคำถามด้วยเหรอ" ต้นได้ยินเสียงที่กดดันและต่ำของพี่คนนี้ทำให้ต้นรู้สึกขนลุกอีกรอบ

"ก็ได้ครับ.." ผ่านไปไม่กี่นาทีต้นก็คุยเสร็จ

"ผมคุยเสร็จแล้วนะครับอีกสักแปป รถก็คงมา ผมขอกลับก่อนนะครับ"

"จะไปไหนก็ไป" ต้นไม่ได้ตอบอะไรไป เขาก็รีบขับรถกลับบ้าน

ไม่กี่วันผ่านไป ก็มีเพื่อนต้นมาคุยด้วย

"เห้ย ไอต้น มึงมีเงินให้กุยืมสักหมื่นนึงมั้ยวะ"

"มึงจะบ้าอ่อ ใครจะไปหาเงินได้ขนาดนั้นวะ มึงจะเอาไปแต่งรถอีกแล้วอ่อ"

"ก็เออดิวะ กุต้องการเงิน!!!"

"ไอเหี้ย กุจะไปหาจากไหนล่ะ รอบที่แล้วมึงยังไม่คืนกูเลย"

"ชั่งหัวรอบก่อน ก่อนดิ....เดี๋ยวนะ" เคียวเพื่อนของต้นล้วงมือเข้าไปไหนกระเป๋ากางเกง

"นี้ไง~ กุเจอแล้ว ดีนะกุพึ่งได้เมื่อเช้าไม่งั้นลงเครื่องซักผ้าไปละ"

"อะไร"

"นี่ไงๆ บริษัทกู้เงิน ที่นี้เขาเก็บดอกเบี้ยน้อยมากเลยนะ"

"แล้ว บอกกุทำไม มึงก็ไปเองสิ"

"อะไรวะ ไปให้หน่อยดิ"

"กุไม่ไป ถ้าจะให้กุไปกุขอ50%ของเงินทั้งหมด"

"โอ้ไอเหี้ย 10%"

"ไม่"

"อะไรวะ....นะๆๆๆๆๆๆ"

"ชิ ไปก็ไป10%นะไอ้สัส"

"แต้งกิ้วมากเพื่อน"

วันรุ่งขึ้น ต้นก็มาบริษัทตามที่บัตรบอก

"ไอเหี้ย ใหญ่จังวะ" ต้นเดินเข้าไปในบริษัทแห่งนั้น

"เอ่อ สวัสดีครับ ผมจะมาขอกู้เงินอะครับ"

"อ๋อ ได้จ๊ะ ขึ้นไปที่ชั้น29 ห้องประธานเลยนะจ๊ะ"

"ครับ..." ต้นได้ไปตามที่พี่สาวคนเมื้อกี้บอก ผ่านไปไม่กี่นาที่ก็ถึงห้องประธาน ด้วยมารยาทต้นก็เคาะประตูก่อนเข้า

"สวัสดีครับ มีใครอยู่มั้ยครับ" ต้นรอสักพักแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ต้นเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

"ขออนุญาตนะครับ" ต้นชะเง้อหน้าเข้าไปในห้องแต่กลับเห็น...คนกำลังโดนซ้อมอย่างหนัก ด้วยความที่ตกใจต้นก็ปิดประตูดัง ปึ้ง!!

"กูเข้าผิดห้องรึปล่าววะ" ไม่กี่นาทีต่อมาประตูห้องประธานที่อยู่ด้านหลังของต้นก็เปิด

"เข้ามา" เสียงที่แสนคุ้นแต่ต้นก็จำไม่ได้ ต้นตามประธานบริษัทเข้าไป ต้นเข้าไปนั่งที่ ที่นั่งที่จัดไว้ให้ แต่ต้นก็เหลือบไปเห็น ผู้ชายคนเมื้อกี้ที่โดนซ้อมถูกมัดไว้ สภาพของเขาดูไม่ได้เลย ต้นเริ่มตกใจและกลัว

"ผมมา.."

"จะเอาเท่าไหร่"

"ครับ.."

"จะเอาเท่าไหร่"

"12,000บ.ครับบบ"

"เอาบัญชีมา" ต้มก็เขียนเลขบัญชีไปให้

"เรียบร้อย"

"ครับ..ขอบคุณครับ.." ต้นที่กำลังจะเดินออกจากห้อง ก็มีเสียงพูดมาจากข้างหลังว่า

"จะรีบไปไหน เรายังไม่ได้ทำสัญญากันเลยนะ" ต้นได้ยินสิ่งที่เขาพูด ต้นก็กลับไปนั่งที่เดิม

"ฉันมีเวลาให้นาย3เดือนในการใช้หนี แต่ถ้าฉันไม่ได้ นายคงใช้ชีวิตยากละ"

.

.

.

"ผมต้อง..เขียนอะไรหรอครับ.."

"นายเห็นอะไร ก็เขียน" ต้นมองหน้าประธานด้วยสายตาที่ดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่แล้วก้มหน้าลงเขียน ทำได้แค่คิดในใจว่า โอ้ ไอ้เหี้ย นี้มึงแอ็คหรือมึงเบียวเนี่ย

"เสร็จแล้ว..ครับ" ต้นมีความสงสัยว่าทำไมต้องเขียนบ้านเลขที่ แม่งจะตามถึงบ้านเลยอ่อ น่ากลัวชิบหาย ต้นคิด

"ผม..ขอตัวกลับนะครับ สวัสดีครับ"

"ไปเหอะ" ต้นเริ่มค่อยๆจำเสียงนี้ได้ ไอลุงคนนั้นเปล่าวะ ต้นมีความสงสัยอีกรอบแต่รอบนี้ต้นได้ถามออกไปว่า

"เออ..พี่ใช่คนที่รถเสียเมื่อ2-3วันก่อนตอนประมาณตี2-3มั้ยครับ"

"ถ้าใช่แล้วนายจะทำไม" หลังจากที่ต้นได้ยิน ต้นก็ยิ้มออกมา ไอแก่นี้ มึงโดนกุหนีแน่ ยังไงเลขที่บ้านที่กุเขียนก็ไม่ใช่เลขที่บ้านกุ

"พี่ชื่ออะไรหรอครับ"

"นายจะอยากรู้ไปทำไม" จากที่ต้นยิ้มๆอยู่รอยยิ้มก็ค่อยๆหายไปเหมือนโดนนักล่ารอยยิ้ม แม่งกุไม่อยากรู้ก็ได้ว่ะ ต้นคิด

"งั้นผมกลับละ" ประธานก็ไม่ได้ตอบอะไรไป ต้นก็เดินออกจากห้อง

หลังจากที่ต้นได้เงินมาก็โอนให้เพื่อน เคียวก็ได้ทำตามที่สัญญาไงคือส่วนแบ่ง10%

ต้นลืมสัญญาที่ไปยืมเงิน เงินที่ได้มาก็เอาไปแต่งรถหมด เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ต้นและเคียวก็ไม่ได้นึกถึงเงินที่กู้มาเลยจนเวลานั้นมาถึง ครบกำหนด3เดือน 

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ดีของต้น แต่เป็นวันที่ดีที่ไม่เหมือนวันอื่นๆเพราะวันนี้ต้นจะไปเรียนตอน11:00น. แต่ตอนนี้เป็นเวลา9:53น. มีคนมาเคาะประตูบ้านของต้น ต้นกำลังนอนอย่างสบายใจ ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู เสียงเคาะประตูรอบที่สองดังขึ้นอีกรอบ ต้นเหมือนจะได้ยิน ต้นลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าประตู ต้นค่อยๆเปิดประตู

"สวัสดี..ครับ มาหาใครครับ" มีเสียงปริศนาตอบกลับมาว่า

"มาหามึงนั่นแหละ" พอพูดจบเสียงปริศนานั้นก็เอาถุงมาคุมหัวแล้วพาลากขึ้นรถ 

ระหว่างทางต้นที่โดนจับตัวมาก็โวยวายทั้งทาง ด้วยความที่โดนจับตัวมาแบบไม่ตั้งตัวและงงกับสถานการณ์ทุกอย่างในตอนนี้ ต้นเลยไม่รู้จะทำยัง ทำได้แค่โวยวายให้คนนอกรถมาช่วย เหมือนว่าคนในรถจะเริ่มหงุดหงิด เลยมีคนใช้ของแข็งมาตีที่หัวของต้น ต้นตื่นมาอีกที ก็ิอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้

"ที่นี่..ที่ไหนวะเนี่ย?!?" ต้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีเชือกมัดตัวเขาเต็มไปหมด เหมือนกลัวหนี

"เงินฉันล่ะ" มีเสียงปริศนาพูดออกมาจากมุมมืด เป็นเสียงที่ต้นคุ้นเคย ใช่แล้วประธานคนนั้น นั่นเอง เขาเดินเข้ามาใกล้ๆต้น แล้วชักมีดออกมาจากด้านหลังของเขา

"เดี๋ยวๆๆ ผมไม่ได้เป็นคนใช้เงิน"

"นายไม่ได้ใช้แต่สัญญาที่เซ็นเป็นรายเซ็นของนายแปลว่านายยอมรับ"

"ไม่ใช่ละๆๆ!! ผมก็บอกอยู่นิ ผมไม่ได้ใช้" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ฟังเลย ประธานคนนั้นได้เอามีดมาจิ้มที่คอของต้น

"พี่ใจเย็นๆนะพี่ พี่ต้องการอะไรผมยอมหมด" มีดยังคงจิ้มที่คอของต้นอยู่แล้วค่อยๆเลื่อนมาที่คาง

"สิ่งที่ฉันต้องการคือเงินของฉัน"

"ขอละครับ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เงิน ผมยอมแล้ว" ต้นพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลออกมา

"ทุกอย่าง งั้นเหรอ"

"ใช่ทุกอย่างเลย" เขาจับไปที่เก้าอี้ที่ต้นนั่ง แล้วก็พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง แต่เป็นสีหน้าที่ต้นเริ่มกลัว

"งั้น นายต้องมาทำงานที่บริษัทฉันและอยู่ในสายตาฉันตลอดจนกว่าเงินที่กู้ไปจะครบ"

"..ครับ"

"ผมมีข้อสงสัยอีกอย่างนึง..พี่ชื่ออะไร"

"นี่นายโง่หรือโง่กันแน่"