...แสงจันทร์สีเงินส่องสว่างผ่านม่านบางๆ ของห้องนอน "มิโยชิ ซายากะ" ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงบ แต่ในความเงียบสงบนี้กลับแฝงไปด้วยบางสิ่งที่ซายากะไม่สามารถอธิบายได้ มันเป็นความรู้สึกเหมือนโลกภายนอกกำลังเฝ้ามองเธอ ผ้าม่านไหวเบาๆ ตามแรงลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่าง ซายากะนอนขดตัวอยู่บนเตียง จ้องมองแสงจันทร์อย่างเลื่อนลอย ก่อนที่เปลือกตาของเธอจะค่อยๆ ปิดลงเข้าสู่ห้วงนิทรา...
...ในห้วงแห่งความฝัน ซายากะพบว่าตัวเองอยู่ในทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ ลมเย็นพัดผ่านผิวกายของเธอ ทำให้เส้นผมของเธอปลิวไสว หมอกสีขาวลอยคลุมพื้นดินจนดูราวกับเมฆที่ลอยต่ำ ซายากะเดินก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ว่าปลายทางอยู่ที่ใด ทุกครั้งที่ก้าวไป ความรู้สึกของพลังงานแปลกๆ ในอากาศยิ่งเพิ่มขึ้น ลมพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงกรีดร้องในหูของเธอ แต่ในเวลาเดียวกัน มันกลับมีเสียงบางอย่างกระซิบเบาๆ ที่ปลายหู เสียงที่เธอไม่อาจเข้าใจได้...
...“มิโยชิ ซายากะ...”...
...เสียงนั้นดังขึ้นอย่างเบาๆ แต่ชัดเจน พาให้เธอต้องหยุดก้าวเดิน หัวใจของซายากะเต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล เธอมองไปรอบๆ แต่ไม่พบใคร ในขณะนั้นเอง หมอกขาวหนาเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว จนบดบังทุกสิ่งรอบตัว และไม่ทันที่ซายากะจะได้ทำอะไร ความมืดมิดก็เข้ามากลืนกินเธอ...
...ซายากะสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงในทันที ร่างของเธอชุ่มเหงื่อแม้ว่าอากาศจะเย็นสบาย เธอหอบหายใจหนักๆ ราวกับเพิ่งวิ่งมาหลายกิโลเมตร สายตาของเธอหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง บอกเวลาเกือบตีสอง แต่แทนที่เธอจะรู้สึกโล่งใจ ความฝันนั้นกลับยังคงอยู่ในความคิดของเธออย่างชัดเจน มันไม่ใช่ฝันธรรมดา เพราะเธอฝันถึงภาพเหล่านี้มาแล้วหลายครั้ง มันเป็นความฝันที่เหมือนจริงจนเธอไม่อาจละเลยได้...
...เช้านั้น หลังจากตื่นนอนและจัดการตัวเองเรียบร้อย ซายากะเดินไปโรงเรียนเหมือนเช่นทุกวัน ถนนที่ทอดยาวใต้ร่มเงาของต้นไม้สูงใหญ่ทำให้บรรยากาศดูสงบ สายลมอ่อนๆ พัดผ่านเส้นผมยาวของเธอ ราวกับจะลบเลือนความรู้สึกประหลาดที่เกาะติดใจตั้งแต่เมื่อคืน แต่ถึงแม้จะพยายามละทิ้งความคิดนั้น ความรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งรอคอยเธออยู่ก็ยังคงอยู่...
...โรงเรียนที่เธอเรียนเป็นโรงเรียนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ อาคารเรียนตั้งอยู่ท่ามกลางสวนที่มีต้นไม้ร่มรื่น นักเรียนจำนวนมากกำลังเดินเข้าอาคารอย่างเร่งรีบ เพราะใกล้จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่สำหรับซายากะ ความรู้สึกไม่ปกติที่ก่อตัวขึ้นในจิตใจยังคงคอยรบกวนเธอ เธอมองไปรอบๆ พลางคิดถึงความฝันเมื่อคืน มันเหมือนกับคำเตือนบางอย่าง แต่ว่าคืออะไร?...
..."ซายากะ!" เสียงเรียกของเพื่อนสนิทขัดจังหวะความคิดของเธอ...
..."นากาเสะ ยูมิ" ยืนยิ้มอยู่ที่ประตูทางเข้าของโรงเรียน ยูมิเป็นเพื่อนสนิทที่ซายากะรู้จักตั้งแต่สมัยประถม เธอเป็นคนร่าเริงและมักจะทำให้บรรยากาศรอบตัวสดใสเสมอ...
..."คิดอะไรอยู่เหรอ? ดูเหม่อๆ นะ" ยูมิถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองขณะที่ทั้งคู่เดินเข้าไปในอาคารเรียน...
..."ไม่มีอะไรหรอก แค่ฝันแปลกๆ น่ะ" ซายากะตอบพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ...
..."ฝันแบบไหน? อย่าบอกนะว่าฝันถึงเจ้าชายรูปหล่ออะไรแบบนั้น" ยูมิพูดติดตลก ก่อนจะหัวเราะออกมา...
...ซายากะยิ้มบางๆ ให้กับความขี้เล่นของยูมิ "ไม่ใช่แบบนั้น...แต่เหมือนจริงจนฉันรู้สึกแปลกๆ น่ะ"...
...ทั้งคู่เข้าห้องเรียนและใช้เวลาทั้งวันในชั้นเรียนอย่างปกติ ครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ วรรณคดี และวิทยาศาสตร์ แต่ในใจของซายากะกลับไม่สามารถจดจ่อกับการเรียนได้เลย ความฝันและความรู้สึกประหลาดยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอเหมือนปริศนาที่รอการไขออก...
...หลังเลิกเรียน ซายากะเดินกลับบ้านตามลำพัง ขณะที่เธอเดินผ่านเส้นทางที่เงียบสงบ เสียงของธรรมชาติรอบๆ ดูเหมือนจะเงียบลงผิดปกติ ลมที่เคยพัดเอื่อยๆ กลับเปลี่ยนเป็นลมกรรโชกแรง เมฆสีเทาเข้มเริ่มเคลื่อนตัวปกคลุมท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ทั้งๆ ที่เมื่อไม่กี่นาทีก่อนฟ้ายังสว่างสดใส ซายากะหยุดเดิน มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความสับสน เธอไม่เคยเห็นการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศที่เร็วขนาดนี้มาก่อน...
...ในทันทีทันใด หมอกสีขาวหนาก็เริ่มก่อตัวขึ้นรอบตัวเธออย่างน่าประหลาด มันหนาขึ้นเรื่อยๆ จนบังทัศนวิสัยของเธอ ซายากะพยายามจะเดินต่อ แต่ขาของเธอกลับรู้สึกหนักราวกับถูกตรึงไว้ที่พื้น ร่างกายของเธอถูกล้อมรอบด้วยหมอกที่หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น ร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะท้านด้วยความกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้...
...ทันใดนั้น เสียงกระซิบที่เธอได้ยินในฝันก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันชัดเจนขึ้น และทำให้ทุกสิ่งรอบตัวเงียบสงบลง...
..."เวลาของเจ้า...มาถึงแล้ว"...
...ซายากะตื่นตะลึง เธอพยายามหันมองรอบตัว แต่ทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยหมอก เธอรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ภายในตัวเอง มันเป็นพลังที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน พลังที่ทำให้เธอรู้สึกถึงการควบคุมธรรมชาติรอบตัว เสียงลมที่พัดผ่านราวกับตอบรับกับความรู้สึกของเธอ ซายากะหลับตาลง สัมผัสถึงการเคลื่อนไหวของลมที่หมุนวนอยู่รอบตัวเธอ...
...แต่ก่อนที่เธอจะทำอะไรเพิ่มเติม ความรู้สึกหนาวเย็นก็บังเกิดขึ้นในร่างของเธอ พื้นดินใต้เท้าของเธอสั่นไหวเบาๆ ราวกับมีบางสิ่งซ่อนอยู่ใต้ผิวดิน และแล้วเธอก็รู้สึกว่าร่างกายของเธอถูกยกขึ้นจากพื้น ลมหมุนที่โอบล้อมเธอเริ่มกลายเป็นแรงพลังที่พาเธอลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า เธอพยายามจะกรีดร้อง แต่เสียงของเธอกลับหายไปในความมืด...
...ในชั่วขณะนั้น ทุกอย่างเงียบลง ร่างกายของซายากะถูกโอบล้อมด้วยความมืดมิดจนเธอไม่สามารถรับรู้ถึงสิ่งใดได้ เมื่อเธอลืมตาขึ้นซายากะพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ทุกอย่างรอบตัวเป็นความมืดมิดที่ไร้จุดสิ้นสุด ไม่มีท้องฟ้า ไม่มีพื้นดิน ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่น เธอยืนนิ่งอยู่กลางความว่างเปล่าที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว...
...ทันใดนั้น แสงสว่างน้อยๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้นกลางอากาศเบื้องหน้าเธอ แสงนั้นค่อยๆ ขยายตัวขึ้นจนกลายเป็นวงกลมที่เรืองแสงอย่างน่าหลงใหล ภายในแสงนั้นเป็นรูปร่างของหญิงสาวที่สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ผมยาวสีเงินส่องประกายภายใต้แสงนั้น และดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับดวงดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน...
..."เจ้าคือ มิโยชิ ซายากะ ใช่หรือไม่?" เสียงของหญิงสาวผู้นั้นนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยพลังที่ไม่สามารถบรรยายได้...
...ซายากะขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอพยายามจะตอบ แต่ความตื่นเต้นทำให้เสียงของเธอไม่ออกมา เธอกระพริบตาสองสามครั้ง พยายามตั้งสติ...
..."ข้าคือผู้พิทักษ์แห่งสายลม "โซเรน่า" ข้ามาที่นี่เพื่อตื่นเตือนเจ้า" หญิงสาวกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงมั่นคง "เจ้าเป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือก พลังที่หลับใหลในตัวเจ้าจะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในไม่ช้า"...
..."ผู้ถูกเลือก?" ซายากะในที่สุดก็หาคำถามได้ "หมายความว่าอย่างไร? แล้วพลังที่พูดถึงคืออะไร?"...
...โซเรน่ามองซายากะด้วยแววตาที่ดูสงบนิ่งแต่ลึกลับ "พลังที่เจ้าถือครองอยู่คือพลังแห่งสายลม หนึ่งในธาตุธรรมชาติที่หลับใหลในตัวมนุษย์บางคน นานมาแล้ว ผู้คนที่ถือครองพลังนี้ได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในโลกใบนี้ เจ้าเป็นผู้สืบทอดสายเลือดนั้น"...
...ซายากะยังคงงุนงง แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกแปลกๆ ในตัวเองได้ พลังบางอย่างที่เธอรู้สึกอยู่ในร่างกายของเธอจริงๆ เมื่อคืน ลมที่พัดแรงจนผิดปกติ และการที่เธอฝันเห็นสิ่งแปลกประหลาดเหล่านั้น มันไม่ใช่แค่บังเอิญ...
..."แล้วฉันต้องทำอะไร?" ซายากะถามอย่างระมัดระวัง...
..."เจ้าจะต้องเรียนรู้วิธีควบคุมพลังนี้ เพราะในไม่ช้า ศัตรูที่มุ่งหมายทำลายสมดุลของธรรมชาติก็จะปรากฏตัวขึ้น" โซเรน่าพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "พวกมันจะมาเพื่อล่อลวงและชักนำผู้มีพลังอย่างเจ้าไปในทางที่ผิด เจ้าจะต้องพร้อมที่จะต่อสู้และปกป้องโลกใบนี้"...
...ซายากะรู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุนรอบตัวเธอ ความกลัวค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในจิตใจของเธอ แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกหนึ่งที่เพิ่มขึ้นในใจ มันเป็นความปรารถนาที่จะเข้าใจและรับรู้ถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวเธอ...
..."แต่ฉันไม่เคยรู้จักพลังนี้มาก่อน ฉันจะควบคุมมันได้อย่างไร?" ซายากะถามอย่างกังวล...
..."เจ้าจะได้รับการชี้แนะ" โซเรน่ายิ้มเล็กๆ "ข้าและผู้พิทักษ์คนอื่นจะคอยเฝ้าดูเจ้า อย่างไรก็ตาม หนทางนี้ไม่ได้ง่ายดาย เจ้าต้องเผชิญกับการทดสอบมากมาย"...
...ก่อนที่ซายากะจะถามอะไรเพิ่มเติม ร่างของโซเรน่าเริ่มค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับแสงสว่างที่ห่อหุ้มเธอ...
..."จงจำไว้ ซายากะ เจ้าไม่ได้โดดเดี่ยวในการเดินทางครั้งนี้ พลังของเจ้าเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกับธรรมชาติ จงเรียนรู้และเปิดใจ แล้วเจ้าจะสามารถควบคุมมันได้"...
...เสียงสุดท้ายของโซเรน่าดังแผ่วเบา ร่างของเธอหายไปในความมืดที่เงียบงัน ทิ้งให้ซายากะยืนอยู่เพียงลำพังในที่ที่ไม่มีสิ่งใด...
...ทันใดนั้น แสงจ้าก็พุ่งเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว ร่างของซายากะเหมือนถูกดึงกลับจากห้วงมิติประหลาดนั้น เธอกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก แต่ไม่ทันได้รู้สึกตัว ร่างของเธอก็ร่วงหล่นลงมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง...
...---...
...ซายากะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เธอกลับมายืนอยู่ที่เดิม บนถนนสายที่เธอเดินกลับบ้าน ทุกอย่างดูปกติ แต่หัวใจของเธอยังคงเต้นแรง ความฝันนั้นเป็นมากกว่าความฝัน มันเป็นคำเตือน เป็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นในชีวิตของเธอ...
...เธอหยุดเดินไปชั่วครู่ พลางเงยหน้ามองท้องฟ้า ลมที่พัดผ่านร่างของเธอให้ความรู้สึกแตกต่างไปจากเดิม มันเหมือนกับว่าเธอสามารถสัมผัสถึงการเคลื่อนไหวของมันได้ เธอพยายามโฟกัสความรู้สึกนั้น แล้วทันใดนั้น ลมรอบๆ ตัวเธอก็เริ่มหมุนวนอย่างช้าๆ ราวกับตอบรับการเรียกของเธอ...
...ซายากะหายใจเข้าลึก ความจริงได้ปรากฏให้เห็นแล้ว พลังที่หลับใหลในตัวเธอได้ตื่นขึ้น... และชีวิตของเธอจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...
...ซายากะยืนนิ่ง ร่างกายแข็งทื่อราวกับถูกตรึงไว้กับพื้น ความกลัวและความสงสัยปะปนกันอยู่ในหัวของเธอ ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดมันคล้ายความฝัน แต่ทุกสัมผัสและเสียงรอบตัวกลับชัดเจนเกินกว่าจะเป็นเพียงภาพลวงตา เสียงของชายชราผู้นั้นที่พูดถึง “เซเรนิตี้” และ “การถูกเลือก” ยังคงดังก้องอยู่ในใจของเธอ...
..."เลือกอะไร... และที่นี่มันคือที่ไหนกันแน่?" ซายากะพยายามเรียกสติ เธอจ้องมองไปยังชายชรา หวังจะได้คำตอบที่จะทำให้เธอเข้าใจสถานการณ์นี้ได้บ้าง...
...ชายชรายิ้มบางๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นแต่ยังคงความอ่อนโยน "ที่นี่คือเซเรนิตี้ สถานที่ที่เชื่อมต่อกับโลกของพลังวิญญาณ และเจ้า มิโยชิ ซายากะ ได้ถูกเลือกให้ก้าวเข้าสู่การเดินทางที่ยิ่งใหญ่… การปลุกพลังที่ซ่อนเร้นในตัวเจ้า"...
..."พลัง?" ซายากะยืนงง เธอไม่เข้าใจว่าชายชรากำลังพูดถึงอะไร เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองมีอะไรพิเศษไปจากคนอื่น ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองจะมีพลังอะไรที่แตกต่างจากคนทั่วไป...
..."ใช่ พลังที่มีอยู่ในตัวเจ้ามาตลอด แต่เจ้ากลับไม่เคยรับรู้มัน" ชายชราตอบ ขณะที่แสงสีฟ้าที่ส่องสว่างบนประตูไม้เริ่มเต้นระริกเล็กน้อย ราวกับตอบสนองต่อคำพูดของเขา "ในเวลาที่เหมาะสม เจ้าจะเข้าใจเองว่าพลังนี้มีไว้เพื่อสิ่งใด"...
...ซายากะมองชายชรา ดวงตาของเขาฉายความจริงจังขึ้น “แล้วฉันจะทำยังไงต่อ?” เธอถามเสียงเบา “ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นฉัน หรือว่าฉันจะต้องทำอะไรในที่แห่งนี้”...
...ชายชราหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ "เจ้าไม่ต้องรีบหาคำตอบทุกอย่างหรอก พลังนั้นจะค่อยๆ ตื่นขึ้นในตัวเจ้าเองเมื่อถึงเวลา เจ้ามีโชคชะตาที่สำคัญ และการเดินทางของเจ้าเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น"...
...ทันใดนั้น เสียงแผ่วของลมพัดกลับมากระทบใบหูของซายากะอีกครั้ง มันเหมือนเสียงกระซิบที่คุ้นเคย แต่อบอุ่นกว่าครั้งก่อน เธอหลับตา พยายามทำใจให้สงบ ลมหายใจของเธอเริ่มกลับมาสม่ำเสมอ ขณะที่เสียงของชายชราเริ่มเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน...
...เมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง ซายากะพบว่าตัวเองยืนอยู่ที่ถนนสายเดิมเหมือนที่เคย เธอหันมองไปรอบๆ ท้องฟ้ากลับมาเป็นสีฟ้าสดใสอีกครั้ง หมอกขาวที่ปกคลุมอยู่รอบตัวเธอหายไป ไม่มีประตูไม้ ไม่มีชายชรา ทุกสิ่งทุกอย่างกลับสู่ความปกติ แต่ในใจของเธอรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน...
...ซายากะยืนนิ่งอยู่ที่นั่นสักครู่ พยายามประมวลผลทุกสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งที่เธอเพิ่งเผชิญหน้าไปนั้นไม่ใช่เรื่องที่จะเข้าใจได้ง่ายๆ ชายชราพูดถึงพลังในตัวเธอ… พลังที่ซ่อนอยู่ พลังที่กำลังจะตื่นขึ้น...
...ขณะที่ซายากะเดินกลับบ้าน ความรู้สึกไม่สบายใจในใจเธอหายไปอย่างช้าๆ แทนที่ด้วยความสงสัยและความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมีบางอย่างที่พิเศษ และความเปลี่ยนแปลงที่เธอรอคอยอาจจะเริ่มขึ้นแล้ว...
...เรื่องราวที่เธอเคยคิดว่าเป็นเพียงชีวิตนักเรียนธรรมดา อาจจะไม่ธรรมดาอีกต่อไปแล้ว…...
...__________________________________________...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
