...คำเตือนก่อนเข้าสู่เนื้อหา ...
...หากหยุดอ่านตรงนี้ก่อนจะขอบพระคุณอย่างสูง...
...Trigger warnings ...
...-การตาย...
...-การทารุณกรรมเด็ก...
...-การบรรยายฉากncอย่างโจ่งแจ้ง...
...-เรื่องนี้เป็นฮาเร็ม,มีคนรักหรือคู่นอนหลายคน...
...-ผิดศีลธรรม...
...-ผู้เยาว์ ...
...-คนในครอบครัวได้กันเอง...
...-เนื้อหาค่อนข้างรุนแรง...
...-ตัวนายเอกเป็นมาโซคิสม์...
...-ตัวละครไม่ปกติสักตัว...
...-เลือด...
...-สารเสพติด...
...-การกระทำป่าเถื่อน...
...-ความคิดบิดเบี้ยว...
...-ความรุนแรง...
...-เสียดสีสังคม...
...ใครที่รับสิ่งเหล่านี้ไม่ได้ รบกวนกดออกทันทีนะคะ ไรท์เตือนตั้งแต่ตรงนี้ เนื้อหาแรงจริงไม่หยอก...
...ส่วนใครที่รับได้จะไปต่อก็ไม่ว่ากัน...
...#การกระทำของตัวละครในเรื่องไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เป็นเพียงเรื่องแต่งเรื่องสมมุติที่ไม่ได้เกิดขึ้นและไม่ควรเกิดขึ้น ...
...#ไม่แนะนำสำหรับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า20ปี...
...#ไรท์ขอเตือนไว้เพียงเท่านี้ หากผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ...
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
เปลือกตาอันหนักอึ้งเปิดขึ้นมาอย่างอ่อนล้า สภาพของเด็กชายวัย11ปีนอนอยู่บนพื้นเย็นเฉียบมีเนื้อตัวพกช้ำดำเขียว
"ที่นี่ที่ไหน ทำไมฉันอยู่ในสภาพนี้..." เขารู้สึกสับสนก่อนจะค่อยๆหยัดตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
เมื่อกวาดสายตาสำรวจรอบข้างก็พบเพียงห้องเช่าเก่าๆที่มีคราบเลือดที่ทั้งเก่าและสดใหม่ปะปนกันไป มีประตู3บาน บานนึงห้องน้ำ บานนึงประตูทางเข้า และอีกบานเป็นห้องของใครสักคน
ภายในห้องที่เขาอยู่คงจะเป็นห้องนั่งเล่น เพราะมันมีทั้งโซฟา ทีวี โต๊ะอาหาร แถมยังเชื่อมต่อกับห้องครัว
แม้ไม่รู้อะไรแต่เขาก็ตัดสินใจเดินเข้าประตูที่ดูเหมือนจะเป็นห้องน้ำ ในกระจกมีใบหน้าเล็กๆที่แสนเยาว์วัย นัยน์ตาสีรัตติกาลไร้แสง เส้นผมสีน้ำตาลเข้มสนิท ร่างกายมีรอยช้ำแทบทุกที่ แต่ก็ไม่ได้ปูดบวมขนาดนั้น เหมือนคนที่ถูกใช้ความรุนแรงมานานแสนนาน
"นี่ไม่ใช่ร่างกายฉัน" เขาพึมพำเบาๆกับตนเอง ก่อนหน้านี้เขาเป็นชายวัยกลางคนที่ค่อนข้างวิปริต เรื่องนั้นเขารู้ตัวเองดี เพราะเขาเป็นมาโซคิสม์ขั้นสุด เพราะความที่ชื่นชอบการถูกกระทำรุนแรงนั่นแหละที่ทำให้เขาตาย
ใช่ เขาตายไปแล้ว และตอนนี้ก็อยู่ในร่างใครก็ไม่รู้
"ดูเหมือนพระเจ้าจะรักฉันมากเลยนะ ขนาดได้ตายอย่างมีความสุขแล้ว แต่ก็ยังส่งให้ฉันกลับมามีความสุขอีกครั้ง" เขาในร่างเด็กน้อยวัย11ได้ยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุกขณะที่จ้องมองรูปลักษณ์ใหม่ในกระจกตาไม่กระพริบ
เด็กคนนี้หน้าตาดูดีจริงๆ ขนาดรอยแผลยังปกปิดความน่ารักนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ
เขาพึงพอใจกับการเกิดใหม่นี้มากๆ และได้เดินออกจากห้องน้ำไปเพื่อค้นหาตัวตนของเด็กชายปริศนาคนนี้
"ฮืมม จากสัญชาตญาณฉัน ห้องนั้นต้องมีอะไรสนุกๆ" เขามองไปห้องที่เหมือนจะเป็นห้องนอนเพียงห้องเดียว และไม่ลังเลที่จะเปิดเข้าไป สิ่งที่พบคือเตียงและชายร่างใหญ่ที่นอนหลับอยู่พร้อมกับขวดสุราและยาเสพติด เขานอนเปลือยท่อนบนจึงทำให้เห็นลวดลายรอยสักมากมายอย่างชัดเจน
ใบหน้านั้นมีหนวดเครา ดูหล่อเหลาแบบมีอายุ แต่ก็ดูโทรมอยู่ไม่น้อย ดูเหมือนเขาจะดื่มหนักแล้วหลับไป ถึงจะเหมือนกับอันธพาลแต่ก็ดูมีอะไรมากกว่านั้น
เด็กชายไม่รอช้าที่จะเดินเข้าใกล้คนที่น่ากลัวคนนี้ หากเป็นคนปกติคงขาสั่นจนวิ่งหนีออกจากห้องไปแล้ว แต่เขาเป็นมาโซคิสม์ที่ชอบการถูกทารุณกรรม เขาไม่กลัวหากจะโดนต่อย นั่นจะทำให้เขามีความสุขด้วยซ้ำ...
มือเล็กๆเอื้อมไปปัดปอยผมของชายน่ากลัวบนเตียงเพื่อมองใบหน้านั้นให้ชัดๆ ความทรงจำบางอย่างของเจ้าของร่างผุดขึ้นราวกับถูกยัดฟิล์มหนังใส่สมองอีกครั้งจนทำให้ร่างกายเด็กน้อยสั่นกลัวอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ดูเหมือนชายที่นอนหลับอยู่คนนี้จะเป็นโรนัน เดรเวน พ่อของเขา และใช้ความรุนแรงกับลูกอย่างลูก้า เดรเวนมาตลอด
ก่อนจะได้เรียบเรียงความทรงจำให้ดี มือของเขาถูกคว้าอย่างรุนแรงจนร่างถลาไปข้างหน้าและชนกับแผงอกแข็งโป๊ก พร้อมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ของโรนัน เดรเวนที่ถามเสียงเหี้ยมว่า "แกจะทำอะไรลูก้า!?"
"....." ลูก้าไม่ได้ตอบคำถาม ตอนนี้เขายังมึนๆเบลอๆอยู่ ดวงตาสีรัตติกาลของเขาสั่นไหวเหมือนคนหวาดกลัวมากๆ แต่ภายในใจกลับลอบยิ้มอยู่
"ฉันถามว่าแกทำอะไร!" โรนันถามย้ำด้วยน้ำเสียงข่มขู่ ลูก้าตัวสั่นเป็นลูกแมวดำขนฟูและหลับตาปี๋
"เฮอะ! ดูเหมือนจะถูกฉันซ้อมจนเป็นบ้าไปแล้วสินะ" โรนันจดจ้องใบหน้าลูกชายอย่างรำคาญใจ ปกติเจ้าลูก้าไม่เคยเข้ามาในห้องตอนเขาหลับเลย เด็กนี่หลีกเลี่ยงเขาด้วยความกลัวอยู่เสมอ หรือว่าเริ่มมีความคิดอยากฆ่าเขาให้ตายขึ้นมาบ้างแล้ว?
"ขอโทษครับ ขอโทษครับคุณพ่อ" ลูก้ากล่าวด้วยเสียงสั่นๆหวาดผวาสุดขีด ท่าทางภายนอกเขาดูจะช็อคจนทำตัวไม่ถูกและสติหลุดไปแล้ว แต่จริงๆนี่เป็นเพียงการแสดงละครเท่านั้น เขาหวังว่าโรนันจะหงุดหงิดกับสิ่งนี้และลงไม้ลงมือกับเขา
แต่มันเกินคาดเมื่อโรนันเหมือนไม่ได้หงุดหงิดอะไร เขาโยนลูก้าไปที่อีกฝั่งของเตียงแล้วกลับไปนอนดังเดิมแบบไม่สนใจไยดีเลยด้วยซ้ำไป "มันเป็นไปได้ยังไง" ลูก้าตั้งข้อสงสัยในใจ
เขาควรจะถูกต่อยหรือเหวี่ยงอัดกำแพงไม่ใช่รึไง?
ในเมื่อมันเป็นแบบนี้เขาจึงได้นอนลงบนเตียงข้างกันกับโรนันอย่างช่วยไม่ได้ และดูเหมือนปกติเขาจะไม่เคยได้นอนเตียงด้วยซ้ำ เขาจึงเริ่มคิดแผนการณ์ใหม่ว่าจะทำอย่างไรดีให้ชีวิตครั้งนี้น่าตื่นเต้นและเร้าใจ
เหมือนในหัวเขาจะเต็มไปด้วยความคิดหลากหลาย เขาจะใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มและตายอย่างมีความสุขอีกรอบแน่นอน!
...
เช้าวันรุ่งขึ้น โรนันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆ ที่แขนซ้ายของเขามีลูก้านอนหนุนและกกกอดอย่างไม่เคยเป็น นี่ช่างประหลาด เขาอยากจะลงมือทุบตีเด็กคนนี้ แต่วันนี้เขารู้สึกว่าขี้เกียจที่จะทำเช่นนั้น เขาแกะมือลูก้าที่เกาะกุมแขนเขาเอาไว้แล้วเดินออกจากห้องนอนเพื่ออาบน้ำแต่งตัวและออกไปทั้งแบบนั้น
เหลือไว้เพียงลูก้าที่อยู่ในบ้าน ที่จริงเขารู้สึกตัวนานแล้ว แต่เขาอยากดูว่าโรนันจะมีปฏิกิริยาเช่นไรต่อเขา เมื่อไม่เป็นดั่งใจเขาจึงลุกไปอาบน้ำบ้างเพราะวันนี้เป็นวันจันทร์ เขาต้องไปเรียนเหมือนเด็กทั่วๆไป แม้จะเกิดใหม่ยังต้องเรียนซ้ำ แต่มันก็คงไม่ได้น่าเบื่อเท่าไหร่หรอก
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ลูก้าหยิบเสื้อผ้ามาใส่ จากนั้นก็เปิดตู้เย็นหาอะไรมากิน ในนั้นมีแต่อาหารสำเร็จรูปที่หมดอายุไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ติดอะไร เขารีบกินแล้วออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปโรงเรียนทันที และโชคดีที่เหมือนเขาจะไม่ได้มาสาย
"นั่นลูก้านี่..."
"เขาไม่มาเรียนเป็นอาทิตย์แล้วนะ"
"โอ้ย คิๆๆ โดนทำเรื่องน่าอายขนาดนั้นใครจะกล้ามากันล่ะ"
เด็กๆในห้องซุบซิบกันอย่างสนุกสนาน ไม่มีใครคาดหวังว่าลูก้าจะสามารถกลับมาเรียนได้ เพราะเขาโดนกลั่นแกล้งที่โรงเรียนไม่น้อยไปกว่าการโดนพ่อทุบตีอยู่ที่บ้านเลย ช่างเป็นเด็กที่โชคร้ายเสียจริงที่ต้องมาอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้
ลูก้าเดินผ่านทุกสายตาที่มองมาอย่างเวทนาแล้วไปนั่งที่โต๊ะตนเองที่อยู่หลังห้อง เด็กคนอื่นๆค่อยๆเดินเข้าห้องเรียน มีเด็กกลุ่มหนึ่งที่ดูจะมีแผนร้ายบางอย่างที่จะกลั่นแกล้งเขาแต่ก็ต้องเก็บความคิดนั้นไว้ก่อนเพราะคุณครูสาวสวยที่สอนวิชาคณิตศาสตร์ได้เดินเข้ามาแล้ว
เธอทักทายและสอนนักเรียนปกติ เมื่อสอนเสร็จเธอก็เดินไปนั่งรอเด็กๆทำงานมาส่ง เพิ่งจะได้นั่งติดเก้าอี้ไม่ทันไร ลูก้า•เดรเวนก็เดินมาพร้อมกับสมุดจดของเขาและวางมันลงตรงหน้าเธอ
"เธอทำเสร็จแล้ว?" คุณครูคนสวยถามออกไปอย่างไม่อยากเชื่อ
"ครับ" ลูก้าตอบเสียงเรียบ เธอจึงตรวจดูงานของเขา น่าแปลกใจที่เขาแก้โจทย์ได้ถูกต้องแม่นยำทุกข้อ แถมลายมือยังสวยและละเอียดมากๆอีกด้วย พระเจ้า...นี่เขาใช่เด็กที่หยุดเรียนไปเป็นอาทิตย์จริงๆหรือ?
"ทั้งหมดนี้ถูกต้องลูก้า เธอนั่งเล่นได้ตามสบายจนกว่าจะจบคาบ"
"ขอบคุณครับคุณครู"
หลังจากเหตุการณ์นี้ทำให้หลายคนมองเขาด้วยความอิจฉาปนหมั่นไส้ เมื่อถึงตอนเที่ยง ความไม่สบอารมณ์เหล่านั้นจึงเริ่มระเบิดออกมา
ลูก้าโดนกลุ่มเด็กป.4ลากเข้าห้องน้ำไป ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะโดนอะไร ทั้งคำดูถูกสารพัด ความรุนแรง เลือดที่ไหลออกมาทุกหยดทำให้วิญญาณใหม่ของลูก้ารู้สึกดีอย่างอดไม่ไหวที่จะยิ้มและหัวเราะออกมา แต่เขาทำท่าเป็นสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารแทน
"อย่าอวดดีนักไอ้เนิร์ดห่วย ตอนเย็นค่อยเจอกันอีก" เด็กเหล่านั้นเดินออกไปจากห้องน้ำ ทิ้งลูก้าที่นั่งกองอยู่กับพื้นไว้ เขาหัวเราะด้วยความชอบใจจากนั้นก็ลุกขึ้นล้างหน้าล้างคราบเลือดต่างๆออกไป ความรุนแรงในโรงเรียนก็เร้าใจดีเหมือนกัน...
เขาเรียนคาบบ่ายอย่างสงบ ไม่สิ โดนแกล้งอยู่ประจำ จนกระทั่งเลิกเรียน กลุ่มของแจสเปอร์ เว็กซ์ก็พาเขาเดินออกจากโรงเรียนไป
เด็กๆพวกนี้พาเขามาที่โกดังเก่าๆในย่านนี้ จากนั้นก็เริ่มลงมือทำการใช้ความรุนแรงในระดับที่เด็กๆทำได้ สำหรับลูก้ามันไม่ได้หนักหนาเท่าที่โรนันทำเลย นี่มันเด็กน้อยกว่าที่คิด แค่พูดจาดูถูกและถ่มน้ำลายใส่หน้า จับแก้ผ้าและถ่ายรูป เพียงเท่านั้นเองน่ะเหรอ?
หลังจากทำแบบนั้นอยู่นานเด็กๆคนอื่นก็เริ่มกลับบ้านของตนไปเพราะใกล้จะมืดค่ำแล้ว เหลือเพียงแจสเปอร์และลูก้าในสภาพที่น่าสมเพช
"ชิ น่าหงุดหงุดจริงๆ" แจสเปอร์กล่าวขณะที่จะเดินหันหลังออกจากโกดังร้าง แต่เขาถูกมือเล็กๆของลูก้ารั้งตัวเอาไว้และปิดประตูโกดัง
"แกจะทำอะไร?" แจสเปอร์งุนงงกับท่าทีของลูก้า นี่หมอนี่คิดจะแก้แค้นเขาตอนอยู่ตามลำพังหรือยังไง?
"ทำมากกว่านี้" ลูก้ากล่าวด้วยเสียงน่ารักชวนขนลุกพรางถอดเสื้อผ้าตนออก
"แก...แกบ้าไปแล้วไอ้คนเสียสติ!" แจสเปอร์ด่าและต่อยตีเด็กชายร่างเล็กกว่าตน แต่ทำอย่างไรลูก้าก็ไม่ยอมถอยห่าง แถมยังขยับเข้ามาเหมือนไม่รู้สึกเจ็บปวด จุดนี้แจสเปอร์เริ่มจะขนลุกแล้วจริงๆ
"นี่...มาทำอะไรที่สนุกๆกว่านี้กันหน่อยไหม" ลูก้ากล่าวด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้ม
"อะไร-" ไม่ทันได้ถามให้รู้เรื่อง เสื้อผ้าแจสเปอร์โดนปลดเปลื้องเช่นเดียวกับลูก้า เขาหยุดชะงัก อยากรู้ว่าลูก้าจะทำอะไรต่อไป
เขาไม่ขัดขืนอย่างที่ทำเมื่อครู่ ลูก้าปลดกางเกงตัวเอง เผยให้เห็นทุกอย่างใต้ร่มผ้า รอยฟกช้ำที่ไม่น่าจะเกิดจากพวกเขาทำ ร่างกายผอมบางน่าเวทนา แต่มันก็ดูน่าตื่นเต้น...
"จะทำแล้วนะ" ลูก้ากระซิบข้างหู แจสเปอร์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างฝืดเคือง ใบหน้าหล่อของแจสเปอร์ขึ้นสีแดงร้อนผ่าวเล็กน้อย
ลูก้านั่งคร่อมตักเขาบนพื้นกระเบื้องเก่าๆ บดเบียดจนสิ่งนั้นของเขามันตื่นขึ้นมา ขนาดมันก็ไม่ได้เหมือนของผู้ใหญ่ ลูก้าจูบปากแจสเปอร์ขณะบดจนสิ่งนั้นมันแทบระเบิด
"อึก อือ" แจสเปอร์และลูก้าครางรับกันเบาๆ ลูก้าจูบเก่งมาก ริมฝีปากดูดดุนอย่างไม่ยอมกัน แจสเปอร์เล่นหน้าอกของลูก้าเช่นกัน เขารู้ว่าตอนนี้ลูก้ากำลังทำอะไร กำลังทำแบบหนังผู้ใหญ่ที่อยู่ในประวัติการเข้าชมของคุณพ่อ!
"อาา อื้อ" ลูก้าที่ถูกหยอกล้อแอ่นอกถูไถกับนิ้วมือแจสเปอร์ บั้นท้ายบดลงบนเป้าของแจสเปอร์อย่างเสียวซ่าน เขากำลังทำเรื่องแบบนี้กับเพื่อนร่วมชั้นที่ชอบกลั่นแกล้งเขา เห็นอีกฝ่ายยอมเชื่องเหมือนหมาแบบนี้ รู้สึกเสียวกายเสียวใจเป็นบ้า!
"จะ...เสร็จ" ของแจสเปอร์กระตุกสักพักจากนั้นก็เสร็จออกมา ลูก้าก็เสร็จเช่นกัน น้ำของแจสเปอร์เปื้อนเปรอะร่องก้นลูก้า ส่วนน้ำของลูก้าก็พุ่งไปโดนหน้าท้องของแจสเปอร์อย่างลามก
"สนุกไหม" ลูก้าถามด้วยรอยยิ้มหวานหยด
"อะ อืม" แจสเปอร์ตอบอย่างเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้นัวเนียกับใครสักคนแบบนี้ มันตื่นเต้นชะมัดยาด
"วันนี้พอก่อนแล้วกันเนอะ มันเริ่มค่ำแล้ว" ลูก้าว่าขณะที่จะลุกออกจากตักของแจสเปอร์ แต่เขาโดนแขนแจสเปอร์โอบรอบเอวอย่างรวดเร็ว
"แค่นี้มันยังไม่พอ" แจสเปอร์กล่าวแล้วเลื่อนมือที่กุมเอวเล็กของลูก้าไว้ลงไปที่ก้นขาวๆ ลูบๆวนตรงรูจีบเล็กๆที่ขมิบอย่างตื่นเต้นเมื่อมีคนสัมผัสใกล้ๆบริเวณนั้น
จากนั้นนิ้วของแจสเปอร์ก็สอดเข้าช่องทางเล็กที่ตอดรัดอย่างดี สอดเข้าสอดออก คลำหาจุดเสียวกดมันย้ำๆจนใบหน้าของลูก้าดูฟินแทบบ้า
"หึ" แจสเปอร์หัวเราะเบาๆ มองมุมนี้เจ้าเนิร์ดลูก้าก็ดูน่ารักดีจริงๆ ตอนรุกนี่ก็ฮอตไม่ไหวเลย
เมื่อคิดว่าได้ที่แล้ว แจสเปอร์ถอนนิ้วออกจากช่องทาง เปลี่ยนเป็นสอดแก่นกายที่ขนาดพอดีๆของเขาเข้าไปแทน จับลูก้านอนถ่างขาแล้วกระแทกใส่ไม่ยั้ง สร้างความเสียวให้ทั้งคู่จนหยุดไม่อยู่
"อย่างนั้นแหละ อ๊าห์!" ลูก้ากอดก่ายและแยกขาตัวเองออกกว้างๆให้ของแจสเปอร์เข้ามาได้ลึกๆ ทั้งคู่ทำแบบนั้นอยู่สองสามรอบจนน้ำเต็มรูของลูก้าไปหมด
ในที่สุดพวกเขาก็หยุดเพราะตอนนี้มันเริ่มมืดค่ำจริงๆแล้ว ทั้งคู่ต่างคนต่างจัดแจงแต่งตัวเพื่อที่จะกลับบ้านตนเอง
"แล้วเจอกันนะ" ลูก้าบอกลาแล้วหอมแก้มแจสเปอร์เบาๆ นั่นเป็นการกระทำที่น่าตกใจตั้งแต่เมื่อตอนทำกันเมื่อครู่แล้ว ลูก้าดูเปลี่ยนไปมาก มันทำให้แจสเปอร์พูดไม่ออก
เขาได้แต่มองลูก้าเดินกลับบ้านอย่างร่าเริงด้วยความคับข้องใจ ในขณะเดียวกันก็รอที่จะทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันอีกในครั้งหน้า...
คำเตือน-การมีเพศสัมพันธ์ระหว่างคนในครอบครัว
ปล.ตัวละครลูก้าไม่เคยมองว่าคนๆนั้นเป็นใคร เขาบิดเบี้ยวมาตั้งแต่ก่อนเป็นลูก้าแล้ว ขอแค่คนๆนั้นทำให้เขาพอใจได้ จะเป็นใคนเขาก็ไม่สน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน พฤติกรรมของตัวละครไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
...
ลูก้ากลับบ้านในตอนฟ้ามืด โดยปกติแล้วพ่อของเขาจะกลับดึกๆ แต่วันนี้ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เปิดประตูมาแล้วเจอเจ้าตัวนอนเอกเขนกดูทีวีอยู่โซฟา
เมื่อเห็นลูก้าเดินเข้ามา เขามองสำรวจตัวลูกชายด้วยแววตาเรียบเฉย ดูเหมือนเจ้าลูกโง่ของเขาจะโดนแกล้งมาอีกแล้ว
ลูก้าสบตาเขาอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันไปทางอื่นอย่างหวาดระแวงและรีบวางกระเป๋าวิ่งเข้าห้องน้ำไป
สิ่งนี้ทำให้โรนันอดสงสัยไม่ได้ เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือลูก้ากำลังถอดเสื้อออก มีทั้งรอยทุบตีและรอยแปลกๆคล้ายรอยดูดปรากฏไปทั่ว ดวงตาสีรัตติกาลเช่นเดียวกับลูก้าตวัดมองไปที่กางเกงในที่เขาถอดออก มันเต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเปียกแฉะ ตามหว่างขาก็เลอะน้ำลื่นๆนั่นไปหมด
"คุณพ่อ!..." ลูก้าสะดุ้งเมื่อหัวเขาพ้นจากเสื้อ เขามองไปที่กางเกงชั้นในที่เปียกแฉะและหว่างขาตัวเองอย่างร้อนรนและขบริมฝีปากแน่นจนเลือดไหลเล็กน้อย
"....." โรนันไม่ได้พูดสิ่งใด เขาจับลูก้าที่หวาดกลัวหมอบลงตรงขาแล้วยกก้นนั่นขึ้นมาดู มีร่องรอยของน้ำเชื้อในนั้นอย่างชัดเจน เขาพูดไม่ออกเลยจริงๆ ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไง ห่วงดีไหม? สมเพชดีไหม?
"พ่อครับ?" ลูก้าเอ่ยเสียงแผ่ว รอคอยว่าผู้เป็นพ่อจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
"น่าสมเพช" ในที่สุดโรนันก็พูดออกมา ลูก้าทำเป็นน้ำตาคลอกับคำพูดนั้น แต่ในขณะต่อมา นิ้วหยาบใหญ่ก็สอดและคว้านเอาน้ำเชื้อของแจสเปอร์ออกไปจนหมด
"อื้อ อ๊ะห์ คุณพ่อ..." ลูก้าหลุดครางดังเพราะนิ้วของโรนันนั้นใหญ่ยาวและหยาบกว่าของแจสเปอร์มาก เขาทั้งเจ็บทั้งเสียว เขาชอบมัน ชอบที่พ่อกดย้ำจุดนั้นแล้วทำให้เขาเสร็จอีกรอบเพียงเพราะนิ้วนิ้วเดียว
หลังจากทำความสะอาดร่างกายลูก้าเรียบร้อย เป็นเรื่องแปลกที่วันนี้พ่อไม่ได้ตีหรือด่าทอเขา ปกติมันควรจะเป็นเรื่องดี แต่เขาคาดหวังปฏิกิริยารุนแรง โดยที่ไม่ดูสภาพตัวเองเลยว่าถ้าทำมากกว่านี้อาจจะตายจริงๆก็ได้
เพราะรสนิยมนี้ของเขาที่เปลี่ยนความเจ็บเป็นความรู้สึกดีจึงคิดว่านี่มันยังไม่พอ เขาต้องการความตื่นเต้น กระหายที่จะเจ็บปวด
แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้น เขากินข้าวเย็นกับพ่อด้วยท่าทางหวาดผวาไปเฉยๆ แน่นอนว่าเป็นการเล่นละครเช่นเคย เขาชอบเล่นบทเหยื่อผู้ถูกกระทำ ในขณะเดียวกันก็ค่อยๆตะล่อมคนอื่นให้ทำอะไรแบบนั้นเพื่อสนองความต้องการอันไร้ที่สิ้นสุดนี้
"กินเสร็จแล้วก็เข้าไปนอนซะ" โรนันผู้เป็นพ่อกล่าวเมื่ออาหารในจานของลูก้าหมดแล้ว ลูก้าเอียงคอสงสัย
"ให้ผม...เข้าไปนอนในห้องคุณพ่อ?" เขายังแกล้งเป็นเด็กขี้กลัวเช่นเคย
"เออ อย่าให้ต้องพูดซ้ำ" โรนันกลับมาใช้คำพูดข่มขู่ ลูก้าพยักหน้าแล้วรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในห้องนอนอย่างหวาดกลัว
ผ่านไปหลายชั่วโมงจนดึกดื่น โรนันเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมกลิ่นแอลกอฮอล์ เขาเห็นลูก้ายังนั่งอยู่จึงเลิ่กคิ้วอย่างไม่เข้าใจ "ไม่ใช่ว่าฉันบอกให้แกนอนเหรอ?"
"คือว่า พรุ่งนี้โรงเรียนจะพาไปเข้าค่ายครับ พ่อช่วยเซ็นใบอนุญาตให้ผมหน่อยได้ไหม" ลูก้าพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและยำเกรง
"เหรอ...งั้นแกขยับมานี่" โรนันนั่งลงบนเตียงแล้วกระดิกนิ้วเรียกลูกชาย
ลูก้าเห็นแบบนั้นก็รีบคลานเข่าเข้าไปหาพร้อมกระดาษใบอนุญาตและปากกา โรนันรับมาแต่ไม่ได้เซ็นทันที เขาวางมันไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนหันไปมองลูก้า "มานั่งคร่อมฉัน"
เมื่อได้ยินคำสั่งของผู้เป็นพ่อ ลูก้ากลืนน้ำลายทันที นี่คือสิ่งที่เขารอเลยไม่ใช่เหรอ แต่เขาต้องแสดงละครเป็นเด็กใสซื่อไร้เดียงสา โรนันถึงจะชอบทุบตีเขา แต่ก็ไม่เคยทำอะไรเกินนั้น เรื่องวันนี้คงทำให้เขาเกิดรู้สึกขึ้นมา ว่าลูก้ามีประโยชน์มากกว่าทนมือทนตีนเฉยๆ
"บ..แบบนี้เหรอครับ" ลูก้านั่งคร่อมตักผู้เป็นพ่ออย่างเก้ๆกังๆแล้วช้อนตามองอย่างอย่างประหม่า
"อืม แกอยากไปเข้าค่ายใช่ไหม?" โรนันถามเมื่อมองไปที่ลูก้าและสัมผัสริมฝีปากนุ่มๆของเด็กวัยละอ่อน
"ครับ ผมอยากไป" ลูก้าพยักหน้าหลับตาปี๋เมื่อโรนันเริ่มแตะตัวเขา จากริมฝีปากลงไปที่ต้นคอ ไล่ลงไปที่หน้าอก
"แกโดนเด็กที่โรงเรียนเปิดซิงมาแล้ว คงรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" โรนันกล่าวพรางลูบๆยอดอกเล็กๆของลูก้าผ่านเสื้อยืดสีดำตัวบาง
เมื่อได้ยินดังนั้นลูก้าก็ทำท่าลังเล แต่เขาไม่เล่นตัวนัก เขาใช้ก้นน้อยๆอันอวบอิ่มบดส่วนล่างของผู้เป็นพ่อจนมันเริ่มตื่นตัวขึ้นมา โรนันมองภาพนั้นพรางยิ้มอย่างพึงพอใจ นี่อาจเป็นครั้งแรกที่เขายิ้มให้ลูก้า
ไอ้นั่นของทั้งคู่กำลังแข็ง ของโรนันแข็งจนดันกางเกงแทบจะดีดออกมา ขนาดยังไม่เอาออกมายังใหญ่เบ้อเริ่ม มือหยาบก็บีบสะกิดยอดอกลูก้ารัวๆแล้วเลื่อนลงไปแหวกก้นที่บดตักเขาไปมา
เขาสอดนิ้วใส่ช่องทางคับแคบอีกครั้ง ช่องทางที่ชื้นแฉะดูดกลืนนิ้วเขาเข้าไปอย่างกระหาย ตอดรัดรัวๆเมื่อเขาชักเข้าออก
"พ่อครับ อื้ออ" ลูก้าแทบทนไม่ไหว เขาร่อนสะโพกสวนนิ้วของพ่ออย่างเร่าร้อน ไม่นานนิ้วที่สองก็ถูกสอดเข้ามา เขาครางลั่นยิ่งกว่าเดิม นี่มันแน่นมาก เสียวมาก จุกมาก เจ็บมาก รู้สึกดีมาก!
"อ๊ะส์ๆ อ๊าาห์" ลูก้าถูกเตรียมตัวจนได้ที่ ในตอนนี้พ่อของเขาชักไอ้นั่นออกมาจากกางเกงแล้ว มันอันใหญ่มากๆ เมื่อสัมผัสกับร่องก้นของลูก้า เขารู้ว่ามันต้องเจ็บแน่ๆ
"ทีนี้ก็คร่อมคxยฉัน" โรนันกล่าวเสียงเย็นขาเมื่อเห็นลูกชายตัวสั่น
"คุณพ่อ...ผมกลัว มะ มันใหญ่เกินไป..." ลูก้าทำท่าอิดออดไม่เชื่อฟังและน้ำตาคลอจนผู้เป็นพ่อหัวเสีย
"ฉันว่าจะอ่อนโยนกับแกแล้วแท้ๆ" โรนันไม่ได้รู้สึกสงสาร เขาใช้มือยกก้นลูก้าขึ้น แหวกและจ่อกับท่อนลำของเขา จากนั้นก็กดลงไปจนมิดลำ
"อึก...เจ็บจัง คุณพ่อ ผมเจ็บบ" ลูก้าน้ำตาไหล สิ่งนั้นทะลวงช่องทางคับแคบเข้ามาอย่างรุนแรง จากนั้นลูก้าก็ถูกยกลอยขึ้นลงด้วยแขนของโรนันอย่างไร้ความปราณี
หน้าท้องแบนราบบัดนี้มีรอยท่อนเอ็นของผู้เป็นพ่อผลุบขึ้นลงอย่างรวดเร็ว การเสียดสีที่รุนแรงทำให้ช่องทางอันนุ่มนวลที่ไม่เคยมีใครแตะต้องของเขามีเลือดไหลและแสบไม่น้อย ของพ่อมันใหญ่กว่าของแจสเปอร์มาก ไม่แปลกเลยถ้ามันจะเจ็บขนาดนี้ รู้สึกดีเป็นบ้า!
"อ้ะส์ ฮ่า..." โรนันเพิ่มความเสียวให้ลูกชายตัวน้อยด้วยการพลิกตัวเขานอนลงและก้มลงละเลงลิ้นบนยอดอกและใช้มือข้างขวาชักแก่นกายน้อยๆของลูก้า ขณะเดียวกันเขายิ่งกระแทกด้านล่างแรงและเร็วขึ้น ลูก้าเสียวจนน้ำตาไหลไม่หยุด มือน้อยๆคว้าคอคุณพ่อมาจูบปากแลกลิ้นอย่างร้อนแรง
"แม่ง...ตูดแกแม่งดีกว่ากะหxี่ที่ฉันเคยเย็ดเยอะ"โรนันพูดอย่างหยาบโลน "รู้งี้น่าจะเย็xแกตั้งนาน ไม่ปล่อยให้ใครมาทำก่อนฉันหรอก" เมื่อได้ฟังลูก้าถึงกับหน้าขึ้นสี เขาอ่อนระทวยไปกับท่วงท่าดิบเถื่อนและคำพูดต่ำๆ ชอบถูกย่ำยีจนใจจะขาด
สองพ่อลูกจูบกันอย่างดูดดื่มบนเตียงที่โยกไปตามจังหวะกระแทก ลูก้าเพิ่งเคยถูกกอดถูกหอมถูกจูบจากคนเป็นพ่อครั้งแรก เขาเสียวซ่านและพึงพอใจ แผนของเขาสำเร็จดั่งใจทุกอย่าง
อ่า..การเกิดใหม่นี่ดีเหลือเกิน
ผ่านไปหลายนาทีในที่สุดโรนันก็ปลดปล่อยน้ำเชื้อจนเต็มรูของลูกชาย เขาถอดแก่นกายออกมา น้ำขาวขุ่นก็ทะลักออกมาเช่นกัน ลูกก้านอนหอบอย่างหมดแรง ขาสองข้างอ้าออกไปคนละทาง สภาพดูไม่ค่อยดีเลยสักนิด
ระหว่างนั้นโรนันก็เซ็นใบอนุญาตเข้าค่ายให้ก่อนจะลุกเพราะกะว่าจะไปล้างตัว
"พ่อครับ ทำกันต่อสิครับ" ลูก้ากล่าวออกไปอย่างไร้ความละอาย เขาอยากทำมากกว่านี้ อยากโดนทรมาน เหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บกับบาดแผลเก่าๆสักนิด ทั้งที่ร่างกายระบมไปขนาดนั้น
"แกขอเองนะ ถ้าเจ็บมากกว่านี้ก็อย่ามาโทษฉันลูก้า" โรนันเอ่ยเสียงเย็นเยียบ เขากะจะถนอมหน่อยแท้ๆ ดูท่าเจ้าลูกโง่ของเขาจะสมองกลับแล้วจริงๆ
คืนนี้ทั้งคู่สมสู่กันเหมือนหมาติดสัด กอดรัดฟัดเหวี่ยง ดื่มด่ำรสเซ็กส์อย่างหิวกระหาย กว่าจะยอมหยุดได้ก็ตอนที่ลูก้าสลบไปตอนตี2
...
ลูก้าตื่นขึ้นมาในตอนสิบโมง เขาพบว่าเขาขยับตัวแทบไม่ได้ แถมยังพลาดการเดินทางเข้าค่ายอีกด้วย! รู้อย่างนี้เขาน่าจะเพลาๆลงบ้าง วันเดียวทำทั้งกับแจสเปอร์และคุณพ่อ เกือบได้ตายอีกรอบแล้วจริงๆ
"เสียใจด้วย แกไม่ทันเข้าค่าย โรงเรียนก็หยุดสองวัน" โรนันที่เห็นว่าลูกชายตื่นแล้วกล่าวอย่างสมน้ำหน้า เขานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ลูก้าก็ไม่รู้
"เหรอครับ" ลูก้าตอบเสียงซึมๆ นั่นทำให้สายตาสมน้ำหน้าของโรนันเปลี่ยนเป็นสับสนวุ่นวายในใจ
"เอ่อ ไหนๆก็หยุดแล้ว ฉันจะพาไปเที่ยวก็แล้วกัน" ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องร้อนรนที่เห็นลูก้าซึม ปกติเขาควรจะไม่สนใจด้วยซ้ำ ไม่สิ ปกติเขาไม่ควรมานั่งเฝ้าตั้งหลายชั่วโมงแบบนี้ด้วยซ้ำ นี่เขาเป็นอะไรไปกัน?
"ขอบคุณครับคุณพ่อ!" ลูก้าดูสดใสขึ้น เขาลุกขึ้นไปหอมแก้มโรนันอย่างน่าเอ็นดู การกระทำนั้น...มันทำให้โรนันแข็งอีกรอบ!
"หืมม คุณพ่อแข็งเพราะแค่หอมแก้ม?" ลูก้ามองเป้าเขาอย่างใสซื่อ
"เออสิวะ" โรนันรู้สึกอับอายและตอบกลับไปด้วยเสียงดุๆ "ฉันจะไปชักเว่า แกก็นอนพักไปก่อนแล้วกัน"
ลูก้าจับมือผู้เป็นพ่อไว้ไม่ปล่อย "ทำไมไม่ทำตรงนี้ล่ะครับ ให้ผมทำให้นะ" เขาอ้อนอย่างน่าจับกดจริงๆ
"แต่แกโดนไปเมื่อคืนตั้งเยอะ ฉันไม่อยากฝืนยัดเดี๋ยวเลือดออกอีก"
"พ่อไม่เคยสนเรื่องนั้นสักหน่อย อีกอย่างผมไปได้บอกว่าจะให้ทำจากข้างหลังนี่" ลูก้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นั่นทำให้พ่อของเขาเข้าใจที่จะสื่อแล้ว ร่างกำยำจึงยอมนั่งลงบนเตียงให้ลูก้าจูบและลูบแผงอก ไล่ลงไปชักแก่นกายให้เขา
"ซี้ดด แม่งเอ๊ย" โรนันสูดปากเสียวเมื่อลูก้าปาดเลียส่วนหัวและชักแก่นกายเขาไปพร้อมกัน เด็กคนนี้รู้ว่าต้องทำยังไงให้เขาพอใจ
"อึก อุก!" หลังจากเลียหยอกล้อน้องชายคุณพ่อ ลูก้าก็เริ่มใช้ปากครอบและอมท่อนลำอันให้เข้าไปลึกๆ แม้จะเต็มปากแล้วแต่เขาก็อมได้มากสุดแค่ครึ่งท่อนเท่านั้น เพราะน้องชายคุณพ่อทั้งยาวและใหญ่เกินกว่าปากเด็กน้อยอย่างเขาจะทำอย่างชำนาญได้
"อูวว์ ลูก้า ลึกอีก" โรนันว่าพรางจิกทึ้งเส้นผมสีน้ำตาลของลูกขายแล้วกดหัวเขาลงให้อมลึกขึ้นและลึกขึ้นเรื่อยๆ
"อื้อ! อึก!" น้องชายของคุณพ่อเข้าไปลึกจนลูก้าน้ำหูน้ำตาไหล หายใจก็แทบไม่ออก มันลึกมากแม้จะยังไม่สุดลำ เขาพยายามที่จะมอบความเสียวซ่านให้คุณพ่อแม้มันจะเจ็บนิดหน่อย แต่เขาชอบมาก กลิ่นของพ่อเขาไม่เลวเลย สะอาดและเย้ายวนมาก
"อุก แค่กๆ!" ไม่กี่นาทีต่อมา โรนันก็แตกใส่ปากลูกชายคนเดียวของเขา ลูก้ากลืนและเลียทำความสะอาดให้อย่างดี ดวงตาสีรัตติกาลมีประกายความหลงใหลไม่น้อย เขาชอบมันจริงๆ เซ็กส์และความทรมานเนี่ย
"ไปอาบน้ำซะ ฉันจะรอที่รถ" โรนันออกคำสั่ง ดังนั้นลูก้าจึงเช็ดปากและตะเกียกตะกายลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายด้วยตัวเองแม้จะเจ็บก้นสุดๆเลยก็เถอะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
