ณ เมืองอากาโนะ เมืองเล็กๆที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายของผู้คน ทุกๆวันเต็มไปด้วยกิจวัตรเดิมๆ อะคิระ อิโต้ เด็กหนุ่มวัย 17 ปีที่ดูเหมือนจะเป็น "ผู้แพ้" ในสายตาของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้น ครู หรือแม้แต่คนในครอบครัว เขาไม่เคยโดดเด่นในเรื่องใดเลย ไม่ว่าจะเป็นการเรียน กีฬา หรือแม้แต่การเข้าสังคม ทุกอย่างดูเหมือนจะย่ำแย่ไปหมด

อะคิระนั้นเป็นเด็กหนุ่มที่ผอมเกร็ง มีผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยุ่งเหยิงและดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลตลอดเวลา เขาเป็นคนที่มักจะเงียบและไม่ค่อยพูดคุยกับใคร ทำให้ไม่มีใครสนใจหรือจดจำเขาได้เป็นพิเศษ เขามักจะถูกล้อเลียนหรือถูกรังแกโดยกลุ่มนักเรียนที่แข็งแกร่งกว่าเสมอ แม้กระทั่งการต่อสู้กับคนที่ตัวเล็กกว่า เขาก็ยังแพ้ ทุกคนจึงเรียกเขาว่า "ผู้แพ้ตลอดกาล"

แต่ทว่าวันหนึ่ง ชีวิตของอะคิระก็ได้เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล ในวันที่เขากำลังเดินกลับบ้านคนเดียวหลังจากโรงเรียนเลิก เขาเดินผ่านตรอกที่เงียบสงบและมืดมน เหมือนกับทุกๆ วัน แต่ว่าครั้งนี้เขาได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นจากด้านในของตรอกเล็กๆนั้น เสียงนั้นเหมือนเป็นเสียงสะท้อนจากสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์ อะคิระที่ปกติแล้วจะกลัวและไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแปลกๆ แต่ทว่าวันนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างดึงดูดให้เขาเดินเข้าไปสำรวจ

เมื่อเขาเดินเข้าไปในตรอก เขาเห็นชายชราผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เก่าๆในมุมมืด ชายชราผู้นั้นมีผ้าคลุมสีน้ำตาลเข้มปกปิดร่างกาย ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่แปลกประหลาดและดวงตาที่แฝงความลึกลับ อะคิระหยุดยืนอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ ชายชราเอ่ยขึ้นมาโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง "หนุ่มน้อย เจ้ากลัวหรือ?"

อะคิระตอบด้วยเสียงสั่นๆ "ข้ะ-ข้าไม่ได้กลัว..."

ชายชราหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "เจ้าอ่อนแอ เจ้าไร้พลัง... แต่ภายในใจของเจ้านั้นมีบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ บางสิ่งที่รอคอยการปลุกขึ้น"

อะคิระมองชายชราอย่างงุนงง "ท่านหมายความว่าอย่างไร?"

"ข้ามีของสิ่งหนึ่งที่จะมอบให้เจ้า มันจะทำให้เจ้ากลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง แต่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเอง ว่าเจ้าจะกล้าพอที่จะรับมันหรือไม่"

ชายชราล้วงเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาและหยิบวัตถุเล็กๆ ออกมา มันเป็นลูกแก้วเล็กๆ สีดำที่มีแสงเรืองรองอยู่ภายใน ชายชรายื่นมันให้อะคิระ

"นี่คือ ‘แก่นวิญญาณ’ มันจะมอบพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเจ้า หากเจ้ายอมรับมัน ชีวิตของเจ้าจะเปลี่ยนไปตลอดกาล แต่หากเจ้าไม่สามารถควบคุมมันได้ เจ้าก็จะถูกมันกลืนกิน... กลายเป็นเถ้าธุลี"

อะคิระลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขารู้ว่าชีวิตของเขาในตอนนี้ไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้ว เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่มีใครสนใจและใช้ชีวิตอย่างไร้ความหมาย เขาเบื่อหน่ายกับการเป็นผู้แพ้ เบื่อหน่ายกับการถูกเหยียดหยาม เขาตัดสินใจที่จะรับความเสี่ยงนี้

"ข้าจะรับมัน" อะคิระกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงขึ้น

ชายชรายิ้มและวางลูกแก้วลงในมือของอะคิระ ทันทีที่เขาสัมผัสกับมัน เขารู้สึกได้ถึงกระแสพลังงานที่ไหลผ่านร่างกายของเขา มันรุนแรงและทรงพลังมากจนเขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจะถูกฉีกขาด อะคิระกรีดร้องออกมาแต่ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกจากปากของเขา มีเพียงแสงสีดำที่แผ่กระจายออกมาจากลูกแก้วและห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้

เมื่ออะคิระตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นตรอกนั้น เขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปในตัวเขา ร่างกายของเขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นและสมองของเขาก็ดูเหมือนจะมีความชัดเจนมากขึ้น เขารู้สึกว่าพลังงานบางอย่างกำลังไหลเวียนอยู่ในตัวเขา

ชายชรานั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงเสียงสะท้อนที่ดังอยู่ในหัวของเขา "จงเรียนรู้ที่จะควบคุมพลังของเจ้า แล้วเจ้าจะไม่ใช่ผู้แพ้อีกต่อไป"

อะคิระยืนขึ้น แม้ร่างกายจะยังรู้สึกมึนงงอยู่เล็กน้อย แต่เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เขามองไปที่มือของตนเอง แล้วกำหมัดแน่น "ข้าจะไม่แพ้อีกต่อไป... ข้าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง!

วันต่อมา อะคิระกลับมาที่โรงเรียนเหมือนทุกวัน แต่ในใจของเขารู้สึกแตกต่างจากเดิม เขารู้สึกถึงพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเอง เขาเริ่มฝึกฝนร่างกายและจิตใจของตัวเองอย่างลับๆ ทุกคืนหลังจากกลับบ้าน เขาจะไปที่ลานว่างเล็กๆ ใกล้บ้าน เพื่อฝึกการต่อสู้และการควบคุมพลังที่เขาได้รับมา เขาเริ่มจากการออกกำลังกายพื้นฐาน ไม่ว่าจะเป็นการวิ่ง วิดพื้น และฝึกการต่อย การเตะ เขาใช้เวลากับสิ่งเหล่านี้เป็นเวลาหลายสัปดาห์

ในตอนแรก เขารู้สึกว่ามันยากมาก ร่างกายของเขาไม่เคยชินกับการฝึกฝนที่หนักหน่วงเช่นนี้ แต่ทว่า ด้วยความมุ่งมั่นและความต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง อะคิระไม่เคยยอมแพ้ เขาพยายามผลักดันตัวเองให้ก้าวข้ามขีดจำกัดของตนเองในทุกๆวัน

ระหว่างการฝึกฝน เขาค้นพบว่าพลังที่เขาได้รับจากลูกแก้วนั้นสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขาได้ แต่มันก็ต้องแลกกับการใช้พลังงานมหาศาล เขาต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมการใช้พลังนี้ ไม่เช่นนั้นมันอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายเขาได้

อะคิระเริ่มเรียนรู้การควบคุมพลังนี้ทีละน้อย เขาสามารถใช้มันเพื่อเพิ่มความเร็วและพละกำลังในการต่อสู้ได้ แต่การใช้พลังงานมากเกินไปทำให้ร่างกายของเขาเหนื่อยล้าอย่างรวดเร็ว เขาต้องหาสมดุลระหว่างการใช้พลังและการฟื้นฟูพลังงาน

ไม่นานหลังจากนั้น อะคิระก็เผชิญหน้ากับกลุ่มนักเลงที่เคยรังแกเขามาตลอด ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาพักกลางวันที่โรงเรียน อะคิระถูกพวกมันล้อมไว้ที่หลังโรงเรียน กลุ่มนักเลงหัวโจกชื่อว่า คาเงะ เป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียน และเป็นคนที่อะคิระเคย

อะคิระกลับมาที่โรงเรียนในเช้าวันจันทร์ ท้องฟ้าเป็นสีหม่นๆ เหมือนกับวันที่แล้วๆ มา แต่ในใจของเขารู้สึกแตกต่างจากทุกวัน เขาได้เปลี่ยนแปลงบางสิ่งในตัวเอง และมันไม่ใช่แค่ร่างกายที่แข็งแรงขึ้น แต่เป็นความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมเดิมๆ อีกต่อไป

ในขณะที่เขากำลังเดินเข้าไปในสนามโรงเรียน เพื่อนนักเรียนที่เคยเห็นอะคิระเป็นแค่เด็กขี้แพ้ต่างพากันหัวเราะเยาะและซุบซิบกัน แต่คราวนี้ อะคิระไม่สนใจสายตาที่ดูถูกหรือคำพูดล้อเลียนอีกต่อไป เขารู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนในร่างกายของเขา และนั่นก็ทำให้เขามั่นใจว่าตัวเองได้เริ่มเดินบนเส้นทางใหม่

ช่วงพักกลางวัน คาเงะ และกลุ่มเพื่อนนักเลงของเขามักจะใช้เวลาไปล้อเลียนคนอื่นๆ เหมือนเคย ครั้งนี้ อะคิระกลับกลายเป็นเป้าหมายของพวกมันอีกครั้ง อะคิระนั่งอยู่คนเดียวที่มุมห้องเรียน เขาพยายามโฟกัสกับหนังสือที่อยู่ในมือ แต่เสียงหัวเราะและคำพูดเสียดสีก็ดังเข้ามาในหูตลอดเวลา

"ไง ไอ้ขี้แพ้ ยังคิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้รึไง?" คาเงะพูดขึ้นพร้อมกับก้าวเข้ามาใกล้โต๊ะของอะคิระ

อะคิระเงยหน้าขึ้นมองคาเงะ ดวงตาของเขาดูเย็นชาและนิ่งมากกว่าที่เคยเป็น คาเงะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตานั้น เขาไม่คุ้นเคยกับการที่อะคิระตอบโต้อย่างนี้ เพราะปกติแล้วเด็กหนุ่มขี้อายคนนี้มักจะหลบสายตาหรือพยายามหลีกเลี่ยงทุกครั้งที่ถูกแกล้ง

"ข้าไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว" อะคิระพูดอย่างเรียบง่าย แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

คาเงะหัวเราะเสียงดัง "เจ้าคิดว่าพูดแบบนั้นแล้วข้าจะกลัวหรือไง? เจ้าคิดว่ามีพลังวิเศษแล้วจะสู้กับข้าได้รึไง?"

คาเงะไม่พูดเปล่า เขาผลักโต๊ะของอะคิระอย่างแรงจนล้มลง เสียงโต๊ะกระแทกพื้นดังก้องทั่วห้อง ทุกคนต่างหันมามองที่พวกเขา อะคิระยังคงนิ่งและลุกขึ้นยืนอย่างสงบ ก่อนจะเงยหน้ามองคาเงะอีกครั้ง

"อย่ามองข้าด้วยสายตาแบบนั้น! เจ้าคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งแล้วเหรอ? งั้นมาพิสูจน์กันหน่อย" คาเงะเดินตรงไปที่อะคิระ เตรียมจะใช้กำปั้นต่อยเข้าใส่เขาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

แต่ในวินาทีนั้นเอง อะคิระรู้สึกถึงกระแสพลังที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา เขาหลับตาและตั้งสมาธิ เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ภายใน “แก่นวิญญาณ” ที่ชายชรามอบให้ ตอนนี้มันกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขาแล้ว และเขาต้องการทดสอบพลังนี้

เมื่อคาเงะพุ่งหมัดมาที่อะคิระ ทุกคนคิดว่าเรื่องคงจะจบลงเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้อะคิระกลับขยับตัวอย่างรวดเร็วราวกับเงา เขาหลบหมัดของคาเงะได้อย่างง่ายดาย และในพริบตาเดียว อะคิระก็ใช้มือของเขาคว้าหมัดของคาเงะเอาไว้

คาเงะตกใจมาก เขาไม่เคยคิดเลยว่าอะคิระจะสามารถรับหมัดของเขาได้ ความโกรธที่สะสมอยู่ในตัวเขาเพิ่มขึ้น และเขาพยายามจะดึงมือของเขากลับ แต่พบว่ามือของอะคิระแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด

"นี่เจ้าไปฝึกมาจากไหน?" คาเงะถามด้วยความสงสัยและตกใจ

อะคิระไม่ตอบ แต่ในใจของเขารู้ดีว่าพลังนี้ไม่ใช่แค่การฝึกฝนธรรมดา มันเป็นพลังที่ได้จาก "แก่นวิญญาณ" พลังที่ยังไม่ถูกเปิดเผยทั้งหมด แต่เพียงแค่เสี้ยวหนึ่งของพลังนั้นก็ทำให้เขารับมือกับคาเงะได้อย่างสบายๆ

คาเงะรู้สึกได้ถึงความอัปยศที่เกิดขึ้น เขาปล่อยหมัดซ้ายใส่อะคิระอีกครั้ง แต่ว่าอะคิระใช้มืออีกข้างหนึ่งรับหมัดนั้นไว้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้นเองอะคิระตัดสินใจที่จะทดสอบพลังของตัวเองให้มากขึ้น เขาดึงมือของคาเงะเข้าหาตัว และใช้แรงเล็กน้อยเหวี่ยงร่างของคาเงะลงกับพื้น

เสียงกรีดร้องของคาเงะดังขึ้นเมื่อเขาล้มกระแทกพื้นอย่างแรง ทุกคนในห้องต่างตะลึงและเงียบไปชั่วขณะ ไม่มีใครเชื่อว่าอะคิระจะสามารถเอาชนะคาเงะได้ เพราะที่ผ่านมาอะคิระไม่เคยเป็นฝ่ายชนะในเรื่องใดเลย

อะคิระยืนอยู่เหนือคาเงะ ดวงตาของเขาดูนิ่งสงบ แต่ภายในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่เคยมีมาก่อน "ข้าจะไม่กลับไปเป็นผู้แพ้อีกต่อไป

หลังจากเหตุการณ์นั้น อะคิระกลายเป็นที่พูดถึงทั่วโรงเรียน ทุกคนต่างพูดถึงการต่อสู้ที่เกิดขึ้นและความเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนของอะคิระ แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนเริ่มสงสัยเกี่ยวกับพลังที่เขาแสดงออกมา บางคนเชื่อว่าอะคิระอาจจะได้รับการฝึกฝนอย่างหนักจากครูฝึกพิเศษหรืออาจเป็นเพราะโชคดีที่คาเงะไม่ทันระวังตัว แต่ไม่มีใครรู้ถึงความจริงเบื้องหลัง

อะคิระเองรู้ดีว่าพลังที่เขาได้รับยังไม่ใช่ทั้งหมด มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น เขารู้สึกได้ว่ามีพลังมากกว่านี้ซ่อนอยู่ในตัวเขา แต่การที่จะปลดปล่อยมันออกมาได้เต็มที่ เขาต้องฝึกฝนและควบคุมมันให้ดียิ่งขึ้น

เมื่อกลับถึงบ้านในคืนนั้น อะคิระนั่งอยู่ในห้องของตัวเอง เขาหยิบลูกแก้วเล็กๆ สีดำที่ชายชรามอบให้ขึ้นมาดูอีกครั้ง มันยังคงเรืองแสงเบาๆ อยู่ภายใน แต่ความรู้สึกแปลกประหลาดก็เกิดขึ้นในใจของเขา อะคิระรู้ดีว่าพลังนี้ไม่ได้มาโดยปราศจากผลที่ตามมา เขาเริ่มสงสัยว่าแก่นวิญญาณนี้จะมีผลลัพธ์อะไรกับตัวเขาในอนาคต

แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อะคิระได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะเดินต่อไปในเส้นทางนี้ เขาจะไม่ยอมกลับไปเป็นผู้แพ้ที่ไม่มีใครสนใจอีกต่อไป แม้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยความยากลำบากและความลึกลับที่ยังไม่ถูกเปิดเผย

ในขณะที่อะคิระกำลังครุ่นคิดถึงอนาคต เสียงประหลาดดังขึ้นที่หน้าต่างห้องของเขา เมื่อเขาเปิดหน้าต่างออก เขาเห็นเงาลึกลับเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วออกไปจากบ้านของเขา มีเพียงข้อความเล็กๆ ที่ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะ

"เจ้าไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับพลังลึกลับ

เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างที่เปิดกว้างเข้ามาในห้องของอะคิระ ข้อความลึกลับที่ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะยังคงสะท้อนในหัวของเขา **"เจ้าไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับพลังลึกลับนี้... จงเตรียมตัวให้พร้อม บททดสอบที่แท้จริงกำลังจะมาถึง"**

อะคิระกำลูกแก้วเล็กๆ สีดำไว้แน่นในมือ เขารู้สึกถึงกระแสพลังที่ล่องลอยอยู่รอบๆ มัน ความรู้สึกหนาวเย็นแผ่กระจายออกมาจากแก่นวิญญาณนั้น ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ใครทิ้งข้อความนี้ไว้? แล้วเขารู้ได้อย่างไรเกี่ยวกับพลังของเรา?" อะคิระพูดกับตัวเอง เขาพยายามประติดประต่อเหตุการณ์ในหัว แต่ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร อะคิระรู้ดีว่าความท้าทายใหม่กำลังจะมาถึง

---

... เช้าวันต่อมา...

อะคิระมาถึงโรงเรียนตามปกติ แต่บรรยากาศในวันนี้กลับดูตึงเครียดกว่าทุกวัน ตั้งแต่เขาเอาชนะคาเงะเมื่อวาน ทุกคนต่างจ้องมองมาที่เขาด้วยความสงสัยและบางคนก็ด้วยความหวาดกลัว ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะสร้างปัญหา แต่ความเปลี่ยนแปลงของเขาทำให้ทุกคนเริ่มเห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่พวกเขาเคยรู้จักอีกต่อไป

คาเงะเองก็ไม่มาที่โรงเรียนในวันนี้ บางคนบอกว่าเขาอาจจะยังคงบาดเจ็บจากการต่อสู้เมื่อวาน หรือบางทีเขาอาจจะยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับอะคิระอีก แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด อะคิระก็รู้สึกว่าความสงบสุขนี้เป็นเพียงแค่ความเงียบก่อนพายุจะเข้ามา

ในช่วงเย็น อะคิระตัดสินใจไปที่สนามหญ้าหลังโรงเรียน สถานที่แห่งนี้เป็นจุดที่เขามักจะไปฝึกฝนการใช้พลังลึกลับที่เพิ่งค้นพบ ตั้งแต่ที่ได้รับพลังจากชายชรา อะคิระก็ฝึกฝนมันทุกวัน แต่เขารู้สึกได้ว่ามันยังมีอะไรที่เขาไม่เข้าใจและยังคงต้องสำรวจต่อไป

ในขณะที่เขากำลังฝึกซ้อม ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ เงาลางๆ ที่เคลื่อนไหวอยู่ที่ขอบสายตาของเขา เขาหยุดนิ่งและมองไปรอบๆ แต่ไม่พบอะไร

"ใครน่ะ?" อะคิระตะโกนถามด้วยความระวัง

ไม่มีเสียงตอบกลับมา แต่เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่รอบๆ ตัวเขา เงามืดเคลื่อนที่เร็วเกินไปสำหรับสายตาของมนุษย์ทั่วไป และในเสี้ยววินาทีหนึ่ง เงานั้นก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าอะคิระ

มันเป็นชายหนุ่มในชุดสีดำที่ปกปิดร่างกายทั้งหมด ดวงตาของเขาส่องแสงเรืองรองเป็นสีแดง ชายคนนี้มีท่าทีสงบนิ่ง แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็แผ่กระจายออกมาอย่างชัดเจน

"เจ้าคืออะคิระสินะ?" ชายคนนั้นถามด้วยเสียงที่เยือกเย็น

อะคิระพยักหน้า แต่ยังคงระวังตัว "เจ้าเป็นใคร? เจ้าเป็นคนทิ้งข้อความนั้นไว้หรือเปล่า?"

ชายหนุ่มในชุดดำยิ้มเบาๆ "ข้าเป็นเพียงผู้ส่งสาร ข้าถูกส่งมาเพื่อทดสอบเจ้า ตามที่เจ้าคงจะได้รับการแจ้งเตือนแล้ว"

อะคิระขมวดคิ้ว "ทดสอบข้า? แล้วใครเป็นคนสั่งการ? ทำไมต้องทดสอบข้า?"

ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามของเขา แต่กลับดึงมีดเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อออกมา มีดนั้นเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนๆ และเมื่อมันสัมผัสกับอากาศ พลังบางอย่างก็แผ่กระจายออกมาจากมัน

"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องทั้งหมดในตอนนี้ แต่ข้าถูกสั่งให้มาทดสอบว่าเจ้าคู่ควรกับพลังที่ได้รับหรือไม่"

ก่อนที่อะคิระจะได้พูดอะไรอีก ชายหนุ่มก็พุ่งตัวเข้าหาเขาด้วยความเร็วที่เหนือธรรมดา อะคิระรีบตั้งการ์ดและพยายามใช้พลังของแก่นวิญญาณในการป้องกันตัว เขาหลบการโจมตีของชายหนุ่มได้หลายครั้ง แต่การโจมตีของชายหนุ่มนั้นรวดเร็วและแม่นยำเกินกว่าที่เขาจะคาดการณ์ได้

"เจ้าแข็งแกร่งขึ้น แต่นั่นยังไม่พอ!" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับปล่อยพลังจากมีดที่พุ่งตรงมาที่อะคิระ

อะคิระใช้พลังของแก่นวิญญาณเพื่อสร้างโล่ป้องกัน แต่พลังของชายหนุ่มนั้นมากเกินไป โล่ของเขาแตกสลายและพลังของมีดทำให้ร่างกายของเขารู้สึกชา อะคิระกระเด็นไปไกลหลายเมตรจนล้มลงกับพื้น

"ยังไม่พอ..." อะคิระพูดกับตัวเองขณะพยายามลุกขึ้นยืน ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย แต่เขาไม่ยอมแพ้ เขารู้ดีว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการทดสอบที่แท้จริง

ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เขาอีกครั้ง "เจ้ายังมีพลังซ่อนอยู่ จงดึงมันออกมา ข้าจะไม่ยอมรับผู้ที่ไม่สามารถควบคุมพลังของตนเองได้"

อะคิระกัดฟันและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาสัมผัสได้ถึงความโกรธที่พุ่งขึ้นมาในใจ เขาไม่ยอมให้ตัวเองถูกทำร้ายอีกต่อไป เขาใช้พลังที่เหลือทั้งหมดเรียกแก่นวิญญาณออกมาเป็นรูปร่าง เงาลึกลับที่ลอยอยู่รอบๆ เขากลายเป็นรูปร่างของสัตว์ที่มีเขี้ยวและกรงเล็บ

"ข้าจะไม่ยอมแพ้!" อะคิระตะโกนออกมาด้วยความมุ่งมั่น ก่อนจะปล่อยพลังทั้งหมดที่เขามีออกไป

---

พลังของอะคิระระเบิดออกมารอบตัว เขารู้สึกถึงความอบอุ่นและความแข็งแกร่งที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย พลังนี้ไม่ได้เป็นแค่การป้องกันอีกต่อไป แต่เป็นพลังที่สามารถทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าเขาได้

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาชะงักไปเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงของอะคิระ เขาถอยหลังเล็กน้อยและพิจารณาอะคิระใหม่

"ในที่สุด... เจ้าเริ่มตื่นขึ้นแล้ว" ชายหนุ่มพูดเบาๆ ก่อนที่จะเก็บมีดและถอยห่างออกไป "นี่เป็นเพียงการทดสอบแรกเท่านั้น เจ้าจะต้องเผชิญกับบททดสอบที่ยากขึ้นในอนาคต เตรียมตัวให้พร้อม"

หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็หายตัวไปในเงามืดอย่างรวดเร็ว อะคิระยังคงยืนอยู่ที่เดิม หายใจหอบแต่รู้สึกได้ถึงพลังใหม่ที่หลั่งไหลอยู่ในตัวเขา

การเดินทางของเขาเพิ่งจะเริ่มต้น แต่เขารู้ดีว่าเส้นทางนี้จะเต็มไปด้วยการทดสอบและความลึกลับที่ยังไม่ถูกเปิดเผย และเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เพื่อที่จะอยู่รอดและค้นหาความจริงเบื้องหลังพลังลึกลับนี้

---