Camera Bring Back Memories
ตอนที่1
วันจันทร์ เวลา 13:53 นาที
กาลณ์
เอาหล่ะพวกนายพร้อมนะ
คราม
พ..พร้อมแล้ว..รีบถ่ายเถอะน่า!!
กรานต์
// ขี่หลังครามและชูสองนิ้ว
นีโอ
พร้อมแล้วนายถ่ายได้เลยกาลณ์!! //ยืนกอดอกพิงตัวคราม
กาลณ์
โอเค..เอาหล่ะนะ // นำกล้องขึ้นมาระดับตา
กาลณ์
โอเคเรียบร้อย // เช็คดูรูป
กรานต์
ไหนๆ ขอดูหน่อยสิ // ลงจากหลังครามวิ่งมาหากาลณ์
กาลณ์
ได้สิเอานี่ // ยื่นกล้องให้กรานต์
กรานต์
ไหนๆ // รับกล้องมาดู
คราม
เฮ้อ~...ทำไมต้องขี่หลังฉันด้วยเนี่ยนายก็ด้วยนีโอ // วิ่งตามกรานต์
นีโอ
อ้าวเห้ย ฉันผิดอะไรเนี่ย // วิ่งตามไปหากาลณ์ด้วยคน
นีโอ
ฉันก็ไม่ได้ขึ้นไปขี่หลังนายซะหน่อย
คราม
แต่แกพิงฉันจนจะร่วงอยู่แล้วเห่ย!
กรานต์
ฮ่าๆ สภาพ..สภาพครามเหมือนจะล้มทุกเมื่อเลย ฮ่าๆ
คราม
ห๊ะ ไหนขอดูหน่อย // แย่งกล้องมาดู
นีโอ
หืม ไหนรูปมันเป็นยังไงหรอ // ยื่นหน้าเข้าไปดู
คราม
นี่..กาลณ์ขอถ่ายใหม่ได้มั้ย?
กรานต์
ไม่หล่ะเอาแบบนี้แหละดีแล้ว
คราม
เอ้า ไม่เอาฉันจะถ่ายใหม่ กาลณ์นายจะถ่ายใหม่ใช่มั้ย
กาลณ์
อ......เอ่อ..ก็..ได้แหละ
กรานต์
ไม่เอา! รูปนี้แหละดีแล้ว// แย่งกล้องมาจากครามแล้ววิ่ง
คราม
อ่าวเห้ยกรานต์จะไปไหนกลับมา!!
กรานต์
แบร่~ ฉันไปหล่ะ // หันมาแลบลิ้นใส่คราบแล้ววิ่งต่อ
กาลณ์
เห่ยนั่นกล้องฉันนะกรานต์เอาคืนมา !!// วิ่งไปเอากล้องคืน
นีโอ
อ่าวไปกันซะแล้วเอาไงคราม
คราม
ถามกันได้ตามไปสิ!! // วิ่งตามไป
นีโอ
อ..อ่าวเห่ยเดี๋ยวรอด้วยสิ!!// รับวิ่งตามไป
กรานต์
แฮ่กๆๆ ห...หอบกิน // นอนแผ่ที่พื้น + หอบ
กาลณ์
เฮ้อ...เฮ้อ...แล้วใครบอกให้วิ่งหนีเล่า // ยึดก้องคืน + หอบไม่ต่างกัน
คราม
เฮ้อ...เฮ้อ.. วิ่งไวกันจัง // พึ่งวิ่งมาถึงพร้อมกับนีโอที่ขี่หลังอยู่
กาลณ์
อ...อ่าวคราม นีโอตามมาด้วยหรอ
คราม
ใช่..แล้วก็ลงไปได้แล้วมันหนักโว้ย!
นีโอ
อืม..ไม่หล่ะขี้เกียดเดิน
นีโอ
อ....ลงก็ได้ // ลงจากหลังของคราม
คราม
เฮ้อนั้นแหละปวดหลัง
โครตเลย~ เออแล้วนี่กาลณ์โรงแรมเขาเตรียมห้องพร้อมรึยัง
กาลณ์
อืม...นั่นสินี่กี่โมงแล้วนะ
นีโอ
อ่า...แป๊ปนะ // ดูนาฬิกาข้อมือ
นีโอ
หืม..โอ่วตอนนี้บ่ายสองโมงแล้วหนิ
กาลณ์
งั้นเหรอโรงแรมน่าจะพร้อมแล้วหล่ะงั้นพวกนายไปที่โรงแรมเลยก็ได้นะ
นีโอ
อ.....อ่าวแล้วกาลณ์ไม่ไปด้วยหรอ
กาลณ์
เฮอะ ไม่หล่ะพอดีฉันจะขอถ่ายรูปพวกวิวอะไรพวกนี้ก่อนหน่ะ
กาลณ์
อื้มงั้นก็ไว้เจอกันนะ
คราม
อื้มไว้เจอกันกาลณ์อย่าอินกับสปีริตช่างกล้องมากไปหล่ะ // เดินลาก
กรานต์กับนีโอไปโรงแรม
กรานต์
อ.....งั้นไว้เจอกันกาลณ์ // โดนลากไป
นีโอ
โอเคอย่ากลับดึกหล่ะกาลณ์ // โดนลากไปอีกคน
กาลณ์
.......เค เอาหล่ะวันนี้สามทุ่มค่อยกลับแล้วกันนะ
กาลณ์
แต่พักเหนื่อยก่อนแล้วกัน// นั่งลง
กาลณ์
หื่ม....บ่างสามโมงแล้วสินะ เฮ้อ ~ // บิดขี้เกียด
กาลณ์
แต่ก็ยังไม่ค่อยมีคนมาที่ชายหาดเลยแฮะ
กาลณ์
แต่ก็ดีแล้วหล่ะเงียบๆดี.. // หยิบกล้องขึ้นมา
กาลณ์
ประภาคารตรงนั้นก็สวยนะ // หันกล้องไปทางประภาคาร
กาลณ์
เอาหล่ะภาพต่อไป คือ // หันไปมองทางอื่น
???
นี่..กาลณ์ ถ่ายฉันบ้างสิ // กระซิบข้างหู
กาลณ์
ห..หื่ม!! // หยุดเดินแล้วหันไปมองตามเสียง
เมื่อกาลณ์หันไปมองตามเสียงตัวของกาลณ์กลับไม่พบอะไรเลย
กาลณ์
...คงจะหูฝาดแหละ..ไม่ก็..ผี•_•
กาลณ์
ฮึ่ย..แค่คิดก็ขนลุกแล้ว // ส่ายหน้า
กาลณ์
ชั่งเถอะขอแค่หูฝาดแล้วกันนะ // เดินต่อ
กาลณ์
งั้นถ่ายตรงชายหาดแล้วกันนะ // หันกล้องไปทางชายหาด
กาลณ์
เรียบร้อย.... // เช็ครูป
กาลณ์
// หันกลับมามองดูรูป
ภายในรูปที่กาลณ์เห็นนั้นได้มีชายหนุ่มผมน้ำตาลเข้มส่วนสูงเท่ากาลณ์กำลังยืนหันหลังกางแขนอยู่
กาลณ์
พ่อจ๋าแม่จ๋าครามช่วยฉันด้วย!!! // วิ่งไปโรงแรม
การ์เบิล(ผู้กำกับ)
โอเควันนี้แค่นี้แหละแยกย้ายได้
กาลณ์
อ....อ่าวจบแล้วหรอครับ
การ์เบิล(ผู้กำกับ)
ใช่จบแล้วหล่ะพรุ่งนี้ค่อยมาต่อ
กาลณ์
อ่าแต่ตัดจบแบบนี้จะดีหรอครับ
การ์เบิล(ผู้กำกับ)
เออนั่นสินะ
การ์เบิล(ผู้กำกับ)
แต่ชั่งเถอะไปละ // เดินออกไป
คราม
เอาว่าชั่งเถอะไปกินหมูกระทะกันเถอะ
ตอนที่ 2
กาลณ์
เฮ้อ..เฮ้อ..คราม กรานต์ นีโอ เปิดประตู!! // เคาะประตู
กาลณ์
เปิดประตู!! // เคาะประตูรัวๆ
นีโอ
กาลณ์ การลณ์ มีอะไรเกิดอะไรขึ้น!? // วิ่งมาเปิดประตู
กาลณ์
เดี๋ยว..อธิบายให้ฟังขอ..เข้าไปพักก่อน // เดินเข้าไป
นีโอ
อ่า...โอเคก็ได้ // เดินไปหยิบน้ำในกระเป๋า
กาลณ์
เฮ้อ.. เฮ้อ..เหนื่อย // นอนแผ่บนเตียง
กาลณ์
ว..ว่าแต่ครามกับ..ก..กรานต์หล่ะ
นีโอ
อ๋อ..สองคนนั้นไปซื้อของมาทำอาหารตอนเย็นหน่ะ
นีโอ
แต่ไม่รู้จะกินได้รึเปล่านะ
นีโอ
อ่ะนี่น้ำ // ยื่นขวดน้ำให้
กาลณ์
อ....ขอบใจมากนีโอ // รับขวดน้ำมา
นีโอ
แล้วสรุปเกิดอะไรขึ้นเจอสึนะมิมารึไง // นั่งข้างๆกาลณ์
กาลณ์
ไม่ใช่ฉันเจอ...แป๊ปนะ // เปิดฝายกน้ำดื่ม
กาลณ์
เฮ้อ~ สดชื่นขึ้นเยอะเลย // วางขวดน้ำไว้บนพื้น
นีโอ
เอาหล่ะเล่าได้รึยังเกิดอะไรขึ้น
กาลณ์
อืม....ได้แล้วหล่ะแต่มันอาจจะดูเหลือเชื่อหน่อยนะ
นีโอ
อืม...โอเคเล่ามาเถอะน่า
นีโอ
แต่ท่าเกิดมันดูน่าเหลือเชื่อจริงๆ...
กาลณ์
นายก็จะเชื่อฉันอยู่ดีใช่มั้ย
นีโอ
ไม่หล่ะเดี๋ยวฉันค่อยโทรเรียกโรงบาลบ้ามารับนายอะนะ
กาลณ์
โถ่ นีโอเชื่อใจกันหน่อยสิ // กอดอก
กาลณ์
หึ่ม..เฮ้อ..คือตอนที่ฉันกำลังถ่ายรูปอยู่หน่ะ..
กาลณ์
ฉันเหมือนได้ยินเสียงของผู้ชายใครสักคนนึงกระซิบข้างหูฉันนะ
กาลณ์
นี่กาลณ์ ถ่ายฉันบ้างสิ
กาลณ์
ตอนแรกฉันคิดว่าแค่หูฝาดหน่ะ..แถวนั้นมันแทบไม่มีใครอยู่เลย
นีโอ
กาลณ์ขอขัดหน่อยนะเมื่อวานนายนอนพอรึเปล่า
กาลณ์
ฉันนอนพอโว้ย!! ครบแปดชั่วโมงเลย
นีโอ
ฮ่าๆ อ่าโอเคเล่าต่อเถอะ
กาลณ์
เฮ้อ..จากนั้นฉันก็คิดว่าไม่น่ามีอะไรเลยจะถ่ายรูปต่อ
กาลณ์
ฉันเลยหันไปถ่ายรูปชายหาดหน่ะแล้วก็ได้นี่ // ยื่นกล้องให้ดู
นีโอ
อ่าไหนดูซิ // ดูรูปในกล้อง
นีโอ
เอ่อ..นี่กาลณ์นายคุ้นๆกับแผ่นหลังคนในภาพรึเปล่า
กาลณ์
อ่า...ไม่นะฉันไม่เห็นจำได้เลย
นีโอ
ฉันคิดว่าคนในภาพมันคล้ายๆกับใครสักคนนึงหน่ะ
นีโอ
ขอบฟ้าหน่ะ...พี่ที่สนิทกับนายเมื่อก่อนตอนนายเด็กๆหน่ะ
นีโอ
...เฮ้อ...ชั่งมันเถอะฉันก็แค่คิดว่ามันคุ้นๆหน่ะแต่คงไม่ใช่หรอก
นีโอ
ส่วนรูปภาพนี่ฉันขอถ่ายไว้หน่อยนะ // หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพในกล้อง
กาลณ์
อ่าโอเคก็ได้นายจะเอาไปทำอะไรหรอ
นีโอ
หึ่ม..ไม่บอก~ // วางกล้องไว้แล้วลุกขึ้น
กาลณ์
อ่าวบอกมาเถอะน่านีโอ
กาลณ์
อ่าวเห่ยบอกมานะเดี๋ยวฉันจะเก็บค่าลิขสิทธิ์แน่
กาลณ์
หืมไม่บอกใช่มั้ย // ลุกขึ้น
นีโอ
อ....เอ่อ..ก็ไม่บอกอยู่ดีแหละไปหล่ะ // เริ่มวิ่ง
กาลณ์
อ่าวเห่ยมานี่นะนีโอ !!// วิ่งตาม
ตอนที่ 3
คราม
มันก็ต้องตอบไวอยู่แล้วโดยเฉพาะนายนีโอ
นีโอ
โห นี่ฉันเป็นคนพิเศษสินะนายเลยตอบไวเนี่ย
คราม
ท่าไม่ตอบแกน่าจะแสปมสักร้อยข้อความได้
นีโอ
เห่ฉันไม่ทำขนาดนั้นหรอก
คราม
แต่ชั่งเถอะสรุปมีอะไร
นีโอ
ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่จะถามว่าตอนนี้อยู่ไหนกันแล้ว
นีโอ
ยังไม่เสร็จอีกหรองั้นก็รีบๆซื้อของแล้วกลับมาได้แล้วกาลณ์กลับมาแล้วนะ
นีโอ
ใช่การณ์กลับมาแล้วน่าตกใจใช่มั้ยหล่ะอึ้งหล่ะสิ
คราม
ปกติเห็นกลับช่วงมืดๆโน่นแหนะกว่าจะกลับ
คราม
แถวนั้นไม่มีอะไรน่าถ่ายหรอ
นีโอ
ก็ไม่มีอะไรหรอกฉันถามมาแล้วไม่เอาน่าบางทีกาลณ์กลับมาเร็วก็ดีแล้วไม่ใช่รึไง
คราม
เออ ก็จริงกลับมาเร็วก็ดีแล้วหล่ะแต่มันก็น่าสงสัยนะ
นีโอ
ชั่งมันเถอะน่าเอางี้นะเดี๋ยวค่อยพูดเรื่องนี้วันพรุ่งนี้นะวันนี้สนุกให้เต็มที่กับปาร์ตีวันหยุดปิดเทอมเถอะนะคราม
คราม
ก็ได้วันนี้ฉันจะพยายามไม่คิดถึงมันนะ
นีโอ
ดีมากครามแบบนั้นแหละผ่อนคลายท่องไว้ผ่อนคลาย
คราม
ผ่อนคลาย~สักเที่ยงคืนฉันค่อยถาม
นีโอ
แหมบอกเลยลองถามดูบอกเลยนายฟังไม่รู้เรื่องหรอกเพราะฉันจะดื่มเหล้าจนเมาเลยคอยดู
คราม
เฮ้อ เอาตามที่สบายใจเถอะงั้นมีแค่นี้ใช่มั้ย
นีโอ
ฝากซื้อขนมเพิ่มหน่อยนะ
คราม
ขนมในห้องยังไม่พออีกหรอ
นีโอ
อ่าใช่พอดีฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีอีกคนหน่ะ
คราม
มีอีกคนมาหรอใครหล่ะหน่ะ
นีโอ
พี่คัมภีร์ไงจำได้รึเปล่า
คราม
ใช่พี่ที่เป็นเพื่อนกับพี่ชายของกาลณ์ปะ
คราม
อาเคเข้าใจละว่าทำไมให้ซื้อของเพิ่ม
นีโอ
ใช่~ ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละงั้นก็เจอกันที่ห้องนะ
คราม
โอเครับทราบจะรีบกลับไป
นีโอ
เออ ฝากซื้อลูกอมรสประจำให้ฉันด้วย
คราม
อ่าได้เดี๋ยวซื้อไปให้แต่จ่ายคืนฉันด้วยนะ
นีโอ
ได้เดี๋ยวฉันจ่ายคืนให้
คราม
โอเคไว้เจอกันฉันจะพยายามให้ถึงไม่เกินหนึ่งทุ่มครึ่งนะนีโอ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
