เรื่องราวเหล่านี้เป็นแค่เรื่องแต่งมาจากจินตนาการเพียงเท่านั้น

เช้าวันหนึ่ง.....

กุบๆๆ

เสียงเท้าของเด็กหนุ่มคนนึงที่กำลังวิ่งลุกลี้ลุกลนไปที่ไหนซักที่นึง

เด็กหนุ่มคนนั้น : แฮ่ๆๆ😰 ตายแล้ว ชมรมจะเข้าสายแล้วสิ ไม่ได้การละ😰

เขาวิ่งมาถึงห้องของอาจารย์ในคาบชมรมตำนานและวิทยาศาสตร์ของเขาเอง

เด็กหนุ่มคนนั้น : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์🥵

อาจารย์ : อ่าว ธันวา มาสาย 6 นาทีนะ ไม่ดูเวลาเลยหรอ🧐

ธันวา : ขอโทษนะครับอาจารย์ พอดีผมติดงานนิดนึงน่ะครับ ขอโทษมาก ๆ นะครับ😓🙏

อาจารย์ : ไม่เป็นไรคะ ไม่เป็นไร😅👋

อาจารย์ : ไม่ว่าอะไรหรอกคะ ถ้านักเรียนมีความรับผิดชอบอะน่ะคะ

ธันวา : ขอบคุณมากนะครับอาจารย์😅🙏

แล้วเด็กหนุ่มที่ชื่อธันวาก็เดินไปนั่งโต๊ะกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง นั่นคือเพื่อนสนิทของเขานั่นเอง

ธันวา : นี่แพร อาจารย์สั่งงานอะไรหรอเพื่อน😗🤔

แพรวา : ค้นหาสิ่งที่แกสนใจ และอธิบายว่ามันคืออะไร ที่มามันมาจากไหน เท่านี้แหละเพื่อน🤨☺️

ธันวา : ขอบใจมาก ว่าแต่....ชั้นจะเอาเรื่องอะไรดีล่ะ🤔

แพรวา : ก็ไม่รู้สิ แกชอบอะไรล่ะ แกก็เขียนลงไปสิ🫤

ธันวา : สิ่งที่ชอบงั้นหรอ... อื่ออ...ไม่รู้แฮ๊ะ🤔😓

ธันวา : แล้วแกเขียนอะไรลงไปล่ะ😯

แพรวา : หมีแพนด้าไง น่ารักดี ชั้นชอบ😊

ธันวา : เอ๋ะ แกชอบหมีแพนด้าหรอเนี่ย 😯😅

แพรวา : ฮึๆ น่ารักใช่มั้ยล่ะ😅

แพรวา : แต่แกเถอะ จะเขียนอะไรล่ะ🫤

ธันวา : ไม่รู้สิ😗

แพรวา : ให้ช่วยมั้ยละเพื่อน😚🫤

มิว : อาจารย์คะ เอกสารที่ห้องสมุดมีอยู่แค่นี้นะคะ พี่บรรณารักษ์เขาบอกว่ามีเอกสารแค่นี้คะอาจารย์😀

หลังจากนั้นมิวรุ่นพี่ของธันวาและแพรวา เธอเข้ามานั่งที่โต๊ะที่ธันวากับแพรวานั่งอยู่

มิว : อ่าวธันวามาตอนไหนเนี่ย แม๋ธันวา เองมาสายนะเนี่ย😚

มิว : แพร ๆ พี่นั่งด้วยนะ😀

แพรวา : ได้สิพี่ ตามสบายเลยคะ😅😁

อาจารย์ : นักเรียกคะ อาจารย์ติดงานประชุมน่ะคะ อาจารย์จะไปแล้วนะ ฝากดูแลห้องด้วยนะคะ

ธันวา/แพรวา/มิว : ครับอาจารย์ ได้คะอาจารย์ ทราบคะอาจารย์

มิว : ไปหาเอกสารให้อาจารย์ตั้งนานแน่ะ ได้นั่งซักที เหนื่อยแทบบ้าเลย😓🫤

แพรวา : แล้ว... พี่ไปเอาเอกสารอะไรให้อาจารย์หรอคะ😗

มิว : เอกสารรายชื่อนักเรียนมั้ง🤨

มิว : พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน😗

มิว : อ่าวแล้ว.. เองละธันวา ทำไมมาสายจัง🫤😙

ธันวา : ติดงานนิดนึงอะพี่😓😮‍💨

มิว : เหมือนกันเลย พี่ก็ติดงานที่ห้องสมุดเหมือนกัน เหนื่อยเป็นบ้าเลย😓

ธันวา : ห้องสมุดงั้นหรอพี่🤨

มิว : ฮือ ใช่ๆ😗

ธันวา : ใช่สิ!! นี่แพร จบคาบนี้ไปที่ห้องสมุดนะ😀

แพรวา : เอ๊ะ ห้องสมุด ไปทำอะไรอ่ะ ไม่เข้าใจ🤨

ธันวา : หาหนังสืออ่านไงเพื่อน ชั้นจะหาเรื่องมาเขียนจากหนังสือในห้องสมุดไง😀

แพรวา : โท่ ไอ้บ้าค้นเอาในโทรศัพท์ก็จบแล่ว!😤🤨

ธันวา : เออน่า นะๆ ไปด้วยกัน มันจะได้ไม่เหงาไง😊

มิว : ถ้างั้นพี่จะกลับบ้านนะ ฝากดูแลห้องด้วยล่ะ😁

ธันวา : ได้ครับพี่🫡

แพรวา : อีก 7 นาทีหมดคาบชมรม และจะไปตอนไหนอ่ะ😗

ธันวา : ดีล่ะ ถ้างั้นก็ทำความสะอาดห้องรอสิ พอเสร็จแล้วจะไปได้เลยไง😗🙂

แพรวา : เออๆ มาช่วยกันหน่อยสิแกน่ะ😒🫤

ธันวา : เอ๊ะ ได้สิ😗

เวลาผ่านไป 6 นาที...

แพรวา : โอ๊ย เสร็จซักทีนะ เหนื่อยเป็นบ้าเลย😯😮‍💨

ธันวา : ยังไงห้องก็สะอาดแล้วนะ ไปกันเถอะเพื่อน ป๊ะ😀

แพรวา : เออๆ ไปเอากระเป๋าก่อนดิ😗

แพรวา : รอด้วยสิ😮

ธันวา : แพร แกอย่าลืมปิดประตูด้วยนะ🤨

แพรวา : ปิดตั้งนานแล่ว😒

ธันวา : ไปกันเถอะ 😯

ภาพตัดมาที่หน้าห้องสมุด....

ธันวา : นี่ๆแพร แกดูนี่สิ😙

แพรวา : เอ๊ะ ตำนานเนี่ยนะ แกจะเอาอะไรไปเขียนล่ะเนี่ย😅

ธันวา : ไม่รู้สิ... เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่อะไรอ่ะ🤨

แพรวา : อะไรหรอ😗🫤

ธันวา : ตำนานผู้พิทักษ์ช้างและจระเข้ในยุคสร้างโลกอย่างงั้นน่ะหรอ น่าสนใจแฮะ อ่านหน่อยแล้วกัน ไหนดูสิ😙

แพรวา : เรื่องอะไรอ่ะ🤨

แพรวา : ตำนานผู้พิทักษ์ช้างกับจระเข้ในยุคสร้างโลก! นี่ธันวา แกจะอ่านจริงหรอ มันน่าจะเป็นเรื่องเล่าปะลำปะลามากกว่านะเนี่ย จะเอาจริงหรอ😅

ธันวา : เอ้อเอาน่า เปิดใจอ่านดูคงไม่เสียหายอะไรหรอก ก็ไหนบอกจะหาอะไรเขียนไง😁😊

แพรวา : เออๆ แล้วแต่เองนะ 😗😚

ธันวา : ไหนดูสิ๊..... เมื่อนานมาแล้วได้มีเทพองค์อยู่นึงองค์นึงได้สร้างโลกขึ้นมา แต่มีสิ่งมีชีวิต 3 สิ่งที่เทพเจ้าองค์นั้นสร้างขึ้นด้วยความตั้งใจคือ ช้าง จระเข้และมนุษย์ แต่เทพเจ้าให้พลังอันมหาศาลและความใหญ่โตมโหฬารให้แกเจ้าช้างและจระเข้ เพื่อให้พวกมันปกป้องโลกกับมนุษย์ผู้อ่อนแอกว่า แต่พวกมันทั้งสองมีความคิดที่ขัดแย้งกัน จึงทำให้โลกไกล้ล่มสลาย แต่ก็โดนพระเจ้าจับแยกกันให้เจ้าช้างไปอยู่ที่ผาชะนะได ส่วนเจ้าจระเข้ให้ไปอยู่ที่แม่น้ำเจ้าพระยา ตลอดกาล นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา🐊🐘🧐🤨

ธันวา : หลับจากนั้นเทพเจ้าองค์ที่สร้างพวกมันทั้ง 2 ขึ้นมาพระองค์ได้สิ้นพระชนม์เพราะเกิดจากความเหนื่อยล้าจากการสาปพวกมันให้หลับไหล วิญญาณของพระองค์ได้กลายเป็นอสูรกายต่างๆ โดยให้เจ้าช้างกับจระเข้ปกป้องโลกและมนุษย์😯

แพรวา : แต่จะว่าไป มันก็น่าสนใจอยู่นะเนี่ย ว่ามั้ย😙

ธันวา : นี่ๆแพร หลังหนังสือมันเขียนด้านหลังด้วยแฮ๊ะ😗

แพรวา : เขียนว่าอะไรอ่ะ🤨

ธันวา : ที่มาของเรื่องนี้มาจากวัดที่จังหวัดอุบลราชธานี😯

ธันวา : เอ๊ะ.... นี่มัน... ใกล้บ้านเราเลยนี่นา😯

แพรวา : ใช่หรอ 😗

ธันวา : ใช่สิ😀

แพรวา : อือ งั้นแกก็เขียนลงไปสิ งานแกจะได้เสร็จไง จะได้กลับบ้านซักทีอ่ะ😗

ธันวา : ก็จะเขียนอยู่นี่ไงเนี่ย☺️

หลังจากนั้นธันวาก็มานั่งโต๊ะข้างแพรวาเพื่อเขียนงาน.....

จนเวลาผ่านไป 1 ชม. ....

ธันวา : อือออออ เสร็จซักที เหนื่อยเป็นบ้าเลย😓😮‍💨

แพรวา : งั้นกลับบ้านมั้ยเพื่อน มันจะค่ำแล้วนะ เดี๋ยวก็โดนแม่ว่าหรอก😐

ธันวา : ได้สิเพื่อน😌

แพรวา : งั้น..กลับบ้านกันเถอะ😀

ธันวา : ได้สิเพื่อน แล้ว... แกกลับยังไงอ่ะ🤨

แพรวา : ไม่มีอ่ะ คงต้องกลับกับพี่วินมอเตอร์ไซค์ละมั้ง😐

ธันวา : งั้น.... ให้ชั้นไปส่งมั้ยล่ะ😯

แพรวา : เอ๊ะ... เอ่อ จะดีหรอ😳

ธันวา : ให้ชั้นไปส่งปลอดภัยกว่าตั้งเยอะนะ ถ้าจะขึ้นรถกับคนแปลหน้าอะนะ🤗

แพรวา : อื่อ..🫤😊

ธันวา : เออน่า ไม่ต้องเกรงใจกันหรอ😗

แพรวา : อื่อ.. ขอบใจนะ🙂

ธันวา : ถ้างั้นไปขึ้นฟลายเมอร์เลยมั้ยล่ะ😗

แพรวา : ไปดิๆ☺️

พอมาถึงรถบินฟลายเมอร์...

แพรวา : นี่ธันวา ขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยอ่ะ🙁

ธันวา : ไม่เป็นไรหรอก อยากไปส่งเฉยๆอ่ะ😏🙂

ธันวา : เผื่อไม่เจอพี่วินและไม่ได้กลับบ้านทำไงอ่ะพ่อแม่แกก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัดไม่ใช่หรอ😑

แพรวา : ใช่สิ ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงอ่ะ☺️

ธันวา : เออน่า เป็นเพื่อนกันมีอะไรก็ช่วยกันดิ ถึงจะเรียกว่าเพื่อนไง😄

แพรวา : อื่อ ขอบใจมากนะ😉

ธันวา : มาๆ นั่งหลังนะแกอ่ะ😗

แพรวา : ชั้นไม่ขับหรอกหน่าไอ้บ้า😐😮‍💨

ธันวา : เอ่อ จริงด้วยแฮ๊ะ😗

ธันวา : ถ้างั้นก็ไปกันเลยสิ😏

แพรวา : ได้ดิๆ☺️

ธันวา : ว่าแต่.. บ้านแกอยู่ไหนล่ะ😉

แพรวา : ไม่ต้องห่วงหน่า มี GPS ให้ดูอยู่ไม่ต้องห่วงหรอ😊

เมื่อผุ่งออกจากโรงรถไป เขาทั้ง 2 จะได้คุยคุยกันระหว่างทาง...

แพรวา : เออนี่แก คือ... งานวิชาสังคม แกทำเสร็จยังอ่ะ🫤

ธันวา : ชั้นส่งแล้วนะ ทำไหมล่ะ ยังทำไม่เสร็จหรอ😗

แพรวา : ก็ใช่อะดิ อีกนานแล้วละ กว่างานจะเสร็จอ่ะ🫤

ธันวา : งั้น... ให้ชั้นช่วยมั้ยล่ะ เดี๋ยวชั้นจะช่วยแกเองนะ😄

แพรวา : ฮือ ขอบใจนะ😗😊

ธันวา : งั้นเดี๋ยวส่งข้อความไปให้นะ😚

แพรวา : แล้วงานวิชาคณิตศาสตร์ล่ะ แกทำเสร็จยังล่ะ🫤

ธันวา : เอ๊ะ ไม่นะ ชั้นยังไม่ทำเลยอ่ะ จะเสร็จมั้ยเนี่ยเทอมนี้😑

แพรวา : งั้นชั้นจะช่วยแกเองเรื่องงานคณิตศาสตร์อ่ะ เรื่องแค่นี้บอกเลยจิบๆ น่ะ☺️

ธันวา : เอ๊ะ นี่แกเก่งคณิตศาสตร์ด้วยหรอเนี่ย พึ่งรู้นะเนี่ย😚

แพรวา : อย่ามาดูถูกกันเชียวนะ ชั้นก็เก่งคณิตศาสตร์เหมือนกันนะ บอกไว้ก่อน😉

ธันวา : อย่างงั้นหรอกหรอ งั้นสอนชั้นด้วยนะแกอ่ะ😲

แพรวา : ได้สิ ได้เสมอ แกช่วยชั้นเยอะแล้วนะแกอ่ะ😉

ธันวา : ก็เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันป่ะ อย่างงั้นไงมันถึงเรียกว่าเพื่อนไงล่ะ😌

แพรวา : ยังไงก็ของใจนะ สำหรับการช่วยเหลืออ่ะ ชั้นติดหนี้บุญคุณแกมั้ยเนี่ย☺️

ธันวา : เอ่อ ไม่หรอกหน่า ทำเพื่อเพื่อนชั้นไม่อยากได้ผลตอบแทนหรอกนะ ทำเพื่อคนช่วยๆ กันไงเพื่อน🙂

แพรวา : ขอบใจนะเพื่อน😀

ธันวา : อือ ไม่เป็นไรหรอก😄

ธันวา : เนี่ย อีกนิดเดียวก็ถึงบ้านแกแล้วเนี่ย🙂

แพรวา : เอ๊ะ ไวจัง😯

ธันวา : เนี่ยะ อีกแป๊บเดียวมันจะถึงแล้วเนี่ยเพื่อน🤗

แพรวา : โอเค😑

ธันวา : ถึงแล้ว😀

ธันวา : ลงรถได้เลยแพร🙂

แพรวา : ขอบใจอีกครั้งสำหลับการช่วยเหลือนะเพื่อน😚

ธันวา : เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นไปแล้วนะ บาย😉

แพรวา : บายเพื่อน เจอกันพรุ่งนี้นะ😊

หลังจากนั้นธันวาก็หันรถหลับบ้านในทันทีทันที...

เวลา 22:55 ของทั้งสองคน

ในห้องนอนของธันวา...

ธันวา : แกจะเป็นไงบ้างนะ นอนหลับฝันดีหรือป่าวเอ่ย(พูดในใจระหว่างนอน)🙁

ธันวา : คิดถึงนะรู้มั้ย แกน่ารักสุดสุดเลย(พูดในใจ)😮‍💨

ธันวา : เฮ่อ แกคงคิดกับชั้นแค่เพื่อนหรอมั้งได้แบบรักแกก็ดีแล้วแหละหน่า(พูดในใจ)😮‍💨

ตัดภาพมาที่ห้องนอนของแพรวา....

แพรวา : นี่ตาบ้า แกอย่าทำให้ชั้นเป็นห่วงสิ ก็รู้ว่าตัวเองหล่อยังมาทำให้ชั้นใจละลายอีกนะไอ้บ้าเอ้ย(พูดในใจ)😐

แพรวา : แต่แกคงไม่รู้สินะว่ามีคนคิดถึงแกอ่ะ(พูดในใจ)😐

แพรวา : แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกแกคงคิดกับชั้นแค่เพื่อนอะเนาะ คงต้องทำใจแหละเนาะ เฮ้ย นอนดีกว่าเรา(พูดในใจ)😣

แต่ในขณะนั้น ณ เวลา 23:20 ได้เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นที่ต่างประเทศ

ณ ประเทศแม็กซิโก ที่ริมทะเลติดกับทะเลแปซิฟิก...

ตู้มมม!

สัตว์ประหลาดยักษ์ตาสีแดงฉานตัวหนึ่งในความมืดผุดขึ้นมาจากริมหาดทราย ตึกรามบ้านช่อง

ตัวประกอบ : อ่าา อ๊าา ว้ายย กรี๊ด! 😰😨😰😰😫😫😩

เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนั้นผุดขึ้นมาจากใต้ดิน มันคำรามขึ้นฟ้าและยืนเงี่ยบไปซักพัก ในขณะที่ผู้คนวิ่งหนีกันชุลมุน จู่ๆมันก็ล้มลงไปกองกับพื้น เพราะสาเหตุอะไรบางอย่างอะไรซักอย่าง เพราะเรื่องราวเหล่านี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

จบตอนที 1

เช้าวันนึงในรุ่งเช้า...

ธันวา : เอ๊ออี่.. ไปโรงเรียนอีกแล้วหรอเนี่ย ฮื้ออ😩

ตัดภาพมาที่แพรวา

แพรวา : โอ๊ย อะไรเนี่ย ไปโรงเรียนอีกแล้วหรอ เฮ่อ😨🫨

แพรวา : แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ได้เห็ดหน้าเจ้านั่นก็ดีใจแบ้วแหละ😮‍💨

ตัดภาพมาที่ธันวา

ธันวา : จุญแจรถไปไหนวะเนี่ย อ่าวเจอแล้ว😐😯

ตัดภาพมาที่แพรวา

แพรวา : รถมายังเนี่ย ต้องรอนานเลยแฮ๊ะ🤨

แพรวา : เอ๊ะ อะไรวะเนี่ย🫤🤨

แพรวาเปิดโทรศัพท์เพื่อเล่นโซเชียล แต่เธอกลับไปเจอข่าวในโทรศัพท์ที่ทำให้เธออึ่งไปชั่วขณะ

แพรวา : อะไรเนี่ย ประเทศเม็กซิโกประสบภัยกับสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ยังไงเคยค้นพบ เดี๋ยวนะ ข่าวปลอมหรือป่าวเนี่ย😨

แพรวา : ตัดต่อหรือป่าวเนี่ย เอ.. เฮ้ย รถมาแล้วนิ😯

หลังจากนั้นแพรวาได้ขึ้นรถโรงเรียนในทันที

ณ เวลา 8:00

แพรวา : ขออนุญาตเข้าห้องคะอาจารย์🙂

อาจารย์ : เข้ามาได้คะ😀👌

หลังจากนั้นแพรวาก็กลับไปนั่งโต๊ะทีเดิมที่นั่งกับธันวากับรุ่นพี่มิว

แพรวา : ข่าวนั่นเป็นจริงหรือปล่อยนะ เจ้านั่นก็ตัวใหญ่มากเลยนะ และมันมาจากไหนกันล่ะ(พูดในใจ)🫤🤨

ธันวา : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์😄

อาจารย์ : เข้ามาเลยจ่ะ อีก 10 นาทีครูจะสอนแล้วนะคะ😌

ธันวา : นี่แพร แกทำงานวิชาสังคมเสร็จแล้วใช่มั้ยอ่ะ😯

แพรวา : ใช่เพื่อน เสร็จตั้งนานแล่ว เออใช่ ขอบใจนะที่ช่วยทำงานอ่ะ☺️

ธันวา : ไม่เป็นไรหรอกเพื่อน🫤

ธันวา : แต่งานวิชาคณิตศาสตร์ชั้นยังไงไม่เสร็จเลยอ่ะ แกลืมช่วยชั้นอ่ะ ก็เลยต้องหาเขียนเองจนเสร็จอ่ะ😗

แพรวา : อ่าวหรอ... แฮ่ๆ ขอโทษจ้ะ ก็ลืมเนาะ😗

ธันวา : โท๋ ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนทำเสร็จแล้วก็ให้มันแล้วไปเลย 😏

แพรวา : อือ ได้สิ😄

แพรวา : เออนี่แก มีอะไรอยากพูดให้ฟังอ่ะ😯

ธันวา : อะไรอ่ะ ว่ามาสิ๊😗

แพรวา : แกได้ดูข่าวมั้ยอ่ะ เมื่อเช้าอ่ะ😯🫤

ธันวา : ข่าวอะไรหรอ😯

แพรวา : เดี๋ยวเปิดให้ดูนะ🙁🤨

แพรวา : นี่ๆ เนี่ยะ แกคิดยังไงอ่ะ🤨🫤😥

ธันวา : ประเทศเม็กซิโกประสบภัยกับสัตว์ประหลาดยักษ์ที่ยังไงเคยค้นพบ งั้นหรอ เดี๋ยวนะนี่เรื่องจริงหรอเนี่ย🤨

แพรวา : ตอนนี่ไอ้ข่าวเรื่องนี้อ่ะ ดังไปทั่วประเทศไทยเลยอ่ะ รวมถึงต่างประเทศด้วย😐

ธันวา : ตัดต่อหรือป่าวเนี่ย นี่คือเรื่องจริงหรอ🤨🫤

แพรวา : คนแถวนั้นให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่า มันตัวใหญ่มากเลยครับ อยู่ดีๆ มันมาจากไหนก็ไม่รู้มันอะครับ 🙁😯

แพรวา : ส่วนอีกคนบอกว่าให้สำภาษณ์ว่ามันเหมือนไดโนเสาร์ที่มีหนามตรงหลังดูแหลมคงดูน่ากลัว 🙁😯

แพรวา : แกคิดว่าไงอ่ะ😐🫤

ธันวา : ไหนไอ้เจ้าตัวนั่นมันเป็นยังไงหรอ🫤🤨

แพรวา : เนี่ยะ เขาบอกว่าพอมันขึ้นมาจากดินมันมันหยุดขยับไปซักพักแล้วมันก็ล้มลงไปกองกับพื้นอ่ะ🤨🤔🤨🫤

ธันวา : มันเหมือนไดโนเสาร์จริงๆ ด้วยแฮ๊ะ😯😨

ธันวา : นี่เรื่องจริงหรอเนี่ย นึกว่าตัดต่อ น่ากลัวชะมั๊ด🤨🙁🫤

แพรวา : ตอนนี้มันกำลังนอนเอาแรงอยู่ แต่ว่านักวิทยาศาสตร์ในตรวจสอบมันและเก็บเซลล์ของมันมาด้วย😯😮

แพรวา : พอนักวิทยาศาสตร์ในศึกษาและวิจัยไปวิจัยมา ได้ผลลับที่หน้าตกใจมากเลยล่ะ😕

ธันวา : อะฮะ แล้ว..ไงต่ออ่ะ😗🤨

แพรวา : เขาบอกว่ามันมีความคล้ายคลึงกับไดโนเสาร์ตระกูลเทอโลพอดกินเนื้ออย่าง เจ้าไดโนเสาร์ที่ชื่อกอร์โกซอรัส🫤😮

แพรวา : นักวิทยาศาสตร์เลยสันนิษฐานว่ามันเองอาจจะเป็นลูกหลานของไดโนเสาร์พันธุ์กอร์โกซอรัสก็เป็นได้นะ🫤

ธันวา : แล้ว.. มันขึ้นมาทำอะไรกันล่ะ หรือว่า.. มันขึ้นมาหาอาหารกันนะ😗😕

ธันวา : มันคงตื่นจากการจำศีลล่ะมั้ง🙂🤨

แพรวา : จะว่าไปมันดูขี้เซาไปนะหน่อยนะจะว่าไป😅

ธันวา : ดูดิแพร หงอยเป็นหมาเลย🙂😅

แพรวา : ฮ่าๆๆ หน้ามันเหมือนง่วงนานอ่ะ ว่าป่ะ😅😂

ธันวา : เดี๋ยวนะ...🤨🤔

ธันวา : แต่พอมาคิดดูลึกๆ ดูแล้ว ถ้ามันไม่ได้มีแค่ตัวเดียวอ่ะ🤔

แพรวา : ถ้าคิดแบบนั้นก็น่ากลัวน่ะสิ🙁

ธันวา : มันคือลูกหลานของไดโนเสาร์อย่างงั้นหรอ..😗

แพรวา : มันคงไม่เป็นอันตรายหรอกมั้งนะ ไม่งั้นแย่แน่ๆ เลย...😥

อาจารย์ : อ่าว นักเรียนถึงคาบเรียนแล้วคะ อาจารย์จะสอนแล้วนะคะ😯🧐

ธันวา : เอ๊ะ ชั้นว่าเรียนก่อนเถอะแก😯🫤

แพรวา : ได้สิ☺️

เมื่อเรียนเสร็จ...

อาจารย์ : นักเรียนคะ จอบคาบแล้วนะคะ คาบหน้าเจอกันนะคะ😌🙂

นักเรียนทั้งหมดกับธันวาและแพรวา : ขอบคุณคุณครู..🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

ธันวา : นี่แก ถามอะไรหน่อยสิ จะไปกินข้าวที่มั้ยอ่ะ🫤😚

แพรวา : ไม่รู้สิ ร้านข้าวใข่เกียวมั้ยล่ะ แกว่าไง🙂☺️

ธันวา : ได้สิ อยากกินไข่เจียวพอดีเลย😚

ธันวา : ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ ป๊ะ😁

แพรวา : อือ ไปด้วยสิ😚

ธันวา : อือ มาสิไปกินด้วยกันจะได้มั้ยเหงาไง😅😁

แพรวา : ขอบใจนะ งั้นเราไปกันเถอะ😚

ตัดภาพมาที่ช่วงพักเที่ยงที่โรงอาหาร ที่มีแพรวานั่งมีโต๊ะกำลังกินข้าวอยู่

ธันวา : อ้า.. มาแล้วข้าวไข่เจียว นั่งด้วยสิ😗

แพรวา : ได้สิ😀

ธันวา : เออนี่แพร แกว่าไอ้เจ้าไดโนเสาร์ยักษ์ตัวนั้นอ่ะ แกว่ามันมาจากไหนอ่ะ🤔🤨

แพรวา : ไม่รู้สิ มันคงไม่มีเพื่อนแหละ มันเลยนอนต่อด้วยความเซ็งล่ะมั้ง🫤

ธันวา : หรือว่า... มันอาจจะมีเจ้าสัตว์ยักษ์พวกนี้อีกก็เป็นได้นะ ใครจะไปรู้ล่ะ🫤🤔🤨😥

ธันวา : แบบว่า... ไม่ได้มีแค่เจ้าไดโนเสาร์นี่แค่ตัวเดียวใช่มั้ยล่ะ😯

แพรวา : ไม่หรอกมั้ง มันคงเป็นตัวสุดท้ายในโลกแล้วแหละ ยิ่งตัวใหญ่มันยิ่งอยู่ยากนะ😐🤔

แพรวา : ว่าแต่ทำไมมันตัวใหญ่จังล่ะ🤔

ธันวา : ไม่รู้สิแฮ๊ะ😗

แพรวา : หรือว่ามันกลายพันธุ์ไปกันนะ🤔🧐

ธันวา : วิวัฒนาการจะทำให้สัตว์อยู่รอด มันคงกลายพันธุ์หรือว่าวิวัฒนาการแปลงไป เหมือนที่แกว่านั่นแหละ🫤

แพรวา : คงใช้ล่ะมั้ง😕

ธันวา : กินเสร็จไปที่ห้องเลยมั้ยอ่ะแก🙂☺️

แพรวา : ไปก็ได้😚

ธันวา : โอเค😉

ตัดภาพมาที่เจ้าสัตว์ประหลาด มันรุกขึ้นมาอีกครั้ง มันคำรามอย่าน่าเกรงขาม มันใช้พลังลิ้นที่เรืองแสงสีแดง มันใช้ตวัดไปมาจนทำให้เกิดระเบิดขึ้น เสียงของผู้คนที่กรีดร้องด้วยความกลัว บ้านเมืองที่รุกเป็นทะเลเพลิง เจ้าสัตว์ประหลาดมุ่งหน้าไปที่ทะเลมันเจอวาฬอยู่ตัวหนึ่ง มันจับวาฬตัวนั้นขึ้นมา มันก็ได้ใช่ลิ้นของมันเอง ดูดเลือดวาฬตัวนั้นด้วยความอเรท อร่อย พอกินเสร็จ มันขว้างทิ้งจนวาฬตัวนั้นไปฝาดกับตึก มันมุ่งหน้าไปที่ทะเลแปซิฟิกในทันที โดยที่ไม่แยแสเมืองที่มันทำร้ายโดยมันเอง...

ตัดภาพมาที่ธันวากับแพรวาที่ห้องเรียน

แพรวา : แกๆ นั่งโต๊ะข้างหน้าต่างป๊ะ☺️

ธันวา : ได้สิ นั่งด้วย😁

แพรวา : อือๆ....☺️

แพรวา : มานั่งไกลๆ ชั้นสิ😊

ธันวา : เอ๊ะ... เอ่อ ได้สิ😗😙😚

ธันวา : นั่งด้วยนะ🙂

แพรวา : แกว่า... ชั้นน่ารักมั้ยอ่ะ😏😚

ธันวา : เอ๊ะ.. ก็... น่ารักดีนะ ทำไมหรอ😙

แพรวา : อื่อ... งั้นหรอ😯

แพรวา : จะว่าไป... แกก็หน้าตาดีนะเนี่ย😏😊

ธันวา : เอ๊ะ.. งั้นหรอ ขอบใจมากเพื่อน😙

แพรวา : เอาหน้ามาไกล้ๆ ชั้นสิ😏😙

ธันวา : ได้หรอ ถ้างั้นก็😳☺️

แพรวา : ไกล้อีกดิ😏😊😚

ธันวา : ได้ๆ☺️

ธันวา : 😚

แพรวา :😚

อาจารย์ : อ่าวนักเรียน มาตอนไหนหรอเนี่ย🧐🤨

ธันวา : เยิ๊อะ😳.... อาจารย์....

แพรวา : เอ๊ะๆ😯

อาจารย์ : นักเรียนไม่กินข้าวหรอคะ☺️

ธันวา : ผมกินแล้วครับ 😮‍💨😕

แพรวา : หนูด้วยคะ 🥺😮‍💨

ธันวา : งั้น... เรียนก่อนเถอะเนาะ😕

แพรวา : ก็ได้.. ถ้างั้น.. เรียนก่อนเถอะ😮‍💨

ธันวา : โอเค เพื่อน🫤🙁

เมื่อเรียนเสร็จ...

แพรวา : โอ้ย... เสร็จซักทีนะ งานเยอะเป็นบ้าเลย😩😫

ธันวา : เหนื่อยมั้ย ให้ช่วยอะไรมั้ยล่ะ😣

แพรวา : ไม่ล่ะ ขอบใจ😣😖

โทรศัพท์ : ตื้อดึ่งๆ(-(📱)-)

แพรวา : เอ๊ะ แป๊ปนึงนะ😮😕

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของแพรวาก็แจ้งเตือนขึ้น เป็นข่าวที่เกืี่ยวกับเจ้าไดโนเสาร์โบราณนั่น

แพรวา : นี่มัน... อะไรกันเนี่ย😳

ธันวา : อะไรหรอ มีอะไรหรือป่าว🤨

แพรวา : เจ้าไดโนเสาร์ตื่นขึ้น จู่โจมครัวเรือนและตึกที่ประเม็กซิโก😮🤔

แพรวา : อะไรเนี่ย... พบวาฬตัวนึง โดนเจอไดโนเสาร์ตัวนั้นดูดเลือดและมันโดยทิ้ง😥😩

ธันวา : อิ่ว🤢

ธันวา : วาฬตัวนั้นน่าสงสารเป็นบ้าเลย😥😓

แพรวา : มีคำสัมภาษณ์ของผู้คนแถวนั้นไว้ว่า เจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้ดูลึกลับและกินเลือดเป็นอาหาร คุณอาจจะคิดว่ามันดูเหมือนแวมไพร์ แต่ผมไม่คิดอย่างงั้น🤨😮

แพรวา : เขาให้สัมภาษณ์ต่อว่า มันคือไดโนเสาร์แวมไพร์ ผมขอตั้งชื่อมันว่า ชูปาคาบร้า นะครับ เอแว่าแต่... ธันวา😮

ธันวา : ว่าไง ว่ามา😕🫤😮

แพรวา : ไอ้เจ้า ชูปาคาบร้า นี่มันคือตัวอะไรหรอ😕

ธันวา : ที่ชั้นเคยได้ยินนะเขาบอกว่ามันคือตำนานของชาวเม็กซิกัน มันคือสัตว์ประหลาดลึกลับที่ดูดเลือดแพะเป็นอาหาร นั้นคือที่มาของชื่อมันไง😮

ธันวา : ชูปาคาบร้า ภาษาสเปนแปลว่า ตัวดูดเลือดแพะไงล่ะ🤨

แพรวา : โอโห เก่งจัง😯

ธันวา : เคยได้ยินผ่านๆ น่ะ😕

แพรวา : แต่ชั้นว่าไอ้นี่มันคงไม่ดูดเลือดแพะอย่างเดียวหรอกนะชั้นว่า ตัวใหญ่ขนาดนั้นอ่ะ🤨

ธันวา : ถ้ามันตัวใหญ่ขนาดนั้นมันคงกินเยอะมากเลยอะดิ🤨

ธันวา : หรือว่ามันจะกินตัวอะไรที่ใหญ่กว่าวาฬล่ะ🤨😒

ธันวา : แกว่าไงอ่ะ😐

แพรวา : คงเป็นไปได้แหละ🙁😥

แพรวา : แล้ว... ตัวอะไรที่มันใหญ่กว่าวาฬล่ะ😣😖

ธันวา : ไม่รู้สิ แต่ความคิดแบบนี้มันดูน่ากลัวไปหน่อยนะ🤔😒

แพรวา : ใช่สิ เรายังไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับมันเลยนะ😲

ธันวา : ไหน ลองอ่านข่าวดูว่ามันไปที่ไหน😮

แพรวา : นักข่าวเขาบอกว่ามันมุ่งหน้าไปที่ทะเลแปซิฟิกงั้นหรอ และมันตะไปที่ไหนต่อล่ะ😕

ธันวา : ถามชั้นแล้วชั้นจะไปรู้มั้ยล่ะ🙁

แพรวา : ก็นั่นน่ะสิ๊🤔

แพรวา : น่ากลัวชะมั๊ด🤨

ธันวา : ไม่ต้องกลัวหลอกหน่า มันคงไม่มีที่น่าหลอกหน้า อย่างคิดมากเลย😗

แพรวา : งั้นหรอ😮‍💨

ธันวา : ใช่สิ😊

ธันวา : ไปเรียนคาบต่อมั้ยป๊ะ😗

แพรวา : คาบ วิทยาศาสตร์ใช้มั้ยล่ะ😯

ธันวา : ใช่😀

แพรวา : งั้นไปกันเถอะนะ😀

เมื่อพวกเขาถึงห้อง

ธันวา : ขออนุญาตเข้าห้องครับอาจารย์😀🙏

แพรวา : ขออนุญาตเข้าห้องคะอาจารย์😀🙏

อาจารย์ : เข้ามาเลยลูก เข้ามาๆ☺️

ธันวา : นั่งโต๊ะไหนหรอเพื่อน🫤

แพรวา : โต๊ะนั้นก็ได้นะ😯

ธันวา : โอเค เพื่อน😗

อาจารย์ : เข้ามาครบแล้วใช่มั้ยคะ😀

เพื่อนๆ ในห้อง : ใช่ครับ ใช่คะอาจารย์🙂

อาจารย์ : งั้นอาจารย์จะสั่งงานให้ทำนะคะ😐

อาจารย์ : ให้นักเรียนทำงานเป็นคู่นะคะ ให้

นักเรียนอธิบายเรื่องสัตว์ต่าง ๆ และห่วงโซ่อาหารนะคะ ให้เสาร์อาทิตย์ไปทำมาให้เสร็จนะคะ😀

แพรวา : แกคู่กับชั้นนะเพื่อน😐🙂

ธันวา : ได้สิ ได้อยู่แล้วแหละ😗

ธันวา : แล้วจะไปทำที่ไหนล่ะ🫤

ธันวา : ไปทำงานที่ม้าหินอ่อนข้างโรงอาหารมั้ยอ่ะ🤨

แพรวา : อือ แกไปกับชั้นด้วยนะ😀😙😚

ธันวา : ไม่ไปก็คือไม่ทำ งานก็ไม่เสร็จน่ะสิไยนี่😮‍💨

แพรวา : เย่ๆ ดีมากธันวา😁😀😙😚

ธันวา : แบบกันทำนะแกอ่ะ ไม่ใช่แต่ไห้ชั้นทำคนเดียวนะแกอ่ะ😯😗🫤

แพรวา : ได้สิ 😙😚

อาจารย์ : ถ้างั้นอาจารย์ไปทำธุระข้างนอกก่อนนะคะ อาจารย์จะปิดห้องแล้วค่ะ😊

เพื่อนทั้งห้อง : โอเคครับ/คะอาจารย์😀🙏

แพรวา : นี่แก ไปกันเถอะ😕

แพรวา :ไปนั่งม้าหินอ่อน ป๊ะ😀

ธันวา : อือ ไปสิ😙😗

แพรวา : แน่จริงก็ตามมาดิ ฮึๆ🙂

ธันวา : ฮึๆ ไยนี่ขี้เล่นนะแกอ่ะ😀

ตัดภาพมาที่เจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์ ชูปาคาบร้า มันมุ่งหน้าไปที่มหาสมุทรแปซิฟิกแต่นั่นกลับไม่ใช่เป่าหมายของมัน นะขณะนั้นที่มันว่ายน้ำมุ่งหน้าไปในที่ๆ นึง ระหว่างทางมันได้จับสัตว์ทะเลตัวอื่นๆ มาดูดเลือดเป็นอาหาร จนทะเลแถวนั้นกลายเป็นสีแดงไปทั่วบริเวณ มันเพิ่มความเร็วในการว่ายน้ำให้ไวขึ้น เพื่อมันจะได้ไปถึงจุดหมายได้อย่างรวดเร็วนั่นเอง

ธันวา : นี่แพร ชั้นว่ากลับบ้านกันเถอะนะ มันจะค่ำแล้ว😕😗

แพรวา : ก็ได้ ถ้างั้นเดินไปหน้าโรงเรียนนะ🙂☺️

ธันวา : เออ... นี่แพร ให้ชั้นไปส่งมั้ยอ่ะ😚

แพรวา : เอ๊ะ เอ่อ ก็ได้สิ😊

แพรวา : อยากไปด้วยพอดีเลย☺️

ธันวา : เอ๊ะ เออ ถ้างั้นไปกันชั้นนะแพร😯😁😊

แพรวา : เออ ได้ดิ😚

แพรวา : แก ไปเล่นบ้านชั้นก็ได้นะตอนไหนที่แกว่างๆ อ่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านนะ มาเบ่นได้ตลอดเลยนะ☺️

ธันวา : เย๊ยะ ไม่ใช่ๆ ชั้นจะไปส่งเฉยๆนะเพื่อน😳😯🙂‍↔️😮‍💨

แพรวา : ใช่หรอ😗

แพรวา : ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่าเพื่อน😚

แพรวา : แกจะมาวันไหนก็ได้นะ เสาร์อาทิตย์ชั้นเหงาอ่ะ ไปเล่นกับชั้นได้ตลอดนะ😚

ธันวา : งั้นหรอ ว่าแต่...😕

ธันวา : งานคู่วิชาวิทยาศาสตร์ แกอย่าลืมนะ😚😄

แพรวา : ไม่ลืมหรอกหน่าเพื่อน เดี๋ยวเตรียมของให้นะ☺️😊

ธันวา : ได้สิ เดี๋ยวชั้นจะไปหานะพรุ่งนี้🙂‍↕️😙

แพรวา : โอเค😀

แล้วทั้งสองก็ขึ้นฟลายเมอร์กลับบ้านทั้งสอง

ณ เวลา 22:40

เจ้าชู้ปากคาบร้าได้ว่ายน้ำมาถึงชายฝั่งที่ประเทศเวียดนามมันหยุดไปชั่วขณะ มันทำท่าเหมือนโกรธอย่างรุนแรง มันคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาของมันกลายเป็นสีแดง มันวิ่งไปข้างหน้าไปเรื่อย ๆ จุดหมายของมันที่แท้จริงคือประเทศไทยยังไงล่ะ

ในขณะเดียวกัน

ณ ผาชะนะได จังหวัดอุบลราชธานี ที่ประเทศไทย

ภูเขาที่ผาชะนะไดในตอนกลางคืน ภูเขามีการสั่นสะเทือนเหมือนแผ่นดินไหวและมีลอยแยกแตกออกที่พื้นภูเขา จนในที่สุด ฟู่มม! ส่วนหัวของสัตว์ตัวหนึ่ง ผุดขึ้นมา มันคำรามขึ้นฟ้าด้วยที่มันตกใจอะไรซักอย่าง มันขึ้นมาจากใต้ดิน มันคำรามตัวความรีบร้อน มันมุ่งหน้าไปในเมือง อย่างเชื่องช้า

ตอนเช้า...

แพรวา : โอ๊ อะไรเนี่ย ตอนไหนรถจะมาวะ😮‍💨

แพรวา : เฮ้ออ🙄

ในขณะนั้น โทรศัพท์ของแพรวมาก็สั่งขึ้น

แพรวา : อะไรอีกล่ะเนี่ย🤨

แพรวา : เอ๊ะ อะไรเนี่ย😨

แพรวา : เอ๊ะๆๆๆ เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรกันเนี่ย😰😱

แพรวา : สัตว์ประหลาดอีกตัวรูปร่างคล้ายช้าง ที่ผุดขึ้นมาจาดผาชะนะได จังหวัดอุบลราชธานี อย่างงั้นหรอ😰

แพรวา : อยู่ไกลบ้านตัวเองซะด้วยสิ☹️

แพรวา : เดี๋ยวนะ ธันวาเขาบอกว่าเจ้าไดโนเสาร์ตัวนี้อาจจะไม่ใช่สัตว์ยักษ์เพียงตัวเดียวในโลก ธันวาคงพูดจริงแหละนะ🤨😞😓

แพรวา : เอ้า รถมาแล้ว ไปดีกว่าเรา😯😲

หลังจากนั้นแพรวาก็ขึเนรถไปด้วยความกลัวและความสงสัย

แพรวา : แล้วเจ้าช้างตัวนี้มันจะทำอะไรต่อล่ะ เป็นมิตรหรือศัตรูนะ🤨

แพรวา : ทักแชทไปคุยกับธันวาดีมั้ยนะ ถ้างั้น... ทักดีกว่า😅

อยู่ระหว่างแชทของแพรวากับธันวา

แพรวา : นี่แก😯

ธันวา : ว่า🤨

แพรวา : แกเห็นข่าวยังอ่ะเพื่อน🙁

ธันวา : ข่าวอะไรหรอ🤨

แพรวา : ส่งภาพและวีดิโอเจ้าสัตว์ประหลาดช้าง🐘

ธันวา : 😱😱😱

ธันวา : นั่นตัวอะไรอ่ะ😰

แพรวา : ไม่รู้เหมือนกัน🤨

แพรวา : แต่ที่ชั้นรู้คือมันคล้ายช้างอยู่ห่างๆนะเนี่ย🤔

ธันวา : เหมือนช้างงั้นหรอ🤨

แพรวา : อือ ใช่สิ😗

แพรวา : แกคิดนังไงอ่ะ🙁

ธันวา : มันมาจากไหนล่ะ แกพอจะรู้มั้ย🤨🤨

แพรวา :นักข่าวบอกว่ามันผุดขึ้นมาจากผาชะนะได ที่บ้านเราเองอ่ะ😯🏞️

ธันวา : แล้วมันจะทำอะไรต่อล่ะ ดูเหมือนมันจะเดินไปที่ไหนซักที่นะ🤔

แพรวา : ก็นั่นน่ะสิ แล้วเจ้าชูปาคาบร้ามันเป็นยังไงบ้างอยู่ที่ไหนเรายังไม่รู้เลยน่ะสิ😯🤔🤨

แพรวา : แกคงพูดถูกแหละเพื่อน ที่ว่าเจ้าชูปาคาบร้ามันไม่ใช่สัตว์ยักษ์แค่ตัวเดียวอาจจะมีสัตว์ยักษ์สายพันธุ์อื่นๆ อีกที่เรายังไม่ค้นพบ🤔😗

แพรวา : แกคิดว่าไง🤨

ธันวา : แพรๆ มีอะไรจะพูดให้ฟังน่ะ😯😲

แพรวา : ว่าไงหรอ ว่ามา😗

ธันวา : ชูปาคาบร้าตื่นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้ามาที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนเจ้าช้างนั่นตื่นขึ้นหลังเจ้าชูปาคาบร้าตื่นขึ้นมาไม่นาน🤔🤨

ธันวา : ชั้นคิดว่าพวกมันตื่นขึ้นมาเพื่อมาสู้กันหรือป่าวล่ะ🤔😗

แพรวา : แกพูดมีเหตุผล และพวกมันจะสู้กันเพื่ออะไรล่ะ🙂‍↕️🙂

ธันวา : ตามธรรมชาติสัตว์ตัวไหนที่อ่อนแอมากๆ จะโดนธรรมชาติกำจัด ส่วนตัวไหนที่แข็งแรงจะเหลือลอง🤨🤔😗

แพรวา : แกจะหมายถึงมันจะสู้กันเพื่อความเป็นใหญ่อย่างงั้นน่ะหรอ🤔

ธันวา : ใช่แล้วล่ะ😙👍

ธันวา : ยกตัวอย่างก็อย่างเช่นประเทศมหาอำนาจของโลกแย้งกันเพื่อนเป็นใหญ่ไงล่ะ🫤

แพรวา : อย่างงั้นเองหรอ😯

ธันวา : อือ ใช่แล้วแหละ🙂‍↕️🙂

แพรวา : โอเค😅

แพรวา : ถ้าชั้นไปถึงร.รค่อยคุยกันนะ😀

ธันวา : 🫡👍

แพรวา : โอเคตามนั้นนะ😉

ตัดภาพมาที่เจ้าชู้ปากคาบร้ามันว่ายน้ำมาถึงชายหาดท่าน้ำของประเทศเวียดนาม มันที่เห็ดผู้คนวิ่งหนีตายและเสียงกรีดร้องของผู้คนในแถวนั้น มันปล่อยพลังออกมาจากทางลิ้นดูเลือดของมัน มันใช้ตวัดไปตวัดมาจนที่ที่มันฟาดไปโดนจนระเบิดราบเป็นหน้ากลอง มันโดนเคื่องบินรบของเวียดนามปล่อยจรวดใส่ แต่กลับทำอะไรมันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว มันหยุดขยับไปซักพัก มันคำรามขึ้นฟ้าแล้วฟาดหางไปที่รถถังที่กำลังยิงมันอยู่ มันยกตึกมาเควี่ยงใส่รถถังเหล่านั้น และมันยังใช้ลิ้นดูดเลือดของมันฟาดไปฟาดมาบนท้องฟ้าที่มีเครื่องบินบินอยู่จนระเบิด มันวิ่งฝ่าทะเลเพลิงและควันไฟไปข้างหน้าด้วยความฮึกเหิมปนกับความโกรธ

ตัดภาพมาที่ส่วนเจ้าช้างเผือกตัวนั้น มันเดินมาถึงเมืองที่มีคนที่กำลังวิ่งหนีอยู่ แต่มันกลับนิ่งเฉย ไม่โจมตีฝั่งมนุษย์ก่อนไม่เหมือนกับเจ้าชูปาคาบร้าที่ดุร้ายและป่าเถื่อน มันร้องออกมาเบาๆ พร้อมกันนั้นมันเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สะดุดล้มในตอนที่กำลังวิ่งนี้ เจ้าช้างเผือกตัวนั้นมองดูเธอที่กำลังกรีดร้องอยู่ที่พื้นด้วยความกลัวสุดชีวิต แต่เจ้าช้างมันกลับย่อคุกเข่าลงมองเธอด้วยความสงสัย มันไม่ทำร้านเธอแต่มันกลับนอนหลับไปซะดื้อๆ ผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนจากความกลัวเป็นความงงและเอ็นดูแทน มันนอนหลับโดยที่ไม่สนใจอะไรเลย จนรถถังและเครื่องบินรบไม่กลัวโจมตีมันเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ามันเป็นมิตรหรือศัตรูยังไงล่ะ

เจ้าช้าง : Zzzzzzz feee 😴😪

ตัดภาพมาที่แพรวากับธันวาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด แต่จู่ๆ โทรศัพท์ของแพรวาก็แจ้งเตือนข่าวอีกครั้ง...

แพรวา : เอ๊ะ อะไรกันเนี่ย😨

ธันวา : มีอะไรหรอ เกิดอะไรขึ้นอ่ะ😗

แพรวา : เจ้าชูปาคาบร้ามันมาอยู่ที่ประเทศเวียดนานงั้นหรอ😨

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ มันจะมาเวียดนามทำไหมล่ะ ไม่เข้าใจเลย😨😱

แพรวา : แล้วก็ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเจ้าช้างตัวนั้นมันมุ่งหน้าไปที่เมืองและแล้วจู่ๆ มันก็นอนหลับปุ๋ยแล้วแฮ๊ะ😨

ธันวา : ไอ้พวกสัตว์ประหลาดพวกนี้มันเป็นอะไรกับเรื่องนอนวะเนี่ย แต่ก็ชั่งมันเถอะนะ🤔😯

แพรวา : ไม่รู้สิเก็บแรงไว้ทำอย่างอื่น หรือไม่มันก็ขี้เกียจจนไม่อยากทำอะไรเลยล่ะมั้ง😨

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ🤨

ธันวา : เมื่อกี้แกว่าไงนะ🤨

แพรวา : เอ๊ะ ก็.. ไม่รู้สิ เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นไง ทำไมอ่ะ🫤

ธันวา : เจ้าช้างก็นอนหลับเอาแรง ส่วนเจ้าชูปาคาบร้ามันก็นอนเหมือนกัน พวกมันทั้งสองหาเอาแรงเพื่ออะไรล่ะ แกว่าไปล่ะเพื่อน😯

แพรวา : แกจะหมายถึงว่า พวกมันนอนเอาแรงเพื่อจะทำอะไรซักอย่างหรอ🤔

ธันวา : ถูกต้องแล้วล่ะ ถ้าพวกมันมีแรงพอแล้วมันจะทำอะไรต่อล่ะ 🙂‍↕️🤨

ธันวา : ถ้าเชื่อมโยงกับตอนที่ชั้นบอกว่าสัตว์ตัวไหนที่อ่อนแอจะโดนกำจัด ตัวไหนแข็งแรงจะอยู่รอด🤔😨

แพรวา : แกจะบอกว่า พวกมันจะมาสู้กันหรอ😨

ธันวา : ถูกต้องแล้วล่ะ แกนี่ฉลาดนะเนี่ย😯

แพรวา : ขอบใจนะ😙

ธันวา : ชั้นว่าเจ้าช้างไม่ได้เป็นศัตรูพวกเราหรอกมั้ง มันน่ารักขนาดนั้น ขนาดมันเจอคนมันยังไม่ทำร้ายเลยว่ามั้ย🤨

แพรวา : คงใช่แหละมั้ง😗

ตัดภาพมาที่เจ้าช้างที่กำลังนอนอยู่ จู่ๆ มันลุกขึ้นมาด้วยความตกใจเสียหัวใจของมันเต้นไม่เป็นจังหวะ ตัวของมันเกิดมีประกายสายฟ้าอยู่รอบๆ ร่างกายของมัน ดวงตาของมันกลายเป็นสีฟ้า มันมองขึ้นฟ้าแล้วคำราม สายฟ้าที่เกิดขึ้นบนท้องห้าได้ผ่าลงมาใส่มันอย่างจัง แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันดูพร้อมที่จะทำอะไรซักอย่าง

ตัดภาพมาที่เจ้าชูปาคาบร้ามันเดินมาถึงชายแดนของประเทศลาวมันถูกโจมตีเหมือนตอนที่มันมาถึงประเทศเวียดนามครั้งแรก มันโดนรถถังและเครื่องบินโจมตี แต่มันกลับไม่เป็นอะไรเลย มันเดินออกมาจากกลุ่มควัน มันค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มควันเหล่านั้น ทันใดนั้นมันได้อ้าปากมองตรงไปที่ข้างหน้า หนามที่ส่วนหัวจนถึงหางของมันเรืองแสงเป็นสีแดงและมีคลื่นสีดำออกมาส่วนดวงตาของมันในตอนี้กลายเป็นสีแดง ทันใดนั้น.... ตู้มมมม!!! มันพ่นลำแสงสีแดงดำออกมาจากปากของมันพุ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความรุนแรงจนตรงที่มันยิงแสงไปนั้นระเบิดจนกลายเป็นหลุมกลางเมือง เสียงผู้คนที่วิ่งหนีตายและกรีดร้องด้วยความกลัว ส่วนเจ้าชูปาคาบร้ามันคำรามไปข้างหน้าด้วยความภูมิใจที่มันทำลงไป มันหยุดชะงักไปชั่วคราว ดวงตาของมันกลางเป็นสีแดงเพราะอะไรซักอย่าง มันคำรามอรักครั้ง แต่มันในตอนนี้กลับวิ่งไปข้างหน้าด้วยความลุกลี้ลุกลนมันวิ่งด้วยความเร็วและไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุด มันเพิ่มความเร็วในการวิ่งมากขึ้น จนครัวเรืองพังเสียหายมากกันเลยทีเดียว

ตัดภาพมาที่เจ้าช้างมันมุ่งหน้ามาที่ๆ อำเภอนึงที่ธันวากับแพรวาอยู่

ตัดภาพมาอีกครั้งที่หน้าสมุด

ธันวา : นี่ๆ แพร ชั้นมีอะไรให้ดู😱

แพรวา : อะไรหรอ ว่ามาดิ😕

ธันวา : นี่ๆ 😨

แพรวา : เอ๊ะ เอ๊ะๆ เจ้าช้าลงตัวนั้นมันมาที่บ้านเราหรอ😱😱

ธันวา : ใช่ๆ เนี่ย รัฐบาลสั่งให้อพยพ ออกจากที่นี้ไปไง😰

ธันวา : นักข่าวบอกว่า มันจะมาถึงใน 10 นาที😰

แพรวา : 2 ชม.จะหรอบ้า มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย😱

บรรณารักษ์ : น้องคะ กลับได้แล้วคะที่นี่มันอันตรายนะคะ รีบหนีเร็วคะ😰

แพรวา : เอ๊ะ ได้คะ😨

ธันวา : ผมไปด้วย😨

เมื่อทั้งสองออกจากห้องสมุดไปเขาได้ไปที่โรงจอดรถที่ธันวาจอดฟลายเมอร์ไว้อยู่

ธันวา : ขึ้นรถเร็ว!😰

แพรวา : เฮ่อๆ 😨

ธันวา : กุญแจอยู่ไหนเนี่ย😤

แพรวา : ธันวา...😨

ธันวา : อะไรเล้า เรียกทำไหมล่ะ😠

แพรวา : มองข้างหลังหน่อยสิ...😨

ธันวา : ทำไมล...ล่ะ😲😨😰

ในที่สุดเจ้าช้างก็มาถึงอำเภอที่ธันวาและแพรวาในที่สุด มันคำรามไปคำรามมา

ธันวา : แพร! ไปเร็ว!😱

แพรวา : กรี๊ด!🫨

ธันวา : เร็วเข้าสิ๊!😫

แพรวา : ไปเร็วๆ!😫😫

หลังจากนั้นทฝธันวาและแพรวาก็ขับฟลายเมอร์ออกจากโรงรถโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

แพรวา : ไปเร็วๆ!😱

ธันวา : ก็ความเร็วมันได้แค่นี้อ่ะ ทำไงได้!😤😮‍💨

แพรวา : ชั่งมันเถอะ!😰😨

แพรวา : ชั้นว่าเอาตัวเราให้รอดก่อนเถอะนะ ไปเร็ว!😰

ธันวา : 😰

แต่ทันใดนั้น สตู่มมมม!.... ลำแสงปริศนาพุ่งใส่เจ้าช้างอย่างรุนแรง ธันวากับแพรวารถล้มแพรวากับธันวาบาดเจ็บเล็กน้อย ธันวาลงไปนอนกองกับพื้นแล้วเขาก็ค่อยลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้น...

ธันวา : โอ๊ย เอ๊ะ แพรๆ แพร แกเป็นอะไรมั้ยอ่ะ😫

แพรวา : โอ๊ยเจ็บชะมั๊ด😖

แพรวา : เอ๊ะ นี่ๆ ธันวา😨

ธันวา : อะไรหรอ🤨

แพรวา : แกดูข้างหลังสิ😨

ธันวา : .......บ้านะ😰

ธันวา : มันมาถึงได้ไงล่ะ😱

สิ่งที่ธันวาและแพรวาเห็นคือเจ้าชูปาคาบร้านที่ค่อยๆ เดินมาด้วยความโกรธกริ้ว ใช่แล้วลำแสงปริศนานั่น เป็นฝีมือของเจ้าชูปาคาบร้าที่พร้อมจะปะทะทุกเมื่อ เจ้าข้างลุกขึ้นยืนอรกครั้งด้วยครวามโกรธแล้วมันกำคำรามใส่เจ้าชูปาคาบร้า แต่ชูปาคาบร้ามันกลับไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว มันคำรามสวนกลับเจ้าช้างอย่างท้าทาย

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวา

ธันวา : นี่แพร แกไหลมั้ยเนี่ย😰

แพรวา : โอ๊ย เจ็บข้อเท้าชะมั๊ด😞😟

ธันวา : ถ้างั้นก็ไม่มีทางเลือกสินะ😐

แพรวา : แกจะทำอะไรอ่ะ😨

หลังจากนั้นธันวาก็อุ้มแพรวาขึ้นฟลายเมอร์ในทันที

แพรวา : เฮ้ยๆ อะไรอ่ะ😰😰

ธันวา : เอ่อหน่า เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้เอาตัวพวกเราให้รอดก่อนเถอะ😡😠

แพรวา : อือๆ ไปเร็วๆ😩😞

จบตอนที่ 2

จากความเดิมตอนที่แล้วที่เจ้าช้างกับเจ้าชูปาคาบร้าได้มาสู่กัน เจ้าช้างในตอนนี้มันโกรธจัด มันพร้อมจะปะทะกับฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่แกรงกลัว ส่วยเจ้าชูปาคาบร้าก็ไม่ต่างกัน เจ้าช้างเป็นผู้เปิดการต่อสู้ก่อนตัวแรกมันผลักเจ้าชูปาคาบร้าจนล้มลง เจ้าช้างกระโดดทับมันและชกกับต่อยเจ้าไดโนเสาร์แวมไพร์อย่างโมโห แต่เจ้าชูปาคาบร้าใช้พลังคลื่นเสียงออกมาจากปาก มันกรีดร้องใส่เจ้าช้างจน จนเจ้าช้างเจ็บปวดเป็นอย่างมากเป็นอย่างมาก เจ้าชูปาคาบร้ามันยืนขึ้นอีกครั้ง มันมองเจ้าช้างแล้วมันก็หมุดตัวใช้หางของมันฟาดใส่เจ้าช้าง จนมันลอยไปข้างหลังด้วยแรงฟาดอันมหาศาล มันล้มลงอีกครั้งจนมีแต่ขเมาควัน เจ้าชูปาคาบร้ามันมันคำรามเพราะมันคิดว่ามันเป็นผู้ชนะ แต่เรื่องกลับไม่เป็นอย่างงั้น ตรงที่เจ้าช้างล้มลงไปเกิดแสงสีฟ้าและสายฟ้ารอบๆตัวของมัน หน้าผากของมันเกิดมีลูกบอลไฟฟ้าขึ้นมา ดวงตาของมันเป็นสีฟ้าแล้วลูกบอลไฟฟ้านั่นได้ปล่อยสายฟ้าที่ปล่อยออกมาด้วยความรุนแรง สายฟ้าของเจ้าช้างพุ่งใส่เจ้าชูปาคาบร้าจนมันระเบิดกลิ้งไปไกลจนมันกองอยู่กับพื้น เจ้าชูปาคาบร้ามันคำรามด้วยความเจ็บปวด มันยืนขึ้นอีกครั้งด้วยความบาดเจ็บ มันคำรามใส่เจ้าช้าง จนมันได้ขุดดินหนีไป ส่วนเจ้าช้างมันคำรามเพราะมันได้รับชัยชนะมาแล้วนั่นเอง แต่สุดท้ายมันก็หมดแรงล้มลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยความเหนื่อนล้า

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวาที่บ้านของธันวา

ธันวา : แกนั่งก่อนนะ คงเจ็บน่าดูเลยล่ะ🫤

แพรวา : โอ้ย เจ็บเป็นบ้าเลย🤕

ธันวา : หายไวๆ นะ มีอะไรให้ช่วยเรียกชั้นได้เลยนะ🙂

แพรวา : ได้สิ ว่าแต่...😗

แพรวา : ขอบใจนะที่ช่วยชั้นอ่ะ😚

ธันวา : เออน่า ไม่เป็นไรนะ😗

ธันวา : แลัวไอ้สัตว์ 2 ตัวนั่นมันจะสู้กันอีกมั้ยล่ะ เนี่ย😌

แพรวา : ไม่รู้แฮ๊ะ นี่แก.. คือชั้นไปอาบน้ำที่บ้าได้มั้ยอ่ะ😐

แพรวา : อยากลับบ้านอ่ะ ไปส่งชั้นได้มั้ยอ่ะ🙁

ธันวา : แกพึ่งได้นั่งเมื่อกี้นะ พักก่อนสิเพื่อน🫤

แพรวา : ไม่อ่ะอยากกลับบ้านอ่ะ น้าาๆ🥺

ธันวา : เออๆ ก็ได้ๆ🤨😒

แพรวา : ขอบใจมากเพื่อน☺️

แพรวา : ส่วนแกก็ไปอาบน้ำก่อนดิ แล้วค่อยไปส่งชั้นก็ได้😑

ธันวา : ได้สิ นานนิดนึงนะ😗

แพรวา : ได้ๆ😗

เมื่อธันวาอาบน้ำเสร็จ..

ธันวา : เสร็จแล้วเพื่อนไปเลยมั้ยล่ะ😐

แพรวา : ไปสิ..ส. เอ๊ะ ไอ้บ้าทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ🫣

ธันวา : อ่าว แปลกตรงไหนอ่ะ🤨

แพรวา : ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลยนะ🫣

ธันวา : อะไรเนี่ยไยนี่ อะๆ ใส่ก็ใส่😒🤨

แพรวา : ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ🙁😤

ธันวา : อ่าว อะไรของแกเนี่ย🤨

แพรวา : ไปส่งชั้นได้แล่ว ตาบ้า😗

ธันวา : เออๆ พิลึกชะมั๊ดไยนี้😕

ธันวา : อ่ะ ขึ้นรถเลย😯

แพรวา : ได้สิเพื่อน😗

ธันวา : ไปกันเถอะ😯

แพรวา : อือๆ😚

แล้วทั้งสองก็ไปที่บ้านของแพรวาในทันที เมื่อมาถึงที่บ้านของแพรวา

ธันวา : ถึงแล้วเพื่อน อ่ะนี่😀

แพรวา : ขอบใจนะเพื่อน😚

ธันวา : เออ ไม่เป็นหรอก แค่มาส่งเฉยๆน่ะนะ😗

ธันวา : ไปแล้วนะ บ๊ายๆ😀👋

แพรวา : จ้าๆ กลับบ้านปลอดภัยนะเพื่อน🤭

ธันวา : โอเค ไปล่ะนะ😄

แพรวา : ขอบใจมากนะที่มาส่งชั้นอ่ะ😚

หลับจากนั้นแพรวาได้มองธันวาจนสุดทางส่วนเธอก็เข้าบ้านตามเดิม

พอธันวามาถึงบ้าน...

ธันวา : โอ้ย ถึงบ้านซักทีนะ เหนื่อยเป็นบ้าเลย😑

ธันวา : เจ้าช้างนั้นมันก็นอนต่อไม่สนใจอะไรเลย แม้แต่มนุษย์ก็ยังไม่โจมตี แถมสู้กับตัวอะไรก็ไม่รู้อีกตังหาก😐

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ คุ้นๆนะเนี่ย🤨

ธันวา : ช้างอย่างงั้นหรอ🤔

ธันวา : เอ๊ะ เดี๋ยวนะ😮

หลังจากนั้นธันวาก็ได้เปิดสมุดที่เขาเคยจดส่งอาจารย์ตั้งแต่ตอนแรกคือ ตำนานของผู้พิทักษ์ช้างและผู้พิทักษ์จระเข้ยังไงล่ะ

ธันวา : หรือว่า... เจ้าช้างที่อยู่ในตำนาน มันก็คือเจ้าช้างตัวนี้หรออย่างงั้นน่ะหรอ🧐🤔🤨

ธันวา : สมุดนั้นอยู่ที่ห้องสมุดยังนี่นา😯

ธันวา : ทักหาแพรดีกว่า😦

แชทของของธันวากับแพรวา

ธันวา : 👍

แพรวา : มีอะไรหรอเพื่อน😗

ธันวา : ธันวาส่งภาพตำนานที่เขียนส่งอาจารย์🤔😦

แพรวา : อะไรอ่ะ แค่ตำนานพิลึกๆ เนี่ยนะ🤨

ธันวา : แกลองอ่านดูใหม่สิ😐

แพรวา : อ่านก่อนนะ😗👍

แพรวา : แกจะหามายถึงช้างตัวนั้นอ่ะนะ🤨

ธันวา : ใช่ๆ😀

ธันวา : ช้างในตำนานคือช้างตัวที่อยู่จังหวัดเราตอนนี้ไง😕

แพรวา : แล้วทำไมอ่ะ🤨

ธันวา : พรุ่งนี้ไปห้องสมุดกับชั้นที่โรเรียนนะ😯

แพรวา : เดี๋ยวนะ เอาอีกแล้วหรอ😤

แพรวา : หนึ่งเลยจะไปทำไม่โรงเรียนปิด สองตอนหนีพวกสัตว์ยักษ์นั่นก็เหนื่อยตายแล้วนะ😤😮‍💨😠

ธันวา : เอ่อหน่า แกไปด้วยจะได้ไม่เหงาไงเพื่อน☺️

แพรวา : ไม่เอาอ่ะ😑

ธันวา : เดี๋ยวเลี้ยงอาหาร🙂

แพรวา : ไม่เอาอ่ะ😮‍💨

ธันวา : เดี๋ยวพาไปเที่ยว🙂

แพรวา : ไม่โดน😮‍💨

ธันวา : เดียวซื้อของให้🙂

แพรวา : ได้สิ ไปด้วยๆ😃

ธันวา : กว่าจะไปนะแกอ่ะ🫤

แพรวา : ถ้าเป็นเรื่องของที่อยากได้ชั้นยอมหมอแหละเพื่อน☺️

ธันวา : พรุ่งนี้ไปที่โรงเรียนด้วยกันนะ🙂

ธันวา : โอเคมั้ย🙂

แพรวา : ค่ะๆ ได้ดิเพื่อนรัก☺️

แพรวา : พร้อมเสมอ😀

ธันวา : ขอบใจมากนะ☺️

พอถึงเช้า ตัดภาพมาที่ธันวาที่ไปรอรับแพรวาไปด้วย

ธันวา : แกเสร็จยังเนี่ยเพื่อน😮

แพรวา : แป๊ปนึงนะ จะเสร็จแล้วแหละ😮

ธันวา : โอเค😮‍💨

2 นาทีผ่านไป

แพรวา : มาแล้วๆ😀

ธันวา : เสร็จซักทีนะ รอตั้งนานแน่ะ😗

แพรวา : ขอโทษนะที่ให้รอนานอ่ะ😅

ธันวา : เออๆ รถขึ้นรถเลย🫤

แพรวา : จ้าๆ 😊

พวกเขามุ่งหน้าไปที่โรงเรียนที่ห้องสมุดเพื่อนตามหาหนังสือตำนานโบราณนั่นเอง ระหว่างทางพวกเขาคุยกัน...

แพรวา : แกแน่ใจนะว่าจะไปหาหนังสือพิลึกๆ นั่นอ่ะ😗

ธันวา : แน่ใจดิ ชั้นเชื่อว่ามันมีข้อมูลมากกว่านี้แน่นอน🤨

แพรวา : แกจะเอามาทำอะไรอ่ะ🫤

ธันวา : เอามาอ่านว่าเรื่องมันเป็นยังไงยังไงล่ะ เพื่อมีอะไรสำคัญๆ เราจะได้รู้แล้วเราจะเอาไปไหนตำรวจ🤨

แพรวา : แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าช้างนั้นล่ะ ตำนานนั่นไปน่าเชื่อถือแม่แต่นิดเดียวอ่ะ😮‍💨

ธันวา : ในตำนานเขาเขียนว่ามันเป็นผู้พิทักษ์เผื่อมันมีข้อมูลอะไรที่เกี่ยวกับมันอีกไง😯

ธันวา : ในตำนานว่ายังไง เรื่องจริงมันคงเป็นอย่างงั้นไงล่ะ😯

แพรวา : แกจำเรื่องคล้าวๆ ได้ป๊ะ🫤

ธันวา : จำได้สิ เขาเขียนว่า.. เจ้าช้างและจระเข้อีกตัวมันเป็นผู้พิทักษ์ที่พระเจ้าพวกสร้างพวกมันขึ้นมา แต่พวกมันกลับขัดแย้งกัน จนพระเจ้าองค์นั้นจับพวกมันแยกกัน🤨

ธันวา : แล้วพระเจ้าสาปพวกมันทั้งคู่ให้กลายเป็นหินแล้วพระองค์ก็ฝังพวกมันอยู่ใต้พิภพ ให้เจ้าช้างไปหลับไหลที่ผาชะนะได ส่วนเจ้าจระเข้ไปหลับไหลที่เกาะล้านยังไงล่ะ😮‍💨

แพรวา : แล้วไงต่อล่ะ อยากฟังต่ออ่ะ😗

ธันวา : พระเจ้าที่ใช้พลังทั้งหมดในการกักขังพวกมันจนพระองค์สิ้นพระชนในที่สุด จนวิญญาณของพระองค์ ได้กลายเป็นอสูรตัวต่าง ๆ ทั่วจักรวาล ยังไงล่ะ😮😯

แพรวา : แสดงว่าเจ้าช้างคือผู้พิทักษ์ แล้ววิญญาณของพระเจ้ากลายเป็นอสูร แปลว่าเจ้าชูปาคาบร้าคือวิญญาณของพระองค์งั้นหรอ😮

ธันวา : ใช่แล้วล่ะ หนังสือนั่นแหละคือเป่าหมายของเราไง😐

แพรวา : ชั้นว่ามันน่าจะโดนช้างนั่นเยียบจะเละตุ้มเป๊ะล่ะมั้ง😕

ธันวา : เออหน่า ไม่ลองหาก็ไม่รู้นะ😕

ธันวา : เนี่ย จะถึงแล้วเนี่ย😗

แพรวา : อ่าว นั้นหรอ😯

ธันวา : ใช่น่ะสิ🙂

ธันวา : จอดตรงนี้แหละ🙂

ธันวา : ลงได้เลยเพื่อน😗

แพรวา : อือ😚

แพรวา : เออ แล้วแกจะไปหามันที่ไหนล่ะ ไอ้หนังสือนั่นอ่ะ😗

แพรวา : มันดูเละตุ้มเป๊ะชะมั๊ด😕

ธันวา : ไม่หาก็ไม่รู้นะ เผื่อเขาเก็บไว้อ่ะ😗

แพรวา : โฮ่ แกว่ามันมีหลายเล่มหรอ มีแค่เล่มเดียวก็ไม่หวังมั้งเนี่ย😫

ธันวา : ไหนๆ ก็ได้มาแล้วอ่ะ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร😗

แพรวา : เออๆ ก็ได้ แต่มีข้อแม้นะ😁

ธันวา : อะไรอ่ะ🫤

แพรวา : แกต้องเลี้ยงข้าวชั้นวันนึงนะเว้ย😊

ธันวา : เอ๊ะ ไหงเป็นงั้นอ่ะ☹️

แพรวา : แรกกับการที่ชั้นมากับแกไงเพื่อน🙂

ธันวา : ชวยโอกาสเก่งนะแกอ่ะ แต่ชั่งเถอะ เลี้ยงก็เลี้ยง🤨🫤

แพรวา : เย้ยยยย ขอบใจมากเพื่อน นี่ตีแม่มาเลย 555🤭

ธันวา : เอ๊ะนี่ แกตีชั้นและสิ่งนี้ ไม่แน่นี่หว่า😯😠

แพรวา : แนจริงก็ตามมาสิ ฮึๆ ชั้นรออยู่นะ เพื่อนรัก☺️😚

ธันวา : เอ๊ะ อ่าวนิ รอชั้นด้วยสิ😯😊😊

ธันวา : โฮ่ มาถึงซักที แกจะพาชั้นวิ่งทำไมเนี่ย😮‍💨😥

แพรวา : อยากให้แกเหนื่อยไง มันดูหล่อดี😚

ธันวา : เอ๊ะ งั้นหรอ ขอบใจนะ😮😊

ตัดภาพมาที่ห้องสมุดที่พังทลาย

แพรวา : แล้วแกจะไปหาไหนก่อนที่แรกอ่ะ🤨

ธันวา : ไม่รู้แฮ๊ะ🫤

แพรวา : เขาไม่ให้เข้าอ่ะ ทำไงดี🙂

ธันวา : ก็นั่นสินะ... เอ๊ะ ถ้างั้นก็ถามคนที่กำลังเก็บหนังสือตรงนั้นมั้ยล่ะ😮

แพรวา : เอ๊ะ แกจะไปถามพี่เขาหรอ🤨

ธันวา : ใช่น่ะสิ🙂

ธันวา : ป๊ะ ไปเร็ว😗

แพรวา : อ่าว รอชั้นด้วยสิ😮

ตัวประกอบที่กำลังเก็บสมุด : เฮ้อ ไอ้พวกสัตว์เวร ทำรายแล้วไม่รับผิดชอบอีก เฮ่อ😤

ธันวา : หวัดดีครับพี่🙂

แพรวา : ดีคะ😙

ตัวประกอบ : อ่าว มีอะไรหรอไอ้หนุ่ม😐

ธันวา : สมุดพวกนี้ พี่จะเอาไปที่ไหนหรอครับ🤨

ตัวประกอบ : ก็คงต้องกำจัดทิ้งนั้นแหละนะ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครต้องการอยู่แล้วล่ะ😑

ธันวา : งั้น.. ถ้าผมจะบอกว่าผมต้องการล่ะครับ🙂

แพรวา : ใช่คะพี่😀

ตัวประกอบ : เอาสิหนุ่ม จะเอาเล่มไหนก็เอาไปเลย เพราะยังไงก็ไม่ได้เอาไปใช้อยู่แล้วแหละ🙂

ธันวา : ขอบคุณครับพี่😅

แพรวา : ขอบคุณคะ😊

ธันวา : มาเร็วแพร มาหาช่วยกัน😀

แพรวา : อือๆ เดี๋ยวช่วยๆ☺️

แพรวา : เราต้องไปหาที่ไหนก่อนอ่ะ 😯

ธันวา : ถ้างั้นไปหาที่ชั้นที่เขาไว้ตรงนั้นก่อน เผื่อมี🙁

แพรวา : โอเค ขอให้เจอล่ะกันนะ🫤

ธันวา : เออหน่า ไม่เจอก็ไปหาที่อื่นเอาดิ😗

แพรวา : นั่นไงเพื่อน ตรงนั้นใช่มั้ยอ่ะ😀

ธันวา : ไหนๆ จริงด้วยแฮ๊ะ😀

ธันวา : เออใช่ ตามมาๆ😁

แพรวา : โอ๊ะ รอด้วยสิ😲😦

ธันวา : นี่ๆ ชั้นนี่ไง☺️

ธันวา : ไหนดูสิ๊😗

แพรวา : ดีนะที่มันไม่โดนเยียบก่อนอ่ะ😐😑

ธันวา : ใช่ๆ😀

ธันวา : อะนี่ อยู่ตรงนี้นี่เอง😀

แพรวา : อ่าว เจอแล้วหรอ ไวจัง😯

ธันวา : ชั้นว่ากลับบ้านไปลองอ่านดูมั้ยล่ะ ไปที่บ้านชั้นอ่ะ😗

แพรวา : ไปสิ เหงาพอดีเลย😀😁

แพรวา : อยากไปเล่นบ้านแกนานแล้วอ่ะ ในที่สุดก็ชวนชั้นซักทีนะ☺️

ธันวา : ก็ไม่บอกเนาะไยนี่ ไม่บอกชั้นจะไปรู้ได้ไงล่ะ😥😗

แพรวา : อ่าวหรอ ฮึๆ ขอบใจนะ☺️😊

ธันวา : เออดิ ป๊ะ ไปขึ้นรถกลับบ้านกันเถอะ😄

แพรวา : อือ ไปสิ ไหนๆ ก็เจอหนังสือนี่แล้วนิ😄

ธันวา : โอเค ไปกันเถอะ🙂

ตัดภาพมาที่เจ้าช้างมันหลับปุ๋นไม่สนใจอะไร เหล่านักวิทยาศาสตร์ในตามนั้นได้วิจัยและศึกษาพวกมันอย่างใกล้ชิด

นักวิทยาศาสตร์ชาย : แปลกนะครับ จะที่ผมสังเกตมาผมว่าไม่เหมือนช้างแม้แต่นิดเดียวเลยอ่ะครับ🤨

นักวิทยาศาสตร์หญิง : ช้างทุกตัวบนโลกทุกสายพันธุ์จะยืนสี่ขา แต่ไอ้เจ้าช้างตัวนี่มันยืนสี่ขาและยังมีพลังสายฟ้าด้วยแทมยังคำรายไยกะเสียงระเบิดอีกนะคะเนี่ย😥

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ใช่น่ะสิ🙁

นักวิทยาศาสตร์หญิง : แล้วเราจะตั้งชื่อมันว่ายังไงหรอคะ🙁🤔

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ไม่ทราบเหมือนกันครับ🤨

นักวิทยาศาสตร์หญิง : ชื่อ Giant elephant มั้ยคะ😮😀

นักวิทยาศาสตร์ชาย : ผมว่ามันแปลตรงตัวไปนะครับ🫤

แพรวา : แล้วจะทำยังไงหรอคะ😗

นักวิทยาศาสตร์ชาย : อ๋อ ชั้นรู้แล้วล่ะ เธอทำใบปลิวไปทั่วเมืองเลยนะ แค่พวกเราเองตั้งชื่อมันคงไม่สนุกหรอกนะ เธอว่าไงล่ะ😄

นักวิทยาศาสตร์หญิง : เป็นความคิดที่ดีนะคะ ให้ผู้คนออกความคิดเห็น ก็ดีเหมือนกันนะคะ😄

นักวิทยาศาสตร์หญิง : เดี๋ยวหนูจะจ้างทำใบปลิวให้นะคะ🫤

นักวิทยาศาสตร์ชาย : อือ ขอบใจมากนะ🙂

6 ชม.ผ่่นไปตัดภาพมาที่แพรวาและธันวาที่อยู่ที่บ้านของธันวา

ธันวา : เอ ชั้นว่าในเรื่องนี้ไม้ข่อยมีอะไรเฮ๊ะ🤨

แพรวา : ค้นหาที่อื่นก็ได้นิ🫤

ธันวา : ชั้นนึกว่ามันจะมีอะไรมากกว่านี้ซะอีกนะเนี่ย😞

แพรวา : เออหน่า เอาเถอะ ถึงมันจะไม่มีอะไรก็เถอะนะ😗

ธันวา : อือ ก็ได้...🫤

แพรวา : แต่จะว่าไปไอ้ช้างตัวนี้ก็แปลกนะ ช้างทุกสายพันธุ์ทั่วโลกยืนสี่ขาแต่กลับเจ้านี่มันยืนสองขาแล้วยังมีพลังสองขาอีกด้วย😅

ธันวา : ช้างสายฟ้า.... ช้างสาย..ฟะ...ฟ..ฟ้างั้นหรอ😦

แพรวา : อะไรของเอ็งเนี่ย🤨

ธันวา : ชั้นนึกออกเรื่องนึง จากตำนานการกวนเกษียรสมุทรอ่ะ😨

แพรวา : ยังไงอ่ะ ว่ามา🤨😗

ธันวา : เหล่าเทพและเหล่าอสูรกายช่วยกันกวนเกษียรสมุทรเพื่อจะนำน้ำอมฤตมาดื่มกันเพื่อจะทำให้เป็นอมตะแต่ก่อนที่จะมีการกวนเกษียรสมุท กลับมีของพิเศษที่ผุดขึ้นมา😮

ธันวา : ของพิเศษอย่าที่ห้าที่ผุดขึ้นมาคือช้างเผือกเอราวัณช้างสามสิบสามเศียร พระศิวะได้มอบให้พระอินทร์ที่เป็นเทพสายฟ้าที่ปกครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ให้เป็นยานพาหนะ🤨

ธันวา : แถมพระองค์ยังใช้ช้างเอราวัณทรงยกทัพสวรรค์ไปรบกับอสูรอีกด้วยนะ😮

แพรวา : เก่งแฮ๊ะแกอ่ะ แล้วช้างเอราวัณคือยานพาหนะของพระอินทร์ แล้วตำนานในสมุดที่มีช้างเป็นผู้พิทักษ์ก็มีช้างอยู่ด้วย🤨

แพรวา : ไม่แน่ว่าช้างสองตัวนั้นคือตัวเดียวกันที่อยู่ในตอนนี้งั้นหรอ😗

ธันวา : ใช่แล้วแหละ เก่งมาก🙂

แพรวา :อย่างงี้นี่เอง ช้างสายฟ้าเนี่ยนะดูพิลึกๆแต่ดูเข้ากันดีนะเนี่ยจะว่าไป 555😅

ธันวา : จะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกนะ😄

ธันวา : เออนี่ แกหิวข้าวมั้ยอ่ะ ชั้นหิวข้าวชะมั๊กเลย😗

แพรวา : เหมือนกัน แล้วจะไปซื้อที่ไหนหรอ😀

ธันวา : ร้านข้าวสุดซอยเลยเพื่อน🙂

แพรวา : โอเคถ้างั้นเอา.. ข้าวหมูกรอบ พิเศษใส่ใช่ เอาน้ำพริกด้วยนะ อ่ะนี่เงิน☺️

ธันวา : โห้ กินเยอะนะเราอ่ะ😀

แพรวา : ทำไม.. ก็หิวอ่ะ😤

ธันวา : อะๆ หยอกเล่นหน่า😅

ธันวา : ไปแล้วนะเพื่อน😀

แพรวา : โอเคๆ😙

ธันวา : หิวจังเลย ไยนี่เห็นตัวเล็กๆ กินเยอะเหมือนกันนะเนี่ย จะว่าไป😅

ธันวา : แต่ก็เถอะ เพื่อไยนี่ ชั้นทำให้ทุกอย่างเลยแหละ☺️

ธันวา : เอ๊ะ นี่อะไรหรอเนี่ย..🤨

ธันวา : ท่านใดสนใจอยากมีส่วนร่วมในการตั้งชื่อเจ้าชายยักษ์ ติดต่อได้ที่นี่.. อะไรเนี่ย😮

ธันวา : ถ้างั้นไปซื้อข้าวก่อนค่อยเอาไปให้ไยนั่นดูดีกว่า🤨

ตัดภาพมาที่แพรวา

แพรวา : เอ้ ไอ้นั่นมันทำอะไรอยู่นะ รอนานแล้วนะเนี่ย😮‍💨

ธันวา : มาแล้วเพื่อน ข้าวแกได้แล้วนะ😙

แพรวา : อ่ะมาพาดีเลย กินข้าวกัน😀

ธันวา : โอเค อ่ะนี่ ข้าวแกที่😗

แพรวา : ของใจมากเพื่อน😊

ธันวา : ไม่เป็นไร เออนี่ ชั้นมีอะไรให้ดูอ่ะ😮

แพรวา : อะไรหรอ🫤

ธันวา : นี่ๆ😯

แพรวา : ท่านใดสนใจอยากมีส่วนร่วมในการตั้งชื่อเจ้าชายยักษ์ ติดต่อได้ที่นี่งั้นหรอ🤔

ธันวา : แกว่าไงอ่ะ😐

แพรวา : เอาดิ แล้วมันจะชื่ออะไรล่ะ😗

ธันวา : พึ่งคุยกันไปเมื่อกี้เอง😅

แพรวา : ให้มันชื่ออะไรล่ะ😗

ธันวา : ช้างสายฟ้า เอราวัณไงล่ะ😁

แพรวา : ไปคอมเม้นเลยในเพจเลย ชั้นว่ามันดูเท่ดีนะชื่อนี้😅

ธันวา : รับทราบ🫡

แพรวา : ขอให้เขาเลือกแกนะเพื่อน😗

ธันวา : ไม่เป็นไรหรอก ชั้นแค่อยากมีส่วนร่วมเฉยๆอ่ะ😮‍💨😥

แพรวา : งั้นหรอ ขี้เหงานะเราอ่ะ😁😅

ธันวา : ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ😐😗

ธันวา : ชั้นคอมเม้นเรียบร้อยล่ะ ขอให้เขาเลือกชั้นแล้วนะ🫤

แพรวา : จ้าๆ😅

ตัดภาพมาที่แอ๊ดมินเพจที่ธันวาตั้งชื่อเจ้าช้าง

แอ๊ดมิน : หัวหน้าครับ มีเด็กหมุ่นคนนึงให้คอมเม้นด้วยครับ😗

หัวหน้า : เขาว่ายังไงล่ะ🤨

แอ๊ดมิน : ช้างที่ใหญ่โตแบบนี้มีสายฟ้าเป็นพลัง ผมขอตั้งชื่อมันว่า เอราวัณ ช้างสายฟ้ายานพาหนะของพระอินทร์ครับ🫤

หัวหน้า : อนุมัติครับ เอาชื่อเอราวัณจากตำนานดูดีมากเลยครับ😀

แอ๊ดมิน : รับทราบครับ🫡

ตัดภาพมาที่ธันวาและแพรวาที่บ้านของธันวา

ธันวา : โอ๊ย น่าเบื่อชะมั๊ดแฮ๊ะ😮‍💨

แพรวา : เหมือนกัน เลื่อนโทรไปดูคลิปจนเบื่อแล้วเนี่ย😖

แต่อยู่ดีๆ ข่าวที่แจ้งเตือนในโทรศัพท์ของธันวาก็เด้งขึ้น

ธันวา : เอ๊ะ ฮะๆ อะไรเนี่ย😃

แพรวา : อะไรหรอ ทำไมดูตกใจจัง🤨😯

ธันวา : ให้ชื่อเจ้าช้างที่พึ่งค้นพบว่า“เอราวัณ” เขาเอาชื่อที่ชั้นตั้งไปใช้จริงด้วยเพื่อน😃😃

แพรวา : เฮ้ย ได้ไงอ่ะ😲

ธันวา : ไม่รู้สิ แต่รู้สึกดีใจมากเลยเพื่อน😁

ธันวา : หลังจากนี้ให้เรียกเจ้าช้างตัวนั้นว่าเอราวัณนะ😁

แพรวา : ก็ได้ๆ ดีใจด้วยนะเพื่อน😃

จบตอนที่ 3