เสียงโทรทัศน์  "ข่าวด่วน ขณะนี้ทางตำรวจได้พบร่างที่คาดว่าจะเป็นเด็กที่หายตัวไปนานกว่า 1 อาทิตย์ แต่ร่างของเด็กนั้นถูกยัดใส่ไว้ในถุง ซึ่งทางตำรวจและหน่อยสืบก็ต้องสืบกันต่อไปว่าใครเป็นคนก่อเหตุ..... " เสียงปิดโทรทัศน์  

เดี๋ยวสิ! เรื่องแบบนี้มันเกิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มแล้วถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นไปชงกาแฟ แล้วถามขึ้นอีกว่า แบ็ค! นายได้ยินที่ฉันพูดไหม? หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอีกครั้งก่อนจะหันกลับไปชงกาแฟต่อ 

เสียงโทรศัพท์~ รับสาย...

"ครับ?" ..... ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปพร้อมกับโทรศัพท์และกระเป๋าสะพายข้าง โดยทิ้งหญิงสาวไว้ในห้องคนเดียว  

นี่เอาจริงดิ คำถามฉันก็ไม่ตอบ แล้วยังจะออกไปรับสายโทรศัพท์หน้าตาเฉยอีกนะ!! หญิงสาวรู้สึกโกรธก่อนจะหันไปหยิบแก้วกาแฟที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ๆ ว่างบนเคาน์เตอร์ และหันหลังไปหยิบเค้กที่อยู่ในตู้  ว้าววันนี้เป็นเค้กมะพร้าวเหรอเนี่ยน่ากินจังเลยย ทันใดนั้นชายหนุ่่มเปิดเข้ามา

เดียร์ คืนนี้เธอว่างไหม? ชายหนุ่มถามหญิงสาว เอ่อ.. ไม่ว่างค่ะ พี่มีอะไรรึเปล่า? ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมเอามือกุมขมับ ก็เรื่องคดีไง เธอไม่เห็นในข่าวเหรอ หญิงสาวตกใจก่อนจะรีบเดินไปหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน ในเวลาไม่กี่นาทีหญิงสาวหันมาหาชายหนุ่มพร้อมพูดขึ้นว่า จะไปสืบเรื่องคดี คืนนี้ใช่ไหมคะ? ชายหนุ่มพยักหน้าพร้อมกับหยิบแฟ้มเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาก่อนจะยื่นให้หญิงสาวพร้อมพูดขึ้นว่า เธอลองดูเอกสารพวกนี้ดูก่อนนะ เพื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง หญิงสาวรับซองเอกสารมาแล้วเปิดดู (ถอนหายใจ) หญิงสาวมองดูเอกสารอย่างตั้งใจก่อนจะหันมาทางชายหนุ่มและพูดขึ้นว่า พี่คิดดีแล้วเหรอที่จะทำคดีนี้ หนูว่าเราไปปรึกษาหัวหน้าก่อนมั้ย เพื่อความปลอดภัยในการค้นหา ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวพร้อมเอามาจับไหล่หญิงสาวพร้อมพูดขึ้นว่า เอาน่าเดียร์ถ้าเราทำเสร็จเราจะได้เลื่อนขั้นเลยนะ ชายหนุ่มตาว้าวขึ้นมาทันทีก่อนจะถามต่อ แล้วเธอไม่อยากเลื่อนขั้นบ้างเหรอ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มแล้วส่ายหัว พี่แม่งโคตรแย่อ่ะ เพราะแบบนี้ไงเลยโดนหัวหน้าโกรธประจำ!!! เอาเถอะ เดี๋ยวหนูไปลองคุยกับแบ็คให้ แต่เรื่องเวลาค่อยเอาไว้ที่หลังนะ หญิงสาวกลับไปดื่มกาแฟต่อ

อพาร์ทเม้นท์ 00.52 น.

เสียงโทรเข้า (รับสาย) ฮัลโหล? ใครครับ ฮัลโหลครับ (ตุ้บ)  

...

เช้าวันต่อมา

     หาว~ เช้าแล้วเหรอเนี่ย หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วแต่งตัวก่อนลงมาทานอาหารเช้า 

เดียร์ลูก วันนี้หนูต้องไปอีกเหรอ หญิงสาวสะดุ้ง นอนน้อยไปสินะ ให้ตายเถอะวันนี้ต้องออกไปสืบคดีแล้วสินะ หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินไปที่รูปภาพรูปหนึ่งแล้วยกมือไหว้ แม่เดียร์ไปทำงานก่อนนะ วันนี้อวยพรให้เดียร์ด้วยนะ หญิงสาวพูดเสร็จแล้วหยิบกระเป๋าออกจากบ้านไปทำงาน

สำนักงานสืบสวนเอกชน 

    หญิงสาวเอามือกุ้มอก ความรู้สึกนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย ทั้งที่ผ่านมาตั้ง 9ปีแล้วนะ หญิงสาวถอนใจก่อนเดินเข้าบริษัทไป 

เสียงหัวหน้า: หน่วย 3 ไปลงพื้นตอนกี่โมง 

หน่วยสืบสวน 3 : อีก 5 นาทีค่ะหัวหน้า 

วุ่นวายแต่เช้าเลยแฮะ เปิดประตูเข้าไปในสำนักงานหน่วยงานสืบสวนคดีพิเศษ อ้าวเดียร์มาแล้วเหรอ วันนี้มีคนมาใหม่ด้วยแหละ รีบมาทำความรู้จักเร็วๆ หญิงสาวทำหน้างุนงง หมายความว่ายังไง ไม่เห็นหัวหน้าบอกอะไรเลย ชายหนุ่มพาหญิงสาวมานั่งที่โซฟาแล้วชี้ไปทางหญิงสาวอีกคน มันไม่ไม่ใช่จริงใช่มั้ย...  หญิงสาวอีกคนมองหน้าหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มที่น่ากลัว ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเดียร์ 

...

ความเดิมตอนที่แล้ว

อ้าวเดียร์มาแล้วเหรอ วันนี้มีคนมาใหม่ด้วยแหละ รีบมาทำความรู้จักเร็วๆ   

 มันไม่ไม่ใช่จริงใช่มั้ย... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเดียร์

มีอะไรหรือเปล่าเดียร์เห็นหน้าซีดเชียว ชายหนุ่มถามเดียร์ด้วยความเป็นห่วงพร้อมเอามือจับไหล่เดียร์ที่กำลังสั่น เดียร์เธอโอเคมั้ย? หญิงสาวหันหน้าหนี  โอเคค่ะค่ะ แค่หน้าตาคล้ายกับคนที่ฉันรู้จักน่ะ ชายหนุ่มทำหน้าสงสัย เอ๋~ เหมือนเธอมีเรื่องปิดบังเลยนะ ถ้าไม่โอเคบอกพี่ได้นะ หญิงสาวเดินหนีพร้อมพูดขึ้นว่า เธอคงไม่เคยสำนึกเลยสินะว่าตัวเองเคยทำอะไรมาบ้าง เปิดประตูเข้าไปอีกห้อง

ทำไมฉันต้องมาเจอนางอีกแล้วเนี่ย... คนที่ทำให้แม่ต้องจากไปก็เพราะหล่อนคนเดียว 

...

ร้านอาหาร 12.35 น.

สั่งอาหารหน่อยค่ะ.. ขอเป็นเสี่ยวหลงเปา กับ เป็ดปักกิ่งค่ะ 

30 นาทีต่อมา

สักพักนักพนักงานอาหารที่สั่งมาเซิร์ฟพร้อมกับพูดขึ้นว่าทานให้อร่อยนะครับ จากนั้นพนักงานก็เดินจากไป หลังจากพนักงานเดินจากไปหญิงมองดูอาหารที่แสนอร่อยพร้อมกับพูดขึ้นว่า ถ้ามันจะน่ากินขนาดนี้น่าจะชวนพี่มาทานด้วยน่าจะดี กลิ่นอาหารหอมจริงๆ เลย เริ่มกินแล้วไปทำงานต่อดีกว่า *ในขณะที่หญิงสาวกำลังกินอาหาร อยู่นั้นก็มีเสียงดังจากข้างนอกร้านอย่างดังเหมือนอย่างกับอุบัติเหตุ จนสักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาในร้านพร้อม*พูดขึ้ว่า ใครก็ได้โทรตามหมอให้หน่อย มีคนโดนรถชน ทุกคนต่างแตกตื่น แต่ในขณะที่ทุกคนต่างแตกตื่นหญิงสาวก็รีบออกจากร้านมาดูพร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปที่ถนน หญิงสาวเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งนอนนิ่งอยู่ที่พื้น หญิงสาวจึงรีบวิ่งเข้าไปหาเด็กหนุ่มคนนั้น แต่เมื่อหญิงสาวไปถึงก็ไม่ทันแล้ว เด็กหนุ่มคนนั้นโดนชนจนเสียชีวิต หญิงสาวไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าภาพที่เห็นตรงหน้าจะเป็นจริง สักพักหญิงสาวเหลือบไปมองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังยื่นหัวเราะอยู่มุมหัวถนน พร้อมรอยยิ้มที่แสนน่ากลัว จนภาพเรื่องในอดีตหวนคืนกลับมาอีกครั้ง รอยยิ้มที่แสนน่ากลัวนั้นยื่นยิ้มอยู่ต่อหน้าศพของคุณแม่ของหญิงสาว  ไม่จริง.. เธอทำมันอีกแล้วงั้นเหรอ.. ไม่นะ.. จู่ๆ หญิงสาวก็เป็นลมหมดสติก่อนที่จะรู้สึกว่าตัวเองกำลังนอนอยู่โรงพยาบาล พร้อมกับคุณหมอที่กำลังตรวจอาการ ตื่นแล้วใช่ไหมคะ? เป็นไงบ้างคะ ยังรู้สึกไม่ดีอยู่หรือเปล่าคะ หญิงสาวมองหน้าหมอพร้อมพูดขึ้นว่า ฉันไม่แน่ใจว่าฉันดีขึ้นไหม เพราะตอนที่ฉันเดินออกจากร้านมาจู่ๆก็ภาพตัดเลยอ่ะค่ะ หมอทำหน้าสงสัยแล้วถามเพิ่มเติมอีกว่า อาจจะเกี่ยวกับการทำงานด้วยนะคะ เดี๋ยวหมอจัดยาไว้ให้นะคะ ทานตามที่พยาบาลบอกให้เรียบร้อยแล้วจะออกโรงพยาบาลได้เร็วนะคะ งั้นหมอขอตัวไปก่อนนะคะ ต้องการอะไรเรียกหมอได้เลยนะคะ พอหมอพูดจบก็เดินออกจากห้องไป   นี้มันเรื่่องบ้าอะไรเนี่ย จู่ๆก็มีชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า เดียร์ อาการเป็นไงบ้าง หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย พี่มาได้ยังไง แล้วรู้ได้ไงว่าหนูอยู่โรงพยาบาล พี่รู้ได้ยังไง!! ชายหนุ่มกลั้นขำพร้อมพูดว่า ก็เพื่อนพี่เป็นหมอสักพักยู่ที่โรงพยาบาลนี้ พอดีพี่แวะมาหามัน มันก็เลยถามว่ารู้จักคนที่ชื่อ "วนิภา" มั้ย พี่ก็เลยถามเลขห้องแล้วก็มาหาเนี่ยไงง ชายหนุ่มทำหน้ายิ้มแย้มพร้อมพูดว่า แล้วสรุปได้คุยกันเรื่องไหม ถ้ายังไม่ได้คุยเดี๋ยวพี่ไปคุยเองโอเครไหม หญิงสาวเอามือกุมหัวแล้วหันหน้าหนีพร้อมพูดขึ้นว่า ถึงไม่ถามแบ็ค มันก็ไม่ไปอยู่ดี พรุ่งนี้เดี๋ยวพ่อมันก็ขึ้นรับยศพันตรีแล้ว เดี๋ยวมันก็คงจะออกแล้วไปเป็นตำรวจตามพ่อมันนั่นแหละ พี่ไม่ต้องถามมันก็ได้นิด จู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นมา แล้วรู้ได้ว่าฉันจะลาออก เธอบ้าหรือเปล่านะ กว่าจะเข้ามาทำงานที่นี่มันยากนะเว้ยยยย จะให้ลาออกไปเป็นตำรวจที่วันๆไม่ทำอะไรเลยมัน ก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้วไหมอ่ะ ฉันขอทำอยู่แบบนี้จะดีกว่า เอ่อแล้วก็เรื่องอะไรเหรอที่จะถามอ่ะ หญิงสาวและชายหนุ่มต่างมองหน้าพร้อมกันพูดขึ้นว่า เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอก แล้วนายไม่กลับไปทำงานต่อเหรอ หรือว่าจะไปเที่ยวอ่ะ ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวพร้อมพูดขึ้นว่า ให้ไปเที่ยวที่นี่ไหนก่อน แถวนี้ไม่มีที่ให้เที่ยวอ่ะดิ หญิงสาวส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปที่หน้าตา แล้วหันกลับมาหาแล้วพูด หิวข้าวอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ55555 ชายหนุ่มทั้งสองต่างงุนงงกับคุยพูดของหญิงก่อนจะเดินออกจะห้องไปแล้วปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียว 

...

3 วันต่อมา

    10.56 น. 

รายงานข่าวจากพื้นที่ค่ะ ขณะนี้เหตุเพลิงไหม้ที่คอนโดกลางเมือง ทำให้มีความเสียหายโดยรอบเป็นอย่างมาก และในขณะนี้ทางเจ้าหน้าที่กำลังค้นหาผู้ที่ติดอยู่ในซากตึก (เสียงตึกถล่ม พร้อมเสียงกรี๊ด) เสียงนักข่าวตัดหายไป  ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมหยิบซองเอกสารขึ้นมา เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละเราต้องหาต้นต่อของเพลิง หญิงสาวและชายหนุ่มต่างสงสัยกับเรื่องงานครั้ง เพราะงานครั้งนี้ไม่งานของพวกเขา สักพักหญิงสาวยกมือขึ้นถาม  ฉันขอคัดค้านค่ะ งานครั้งนี้ไม่ใช่งานของเรานะคะ หน้าที่นี้ต้องเป็นตำรวจไม่ใช่เหรอ หลังหญิงสาวพูดจบ เสียงก็แตกออกเป็นสองฝ่ายระหว่างฝ่ายเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ในขณะที่กำลังเถียงกันเรื่องงาน จู่ๆ ประตูก็เปิดออก พร้อมกับตำรวจ 3 นาย เดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า งานครั้งนี้ผมยกให้พวกคุณทำนะครับ พอดีมีงานอื่นที่ต้องทำ ต้องขอโทษด้วยนะครับ เอาเป็นว่าถ้ามีเรื่องอะไรที่ผมช่วยได้ พวกผมก็ช่วยครับ หลังจากตำรวจพูดเสร็จก็เริ่มการประชุมต่อเกี่ยวกับงานครั้งนี้จนเลยไปเวลาไปนานถึง 3 ชั่วโมง

...

คอนโด

   เวลา 20.11 น.

เฮ้อ นี้พวกเราต้องมาลงพื้นที่กันจริงๆ เหรอ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับเอามือกุมที่หัว แล้วพูดขึ้นว่า เลิกบ่นสักทีเถอะ  อย่างนี้ก็มันก็ดึกมากแล้ว เราเอาที่ไหวเถอะ หญิงสาวพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในพื้นที่ที่เกิดเหตุเพลิงไหม้  ถ้ามันจะเกิดเพลิงแบบนี้ก็ควรให้หน่วยดับเพลิงมาตรวจเองดีกว่ามั้ย พวกมีแค่สืบหาข้อมูลเกี่ยวกับการฆ่าแท้ๆ หญิงสาวมองหน้าชายแล้ว เดินออกมาจากซากตึกแล้วสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นถุงบางอย่างที่มีการมัดแน่น เมื่อหญิงสาวเห็นเช่นนั้น หญิงสาวก็เรียกชายหนุ่มออกมาดูตรวจสอบถุงผ้าดังกล่าว แบ็คนายลองดูถุงผ้านั้นให้หน่อยแป๊บหนึ่งเดียวขอโทรศัพท์หาพี่ต้นแป๊บ ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วก้มลงดู เมื่อชายหนุ่มตรวจดูถุงผ้าแล้วกลับผมว่าต้องหาอะไรบางอย่างมาตัดออกเพราะมันถูกมัดแน่นมาก หลังจากชายหนุ่มพยายามหาของมีคมมาตัด ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองมีมีดอันเล็ก ชายหนุ่มไม่รอช้าหยิบมีดที่อยู่ในกระเป๋าออกมาตัดถุงดังกล่าว เมื่อชายหนุ่มตัดถุงผ้าได้ กลับมีกลิ่นเน่าบางอย่างลอยออกมาจากถุงที่ชายหนุ่มเพิ่งตัดออกเมื่อสักครู่ มีหญิงสาวเมื่อกลิ่นลอยออกจากถุง ทำให้หญิงมองไปที่ถุงดังกล่าว อย่างสงสัยแล้วมองหน้าชายหนุ่มอีกครั้งว่ากลิ่นนั้นมันคืออะไร แบ็คนายทำอะไร ทำไมกลิ่นมันถึงได้แรงขนาดนี้ กลิ่นมันเหมือนเนื้อเน่าๆ ที่ถูกทิ้งไว้หลายเดือนแล้วอ่ะ มันเหม็นเกินไปแล้วนะ หญิงสาวเอามือปิดจมูกแล้วเดินออกจากพื้นที่ตรงนั้นที่มีกลิ่นแรง  เอาจริงที่นี่ยังมีกลิ่นพวกนี้อยู่อีกเหรอทั้งๆ ที่นี่เกิดเหตุไปไม่นานเองนะ จู่ๆก็มีเสียงเรียกหญิงสาว เดียร์ เข้ามาดูนี้ก่อนเร็ว หญิงสาวเดินเข้าอีกรอบพร้อมกับผ้าปิดจมูก มีอะไรอีกละ ฉันไม่อยากมายื่นอยู่ตรงนี้นานๆ หรอกนะ ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วชี้นิ้วให้หญิงสาวสิ่งที่อยู่ในถุงผ้าที่ถูกตัดออกเมื่อสักครู่ เมื่อหญิงสาวเห็นสิ่งที่อยู่ด้านในก็ตกใจอย่างสุดขีด พร้อมพูดขึ้นมาว่า ศพ? ทำไมละ เป็นไปยังไง ทั้งที่จนไฟเผาไปหมดแล้วแต่มันถึงยังอยู่อีกละ แบ็คโทรเรียกกำลังเสริมมาด้วย คืนนี้เราต้องทำงานกันอีกนาน ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาคนในหน่วย จนผ่านไปสักพัก ทีมหน่วยงานสืบสวนพิเศษมาถึงพื้นที่กันหมดทุกคนจากนั้นก็เริ่มสืบสวนกันต่อจนถึง ตี 1 

...

ห้องเก็บเอกสาร

  02.13 น.

(ฮัดชิ้ว) ทำไมมันหนาวจังฟะ อยากรีบนอนจังเลยแฮะ เสียงเคาะประตู พี่ว่าน อยู่มั้ยคะ หญิงลุกขึ้นไปเปิดพร้อมพูดขึ้นว่า ดึกขนาดนี้มีอะไรเหรอ หญิงสาวอีกคนยื่นซองเอกสารให้พร้อมพูดขึ้นว่า ช่วยตรวจสอบให้หน่อยได้ไหมคะ พอดีไปเจอศพตอนที่ไปลงพื้นที่เกิดเหตุเพลิงอะค่ะ หญิงสาวทำหน้าสงสัยพร้อมเอามือกุมหัวแล้วพูดขึ้นว่า ลงพื้นเกิดเหตุเองเนี่ยนะ ใครบอกเธอให้แบบนั้น  หญิงสาวเริ่มพูดติดขัด คือว่า.. หัวหน้าเป็นคนบอกอะค่ะ หญิงสาววางซองเอกสารลงแล้วพูดขึ้นว่า งานแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอควรเข้าไปยุ่งเพราะงั้นทางดีตรวจสอบเท่าที่ทำได้ก็พอไม่ต้องลงลึก หญิงสาวยืนใบรายงานให้กับหญิงสาวอีกคนพร้อมกับพูดขึ้นว่า คดีนั้นมันเป็นเรื่องเมื่อ 3 วันก่อนแล้ว อันที่จริงพวกพี่ต้องเป็นคนลงไปตรวจสอบเองแต่ในเมื่อพวกเธอลงไปตรวจสอบกันมาแล้ว ก็ช่วยเขียนรายงานให้พี่หน่อย เพราะยังมีรายงานที่ต้องเร่งทำ หญิงสาวหยิบเอกสารเอาไปเขียนรายงาน

...

คอนโดแห่งหนึ่ง

03.45 น. 

     เสียงเปิดประตู เฮ้อ..  ง่วงเป็นบ้าเลยแฮะ หญิงสาวหันไปมองนาฬิกาที่กำแพง ดึกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ถ้ารู้ว่าจะดึกขนาดนี้น่าจะนอนที่บริษัทก็น่าจะดีกว่า หญิงสาวเปิดโทรศัพท์เลื่อนหาอะไรดูไปเรื่อยๆ  เอกสารที่รุ่นพี่ให้มาจะทำยังไงดีละเนี่ย  หญิงสาวมองดูเอกสารที่รุ่นพี่ให้มาแล้วว่างลงบนโต๊ะก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำพร้อมพูดขึ้นว่า งั้นเอาเป็นว่าพรุ่งนี้ขอลาหยุดชั่วคราวละกัน 

30 นาทีต่อมา

หลังจากผ่านไปสักพักหญิงสาวก็เดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่ห่อหุ่มร่างกายของเธออยู่ หญิงสาวหันไปที่หน้าต่างฝั่งห้องนั่งเล่น เมื่อหันไปหญิงสาวรู้สึกแปลกๆก่อนจะเดินเข้าห้องนอนแต่งตัวเข้านอน เวลาผ่านสักพักจนหญิงหลับ ก็มีเสียงเคาะประตู ด้วยความที่ว่าหญิงสาวนั้นเพิ่งตื่น ทำให้หญิงสาวรู้สึกมึนหัวแล้วทำไมเป็นไม่ได้ยินเสียงนั้นก่อนจะกลับไปนอนต่อจนถึงเช้า 

....

เช้าวันต่อมา

09:38 น. 

เช้าสักที เช้านี้รีบไปทำงานดีกว่าเอกสารที่รุ่นพี่ให้มายังไม่ได้จัดการซะด้วย ต้องรีบทำด้วยมั้ยนะ หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันไปมองนาฬิกาข้างเตียงที่ว่างเอาไว้อยู่ นี้ก็ 9 โมงกว่าแล้วต้องรีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่รุ่นพี่จะมารับดีกว่า แต่เดี๋ยวนะ ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ แต่เช้าเลยแหะ จะโทรไปเช็คถามเรื่องเมื่อคืนก็กังวลแปลกๆ เอาเป็นว่าค่อยถึงที่ทำงานค่อยถามรุ่นพี่เอาละกันตอนนี้รีบไปดีกว่า 

สำนักงาน

เมื่อถึงที่ทำงานหญิงสาวรีบลงจากรถพี่ที่ทำงานแล้วรีบเดินตรงเข้าที่ทำงานไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับจะมีเรื่องบ้างอย่างเกิดขึ้น จนเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาในสำนักงานเธอก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูกก่อนจะเดินไปที่เคาน์เตอร์พี่ที่ทำงานในสำนักงานเดียวกัน แล้วถามถึงสภาพอากาศในที่ทำงาน พี่ฟ้า ทำไมวันนี้ทุกคนทำตัวแปลกๆจัง หญิงสาวมองหน้าแล้วพูดขึ้้นว่า ทุกอย่างก็ปกตินะ เธอกังวลอะไรอยู่หรือป่าว หญิงสาวมองหน้ารุ่นพี่ก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงาน เมื่อถึงหน้าห้องทำงานหญิงสางยืนครุ่นคิดสักพักก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง พร้อมกับเห็นชายหนุ่มสองคนกับหญิงสาวอีกคนกำลังทะเลาะกัน หญิงสาวตกใจพร้อมเอามือปิดปากก่อนเดินออกจากห้องไป นี้มันเรื่องอะไรกันทำไมอยู่ๆ ถึงทะเลาะกันละ ปกติฉันไม่ค่อยพวกนายทะเลาะกับเอวาเลยนะ พวกนายมีเรื่องอะไรกัน ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้าหญิงสาวก่อนจะพูดขึ้นว่า เธอไม่จำเป็นต้องรู้หรอก อีกอย่างเธอไม่ต้องไปสนใจยัยเอวาให้มากนักนะ ชายหนุ่มอีกคนเดินไปที่ประตูแล้วพูดขึ้นว่า เอาเป็นว่าไม่ว่ายังไงเธอก็อย่ามายุ่ง เมื่อหมดหมดคำพูดชายหนุ่มเปิดประตูแล้วเดินออกไปด้วยความโกรธ จากนั้นหญิงสาวก็หันไปมองที่ประตูแล้วพูดขึ้นว่า นี้มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ยย..

13:27 น. 

เฮ้อ~ ในที่สุดงานก็เสร็จไปแล้วหนึ่งชิ้น วางแฟ้มเอกสารที่ทำเสร็จแล้วไว้ข้างคอมและหันกลับไปมองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะชายหนุ่มทึ่วางไว้เป็นกอง ถ้าจะทับงานให้มันมากกว่าเดิม ก็ช่วยเก็บไว้ทำคนเดียวด้วยเถอะค่ะ!! แฟ้มเอกสารวางเป็นกองไม่ยอมทำ พอเขาบอกเร่งส่งดันให้ฉันมาช่วยทำอีกนะ! หญิงสาวพูดด้วยความโกรธก่อนจะกลับไปนั่งทำงานต่อ ไม่นานจู่ๆ ก็มีชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินเข้ามา ขอโทษนะคะ ที่นี่ใช่หน่วยงานพิเศษมั้ยคะ หญิงสาวที่นั่งทำงานอยู่ก็หันหน้ามาหาต้นเสียงพร้อมพูดขึ้นว่า ใช่ค่ะ มีอะไรหรือป่าวคะ หญิงสาวต้นเสียงหันมองชายหนุ่มที่มาด้วยกันพร้อมทำหน้ากลุ้มใจ ก่อนจะขอไปคุยส่วนตัวได้ไหม 

ห้องรับแขก 

มีอะไรหรอคะ ถึงต้องการที่ที่เป็นส่วนตัวแบบนี้ หญิงสาวอีกคนทำหน้ากังวลก่อนจะพูดขึ้นว่า ฉันอยากให้คุณช่วยอะไรหน่อยได้ไหม หญิงสาวพยักหน้าแล้วหญิงสาวอีกคนก็เล่าเรื่องที่ขอร้องมา  "คือเรื่องเป็นแบบนี้นะคะ ลูกชายกับลูกสาวของเขาไปเล่นกับเพื่อนบ้านที่เพิ่งย้ายเข้ามาให้มาได้ ประมาณ 4-5 เดือนอ่ะค่ะ แล้วที่นี้ทุกคืน ฉันมักจะได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กผู้หญิงน่ะคะ แต่บ้านหลังนั้นมีแค่ผู้ชายคนเดียว ฉันสงสัยเลยโทรแจ้งตำรวจไป พอตำรวจเข้าไปตรวจก็ไม่พบอะไรเลย แต่ที่แน่ฉันได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ตลอดทุกคืนเลยค่ะ แล้วเมื่อไม่น่านี้เจ้าของบ้านก็เสียชีวิต โดยที่ไม่มีใครรู้เลยค่ะว่าเป็นอะไร แต่ถึงยังไงเจ้าของบ้านเสียชีวิตไปแล้วก็ตามแต่เสียงเด็กร้องไห้ ฉันยังได้ยินทุกคืนเลยค่ะ " เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ถึงฉันจะพูดอะไรเบลอไปหน่อยก็ขอโทษด้วยนะคะ ฉันกังวลมากๆเลยค่ะ เพราะงั้นช่วยไปสืบให้หน่อยได้ไหมคะ หญิงสาวทำหน้างุนงงแล้วก็พูดขึ้นว่า นั้นเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะคนในทีมกับหัวหน้าใหเรียบร้อยก่อน แล้วก็อันที่จริง ฉันก็ไม่ได้อยากจะว่าคุณบ้าหรออะไรหรอกนะคะ แต่สิ่งที่คุณพูดมามนอาจจะมีแค่คุณที่จิตหลอนก็ได้นะคะ หลังหญิงสาวพูดจบ ชายหนุ่มก็เดินเข้ามา นี้! เธอลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้เธอต้องทำอะไร หญิงสาวทำหน้างุนงงพร้อมพูดขึ้นว่า วันนี้ฉันต้องทำ... ต้องทำ.. ต้องทำอะไร.. อ๋อ! นึกออกแล้ว วันนี้มีประชุมนี้น่า... หญิงรีบหัดไปดูเวลา 4โมงกว่าเอง.. ว่าแต่เขาเริ่มประชุมกันกี่โมงนะ ชายหนุ่มทำหน้าเหนื่อยใจแล้วยื่นเอกสารให้ หญิงสาวรับเอกสารจากชายหนุ่ม แล้วดูเวลาที่ระบุบ 4โมง50 .. หญิงสาวรีบวางเอกสารลงแล้วรีบเดินออกจากห้อง ชายหนุ่มหันมาหาหญิงสาวอีกคนหนึ่งพร้อมพูดขึ้นว่า เอาเป็นว่าคุณค่อยมาวันอื่นนะครับ วันนี้พวกเรายุ่งมากๆ ต้องขอโทษด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะนัดวันให้นะครับ ถ้าคุณสะดวกวันไหนก็แจ้งได้เลยนะคะรับ ยื่นใบติดต่อให้ อันนี้เบอร์ติดต่อผมนะครับ วันนี้ต้องขอโทษด้วยนะครับ หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มแล้วรับใบที่ชายหนุ่มให้มา ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวฉันจะมาวันหลัง หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วเดิน ออกจากห้องไป