ในคืนที่หนาวเน็บฝนโปรยปรายลงมาบ้างเบาทำให้บุคคลผู้หนึงเงยหน้าหาทองฟ้าสีครึมมีเมฆปกครุมทั่วเวหา​ บุรุษ​ผู้นี้ใบหน้าเรียวยาวครายผู้หญิงแต่ดูไม่เบาะบาง​ สูง175 มีผมยาวสีน้ำตาล

ด้วงตาสีฟ้าเขียวใส่อาภรสีด่ำแขนยาวรูปร่างดูมีผูมถายเขาเดินไปที่บาร์​Dream Sraiที่นันเมาะแก่การนัดผบ "ทำไหมนายมาช้าจัง​ ฟอเรน​ อาร์เตอร์รี"

"นายก็มาก่อนช้าเหมือนกัน​ มาดิส "

"เอานะ​ นายก็มาช้าฉันก็มาช้า​ถือว่าเสมอ"

นี้คือเพือนผมชื้อ​ มาดิส​ สแควช์ส​ เป็นผู้ชายผิวขาวสูง166 รูปหน้าออกกลมยาว​ ตาสีน้ำตาลส้ม​ ผมสีแดงอมน้ำตาล​ มีอาชีพเป็นเชฟ​เราผบกันที่ต่างแดนในกรุงบ๊อกคา

.

ภาพไม่เกียวกับเนื่อหานะฮะ! (^o^)

. ผมและเพื่อนเรากำลังเดินทางไป เชอร์แลนด์

เกาะแห่งการค้าขายเป็นเมืองที่เจริญ​รุ่งเรือง​ที่สุดในหมู้ประเทศทั้ง​5ประเทศ​ ได้แก่​ ประเทศฟรานซ์

ไนล์เครียด​ คาโนวาล เชอร์​แลนด์​ บาเบียราส

:ประเทศฟรานซ์​ เป็นภูมิประเทศเป็นเขตเมืองหนาวที่มีพืชเมืองหนาวเป็นจำนวนมาก​ จึงนิยมปลูกพืชจำพวกเบอร์รี​ ส่งอาหารแช่แช็งออกจากประเทศ

:ประเทศ​ไนค์เครีย​ เป็นภูมิประเทศ​เขตเมืองร้อนมีแร่เป็นจำนวนมากจึงมีการผลิตอาวุธ​ เครื่องประดับ​ส่งออกขาย​ออกนอกประเทศ

:ประเทศ​คาโนวาล​ เป็นภูมิประเทศ​เขตเมืองอบอุ่นออกเย็น​ชื้นจึงเป็นเมืองที่มี​ สมุนไพรหายากมาในประเทศ​ เป็นประเทศที่ขึนชื้อเรื่องการแพทย์​ จึงมีการรับนักเรียน​เข้ามาศึกษา​เป็นจำนวนมาก

:ประเทศเชอร์​แลนด์​ เป็นปรเทศที่อยู่​ใกล้​คาโนวาน

จึงได้รับอิทธิพล​เรื่องอากาศประเทศนี้มีธัญพืช​อย่างเช่น​ นม​ ข้าว​ น้ำตาล​ ข้าวโพด​ ข้าวโอ๊ต​ น้ำมันมะกอกเป็นตน​ จึงทำการส่งขายจำพวกอาหาร​ ขนมหวาน

:ประเทศ​บาเบียราส​ เป็นภูมิประเทศ​น้ำอุ่นจึงทำการประมงกันสวนใหญ่​และมี​ ต้นไม้เนื้อแข็งแต่เบาจำนวนมากมีการค้าขายกันและส้งออกนอกประเทศ

เรือเดินทางมาที่เชอร์​แลนด์​ผมได้เข้ามาอยู่ในห้องที่ประดับตกแตงอยางดีมีรูปทะเลทราย​อยู่​ในห้องมีขวดแก้วข้างในเป็นเรือสีสันสวยงามน่ามองมีเบาะอยู่​ 2ฝัง​ มีตู้อยู่ข้างซ้ายมือของผมเป็นตู้ที่แปลกโดยที่ข้างใน​เป็นตู้ขน่ดใหญ่​แต่ภายนอกเป็นขนาดเล็ก​ ทางด้านขวาของผมมีที่ใสอาหารใช้เวทมนตร์​เป็นสือกลางในการทำความเย็น​ ผมกำลังเป็นที่นอนให้เพื่อน​ผมอยู่

."ไง​ อีกนานแค่ไหนกว่าจะถึง​ เชอร์​แลนด์​"

"...งือ....ไม่รุสิ​ "

" หลับสบายไหม​ บนไหนข้าเนียน​"

"อืม.... สบายมากครับ"

"เฮอ​ " ดูสิครับ​ มาดิส เขาพูดหน้าตาย

" หิวไหม​ เอาขนมปังแซนด์วิช​ไปกินลองท้องก่อน​"

เขารับจากผมไปแล้วมองดูนิดหน่อย​แล้วหันมายิมให้ผมแล้วขอบคุณ​ ผมยุดชะงักไปสักพัก

" ฟอเรน ขอน้ำด้วยครับ​ "

" อืม.. " ผมส่งน้ำสีส้มออกสีแดงสวยงามให้เขา

ผมลุกจากเก้าอี้​ระหวางนันก็มีเด็กผู้หญิง​ผมสีเหลืองเหมือนตกใจอะไรบ้างอยางแล้ว​ขอเข้าไป

เธอเข้าไปสุกในตูเสื้อ

ปึง! ปึง! ปึง!​ ปึง! " เปิดประตู​เดียวนี้!!"

" สักครู่​ครับ​" มาดิส​ หันไปมองตู้​สัก​พักแล้วหันมาเปิดประตู

" เห็นทาตหลบหนีไหม! " พวกเขาตะโกนดังลั่น

ผมหันไปมองเพื่อนสักครู่​ " ไม่​ เราไม่เห็น​ " ผมจ้องพวกเขา​" ถ้าเห็นผู้หญิง​ผมสีทองเหลือง​ให้ส่งมาให้ ส่งมันมาที่สำนักงานลงทะเบียนทาต​" สำนักงานลงทะเบียนทาต​ เป็นสถานที่รับทาต​และ​ขายทาตให้กับพวกคนรวยมีเงินมากพอจะซื้อทาตที่มีคุณภาพ​

ไปใช้ในคฤหาสน์​

" เธอเป็นใคร​" ผมถาม

เธอ​ออกมาจากตู้เสื้อผ้า​ ตัวเธอสันระริก​ เหมือนเธอกลัวอะไรสักอย่าง​

" .พวกกก..มันไปรึยังง.. " เธอปากสันจนพูดไม่ชัด

" ทำไหมพวกเขาถึงตามเธอ​? " มาดิสว่า

" ตัวเธอดูไม่เหมือนทาต.... เธอเป็นคุณ​หนู​ ตกูลไหน​" ฟอเรนว่า

เธอทำสีหน้าตกใจ!! เหมือผมพูด