"พราวยังไม่พร้อมที่จะหมั้นกับพี่เทพตอนนี้น่ะค่ะคุณพ่อ"

ฉันชื่อพริ้งพราวและคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ ก็คือคุณพ่อกับคุณแม่ฉันเอง

"แต่พ่อได้เลือกคนที่เหมาะสมไว้ให้ลูกแล้ว"

ปี2020แล้วแต่การคลุมถุงชนยังไม่ได้หมดไป พ่อของฉันต้องการให้ฉันแต่งงานกับคนที่เค้าเลือกไว้ให้นั่นก็คือพี่เทพเค้าก็เป็นคนดีน่ะแต่จะทำยังไงได้ก็ฉันไม่ได้รักเค้าเราโตมาด้วยกันมันเลยทำให้ฉันคิดกับเค้าแค่พี่ชาย

"แต่พราวพึ่งเรียนจบพราวขอไปเที่ยวก่อนได้มั้ยค่ะพราวจะไปหาพี่น้ำหอมค่ะ"พี่น้ำหอมคือลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง

ฉันได้แต่ขอปัดๆไปก่อนเดี๋ยวเอาไว้กับมาจากบ้านพี่น้ำหอมค่อยคิดกันอีกที

"คุณค่ะให้ลูกได้ไปพักผ่อนบ้างก็ดีน่ะค่ะ" ใช่แล้วคุณแม่ของฉันใจดีที่สุด

"งั้นก็ได้ แต่กลับมาแกต้องพร้อมที่จะแต่งงานได้แล้วน่ะ" 

เฮ้อ!!!รอดไปได้อีกช่วงนึง 

ณ จังหวัดหนึ่งของภาคใต้ในประเทศไทย

พี่น้ำหอมได้ยืนรอฉันที่หน้าบ้านแล้วฉันลงจากรถเราโผลกอดกันด้วยความคิดถึง

ฉัน:ลุงสมค่ะกลับได้เลยน่ะค่ะแล้วเดี๋ยวถ้าพราวจะกลับพราวจะโทรไปค่ะ

ลุงสม:ครับคุณหนู

ฉัน:ขับรถกลับดีๆน่ะค่ะ 

ลุงสมคนขับรถได้ขับรถออกจากบ้านไปแล้วฉันและพี่น้ำหอมก็ได้เดินเข้าบ้าน

พี่น้ำหอม:ดูเครียดๆน่ะมีอะไรรึเปล่า

ฉัน:ก็จะเรื่องอะไรซะอีกพี่หอมคุณพ่อก็จะบังคับให้แต่งงานกับพี่เทพอ่ะ

พี่น้ำหอม:อ้าวเค้าหล่อน่ะเป็นถึงลูกนายตำรวจใหญ่ก็ไม่เห็นจะต้องเครียดเลยหนิ

ฉัน:เค้าก็ดีทุกอย่างแต่มันติดตรงที่ไม่ได้รักไง เราหยุดคุยเรื่องนี้กันเถอะว่าแต่คืนนี้ไปเที่ยวไหนกันดี

พี่น้ำหอม:พี่ติดงานอ่ะพราวต้องไปคนเดียวแล้วแหล่ะ

ฉัน:งั้นวันพรุ่งนี้ก็ได้หนิพี่เป็นถึงลูกเจ้าของบริษัทหยุดไม่ได้เลยหรอ

พี่น้ำหอม:พี่ไม่ได้ทำงานที่บริษัทของพี่

ฉัน:อ้าวแล้วพี่ทำงานที่ไหนล่ะ

พี่น้ำหอม:พี่เป็นแม่บ้านอ่ะ

ฉัน:ห๊ะ!!!!พี่น้ำหอมอันที่จริงเงินที่พี่มีอยู่ใช้ทั้งชาติก็ยังไม่หมด ขอเหตุผล

พี่น้ำหอม:เรื่องมันยาวเอาเป็นว่ารถพี่เอาไปใช้ได้เลยน่ะแล้วก็บ้านหลังนี้อยู่ได้ตามสบายพี่ไปก่อน (แล้วพี่น้ำหอมก็รีบออกไปจากบ้าน )

แล้วฉันก็ต้องไปเที่ยวคนเดียวสิน่ะช่วงค่ำๆฉันก็แต่งตัวออกไปเที่ยวผับดีกว่าผ่อนคลายบ้าง 

ผับ ss

ฉันนั่งจิบเครื่องดื่มฟังเพลงไปเรื่อยๆ

"มาคนเดียวหรอครับ"ฉันหันไปตามเสียงเป็นผู้ชายคนนึงดูท่าทางขี้หลีสุดๆ

ฉัน:เอ่อค่ะ มาคนเดียวแต่ก็จะกลับแล้วค่ะ

"ให้ผมไปส่งมั้ยครับ" ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจเลยแฮะกลับดีกว่า

ฉันจ่ายเงินแล้วรีบเดินออกมาจากร้านแต่ผู้ชายคนนั้นเดินตามมาติดๆจนถึงรถฉันเค้าคว้าแขนฉัน 

"เล่นตัวนักน่ะ"

ฉัน:ปล่อยน่ะ ช่วยฉันด้วย โอ้ย!!! (เค้าต่อยเข้าที่ท้องฉัน)

ฉัน:ช่วววยด้ววย (ทุกอย่างดับวูบ)

ปล.เรื่องของพี่น้ำหอมก็มีน่ะ รอติดตามน่ะจ๊ะ คอมเม้นต์+❤ให้ไรท์ด้วยน่ะค่ะทุกคน

ฉันกระพริบตาปรับแสงรู้สึกมึนหัวนิดๆฉันลืมตาขึ้นห้องนอนที่ดูกว้างตกแต่งเฟอร์นิเจอร์สีขาวและดำ ที่นี่ไหนฉันก้มมองดูเสื้อผ้าตัวเองฉันอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขาสั้น 

ฉัน:กรี๊ดดดดดด

"เป็นอะไรของเธอ ยัยขี้เมา" เสียงนั่นเดินออกมาจากห้องน้ำ

ผู้ชายอะไรดูดีเป็นบ้า อุ๊ตะ!!!ว่าแต่นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน

ฉัน:นายเป็นใครแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน (ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย)

"ฉันเป็นคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อคืน แล้วตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงของฉัน"

ฉัน:ดะเดี๊ยวน่ะ เอาใหม่ฉันไม่เข้าใจ(มันดูย้อนแย้งกันยังไงไม่รู้แฮะ)

"เมื่อคืนมีคนจะฉุดเธอแล้วฉันก็ช่วยเธอไว้ แล้วตอนนี้เธอก็เป็นเมียฉันแล้ว"( นายนี่พูดได้หน้าเฉย เหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย)

ฉัน:อะอะไรน่ะ ฉันเป็นเมียนายแล้ว😲😲😲

"ทำไมเป็นเมียฉันไม่ดีตรงไหน ใครๆก็อยากเป็นเมียฉัน" (จ๊ะพ่อรูปหล่อ แต่นี้ฉันยังไม่รู้จักนายด้วยซ้ำฉันได้แต่คิดในใจ)

"ฉันชื่อ ผสุ แล้วอายุฉันก็มากกว่าเธอเพราะฉะนั้นเรียกฉันว่าพี่ผสุด้วยน่ะครับ"(ทำไมพูดแล้วต้องเอาหน้ามาใกล้ๆฉันด้วย ฉันจะละลายแล้วน่ะ)

พี่ผสุ:แล้วเธอล่ะ ชื่ออะไร

ฉัน:ฉันชื่อ พริ้งพราว แล้วพี่รู้ได้ไงว่าฉันอายุน้อยกว่า

พี่ผสุ:นี่ไง (เค้าชูบัตรประชาชนฉันขึ้นมา)

ฉัน:นี่พี่ค้นกระเป๋าฉันหรอ

พี่ผสุ:ก็เธอเป็นเมียฉันแล้ว ฉันก็ต้องรู้มั้ยว่าเธอเป็นใคร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก(เสียงเคาะประตู)

พี่ผสุ:ใคร

"นายน้อยครับ นายใหญ่เรียกพบครับพร้อมกับผู้หญิงที่นายน้อยพามาด้วยครับ" (ฉันมองหน้าพี่ผสุประมาณว่าฉันด้วยหรอ เค้าพยักหน้า)

พี่ผสุ:เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ

พี่ผสุลากฉันมาถึงที่ห้องโถงใหญ่ของบ้านที่มีแต่ผู้ชายแต่งตัวดูเหมือนโจรทั้งนั้นเลย และมีชายสูงวัยดูเคร่งครึมนั่งอยู่ที่โซฟาของห้อง

"แกไม่คิดจะพาเมียมาแนะนำพ่อแกหน่อยรึไงผสุ"  

พี่ผสุ:ผมคิดว่าพ่อไม่ว่างนะครับ

ฉัน:สวัสดีค่ะ (ฉันยกมือไหว้พ่อของพี่ผสุ)

"สวัสดีหนู ชื่ออะไรล่ะ" (พ่อของพี่ผสุก็ดูใจดีน่ะ)

ฉัน:หนูชื่อพริ้งพราว เรียกพราวเฉยๆก็ได้ค่ะ

"อืมชื่อเพราะดี ว่าแต่แกเถอะจะแต่งงานมั้ยทำแบบนี้ลูกสาวเค้าเสียหายน่ะ" (ห๊ะ😲แต่งงาน!!ฉันหนีงานแต่งงานเพื่อมาเจองานแต่งงาน แต่ฉันเป็นเมียเค้าไปแล้วหนิหน่าก็ต้องแต่งใช่มั้ย )

พี่ผสุ:แต่งครับพ่อไวที่สุดยิ่งดี

ฉัน:ต้องรีบขนาดนั้นเลยหรอ

พี่ผสุ:ใช่สิ

"แล้วเดี๋ยวฉันจะจัดการให้ แกพาเมียไปพักผ่อนได้แล้ว"

พี่ผสุ:ครับพ่อ(จ๊ะลากฉันมาแล้วก็ลากฉันไป)

ห้องนอน

ฉัน:พี่ฉันขอถามหน่อย พี่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่พึ่งรู้จักแค่คืนเดียวเนี่ยะน่ะ

พี่ผสุ:อืม มีอะไรแปลก (เขาพูดพร้อมกับทำหน้ากวน ๆ)

ฉัน:มีอะไรแปลก พี่จะบ้าหรอนี่มันเรื่องแต่งงานน่ะ

พี่ผสุ:ตอนนี้เธอเข้ามาอยู่ในชีวิตฉัน นั่นหมายความว่า จากนี้ชีวิตของเธอต้องตกอยู่ในอันตรายแต่ฉันจะปกป้องเธอเอง

ฉัน:ขนาดนั้นเลยหรอ

พี่ผสุ:เอาเป็นว่าตระกูลฉันมีคู่อริเยอะ แล้วไอ้คนที่มัน จะฉุดเธอเมื่อคืนมันก็เป็นลูกน้องของอีกฝั่งนึง แล้วมันก็คงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน เพราะฉะนั้นเธอต้องอยู่ข้างๆฉัน ถ้าไม่อยากโดนฉุด

ฉัน:😲😲😲(เฮ้อ!!!บอกฉันทีว่าฉันไม่ได้ฝัน)

พี่ผสุ:ทีนี้เรื่องของเธอบ้าง เธอไม่ใช่คนที่นี่ใช่มั้ยเพราะฉันไม่เคยเห็นหน้า

ฉัน:ใช่ คือฉันหนีงานแต่งงานมาอ่ะ 

พี่ผสุ:สมัยนี้ยังมีอยู่หรอคลุมถุงชน แสดงว่าที่บ้านของเธอ คงมีชื่อเสียงน่าดูถึงจะต้องคลุมถุงชนให้ลูกสาวแต่งงานกับคนที่เลือกเพื่อให้เป็นน่าเป็นตากับตระกูล ฉันพูดถูกมั้ย

ฉัน:ถูกต้อง 

พี่ผสุ:งั้นไปแต่งตัวซะเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปพบกับแม่ใหญ่

ฉัน:แต่ฉันไม่มีเสื้อเลยน่ะ

พี่ผสุ:เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันให้ลูกน้องไปซื้อใส่ตู้ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว (จริงๆแล้วพี่ผสุก็ดูเป็นคนดีน่ะ )

ฉันรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวพี่ผสุได้นั่งรอที่โซฟาของห้องแล้ว