ห้องขัง
ฝันร้าย
แม่ของ...
ที่รัก..
คุณแน่ใจนะว่าพามาถูกน่ะ ไม่ได้พาหลงอีกนะคะ
พ่อของ...
อีกนิดเดียว //ขับรถช้าๆ
พ่อของ...
แล้วลูกเป็นยังไงบ้าง
แม่ของ...
หลับไปแล้วค่ะเห็นหลับมาซักพักแล้ว
พ่อของ...
ครับ แล้วนี่คิดยังไงถึงให้ผมพามาที่นี้หรอครับบรรยากาศชวนขนรุกสุดๆเลย
แม่ของ...
ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แม่บอกว่ามีเรื่องสำคัญมากๆอยากให้เราไปหาท่านโดยด่วน
พ่อของ...
เวลาแบบนี้เนี่ยนะ ถ้ามันไม่สำคัญจริงๆผมคงต้องมีน้ำโหบ้างล่ะนี่ผมลางานมาโดยเฉพาะเลย
แม่ของ...
แต่ก็แปลกนะคะ ทำไมถึงให้มาที่นี้ไม่ใช่ที่บ้านและแถมยังเป็นป่าอีก
สองสามีภรรยาได้ขับรถมาหยุดอยู่หน้าคฤหาสน์หลักใหญ่ที่ดูจะร้างมาหลายปี
แม่ของ...
หรือว่าแม่จะซื้อบ้านใหม่ให้เรากันคะเนี่ย!? อร้ายย
พ่อของ...
จ..จริงหรอเนี่ย!?
แม่ของ...
แม่น่าจะอยู่ข้างในนะคะจะว่าไปคฤหาสน์หลังนี้ดูเก่าไปหน่อยนะคะแต่ก็โอเคถ้าจ้างคนมาจัดการให้ก็คงจะดีขึ้น
พ่อของ...
คุณพาลูกเข้าไปก่อนเลยนะเดี๋ยวผมจะจัดการอะไรนิดหน่อย
แม่ของ...
ค่ะ //อุ้มลูกเดินล่วงหน้าไปก่อน
พ่อของ...
โธ่เอ้ยย พวกกิ่งไม้ขูดสีรถหมดเลย มีเรื่องให้เสียเงินอีกแล้วเรา
เมื่อสิ้นเสียงนั้นคุณพ่อของ..ก็วิ่งตรงเข้าไปในคฤหาสน์
พ่อของ...
ปัง! //ถีบประตูเข้ามา
ที่รักเป็นอะไรรึเปล่า!?
แม่ของ...
//หลบอยู่หลังโซฟา
อือ! ชั้นเอาอยู่คุณรีบไปช่วยลูกเถอะพวกมันจำตัวลูกเราไป!?
แม่ของ...
ไม่มีเวลามาเล่าแล้วไปก่อน มันไปทางนั้น! //ชี้ไปตรงโถงทางเดินขนาดใหญ่
พ่อของ...
พวกมันมีเยอะเกินไป ผมฝ่าไปไม่ไหวแน่!
แม่ของ...
เดี๋ยวชั้นจัดการให้เอง!
พอแม่ของ..พูดจบเธอก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วพื้นบริเวณไกล้เคียงก็เริ่มพังและแตกลอยขึ้นพุงตรงไปกลุ่มคนร้ายหลายจุด
พ่อของ..ได้วิ่งตรงไปตามโถงทางเดินขนาดใหญ่พร้อมร้องเรียกชื่อลูกของตน ลูก! เคท!
ระหว่างที่กำลังวิ่งตามหาลูกของตนอยู่นั้นก็ได้มีเสียงปืนกลยิงระรัวติดต่อกันจนหูอื้อไล่ตามหลังมาติดๆ
พ่อของ...
อือ!! //โดนยิงที่ขา
ทหาร
พวกแกหนีกันไม่พ้นหรอกลูกของพวกแกก็ด้วย!
พ่อของเคทนอนขดตัวชาร์จพลัง จู่ๆก็มีแสงสีส้มออกมาทะลุตัวเขาก่อนที่มันจะระเบิดทำเอาบริเวณนั้นพังไปเกือบหมด
เหลาลูกน้องของ..ได้รุมยิงปืนไฟฟ้าแรงสูงไปที่แม่ของเคท
พ่อของ...
อ..อ่า //รุกขึ้น
พ่อของ...
ใช้พลังไปเยอะเลยเรา
พ่อของเคทได้วิ่งตามหาลูกของตนต่อไปจนไปหยุดอยู่ที่ห้องๆหนึ่งพร้อมกับเห็นผู้หญิงแปลกหน้าที่กำลังอุ้มลูกของตนอยู่
พ่อของ...
เห้ยมึงหยุดอยู่ตรงนั้นเลย!
คุณริน
หืม.. ยังไม่ตายอีกหรอ
พ่อของ...
มึงจะทำอะไรลูกกูหยุดเลยนะเว้ย!
คุณริน
ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก แค่จับไปเป็นหนูทดลองตัวใหม่ของงานชั้นก็แค่นั้นเอง
คุณริน
เด็กที่เกิดมาพร้อมกับพลังวิเศษ.. ไม่ควรปล่อยไว้ให้อยู่ในโลกภายนอกแบบนี้
พ่อของ...
หนูทดลงทดลองอะไรเอาลูกกูคืนมานะเว้ย!
มีมือตัวละครปริศนามาจับไหล่ชิว[พ่อของเคท]จากด้านหลังพอสิ้นเสียงปริศนานั้นชิวพ่อของเคทก็ล้มลงกับพื้นพร้อมกับกำลังจะหลับ
คุณริน
ไม่ต้องห่วง.. ชั้นสัญญาเขาจะทรมานเอามากๆแน่นอน มุฮ่าๆๆ //หัวเราะ
จะให้ชั้นทำยังไงต่อดีคะคุณริน เสียงปริศนาพูดขึ้น
คุณริน
ลบความทรงจำพวกมัน เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น พวกมันไม่เคยมาที่นี้ พวกมันไม่มีลูกและพวกมันเป็นคนธรรมดาไม่มีพลัง.. ลบมันให้หมด
อุแว๊! อุแว๊! เสียงเด็กทารกร้อง
อาไมล์[004]
เป็นอะไรรึเปล่า?
เคท[407]
ป..เปล่า แค่ฝันร้ายน่ะ
ฝืน
อาไมล์[004]
นี่คุณเคทคับ เมื่อกี้คุณเป็นอะไรรึเปล่า รู้มั้ยว่าคุณร้องดังมากเลยบอกผมได้นะ มีเรื่องอะไรหรอ
อาไมล์ หมายเลข004
อายุ:16
ส่วนสูง:164
น้ำหนัก:52
พลัง:หายตัว/สร้างคลื่นกระแทก
ระดับความอัตราย:B+
เคท[407]
ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่เป็นไร แค่ฝันร้ายนะ
เคท หมายเลข407
อายุ:16
ส่วนสูง:166
น้ำหนัก:56
พลัง:บีบอัดสิ่งของ/ปลิ้นสิ่งของด้านในออกมา
ระดับความอัตราย:A
มิเรย์[204]
นี่จะถึงเวลาฝึกแล้วนะเร็วๆเข้า ชั้นจะรอตรงหน้าห้องอาบน้ำและกัน
เคท[407]
ไกล้แล้วๆรอแปปคร้าบบคุณมิเรย์
ผ่านไปซักพักทั้งอาไมล์และเคทก็ออกมาจากห้องอาบน้ำร่วม
มิเรย์[204]
ชักช้าอะไรแบบนี้ไม่ไหวเลยนะพวกนาย
มิเรย์ หมายเลข204
อายุ:23
ส่วนสูง:170
น้ำหนัก:56
พลัง:สะกดจิตหรือบงการคนอื่นโดยการสัมผัส
ระดับความอัตราย:A
เคท[407]
ขอโทษแล้วกันคับที่ทำให้เป็นห่วง
มิเรย์[204]
ใคร? ใครเป็นห่วงพวกนาย!
มิเรย์[204]
ทุกคนเขารอกันอยู่หากพวกนายไปสายจะโดนทำโทษกันหมดลืมกันแล้วรึไง
เคท[407]
ล..ลืมไปซะสนิทเลยงั้นเรารีบไปกันเถอะ!
ทั้งสามได้พากันวิ่งไปที่ห้องฝึกร่วม
คุณริน
เหลือเวลาอีก.. 3 2 1-
อาไมล์[004]
ม..มา อ่า.. แล้วคับ
คุณริน
พวกเธอมาสาย ทุกคนต้องถูกลงโทษทั้งหมด
ริน ระดับต้นๆของบริษัท
อายุ:35
ส่วนสูง:173
น้ำหนัก:59
หน่วย:คุม/ฝึกเด็กทดลอง
ระดับความอัตราย:A+
โหหห!! เสียงทุกคนในห้องเป็นเสียงเดียวกันหมดพร้อมกับสายตานับร้อยที่จ้องมองมาทางทั้งสามคน
มิเรย์[204]
โหคุณรินคะ พวกเรามาช้ากันแค่วิเดียวเองอนุโลมให้ไม่ได้หรอคะ //ค่อยๆเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
คุณริน
นี่เธอคิดจะใช้พลังกับชั้นงั้นหรอ
เสียงคลื่นลำโพงแปลกๆดังขึ้นทำเอาทุกคนในห้องรีบเอามือมาปิดหูพร้อมกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เสียงคลื่นยังดังอยู่ไปซักพักก่อนที่มันจะหยุดลง
คุณริน
เอาล่ะทุกคนไปซ้อมกันต่อได้
เคท[407]
อ..อือ อืออ! //พยายามใช้พลังบีบกล่องเหล็กขนาดเล็ก
เคท[407]
อืออ!! อ๊าก!! ทำไมไม่ได้ผลนะ
อาไมล์[004]
พักก่อนดีมั้บคับคุณเคทฝึกมานานมากแล้วนะคับ
เคท[407]
ไม่ ผมจะไม่หยุดจนกว่าจะทำได้ อืออ!
มิเรย์[204]
คุณผู้คุมคะ ชั้นไม่อยากซ้อมกับสัตว์พวกนี้แล้ว ขอออกไปที่โรงอาหารได้รึเปล่า
ทหาร
นี่เธอจะขัดคำสั่งของทางนักวิจัยงั้นหร-
มิเรย์[204]
//จับมือผู้คุม
มิเรย์[204]
ไปหาเครื่องดื่มดีๆมาให้ชั้นซักขวดซิ แล้วก็ขอแบบเย็นๆด้วยล่ะ
มิเรย์[204]
นั่นพวกนั้นขยันซ้อมกันจังนะ
มิเรย์[204]
ไม่รู้จะซ้อมอะไรนักหนา
มิเรย์[204]
//เดินไปหาเคท/อาไมล์
มิเรย์[204]
นี่ ขยันซ้อมกันจังนะ
อาไมล์[004]
ผมก็เรื่อยๆน่ะคับแต่เคทนี่สิ
เคท[407]
อ..อือ! //พยายามใช้พลังบีบกล่องเหล็ก
มิเรย์[204]
หึ ปล่อยหมอนั้นไปเถอะ ใช้พลังของนายให้ชั้นดูหน่อยสิ
อาไมล์[004]
//หายตัวก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆคุณมิเรย์แล้วค่อยเผยตัว
มิเรย์[204]
ว้าวเจ๋งดีนิ แล้วมีอะไรอีกล่ะ
อาไมล์[004]
ดูนี่นะคับ //ใช้พลังสร้างคลื่นผลักเคทเบาๆ
เคท[407]
นี่ไม่ตลกเลยนะผมกำลังตั้งใจฝึกอยู่>;( อ๊าา!
//ใช้พลังบีบกล่องเหล็กไปซักพักจนมันยุบลงเล็กน้อย
อาไมล์[004]
คุณเคท! เลือด!
ที่มือของเคทใต้ผิวหนังมีสีแดงๆอยู่ดูเหมือนเส้นเลือดจะแตก
อาไมล์[004]
ไปห้องพยาบาลก่อนคับ!
เคท[407]
ผมฝืนใช้พลังมากไปจนได้แผลน่ะคับ
หมอ
พักบ้างก็ได้นิครับจะฝืนทำไม
เคท[407]
ก็ผมฝึกมาตั้งนานแล้วนิคับ แค่ทำให้กล่องเหล็กเล็กๆยุบลงยังไม่ได้เลย
หมอ
ของแบบนี้ต้องใช้เวลา อย่ารีบไอ้หนู
หมอ
ต่อจากนี้งดใช้พลัง2อาทิตย์นะเข้าใจที่หมอพูดนะครับ
เคท[407]
ส..สองอาทิตย์! แล้วผมจ-
มิเรย์[204]
ทำตามที่หมอสั่งเถอะน่า
อาไมล์[004]
ค..คุณมิเรย์!?
มิเรย์[204]
อะไร ชั้นไม่ได้สะกดจิตหมอนี่ซักหน่อยแค่ทำให้แน่ใจว่าหมอนี่จะไม่ขัดคำสั่งของหมอ
อาไมล์[004]
ค..ค่อยยังชั่ว
เคท[407]
ว้าว! วันนี้มีไก่ทอดด้วยล่ะ
อาไมล์[004]
สุดยอดเลยไม่ได้กินอะไรแบบนี้มาซักพักแล้ว
อาโม[210]
เหมี๊ยว~ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย
อาโม หมายเลข210
อายุ:15
ส่วนสูง:155
น้ำหนัก49
พลัง: กระโดดสูง/ตกจากที่สูงได้100เมตร/ร่างการมีความยืดหยุ่นสูง/ตามองเห็นในที่มืดได้ดี/หูดี
ระดับความอัตราย:C+
มิเรย์[204]
นายเป็นใครเนี่ย?
อาโม[210]
ผมชื่ออาโม เป็นคนครึ่งสัตว์ฮะ
มิเรย์[204]
แล้วนายเป็นสัตว์อะไรล่ะ หมา?
อาโม[210]
แมวสิฮะ! ดูไม่ออกรึไง>;(
มิเรย์[204]
ขอโทษที55 นึกว่าหมา
เคท[407]
สวัสดีอาโมชั้นเคทส่วนนี่ก็อาไมล์นี่คุณมิเรย์
อาโม[210]
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนฮะ
อาไมล์[004]
ยินดีที่ได้รู้จักคับ
มิเรย์[204]
ชั้นไม่อยากมีเพื่อนเป็นหมาเตี้ยหรอกนะ
อาโม[210]
>:( พูดแบบนี้อีกแล้วก็บอกแล้วไงว่าเป็นแมวน่ะ
อาไมล์[004]
นั้นสิคับ จะทะเลาะกันทำไม
20:30 ณ ห้องนอนร่วม001 จำนวนเด็ก20/20
ทหาร
เอาล่ะ ได้เวลาทานยาแล้วครับ
คุณริน
พวกเธอจะต้องดื่มมันให้หมดโอเคมั้ย
มิเรย์[204]
บ้าจริงชั้นไม่อยากดื่มยานี่เลยมันน่าขยะแขยง
อาไมล์[004]
เอาเถอะคับ พวกเขาบอกว่ามันจะเสริมพลังให้กับพวกเรานิ
21:00 ทุกคนในห้องนั้นหลับกันหมด
เคท[407]
อือ.. หิวน้ำ //ลุงขึ้นมา
เคท[407]
อาโมหายไปไหนล่ะเนี่ย
เคทได้เดินออกมาจากห้องนอนร่วม001 และตรงไปที่โรงอาหารขณะเดียวกันเคทก็ได้เดินผ่านห้องนักวิจัยห้องหนึ่ง พร้อมกับเสียงคนคุยกัน
อาโม[210]
อ..อย่านะคับ! ผมอยากกลับห้อง!
คุณเจได
เอาน่า แปปเดียวให้ชั้นลองยาตัวใหม่ก่อน
เจได นักวิจัยระดับต้นๆของบริษัท
อายุ:27
ส่วนสูง:177
น้ำหนัก:64
หน่วย:ทดลองยา
ระดับความอัตราย:A+
คุณเจได
อย่าดื้อไปหน่อยเลยชั้นรู้ว่าแกต้องการ //ง้างมือฟาดก้นอาโมเต็มแรง!
เคท[407]
เสียงนั่น อาโมหรอ
เคทได้เดินไปส่องกระจกห้องของนักวิจัย
อาโม[210]
คุณเจไดอย่ามันเจ็บ!
คุณเจได
เจ็บไม้เต็มมือดีจริงๆ! //บีบก้นอาโมเต็มแรง
คุณเจได
//ใช้มือข้างหนึ่งดึงหางอาโมขึ้นให้อาโมแอ่นก้นสูงส่วนมืออีกข้างก็ใช้มือฟาดก้นอาโมหลายๆครั้งเต็มแรง!
อาโม[210]
คุณเจไดพอแล้วฮะผมเจ็บ!
คุณเจได
ชั้นชักจะทดไม่ไหวแล้ว! //ปลดเข็มขัดออกก่อนจะงัดมังกรออกมา
เคท[407]
อาโม! อะไรกันวะเนี่ย
ขณะเดียวกันเคทที่ยังแอบดูอยู่นั้น ก็มีทหารเดินตรวจมาพอดี
เยี่ยม
เคท[407]
เชี้ยแล้วไงทำยังไงดี!
เคท[407]
ขืนโดนจับได้ต้องโดนเสียงบ้านั่นอัดหูอีกแน่เลยทำยังไงดี!
ขณะที่เคทกำลังตื่นตระหนกอยู่นั้นก็มีมือใครซักคนมาจับเคทจากด้านหลัง
อาไมล์[004]
ชู~ เงียบก่อนคับ
อาไมล์[004]
//เอามือปิดปากเคท
อาไมล์[004]
ผมบอกว่าเงียบก่อนคับ
ทหาร
อืม เหมือนมีเสียงใครอยู่แถวนี้
เคท[407]
(ซวยแล้วๆ ซวยแน่ๆ!)
อาไมล์[004]
//จับมือเคทแน่นก่อนจะใช้พลังทำให้ทั้งสองหายตัว
ทหาร
ก็ไม่เห็นมีอะไรนิหว่า
คุณเจได
อะไรวะ!? แกนี่เองที่มาขัดความสุขของชั้น //ดึงคอเสื้อผู้คุมก่อนจะยกขึ้น
ทหาร
ข..ขอโทษครับท่านกระผมไม่ได้ตั้งใจจะมารบกวนเวลาส่วนตัวของท่านผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ!
คุณเจได
เออดี! รีบไปเลยนะ //ปิดประตูดังปัง!
อาโม[210]
ช..ช่วยด้วย! //ร้องเรียกให้ผู้คุมช่วย
คุณเจได
เฮ้ยแกน่ะเงียบไปเลย!
ทหาร
เห้อคุณเจไดนี่จริงๆเลย..
ผู้คุมกำลังจะเดินตรวจต่อแต่กลับรู้สึกเหมือนชนอะไรซักอย่าง
อาไมล์[004]
//พลังหยุดทำงานทันที
มิเรย์[204]
ลืมเรื่องพวกนี้แล้วไปนอนซะ //จับหัวผู้คุมจากด้านหลัง
เคท[407]
คุณมิเรย์มาทำอะไรที่นี่คับเนี่ย!?
มิเรย์[204]
ก็มาช่วยพวกนายน่ะสิ..
//หอบ
อาไมล์[004]
เอ่อ.. เป็นอะไรรึเปล่าคับ
มิเรย์[204]
เปล่าๆชั้นไม่เป็นอ- //ล้มลงกับพื้น
เคท[407]
อ๊ะ! คุณมิเรย์ตื่นแล้ว
อาไมล์[004]
เป็นอะไรรึเปล่าคับจู่ๆคุณก็ล้มลงไปกับพื้น
มิเรย์[204]
ชั้นโอเค.. แค่ใช้พลังเยอะไปหน่อย
เคท[407]
ค่อยยังชั่ว.. คิดว่าคุณจะเป็นอะไรไปซะอีก
มิเรย์[204]
ชั้นโอเคๆ รีบไปเตรียมตัวเถอะ
เคท[407]
อ่าา ได้เวลาพักซักที
อาไมล์[004]
เหนื่อยหน่อยนะคับวันนี้
เคท[407]
ใช่~ เพราะผมใช้พลังไม่ได้เลยต้องไปทำความสะอาดห้องน้ำแทน
อาไมล์[004]
ว่าแต่.. เห็นคุณอาโมมั้ยคับวันนี้ผมไม่เห็นเขาเลย
อาไมล์[004]
แล้วเสียงเมื่อคืน?..
เคท[407]
ม..ไม่มีอะไรหรอกมั้ง
มิเรย์[204]
ไอ้หมาเตี้ยนั่นนอนอยู่ห้องพยาบาลเห็นว่าไม่ยอมคุยกับใครเลยเอาแต่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
เคท[407]
นั้นฟังดูแย่มากเลยผมว่าเราควรจะไปดูเขาหน่อยนะคับ
มิเรย์[204]
แล้วแต่พวกนายล่ะกันชั้นจะไปนอนเล่นที่ห้องนักวิจัย
เคท[407]
จะไปยังไงล่ะนั่นน่ะ
มิเรย์[204]
พลังชั้นไงตอนเที่ยงพวกนักวิจัยไม่อยู่กันหรอกนะ
อาไมล์[004]
โอเคคับดูแลตัวเองด้วยนะคับ
มิเรย์[204]
ไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอกไปห่วงไอ้หมาเตี้ยนั่นดีกว่าสภาพดูไม่ได้เลย
เคท[407]
อาโม~ เป็นยังไงบ้างพวกเรามาเยี่ยม
อาโม[210]
พวกคุณอยู่ที่นั่นด้วยแท้ๆ ทำไมถึงไม่ช่วยผม
อาโม[210]
ผมหูดีนะอย่าลืมสิ
อาไมล์[004]
อาโมเกิดอะไรขึ้นบอกพวกเราได้นะ
อาโม[210]
ก็ไอ้นักวิจัยบ้านั่นน่ะสิมันทำร้ายผมทั้งลองยาแถมยัง!..
เคท[407]
เป็นเรื่องจริงผมเห็นทุกอย่างแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยผมกลัวเกินไปผมเสียใจคุณอาโมผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยผมขอโทษผมมันขี้ขลาด.. //น้ำตาคลอ
อาโม[210]
ไม่ยังไงผมก็ไม่ให้อภัยง่ายๆดูนี่สิ!
อาโม[210]
//ลุกขึ้นมาจากใต้ผ้าห่ม
สภาพของอาโมตอนนี้ แขนหักข้างหนึ่งร่างกายมีรอยช้ำหลายจุดใบหน้าที่แก้มบวมหูโดนพันผ้าเอาไว้ที่ผ้ามีสีเลือดซึมออกมา
อาโม[210]
นี่แหละผลงานของไอ้หมอนั่น!! ดูซะสิ!
อาโม[210]
ไม่ต้องพูดแล้วออกไปให้พ้น!
อาไมล์[004]
คุณเคทหยุดเถอะผมว่าปล่อยให้เขาพักผ่อนดีกว่านะคับ
อาไมล์[004]
//จับมือพาคุณเคทออกมา
เคท[407]
ผมเสียใจ เสียใจจริงๆ
อาไมล์[004]
แต่เราแก้ไขอะไรไม่ได้ เรื่องมันจบไปแล้วก็ปล่อยให้มันจบไปดีกว่านะคับ
อาโม[210]
อ..อือ //ค่อยๆลืมตา
อาโม[210]
จ..เจ็บคับ ปวดมากด้วย
คุณเจได
หึ.. หรอได้บอกอะไรเกี่ยวกับงานของชั้นให้กับพวกมันฟังรึเปล่า
อาโม[210]
ม..ไม่คับผมไม่ได้บอกใคร
อาโม[210]
อ..อ๊า! คุณเจไดผมเจ็บ!
คุณเจได
แล้วชั้นจะเชื่อได้ยังไง
อาโม[210]
ผมสัญญา! ผมจะเป็นเด็กดีฮะป..ปล่อยผม
คุณเจได
คงต้องทำให้เชื่องมากกว่านี้ซะแล้ว //ปลดเข็มขัดกางเกง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![เคท[407]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9143347/avatar/50980185/1724521245429.jpeg-s200webp?sign=f94b939a558d8bb9e544d3f3809326d9&t=6747b280)
![อาไมล์[004]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9143347/avatar/50980185/1724522022286.jpeg-s200webp?sign=165ffc2ae76f2b0661fa2566ec2b1f0d&t=6747b280)
![มิเรย์[204]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9143347/avatar/50980185/1724523729050.jpeg-s200webp?sign=659ca01d66ce90d6617560781502c6c3&t=6747b280)
![อาโม[210]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/9143347/avatar/50980185/1724523770489.jpeg-s200webp?sign=7ae91a62322dd69387055ae73737b4ef&t=6747b280)
