ฮวาซอน นักฆ่ามือหนึ่งของเมืองกุกโซฮี อายุ21ปีวันหนึ่งเขาได้ไปต่อสู่กับนักธุรกิจรายหนึ่งที่มีฝีมือดีเลิศเทียบเท่ากับเขาได้เลย ตามด้วยนักฆ่าอีกมากมาย แย่งชิงอัญมณี ด้วยความที่ฮวาซอนเป็นนักฆ่ามือหนึ่งจึงฆ่าทุกคนได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ไม่เสมอไปเพราะยังเหลือม้ามืดที่นักธุรกิจให้ซุ้มยิง ม้ามืดคนนั่นจึงยิงจากทางด้านหลังของฮวาซอน ด้วยความที่ฮวาซอนเหนื่อยจากการฆ่านักฆ่าและนักธุรกิจ จึงไม่ทันระวังตัวสุดท้ายก็ถูกยิง เมื่อฮวาซอนตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างผู้หญิงและอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ สักพักหญิงรับใช้ก็เข้ามาแล้วถามว่า"องค์หญิงซอนฮุกตื่นแล้วหรือเพคะ แล้วองค์หญิงเป็นอะไรไหมเพคะ"ฮวาซอนตอบว่า"ข้าไม่เป็นไร แล้วที่นี่ที่ไหนหรอ แล้วเจ้าเป็นใคร"หญิงรับใช้ตกใจเป็นอย่างมากว่าทำไมองค์หญิงถึงจำอะไรไม่ได้ แล้วตอบของค์หญิงว่า"ที่นี่คือตำหนักวังหลังส่วนข้าคือซวนเหยินหญิงรับใช้ส่วนตัวขององค์หญิงเพคะ"

ฮวาซอนสับสนมาก จึงให้ซวนเหยินหญิงรับใช้ออกไปข้างนอก ฮวาซอนสับสนว่าตัวเองข้ามภพมาหรอ

จึงหาวิธีกลับไปแต่ก็กลับไม่ได้ จึงทำความเข้าใจในตัวเองว่าเราชื่อซอนฮุก เป็นผู้หญิงไม่ใช่ฮวาซอน ที่เป็นผู้ชาย และด้วยความเหนื่อยจึงเผลอหลับไป

วันต่อมาฮวาซอนตื่นขึ้นมาแล้วลุกจากเตียงไปเดินเล่นพร้อมกับซวนเหยินหญิงรับใช้ที่สวน ฮวาซอนถามซวนเหยินว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร ซวนเหยินตอบว่า"องค์หญิงอายุ10ปี องค์หญิงหน่ะเป็นคนที่เรียบร้อย ไม่กล้าแสดงออก ชอบโดนเพื่อนแกล้งอยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยมีใครสนใจ แม้แต่พ่อแท้ๆ ยังไม่สนใจเลย"ฮวาซอนถามต่อว่า"แล้วแม่ข้าหล่ะ"ซวนเหยินตอบว่า"แม่แท้ๆ ขององค์หญิงตายแล้ว มีแต่แม่เลี้ยงกับลูกของแม่เลี้ยงอีก2คนที่คอยกลั่งแกล้งองค์หญิง [ร้องไห้]

ฮวาซอนเห็นซวนเหยินร้องจึงปลอบ แล้วถามว่าสองคนนั้นชื่ออะไร แล้วอายุเท่าไหร่ ซวนเหยินตอบว่า"เขาทั้งสองเป็นฝาแฝดกัน คนหนึ่งชื่อหานฉิ่ง อีกคนหนึ่งชื่อหานฉั่ง อายุ11ปีเท่ากันเพคะ"

ฮวาซอนจึงพูดว่า"เขาทั้งสองเป็นพี่ข้าสินะ แล้วก็กลั่งแกล้งข้างั้นหรอ ข้าไม่ยอมง่ายๆ หรอกเจอข้าแน่"😂

เมื่อฮวาซอนถึงตำหนักของฝาแฝดทั้งสอง ฝาแฝดทั้งสองก็เห็นฮวาซอนเดินมา จึงหาเรื่อง

กลั่นแกล้งฮวาซอนโดยการใช้เท้าถีบฮวาซอน แต่

ฮวาซอนหลบทันจึงทำให้ทั้งสองล้ม ฮวาซอนหัวเราะชอบใจ แล้วก็กลับไปยังตำหนักวังหลังของตัวเอง ส่วนฝาแฝดทั้งสองร้องไห้จึงรีบไปฟ้องแม่เลี้ยงว่า"ยัยซอนฮุกมันแกล้งหนูสองคน" แม่เลี้ยงโกรธและโมโหเป็นอย่างมาก ต้องการที่จะเอาคืน

ฮวาซอน จึงไปหาฮวาซอนที่ตำหนักวังหลัง ขณะนั้นฮวาซอนกำลังกินขนมหวานอย่างเอร็ดอร่อย

แม่เลี้ยงก็เข้ามาเห็นว่าฮวาซอนกำลังกินอย่างมีความสุขก็โมโหยิ่งกว่าเดิม จึงเควี้ยงขนมที่ฮวาซอนกำลังกินอยู่อย่างกระจุยกระจาย ตบหน้าฮวาซอนหนึ่งที แล้วพูดว่า"แกแกล้งลูกชั้นหรอ แค่นี้มันยังน้อยไป"ระหว่างที่แม่เลี้ยงพูด ฮวาซอนก็ตบหน้าแม่เลี้ยงหนึ่งที แล้วพูดว่า"พูดจบหรือยังคะ คุณแม่"

แม่เลี้ยงโมโหมากแล้วพูดว่า"แกกล้าตบฉันหรอ ฉันจะไปฟ้องพ่อแกแน่"ฮาซอนตอบว่า"จะฟ้องก็ฟ้องสิ

หนูกลัวหรอ555"แม่เลี้ยงรีบเดินกลับไปฟ้องพ่อของฮวาซอน พ่อของฮวาซอนก็ถือไม้เตรียมเฆี่ยนตีฮวาซอน ฮวาซอนจึงถูกเฆียนตี ฝาแฝดทั้งสองก็หัวเราะชอบใจ ซวนเหยินก็ห้ามไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้เสียใจ ทันใดนั้นท่านอ๋องได้มาเยี่ยมชมตำหนักอย่างมีความมีความสุข

แต่ก็เห็นฮวาซอนโดนเฆียนอยู่ จึงเดินเข้าไปหา แล้วบอกให้ทุกคนหยุด ท่านอ๋องให้คนรับใช้พาฮวาซอนไปรักษา พ่อฮวาซอนบอกว่า"นางทำผิดนางเลยต้องโดนเฆียนตี"ท่านอ๋องจึงถามอีกว่าแล้วต้องทำถึงขนาดนี้กับลูกแท้ๆของตัวเองเลยหรอ"พ่อของฮวาซอนจึงรีบขอโทษ ท่านอ๋องต้องการให้ฮวาซอนเป็นน้องสาวของตน เพื่อไม่ให้ถูกทำร้าย แต่พ่อของฮวาซอนไม่ยอม ท่านอ๋องจึงขู่ว่า"ถ้าท่านไม่ยกลูกสาวของท่านให้ข้า ข้าก็จะประหารครอบครัวของเจ้า เนื่องจากเจ้ารังแกลูกตัวเอง"พ่อของฮวาซอนกลัวมาก จึงรีบตอบตกลก อย่างไม่รีรอ เพราะไม่อยากให้ลูกเมียรวมถึงตนเองถูกประหาร แม่เลี้ยงกับฝาแฝดทั้งสองไมพอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องยกให้ท่านอ๋อง~~

เมื่อฮวาซอนรู้ข่าวก็สะใจ แล้วรีบเก็บข้าวของเสื้อผ้าต่างๆ ท่านอ๋องก็รออยู่หน้าตำหนักวังหลัง

ขณะนั้นฮวาซอนก็ขอท่านอ๋องให้พาซวนเหยินไปด้วย ท่านอ๋องคิดว่าถ้าฮวาซอนไปตัวคนเดียวก็จะเหงา ถ้าพาซวนเหยินไปก็คงจะไม่เหงา ท่านอ๋องจึงอนุญาตให้พาซวนเหยินไปด้วย ฮวาซอนจึงให้ซวนเหยินเก็บข้าวของของตนเองเพื่อที่จะเตรียมเดินทาง เมื่อเรียบร้อยแล้วทุกคนจึงออกเดินทางกัน จนถึงตำหนักของท่านอ๋อง ท่านอ๋องจึงให้คนรับใช้พาฮวาซอน ซวนเหยินชมรอบตำหนักและพาไปยังที่พักของฮวาซอน เมื่อชมเสร็จคนรับใช้ให้ซวนเหยินไปเก็บข้าวของ และเชิญฮวาซอนไปทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับท่านอ๋อง ท่านอ๋องแอบดีใจ(แต่เก็บอาการ)ที่มีน้องสาวและไม่ต้องนั่งทานข้าวคนเดียวอีกต่อไป ส่วนฮวาซอนก็ได้กินดีอยู่ดีกว่าเมื่อก่อน ทั้งสองก็ได้นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน รื่นเริง แต่ท่านอ๋องก็แอบเย็นชานิดๆ ทั้งสองทาน

ข้าวและคุยกันถึงค่ำ ท่านอ๋องจึงให้ฮวาซอนรีบกลับไปนอนและท่านอ๋องก็ไปส่งฮวาซอนถึงที่ เมื่อฮวาซอนถึงที่พักก็เห็นว่าซวนเหยินร้องไห้ จึงถามซวนเหยินว่า'เป็นอะไรซวนเหยิน'ซวนเหยินพูดทั้งน้ำตาว่า'ข้าดีใจที่องค์หญิงมีความสุขเมื่ออยู่กับท่านอ๋องและไม่มีความทุกข์ใดๆ ข้าดีใจจริงๆ[ร้องให้]'ฮวาซอนรู้สึกดีใจที่มีคนรับใช้ส่วนตัวที่ดีขนาดนี้ จึงปลอบแต่ก็ปลอบไม่ค่อยเป็น เลยทำขนมให้ซวยเหยิน นั้นก็คือ......ขนมไหว้พระจันทร์55

เมื่อทำเสร็จฮวาซอนก็ให้ซวนเหยินกิน ซวนเหยินก็ถามว่า'องค์หญิงไปเรียนทำขนมจากใครค่ะ'ฮวาซอนตอบว่า'ข้าทำมั่วๆหน่ะ'ซวนเหยินเลยเสนอว่า'พรุ้งนี้องค์หญิงเอาไปให้ท่านอ๋องสิเพคะ'ฮวาซอนคิดว่าก็เป็นความคิดที่ดี เช้าวันต่อมาฮวาซอนจึงนำขนมไหว้พระจันทร์ไปให้ท่านอ๋อง เมื่อท่านอ๋อนชิมก็พบว่ามีรสชาติที่ดีจึงชื่นชมและพูดว่า'เจ้าทำขนมเป็นด้วยหรอ อายุแค่นี้ถือว่าเก่งมาก

เจ้าทำขนมถูกใจข้ามาก ข้าจะมอบรางวัลให้เจ้า เจ้าต้องการอะไร จงบอกข้ามา'ฮวาซอนตอบว่า'ข้าไม่ต้องการอะไร แค่ท่านรับข้ามาเป็นน้องสาวข้าก็ดีใจอย่างหาที่สุดมิได้แล้ว'