ฅีธาญ
ไม่ต้องห่วง
*** เนื้อหาและพฤติกรรมของตัวละคร อาจไม่เหมาะสมกับบุคคลที่อายุน้อยกว่า 100 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ
แนท
มีอะไรให้กินม่ะ //เดินเข้าบ้าน
ณริน
เป็นไงมาไง ถึงกลับมาบ้านสักที//กวาดบ้าน
แนท
ไม่ต้องยุ่ง! ว่าจะกลับมาอยู่บ้านสักพัก //นั่ง
ณริน
น้าอรไปเล่นไพ่ตั้งแต่เช้าละ อีกประเดี๋ยวก็คงจะกลับมา //เดินไปเอาอาหาร
ณริน
ฉันไม่ค่อยสบายเลยพักวันนึง แต่ก็ดีขึ้นแล้วแหละ
ณริน
ตอนเย็นก็ไปทำงานแล้ว //วางอาหาร
แนท
นี่! แกไม่คิดที่จะมีผัวเหรอว่ะ //นั่งกินข้าว
ณริน
ฉันไม่คิดไอ้เรื่องพวกนั้นหรอก //เทน้ำใส่แก้ว
แนท
ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ถ้าแกมีผัวรวยๆ
แนท
มีสักคน เราคอยเอาเงินจากมันก็สบายไปทั้งชาติละ
ณริน
เหมือนที่พี่ทำอยู่งั้นเหรอ
แนท
เออ ว่าจะเปลี่ยนคนและ ไอ้แก่นี่น่ารำคาญ //ดื่มน้ำ
ณริน
แต่ระวังเมียเขาไว้ก็ดีนะพี่ เดี๋ยวจะโดนของดีโดยไม่รู้ตัวนะ //เก็บจาน
แนท
ไม่ต้องมาสอนย่ะ ฉันรู้ดี
แนท
นี่ฉันจะบอกให้นะ เราจะมีกินมีใช้ได้อ่ะ ต้องหน้าด้านไม่ต้องอายใคร
แนท
ไม่ใช่อะไรก็เกรงใจๆ เหมือนที่แกเป็น
ณริน
อยู่แบบนี้ฉันก็มีความสุขแล้ว ไม่ได้ฉันมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นไม่ได้หรอก
แนท
นี่! แกไม่ต้องเป็นห่วงฉันเลยนะ ระดับฉันไม่เคยพลาดหรอก
ณริน
เดี๋ยวฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะ ต้องไปทำงาน
อร
ยัยแนท แกโดนเสี่ยถีบกระเด็นออกมาหรือยังไง
แนท
แหมน้า ฉันอยากกลับมาฉันก็กลับนั่นแหละ
อร
แล้วนี่จะกลับมาอยู่นานไหม
แนท
ไม่รู้อ่ะ รอจนกว่าจะหาคนใหม่ได้ก่อน
แนท
อ่ะน้าฉันให้ //เอาเงินให้
แนท
ฉันมีให้แค่นี้แหละ 25,000 บาท
อร
มีให้แค่นี้เหรอว่ะ //หยิบเงิน
แนท
ทั้งตัวฉันก็มีแค่นี้แหละ เอาไปใช้ก่อน
แนท
แล้วพายัยรินไปโรงพยาบาลด้วยนะ เห็นบอกป่วย
อร
มันขี้เกียด บอกให้หาผัวรวยๆ ก็ไม่เอา
แนท
อาบน้ำอยู่ ยัยรินก็จะไปทำงาน
แนท
นี่น้า ยัยรินมันป่วยขนาดนั้นน้าไม่สงสารมันบ้างเหรอ
อร
สงสารมันทำไม พ่อมันเคยสงสารฉันบ้างไหม
อร
ไม่มี!! ใครพูดพ่อใครไม่มี
ณริน
อื้ม มีอะไรเหรอ //หยิบกระเป๋า
อร
รีบไปได้ล่ะไม่ต้องถามมาก //ชี้หน้า
อร
โอ้ย ถ้าไม่ทันไปทำงานนะเดี๋ยวเจอแน่ //ตะโกน
รินใส่รองเท้าแล้วลืมถุงผ้าหรือกระเป๋าไว้ จึงเดินกลับมาเอา
อร
ไม่ต้องถามหรอก ไปทำอะไรมาให้กินสักอย่างสิ
แนท
จะบ้าเหรอน้า ฉันทำอะไรเป็นที่ไหน
อร
งั้นเราสั่งอะไรมากินม่ะ เห็นยัยวลัยมันสั่งมากินประจำ //ตื่นเต้น
แนท
ใช่ยัยแก่เหม็นสาบที่มายืนตะโกนหน้าบ้านเราอ่ะเหรอ
อร
เอ๊อไม่ต้องสงสัยสั่งมากิน ฮ่าๆ //ยิ้ม
อร
ไม่ต้องเป็นห่วงมัน เดี๋ยวมันก็กินข้าวเหลือๆจากลูกค้านั่นแหละ
ณริน
นี่ไง //หยิบกระเป๋าผ้า + ได้ยินเสียง
อร
ไม่ต้องเป็นห่วงมัน บางทีใช้เงินทิปค่าจ้างซื้อกินทีนะดีกว่าฉันอีก
อร
เอาอะไรดีว่ะ อะไรนะที่เขาเรียกพิกชาลิ้น
ใส่ความ
ศิ
ชิณคะ ศิบอกแล้วไงว่ารอก่อน
ชิณ
ผมไม่อยากอยู่นานผมมีธุระที่บริษัทต่อ
ศิ
คุณเป็นผู้บริหารระดับไหนใครเขาก็รู้
ศิ
ชิณคะ ศิถามจริงๆ เคยสนใจศิบ้างไหม
ชิณ
ผมไม่อยากมีปัญหากับคุณนะศิ
ชิณ
คุณก็รู้อยู่ จะถามให้ได้อะไรขึ้นมา
ชิณ
ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะศิ
ศิ
ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็คงมา
ออม
ไม่ใช่ว่าแอบหนีไปแล้วนะ
ชิณ
ผมขอตัวนะศิ ผมต้องไปทำธุระต่อ
ชิณ
ไม่ว่างมากพอที่จะมานั่งเฝ้าคุณทั้งวันหรอกนะ
ศิ
แล้วศิจะอยู่กับใครคะชิณ
ชิณ
เพื่อนคุณก็อยู่ทั้งคน แล้วผมให้เวลากับคุณมากเกินไปแล้ว
ศิ
อีหนูคนไหนบอกมานะศิจะไปตบมัน //ผลักหน้าอก
ชิณ
ผมไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอกนะศิ มีแค่คุณก็ปวดหัวมากพอละ
ศิ
นี่ คุณพูดออกมาได้ไง //เขวี้ยงกระเป๋า
ออม
คนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีต่อตัวแกเอง //จับแขน
ชิณ
ผมขอตัวก็แล้วกัน //เดินออก
ศิ
ชิณคะ ชิณนี่คุณไม่ฟังศิบ้างเลยเหรอ //ตะโกน
ณริน
สายแล้วๆ //วิ่งเข้าประตู
ณริน
ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆคะ //ยกมือ
ชิณ
ไม่เป็นอะไรเลยครับผมก็ไม่ทันได้มอง //เหลือบไปเห็นข้อศอกที่เป็นแผล
ณริน
ขอโทษอีกรอบด้วยนะคะ //เดินเข้าร้าน
ชิณ
นี่คุณเป็นแผลนี่ เจ็บมากไหมครับ //ขว้าแขนหันกลับมา
ณริน
เปล่าๆ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
บุคคลทั่วไป
มาสายอีกแล้วนะริน
ณริน
ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะพี่ พอดีรถถติด.....
บุคคลทั่วไป
ไม่ต้องอธิบายอะไรละ รีบไปหาลูกค้าโต๊ะ 26 เลย
ณริน
ค่ะพี่ //ใส่ผ้ากันเปื้อน
ศิ
อีพวกนี้ต้องเจอดี คิดจะยั่วใครไม่ยั่ว //หน้าโกรธ
ณริน
สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะ //ก้มหัว
ศิ
เอาน้ำส้มคั้นมาแก้วนึง //ยิ้มเจ้าเล่ห์
ณริน
น้ำส้มแก้วนึงนะคะ //เดินออกไป
ออม
แกจะทำอะไรเนี่ย //หัวเราจะเบาๆ
ณริน
ได้แล้วค่ะ น้ำส้มคั้นสด 1 แก้ว //เสริ์ฟ
ศิ
ใครบอกว่าสั่งน้ำส้มย่ะ //นั่งกอด-อก
ณริน
ก็คุณลูกค้าสั่งเป็นเมนูนี่คะ //พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ
ศิ
ฉันสั่งน้ำเปล่า หูไม่ได้ยินหรือยังไง
ณริน
แต่เมื่อสักครู่ลูกค้า...
ออม
เพื่อนฉันสั่งน้ำเปล่าย่ะ //เบะปาก
ศิ
ไปเรียกผู้จัดการร้านมาเดี๋ยวนี้เลย //ตะคอกใส่
ณริน
ฉันเอาไปเปลี่ยนได้นะคะ รอแป๊ปเดียวนะคะคุณลูกค้า
ศิ
ไปเรียกมา ผู้จัดการร้านอ่ะไปเรียกมา
ออม
แกรู้ไหมว่าเพื่อนฉันเป็นใคร
ณริน
ขอโทษนะคะสำหรับการเสริฟผิด
ณริน
ฉันไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ //ยืนนิ่ง
ศิ
จะยืนบื้ออยู่นานไหม ฉันบอกให้เรียกผู้จัดการมา
บุคคลทั่วไป
เสียงดังอะไรริน //เดินเข้ามา
บุคคลทั่วไป
ไปทำอะไรให้ลูกค้าไม่พึงพอใจอะไร //หันมอง
ศิ
เด็กเสิร์ฟคนนี้มันเอาน้ำส้มมาให้ทั้งที่ฉันสั่งน้ำเปล่า
บุคคลทั่วไป
เดี๋ยวทางร้านจะจัดการให้นะคะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ
ศิ
ถ้าจะลงโทษต้องลงโทษด้วยการไล่ออกอย่างเดียว //เบะปาก
ศิ
ทำงานไม่ได้เรื่อง รู้ไหมว่าฉันเป็นใครฉันสามารถฟ้องปิดร้านนี้ได้เลยนะ
บุคคลทั่วไป
คุณลูกค้าอย่าทำแบบนั้นเลยนะคะเดี๋ยวฉันจะไล่ออกเลยค่ะขอโทษอีกครั้งนะคะ //พนมมือไหว้
บุคคลทั่วไป
ฉันขอไล่เธอออกริน มาทำงานก็สายทำงานก็สุรุ่ยสุร่ายแบบนี้ใครเขาอยากรับล่ะ
ณริน
ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะพี่ฉันขอโทษนะถ้าฉันไม่ได้ทำงานนี้ฉันไม่รู้จะไปหาทำงานที่ไหนแล้ว //ยกมือไหว้
บุคคลทั่วไป
นั่นมันก็เรื่องของเธอ
บุคคลทั่วไป
พอใจแล้วนะคะคุณศิรัญญา
ศิ
นี่ค่าเสียเวลา //วางเงินลง
เธอสวยมาก
ณริน
เธอต้องสู้รินเธอต้องสู้นะ //ร้องไห้ + ส่องกระจก
ออม
มันอยู่ในห้องน้ำ จัดการมันเลยไหมศิ
ศิ
เดี๋ยวฉันจัดการเองแกคอยดูต้นทางไว้เถอะ
ออม
รีบหน่อยละกันเราต้องไปอีเว้นท์ต่อ
ศิ
รู้แล้วน่า //เดินเข้าห้องน้ำ
ออม
แต่คิดจะทำอะไรก็ระวังไว้หน่อยนะ //ล็อคประตูห้องน้ำ
ณริน
คุณ...คุณศิรัญญา คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงเหรอคะ
ณริน
เราเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า //เช็ดน้ำตา
ศิ
รู้นี่ว่าฉันเป็นใคร อีกอย่างนะคนที่แกจับมือด้วยสามีฉันย่ะ //เอากระเป๋าฟาดหน้า
ณริน
ฉัน...ฉันแค่หกล้มแล้วเขาก็ช่วยดึงมือฉันมาเฉยๆมันไม่ได้มีอะไรเกินอะไรมากกว่านั้นเลยนะคะ
ศิ
สำออยแกเนี่ยนะจะไม่มีตามอง ตั้งใจสิไม่ว่า
ศิ
ฉันบอกเลยนะ ว่าห้ามยุ่งกับผู้ชายคนนี้ //ดึงผม และนำหัวลงอ่างล้างมือปิดท้ายด้วยการเปิดน้ำ
ศิ
จำไว้เลยนะถ้าแกยังไม่หยุดจะเจอหนักกว่านี้ //ปล่อยผม
ศิ
อย่าหาว่าฉันไม่เตือน //ดึงเสื้อจนขาด
ออม
เป็นไงแก //ชะเง้อหัวเข้าไปดู
ออม
หึ้ยฮ่าๆ //ขำมือปิดปาก
ออม
สภาพดูไม่ได้เลยอ่า เป็นฉันไม่กล้าเดินออกมานะนั่น //ขำเบาๆ
เมษา
คุณแม่คะ หนูขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ
เมษา
แต่เอ๊ะ! นั่นพี่ศิใช่ไหมคะแม่
พิไล
งั้นเดี๋ยวแม่เข้าไปด้วยนะคะน้องเม
เมษา
ค่ะ คุณแม่ //เดินเข้าห้องน้ำ
เมษา
รู้เลยค่ะคุณแม่ ลักษณะนี้ต้องพี่ศิแน่ๆ
เมษา
หาเรื่องคนอื่นไปเรื่อย //โมโห
พิไล
ถ้าหนูมีชื่อเสียงเอาไปทำแต่ความดีนะคะลูกเม
ณริน
ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ
ณริน
ฉันไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ
เมษา
ให้ฉันไปส่งไหม //ถอดเสื้อคุมออก
ณริน
ไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ
เมษา
อันนี้เสื้อคลุมชั้นถือเอาไว้ใส่ก่อนตอนนี้เธอโป๊มาก //คุมเสื้อให้
พิไล
ให้ไปส่งเถอะจ๊ะฉันอยากคุยอะไรด้วย //จับมือ
พิไล
ห้ามขัดใจฉันนะไม่งั้นฉันจะบีบจมูกไม่หายใจเลย
ณริน
แต่ไม่เป็นไรจริงๆค่ะฉันเกรงใจบ้านฉันก็อยู่ไกลด้วย //ยิ้ม
พิไล
ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นแหละเพราะฉันไปส่ง
เมษา
แต่ก็คงสวยกว่านี้ถ้าหน้าเธอไม่มีแผล
ณริน
คุณจะพาฉันมาที่นี่ทำไมหรอคะ
พิไล
มาทำแผลถ้าเป็นแผลเป็นหมดเดี๋ยวไม่สวยเอาน้า //ขับรถ
ณริน
แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆนะคะฉันไม่มีตังค์ด้วยอ่ะ
เมษา
เรื่องตังค์อะไรเธอไม่ต้องสนใจหรอกเดี๋ยวฉันออกให้
ณริน
ขอบคุณพวกคุณมากๆเลยนะคะ
เมษา
เธออายุเท่าไหร่แล้ว ขอถามได้ไหม
พิไล
ถือว่าเป็นเพื่อนกันเลย อายุเท่าๆกัน
มีสายเรียกเข้า มือถือแม่พิไล
พิไล
งั้นแม่ขอคุยโทรศัพท์แป๊ปนึงนะคะสาวๆ
เมษา
แล้วเธอชื่ออะไรเหรอ ฉันชื่อเมษานะ
ณริน
ณริน เรียกรินอย่างเดียวก็พอแล้วค่ะ
ณริน
ไปกันก่อนเลยค่ะคุณแม่เมษา
ณริน
ฉันต้องไปหางานทำ แถวๆนี้แหละค่ะ
ณริน
ฉันต้องขอบคุณเพราะคุณมากๆเลยนะที่ช่วยเหลือฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ
พิไล
บุญคุณอะไรกันฉันเต็มใจช่วย หนูจะว่าอะไรไหมจ๊ะถ้าจะให้หนูเป็นดารากับเมษา
ณริน
คือหนูไม่อยากคิดเรื่องพวกนั้นเลยค่ะแต่ขอบคุณมากจริงๆนะคะขอตัวก่อนค่ะ
เมษา
เดี๋ยวก่อน นี่นามบัตรของฉันนะ //ยื่นให้
เมษา
ถ้าเธอมีปัญหาอะไรหรือตัดสินใจได้หรือไม่ได้ยังไงโทรมาหาฉันด้วยนะ
ณริน
ค่ะ แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากคิดเรื่องพวกนั้นหรอกค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
