**บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของความรัก**
คอปเปอร์เป็นเด็กหนุ่มที่ใคร ๆ ก็หลงรัก ด้วยใบหน้าสวยหวานและรอยยิ้มที่ทำให้ทุกคนอบอุ่นใจ เขาเป็นคนที่มีนิสัยอ่อนโยน ใจดี แต่ก็มีความเข้มแข็งในตัวเอง คอปเปอร์เพิ่งเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ และชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยนี้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย
วันแรกของการเรียน คอปเปอร์มักนั่งอยู่ตรงมุมห้องเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดกับใคร แต่กลับดึงดูดสายตาหลายคู่ รวมถึงภีม เด็กหนุ่มหล่อเข้มที่เป็นที่รู้จักในมหาวิทยาลัย ด้วยรูปร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำสุขภาพดี และสายตาที่ลึกลับ ภีมเป็นคนเงียบขรึมและไม่ค่อยพูดคุยกับใครนอกจากเพื่อนสนิท แต่เมื่อสายตาของเขาสบกับคอปเปอร์ครั้งแรก หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
การเรียนในวันนั้นผ่านไปอย่างช้า ๆ แต่ภีมไม่สามารถละสายตาจากคอปเปอร์ได้เลย เขารู้สึกถึงความดึงดูดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ในขณะที่คอปเปอร์ก็เริ่มสังเกตเห็นสายตาของภีมที่มองมาที่เขาเช่นกัน มันทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ ในใจ
ในช่วงพักกลางวัน คอปเปอร์ตัดสินใจไปนั่งอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาชอบความสงบและเงียบสงบของสถานที่นั้น แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อภีมเดินเข้ามาหาเขาอย่างเงียบ ๆ และนั่งลงข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไร
"อ่านอะไรอยู่เหรอ?" ภีมถามขึ้นมาเบา ๆ
คอปเปอร์เงยหน้าขึ้นจากหนังสือและพบกับสายตาที่ลึกล้ำของภีม เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากชายหนุ่มคนนี้ "อืม...แค่หนังสือเรียนธรรมดาน่ะ"
"เราชื่อภีม ยินดีที่ได้รู้จัก" ภีมยิ้มเล็ก ๆ ให้ ซึ่งทำให้คอปเปอร์รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย
"คอปเปอร์...ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"
การสนทนาครั้งแรกของทั้งสองคนเริ่มต้นอย่างเงียบ ๆ และเรียบง่าย แต่ทั้งสองรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่เชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน ในช่วงเวลานั้น พวกเขาไม่รู้เลยว่า นี่คือจุดเริ่มต้นของความรักที่ยิ่งใหญ่และซับซ้อนที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
---
นี่เป็นแค่ตอนแรกเท่านั้น ถ้าคุณชอบ
หลังจากวันนั้น ภีมกับคอปเปอร์ก็เริ่มพบกันบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นที่ห้องเรียน ในห้องสมุด หรือแม้แต่ระหว่างทางกลับบ้าน ทั้งสองมักจะใช้เวลาพูดคุยกันเรื่องทั่วไป คอปเปอร์พบว่าภีมเป็นคนที่คอยฟังเขาอยู่เสมอ แม้ว่าภีมจะเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่ทุกครั้งที่เขาเอ่ยคำพูดออกมา มันกลับมีความหมายและอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
วันหนึ่ง ภีมชวนคอปเปอร์ไปดูหนังที่โรงภาพยนตร์ในตัวเมือง คอปเปอร์รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ยอมตกลงโดยไม่คิดอะไรมาก ภีมเลือกหนังที่เกี่ยวกับการผจญภัยและความลึกลับ ซึ่งเป็นแนวที่คอปเปอร์ไม่ค่อยได้ดูมาก่อน แต่เขาก็สนุกไปกับมัน
ในระหว่างที่ดูหนัง คอปเปอร์ไม่สามารถละความสนใจจากภีมได้ เขามองเห็นถึงความสนุกสนานที่แฝงอยู่ในแววตาของภีมเมื่อดูฉากที่น่าตื่นเต้น ภีมดูผ่อนคลายและมีความสุขมาก คอปเปอร์อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม
หลังจากหนังจบลง ทั้งสองเดินออกจากโรงภาพยนตร์พร้อมกับพูดคุยถึงฉากต่าง ๆ ที่พวกเขาชื่นชอบ ภีมเดินเคียงข้างคอปเปอร์อย่างใกล้ชิด ทำให้คอปเปอร์รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยในยามค่ำคืนที่อากาศเย็น
"ภีม ชอบดูหนังแบบนี้เหรอ?" คอปเปอร์ถามขึ้นระหว่างที่เดินกลับ
"อืม ชอบนะ มันทำให้รู้สึกตื่นเต้นดี แล้วคอปเปอร์ล่ะ?"
"ไม่ค่อยได้ดูหรอก แต่ก็สนุกดีนะ วันนี้สนุกมากเลย" คอปเปอร์ยิ้มตอบ ภีมมองรอยยิ้มนั้นแล้วรู้สึกถึงความสดใสที่แผ่ซ่านออกมา
เมื่อเดินมาถึงทางแยกที่ต้องแยกกัน ภีมยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปมองคอปเปอร์ "กลับบ้านดี ๆ นะ แล้วไว้เจอกันอีก"
"ภีมก็เหมือนกันนะ" คอปเปอร์ตอบกลับเบา ๆ ก่อนจะเดินแยกไป
คืนนั้น คอปเปอร์นอนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวัน เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนกับใคร ความรู้สึกอบอุ่นที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ภีมทำให้เขาสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขารู้สึกดี
ในขณะเดียวกัน ภีมก็กลับถึงบ้านแล้วแต่ยังคงคิดถึงรอยยิ้มของคอปเปอร์ที่สว่างไสวอยู่ในใจของเขา ภีมรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังเปลี่ยนแปลงในหัวใจของเขา และเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะจัดการกับมันอย่างไร
แต่ทั้งสองยังไม่รู้เลยว่า การพบกันครั้งนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่กำลังจะลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ และจะนำพาพวกเขาไปสู่ความรู้สึกที่เกินกว่าคำว่า "เพื่อน"
---
หวังว่าคุณจะชอบตอนที่สองนะ!
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากวันที่ได้ดูหนังด้วยกัน คอปเปอร์รู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ขณะที่เขาเดินเข้ามหาวิทยาลัย ใจเขาเริ่มคาดหวังว่าจะได้เจอภีมอีกครั้ง แม้เขาจะพยายามไม่คิดมาก แต่ก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกที่แทรกซึมเข้ามาในหัวใจได้
เมื่อเข้ามาถึงห้องเรียน คอปเปอร์สังเกตเห็นว่าภีมนั่งอยู่ที่เดิมและกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ โดยไม่รู้ตัวว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะ
"สวัสดีครับ" คอปเปอร์กล่าวทักทาย ภีมจึงหันกลับมามองเขาและยิ้มเล็กน้อย
"สวัสดีเช่นกัน" ภีมตอบ "เมื่อคืนกลับบ้านดีใช่ไหม?"
"ใช่ครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ" คอปเปอร์ตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม ความอบอุ่นจากการสนทนาเมื่อคืนยังคงอ้อยอิ่งในใจของทั้งสอง
การเรียนในวันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คอปเปอร์และภีมต่างก็รู้สึกว่าทุกอย่างดูสดใสขึ้น ทั้งคู่เริ่มรู้สึกว่าการอยู่ใกล้กันทำให้พวกเขามีความสุขและสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หลังเลิกเรียน ภีมเสนอให้คอปเปอร์ไปหาอะไรทานด้วยกัน "เราไปหาของกินกันเถอะ คอปเปอร์มีร้านที่ชอบไหม?"
คอปเปอร์คิดอยู่สักพัก ก่อนจะเสนอร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่เขาชอบไปนั่งอ่านหนังสือ "ที่นี่บรรยากาศดีมาก เราว่านายคงชอบ"
ทั้งสองเดินไปยังร้านคาเฟ่ที่คอปเปอร์แนะนำ มันเป็นร้านเล็ก ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในซอยสงบ มีโต๊ะที่จัดวางอย่างเรียบง่ายและเพลงเบา ๆ ที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เมื่อทั้งสองนั่งลง ภีมสังเกตเห็นความสุขที่แฝงอยู่ในแววตาของคอปเปอร์
"ดูนายจะชอบที่นี่มากเลยนะ" ภีมเอ่ยขึ้น
"ใช่ มันเป็นที่ที่เรามักจะมาพักผ่อนเวลาเหนื่อย ๆ หรือไม่ก็อ่านหนังสือ" คอปเปอร์ตอบพร้อมยิ้ม เขารู้สึกผ่อนคลายเมื่ออยู่ในที่ที่คุ้นเคยและได้แบ่งปันกับภีม
การสนทนาระหว่างทั้งสองคนเริ่มลื่นไหลมากขึ้น พวกเขาพูดคุยกันถึงเรื่องต่าง ๆ ทั้งเรื่องชีวิตส่วนตัว ความฝัน และสิ่งที่พวกเขาชอบ ภีมเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวและความฝันที่อยากทำงานในสายที่ตนรัก คอปเปอร์เองก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความสนใจในการถ่ายภาพ และความฝันที่อยากเป็นช่างภาพมืออาชีพ
"ภีมอยากทำอะไรในอนาคตบ้าง?" คอปเปอร์ถาม
ภีมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยเสียงที่แฝงความมั่นใจ "เราอยากเป็นคนที่สามารถปกป้องและดูแลคนที่เรารักได้ อยากสร้างครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนที่เราเคยฝันไว้"
คอปเปอร์รู้สึกถึงความจริงจังในคำพูดของภีม เขาสัมผัสได้ถึงความห่วงใยและความอบอุ่นที่แฝงอยู่ในตัวของภีม นั่นทำให้เขารู้สึกเชื่อมั่นและอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากนั่งคุยกันจนเวลาเกือบค่ำ ทั้งสองจึงตัดสินใจเดินกลับไปที่หอพักของคอปเปอร์ ภีมเดินข้าง ๆ คอปเปอร์อย่างใกล้ชิด ระหว่างทางเงียบสงบ คอปเปอร์รู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านและความอบอุ่นที่แทรกซึมอยู่ในหัวใจ
เมื่อมาถึงหน้าหอพัก ภีมยืนอยู่ข้าง ๆ คอปเปอร์ ก่อนจะกล่าวลาคืนนี้ "ขอบคุณนะที่พาเราไปที่ร้านคาเฟ่ เราชอบมันมาก ไว้คราวหน้าเราไปที่อื่นกันอีกนะ"
"ด้วยความยินดีเลย ภีมเองก็พาเราไปที่นายชอบบ้างก็ได้" คอปเปอร์ตอบด้วยรอยยิ้ม
เมื่อคอปเปอร์กำลังจะเดินเข้าหอ ภีมก็เรียกเขาไว้ "คอปเปอร์…"
คอปเปอร์หันกลับมา ภีมยืนนิ่งครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มอย่างอบอุ่น "ฝันดีนะ"
คอปเปอร์ยิ้มตอบและรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านในใจ "ฝันดีเช่นกัน ภีม"
คืนนั้นทั้งสองคนต่างก็เข้านอนด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นและสบายใจ ความสัมพันธ์ระหว่างภีมกับคอปเปอร์เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นสายใยที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แม้พวกเขาจะยังไม่รู้ชัดเจนว่ามันคืออะไร แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหัวใจของพวกเขาเริ่มเต้นไปในจังหวะเดียวกัน
---
นี่คือตอนที่สาม ถ้าอยากให้เพิ่มเติมอะไรหรืออยากให้เรื่องราวเดินไปในทางไหน บอกได้เลยนะ!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
