เมื่อฉันท้องลูกของศาสตราจารย์สเนป [Harry Potter]
เหตุจากความความประมาท
เดซี่(ชาติก่อน)
ม่ายน้า//ร้องไห้
เดซี่(ชาติก่อน)
เฮ้อ//มองดูหน้าจอ
เดซี่(ชาติก่อน)
ดูกี่ครั้งก็ร้องไห้ เซฟคุณไม่น่าตายแบบนั้นเลย
ร่างท้วมเดินออกมาจากบ้านอย่างหัวเสีย
เธอๆม่ชอบฉากตายของตัวละครคนโปรดเลย
เพราะมันทรมารกว่าคนอื่นที่ตาย
ซ้ำยังค่อยๆตายอีก และเขาคือผู่ที่เสียสละไม่ควรเจออะไรแบบนี้
เดซี่(ชาติก่อน)
[ค่ะ เดซี่พูดสาย]
เป็นทุกอย่าง
อิิหนูระวัง!!
เดซี่(ชาติก่อน)
ฮะ!!//ตกใจ
ร่างท้วมตกลงไปในน้ำ เพราะความใจลอยของเธอ
เธอตะเกียกตะกายอยู่นานจนในที่สุดก็หยุดและร่างของเธอค่อยๆจมลงไป
เดซี่(ชาติก่อน)
ท...ทำไมไม่ช่่วยทั้งที่เห็น
เดซี่(ชาติก่อน)
//หลับตาลง
แต่หารู้ไม่ว่า จริงๆแล้วชีวิตที่ดับไปหนึ่งกลับทำให้อีกหนึ่งได้ตื่นขึ้น
ชีวิตบัดซบ
หญิงสาวตัวเล็กผมสาวสีชนพูอ่อนถึงกลางกลัง ดวงตาสีม่วง จมูกโด่งจิ้มลิ้ม ริมฝีปากชมพูด แก้มแดงระเรื่อเป็นธรรมชาติ พูดได้เต็มปากว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากจนหาที่เปรียบมิได้
และด้วยส่วนสูงทำให้ยิ่งน่ารัก
....
สวยจัง ไม่อยากเชื่อว่ามีคนแบบนี้อยู่บนโลก
....
แต่.....อ่ะ!!//เอามือกุมศรีษะ
หญิงใบหน้าจิ้มลิ้มคนนี้มีชีวิตที่ต่างจากหน้าตาโดยสิ้นเชิง
เธอมีแม่แม่ก็ตาย เธอจึงมาอยู่กับพ่อตั้งแต่2ขวบ แต่เพราะพ่อเธอได้ภรรยาใหม่จึงทำให้เขาไม่ค่อยได้ใส่ใจเธอเลย
เธอเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูที่เข้มงวด
ถูกทุบตีจากภรรยาใหม่โดยที่พ่อของเธอไม่ได้เห็นเพราะเขาตายหลังจากรับเธอมาเลี้ยงได้เพียง1เดือน
แม่เลี้ยงคนนั้นได้บอกกับร่างเล็กว่า เธอจะเป็นเด็กมีปัญหา คอยแต่จะสร้างเรื่อง ถ้าไม่ทำแบบนี้เมื่อออกไปข้างนอกจะขายหน้าวงตระกูล
เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ
และยิ่งกว่านั้นครอบครัวได้เรียกเธอว่า
....
และที่สำคัญคือ เธอกลายเป็นเด็กขี้กลัว ด้วยเพราะร่างกายมันโดนซ้ำๆจนชินแบบนี้
....
ชีวิตของเธอน่าเศร้านัก ฉันจะใช้ชีวิตแทนเธอเองเด็กน้อย
จริงๆร่างนี้อายุน้อยกว่าร่างเดิมเธอ2ปี ร่างนี้อายุ20อะนะ
....
ตินแรกก็ดีใจที่ร่างนี้ทั้งตัวเล็กทั้งผอม แต่พอมารู้แบบนี้ทำเอาหดหู่เลย
....
ภาพที่เข้ามายังติดตาอยู่เลย
เป็นทุกอย่าง
ยัยผมชมพ!!!//ตะโกน+ถีบประตู
....
(ร่างกายมัน....ไม่ยอมฟัง)//ตัวสั่น
เป็นทุกอย่าง
กูเรียกตั้งนาน มึงมัวทำอะไรอยู่//ตบหน้าร่างเล็ก
แม่เลี้ยง
ดี! ที่ยังสำนึก เกิดไปทำนิสัยเ_ี้ยแบบนี้ข้างนอกมีหวังอายดขาแน่
แม่เลี้ยง
แล้วมึงอย่าคิดนะว่าใครจะดูมึง
แม่เลี้ยง
พ่อมึงก็ตายไปแล้ว
แม่เลี้ยง
ตอนนี้ไม่มีใครคุ้มกะลาหัวมึงได้ เข้าใจ!!//จิกผมร่างเล็ก
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
อย่าทำมันมากเลยแม่
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
อย่าลืมสิ มันยังมีประโยชน์
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
//กอดอกมองดู
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
คืนนี้แกเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ อย่าคิดสายเหมือนครั้งนี้
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
//เดินเข้ามาใกล้
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
ไม่งั้นกูจะมากคอมึงลงมากับมือ//บีบคาง
สองแม่ลูกเดินออกไปทิ้งให้ร่างเล็กได้แต่นั่งสั่นเทาด้วยความกลัว
....
มิน่าล่ะ ทำไมร่างนี้ถึงขี้กลัว เพราะเจออะไรพวกนี้นี่เอง
....
ว่าแต่คืนนี้ที่สองแม่ลูกวิปริตนั่นพูดคืออะไร
ถึงขั้นขายเลยหรอ
เธอได้แต่คิดอยู่ตลอดเวลา เพราะเธอไม่เข้าใจเลย
คืนนี้พวกวิปริตนั่นพูดถึงคืออะไรกันแน่
แต่คิดไปก็เท่านั้น เธอเดินมาจากห้องใต้หลังคาด้วยความอิดโรย
....
บอกตรงๆฉันไม่มีความอยากจะลงไปเลย
....
แต่ถ้าขืนฝืนอยู่มีหวังได้ตายอีกรอบแน่
....
เพราะดูจากพวกนั้นแลวคงฆ่าจริงถ้าไม่ทำตามคำสั่ง
แม่เลี้ยง
เด็กคนนี้งดงามอย่างที่ฉันพูดใช้มั้ย//นอบน้อม
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
....//มอง+เสียดาย
....
(ท่าทางนอบน้อมนั่นคืออะไร)//จ้องจับผิด
แม่เลี้ยง
//มองเธออย่างไม่พอใจ
แม่เลี้ยง
(มึงกล้ามองแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
แม่เลี้ยง
คอยดูเถอะ ให้นายท่านไปห่อนมุงได้ลิ้มรสตีนกู)
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
(กล้ามากจริงๆ หึ!)//เย็นชา
เป็นทุกอย่าง
ได้ ถึงจะตัวเล็กไปหน่อย แต่พอรับได้//มองร่างเล็กหัวจรดเท้า
เป็นทุกอย่าง
แต่มีตำหนิ ฉันขอลดราคาหน่อย
แม่เลี้ยง
ได้ไงคะ? นี่เธอเป็นเด็ก....//หยุดชะงัก
เป็นทุกอย่าง
ไม่สน เธอทำสินค้าเสียหายก็ต้องชดใช้สิ
เป็นทุกอย่าง
ฉันให้ได้เท่านี้//ยื่นเช็คให้
แม่เลี้ยง
....ค่ะ//รับมาอย่างไม่พอใจ
แม่เลี้ยง
(ถึงจะได้น้อยกว่าที่คิดแต่ก็ดีกว่าไม่ได้)
เป็นทุกอย่าง
ไว้พรุ่งนี้ฉันจะมารับเอง
เป็นทุกอย่าง
อย่าให้สินค้าฉันต้องเสียหายอีก
เป็นทุกอย่าง
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อน เธอต้องชดใช้//เดินออกไป
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
ผมขอดูหน่อย
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
//มองเช็ค
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
นี่มันอะไร!! ได้แค่นี้เอง
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
ยัยนั่นก็ยังเป็นเด็กไร้ประโยชน์เหมือนเดิม//มองอย่างอาคาด
....
(นี่...พวกนั้นจะขายฉันหรอ?!!)//ตกใจ
....
(คืนนี้ต้องหนีให้ได้)
แม่เลี้ยง
เอาน่า ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะเรียกค่าเลี้ยงดูมันอีกที
....
(คงให้อยู่หรอก ดูสภาพฉันก่อนนะแม่คุณ
....
เรียกค่าเลี้ยงดูไรก่อน ปญอ.)//ยิ้มมุมปากเล็กน้อย
แม่เลี้ยง
กูยังไม่คิดบัญชีกับมึงเลยนะ ที่มองแขกด้วยสายตาแบบนั้น
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
เอามันเลยแม่
พี่ชาย(ลูกติดแม่)
แต่อย่าทำรุนแรงล่ะ เดี๋ยวเสียราคา
แม่เลี้ยง
มานี่นังตัวดี//จิกผมลากไปห้องของเธอ
....
(นี่ฉันต้องทนอีกเท่าไหร่ ทำไมถึงให้ฉันมาอยู่ในร่างนี้ โลกชั่งโหดร้าย)//ร้องไห้
แม่เลี้ยง
//จับเธอขังไว้ในกล่อง
แม่เลี้ยง
สำนึกตัวเองซะ//😏
....
ปล่อยฉันออกไป!!//ตะโกน+น้ำตาคลอ
กล่องที่เธอเข้าไปมันทั้งมืดทั้งแคบ ปล้วไหนจะกลิ่นคาวอะไรนี่อีก
ทำเอาร่างเล็กถึงกับอยากอาเจียน
....
(ฉัน...ไม่ได้กลัวที่แคบหรือความมืด แต่ร่างนี้มีนกลัวน่ะสิ)
ในขณะที่เธอกำลังนอนขดตัวด้วยความสั่นเทา
เหมือนกับมีปาฏิหาริย์เหิดขึ้น
เพราะเธอรับรู้ได้ว่าตัวเธอเกิดเขาขึ้นชั่วขณะ
ก่อนที่ร่างของเธอจะหายไปจากกล่องและไปโผล่ที่ที่หนึ่ง
....
...ยะ....อย่าเข้ามา//มอง
？？？
เธอเป็นใคร....//เข้ามาใหล้
....
บอกว่า....อย่าเข้ามา.....//สั่นกลัว+สลบ
？？？
....เธอมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง//มองร่างที่สลบ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
