ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางทุ่งหญ้าแห่งหนึ่ง มีลมพัดผ่าน มีแม่น้ำไหลริน และที่นั้นมีต้นไม้ต้นหนึ่งที่สูงและใหญ่ ฉันเดินเข้าไปดูก็พบว่าเป็นห้องหนังสือขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยหนังสือเวทมนต์

ประวัติศาสตร์ นิยาย นิทาน และอีกมากมาย แต่มีหนังสือเวทเล่มหนึ่งที่ส่องแสงเปล่งประกาย

...ล่อตาล่อใจเป็นอย่างมาก ฉันเดินเข้าไปหยิบหนังสือเล่มนั้นและเปิดอ่าน ทุกหน้านั้นถูกขีดจนอ่านไม่ได้ แต่ก็มีอยู่หน้านึงที่สะอาดไม่มีการขีดเขียน ฉันอ่านหนัานั้นและจู่ๆก็เกิดแสงออร่าขึ้น...

ฉันไม่รู้ว่าคือแสงอะไรเลยเข้าไปดู ปรากฏว่าในนั้นมีภูตเต็มไปหมดทั้งระดับสูงระดับล่าง แล้ว่มีภูตตนหนึ่งเข้ามาหาฉันพร้อมบอกว่า"เจ้าหนูข้าเห็นเจ้านะ" ฉันตกใจคำพูดนั้นเพราะภูตตัวอื่นดูแล้วไม่มีตนไหนสนใจฉันเลย เลยถามภูตตนนั้นว่า"แล้วเห็นข้าได้อย่างไรเจ้าคะ?" ภูตตนนั้นตอบมาว่า"เพราะข้าและเจ้าต่างมีความเชื่อมโยงกันยังไงล่ะ!" ภูตตนนั้นตอบมาอย่างมั่นใจและแน่วแน่ จนฉันรู้สึกว่านั่นคือความจริง แต่ก็ยังมึนงงและไม่เข้าใจเลยถามไปว่า"แล้วทำไมตนอื่นถึงไม่เห็นข้าล่ะ ทั้งที่ข้าพูดออกเสียง ขยับตัวไปมา ก็มิมีภูตตนไหนหันมาหาข้า ยกเว้นท่านเลยล่ะ?" ฉันถามด้วยความสงสัย ภูตตนนั้นตอบว่า"ข้าบอกไปแล้วไงล่ะ ว่าต่างคนต่างมีความเชื่อมโยงกัน"และพูดต่ออีกว่า"ข้ามีนามว่า โอฟาลิส เป็นภูตแห่งแสงระดับสูง มาทำพันธสัญญากับข้าเถอะเจ้าหนู!" "แล้วทำไมข้าถึงต้องทำพันธสัญญากับท่านด้วยล่ะเจ้าคะ!?" ฉันตอบด้วยความตกใจและงง "ที่ข้าจะทำกับเจ้าเพราะว่าโลกแห่งความเป็นจริงมีปีศาจอย่างไรเล่า เหล่าอสูรกายกำลังข้ามเขตแดนเพื่อที่จะไปกินมนุษย์อย่างเจ้าเอามาเป็นพลัง เจ้าหนูจงเชื่อข้าเถอะข้าจะทำให้เจ้าได้สิ่งที่ต้องการแน่นอน ถ้าเจ้าทำกับข้าเพียงแค่กำจัดปีศาจและฆ่าจอมมารซะ เพื่อความสงบสุขของโลก!!!" โอฟาลิสตอบด้วยความเด็ดเดี่ยว ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงตอบตกลงราวกับถูกควบคุม และโอฟาลิสก็แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของฉัน ทันใดนั้นฉันก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งและพบว่านั้นเป็นความฝันและนอนอยู่บนเตียงของฉัน ทันใดนั้นก็มีเสียงเรียกชื่อฉันขึ้น"คุณหนูเจน่า จีเรย์คะ!! ท่านดยุกและและท่านดัชเชสส์กลับมาแล้วค่ะ!! ต้องรีบลุกไปอาบน้ำได้แล้วนะคะ!!"เจนสาวรับใช้ประจำตัวของฉัน เธอเข้ามาเป็นสาวรับใช้ของตระกูลฉันได้ 1 ปี "อะไรนะ!! ท่านพ่อท่านแม่กลับมาแล้วหรอ"ฉันตกใจเพราะพ่อและแม่ฉันเป็นดยุกและดัชเชสส์แห่งตระกูลจีเรย์ ฉันรีบลุกไปอาบน้ำระหว่างอาบฉันก็เห็นว่ามีรอยชื่อบางอย่างแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร เลยอาบน้ำ แต่งตัวรีบเตรียมตัวต้อนรับ พ่อและแม่ เมื่อพ่อและแม่มาถึงก็ทักทายและยินดีกับการทำงานของทั้งสองท่าน และพอคุยกันเป็นพิธี หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว หลังจากกลับมาจากห้องฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าเห็นรอยแปลกอยู่ตรงข้อมือของฉัน ฉันเลยดูและสังเกตรอยนั้นและฉันเห็นว่าเป็นชื่อเลยลองอ่านว่า"โอฟาลิส"ทันใดนั้นก็มีแสงบางอย่างปรากฎขึ้นฉันตกใจ และเห็นว่ามีแมวตนนึง มีเขา ขนสีทอง นัยตาสีเขียว พร้อมพูดว่า"สวัสดี เจน่า จีเรย์!!!".

  หลังจากที่ฉันเจอกับโอฟาลิสอีกครั้ง ฉันตกใจมาก เลยได้ร้องกรี๊ดดังลั่น "โอ๊ยยย จะกรี๊ดทำไมข้าแสบหู!!" "ก็ตกใจไงถึงกรี๊ด!! แล้วเจ้ามาได้ไงล่ะเนี่ย!!" ฉันถามด้วยความสงสัย "ก็เจ้าเรียกข้ามาเองไม่ใช่หรอ เจ้าเรียกข้าข้าก็ต้องมาสิ " " งะ..งั้น...สินะ " ฉันตอบด้วยความแอบแปลกใจหน่อยๆ และเนื่องจากความเสียงดังของข้าทำให้เดินมาที่หน้าห้องของฉันและขอให้ฉันเบาเสียงและถามว่า" มีอะไรหรอคะ ทำไมถึงเสียงดังขนาดนี้คะ มีแขกมานะคะ" "หรอ!? " ฉันตอบเธอด้วยความรู้สึดผิดนิดๆ แต่ก็ต้องทะเลาะกันอีก เพราะโอฟาลิสดันไปเล่นโต๊ะเครื่องแป้งของฉันทำให้ฉันโวยวายอีกครั้ง คราวนี้หัวหน้าสาวใช้ตัดสินใจจะเปิดประตูเข้าไปดู แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อแขกที่เป็นคุณหนูจากตระกูลดยุกโอชาน ฟิลนี โอชาน มาเห็นเข้า เธอเลยขอเป็นคนคุยเอง

"เอ่อ... ฉันขอเข้าไปได้มั้ยคะ?" ฉันตกใจเสียงเธอ ฉันเลยรีบสั่งให้โอฟาลิสไปซ่อนตัว แต่โอฟาลิสไม่ยอม และเธอก็เปิดประตูเข้ามาเห็นฉันและถามว่า"คะ.. คุณหนูเจน่า..เป็นอะไรรึเปล่าคะ?" "อ๋อ!!...เอ่อ..ไม่มีอะไรค่ะ" ฉันตอบแบบไปไม่ถูก "งั้น..เอ่อ..ไม่ทราบว่าสนใจมาคุยกับฉันมั้ย..คะ?" "แน่นอนอยู่แล้วค่ะ" ฉันรีบตอบทันทีหลังจากเธอถาม เราสองคนมานั่นจิบชาคุยเล่นกันตามประสาคนรู้จักกัน จู่ๆเธอก็ถามว่า"คุณหนูเคยเชื่อเรื่องตำนานของภูตมััยคะ?" "ฉันตกใจนิดหน่อยเลยถามไปว่า"ทำไมหรอคะ?" "คือว่าฉันฝันถึงสถานที่แปลกๆ ที่เต็มไปด้วยภูตน่ะค่ะ"

...ฉันตกใจมากที่เธอฝันเหมือนกับฉันจนเผลอถามไปว่า"ทำไมหรอคะ! หรือว่าได้ทำพันธสัญญากันไปแล้ว!!"ทำให้เธอรู้ว่าฉันเองก็ทำพันธสัญญาไปเหมือนกัน "แล้วของคุณหนูคือธาตุอะไรคะ ของฉันธาตุดินค่ะ" "ของฉันธาตุแสงค่ะ" ฉันตอบและถามต่อว่า"ภูตของคุณหนูชื่ออะไรหรอคะ ของฉันโอฟาลิสค่ะ " "ของฉัน...เฟคีโอ..ค่ะ" หลังจากนั้นฉันเธอก็คุยกันต่อไปจนเธอกลับคฤหาสน์ไป ...

...ฉันก็กลับที่ไปห้องนอน เมื่อถึงห้องฉันโล่งใจที่ได้เจอคนที่เป็นเหมือนฉัน จนโอฟาลิสกลับมาอีกครั้ง และแน่นอนว่าโดนฉันเทศนา ต่างๆนา แต่โอฟาลิสก็พูดขึ้นว่า "ข้าอยากให้เจ้ามีสัตว์วิเศษรับใช้เจ้าด้วย จะได้ช่วยพวกเราอีกแรงนะ" "งั้นหรอ... ข้ามีเจ้า ก็เหนื่อยจะเป็นจะตายอยู่แล้ว เจ้ายังจะเอาภาระมาให้ข้าเพิ่มอีกหรอ!!" ฉันตอบด้วยความไม่พอใจ อย่างแรง "ถ้าเจ้าไม่ลอง ก็ไม่รู้หรอกนะ และอีกอย่างเจ้าไม่ควรเรียกสัตว์วิเศษว่าภาระด้วย!" "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ถ้าเจ้าสัตว์วิเศษนั่นทำอะไรให้เป็นตัวปัญหาหรือภาระ ข้าก็จะเรียกว่าภาระนั่นแหละ!" ฉันตอบด้วยความไม่เกรงกลัว "งั้นก็มาทดสอบสิ" "ได้ลองก็ลอง" และโอฟาลิสก็พาฉันไปที่ทุ่งหญ้าอีกครั้ง คราวนี้โอฟาลิส นำทางมาด้านหลังของต้นไม้และก็จะพบกับป่า โอฟาลิสพาเข้ามาในป่าและพบกับถ้ำที่มีขนาดใหญ่และมืด โอฟาลิสร่ายเวทที่ทำให้เห็นที่มืดเป็นสว่างใส่ตัวฉันพร้อมบอกว่า"ข้าจะให้เจ้าเดินเข้าไปคนเดียว เพราะเกรงว่าถ้าข้าเข้าไปด้วยคงจะไม่เห็นผลเท่ากับการไปคนเดียวนะ" ฉันรับปากและเดินเข้าไปคนเดียว ในถ้ำเต็มไปด้วยหินงอก หินย้อยและอื่นๆ ฉันเดินไปสักพักและก็ไปชนเข้ากับอะไรบางอย่าง ความรู้สึกเหมือนกับชนก้อนขนยักษ์ขนาดใหญ่มหึมา แต่เนื่องจากฉันเห็นในที่มืดได้ทำให้ฉันเห็นว่า ฉันชนกับสัตว์วิเศษชนิดหนึ่ง...

ลักษณะรูปร่างคล้ายจิ้งจอก สีขนสีเทาเข้า ลวดลายสีน้ำเงินสว่าง มีสัญลักษณ์รูปน้ำ ตรงกลางหัว กำลังจ้องมองมาที่ฉัน และจู่ๆเจ้าจิ้งจอกก็ไล่ตะปบฉัน ฉันตกใจมากและได้แต่วิ่งออกมาจากถ้ำแต่เจ้าสัตว์วิเศษก็ตามมาติดๆฉันวิ่งออกมาเจอโอฟาลิสที่กำลังหลับรอฉันอยู่ เลยตะโกนไปเสียงดังว่า "โอฟาลิสสสส!!!!! วิ่ง!!!!" โอฟาลิสตื่นขึ้น พอเห็นว่าสัตว์วิเศษกำลังไล่ตาม

ก็เผ่น วิ่งหนีเร็วกว่าฉันเสียอีก! และทิ้งฉันให้เจ้าจิ้งจอก ไล่ฉันต่อไป

พอฉันหนีพ้นแล้ว"เฮ้อ.. เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ" "ข้ารึปล่าวที่ต้องพูดแบบนั้น"เราทั้งคู่ต่างเหนื่อยกัน จู่ๆเจ่าสัตว์วิเศษก็กลับมาอีกครั้งคราวนี้ฉันไม่วิ่ง เพราะความเหนื่อยล้าอย่างหนัก โอฟาลิสเองก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือเฟือยอยู่เลย จู่ๆเจ้าจิ้งจอกก็โอบกอดฉัน แถมยังเลียฉันจน ฉันเต็มไปด้วยน้ำลาย "อ๊ะ! ดูเหมือนมันจะชอบเจ้ามากเลยนะนั่น! ข้าเองก็คิดว่าจะฆ่าเจ้าเสียอีก ฮู่... โล่งใจ" โอฟาล์วพูดด้วยความสบายใจ"เอ๊ะ! อย่างงี้ก็แสดงว่าสามารถทำพันธสัญญากันได้น่ะสิ!"

และจู่ๆเวมนต์บางอย่างก็ไหลเข้ามาในตัวฉัน และทำให้ฉันได้สัตว์วิเศษอย่างเจ้า"จิ้งจอกสีเงิน"

มาเป็นสัตว์รับใช้ซะแล้วสิ.

... หลังจากที่ฉันได้ทำพันธสัญญกับจิ้งจอกสีเงิน ฉันก็คิดชื่อให้เจ้าจิ้งจอกสีเงิน จนได้ชื่อว่า —โพโรอา— "ไหนเจ้าบอกว่าโพโรอาเป็นภาระไง" โอฟาลิสถามด้วยความงง "ก็โพโรอาน่ารักนิ จะให้ข้าทำยังไงล่ะ"ฉันตอบพร้อมกับลูบโพโรอาไปด้วย "แต่จะว่าไปเจ้าโพโรอาตัวใหญ่จัง ลูบหัวไม่เต็มมือเลยแฮะ "ฉันพูดด้วยความเสียดาย แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า เจ้าโพโรอาฟังภาษาคนได้ มันจึงย่อส่วน ทำให้กลายเป็นเจ้าจิ้งจอกโพโรอาตัวน้อยน่ารัก ที่ชนะหัวใจฉันไปแบบง่ายๆ "ว้ายย โพโรอาน่ารักจังเลยย.. " "ให้ตายสิ ทีข้าน่ะเจ้าไม่เห็นชมบ้างเลย ข้าน้อยใจนะ!" "เจ้าจะให้ข้าชมว่าอะไรล่ะ ข้ามองเจ้าไปทีไร ก็มีแต่แสงไม่เห็นตัวเลย" ก็ข้าภูตธาตุพนมแสงนิ จะให้ทำอย่างไรเล่า? " โอฟาลิสพูดตามความเป็นจริง จู่ๆโอฟาลิสก็นิ่งตัวแข็งเหมือนรูปปั้น พร้อมพูดออกมาว่า"ใกล้ถึงเวลาแล้ว ที่จอมมาร—เยอร์เรส วิลลีน— กำลังจะรวบรวมพลังในลูกแก้วแห่งการระเบิดถึงขีดจำกัดแล้ว ถึงเวลาที่เราจะต้องปราบปรามจอมมารแสนโหดเหี้ยมแล้วล่ะ" หลังจากโอฟาลิสพูดจบก็สามารถขยับตัวได้อีกครั้ง"เมื่อกี้นี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะ จอมมารหรอ?" "ใช่ข้าเคยบอกเจ้าแล้วใช่ไหม ว่าก่อนที่เจ้าและข้าจะทำพันธสัญญากัน ได้พูดคุยถึงการโค่นล้มจอมมารและฆ่าปีศาจน่ะ" "แล้วจะเอาไงล่ะ เรามีกันแค่นี้ จะเอาพลังสู้จอมมารได้อย่างไร?" ฉันถามด้วยความสงสัย "นั่นสิ มีแค่นี้ จะสู้ได้อย่างไร" จู่ไงฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่า คุณหนูฟิลนี โอชาน ก็มีภูตเหมือนกัน ในขณะนั้นเอง สาวใช้ในคฤหาสน์แจ้งว่าตระกูลดยุกโอชาน คุณหนูฟิลนี โอชาน มาที่คฤหาสน์ ฉันรีบวิ่งไปต้อนรับทันที และพูดคุยข่อตกลงกับการไปปราบจอมมาร "อะ..อะไรนะคะ? ปราบจอมมารงั้นหรอ?" "ใช่เราต้องการเธอนะคุณหนูฟิลนี โปรดมากับพวกเราเถอะ" "แต่ว่า..คือฉันมีน้องที่ต้องคอยดูแลน่ะค่ะ ฉันว่า..." "ไม่เป็นไรหรอก! มีฉันอยู่ทั้งทีก็ต้องใช้ให้คุ้มหน่อยสิ" จู่ๆ โอฟาลิสก็ปรากฏขึ้น "นั่นอะไรคะ?...ภูตหรอ?" "อ้อ! ใช่ ภูตฉันเองล่ะ" "เอ่อออ... ทำไมภูตของคุณหนูถึงไม่มีตัวตนคะ? " "ฉันลั่นขำทันที "ฮ่าๆ! เห็นไหมโอฟาลิส เจ้าน่ะไม่มีตัวตน ฮ่าๆ!" "เจ้าน่ะหุบปากไปเถอะน่า!! เจน่า!!" "เอิ่มมม... คือว่าฉันพูดอะไรผิดไปหรอคะ? งั้นคงต้องขออภั— " "เอ้ย!? ไม่เป็นไรหรอกน่าคุณหนู ก็เห็นข้าเป็นแบบนี้แล้ว ข้าหน่ะเป็นภูตระดับสูงเชียวนะ" "โอโห!! ของคุณหนูเจน่าเป็นระดับสูงเลยหรอคะ!? ของฉันแค่ระดับกลางเอง" และพวกเราก็คุยกันเรื่องข้อตกลงต่อ โดยสรุปแล้วเธอตอบตกลงว่าจะไป แต่ต้องรักษาน้องให้ก่อน โอฟาลิสก็เลยสามารถช่วยน้องของเธอกลับมาสุขภาพเหมือนเดิมได้อีกครั้ง ทำให้สุดท้ายแล้วพวกเราก็ออกเดินทาง แต่ก่อนออกเดินทาง โอฟาลิสได้ร่านเวทแห่งการนอนหลับและบาเรียชั้น1หนึ่ง ไว้เผื่อป้องกันอันตราย หลังจากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ในที่ๆ จอมมารตั้งถิ่นอาศัยอยู่....