ในค่ำคืนหนึ่งที่กรุงเทพฯ ยังเปล่งประกายไปด้วยแสงไฟและความวุ่นวาย เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตหรูดังกระหึ่มก่อนจะหยุดนิ่งอยู่หน้าคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ เจ้าของรถคือ "หยาง" หัวหน้ามาเฟียผู้โหดเหี้ยมแห่ง "มังกร" ที่ครอบครองอำนาจและเงินตรามากมายในเมืองนี้ เขาก้าวลงจากรถอย่างไม่เร่งรีบ ดวงตาคมกริบแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่งและอำนาจ"หยาง แกมาช้า" เสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันดังขึ้นมาจากในเงามืด เจ้าของเสียงคือ "เฟย" ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่กำลังยืนพิงกำแพงบ้านอยู่ เขาสวมเสื้อผ้าลำลองง่ายๆ แต่แววตากลับสะท้อนความท้าทายและไม่เกรงกลัว

ชายหนุ่มคนนี้คือ เป็นคนที่รู้จักกันดีในวงการมาเฟียว่าเป็น "หนามยอกอก" ของใครหลายคน เฟยไม่ใช่มาเฟียเต็มตัว แต่เป็นคนที่ไม่เคยยอมแพ้ใครง่ายๆ และมีนิสัยกวนตีนที่ทำให้หลายๆ คนที่เข้ามายุ่งกับเขาต้องปวดหัว"แล้วไงวะ? ที่นี่บ้านฉัน ใครจะห้าม?" หยางสบถกลับด้วยเสียงเย็นชา ดวงตาของเขาจ้องมองเฟยด้วยสายตาที่เหมือนกับกำลังมองเหยื่อที่กำลังจะถูกเขากลืนกินเฟยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้หยาง ใบหน้าหล่อเหลาของเขายิ้มมุมปากอย่างยียวน "กูมีธุระกับมึง ไม่ใช่มาเพื่อฟังมึงพูดจาหมาๆ แบบนี้หรอกนะ"หยางเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ ก่อนจะจับแขนเฟยกระชากเข้ามาใกล้ จนร่างของเฟยแทบจะชนกับร่างของเขา "ธุระของมึงน่ะหรือ? หรือแค่มาเพื่อหาเรื่องกูอีก?"เฟยยิ้มยียวน "ก็ทั้งสองอย่างมั้ง กูไม่ค่อยชอบหน้าไอ้คนอย่างมึงไง จะทำไมวะ?"หยางขบกรามแน่น ความรู้สึกโกรธที่ถูกท้าทายทำให้เขาอยากจะสั่งสอนเฟยที่บังอาจมาหยามเกียรติเขา แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ปลุกความสนใจของเขาขึ้นมาเช่นกัน"มึงกล้ามากนะเฟย คิดว่าตัวเองแน่ขนาดไหนถึงกล้าลองดีกับกู?" หยางถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความท้าทาย"กูไม่ใช่พวกขี้ขลาดอย่างมึงนะ" เฟยตอบกลับทันที "แล้วถ้ามึงคิดว่ากูไม่กล้า ลองดูสิวะว่ามึงจะทำอะไรได้บ้าง"

"มึงกล้ามากนะเฟย คิดว่าตัวเองแน่ขนาดไหนถึงกล้าลองดีกับกู?" หยางถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความท้าทาย เขาก้าวเข้ามาใกล้เฟยมากขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนแทบจะสัมผัสกันเฟยยังคงไม่ถอยหนี เขายิ้มเยาะและยักไหล่อย่างไม่แยแส "กูไม่ใช่พวกขี้ขลาดอย่างมึงนะ" เฟยตอบกลับทันที "แล้วถ้ามึงคิดว่ากูไม่กล้า ลองดูสิวะว่ามึงจะทำอะไรได้บ้าง"คำพูดของเฟยทำให้หยางรู้สึกถึงความร้อนที่กำลังแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา ความรู้สึกที่อยากจะพิสูจน์ว่าเฟยนั้นผิด เขาใช้มืออีกข้างจับคางของเฟยบีบเบาๆ เพื่อให้ใบหน้าของเฟยเงยขึ้นมาสบตากับเขาโดยตรง ดวงตาคมกริบของหยางจับจ้องเข้าไปในดวงตาของเฟย ราวกับต้องการจะค้นหาว่าอีกฝ่ายมีความกลัวหรือไม่ แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับเป็นความเย้ยหยันและความท้าทายที่เด่นชัด"มึงกำลังเล่นกับไฟรู้ไหม?" หยางกระซิบเสียงต่ำ ริมฝีปากของเขาอยู่ห่างจากริมฝีปากของเฟยเพียงแค่ไม่กี่นิ้ว ความรู้สึกของความร้อนแรงและความตึงเครียดในห้องนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีบางสิ่งที่กำลังจะระเบิดออกมาเฟยยิ้มกว้างขึ้น "ถ้ามึงคิดว่าตัวเองเป็นไฟ แล้วกูคือน้ำมัน กูจะทำให้มึงลุกจนดับไม่ลงเลย" เฟยกระซิบกลับเสียงเบา ริมฝีปากของเขาแทบจะสัมผัสกับริมฝีปากของหยาง ท่าทางของเฟยเหมือนกับว่าเขากำลังท้าทายหยางให้ทำบางสิ่งบางอย่างหยางรู้สึกได้ถึงความร้อนแรงในตัวเองที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่เคยพบเจอใครที่ท้าทายเขาได้ขนาดนี้มาก่อน และมันก็ทำให้เขาต้องการจะพิสูจน์ว่าคำพูดของเฟยนั้นผิด หยางยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของเฟย ก่อนจะดึงเฟยเข้ามาจูบอย่างรุนแรง ริมฝีปากของเขาบดขยี้ริมฝีปากของเฟยอย่างไม่ยั้งหยุด การจูบที่รุนแรงนั้นทำให้ทั้งสองคนรู้สึกถึงการปะทะกันของความปรารถนาและความต้องการที่ซ่อนอยู่ในใจ หยางดันร่างของเฟยเข้าไปใกล้กับเตียงนุ่มที่อยู่ข้างหลัง ความร้อนจากการสัมผัสทำให้ผิวหนังของทั้งคู่สั่นสะท้าน"กูไม่เคยเจอใครที่กล้าท้าทายกูแบบนี้" หยางพูดขึ้นระหว่างจูบ เขาละเลียดริมฝีปากของเฟยด้วยความรุนแรงและควบคุมความเร็วของการสัมผัสเพื่อทำให้เฟยรู้สึกถึงเต็มที่ของการล่วงล้ำเข้าไป เฟยตอบกลับด้วยการโอบกอดหยางแน่นขึ้น ร่างกายของเขาโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อเพิ่มความสนิทสนม เขาใช้มือจับหลังคอของหยางและดึงเขาเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น ในขณะที่ริมฝีปากของเขาเปิดเผยถึงความหลงใหลและความท้าทายที่ไม่มีที่สิ้นสุด"กูไม่เคยกลัวมึงเลยแม้แต่ครั้งเดียว" เฟยกระซิบเสียงต่ำในขณะที่ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับคอของหยาง แสดงถึงความอุกอาจและไม่เกรงกลัวเมื่อหยางรู้สึกถึงคำพูดของเฟย เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความต้องการที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง เขาหยุดจูบชั่วครู่และเริ่มลงมือปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเฟยออกอย่างรวดเร็ว การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความดุดันและแรงผลักดันที่ไม่สามารถควบคุมได้เฟยไม่คัดค้าน เขาหลับตาและปล่อยให้หยางจัดการตามใจชอบ ความรู้สึกของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและแรงดึงดูดที่ไม่อาจอธิบายได้ ความรู้สึกนี้ยิ่งทวีความร้อนแรงขึ้นเมื่อหยางเริ่มสำรวจร่างกายของเขาอย่างละเอียด"มึงคิดว่าจะได้อะไรมากกว่าความร้อนนี้เหรอ?" เฟยถามเสียงกระเส่า ขณะถูกหยางสำรวจไปทั่วร่างกาย เขารู้ดีว่าหยางต้องการมากกว่านี้ แต่เขากลับยิ้มเย้ยหยางด้วยความท้าทายหยางตอบกลับด้วยการกระทำที่ไม่อาจควบคุมได้ เขาโอบร่างของเฟยเอาไว้และเริ่มปฏิบัติการตามความต้องการที่ร้อนแรงของเขาเอง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้ทุกอย่างรอบตัวหยางและเฟยหายไป เหลือเพียงแค่ความร้อนแรงของการกระทำที่เกิดขึ้นในห้องนั้น"ไฟร่านในตัวมึงนี่แรงจริงๆ คืนนี้กูจะทำให้มึงเป็นของกูคนเดียว" หยางกระซิบเสียงต่ำในขณะที่เขายังคงดึงเฟยเข้ามาใกล้ ร่างของเขาเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วและเต็มไปด้วยความร้อนแรงเฟยสะดุ้งและตอบสนองต่อการกระทำของหยางด้วยความหลงใหล เขายิ้มเยาะและกระซิบ "แล้วมึงคิดว่าจะพอหรือยัง? หรือจะทำให้กูต้องหายใจไม่ออกไปเลย?" ความรู้สึกของเฟยที่ตอบสนองต่อความร้อนแรงทำให้หยางรู้สึกถึงความสำเร็จและความพึงพอใจที่ไม่อาจอธิบายได้ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่บนเตียงอย่างร้อนแรงและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เดือดพล่าน ร่างกายของพวกเขาปลดปล่อยความปรารถนาและความหลงใหลที่มีต่อกัน