ก็แล้วแต่จะคิด [Detective Conan] ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน
ข้อมูลตัวละคร
name: โมริ มิซึกิ (mori mizuki)
ความถนัด:คาราเต้,ยูโด,เทควันโด,ฟันดาบ,มายากล
ความถนัดด้านต่างๆ: เล่นเปียโนระดับมืออาชีพ,เล่นพนันค่อนข้างเก่ง,ขับรถได้แต่มักถูกคนอื่นๆสั่งห้ามไม่ให้ขับอยู่เสมอ
รูปร่าง: ขาว เอวคอด ผิวนุ่ม ริบฝีปากอวบอิ่ม
กลิ่นเฉพาะตัว: ดอก Camellia Japonica หรือ Japanese Rose ดอกกุหลาบญี่ปุ่น
ประวัติ : โมริ มิซึกิ นักเรียนมัธยมปีที่ 5 โรงเรียนมัธยมปลายเทย์ตัน เป็นเพื่อนสมัยเด็กกับคุโด้ ชินอิจิ เป็นคนที่ชินอิจิแอบชอบ และมิซึกิเองก็ชอบชินอิจิด้วย มิซึกิเป็นลูกชายของนักสืบโมริ โคโกโร่ และทนาย คิซากิ เอริ พ่อแม่ของมิซึกิและรันแยกกันอยู่ตั้งแต่อายุ 7 ขวบ และเป้าหมายหลักของเธอคือต้องการให้พ่อ และ แม่ของเธอคืนดีกัน
ความทรงจำสมัยเด็ก
โมริ มิซึกิ.
ตื่นได้แล้วนะ
โมริ มิซึกิ.
วันนี้เราต้องไปโรงเรียนแล้ว
โมริ มิซึกิ.
เร็วเข้า//ดึงแขนอีกฝ่าย
โมริ มิซึกิ.
ไปแปลงฟันไดแล้ว//ยืนกอดอก
โมริ รัน.
ค่า~//เดินไปห้องน้ำ
โมริ มิซึกิ.
เฮ้อ~//ส่ายหัว
โมริ มิซึกิ.
//เดินออกจากห้อง
คิซากิ เอริ.
อ้าว มิซึกิ รันตื่นแล้วเหรอ
คิซากิ เอริ.
เหนื่อยหน่อยนะ
โมริ มิซึกิ.
ไม่เป็นไรหรอกครับ
โมริ มิซึกิ.
ก็ผมเป็นพี่นี่//ยิ้ม
โมริ มิซึกิ.
มาแล้วเหรอ มานั่งสิ
คิซากิ เอริ.
เอา//วางอาหาร
คิซากิ เอริ.
กินให้อร่อยนะ
โมริ มิซึกิ.
จะทานล่ะน่ะครับ
โมริ รัน.
ป้ายชื่อของหนูอยู่ไหนหรอคะ?
คิซากิ เอริ.
เหมือนว่าเมื่อวานนี้แม่จะวางไว้บนตู้รองเท้านะ
คิซากิ เอริ.
เดี๋ยวแม่ไปดูให้
คิซากิ เอริ.
ฉันวางป้ายชื่อของรันไว้ตรงนี้ คุณรู้มั้ยคะว่ามันหายไปไหน?
โมริ โคโกโร่.
อยู่บนโต๊ะในครัวไง
โมริ มิซึกิ.
นั่นมันห้องทิวลิป 1ที่ใช้เมื่อปีที่แล้วต่างหากครับ
โมริ รัน.
ตั้งแต่วันนี้ หนูจะไปอยู่ห้องซากุระค่ะ
โมริ โคโกโร่.
อ๋อ จริงสินะ
คิซากิ เอริ.
ฉันตั้งใจจะติดให้รันกับมิซึกิก่อนไปโรงเรียนอนุบาลวันนี้
คิซากิ เอริ.
ก็เลยวางไว้บนตู้รองเท้า
โมริ มิซึกิ.
ส่วนของผมอยู่นี่!//ชู
คิซากิ เอริ.
คุณเห็นมั้ยคะ?
โมริ โคโกโร่.
ตอนที่หยิบช้อนรองเท้าก็เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรตกอยู่นะ
โมริ โคโกโร่.
//มองตามเสียง
โมริ โคโกโร่.
แย่ล่ะสิ เหยียบไปแล้ว//เหงื่อตก
โมริ มิซึกิ.
แตกเป็นเสี่ยงๆเลย..
คิซากิ เอริ.
แตกเป็นชิ้นๆเลย
โมริ โคโกโร่.
เธอเอาไปติดกาวหน่อยเดี๋ยวก็กลับมาเหมือนเดิมแล้วหละ//ยื่นชิ้นส่วนต่างๆให้
คิซากิ เอริ.
ฉันว่าแค่นั้นคงไม่พอหรอกค่ะ..
โมริ โคโกโร่.
ค...คือว่าวันนี้ฉันต้องเข้ากองสืบสวนวันแรกน่ะ
คิซากิ เอริ.
คงต้องไปขอให้คุณครูทำอันใหม่ให้แล้วล่ะมั้ง
โมริ รัน.
งั้นหนูจะทำยังไงดีล่ะคะ?
โมริ มิซึกิ.
งั้นเอาของพี่ไปก็ได้
โมริ รัน.
แล้วพี่จะเอาป้ายชื่อมาจากไหนล่ะ?
คิซากิ เอริ.
เดี๋ยวแม่ทำป้ายชื่ออันใหม่ให้ไปก่อน
โมริ มิซึกิ.
เดี๋ยวพี่จะเอาป้ายชื่อที่คุณแม่ทำก็ได้!
โมริ มิซึกิ.
ไม่เป็นไรหรอกน่า!
โมริ มิซึกิ.
เพื่อรันแล้วพี่ทำได้!//ยิ้มกว้าง
คิซากิ เอริ.
งั้นช่วยไปหยิบกระดาษสีกับกระดาษแข็งให้แม่หน่อยนะ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
มิซึกิจัง เกิดอะไรขึ้นกับเข็มกลัดของเธอน่ะ?
โมริ มิซึกิ.
คุณแม่ผมทำให้นะ
โมริ มิซึกิ.
พอดีว่าของรันจังมันพังไปแล้วเลยยกให้รันจังไป
โมริ มิซึกิ.
คุณแม่เลยทำอันใหม่ให้ผมแก้ขัดไปก่อนนะ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
สุดยอด เหมือนของเราเลยนะ!
โมริ มิซึกิ.
มีเข็มกลัดติดอยู่ข้างหลังด้วยนะ//แกะ
โมริ มิซึกิ.
ก็เลยใส่แล้วถอดออกได้
ซึซึกิ โซโนโกะ.
//หยิบไปดู
ซึซึกิ โซโนโกะ.
คุณแม่มิซึกิจังกับรันจังเก่งจัง
ซึซึกิ โซโนโกะ.
นี่จ๊ะ//ยื่นเข็มกลัดให้
เด็กชาย
ก็แค่กระดาษไม่ใช่เหรอ
เด็กชาย
ใครที่ใส่เจ้านี่ก็ไม่ใช่พวกเดียวกับเรา
ซึซึกิ โซโนโกะ.
เดี๋ยวสิ เอาคืนมานะ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
เอาคืนมาน่ะ!//วิ่งใส่
เอฟุเนะ รนสุเกะ
จับมือกันสิ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
//ยื่นมือให้
เด็กชาย
ฮึก ฮึก//ค่อยๆยื่นมือไป
ซึซึกิ โซโนโกะ.
//จับ+เขย่าเบา
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ดีกันแล้วนะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ป้ายชื่อใหม่ของมิซึกิจัง
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ต้องรอสัปดาห์หน้านะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
จนกว่าจะถึงตอนนั้นช่วยรอได้มั้ย?
ซึซึกิ โซโนโกะ.
ขอโทษนะ มิซึกิจัง
ซึซึกิ โซโนโกะ.
ฉันพยายามเอาคืนมาแล้ว
ซึซึกิ โซโนโกะ.
แต่มันยับยู่ยี่ไปหมดเลย//ยื่นกระดาษที่ยับยู่ยี่
โมริ มิซึกิ.
ขอโทษพี่ทำไมกัน?
โมริ รัน.
เพราะหนูแท้ๆพี่ถึงได้โดนแกล้ง..
โมริ มิซึกิ.
เพื่อรันจังแล้วพี่ยอมได้//ยิ้มอ่อน
โมริ มิซึกิ.
ไม่เป็นอะไรหรอก
โมริ มิซึกิ.
เธอทำดีที่สุดแล้ว
โมริ มิซึกิ.
ตอนที่คุณแม่ทำ ฉันก็ดูอยู่
โมริ มิซึกิ.
เพราะงั้นอย่าร้องนะ//ยิ้ม
โมริ มิซึกิ.
//เงยหน้าขึ้นจากหมอน
โมริ มิซึกิ.
//หันซ้ายหันขวา
โมริ มิซึกิ.
//ผลักเสื้อขึ้นข้างบน
โมริ มิซึกิ.
//เอากระดาษสีมาวาง
โมริ มิซึกิ.
(ขั้นแรกก็พับครึ่ง)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วก็พับครึ่งอีกที)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วก็เปิดออกมา)
โมริ มิซึกิ.
(พับข้างบนลงมาตามรอยพับตรงกลาง)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วก็คลี่ออก)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วก็พับตรงนี้มาตามรอยพับตรงกลาง)
โมริ มิซึกิ.
(คลีออก แล้วก็..)
โมริ มิซึกิ.
(อีกนิดเดียว)
โมริ มิซึกิ.
(จะมาอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้นะมิซึกิ)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วก็วาดเส้นตรงนี้)
โมริ มิซึกิ.
(แล้วตัดตามเส้น)
โมริ มิซึกิ.
(เสร็จแล้ว!)//ยิ้ม
คุโด้ ชินอิจิ.
ทำให้ฉันบ้างสิ
โมริ มิซึกิ.
เอ๊ะ?//เงยหน้า
คุโด้ ชินอิจิ.
นั่นน่ะซากุระใช่มั้ย?
คุโด้ ชินอิจิ.
ฉันพูดผิดหรือปล่าว?
โมริ มิซึกิ.
ไม่//ลุกขึ้นนั่ง
โมริ มิซึกิ.
นี่ดอกซากุระจริงๆ
โมริ มิซึกิ.
แต่รู้ได้ยังไงล่ะ?
คุโด้ ชินอิจิ.
ยังไงน่ะเหรอ?
คุโด้ ชินอิจิ.
ล้อกันเล่นหรือปล่าวเนี่ย?
โมริ มิซึกิ.
ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?//เอียงคอ
คุโด้ ชินอิจิ.
ป-ปล่าวหรอก//เเก้มแดง
คุโด้ ชินอิจิ.
ส่วนที่รู้ได้ยังไงเรื่องนั้น
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็ดูเข็มกลัดที่วางอยู่บนเสื้อผ้าที่พับไว้บนหัวทุกคนสิ
คุโด้ ชินอิจิ.
ทุกคนในแถวนี้เป็นรูปซากุระ
คุโด้ ชินอิจิ.
ทุกคนในแถวต่อมาเป็นรูปทิวลิป
โมริ มิซึกิ.
แล้วยังไงต่อ?
คุโด้ ชินอิจิ.
แล้วเพราะเธอเป็นคนเดียวที่ไม่มีเข็มกลัดวางอยู่บนเสื้อผ้าไงเล่า
คุโด้ ชินอิจิ.
อีกอย่าง//หยิบเศษกระดาษที่เหลือ
คุโด้ ชินอิจิ.
เธอใช้การพับกระดาษสี่เหลี่ยมจัตุรัส
คุโด้ ชินอิจิ.
ให้เป็นสิบส่วนเท่าๆกัน
คุโด้ ชินอิจิ.
พอเธอตัดเป็นรูปร่าง
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็จะกลายเป็นซากุระไงล่ะ//ชู
คุโด้ ชินอิจิ.
นี่แหละที่ฉันรู้
คุโด้ ชินอิจิ.
เธอทำเข็มกลัดซากุระหาย
คุโด้ ชินอิจิ.
แล้วก็ร้องไห้ตอนที่กำลังทำอันใหม่อยู่ไงล่ะ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
สุดยอดไปเลยนาย!
โมริ รัน.
อย่างกับมีญาณทิพย์แหน่ะ
คุโด้ ชินอิจิ.
บ้าหรือไง ฉันไม่ได้มีญาณทิพย์สักหน่อย
โมริ มิซึกิ.
ฉันไม่ใช่ยัยขี้แยนะ!
คุโด้ ชินอิจิ.
แต่เธอร้องไห้อยู่
โมริ มิซึกิ.
ม-ไม่ได้ร้องสักหน่อย!
คุโด้ ชินอิจิ.
ร้องอยู่//เหงื่อตก
โมริ มิซึกิ.
ไม่ได้ร้อง!//เขม่ง
โมริ มิซึกิ.
//มองทางประตู
คุโด้ ยูกิโกะ.
ชินจัง อยู่นี่เอง
คุโด้ ยูกิโกะ.
อย่าหายตัวไปตอนที่แม่กำลังกรอกใบสมัครอยู่สิจ๊ะ
คุโด้ ยูกิโกะ.
//เดินเข้ามา
คุโด้ ยูกิโกะ.
อ้า! เดี๋ยวสิ เดี๋ยวสิ แล้วป้ายชื่อล่ะ?
คุโด้ ยูกิโกะ.
เมื่อกี้ยังใส่อยู่เลยนี่นา
คุโด้ ชินอิจิ.
ผมทำหายไปแล้วล่ะ
คุโด้ ยูกิโกะ.
อย่าล้อเล่นสิ
คุโด้ ยูกิโกะ.
อุตส่าห์ไปเอามาจากงานเซ็นหนังสือเลยนะ
คุโด้ ชินอิจิ.
ผมกำลังขอให้เธอทำเข็มกลัดซากุระให้อยู่น่ะ//ชี้มิซึกิ
คุโด้ ยูกิโกะ.
มิซึกิจัง แล้วนั่นก็รันจัง ลูกสาวของเอริจังใช่มั้ยเนี่ย?
โมริ มิซึกิ.
ล-ลูกชายต่างหากล่ะครับ!
คุโด้ ยูกิโกะ.
เอ๋!? ผู้ชายเหรอเนี่ย
คุโด้ ยูกิโกะ.
น้า ขอโทษด้วยน่า
คุโด้ ชินอิจิ.
(นี่เราคิดว่าหมอนี่เป็นผู้หญิงมาตลอดเหรอเนี่ย!)
คุโด้ ยูกิโกะ.
งั้นก็อยู่โรงเรียนอนุบาลเดียวกันสินะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เอ่อ คุณแม่ครับ?
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ถ้าหาไม่เจอ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เราทำป้ายชื่อใหม่ พร้อมกับของมิซึกิจังให้ได้สัปดาห์หน้านะครับ
คุโด้ ยูกิโกะ.
อ้าว เหรอคะ?
โมริ มิซึกิ.
ถ้านายอยากได้ซากุระ
โมริ มิซึกิ.
เอาอันนี้ไปก็ได้
โมริ มิซึกิ.
ฉันจะเขียนชื่อให้นะ
โมริ มิซึกิ.
นายชื่ออะไรล่ะ?
คุโด้ ชินอิจิ.
เอ๊ะ! อ่า..คุโด้ ชินอิจิ ห้องซากุระ
คุโด้ ชินอิจิ.
//นั่งย่องๆข้างหน้า
โมริ มิซึกิ.
เรียบร้อย//ชูให้ดู
โมริ มิซึกิ.
นายเก็บเอาไว้ แล้วสัญญากับฉันน่ะ ชินอิจิ
โมริ มิซึกิ.
อย่าเรียกฉันว่า..
โมริ มิซึกิ.
อย่าเรียกเด็ดขาด!//ยื่นหน้าเข้าใกล้
โมริ รัน.
กำมือ แล้วก็แบมือ
โมริ มิซึกิ.
//ทำท่าทางเงียบๆ
โมริ รัน.
ปรบมือ แล้วก็กำมือ
โมริ รัน.
แบมือ แล้วก็ปรบมือ..
คุโด้ ชินอิจิ.
คุณมองอะไรอยู่น่ะ?
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็คุณเอาแต่มองพวกเธอตลอดเลยน่ะ//ชี้รันกับมิซึกิ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ไม่ใช่สักหน่อย
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เอาล่ะทุกคน
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ร้องเพลงกันเท่านี้นะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ไปเดินเล่นกันเถอะ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
โง่หรือปล่าว?
ซึซึกิ โซโนโกะ.
ครูเอฟุเนะเป็นครู ก็ต้องมองทุกคนสิ
โมริ รัน.
แล้วทุกคนก็มองครูเอฟุเนะด้วย
โมริ มิซึกิ.
คุณเอฟุเนะน่ะป๊อปสุดๆไปเลยล่ะ..
ซึซึกิ โซโนโกะ.
มีแต่เด็กๆฝันว่าโตขึ้น
ซึซึกิ โซโนโกะ.
อยากแต่งงานกับครูเอฟุเนะทั้งนั้นแหละ
โมริ มิซึกิ.
(ไม่ใช่ผมแล้วกัน..)
คุโด้ ชินอิจิ.
งั้นเธอก็ชอบเขาด้วยเหรอ?//หันมาทางมิซึกิ
โมริ มิซึกิ.
แต่แค่ในถานะอาจารย์เท่านั้นแหละ
โมริ มิซึกิ.
ตอนนี้เราต้องทำก็แค่รอออกไปเดินเล่นเท่านั้น
ความทรงจำสมัยเด็ก
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ทุกคน รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง?
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ตอนข้ามถนน อย่าลืมยกมือขึ้นด้วยนะ
โมริ มิซึกิ.
//เดินอยู่ข้างหลังรัน
คุโด้ ชินอิจิ.
//เดินอยู่ข้างๆมิซึกิ
โมริ มิซึกิ.
ยกมือขึ้นเร็ว ชินอิจิ
โมริ มิซึกิ.
อย่าพึ่งไปคิดเรื่องอื่นสิ//ยิ้ม
คุโด้ ชินอิจิ.
รู้แล้วน่า..
เด็กชาย
นายก็เหมือนกันนั่นแหละ!
โมริ รัน.
อย่าทะเลาะกันน่ะ!
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เอาล่ะ เอาล่ะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ไม่ทะเลาะกันนะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เป็นเพื่อนกันก็ต้องไปด้วยกันสิ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เข้าใจมั้ย?
เอฟุเนะ รนสุเกะ
รันจัง มิซึกิจัง อยากไปเล่นสไลเดอร์บ้างมั้ย?
โมริ มิซึกิ.
ผมขอผ่านล่ะครับ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ให้รันจังเล่นด้วยสิ
โมริ มิซึกิ.
//เดินไปยืนข้างๆชินอิจิ
โมริ มิซึกิ.
ชินอิจิไม่เล่นหรอ?
โมริ มิซึกิ.
แล้วทำไมชินอิจิถึงจ้องแต่ครูเอฟุเนะแบบนั้นล่ะ
คุโด้ ชินอิจิ.
ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก
คุโด้ ชินอิจิ.
แต่ก็ระวังหมอนั่นด้วยล่ะ
คุโด้ ชินอิจิ.
ไปไหนก็อย่าไปคนเดียว
คุโด้ ชินอิจิ.
เข้าใจมั้ยมิซึกิ?
โมริ มิซึกิ.
อื้อ! ถ้าชินอิจิพูดแบบนั้นผมจะระวังตัว
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เอาล่ะ ทุกคน
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ได้เวลานอนกลางวันแล้วนะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เอ่อ โทษทีนะชินอิจิคุง
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ตรงนี้เป็นของรันจังเขาน่ะ
โมริ รัน.
ขอโทษนะ ชินอิจิคุง
โมริ มิซึกิ.
//วางฟูกข้างๆโซโนโกะ
คุโด้ ชินอิจิ.
ไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?
คุโด้ ชินอิจิ.
ทำไมถึงมีแค่เธอที่มีจุดตายตัวล่ะ//ชี้รัน
เอฟุเนะ รนสุเกะ
อ๋อ ก็เพราะว่า..
คุโด้ ชินอิจิ.
นอกจากเรื่องฟูกแล้วคุณยังทำตัว
คุโด้ ชินอิจิ.
น่าสงสัยอยู่อีกสามอย่าง
ก่อนที่ชินอิจิจะเริ่มพูดสิ่งที่ตัวเองึิดออกไปให้คุณครูฟัง พร้อมกับบอกให้คุณครูเอฟุเนะพูดความจริงออกมาด้วยแววตาเอาเรื่อง
คุโด้ ชินอิจิ.
หัวเราะอะไรกัน!
เอฟุเนะ รนสุเกะ
โทษที โทษที
ก่อนที่คุณครูเอฟเนะจะเริ่มอธบาย สิ่งต่างๆให้ชินอิจิได้ฟัง ส่วนเรื่องที่ เธอได้นอนตรงนั้นก็เพราะเธอดัน เคยฉี่ราดใส่ที่นอนไปแล้วครั้งเพราะ ห้องน้ำอยู่ไกล เพราะแบบนั้นชินอิจิ ถึงได้เอ่ยแซวเธอไป
แต่ก็ได้เพียงเสียงโวยวายกลับเท่านั้น
โมริ มิซึกิ.
มานอนสิพ่อนักสืบ!
คุโด้ ชินอิจิ.
รู้แล้วน่า!
คุโด้ ชินอิจิ.
ทำไมถึงมาที่สนามนี่?
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เพราะการเดินไกลๆ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
จะทำให้พวกเธอแข็งแรงไงล่ะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
แล้วยังช่วยพวกเธอจำกฎจราจรได้เร็วขึ้นด้วย
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ถ้าเราได้ข้ามแยกบ่อยๆ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
และเหตุผลหลักที่ครูพามาสนามนี้..
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ก็คือเธอ..//มองไปทางโรงพยาบาล
โมริ มิซึกิ.
(....อ๊ะ! จริงสิสนามตรงนี้ตรงข้ามกับโรงพยาบาล)
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ดูที่โรงพยาบาลที่ติดกับสนาม
เอฟุเนะ รนสุเกะ
หลังต้นซากุระสิ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
มีผู้หญิงมองมาทางนี้ด้วย
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เธอคือ ภรรยาของครูเองแหละ
ซึซึกิ โซโนโกะ.
เอ๋! ภรรยา!
โมริ รัน.
ครูแต่งงานแล้วหรอคะ?!
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เธอชอบป่วยอยู่บ่อยๆ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ก็เลยอยู่โรงพยาบาลมาซักพักแล้วล่ะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เดือนหน้าเธอก็จะย้ายไปโรงพยาบาล
เอฟุเนะ รนสุเกะ
บนเขาที่อากาศดีกว่าแล้ว
เอฟุเนะ รนสุเกะ
แต่คนที่นั่นมีแต่คนแก่กว่าทั้งนั้นเลย
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ไม่มีเด็กๆแบบพวกเธอเลย
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ครูก็เลยอยากให้เธอได้ดู
เอฟุเนะ รนสุเกะ
พวกเธอก่อนที่เธอจะย้ายไปนะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
เธอเป็นคนรักเด็กมากเลยนะ
เอฟุเนะ รนสุเกะ
ที่จริง ครูก็เห็นแก่ตัวเองนั่นแหละนะ
โมริ รัน.
ทำไมเราไม่โบกมือให้เธอกันล่ะ
เด็กชาย
เราไม่ฟังคนที่มีพี่ใส่เข็มกลัดแปลกๆหรอก
เด็กชาย
ยังไงซะ เธอก็มีพี่เป็นคนนอก
โมริ รัน.
//ทำท่าเหมือนจะร้องไห้
โมริ มิซึกิ.
อยากมีเรื่องเรอะ!//กำลังเดินเข้าไปหาเรื่อง
โมริ มิซึกิ.
//ถกแขนเสื้อเตรียมพร้อม
โมริ มิซึกิ.
??//มองชินอิจิ
คุโด้ ชินอิจิ.
ไม่เห็นเหรอ?//เดินเข้าไปบังมิซึกิไว้
คุโด้ ชินอิจิ.
เข็มกลัดของฉัน
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็ทำจากกระดาษเหมือนกับของมิซึกิ//ชี้
เด็กชาย
เหอะ! งั้นนายก็เป็นคนนอกเหมือนกัน!//สะบัดหน้าหนี
คุโด้ ชินอิจิ.
แต่ถ้ามีเราสองคน
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็หมายความว่าเราเป็นเพื่อนกัน
คุโด้ ชินอิจิ.
แล้วถ้าเราเป็นเพื่อนกัน
คุโด้ ชินอิจิ.
//ค่อยๆขยับหัวไปข้างหลัง
คุโด้ ชินอิจิ.
เราก็ไม่ใช่คนนอก!//เอาหัวโขก
โมริ มิซึกิ.
(ถ้างั้น..เขาก็ดูอยู่)
โมริ มิซึกิ.
(ตอนนั้นเขามองเราอยู่สินะ)
โมริ มิซึกิ.
(เพราะงั้นเขาถึงได้..)
คุโด้ ชินอิจิ.
นายเอาชนะฉันไม่ได้หรอก
คุโด้ ชินอิจิ.
จำไว้ด้วยล่ะ
โมริ มิซึกิ.
//วิ่งไปจับมือ
โมริ มิซึกิ.
เร็วเข้า ชินจังโบกมือให้ภรรยาครูกันเถอะ!
คุโด้ ชินอิจิ.
ก็ปล่าวหรอก..
โมริ มิซึกิ.
ฉันให้นายเรียกว่ามิกิจังเป็นกรณีพิเศษเลย!
โมริ มิซึกิ.
และนายเป็นคนเดียวด้วยนะที่ได้เรียกแบบนั้น!
คุโด้ ชินอิจิ.
(สิทธิพิเศษ..)
คุโด้ ชินอิจิ.
(ได้เรียกแค่คนเดียว..)
คุโด้ ชินอิจิ.
รู้แล้ว..มิกิ..จัง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
