“วันธรรมดาๆ…..ของผมกำลังเปลี่ยนไปหลังจากได้แปลงร่าง…..”

แฮริมพูดออกมาขณะเขานั่งวาดมังงะอยู่หน้าจอคอมด้วยความหลงไหลในการวาดภาพและสร้างเรื่องราวแสนสนุกของเขาผ่านปากกาของเขาเอง ผู้อ่านมากมายรู้จักเขาในนาม “โทวยะ แฮริม” นักเรียนมังงะผูัสร้างสรรค์ผลงานและนวนิยายมากมาย

เขายิ้มเล็กน้อยขณะมองไปที่ อารค์ไดฟร์เวอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ

“นี้แหละ คือเรื่องราวของผม “

แฮริมลุกออกจากโต๊ะทำงานของเขาหยิบหมวดที่วางอยู่ใกล้ๆมาสวมปล่อยให่เครื่องปรับอากาศและคอมพิวเตอร์ทำงานไป

แฮริมออกมายังโลกภายนอก

เขามองโลกที่สดใสและอบอุ่น ภาพผู้คนมากมายที่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในสวนสาธารณะ เด็กผู้หญิงที่กำลังกินไอศกรีมพ่อแม่ที่จูงมือลูกๆ ในสวนสาธารณะแค่นี้เขาก็มีความสุขแล้ว ต่างจากแฮริมโดยสิ้นเชิง …….

“ร้านโดนัทน่าจะเปืดแล้วละนะ….”

แฮริมเดินไปร้านโดนัทที่เขาชอบด้วยท่าทางที่ผ่อนคลายและสบายใจ ขณะที่เดินความทรงจำลางๆก็โผล่มาในหัวเขา แฮริมในวัยเด็กที่กำลังนอนอยู่บนแท่นบางอย่าง พร้อมพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ส่องมาบนตัวเขาในมือของหนุ่มน้อยแฮริมกำบางอย่างไว้ มีลักษณะ สี่เหลี่ยม ก่อนภาพจะตัดมา แฮริมที่อยู่หน้าร้านโดนัท

“วันนี้จะเอาอะไรดีจ้ะ?”

ร้านโดนัทที่ตั้งอยู่หน้าห้าง มีโดนัทมากมายให้เลือก

“เอ่อ….ผมโดนัทปกติแล้วก็กาแฟครับ “

แฮริมใช้นิ้วชี้ไปที่โดนนัทชุ่มนํ้ามันเต็มไปด้วยนํ้าตาล

“โอเค โดนัทกี่ชิ้นละ”

“สามชิ้นครับ กาแฟหวานปานกลางครับ”

“โอเค ทั้งหมด 80 จ้า”

คนขายโดนัทในร้าน ใช้มือหยิบโดนัทสามชิ้นใส่ในถุงอย่างพิถีพิถัน จากนั้นเขาก็หันไปที่ตู้กาแฟและกดกาแฟสดใส่แก้วให้ ก่อนจะวางถุงโดนัทและแก้วกาแฟบนเคาน์เตอร์

“ทำไม วันนี้ดูไม่มีคนเลยละครับ”

แฮริมสแกนจ่ายผ่านมือถือ ถามไปด้วยความสงสัยเพราะปกติแถวนี้คนเยอะมาก

“ช่วงนี้ มีสิ่งมีชีวิตแปลกคล้ายสิงโตออกมารุกรานคนไปทั่วหน่ะ ยังไม่มีใครจัดการมันได้เลย”

คนขายพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงที่กังวลหวังว่สใครสักคนจะมาช่วย กำจัดสัตว์ประหลาดตัวนั่นได้ ผู้คนส่วนใหญ่หนีกันเพราะสัตว์ประหลาดตัวนั่น แค่มันคือสัตว์ประหลาด มิติไหนกันละ?

“นั่นคงแย่มากเลย …”

แฮริมรู้ได้ถึงความกังวลของคนขายโดนัทและความหวาดกลัวของคนในเมือง

แฮริมเดินไปที่เก้าอี้ม้านั่งในสวนสาธารณะ ขณะเดินไป เขาสังเกตเห็นว่าผู้คนที่เคยมีมากมายเมื่อเช้าเริ่มหายไปทีละคน บรรยากาศที่เคยสดใสและมีชีวิตชีวากลับกลายเป็นเงียบเหงาและเงียบสงบ

“ฉันต้องหาคำตอบให้ได้ว่า “

ชายปริศนาพุ่งผ่านหน้าเขาไปด้วยความไวแต่ชายผู้นั้นมี อารค์ไดฟร์เวอร์ด้วยเช่นกัน

“เหะ ….นั่นมันอารค์ ไดฟร์เวอร์”

แฮริม เขาสงสัยว่าไรเดอร์นอกจากเขาคงจะมีคนอื่นด้วยเลยแอบตามไป

—มิติแห่งความมืด—

ภูเขาที่สูงตระหง่านและขดหินที่โค้งงอไปมา เขารู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัวสิ่งที่เด่นชัดในภูมิทัศน์คือบันไดสูงที่ทอดยาวขึ้นไปสู่ประตูนรกขนาดใหญ่ที่เปิดอ้าอยู่ ซึ่งมีลาวาหลายสายไหลผ่านและส่องแสงนำทางให้เห็นเส้นทาง

ดราก์เมล(หัวหน้ากองทัพนรก)

รูปร่างของดราก์เมลไม่ชัดเจนเกินไป แต่ที่แน่ๆ คือเขามีความสูงประมาณ 190 เซนติเมตร ตัวของเขาเป็นสีดำสนิทและไร้รายละเอียดที่ชัดเจน มีเพียงวงกลมตาสีขาวที่เป็นจุดเด่นบนร่างกายของเขา เขาไม่มีปาก ทำให้การแสดงออกทางอารมณ์หรือเสียงพูดเป็นไปไม่ได้ และเข่าของเขาเติบโตยาวออกมา

“ ข้าขอฟังให้เจ้า ทั้งสามไปยังโลกมนุษย์ เพื่อทำภารกิจอันทรงเกียรติรวบรวม วิญญาณมนุษย์และเอาสิ่งมีชีวิตที่หลุดจากมิติกลับมาด้วยถ้าหากเจอ”

ดราก์เมลได้ออกคำสั่งให้ทั้งสองคนออกเดินทางไปยังโลก มนุษย์เพื่อรวบรวมวิญญาณตามหน้าที่ยมทูตที่ต้องคอยเก็บดวงวิญญาณเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับดราก์เมล

“ข้าขอรับคำสั่งจากท่านดราก์เมล ข้าจะรีบทำภารกิจและรีบกลับมา” เบรฟพูดด้วยน้ำเสียงที่น้อมรับคำสั่งอย่างเข้มแข็ง ขณะที่เขานั่งคุกเข่าแสดงความเคารพต่อดราก์เมล

หลังจากกล่าวจบ เบรฟลุกขึ้นยืนอย่างมั่นใจและมุ่งหน้าไปยังประตูมิติที่เปิดอ้าอยู่ เขาก้าวข้ามผ่านไปสู่โลกมนุษย์

— โกดังร้าง —

เบรฟเดินเข้าไปในโกดังร้างที่มีบรรยากาศเงียบสงัด ทันทีที่เขาก้าวเข้ามา ความรู้สึกอึดอัดและกดดันเริ่มปรากฏขึ้น เขารับรู้ได้ถึงกลิ่นแห่งความชั่วร้ายที่กระจายตัวอยู่ในอากาศ กลิ่นนี้มาจากสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวและทรงพลัง สัตว์ประหลาดที่มีลักษณะคล้ายสิงโต

ทันใดนั้น สัตว์ประหลาดสิงโตในรูปร่างยืนสองขาเหมือนมนุษย์ก็ปรากฏตัวขึ้น มันมีร่างกายที่แข็งแกร่งและดุดัน ดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยความชั่วร้าย มันสวมใส่นวมต่อยมวยบนมือทั้งสองข้าง และมีผ้าพันคอสีแดงพันอยู่รอบคอ

“ออกมาแล้วสินะ สัตว์ประหลาดสิงโต”

เบรฟหยิบอุปกรณ์สี่เหลี่ยมขึ้นมาใส่ที่เข็มขัดก่อนจะแปลงร่างเป็น "คาเมนไรเดอร์เบรฟ" สัตว์ประหลาดสิงโตเหวี่ยงกรงเล็บทรงพลังฟันอย่างรุนแรง ทำให้เบรฟกระเด็นติดกำแพงเหล็ก เบรฟใช้เท้าถีบกำแพง พุ่งไปถีบกลางท้องสัตว์ประหลาดสิงโต เท้าเบรฟล้อมไปด้วยไฟ ส่งแรงกระแทกจนสัตว์ประหลาดสิงโตกลิ้งลงกับพื้นพื้น

สัตว์ประหลาดสิงโต มีอักขระไฟบนตัว

ท่ามกลางเสียงคำรามของสัตว์ประหลาดสิงโต ร่างมหึมาของมันลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบาก มันพยายามพยุงตัวด้วยแรงถีบที่ทรงพลัง แต่ทว่ากลับขยับตัวได้ไม่สะดวก ขณะที่มันกำลังพยายามเคลื่อนไหว ไรเดอร์เบรฟก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยความเร็วสูง เท้าเขายกขึ้นและกระแทกเข้าที่หัวของสัตว์ประหลาดสิงโตอย่างแม่นยำ ทำให้หัวของมันยุบติดกับเสา เสียงกระแทกดังสนั่นไปทั่วบริเวณ

ไรเดอร์เบรฟไม่รอช้า เขากดที่เข็มขัดหนึ่งครั้ง เกิดเปลวไฟสีส้มเผาไหม้ลุกลามจากกลางท้องของสัตว์ประหลาดสิงโต ไฟนั้นรุนแรงจนตัวของมันเริ่มระเบิด เสียงระเบิดดังสนั่นรอบตัว และในพริบตาเดียว ไอเทมเสริมร่างรูปสี่เหลี่ยมก็ค่อยๆ ลอยออกมาจากกองระเบิดที่ค่อยๆ ดับลง

ก่อนที่ไอเทมจะตกลงสู่พื้น ไรเดอร์ปริศนาคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เขาเดินเข้ามาใกล้ด้วยท่าทางลึกลับ ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขา มันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ยากจะคาดเดา…

ไรเดอร์เบรฟหันไปมองด้วยท่าทางไม่หวาดระแวงและมั่นใจในฝีมือของตัวเอง "แกเป็นใคร...กัน?"

มาสไรเดอร์นีโอ เดินเข้ามาใกล้และตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ฉันคือมาสไรเดอร์นีโอ" ก่อนจะเปิดเผยว่าเขาคือโทวยะแฮริที่ทุกคนรู้จัก

แฮริมยื่นมือคว้าไอเทมเสริมรูปสิงโตขึ้นมา "ฉันขอชิงรูบิทสิงโตไปก่อนละ" เขากล่าวก่อน

เบรฟไม่รอช้า วิ่งไปหาแฮริมและโจมตีด้วยหมัดที่กลางอก แต่อีกฝ่ายปัดป้องและใช้เท้าเตะไปที่เอวของเบรฟด้วยแรงมหาศาล ทำให้เบรฟกระเด็นออกไป

เบรฟพยายามฟื้นตัวและกระโดดเข้าไปต่อยที่หัวไหลของมาสไรเดอร์นีโอ แต่แฮริมพลิกตัวอย่างคล่องแคล่วจนเกือบสะดุดล้ม ก่อนจะหมุนแกนกลางและกวาดเท้าเตะเบรฟลงกับพื้น โกดังรอบข้างสะเทือนและพื้นแตกกระจาย

มาสไรเดอร์นีโอไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เขาใช้เท้าเตะเบรฟขึ้นและตามมาด้วยการพุ่งถีบไรเดอร์คิกแบบออมแรงไว้ เมื่อเป้าหมายตกลงบนพื้น เกราะอกของเบรฟแตกออกและเขาล้มลงสลบไปอย่างหมดสภาพ

จบตอน1