นายต้องเป็นของฉันคนเดียว
จุดเริ่มต้นของเซน
//การกระทำ
*กระซิบ
( ) พูดในใจ
(เซนร่างกระต่าย)
//วิ่งหนีอะไรบางอย่าง
(เซนร่างกระต่าย)
(ต้องหาที่ซ่อน)
เจ้ากระต่ายตัวน้อยขนปุยกำลังวิ่งหนีตัวอะไรสักอย่างนึงอย่างรีบร้อน
เจ้ากระต่ายพยายามหาที่ซ่อน
(ภาคินร่างหมาป่า)
//ทำเสียงขู่
(เซนร่างกระต่าย)
(ในที่สุดฉันก็เจอที่ซ่อนสักที)
เจ้ากระต่ายตัวน้อยได้เจอโพรงของต้นไม้ที่หนึ่ง
(เซนร่างกระต่าย)
//รีบเข้าไปซ่อน
(ภาคินร่างหมาป่า)
//เดินตามรอยเท้าของกระต่ายไป
(เซนร่างกระต่าย)
(ขอให้หมาป่านั้นหาฉันไม่เจอด้วยเถอะ)
กระต่ายน้อยได้แต่ภาวนาให้หมาป่าเดินผ่านไป
มีเสียงฝีเท้าให้เธอเข้ามาใกล้ทั้งสอง
พ่อ(นอ.)
นี่นายหยุดวุ่นวายกับลูกของฉันได้หรือเปล่าน่ะ
มีชายคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
ชายคนนั้นก็คือพ่อของนายเอกนั่นเอง
พ่อ(นอ.)
นี่มันหลายรอบแล้ว
(เซนร่างกระต่าย)
(นั้นเสียงคุณพ่อหรอ)
ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ที่คล้ายกับครั้งนี้จะไม่ใช่มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว
พ่อ(นอ.)
ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า
พ่อ(นอ.)
ถ้ามีอะไรอย่างนี้เกิดขึ้นอีก
พ่อ(นอ.)
ฉันไม่ปล่อยคนที่มาวุ่นวายกับชีวิตลูกฉันได้อยู่รอดต่อไปแน่
(เซนร่างกระต่าย)
//ค่อยๆชะเง้อหน้าออกมาดู
(ภาคินร่างหมาป่า)
//หันมามองเจ้ากระต่ายตัวน้อยด้วยสายตาที่อยากจะพูดออกมาดังๆว่า
(ภาคินร่างหมาป่า)
(ถ้าเจอกันครั้งหน้าฉันจะไม่ยอมปล่อยนายไปง่ายๆแน่)
(ภาคินร่างหมาป่า)
//เดินจากไป
พ่อ(นอ.)
เซนออกมาได้แล้วลูกรัก
ทันใดนั้นชายที่มีนามว่าพ่อก็เปลี่ยนน้ำเสียงที่ดูเคร่งขรึมเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนทันที
(เซนร่างกระต่าย)
//ค่อยๆก้าวออกจากโพรงไม้
(เซนร่างกระต่าย)
//กระโดดขึ้นไปบนอ้อมแขนอันอบอุ่น
พ่อ(นอ.)
โอ้ๆไม่ต้องกลัวนะคนเก่งของพ่อ
2
(เซนร่างกระต่าย)
//เปลี่ยนร่างกลับ
เซน
หมาป่าตัวเมื่อกี้น่ากลัวมากๆเลยนะครับ
พ่อ(นอ.)
โอ๋ไม่เป็นไรนะลูกรัก
พ่อ(นอ.)
ถ้ามันเข้ามาทำร้ายลูกพ่ออีก
พ่อ(นอ.)
พ่อจะยิงมันให้ตายเลย
พ่อ(นอ.)
ช่วงนี้ระวังตัวด้วยนะ
พ่อ(นอ.)
ถือซะว่าพ่อคนนี้เป็นห่วงลูกละกัน
เซน
ok ครับ คุณพ่อ(◍•ᴗ•◍)
และทั้งสองก็ได้เดินกลับบ้านไปด้วยกัน
แม่(นอ.)
กลับมาแล้วหรอจ๊ะลูกรัก
แม่(นอ.)
แม่เป็นห่วงแทบแย่
แม่(นอ.)
ลูกไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมจ๊ะ
เซน
ผมไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนครับ
เซน
ผมน่ะแข็งแรงอยู่ คุณแม่เชื่อใจผมได้เลยครับ
แม่(นอ.)
แม่เข้าใจแล้วจ้าลูกรัก
แม่(นอ.)
งั้นทั้งสองคนก็มากินข้าวได้แล้วนะ
พ่อ(นอ.)
เซนพ่อมีเรื่องจะคุยด้วยนะ
พ่อ(นอ.)
หลังกินข้าวช่วยมาคุยกับพ่อหน่อยนะ
หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จแล้วเซนก็ไปตามนัดที่คุณพ่อบอกไว้
เซน
คุณพ่อมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ?
พ่อ(นอ.)
คือพ่อจะบอกกับลูกว่า
พ่อ(นอ.)
วันพรุ่งนี้ลูกจะได้ไปโรงเรียนแล้วนะ
พ่อ(นอ.)
เป็นโรงเรียนในเมืองน่ะ
เซน
ผมดีใจมากๆเลยที่จะได้เข้าโรงเรียนใหม่
เซน
ผมจะได้เจอเพื่อนๆใหม่หลายๆคน
พ่อ(นอ.)
พ่อหวังว่ามันเป็นอย่างนั้นนะ
เซน
ว่าแต่โรงเรียนชื่ออะไรหรอครับ
เซน
ชื่อโรงเรียนนี้ดูคุ้นๆนะครับ
พ่อ(นอ.)
ลูกจะคุ้นก็ไม่แปลกหรอก
พ่อ(นอ.)
เพราะโรงเรียนนั้นส่วนใหญ่จะมีแต่หมาป่าน่ะ
พ่อ(นอ.)
และส่วนน้อยที่จะเป็นพวกกระต่ายหรือสัตว์กินพืชอื่นๆน่ะ
พ่อ(นอ.)
เพราะฉะนั้นระวังตัวด้วยล่ะ
พ่อ(นอ.)
พ่อถึงได้เป็นห่วงไงว่าลูกจะเข้ากับสังคมที่นั่นได้หรือเปล่า
เซน
ผมจะพยายามปรับตัวนะครับ
เซน
ผมจะไม่ทำให้พ่อกับแม่ต้องเป็นกังวล
เซน
ถึงไหนโรงเรียนนั้นจะมีหมาป่าแต่ก็อาจจะมีหมาป่าดีๆอยู่ก็ได้นะครับ
พ่อ(นอ.)
พ่อเองก็หวังว่าอย่างนั้นนะ
พ่อ(นอ.)
งั้นพ่อเป็นกำลังใจให้ลูกนะ
เซน
นี่ก็ดึกแล้วด้วยงั้นผมไปนอนก่อนนะครับ
เซน
ฝันดีนะครับคุณพ่อแล้วก็ฝากฝันดีคุณแม่ด้วยนะครับ
หลังจากนั้นภายในบ้านอันสุขสันต์
เพราะตอนนี้นั้นได้เวลาที่ทุกคนต้องหลับแล้ว
หวังว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีของเซนนะ
คนแต่งเอง
ขอบคุณที่ทุกคนผ่านมาจนจบนะคะ
คนแต่งเอง
หนูพยายามแต่งให้ดีที่สุดแล้ว
คนแต่งเอง
หวังว่าทุกคนนะชอบนะคะ(◕ᴗ◕✿)
3
เซน
รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดดีกว่า
หนุ่มน้อยร่างบางดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้เจอเพื่อนใหม่
เซน
เตรียมของแล้วลงไปกินข้าวดีกว่า^^
หนุ่มน้อยร่างบางรีบวิ่งลงบันไดโดยไม่ทันได้ระวังตัวเองนั้นก้าวเท้าพลาดไป
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงฝีเท้ารีบวิ่งมาหาเซน
แม่(นอ.)
เซนลูกบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า..
เซน
ผมเจ็บตรงหัวกับหัวเข่าครับ
แม่(นอ.)
เดี๋ยวแม่พาไปทำแผลนะ
แม่(นอ.)
//พยุงเซนให้ลุกขึ้น
พ่อ(นอ.)
ลูกนี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ
แม่(นอ.)
เธอก็อย่าไปว่าเซนเลย
แม่(นอ.)
ลูกเรายิ่งเป็นคนบอบบางอยู่
พ่อ(นอ.)
งั้นถ้าทำแผลให้ลูกเสร็จก็อย่าลืมไปกินข้าวนะ
แม่(นอ.)
งั้นไปกินข้าวกันนะ
และทั้งสองคนก็เดินไปที่ห้องครัวเพื่อไปกินข้าวเช้าของพวกเขา
พ่อ(นอ.)
อาหารที่ผมทำอร่อยไหม
พ่อ(นอ.)
หลังกินข้าวเสร็จอย่าลืมทานยานะเซน
เซน
//กินข้าวเสร็จแล้วกินยาต่อ
ยาที่เซนกินเข้าไปคือยาแก้อาการวิตกกังวลและทำให้เครียดน้อยลง
พ่อ(นอ.)
เตรียมตัวเสร็จแล้วใช่ไหม
พ่อ(นอ.)
งั้นเดี๋ยววันนี้พ่อไปส่งนะ
และทั้งสองคนก็ได้ออกเดินทางไปยังโรงเรียน
คนแต่งเอง
ตอนนี้จบลงแล้วนะคะ
คนแต่งเอง
ขอโทษให้มาช้านะคะ
คนแต่งเอง
พอดีว่าหนูติดเรียนเลยไม่ค่อยมีเวลาว่าง
คนแต่งเอง
หนูจะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะคะ^^
คนแต่งเอง
หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
คนแต่งเอง
ไว้เจอกันตอนถัดไปนะคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
