ปังๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูห้องนอนโดยฝีมือแม่สุดที่รักดังขึ้นอย่างน่ารำคาญ โอ๊ย ให้ตายสิ นี่มันปิดเทอมแล้วนะทำไมจะต้องตื่นแต่เช้ากันอีก ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วเดินไปเปิดประตูห้องนอน

 "แม่คะ ทำไมต้องมาปลุกหนูแต่เช้าด้วย รู้มั้ยว่านิยายหลายพันเรื่องเริ่มเรื่องด้วยการที่นางเอกถูกปลุกอย่างนี้ หนูไม่อยากให้นิยายที่หนูเป็นนางเอกเหมือนใคร>◯<"

"ก้านหลิวลูกรัก นิยายหลายพันเรื่องเริ่มต้นด้วยการที่นางเอกถูกแม่ปลุกอย่างนี้ก็จริง แต่นี่ไม่ใช่นิยายนะลูก ถึงเป็นนิยาย คนเขียนเขาก็ไม่เลือกลูกเป็นนางเอกหรอก แล้วอีกอย่าง นี่มันสี่โมงเย็น แล้วนะ คิดจะนอนไปถึงไหน ยัยลูกบ้า!!!

แม่ด่าฉอดๆๆๆ ขนาดฉันงัวเงียอย่างนี้ยังสามารถเห็นไฟแลบออกมาจากปากแม่ได้เลย \=_\= หลังจากที่ปลุกฉันแล้วแม่ก็ไปเคาะประตูห้อง ยัยทิวไผ่น้องสาวฝาแฝดซึ่งอยู่ติดกับห้องของฉันต่อ

ฉันชื่อก้านหลิว อายุ17ปี มีน้องสาวฝาแฝดชื่อว่าทิวไผ่ อายุ17ปีเท่ากัน ช่วงนี้ปิดเทอมเดือนตุลาคมฉันเลยนอนดึกตื่นสายไปหน่อยเพราะไม่มีเรียน

ฮ้าวววววววววว >◯

ฉันหาวออกมาหวอดใหญ่ก่อนจะเดินออกจากห้องนอน มุ่งตรงไปที่ห้องครัวโดยไม่สนใจพับผ้าห่มหรือจัดเตียงให้เรียบร้อยก่อน เมื่อเข้าไปในห้องครัวฉันก็เห็นพ่อพุงพะโล้ของฉันกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร

"พ่อคะ ทำไมพ่อแต่งตัวแบบนั้นล่ะคะ ◯_○"

ฉันถามอย่างตกใจเมื่อเห็นพ่อใส่กางเกงกีฬาขาสั้นกับเสื้อกล้ามสีขาวพร้อมรองเท้ากีฬาอีก หรือว่าพ่อฉันคิดจะไปออกกำลังกาย ◯○◯!

"พ่อจะไปออกกำลังกายที่สนามกีฬากลางหน่อยหน่ะ ช่วงนี้รู้สึกพุงชักจะยื่นออกมามากแล้ว >_<"

บ้าไปแล้ว - ◯ - รู้สึกว่าพุงยื่นออกมาอย่างนั้นหรอ ฉันก็เห็นมันยื่นอย่างนี้มาสิบกว่าปีแล้วนะ \=_\=

"อีกอย่างตอนที่จับพวกนักเรียนชายที่ตีกันครั้งที่แล้วพ่อเห็น หนุ่มๆ หุ่นดีกันแล้วอยากเป็นอย่างนั้นบ้าง"

อ้อ ลืมบอกไปว่าพ่อของฉันเป็นตำรวจที่ ไม่เคยวิ่งทันผู้ร้ายเลยสักครั้ง!

"พ่อ...พ่อคะ \=◯\=!!"

"และลูกก็ต้องไปกับพ่อด้วยนะก้านหลิว ปิดเทอมเอาแต่กินกับนอนอย่างนี้ เกิดอ้วนขึ้นมาจะไม่สวยนะลูก\=◯\="

"พูดอะไรอย่างนั้นคะพ่อ ปกติยัยนี่ก็ไม่สวยอยู่แล้ว"

ยัยทิวไผ่ที่เพิ่งเดินเข้ามาพูดขึ้น -_- เออ ฉันมันไม่สวย แต่หล่อนก็หน้าเหมือนฉันเด๊ะเลยนะยะ -◯-! ฉันเดินไปเปิดตู้เย็นและกำลังจะยื่นมือไปหยิบเหยือกน้ำส้มคั้นที่แม่ทำไว้ให้ออกมาดื่ม แต่ก็ถูกยัยทิวไผ่ฉวยไปได้ซะก่อน

"ชักช้าจริ๊ง เธอนี่เฉื่อยชะมัดเลยหลิว ไปออกกำลังกายเป็นเพื่อนพ่อซะ"...

มันเกี่ยวอะไรกันฟะ \=_\= ฉันจ้องหน้ายัยทิวไผ่ที่เพิ่ง นี่ไล่ฉันไปกับพ่อเพื่อที่เธอจะได้ครองคอมพิวเตอร์ใช่มั้ยล่ะ ฉันไม่ยอมหรอกนะ เพราะยัยนี่แท้ๆ ทำให้ฉันนอนดึก ฉันต้องรอยัยนี่นั่งแชทกับกวางจนถึงตีสองกว่าจะได้เล่นออดิชั่น T^T

"ไม่ต้องทะเลาะกัน ไปกันทั้งสองคนนั่นแหละ เอาแต่นอนจนขนจะขึ้นอยู่แล้ว!!"

เสียงเฉียบขาดของแม่ดังขึ้น เมื่อจบประโยคฉันและทิวไผ่ ก็ทำหน้าอยากตายขึ้นมาพร้อมกันทันทีฉันเกลียดการออกกำลังกายจะตายไป ส่วนยัยทิวไผ่คงจะเบื่อสนามกีฬาแล้วล่ะ(ยัยนี่เป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลของโรงเรียนและมีแฟนเป็นกัปตันทีมด้วย)แต่ก็ไม่มีใครขัดคำสั่งของแม่ได้ เมื่อดื่มน้ำส้มคั้นคนละแก้วเสร็จแล้วฉันกับทิวไผ่ก็กระแทกเท้าอย่างอารมณ์ไม่ดีเข้าไปในห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุด

"เอาล่ะ พร้อมแล้วไปกันเลย"

พ่อบอกเมื่อพวกเรามารวมตัวกันที่โรงรถของบ้าน ฉันเข้าไปนั่งที่แค็บหลังรถกระบะของพ่อ ทิวไผ่นั่งเบาะหน้า ส่วนพ่อกำลังเอาจักรยานขึ้นไปไว้บนกระบะ เมื่อจัดการกับเจ้าจักรยานเสร็จแล้วเราทั้งสามก็มุ่งหน้าไปที่สนามกีฬากลาง

"ปิดเทอมนี่คนเยอะจริงๆ เลยนะ"

พ่อบ่นขณะกำลังหาที่จอดรถ ไม่มีใครตอบอะไรกลับไป จนในที่สุดเราก็ได้ที่จอดรถเมื่อมีรถคันหนึ่งถอยออกไปหลังจากขับวนมานาน

"พ่อคะ หนูรอในรถนะ" ฉันบอก

"ไม่ได้นะ พ่ออุส่าห์เอาจักรยานมาให้ก้านหลิวขี่เล่นเชียวนะ TOT"

พ่อลากฉันที่ทำหน้างอ ลงจากรถได้สำเร็จก่อนจะเอาจักรยานลงมาให้ฉัน

"ส่วนทิวไผ่ไปดูพ่อเล่นบอลทางนู้นนะลูก ลูกจะได้บอกว่าพ่อเล่นดีเหมือนแฟนลูกหรือเปล่า>_<"

"ค่าา^^"

เชอะ ไปเลยยัยลูกรักของพ่อ -_-^ ฉันมองตามทั้งสองคนอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเบาะจักรยานและปั่นไปอีกทาง

โอ๊ย! ร้อน โอ๊ย! เหนื่อย เหนอะจะตายอยู่แล้ว อยากกลับบ้านไปอาบน้ำเล่นออดิชั่นจัง T^T ทำไมปิดเทอมคราวนี้มันถึงได้น่าเบื่อจริงๆ -_-

ฉันปั่นจักรยานไปรอบๆ สนามกีฬาก่อนจะค่อยๆ ชะลอความเร็วลง เมื่อปั่นมาใกล้ๆ

สนามบาสเก็ตบอล

อ๊างงงง นั่นมัน!!

(🍭รอต่อตอนที่3นะคะ อัพเดททุกวันพุทธค่ะ💖)

ขอ อภัยนักอ่านทุกท่านที่ไม่ได้มาอัพตอนต่อนนะคะเนื่องจากช่วงนี้แอดใกล้คลอดแล้วจึงไม่ค่อยสะดวกที่จะมาอัพตอนต่อ แอดจะมาอัพตอนต่อไปในวันที่11 กันยายน2567นะคะ