บุษบงค์
ตอนที่1
น้ำเสียงคุ้นหูของคนรับใช้คนสนิท"ผกากรอง"เอ่ยเรียกผู้เป็นนายพลางวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา
ผกากรอง
ข้าได้ยินคนบนเรือนพูดกันเสียงดัง
ผกากรอง
ว่าวันนี้ท่านขุนพิพัฒน์จักกลับมาเจ้าค่ะ
"ขุนพิพัฒน์"ชายหนุ่มหน้าตาดี วัย27ปี เพรียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งอย่าง ล้วนเป็นที่หมายปองของแม่หญิงหลายๆคน รวมไปถึง"กอบัว"ลูกสาวคนเล็กของเจ้าพระยา บดินทร์เดชา หรือ ขุนหลวง บดินทร์
บุษบงค์
ท่านพี่จะกลับวันนี้งั้นรึ
บุษบงค์
เหตุใด ท่านแม่จึงมิบอกข้าไว้
บุษบงค์
ข้าจักได้เตรียมข้าวปลาอาหารไว้รอ
"มิต้องเตรียมดอก" เสียงของบุคคลปริศนาค่อนข้างมีอายุกล่าวขึ้นแทรกวงสนทนาของนายบ่าวที่นั่งอยู่สวนท้ายเรือน ทำให้ทั้งสองต้องหันไปดู
บุษบงค์
สวัสดีเจ้าค่ะท่านแม่
ร่างบางรีบยกมือขึ้นกล่าวทำความเคารพ เมื่อรู้ว่าบุคคลปริศนาเป็นใคร
แม่ปทุม
วันนี้พ่อพิพัฒน์เขา มิเข้ามาเรือนเจ้าดอก
แม่ปทุม
ข้าให้แม่กอบัวเตรียมชากุหลาบไว้รอพ่อพิพัฒน์เขาแล้ว
ร่างบางได้แต่ก้มหน้างุด ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ สามีที่แต่งงานกันมานานเกือบ4ปี ไม่เคยที่จะเหลียวแลเธอเลยบวกกับแม่ของฝ่ายชายที่ก็เอาแต่แนะนำลูกชักชวนลูกให้นอกใจไปมองหญิงอื่นอยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะ
แม่หญิง"กอบัว"
ช่วงหัวค่ำของวัน บุษบงค์ได้แต่นั่งเหม่อลอยคิดไม่ตก กับการกระทำของแม่ปทุม แม่ของพิพัฒน์ผู้ที่เปรียบเสมือนแม่อีกคนของเธอ
ว่าเหตุใดจึงให้ลูกชาย สนิทชิดเชื้อกับหญิงอื่น ทั้งที่ลูกของตนก็เข้าพิธีวิวาห์แล้ว
บ่าวรับใช้คนสนิทแตะที่ตัวของผู้เป็นนายอย่างเบามือ เพื่อเรียกสติ
ผกากรอง
น้ำอุ่นได้ทีแล้วเจ้าค่ะ
ผกากรอง
รีบไปอาบน้ำเถิดเจ้าค่ะ
ผกากรอง
ก่อนที่น้ำจะเย็นเสียก่อน
ร่างบางผู้เป็นนายพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินนำไปที่ท่าอาบน้ำ ของเหล่าบรรดาคุณท่าน
บุษบงค์รีบตื่นแต่เช้า เพื่อมาทำกับข้าวใส่บาตรตามกิจวัตรประจำวันตามเคย
บุษบงค์
เจ้าอย่าลืมถือถาดดอกไม้มาด้วยนะ
เอ่ยบอกกับผู้เป็นบ่าวก่อนที่จะเดินนำไปยังท่าน้ำ รอใส่บาตรตามเคยเฉกเช่นทุกวัน
แต่วันนี้ กลับน่าแปลกใจเมื่อเห็นคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีก็มาใส่บาตรเช่นกัน
กำลังจะเอ่ยเรียกอีกฝ่ายออกไป แต่กลับต้องกลืนคำนั้นกลับลงคอเมื่อเห็นหญิงสาวข้างกายของสามี แล้วหันมารอใส่บาตรด้วยความน้อยใจ
ในระหว่างที่กำลังจะเดินขึ้นจากท่าน้ำ ได้มีเสียงเรียกเอ่ยท้วงทำให้บุษบงค์ต้องหยุดเดิน แล้วหันกลับมา
กอบัว
เจ้าจักขึ้นเรือนเลยรึไม่
ถามด้วยถ้อยคำอ่อนหวาน แต่น้ำเสียงกลับดุดันแฝงไปด้วยความเกลียดชังเป็นที่สุด
ตอนที่ 2
เสียงหวานเอ่ยตอบก่อนจะหันหน้ากลับมา มองตาของคนที่ส่งสายจิกกัดเธออยู่ก่อนแล้ว
กอบัว
ข้าจักฝากถาดดอกไม้ ไปไว้ที่ครัวเรือนหลวงด้วย
บุษบงค์
บ่าวไพร่ก็มี เหตุใดจึงไม่ใช้พวกมัน
กอบัว
ข้าก็คิดไว้แล้ว ว่า"พวกไพร่"คงไม่ลงมาใส่บาตรกันอย่างนี้หรอก
คำพูดดูซับซ้อนพร้อมสายตาเหยียดหยาม แต่มีหรือคนที่ฉลาดไหวพริบดีอย่าง บุษบงค์จะตามไม่ทัน
บุษบงค์
คิดเช่นนั้น แล้วเหตุใดเจ้าจึงลงมาใส่บาตรอยู่เล่า
บุษบงค์
หากเจ้าคิดว่าพวกไพร่ใส่บาตรไม่ได้
บุษบงค์ตอบด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทอีกฝ่าย อีกฝ่ายที่รู้ว่าคงสู้ปะทะวาจากับนางไม่ได้ จึงเลือกถอยทัพ แล้วเดินกระฟึดกระฟัดออกไปด้วยความไม่พอใจ
ทิ้งให้บุษบงค์และผกากรองบ่าวคนสนิท ยืนยิ้มอย่างผู้ชนะ
ผกากรอง
นับวัน ยิ่งเสียมารยาทมากขึ้นเรื่อยๆ
ผกากรอง
เห็นทีคงปล่อยไว้ไม่ได้แล้วกระมังเจ้าคะ
บุษบงค์
เจ้าอย่าไปปากพล่อยพูดให้ใครเขาได้ยินเชียวหนา
บุษบงค์
พวกนั้น คงไม่เอาเจ้าไว้แน่
ช่วงสายของวัน บุษบงค์และบ่าวในเรือนที่กำลังนั่งร้อยอุบะอย่างสงบอยู่นั้น ก็ต้องเกิดเหตุวุ่นวายอีกครั้งเมื่อคนที่ทำให้หุบยิ้มในวันที่ยิ้มได้เดินมา พร้อมกับบ่าวรับใช้อีก2คน
ท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเธอทำให้คนแถวนั้นเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขบ้างก็ว่างานยังทำไม่เสร็จบ้าง เพราะกลัวจะโดน ลูกหลงเข้าไปด้วย
ผกากรอง
ดูท่า วันนี้ท่านขุนพิพัฒน์คงมิกลับเรือนไปหานางกระมังเจ้าคะ
ผกากรองบ่าวคนสนิทของบุษบงค์กระซิบติดขำยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ จนผู้ฟังอย่างบุษบงค์อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
เสียงหัวเราะในลำคอของบุษบงค์ทำให้กอบัวยิ่งหงุดหงิดเข้าไปกันใหญ่ ก็ไม่รู้ว่าไปกินรังแตนที่ไหนมา
ถึงได้ฟาดงวงฟาดงา อย่างกะช้างตกมันขนาดนี้
บุษบงค์ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้นั้นก็ยิ่งทำให้คนที่หงุดหงิดอยู่แล้ว อารมณ์หงุดหงิดก็พุ่งสูงปรี๊ดมากกว่าเดิม
กอบัว
เข้านั้นแหละ อย่ามาทำไขสือ
บุษบงค์
เจ้าบุกมาถึงที่เรือนข้าเช่นนี้
กอบัว
ข้าแค่หาท่านพี่ไม่พบ
กอบัว
จึงคิดว่า ท่านอาจจะอยู่ที่นี่
กอบัว
ก็คงจักต้อง"ไม่"อยู่แล้วล่ะ
กอบัว
เค้าคงไม่ก้าวมาเหยียบเรือนนี้หรอก
กอบัว
แม่แต่ตัวเจ้า ท่านก็ยังไม่เข้าใกล้
กอบัว
นับประสาอะไร กับเรือนเมียแค่ในนามอย่างเจ้า
บุษบงค์ได้แต่กัดฟันกรอด อดทนกับคำแซะถากถางของอีกคน
ความอดทนคนเรามีขีดจำกัด สำหรับบุษบงค์ที่ทนมาตลอดหลายปีที่แต่งงานมา ต้องมาโดนคนนอกที่แค่มองผ่านๆก็รู้ว่าคิดอะไรกับสามีของตัวเองอยู่ ก็คงมีแต่สามีตัวเองที่หลับหูหลับตาทำเป็นไม่รู้ หรือรู้และต้องการให้มาเป็นเมียอีกคนในภายภาคหน้า ก็ไม่รู้ได้
ความอดทนที่เก็บมาตลอดหลายปี ขาดสะบั้นลงเมื่อได้ยินคำถากถางที่ตนต้องทนฟังมาตลอด บุษบงค์เดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย ก่อนจะตัดสินใจ ประทับฝ่ามือลงบนแก้มของอีกฝ่ายอย่างแรง
บุษบงค์
หยุด!! ใครหน้าไหนก็ห้ามมาช่วยมัน
บุษบงค์ยืนชี้หน้ายุพินบ่าวรับใช้ของกอบัวคนที่ตนพึ่งตบไปเมื่อสักครู่
แต่ไม่ทันระวังบ่าวอีกคนของกอบัวก็เข้ามากระชากผมของบุษบงค์อย่างแรงจนบุษบงค์เสียการทรงตัว กอบัวที่เห็นเช่นนั้นว่าเป็นโอกาสเหมาะของตน จึงรีบปรี่เข้าไปช่วยบ่าวของตน
รุมคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น"เมียหลวง"ซึ่งมียศศักดิ์กว่าตนอยู่มากโข
บ่าวในเรือนต่างตกใจจะเข้าไปช่วยก็กลัวโดนไปด้วย มีแต่เพียงผกากรองเท่านั้น ที่จะเข้าไปช่วยปรามเหตุการณ์ในครั้งนี้
จังหวะประจวบเหมาะพอดี ท่านขุนพิพัฒน์มาถึงเรือนพอดิบพอดี บุษบงค์ที่เห็นว่าคนต้นเรื่องที่ทำให้คนสองคนต้องทำร้ายกันเดินมาถึง เธอก็ทำทีเป็นสู้ไม่ได้ ทั้งๆที่ต่อให้มาอีก10เธอก็สู้ไหวก็ตามเถอะ
บุษบงค์
อย่าทำข้าเลย ข้าเจ็บขอร้องล่ะ
บุษบงค์ทำทีประนมขอร้องอ้อนวอน กอบัวที่เห็นดังนั้นจึงได้ใจ เอ่ยออกมาด้วยความทะเยอทะยาน
กอบัว
แล้วก็เลิกยุ่งกับท่านขุนได้แล้ว
กอบัว
กูจะได้ขึ้นเป็นเมียเอกเสียที
บุษบงค์ที่แผนการณ์หนากว่าก็ได้แต่แอบลอบยิ้มในใจ พร้อมนึกไปว่า"ใครกันแน่ที่ต้องกราบตีนใคร"
กอบัวที่ได้ยิน ก็ตกใจสะดุ้งโหยงก่อนจะหันมาก็ยิ่งตกใจเข้าไปอีก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
