ไร่สง่างาม 

“ โอ๊ยยยยยย โอ๊ยยยยยยยย พี่แทนฉันเจ็บท้องจะคลอดจ๊ะพี่ “  เสียงร้องโอดโอ๊ยของหญิงสาวที่อาศัยอยู่ภายในกระท่อมท้ายไร่ แทนผู้เป็นสามีที่กำลังทำกับข้าวเย็นอยู่เมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องที่มีเพีงแค่ไม้ไผ่และหลังคาก็ทำจากหญ้าเท่านั้นแต่ดูแล้วก็สวยไม่ใช่ว่าไม่สวยเพราะแทนเป็นช่างประจำไร่ ส่วนภรรยาก็เป็นคนงานในไร่ แทน กับ กิ่ง  สองสามีภรรยาที่มาพบรักกันที่นี้ ด้วยความที่กิ่งเป็นหญิงสาวหน้าตาดีและแทนก็เป็นหนุ่มหน้าตาดีประจำไร่ เมื่อได้เจอกันทั้งคู่ก็ได้ตกหลุมรักกันจากนั้นก็แต่งงานกันด้วยความที่ทั้งสองเป็นคนไม่มีพ่อแม่ หรือที่เรียกกันว่าลูกกำพร้านั้นแหละ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมานด้วยความรักและเข้าใจจนกระทั้งกิ่งท้องนี้แหละ ทุกอย่างก็เลยเริ่มเปลี่ยนไปเพราะแทนไม่อยากให้ลูกกับเมียลำบากแต่ด้วยความที่ทั้งคู่ไม่มีความรู้และก็ไม่มีเงินเพียงพอที่จะออกไปซื้อบ้าน แทนผู้เป็นผู้นำครอบครัวก็เลยต้องอดทนและก็เก็บออมเพื่ออนาคตของเมียและลูก 

 หลายปีต่อมา 

“ กระถิน กระถินเอ้ย "  เสียงของแทนเรียกผู้เป็นลูกสาวที่ตอนนี้กำลังข่ยของให้กับคนในไร่ ด้วยความน่ารักและก็หัวดีเลยทำให้ทุกคนในไร่ต่างก็รู้สึกเอ็นดู จะมีก็แต่ราเขนทร์เจ้าของไร่คนใหม่เท่านั้น ที่บอกว่าเจ้าของไร่คนใหม่เพราะนายหัวรามินทร์ผู้เป็นพ่อได้เสียชีวิตลง ด้วยความที่คุณหญิงนฤมลอายุก็เยอะแล้วเธอก็เลยตามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่เรียนอยู่ต่างประเทศมารับช่วงต่อ 

“ จ๋าาาาา พ่อ พ่อมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ “ เสียงหวานของกระถินที่ตอนนี้เธอมีอายุ17ปีแล้ว หญิงสาวยิ่งโตเธอก็ยิ่งสวย และก็น่ารัก แทนผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นว่าลูกเป็นสาวแล้วแต่ก็ยังทำตัวเหมือนกับเด็กและก็ทะโมนอย่างกับเด็กผู้ชาย แทนกับกิ่งก็รู้สึกเป็นห่วง ดีที่คนในไร่ให้ความเอ็นดูกระถิน ผู้เป็นพ่อก็เลยไม่ค่อยห่วงแต่เขาจะห่วงก็ตอนที่ลูกไปเรียน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแทนถึงได้ห่วงลูกสาวขนาดนั้น 

“ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอกลูก ไปเรียนได้แล้วไปเร็ว” แทน เดินเข้ามาเรียกลูกสาวให้รีบไปกินข้าวอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน เพราะเธอออกมาตั้งแต่ตี5ครึ่งแล้ว กระถินเมื่อได้ยินคำว่าโรงเรียนเธอก็ยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาทันที ก่อนจะอ้าปากค้างเพราะตอนนี้มัน7โมงเช้าแล้ว 

“ จ๊ะพ่อจ๋า พ่อหนูฝากให้พ่อขายต่อด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณคะ “ กระถินเมื่อเห็นว่าสายแล้วเธอก็รีบบอกผู้เป็นพ่อให้ขายของต่อที แทนเมื่อเห็นท่าทางรีบเร่งของลูกสาวแบบนั้นก็อดขำลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ยอมให้ผู้เป็นลูกสาวใช่และก็ทำตามที่เธอบอก 

“ อื้มไปเถอะลูกเดี๋ยวพ่อดูให้ ป่านนี้แม่บ่นแล้วมั้งเร็วเลย” แทนบอกผู้เป็นลุกสาวให้รีบเพราะแม่รออยู่ที่บ้าน กระถินเมื่อได้ยินคำว่าแม่เท่านั้นแหละเธอถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายแม่ 

“ เห้อออออ จ๊ะพ่อหนูไปแล้วจ๊ะ “ กระถินเมื่อถอนหายใจเสร็จเธอก็รีบจับจักรยานคู่ใจ แล้วก็ปั่นหน้าตั้งไปยังบ้านที่อยู่ท้ายไร่ทันที 

“ กระถิน กระถิน กระถิน “ เสียงของคนทั้งไร่เรียกไล่ตามหลังกระถินไป ด้วยความรีบร้อนของเธอ เธอไม่สนว่าใครจะเรียกเพราะตอนนี้เธอห่วงอย่างเดียวคือแม่ด่าและก็ไปเรียนสาย 

“ มันจะรีบไปไหนของมันว่ะ ไอ้กระถิน “ เสียงของคนงานในไร่ บ่นให้กระถินด้วยความเหนื่อหน่ายเพราะเธอปั่นจักรยานหน้าตั้งอย่างไม่สนใจใครเลยว่าจะเรียกเธอเรื่องอะไร 

“ ไม่รีบได้ยังไง ก็ตอนนี้มัน7โมงแล้วเอ็งไม่รู้เหรอว่าถ้ากระถินไปโรงเรียนสาย ไอ้กระถินหูชาแน่ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ จุก คนงานในสวนที่รู้ดีว่าทำไมกระถินถึงได้รีบขนาดนั้น ในขณะที่กระถินกำลังตั้งหน้าตั้งตาปั่นจักรยานไปด้วยความเร็วนั้น ราเชนทร์ที่กำลังขับรถมาดูงานที่ไร่ก็ ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆก็มีรถจักรยานพุ่งมาอย่างเร็ว 

บรื้น……บรื้น…..บรื้น

“ เห้ยๆ เห้ย…. / ว๊ายยยยยยยย กรี๊สสสสสสส / กระถิน……… “ โครม เสียงของจักรยาน กับรถกระบะคันเก่าแต่เครื่องแรงของราเชนทร์ สวนกัน ด้วยความตกใจของราเชนทร์และก็กระถินบวกกับคนงานในไร่ที่เห็นเหตุการณ์ ต่างก็พาร้องตะโกนเรียกกระถินด้วยความเสียงดัง กระถินที่ตกใจเธอก็หักจักรยานหลบเข้าไปข้าทางก่อนจะไปล้มลงที่ก่อหญ้า ราเชนทร์ก็เช่นเดียวกันด้วยความตกใจเขาก็หักรถหลบลงข้างทาง แทน และคนงานในไร่เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็รีบวิ่งเข้ามาดูเหตตุการณ์ทันที ก่อนจะต้องตกใจเมื่อแทนเห็นลูกสาวที่นั่งก้นจูบพื้นอยู่ในโพรงหญ้า 

“ กระถิน “ เสียงของแทน ตะโกนเรียกผู้เป็นลูกสาวออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาดูลูก ราเชนทร์ที่ได้สติเขาก็โมโหเป็นอย่างมากก็รีบลงจากรถแล้วเดินบึ่งตรงมายังสองคนพ่อลูก 

“ นี้เธอ ยัยกระถินเธออยากตายมากนักรึไง ถึงได้ปั่นจักรยานไม่ดูตาม้าตาเรือ ห่ะ “  ราเชนทร์ ที่หัวเสียเดินตรงเข้ามาพร้อมกับตวาดเสียงดังลั้น ด่าหญิงสาวออกมา แทนเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาเป็นเพราะเขาที่บอกลูกสาวว่าให้รีบกลับบ้านเพราะสายแล้วอีกอย่างแม่ก็รออยู่ ด้วยความที่กิ่งเป็นคนขี้บ่น แต่ก็ไม่ได้บ่นหยาบคายอะไรเมื่อกระถินได้ยินคำว่าแม่เธอก็เลยรีบ 

“ คุณราเชนทร์ครับ ผมต้องขอโทษแทนกระถินมันด้วยนะครับเป็นความผิดผมเอง ผมบอกให้กระถินรีบกลัวว่าจะไปโรงเรียนไม่ทัน ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ”  แทนยกมือไหว้หนุ่มรุ่นลูกแต่ด้วยสถานะแล้วชายหนุ่มเป็นเจ้านาย แทนก็เลยต้องยอมเป็นคนไหว้ขอโทษ กระถินเมื่อเห็นว่าพ่อไหว้ขอโทษผู้ชายใจร้ายคนนี้เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมา 

“ กระถินขอโทษคะคุณราเชนทร์ กระถินไม่ได้ตั้งใจคุณราเชนทร์อย่าว่าพ่อของกระถินเลยนะจ๊ะ ต่อไปกระถินจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกจ๊ะ “ กระถินยกมือไหว้เจ้าของไร่ประหงก ประหงกด้วยความรู้สึกผิดที่พ่อของเธอต้องมาโดนเจ้านายด่าทั้งที่เรื่องนี้เธอเป็นคนทำผิดแท้ๆ ราเชนทร์เมื่อได้ยินทั้งสองคนพ่อลูกสำนึกผิดเขาก็เลยไม่ได้เอาเรื่องอะไร 

“ เอาละฉันไม่เอาเรื่องหรอกแต่ว่าต่อไป อย่ามาปั่นจักรยานแถวนี้อีกตอนเช้าเข้าใจไหม ไหนจะรถขนผลไม้ ไหนจะรถแทกเตอร์ เธอคิดว่าถ้าเธอเจอแบบนั้นเธอจะรอดไหมยัยกระถิน จะไปไหนก็ไปเถอะไป ส่วนลุงแทนตามผมมาครับผมมีเรื่องจะคุยด้วย “ ราเชนทร์เมื่อบ่นให้กระถินเสร็จก็หันมาพูดกับแทนด้วยเสียงเข้ม แทนที่รู้จักคุณราเชนทร์ตั้งแต่เขายังตัวแดงๆอยู่ เขารู้ดีว่าคุณราเชนทร์ไม่ได้เป็นคนใจร้ายอะไรแต่ด้วยฐานะของเขาในตอนนี้ที่เป็นพ่อเลี้ยงและก็ต้องคุมคนงานมากกว่า2 พันคน เขาก็เลยต้องทำตัวให้เหมาะสม เรื่องนี้แทนรู้ดี แทนเมื่อได้ยินเจ้านายเรียกแบบนั้นเขาก็รีบตามไป ส่วนกระถินก็พยุงจักรยานที่ตอนนี้ดูแล้วน่าจะพัง เธอก็เข็นมันกลับบ้าน 

บ้านไม้ไผ่แสนสวยท้ายไร่ 

“ กระถิน กระถินเป็นอะไรลูก ทำไมสภาพเป็นแบบนั้น “  กิ่ง ที่กำลังจัดการอาหารให้ลูกสาวก็ต้องตกใจเมื่อเห็นลูกสาวเดินจูงจักรยานล้อบิดเข้ามาในบ้าน กิ่งเธอตกใจมากที่ลูกสาวของเธอเวลากลับบ้านมาต้องมีเรื่องกลับมาตลอดแต่ว่าครั้งนี้ดันไม่ใช่แบบนั้น เพราะจักรยานล้อบิดนั้นหมายถึงไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วละ 

“  แม่จ๋าาาา กระถินไม่ได้เป็นอะไรจ๊ะ กระถินแค่ปั่นจักรยานตัดหน้ารถของคุณราเชนทร์แล้วก็พุ่งลงโพลงหญ้าเท่านั้นจ๊ะแม่ แฮะๆแฮะๆ “ กระถินบอกความจริงให้แม่รู้เธอไม่เคยโกหกผู้เป็พ่อกับแม่เลยแม่แต่ครั้งเดียว ด้วยความที่เธอเป็นเด็กไร้เดียงสาเธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอพูดให้แม่ได้ยินอยู่นี้ กิ่งจะตกใจมากแค่ไหน 

“ กระถิน…… กระถินไม่เจ็บตรงไหนจริงๆใช่มั้ยลูก ต่อไปนี้แม่ขอห้ามลูกไม่ให้ปั่นจักรยานอีกแล้ว ห้ามปั่นจักรยานมาทางไร่ อีกดีนะที่กระถินไม่ได้เป็นอะไรไม่อย่างนั้นแม่กับพ่อคงขาดใจตายแน่ๆ “  และนี้แหละคือสิ่งที่กระถินกลัว เพราะถ้าแม่ของเธอได้พูดเธอก็จะพูดไม่หยุดกระถินก็เลยต้องหูชาไปเลยสามวันและที่สำคัญแม่ห้ามแบบนี้เธอจะขายของยังไงละทีนี้ กระถินนั่งตักข้าวเข้าปาก ก็ต้องกินไปพร้อมกับยิ้มแหยๆให้คนเป็นแม่ที่บ่นๆๆ ไปด้วย 

โรงเรียนวัดป่า xxxx 

“ กระถิน ทำไมแกเดินแบบนั้น “  แอปเปิ้ลเพื่อนสนิทของกระถินถามออกมาด้วยความสงสัยเพราะตอนนี้สภาพการเดินของกระถินดูไม่ปกติ ด้วยความที่เธอปั่นจักรยานล้มจนเข่ากระแทกเลยทำให้การเดินเหินของเธอไม่เป็นปกติ ตอนแรกก็ไม่เป็นแบบนั้น แต่พอนานเข้าแผลเริ่มตึง สภาพของกระถินก็เลยเดินแบบนี้ 

“ แฮะๆ พอดีฉันปั่นจักรยานล้มหนะเปิ้ล “  กระถินยิ้มแหยๆบอกเพื่อน เปิ้ลเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายเพราะรู้ดีว่าเพื่อนเป็นคนไม่ค่อยระวัง

“ ฉันไม่แปลกใจเล๊ย….จริงๆนะที่แกบอกว่าจักรยานล้ม แต่ที่ฉันแปลกใจทำไมแกไม่หยุดเรียนแกจะมาให้มันเป็นภาระคนอื่นทำไม ไม่ทราบยะ”  เปิ้ลพูดออกมาด้วยความเหนื่อยหน่ายเพราะตอนนี้กระถินเอามือกอดคอของเปิ้ลเพื่อพยุงให้เธอเดินได้อย่างสะดวก เมื่อแผลเริ่มตึงความเจ็บก็เพิ่มมากขึ้น การเดินเหินก็ไม่เหมือนเดิม เปิ้ลก็เลยบ่นออกมาอย่างนึกสงสารตัวเองที่ต้องมาแบกเพื่อน 

“ เอ้อ…น่า…อย่าบ่นนักเลยฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้นี่หน่า… ฉันขอพึ่งแกแป๊บเดียว “  กระถิน บอกเพื่อนว่าไม่ให้บ่นเพราะว่าเธอรู้สึกว่าแม่ที่บ้านก็บ่นเธอพอแล้ว พอมาถึงที่โรงเรียนแม่อีกคนก็บ่นเธออีก กระถินเธอก็เลยบอกให้เพื่อนรักห้ามบ่น เมื่อเปิ้ลรู้ว่าต่อให้พูดอะไรกระถินก็ไม่เป็นผลเพราะว่าตอนนี้เธอก็ต้องแบกเพื่อนอยู่แล้ว ก็เลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้นอกจากต้องทำใจแล้วก็แบกเพื่อนต่อไป 

เวลาต่อมา 

“ ขอบใจมากนะเปิ้ล เอาไว้มันไหนฉันว่างฉันจะทำขนมมาฝากแก “  ด้วยความช่วยเหลือของเปิ้ลที่คอยพยุงเธอเข้าห้องน้ำ และก็ไปนู่นนี้นั้น ร่วมทั้งตอนกินข้าวด้วย กระถินเธอก็รู้สึกขอบคุณเพื่อนเป็นอย่างมากแต่ด้วยความที่เธอไม่ได้รวยเหมือน คนอื่นอย่างเดียวที่เธอจะตอบแทนเพื่อนได้ก็คือของกิน เมื่อเปิ้ลได้ยินแบบนั้นเธอก็ทำท่าทางตื่นเต้นไม่ว่าใครที่ได้กินฝีมือของกระถินต่างก็ต้องติดใจ เพราะว่าเธอมีความสามารถด้านอาหารเป็นอย่างมาก 

“ ได้ๆ ว่าแต่เมื่อไหร่ย๊ะแม่คนดีฉันรอแกมานานมากแล้ว ไม่มาถึงฉันสักที “ เปิ้ลบ่นอุบเมื่อของหวานที่เพื่อนรักทำไม่เคยมาถึงเธอเลยสักทีเพราะคนงานในไร่ต่างก็เหมาเอาไปกินหมด ด้วยความงกของกระถินเงินย่อมสำคัญกว่าอยู่แล้ว เมื่อกระถินได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มแหยๆให้เพื่อนก่อนจะพูดออกมา 

“ เอาเป็นว่าคราวนี้ถึงแกแน่นอน ให้ฉันขาหายก่อนนะแล้วฉันจะทำมาให้ “ กระถิ่นบอกคนเป็นเพื่อน เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้วทั้งสองสาวก็เดินแยกย้ายกันกลับบ้านกระถินเธอนั่งสองแถวกับบ้านทุกวัน รถสองแถวจะจอดที่ทางเข้าไร่ แต่ว่าทางเข้ากับไร่ไม่ได้ใกล้กันนะสิ แล้วอีกอย่างจักรยานของเธอก็พังอีกด้วย เมื่อกระถินนึกได้ถึงตรงนั้นหัวใจของเธอก็ห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที 

บรื้น…..บรื้น….บรื้น…ปี๊บ 

เมื่อสองแถววิ่งมาถึงหน้าไร่สง่างาม กระถินก็พยุงร่างบางของเธอให้ลุกขึ้นกดออดก่อนจะค่อยๆพยุงร่างบางของเธอให้ลงมาจากรถสองแถวอย่างทุลักทุเล ด้วยความที่ทุกคนรู้จักกระถินตั้งแต่เธอยังเล็กๆ ทุกคนก็เลยไม่ว่าหรือบ่นเรื่องที่เธอช้านอกจากหัวเราะและก็ขำกัน 

“ กระถินเอ็งเป็นอะไรว่ะทำไมเดินแบบนั้น ฮ่าๆฮ่าๆ “ ลุงเจ้าของรถสองแถวถามเด็กสาวออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างขำขันเพราะท่าเดินของเธอตอนนี้ดูตลกเป็นอย่างมาก กระถินเมื่อโดนแซวแบบนั้นเธอก็หน้ามุ๋ยทันทีอย่างไม่สบอารมณ์ 

“ ลุง อย่าแซวซิ คนยิ่งเจ็บๆอยู่นะ “ กระถินเอาเงินจ่ายลุงคนขับรถก่อนจะเอ็ดออกมา อย่างไม่ได้จริงจังอะไร เพราะตอนนี้เธอดูเหมือนคนพิการแบกกระสอบข้าวเปลือกเลย เมื่อลุงคนขับกับลูกค้าแซวกันจบแล้วทั้งสองก็ต้องแยกย้ายเพราะว่ามีผู้โดยสารรอกลับบ้านเช่นกัน เมื่อกระถินมาถึงหน้าทางเข้าเธอก็มองท่าด้านหน้าด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว เพราะเส้นทางที่จะเข้าไปที่ไร่และก็จะเข้าไปที่ท้ายไร่ ยังอีกยาวไกล ระหว่างที่กระถินยืนมองทางเข้าไร่อย่างสิ้นหวังอยู่นั้น อยู่ๆรถกระบะคันที่ดูจะคุ้นตาก็วิ่งตรงมายังทางเข้าไร่ก่อนจะบีบแตร๊เสียงดังใส่เธอ 

ปี๊บๆ ปี๊บๆ 

“ เอ้าขึ้นมา เดินแบบนั้นชาตินี้จะถึงไหมเนี่ย” เสียงของเจ้าของรถหรือว่าเจ้าของไร่ที่เธอโดนเข้าว่าเมื่อตอนเช้า ตะโกนเรียกเธอให้เธอขึ้นรถมา  กระถินเมื่อได้ยินเสียงสวรรคแต่ว่าคนเรียกดันไม่ได้มาจากสวรรค เด็กสาวที่กำลังทำท่าทางตื่นเต้นก็ต้องหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นหน้าของราเชนทร์เจ้าของไร่ 

“ เอ้ายืนโง่อีกแล้ว จะไปไม่ไปถ้าไม่ฉันจะได้ไป “ ราเชนทร์ เรียกเธออีกครั้งเมื่อเห็นเธอทำท่าทางซื่อบื้อเหมือนกับไม่มีชีวิต เมื่อเขาพูดจบเขาก็ทำท่าจะออกรถ กระถินเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็รีบพูดขึ้นมาทันทีเพราะถ้าเธอเดินไปก็เหมือนที่เจ้าของไร่ว่านั้นแหละชาตินี้จะถึงไหม 

“ ไปคะไป รอด้วยคะคุณราเชนทร์ กระถินไปด้วยคะ” กระถิน เรียกชายหนุ่มให้รอเธอด้วย เมื่อราเชนได้ยินแบบนั้นก็หยุดรอเธอ กระถินเธอเดินมาทำท่าจะนั่งเบาะหลังเพราะไม่กล้านั่งข้างๆของเจ้านายและก็เจ้าของไร่ ราเชนทร์เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็มองหญิงสาวผ่านกระจกทางด้านหลังพร้อมกับขมวดคิ้วหนา มองเธออย่างไม่พอใจก่อนจะพูดออกมา 

“ ฉันไม่ใช่คนขับรถ เธอมานั่งข้างหน้ากับฉันไม่ใช่ไปนั่งด้านหลังฉันไม่ใช่คนขับรถของเธอนะ “ ราเชนทร์ พูดออกมาด้วยเสียงเข้มกระถินเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หน้าเสียทันทีเพราะเธอไม่รู้ว่าการที่เธอนั่งเบาะหลังนั้น มันจะทำให้เจ้านายโมโหขนาดนั้นเลย เมื่อเธอโดนด่าแล้วกระถินก็หอบสำภาระและก็ร่างอันผอมแห้งของเธอเดินตรงมายังเบาะหน้า ก่อนจะค่อยๆเอาขาเข้ามาอย่างช้าๆแล้วก็นั่งลง 

บรื้น….บรื้น….บรื้น 

ราเชนทร์ไม่รอให้เธอปิดประตูสนิทด้วยซ้ำเขาก็บึ่งรถออกมาด้วยความเร็ว กระถินที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเธอก็เซถลาตัวของเธอแทบพุ่งออกนอกรถ 

“ ว๊ายยยยยย “ กระถินร้องออกมา แต่ดูท่าว่าราเชนทร์จะไม่ได้สนใจอะไรเธอเลยแม้แต่น้อยเขาทำเป็นไม่มอง ไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำว่าเธอจะเป็นยังไง จากนั้นภายในรถก็เงียบสนิทแทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่ลมหายใจ 

บรื้น….บรื้น….บรื้น เอี๊ยดดดด 

ราเชนทร์ขับรถมาด้วยความเร็วสูงเหมือนกับว่าชายหนุ่มแกล้งหญิงสาว กระถินที่นั่งรถเข้ามาด้วยถ้าเป็นพ่อเธอขับหน้าจะประมาณ5นาทีแต่นี้คุณราเชนทร์ขับไม่ถึง3นาทีเลยด้วยซ้ำ กระถินที่นั่งตัวเกล็งมาตลอดทางเมื่อรถมาจอดเธอก็แทบคลานลงมาจากรถ 

“ ขอบคุณคะพ่อเลี้ยง “ กระถินยกมือไหว้ชายหนุ่มด้วยท่าทางมือสั่นเทา ราเชนทร์ไม่รับไหว้ไม่อะไรทั้งนั้นแถมเขายังเดิน ผ่านหน้าเธอไปเหมือนกับเธอเป็นอากาศทาส 

“ อ้าว กระถิน กระถินมากับพ่อเลี้ยงได้ยังไงจ๊ะ “ เสียงแม่เลี้ยง แม่ของพ่อเลี้ยงร้องเรียกถามหญิงสาวออกมาด้วยความสงสัย เพราะเธอรู้ว่าสองคนนี้ไม่ค่อยถูกกัน แต่วันนี้มาด้วยกันดูแปลกๆเธอก็เยถามเด็กสาวที่เป็นคนตรงและก็ไม่โกหกเหมือนคนเป็นลูก 

“  สวัสดีคะแม่เลี้ยง พอดีพ่อเลี้ยงผ่านมาเจอกระถินที่ทางเข้าไร่พอดีจ๊ะ พ่อเลี้ยงก็เลยให้กระถินติดรถมาด้วย “ กระถินบอกผู้เป็นนายออกมาเสียงหวาน แม่เลี้ยงรุ่งทิวาเมื่อได้ยินแบบนั้นท่านก็ยิ้มกริ่มออกมา ไม่พูดอะไรแต่ก็หันไปมองผู้เป็นลูกชายพร้อมกับยิ้มกริ่มออกมาเหมือนกับว่ารู้อะไรบางอย่าง ราเชนทร์ที่เห็นสายของแม่มองมาแบบนั้นเขาก็ทำท่าทางเลิ่กลัก ก่อนจะบอกผู้เป็นแม่ออกมา 

“ ผมก็แค่ผ่านมาเจอลูกหมาที่หาทางกลับบ้านไม่เจอ ถ้าผมไม่รับกลับมาด้วยก็ดูจะใจดำจนเกินไป ผมก็เลยให้ลูกหมาติดรถมาก็แค่นั้นเองครับคุณแม่ ไม่ได้มีอะไรนี่ครับทำไมคุณแม่ถึงถามอย่างกับว่าเป็นเรื่องใหญ่โตละครับ”  พ่อเลี้ยงบอกคนเป็นแม่ด้วยเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับขมวดคิ้วหนามองผู้เป็นแม่อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เขารับกระถินมาด้วยเป็นเรื่องใหญ่ และก็ตื่นเต้นด้วย แม่เลี้ยงรุ่งทิวาเมื่อได้ยินแบบนั้นบวกกับสายตาของลูกชายที่มองมายังเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอก็เลยทำเป็นไม่สนใจก่อนจะพูดออกมา

“ ออ้ เหรอแม่ก็แค่ถามดูเท่านั้นแหละแล้วทำไมไม่เอาน้องไปส่งให้ถึงท้ายไร่ละ เอาน้องมาส่งที่นี้แล้วกระถินจะเดินกลับบ้านไหวไหมนะ” แม่เลี้ยง บอกผู้เป็นลูกชาย ราเชนทร์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็มองมายังกระถินที่ยืนหน้าตาเลิ่กลักอึดอัด เหมือนกับว่าเธอไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว 

“ ไปเองสิครับผมไม่ใช่คนขับรถรับส่งนะครับ แค่ให้ติดรถมาแค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ไปเองสิ” พ่อเลี้ยงหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่ใยดี กระถินเมื่อได้ยินแบบนั้นเพราะเธอก็โมโหนะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นเจ้านาย แม่เลี้ยงที่กำลังจะอ้าปากว่าลูกชาย กระถินที่อยากกลับบ้านแล้วเธอก็เลยพูดขึ้นมาก่อนว่า 

“ ไม่เป็นไรคะ แค่นี้กระถินก็รบกวนพ่อเลี้ยงมากแล้วคะ ขอบคุณมากนะคะกระถินต้องกลับแล้วคะคุณท่าน พ่อเลี้ยง “ เมื่อกระถินพูดจบเธอก็ทำท่าจะหันหลังเดิน จุ๊ก หาญ เอก สามสหายเพื่อนเล่นของกระถินตั้งแต่เด็กๆก็เดินผ่านมาทางนี้พอดี เพราะตอนนี้พวกสามสหายกำลังจะไปรับปุ๋ยขี้ไก่ ที่โรงไก่พอดี เมื่อแม่เลี้ยงเห็นไอ้สามตัวบาทท่านก็เลยเอ้ยออกมาทันที 

“ อย่าเพิ่งไป จุ๊ก หาญ เอก จะไปโรงเลี้ยงไก่รึ ถ้าอย่างนั้นพวกเอ็งช่วยเอาหนูกระถินไปส่งที่ท้ายไร่ด้วยสิ” แม่เลี้ยงผู้เป็นนายใหญ๋สั่งให้ไอ้สามตัวบาทไปส่งกระถิน กระถินที่เห็นเพื่อนเล่นสามคนเธอก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจทันที ไอ้สามตัวก็เหมือนกันทั้ง4คนสนิทกันมาก เพราะพ่อกับแม่ของพวกเขาก็สนิทกันแต่ด้วยความที่มีนิสัยไม่เหมือนกันคือ พวกสามตัวบาทไม่ชอบเรียน ชอบทำงาน แต่ว่ากระถินไม่ชอบลำบากเธอชอบเรียน ก็เลยทำให้ทั้ง4ไม่ค่อยได้เจอกันนอกจากตอนเช้าแป๊บๆเท่านั้ และก็วันเสาร์อาทิตย์เท่านั้นเพราะเป็นวันหยุดของพวกมันเหมือนกัน 

“ ได้ครับแม่เลี้ยง เอ้ามาอีกกระถินเดินไวไหมละมึงฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ ใครๆก็เรียกเอ็งกันทั้งสวนว่าอย่าปั่นรถเร็วเพราะรถขนผลไม้มันเยอะ เอ็งก็ไม่สน ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ สมน้ำหน้า” ไอ้จุ๊ก หัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเห็นไอ้ตัวแสบสภาพเดินไม่ได้ กระถินเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหมั่นพวกมั้นมาก แต่เพราะต่อหน้าแม่เลี้ยงและก็พ่อเลี้ยงเธอก็เลยไม่กล้าว่าพวกมันนอกจาก มองค้อนพวกมันเพื่อให้มันรู้ว่าอย่ามาแซวเธอ เมื่อสามสหายเห็นว่าเพื่อนสาวไม่พอใจก็เลยเลิกแกล้งก่อนจะเดินมาพยุงเธอให้มาขึ้นรถ แต่ระหว่างที่สามเกลอกำลังช่วยเธออยู่นั้น อยู่ๆราเชนทร์ก็ไม่พอใจก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเข้ม แถมคำพูดของเขาฟังแล้วเจ็บแสบเป็นอย่างมาก 

“ เธอนี่เป็นผู้หญิงแบบไหน ให้ผู้ชายโดนตัวไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวแบบนี้เดี๋ยวก่อท้องไม่มีพ่อหรอก “ ราเชนทร์พูดออกมาด้วยเสียงเข้ม แต่ว่าคำพูดของเขาเล่นเอาคนฟังที่อยู่ตรงนั้นถึงกับอึ้งกริ่มกรี่ อย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดแบบนี้จะออก มาจากปากของคนที่เป็นเจ้านาย กระถิน จุ๊ก หาญ เอก และก็แม่เลี้ยง ทุกคนต้องตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คำพูดที่ราเชนทร์พูดออกมานั้นเขาคิดดีแล้ว เมื่อทั้ง4คนได้ยินเจ้านายพูดไม่ดีกับกระถิน 3สหายก็เอามือออกจาเพื่อนทันทีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะ ราเชนทร์เป็นเจ้านาย กระถินที่เจ็บตัวแล้วไม่แล้ว เธอก็ต้องมาเจ็บใจอีกแต่ก็ไม่กล้าว่าอะไรก็อย่างที่บอกนะแหละเพราะเขาเป็นเจ้านาย เมื่อกระถินขึ้นมาบนรถกระบะของไร่แล้วเธอก็มานั่งด้านหน้ากับหาญ จุ๊ก กับ เอก นั่งอยู่ทางด้านหลัง 

บรื้น…บรื้น…บรื้น 

เสียงรถกระบะคันเก่าวิ่งออกมาจากบ้านไม้สักของพ่อเลี้ยงราเชนทร์ แม่เลี้ยงที่รู้สึกไม่พอใจคนเป็นลูกชายเธอก็หันมาว่าคนเป็นลูกในทันที 

“ ราเชนทร์ เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป นี้ลูกเป็นอะไรของลูกว่ากระถินแบบนั้นทำไม “ แม่เลี้ยงรุ่งทิวา ถามผู้เป็นลูกชายออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจมากนัก ราเชทร์ที่กำลังจะเดินเข้าบ้านเมื่อโดนคนเป็นแม่ถามแบบนั้นเขาก็หันมามองด้วยสายตาเรียบนิ่งอย่างเดิมก่อนจะพูดออกมาอีกครั้ง 

“ ก็จริงนี่ครับ ผมก็แค่ไม่อยากให้ชื่อเสียงของไร่สง่างามเสียหาย แล้วอีกอย่างเรื่องแบบนี้ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ถ้าเกิดอะไรขึ้นเดี๋ยวคนจะเอาเราไปนินทาเอาได้ว่า ไม่ดูแลลูกน้องให้ดีจนชิ่งสุกก่อนหาม “ ราเชนทร์เถียงแม่ออกมาอย่างข้างๆคูๆ เพราะเขาก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเขาพูดแบบนั้นทำไม ทั้งที่นิสัยจริงๆแล้วเขาไม่สนใจอะไรใครทั้งนั้น ใครจะเอากับใคร จะท้องกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของเขา แต่พอเป็นกระถินเขาก็ไม่รู้เลยว่าทำไมเขาสนใจมากขนาดนั้น แม่เลี้ยงเมื่อได้ยินผู้เป็นลูกชายพูดแบบนั้นเธอก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ก่อนจะลุกเดินออกมาจากตรงนั้น 

“ ไอ้กระถินไปทำอะไรให้พ่อเลี้ยงไม่ถูกใจว่ะ ทำไมพ่อเลี้ยงถึงได้เกลียดมันขนาดนั้น” จุ๊กที่นั่งอยู่ท้ายรถ พูดกับเอกออกมาด้วยความสงสารกระถินเป็นอย่างมาก ด้วยความที่เขาโตมากับกระถินทำไมจะไม่รู้ว่าตอนนี้กระถินรู้สึกยังไง 

“ เอ้อ นั้นดิ ไอ้แสบเราก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับพ่อเลี้ยงนะ มันออกจะหลบหน้าด้วยซ้ำ กูก็ไม่รู้ว่ะ” เอก เอามือกุมที่หัวเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนไปทำอะไรให้เจ้านายไม่ชอบ จากนั้นการสนทนาก็เงียบลง กระถินที่อยู่ในรถก็เงียบอย่างกับเป่าสากเช่นเดียวกันเธอไม่อยากคิดเลยว่า จะโดนว่าแรงมากขนาดนี้ หาญที่เห็นเพื่อนเงียบด้วยความที่กลัวว่าเพื่อนจะเครียดเขาก็เลยพูดออกมาเพื่อกลบความเงียบทันที 

“ อีแสบมึงไปทำอะไรให้พ่อเลี้ยงรึเปล่าว่ะ เหมือนพ่อเลี้ยงจะไม่ค่อยชอบหน้าแกเลย” หาญ ถามเพื่อรักออกมาด้วยความอยากรู้ ถึงจะเรียกว่าไอ้แสบแต่เขาก็รู้ว่าเพื่อนไม่ได้แสบอะไรเลย เธอกับเป็นคนดีซะอีกทุกครั้งที่พวกเขาสามคนต้องการความช่วยเหลือ กระถินจะเป็นคนแรกที่เข้ามาช่วยพวกเขาด้วยซ้ำ นั้นเลยทำให้เขาสงสัยว่ากระถินไปทำอะไรให้ถึงได้ไม่ชอบหน้าเธอขนาดนั้น 

“ กูก็ไม่ณู้ว่ะ สงสัยกูไปเยียบที่ตาปลาเขาตอนที่เข้าขับรถเฉี่ยวกับกูละมั้ง ช่างสิฉันไม่อยากคิดแล้วถ้าฉันเก็บเงินได้พอซื้อบ้าน ฉันจะพาพ่อกับแม่ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ฉันไม่มีวันอยู่ที่นี้ตลอดชีวิตหรอก “ กระถินพูดออกมาตามความจริง เธอก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี้นักหรอกยิ่งเจ้าของเขาไม่ชอบเธอแบบนี้เธอยิ่งอยู่ไม่ได้