ชิโต: นายชื่อรันใช่ใหมมาอยู่กับเราใหมกลุ่มเราขาด1คนพอดี

รัน: ได้หรอ ขอบใจนะ

ชิโต: ไม่เป็นไรหรอกซะยังไงเราก็เป็นเพื่อนกัน

รัน: อืม

หลังจากที่ทำงานเสร็จชิโตก็พูดกับรันว่า

ชิโต: รันไปกับเราใหมเราอยากพารันไปเราชวนเพื่อนเราไปหลายครั้งแต่เพื่อนเราก็ไม่ไปกับเราสักทีเราชวนรันรันจะไปกับเราใหม

รัน: ได้สิ?แต่ว่าเราจะไปที่ไหนหรอ

ชิโต: ไปที่ที่หนึ่ง ที่รันคิดไม่ถึง

รัน: ???

(รันกำลังคิดว่าชิโตจะพาเขาไปไหน สีหน้าของชิโตดูเคร่งเครียดมาก) แต่รันถึงกับอึ่งที่ไปที่ที่นั้น รันพูด

รัน: ที่ไหนเนี้ย ทำไมที่นี่ใหญ่เท่าตึก5ตึกเลย

ชิโต: ที่นี่คือบ้านของเราเอง

รัน: ห้ะ!! ที่นี่บ้านนายหรอ

ชิโต: ทำไม! อึ่งล่ะสิ

รัน: ทำไมนายถึงพามาบ้านนายล่ะ

ชิโต: เราอยากมีคนมาอยู่ด้วยสัก1คืน ตลอดที่ผ่านมาเราอยู่คนเดียวมาโดยตลอดเลย

รัน: ทำไมล่ะ? พ่อแม่นายล่ะ

ชิโต: พ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศน่ะ

หลังจากนั้นรันกับชิโตก็นอนด้วยกันไป1คืนและจากที่ไม่ได้สนิทสนมกันเลยกลับกลายมาสนิทสนมกันชิโตเลยพูดกับรันว่า

ชิโต: รันพวกเราไปกินเนื้อย่างด้วยกันใหม

รัน: ได้สิ กินที่ไหนดีล่ะ

ชิโต: กินที่บ้านเราใหม

รัน: ได้สิ

ชิโตและรัน: ไปกันเลย!!!

หลังจากนั้นรันและชิโตก็สนิทเรื่อยๆจนเหมือนเป็นแฟนกันไปแล้วแต่เพื่อนหลายคนของชิโตกลับไม่ชอบในตัวของชิโตแล้ว

เพื่อนของชิโต: ชิโตมึงดูแปลกไปว่ะจากเมื่อก่อนที่เราทำอะไรด้วยกัน ทำร้ายคนด้วยกัน แกล้งคนที่ไม่มีทางสู้ด้วยกัน แต่ในตอนนี้มึงไม่เหมือนเดิมไปว่ะ

ชิโต: พวกมึง อย่ามาเสือกเรื่องของกูกับคนที่กูเชื่อใจมากที่สุดกว่าพวกมึงหน่อยเลยว่ะ

เพื่อนของชิโต: ช่างเถอะ พวกมึงไปกันเถอะอย่าสนใจกับคนที่แปลกไปเถอะ

ชิโต: อะไรของพวกมึงว่ะ ไปกันเถอะรันไม่ต้องไปสนใจพวกนั้นเลย

รัน: ได้สิ

ชิโต: เราไปกินราเม็งใหม ไปกินที่บ้านฉัน

รัน: ได้สิ!

หลังจากนั้นชิโตกับเพื่อนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยแล้วหลังจากนั้นพ่อแม่ของชิโตก็กลับมาจากการทำงานที่ต่างประเทศเป็นเวลาหลายปี

บอดี้การ์ด: นายน้อยครับคุณท่านกับคุณหญิงกลับมาแล้วครับนายน้อย

ชิโต: กลับมาแล้วยังไงพวกเขาก็ไม่สนใจฉันอยู่แล้วนิ

รัน: ใครกลับมาหรอ?

ชิโต: ก็พ่อแม่เราน่ะสิ

พ่อ: ชิโตลูกของพ่อพ่อกลับบ้านมาแล้ว

แม่: ชิโตลูกของแม่แม่กลับบ้านมาแล้ว

ชิโต: แล้วจะกลับมาเพื่อ พ่อแม่ก็ไม่ได้สนใจผมอยู่แล้วนิ

พ่อแม่: พ่อแม่ก็แค่มาอยากเจอลูกเท่านั้นแหละหลังจากที่พ่อแม่ไม่ได้เจอลูก3ปีลูกโตขึ้นเยอะเลย หล่อขึ้นด้วย

ชิโต: ก็แงอยู่แล้วสิตาแก่ยายแก่นี่

พ่อแม่: แล้วคนข้างๆลูกเป็นใครหรอ

ชิโต: เป็นเพื่อนสนิทของผมเองชื่อ รัน ครับ

รัน: สวัสดีครับคุณพ่อและคุณแม่

พ่อแม่: จ้ะ พ่อ ชื่อ ฮารุกะ นะจ้ะ แม่ ชื่อ ฟูจิโกะ นะจ้ะ

รัน: ห้ะ!! คุณพ่อกับคุณแม่เป็นประธานบริษัท chx ยักใหญ่ที่กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังในตอนนี้นั้นหรอ

พ่อแม่: ใช่แล้ว แล้วรู้ได้ยังไง

รัน: พ่อแม่ผมทำงานที่บริษัทของพวกคุณครับ

พ่อแม่: แล้วพ่อกับแม่ของเธอชื่อว่าอะไรล่ะ

รัน: พ่อแม่ของผมชื่อ ฮิคารุกับฮานะรัน

พ่อแม่: อ๋อพ่อแม่ของเธออยู่แผนกสินค้านี่เอง เดี่ยวพวกเราจะเลื่อนตำแหน่งให้พ่อแม่ของเธอเอง

รัน: ขอบคุณครับ

ชิโต: รันดูสนิทกับพ่อแม่ของฉันจังนาา

รัน: อย่างอนเลยน่าา ขอโทษ (รันก็หอมแก้มชิโต)

ชิโต: /////มันต้องแบบนี้สิถึงจะเป็นเมียของฉัน อุ้บ(ตอนที่พูดก็หน้าแดง)

รัน: คิดกับเราแบบนี้งั้นหรอ

ชิโต: ขอโทษครับ

(พ่อแม่กำลังคิดความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเป็นแบบนี้นี่เอง)

พ่อแม่: ยิ้ม///

รัน: คุณพ่อกับคุณแม่อย่าคิดแบบนั้นนะครับ

พ่อแม่: ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นจ้ะ

รัน: ชิโต งอนแล้วนะ

ชิโต: ขอโทษครับ

พ่อแม่: ชินโตตอนลูกเรียนจบพ่อแม่จะให้ไปเรียนที่มหาลัยที่มีการลงทุนและธุรกิจสูง

ชิโต: ทำไมล่ะ! ผมก็ไม่ได้อยากไปเรียนมหาลัยนั้นสักหน่อยทำไมผมต้องไปด้วย

พ่อแม่: มันเป็นผลดีต่อลูกนะ ลูกไม่อยากเจอคู่หมั้นของลูกหรอ

(ชิโตถึงกับช็อต)

ชิโต: ยังไงผมก็ไม่ไปผมไม่อยากแยกออกจากรันเป็นอันขาดเพราะว่ารันเป็นคนที่ผมเชื่อใจมากที่สุดยังไงผมก็ไม่ไป

รัน: //////

พ่อแม่: ก็แล้วลูกเถอะ

ครูที่ปรึกษา: สัปดาห์หน้าเราจะไปทัศนศึกษาที่ประเทศญี่ปุ่น1สัปดาห์ขอให้ทุกคนเตรียมกระเป๋าเอาไว้พร้อมเลย

ชิโต: น่าเบื่อ😔ไปหลายครั้งแล้ว

รัน: ประเทศญี่ปุ่นอยากไปนานแล้วจะได้ไปแล้ว

(ห้วงจิตของชิโต : รันอยากไปญี่ปุ่นนั้นหรอเราควรทำให้รันสนุกกับทัศนศึกษาในครั้งนี้)

รัน: ชิโต ชิโต (ตะโกน) ชิโต

ชิโต: ห้ะ!

รัน: เป็นอะไรไปไม่สบายหรอ

(รันเอาหน้าผากของตัวเองไปแตะกับของชิโต)

ชิโต: //////////////

รัน: ทำไมชิโตหน้าแดงล่ะ

ชิโตก็จูบกับรันอย่างเอาเป็นเอามัน

รัน: ชิโตนายทำอะไรของนายเนี่ย

ชิโต: บรรยากาศมันพาไปเอง

วันต่อมา

ชิโต: ครู ผมขอไปเครื่องบินส่วนตัวของผมได้ใหมครับ

ครูที่ปรึกษา: ได้ แต่เธอต้องเลือกเพื่อนไปกับเธอ1คนครูกลัวว่าเธอจะไปจุดรวมไม่ถูก

ชิโต: ผมขอเลือกรันครับ

ครูที่ปรึกษา: ได้

(เพื่อนผู้หญิงก็อิจฉาในตัวของรัน)

วันไปทัศนศึกษา

รันก็ได้ไปนอนกับชิโต

ชิโต: รันตื่นๆจะไปกันแล้วนะ

รัน: ชิโตเราชอบนายนะ(ละเมอ)

ชิโต: //////////

ทั้งสองก็ตื่นและขึ้นเครื่องบินไป

ถึงญี่ปุ่น

รัน: นี่หรอญี่ปุ่น สวยจังเลยนะ

ชิโต: เบื่อจังเลย

รัน: เป็นอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ชิโต: เปล่า ก็แค่หงุดหงิดนิดหน่อยนะ

รัน: มีเรื่องอะไรหรือป่าว

ชิโต: ไม่มีหรอก

(ห้วงจิตของชิโต: เกือบความแตกแล้วใหม่ล่ะที่เราจะจัดงานต้อนรับเข้ามาญี่ปุ่นของรัน)

ครูที่ปรึกษา: อ่ะเด็กๆเราจะไปที่พักกันเลย

บอดี้การ์ด: นายน้อยครับพ่อแม่ของนายน้อยได้จัดเตรียมสถานที่พักให้กับนายน้อยและคุณชายรันแล้วครับ

ชิโต: ก็ได้ ชิ หงุดหงิดชะมัด

ถึงคฤหาสน์ของตระกูลมิซึ

เพื่อนคนอื่นๆ: นี่หรอบ้านของชิโต ใหญ่มาก

ตายายและปู่ย่าของชิโต: ชิโตหลานรักกลับมาที่ญี่ปุ่นแล้วหรอ

ชิโต: ใช่ครับมาแค่ทัศนศึกษาแล้วสบายดีใหมครับ

ตายาย: สบายดีจ้ะ

ปู่ย่า: สบายดีจ้ะ

ย่า: แล้วคนพวกนี่คือใครหรอจ้า

ชิโต: เพื่อนร่วมห้องกับเมียของผมชื่อ รัน ครับ

รัน: ชิโตนายเอาอีกแล้วนะตั้งแต่เจอพ่อแม่นายแล้ว

ชิโต: เห็นบอก ชอบฉันอยู่เลยนะ

รัน: ใครพูดหรอ

ชิโต: (กระซิบ)ก็เมียของฉันที่ชื่อ รัน ไงล่ะ

รัน: ////////ไอ้บ้า

เพื่อนผู้หญิงก็ยิ่งอิจฉารันเอาไปอีก