วงศ์ตระกูลดี ร่ำรวย เรียนเก่ง ได้รับความอบอุ่น

จากท่านพ่อท่านแม่เต็มที่ เว้น รูปร่างหน้าตา!!

"เมกิ" ไอการยิ้มกลุ้มกริ่มแบบนั้นหมายความว่าไงเนี่ย สังหรไม่ค่อยดีซะด้วย\=\=,

"มีอะไรคะท่านพ่อ"

".><..." เอ้าอะไรคือการไม่ตอบแล้วทำหน้าแบบนั้นคะ ฉันสังหรไม่ดีจริงๆนะเนี่ย "คือ..พ่อกับแม่ อยากจะไปฮันนีมูนกันอีกรอบอะจะ><"

"ค่ะเมอยู่ได้....คิดว่าจะพูดแบบนั้นงั้นหรอคะ!!" จะปล่อยให้ลูกสาวคนเดียวคนนี้อยู่บ้าน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยอยู่คนเดียวเลยนะ(ถึงจะแทบก็เถอะ) แต่ก็มี 'ฮิโระ' อยู่ด้วยนี่นา ถึงยังไงฉันก็อยู่ไม่ได้

"โถ่ลูกรักตลอดมาพ่อแม่มีเวลาให้ลูก ตอนนี้ขอสัก..6เดือนเถอะ• •,," หะ 6เดือน เท่ากับ ครึ่งปี!!

"ยิ่งแล้วใหญ่ เลยค่ะ"

"ไม่ต้องห่วง พ่อมีคนคอยดูแล ตลอด24ชั่วโมงให้หนู ฮิโระ ก็อยู่ ให้พ่อกับเเม่ไปเที่ยวบ้างเถอะลูก" ไม่ใช่ เซเ*น นะเปิด24ชั่วโมง "นะลูก นานๆทีพ่อจะมีโอกาสพักยาว" ..ก็จริงท่านพ่อทำงานหนักตลอด เจียดเวลามาให้ฉันก็สุดๆเเล้ว ให้ท่านพักกับท่านแม่บ้างก็ไม่เป็นไร

"ก..ก็ได้ค่ะ•^•" ให้ครั้งเดียวเท่านั้นเเหล่ะ

"ลูก..ลูกน่ารักที่สุดเลย>3<" ก็ดีที่เห็นท่านพ่อดีใจ"พ่อจะเดินทางพรุ่งนี้ 'เขา' ก็น่าจะมาถึงพรุ่งนี้นะ"

" เขา?"

"อื้อ..เขา" เขาไหนล่ะเนี่ย! "อ่าว..ทำหน้างง ก็คนที่จะมาดูแลลูก24ชั่วโมงไง: )" หะ เรื่องจริงหรอเนี่ย

"ท่านพ่อแล้วเขาจะ...ไม่ดูถูก รูปร่าง หน้าตาหนูใช่ไหม" ใช่ สำหรับฉัน ไม่ห่วงที่เขาจะคุกคาม ไม่ห่วงว่าเขาเป็นผู้ชาย แต่ฉันห่วงว่าฉันจะถูกเหยียดหยาม เรื่องรูปร่าง หน้าตา มากที่สุด "ท่านพ่อก็รู้"

"ลูกรู้ไหมว่าหน้าตาลูกดีนะ ลูกขาวด้วยนะ....แต่ไม่ต้องห่วงพ่อสัมภาษณ์เขาเรียบร้อยเเล้ว คนดีแน่นอน" เห้อ~หวังว่าจะจริงนะ

-วันต่อมา-

"จะไปจริงๆสินะคะ" ฉันทำหน้าหงอย เหมือนอ้อนวอนพวกเขาว่า อย่าไป แต่..

"เราต้องคิดถึงลูกมากแน่เลย" ท่านแม่ทำท่าปาดน้ำตา โหขนาดนี้ใครจะร้องให้อยู่

"รอนานแล้วนะคะ" ฉันเริ่มหงุดหงิด ไม่ต้องสงสัยฉันรอใคร ก็อีตาหนุ่ม24ชั่วโมงคนนั้นไง

"มาแล้ว!" ไหนๆ ฉันล่ะอยากเห็นหน้าจริงๆ

"ขอโทษนะครับที่ผมมาสาย" โฮก..หล่อโฮกมากแม่ ฉัน..ฉันจะเผลอคุกคามเค้าแทนมั้ยเนี่ย!!

"มากิ ฝากดูแลลูกสาวเราด้วยนะ"

"ครับ...จะดูแลเป็นอย่างดี"

ตอนนั้นฉันไม่รู้อะไรเลยว่านั่นเป็นจุดเริ่มต้นของ....นรก!!

ตอนนี้เป็นสถานการณ์ที่แย่มาก การอยู่กับคนที่พึ่งเจอกันครั้งเเรกบรรยากาศก็ แย่สุดๆ!!

"เอ่อ...คือว่า" โอ้ยเกร็งเกินไปๆแล้ว จะพูดอะไรดีเนี่ย นายก็พูดอะไรบ้างสิ ฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ!

ทำไมมันถึงเงียบขนาดนี้

"นี่..ไม่มีใครอยู่ใช่มั้ย" หะ นั่นคือคำถามหรอ?

"จะว่ามีก็มีนะ คุณเมดกับคุณพ่อบ้าน เต็มไปหมดแหล่ะ" อ๊าก ฉันพูดอะไรเนี่ย ทำไมประโยคมันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้

"งั้นแสดงว่า..ในบ้านนี้คนใหญ่สุดก็คือเธอใช่ไหม"

เขาจะได้อะไรจากคำถามนี้วะคะ อืม~ใหญ่สุดตอนนี้ก็คงเป็นฉันสินะ รู้สึกดีแต่ก็รู้สึกไม่ดีแหะ

"ประมาณนั้น" อึดอัดเว้ย! "นายถามทำไมหรอ"

"หึ.." ห..หัวเราะ บ้าป่ะเนี่ยมีอะไรน่าหัวเราะไม่ทราบอะ รู้สึกว่าถ้าอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ไมเกรนขึ้นแน่

"พรุ่งนี้คือวันเปิดเทอมใช่ไหม?"

"ใช่..ค่ะ" เฮ้อ วันเปิดเทอม สำหรับฉันคือวันนรกแตกชัดๆ ทุกคนอาจจะยังไม่รู้นะคะว่าฉันอายุเเค่ 17 เป็นไงเป็นวัยใสสุดๆไปเลยใช่ไหมล่ะ แต่มันกลับไม่ใช่อย่างนั้นไง; ;

"งั้นเรามาตั้งกฎการอยู่ร่วมกันกันเถอะ•\=•" กฎ? จู่ๆก็รู้สึกไม่น่าไว้ใจแปลกๆ เขาวางกระดาษเป็นหนึ่งบนโต๊ะเเละพล่ามต่อว่า "1.เวลาอยู่บ้านเธอห้ามอยู่นอกสายตาฉัน 2.เวลาอยู่ที่โรงเรียนเราไม่รู้จักกัน อย่าตีสนิท 3.ห้ามตกหลุมรักฉัน 4.เวลาฉันพาผู้หญิงเข้าบ้านเธอต้องอยู่เงียบๆ แค่นี้แหล่ะ^^" หะ ไอกฎข้อ 3 นี่คืออะไร แล้ากฎข้อ 4 ก็ขัดจากกฎข้อ 1 แล้วทำไมมันถึงมีแต่กฎเข้าข้างตัวเองหะ

"ได้ แต่นั่นกฎเป็นของนายเอง เพราะฉะนั้น ฉันก็มีกฎของฉัน โอเคไหม" ลองไม่โอเคดูสิ ท่านพ่อเลือกคนพันธุ์นี้มาได้ไงเนี่ย

"โอเค ในเมื่อเธอยอมกฎของฉัน"

"แน่อยู่แล้วไม่ต้องห่วง ฉันทำตามกฎของนายได้"

หึ แค่กฎทำไมฉันจะทำไม่ได้

"ว่ามาเลย กฎของเธอน่ะ" ชิ..อวดเบ่งชะมัด ไม่ได้คิดไว้ซะด้วย ด้นสดมันเอาแล้วกัน

"1.นายห้ามเข้าทุกห้องนอนยกเว้นห้องของนาย

2.ถ้านายจะพาผู้หญิงเข้ามาบอกฉันก่อนด้วย 3.ห้ามใช้คนที่นี่ พวกเขาจะทำตามหน้าที่ของตัวเอง เคารพพวกเขาด้วย บางคนอยู่มา สิบๆปี

4.อย่าทำท่าทาง รังเกียจหรือเหยียดหยามฉันเพราะฉันใหญ่สุด แค่นี้ทำตามได้รึเปล่า" หึหึ เป็นไงล่ะเจอกฎที่ฉันด้นสดเข้าไป พูดไม่ออกเลยล่ะสิ

"ชิ..ได้ นี่คือกฎที่เราใช้ร่วมกัน" ดิว

โปรดติดตามตอนต่อไป

"นี่เธอ" อะไรอีกเนี่ย ฮึ่ย•\=• "เธอเฮ้ย" เรียกชื่อสิ เรียกชื่อ เเค่นี้จะตายหรอ "ฉันเรียกเธออยู่นะนี่"

"อย่ามาเรียก เธอ เฮ้ย หรือนี่ ฉันชื่อเมกิ" เอ๊ะแต่ฉันยังไม่รู้ชื่อหมอนี่เลยนิ จะเรียกเขาว่าไงดี ถ้าเรียก นาย ก็เข้าตัวเองหมด "นี่นาย..เรามาเเนะนำตัวกันเถอะ" เข้าหมดจ้าเข้าตัวเองหมด

"...." อะไรเอาคืนหรอ

"นาย"

"...." จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม "อึกๆอึก" ระวังล่ะ(ดกน้ำกินเฉย) ได้

"อีตาหนุ่ม24ชั่วโมง"

"พรวด!!" อี๋ พุ่งออกมาได้สกปรก อุ๊ปส์ 5555 แต่ก็ขำแหะ "เธอเรียกฉันว่าไงนะ!" ไอหยาโมโหสุดๆเลยนี่นาตลกชะมัด ได้เดี๋ยวทวนความจำให้อีกรอบ

"หนุ่ม24ชั่วโมงไง~>< นายนี่สมองปลาทองแท้นะ"

"นี่เธอ!!" อะไรนายจะทำอะไรฉันได้ ฉันใหญ่สุดนะ

นายจะทำอะไร~ "เห้อ~โชคร้ายชะมัด ถูกสั่งให้มาดูแลใครก็ไม่รู้ไอเราก็นึกว่าจะได้ดูแลคุณหนูสวยๆ เรียบร้อยๆ แต่เป็นยัยอ้วนหน้าตาอัปลักษณ์ซะงั้น

นี่ทุเรศอย่างเธอน่ะมีดีแค่รวยกับโชคดีเท่านั้นเอง

นิสัยก็แย่ คงทำอะไรไม่เป็นล่ะสิเธอก็แค่เกาะพ่อแม่กินไปวันๆสิน-"

"ขอโทษที่ต้องให้นายมาดูแล ขอโทษที่ไม่สวยไม่หุ่นดี ขอโทษที่นิสัยแย่ ขอโทษที่เกาะพ่อแม่กิน!!"

"...."

"ขอโทษนะ นายไปเถอะเราไม่เคยเจอกัน"

"นี่...." ฉันไม่ฟังต่อแล้วฉันวิ่งขึ้นห้องทันที ไม่รู้อะไรแล้ว แย่ที่สุด แย่!!

"ฮึก..ฮือ..ฮือๆๆ" เจ็บเจ็บจังเลย น้ำตาไม่หยุดไหล

ทรมานจะทำยังไงดีฉันไม่อยากร้องให้ จริงสิ

"ฮื่อ..ฮึก" เมื่อก่อนก็เคยใช้จะเหลือไหมนะ เจอแล้วช่วยฉันหน่อยนะ เจ้ายานอนหลับ "อึกๆ" ฉันจะไม่ทรมานแล้ว....

อาซายะ มากิ

"ก๊อกๆ นี่เธอ!!" ผมทำผิดที่ว่าร้ายเธอผมรู้ แต่ผมไม่ผิดนิใช่ไหม แต่ผมพึ่งมาเธอควรต้อนรับผมดีกว่านี้นะ "นี่!! เปิดออกมานะ" ทำไมเธอไม่เปิดวะ

"มีเรื่องอะไรหรอครับ" ใครน่ะ "คุณหนูเป็นอะไร" คงเป็นพ่อบ้านสินะ

"เธอร้องให้..เธอไม่ยอมเปิดประตู" ใจจริงผมไม่อยากบอกหรอกผมอาจถูกไล่ไปก็ได้ ผมไม่ได้เห็นแก่เงินนะผมไม่ได้อะไรจากงานดูแลเธอด้วยซ้ำ ถ้าสถานการณ์ไม่เป็นอย่างนี้ผมไม่บอกหรอก

ปึ้ง!!

"แกทำอะไรคุณหนู" ไอบ้านี้มันกระชากคอเสื้อผม แรงมันใช่เล่นด้วยแต่ผมไม่ยอมหรอก "ฉันถามว่าแกทำอะไร!!" ที่ผมไม่ตอบโต้ไม่ใช่อะไรนะ เพราะถ้าผมทำร้ายคนที่นี่ ผมคงไม่ได้เจอยัยนั่นอีกเลย

"นี่ฮิโระทำไรน่ะ!!" มีลุงพ่อบ้านคนหนึ่งมาจับเเขน

มันออกจากคอเสื้อผม "มันเกิดอะไรขึ้น!?"

โปรดติดตามตอนต่อไป