ฟลาเตอร์ฆาตกรรมสุดวิปริต
ผิดคน
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
อรุณสวัสดิ์ นายอำเภอ
คิมซอล(นายอำเภอ)
อรุณสวัสดิ์" เบธ"
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
รับพายเเอปเปิลใช่ไหมคะ
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
ข้างนอกฝนตกอย่างกับฟ้ารั่วนะ
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
//สบัดขาไปมา
คิมซอล(นายอำเภอ)
เเถบตะวันออกเฉียงใต้ของวอนตัลในฤดูร้อนมีพายุฝนเป็นปกติ
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
้เต่ช้าวนี้พายุรุนแรงกว่าทุกวันเลยนะคับ
คิมซอล(นายอำเภอ)
//ถอดหมวกใช้ผ้าเช็ดหน้าซับหน้า
คิมซอล(นายอำเภอ)
//เเล้วกวาดตามองรอบร้าน
เช้าที่ฝนตกหนักอย่างนี้มีลูกค้าเพียงสามโต๊ะ
คิมซอล(นายอำเภอ)
//ลุกขึ้น
ทันใดนั้นดวงตาเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
//รีบหันไปมองตาม
รถกระบะคันหนึ่งกำลังพุ่งมาที่ร้านลักษณะคล้ายเสียการควบคุมโดยสิ้นเชิง
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
อะไรวะเนี่ย
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
//ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้
//ทุกคนในร้านหันไปมองหน้าตาสีหน้าตื่นตระหนก
เสียงกรีดร้องและเสียงความโกลาหลดังไปทั่วร้าน
เสียงปะทะดังสนั่นราวกับเสียงระเบิด
อำเภอเป็นคนแรกที่เหลืบตาขึ้นมอง
ตั้งสติอยู่คู่หนึ่งก่อนตระหนักว่ารถคันนั้นไม่ได้พุ่งมาทางร้าน
คิมซอล(นายอำเภอ)
//ยืนสับสนงง
คิมซอล(นายอำเภอ)
ทุกคนปลอดภัยดีใช่ไหม
เสียงตอบพึมพำดังมาจากมุมร้าน
คิมซอล(นายอำเภอ)
//รีบเดินออกไปดูนอกร้าน
นับว่าโชคช่วยรถกระบะตกหลุมก่อนถึงร้านอาหารไม่กี่เมตรรถเลยเบี่ยงซ้าย
เฉี่ยวท้ายรถฟอร์ดชอรัสสีน้ำเงินที่จอดอยู่หน้าร้าน
แรงปะทะของรถกระบะทำให้สิ่งของปลูกสร้างพัง
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
พระเจ้าช่วย!
คิมซอล(นายอำเภอ)
//รีบหันไปทันที
นายอำเภอมองหาผู้ช่วยและพบว่าเบธยืนนิ่งอยู่ท้ายรถฟอร์ดทอรัสทำหน้าตื่นกลัว
คิมซอล(นายอำเภอ)
เบสโทรเรียกรถพยาบาลและหน่วยดับเพลิงเดี๋ยวนี้
คิมซอล(นายอำเภอ)
เบธ ตั้งสติหน่อย ให้ตายเถอะได้ยินที่ฉันพูดไหม
ท่าทางเหมือนใกล้อาเจียนเต็มที
ตอนนั้นเองที่ในอำเภอสังเกตเห็นว่าผู้ช่วยไม่ได้มองเขาหรือรถกระบะแต่จับจ้องไปที่ท้ายรถพอร์ตทอรัส
เนื่องจากรถกระบะเฉี่ยวท้ายรถคันนั้นส่งผลให้กระโปรงหลังเปิดอ้า
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
ทุกคนอย่าขยับ
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
//พลางเล็งปืนไปทางพวกลูกค้า
เบธ(ตำรวจพื้นที่)
นายอำเภอ"คุณรีบมาดูนี่ก่อนดีกว่า"
ตอนที่2
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//หยิบสินค้าชิ้นสุดท้ายขึ้นมาคิดเงิน
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//เงยหน้ามองชายหนุ่มที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
"สามสิบดอลลาร์ หกสิบสองเซนต์คะ"
คนทั่วไป
//เอาข้าวของใส่ในถุงพลาสติก
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//รับบัตรไปรูด
มองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาไม่ไว้ใจ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ขอโทษคะบัตรรูดไม่ผ่าน
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//ยื่นบัตรคืนให้
ชายคนนั้นมองหน้าเธอราวกับเธอพูดภาษาที่ไม่เข้าใจ
คนทั่วไป
//เหลือบตาขึ้นมองพนักงานสาว
คนทั่วไป
"ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ"
คนทั่วไป
ผมมั่นใจว่าบัตรใบนี้มีวงเงินพอจ่ายช่วยลองอีกทีได้ไหม
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//รูดบัตรอีกครั้ง
เวลา สองสามวินาทีผ่านไปอย่างเคร่งเครียด
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
"ขอโทษค่ะบัตรรูดไม่ผ่านอีกแล้ว"
เธอพูดพร้อมยื่นบัตรคืนให้
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
"ลองเปลี่ยนบัตรดูไหมคะ"
เขาส่ายหน้าด้วยท่าทางกระอักกระอ่วน
คนทั่วไป
ผมไม่มีบัตรใบอื่น
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
มีคูปองอาหารไหมคะ
คนทั่วไป
//ล้วงหาเงินในกระเป๋า
เจอธนบัตร หนึ่ง ดอลลาร์ สองสาม ใบกับเหรียญจำนวนมาก
คนทั่วไป
//นับเงินที่มีทั้งหมด
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพยักงาน
คนทั่วไป
ขอโทษด้วยครับขาดไปยี่สิบหกดอลลาร์
คนทั่วไป
คงต้องเอาของออกสองสามชิ้น
สินค้าส่วนใหญ่ที่เขาซื้อเป็นของใช้สำหรับเด็กทารก
ผ้าอ้อมอาหารเด็กนมผงกระดาษเช็ดทำความสะอาดและนมไข่
ชายหนุ่มเลือกเก็บไว้เฉพาะสินค้าเด็ก
คนทั่วไป
ช่วยตรวจให้หน่อยได้ไหมครับว่าทั้งหมดนี้ราคาเท่าไหร่
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ไม่เป็นไร
ชายที่ยืนต่อคิวด้านหลังเอ่ยขึ้น
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ยื่นธนบัตร 20 ดอลลาร์ 2 ใบให้พนักงาน
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
//มองหน้าเขาแล้วขมวดคิ้ว
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมจ่ายให้เอง
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//หันไปมองชายหนุ่มคนนั้น
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ไม่เป็นไรหรอกน่า
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//ยิ้มให้เป็นกำลังใจ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
อย่าคิดมาก
ยื่นมือให้อีกฝ่ายเสียงอึกอักในลำคอ
โรเบิร์ตจับมือกับชายหนุ่มพลางพยักหน้าให้กำลังใจ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
นี่เป็นเรื่องดีที่สุดที่ฉันเคยเห็นในร้านนี้เลย
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันพูดจริงๆนะ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันทำงานที่นี่มา สามปีแล้ว
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
เจอลูกค้าที่มีเงินไม่พอจ่ายมามากคนที่จำเป็นต้องคืนสินค้ามีเยอะแยะแต่ไม่เคยเห็นใครทำแบบคุณมาก่อนเลย
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
บางครั้งคนเราก็ต้องการความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย อะไรวันนี้ผมช่วยเขาวันหนึ่งเขาอาจจะช่วยคนอื่นต่อ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันเคยเห็นคุณที่นี่
เธอพูดขณะหยิบสินค้าไม่กี่ชิ้นขึ้นมาคิดเงิน
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ยอดรวมเท่ากับ 9 ดอลลาร์ 29 เซนต์ ค่ะ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมอยู่แถวนี้
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//ยื่นธนบัตร สิบดอลลาร์ให้เธอ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันชื่อซาร่านะคะ
เธอพายัพพเยิดไปที่ป้ายชื่อของตัวเอง
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมชื่อโรเบิร์ต
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ยินดีที่ได้รู้จักกัน
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
คือว่า..
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันเลิกงานตอน 6 โมงเย็น
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
เราไปดื่มกาแฟด้วยกันดีไหม
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมก็อยากไปนะแต่คืนนี้ผมต้องขึ้นเครื่องมันเป็นการลาพักร้อนในรอบวันหยุด
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ฉันเข้าใจ
น้ำเสียงเธอเจือแววผิดหวัง
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมโทรหาคุณตอนกลับมาได้ไหมน่าจะอีกประมาณ 10 วันแล้วเราไปดื่มกาแฟกัน
ริมฝีปากคลี่ออกเป็นรอยยิ้มบางๆ
ซาร่า(พนักงานร้านกาแฟ)
ได้สิคะ
เธอตอบแล้วรีบจดเบอร์โทรศัพท์ให้
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//ก้าวออก จากร้าน
มือถือในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตก็ส่งเสียง
โรเบิอร์ตหน่วยคดีฆาตกรรมพิเศษเข้ารับสาย
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
โรเบิร์ตคุณยังอยู่ในเเอลเอหรือเปล่าว
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
"ยังอยู่ครับ"
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
"รู้สึกเอะใจ"
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
คืนนี้ผมจะบินแล้วนะ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผู้กองมีอะไรหรือเปล่า?
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
"ฉันไม่อยากทำแบบนี้เลยโรเบิร์ต"
น้ำเสียงอีกฝ่ายฟังดูไม่สบายใจจริงๆ
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
มาหาฉันที่ห้องทำงานหน่อย
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
"เมื่อไหร่ครับ"
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
"เดี๋ยวนี้"
ตอนที่3
โรเบิร์ตฝ่าฟันการจราจรช่วงพักเที่ยงจากอันชิงปาร์คไปสำนักงานใหญ่
ใช้เวลาเดินทาง สี่สิบห้านาที
แผนกคดีฆาตกรรมและโจรกรรมอยู่ชั้น 5 ของอาคารกรมตำรวจ
เปเรซ(นักสืบ)
อ้าว !มาทำอะไรที่นี่วะโรเบิร์ต
เจ้าตัวเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์
เปเรซ(นักสืบ)
ฉันนึกว่านายพักร้อนซะอีก
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//พยักหน้า
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ก็ใช่ฉันจะบินคืนนี้แต่แวะมาคุยกับผู้กองนิดหน่อย
เปเรซ(นักสืบ)
นั่งเครื่องบินหรอ
เปเรซ(นักสืบ)
//ทำหน้าแปลกใจ
เปเรซ(นักสืบ)
"ฟังดูหรูไม่เบาจะไปเที่ยวที่ไหนล่ะ"
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ฮาวายนี่เป็นครั้งแรก
เปเรซ(นักสืบ)
ดีจังฉันก็อยากไปฮาวายเหมือนกัน
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
อยากได้สร้อยดอกไม้หรือเสื้อฮาวายเป็นของฝากไหมล่ะ
เปเรซ(นักสืบ)
ไม่เอาหรอกแต่ถ้านายหิ้วสาวนักระบำฮาวายกลับมาฝากได้
เปเรซ(นักสืบ)
ฉันก็จะรับไว้จะจับเต้นฮูลาบนเตียงทุกคืนเลย
เปเรซ(นักสืบ)
นึกภาพออกใช่ไหม
โรเบิร์ตพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ไม่ผิดที่จะฝัน
เปเรซ(นักสืบ)
เที่ยวให้สนุกล่ะ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
แน่นอน
โรเบิร์ตขณะยืนหน้าประตูห้องของผู้กองสัญชาตญาณและความสงสัยทำให้เขามองลอดมู่ลี่เข้าไปแต่ไม่เห็นอะไรเลย
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//เคาะประตู
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
เข้ามาได้
บอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//ผลักประตูเข้ามา
ห้องทำงานของบาบาร่ากว้างขวางสว่างและเรียบร้อยไร้ที่ติ
ผู้กอง บาบาร่า ยืนอยู่ข้างหน้าต่างบานกว้าง
บาร์บาร่า(หัวหน้าเป็นกคดีฆาตกรรม)
ขอโทษนะโรเบิร์ต
ผู้กองบลพูดพรางเอียงคอเล็กน้อย
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
ฉันขอโทษอีกครั้งก็แล้วกัน
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
คุณดูดีนี่โรเบิร์ต
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
เอะ !ไม่สิ
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
เเต่คุณก็ดูดีเสมออยู่แล้วโรเบิร์ต
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
คุณก็เหมือนกันเอเดรียน
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
//ก้าวเท้าไปหาแล้วจับมือด้วย
โรเบิร์ตรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญจริงๆเอเดียนจะไม่เดินทางไปที่ไหนเด็ดขาด
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
ฉันได้ยินเรื่องของคุณมามากเลยค่ะ
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
หวังว่าเรื่องที่คุณได้ยินเกี่ยวกับผมจะไม่แย่นัก
เธอยิ้มให้โรเบิร์ตอย่างคึกเขินแต่จริงใจ
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
ไม่มีเรื่องไหนไม่ดีเลยค่ะ
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
ฉันดีใจที่เรามาทันก่อนคุณไปพักร้อนโรเบิร์ต
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
คุณจะไปเที่ยวที่ไหนล่ะ
โรเบิร์ตจ้องตาอีกฝ่ายนิ่ง
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่
โรเบิร์ต(ตำรวจสืบสวน)
ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนพูดจาอ่อนหวานและรู้ว่าคุณไม่สนใจหรอกว่าผมจะไปพักร้อนที่ไหนฉะนั้นหยุดอ้อมค้อมได้แล้วคุณมีเรื่องอะไรเอเดรียน
เธอนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังไตร่ตรองคำตอบ
เอเดรียน(ผู้อำนวยการศูนย์วิเคราะห์อาชญาก
คุณไงล่ะโรเบิร์ตนี่เป็นเรื่องของคุณโดยเฉพาะเลย!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
