ผู้เขียนโดย ยืนกินปากการิมเล
Ep. 1
——————————————————————
ในร้านเบเกอรี่กลางกรุง
——————————————————————
" ซีไปพักเถอะลูก"
"เดี๋ยวป้าดูร้านต่อเอง " ป้ารัตน์เป็นเจ้าของร้านเบเกอรี่ฯ พูดด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นครับคุณป้า "
"แค่นี้สบายมากครับ " ซีส่งรอยยิ้มหวาน ไปให้คุณป้า
เขาต้องเก็บเงินรักษาแม่ที่เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย...ถึงว่ามันจะไม่มีโอกาสหายก็ตาม
กริ๊ด กริ่ง เสียงกระดิ่งที่ประตูได้ดังขึ้นเมื่อประตูถูกผลักออก
" ยินดีต้อนรับสู่ร้านเบเกอรี่ฯครับ " คำพูดติดปากเมื่อมีลูกค้าเข้าร้าน
ได้มีลุงสูงวัยเดินเข้ามาในร้านพร้อมทั้งถืออาวุธปืนเข้ามาด้วย !
" หยุดแล้วส่งเงินมาซะ...!! "
ลุงสูงวัยได้บอกให้คนในร้านนอนลงไปกับพื้นและสั่งให้ป้ารัตน์ส่งเงินที่มีมาให้หมด
ปั้ง..!!
เสียงลูกปืนดังสั่นทำเอาผู้คนในร้านตื่นกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตามามอง
" ซี..!! " ป้ารัตน์ได้วิ่งเข้ามารับร่างที่ไร้วิญญาณของซี
เธอทำเพียงกอดร่างไร้วิญญาณนั้นเอาไว้แน่น
.
วี่ ว่อ
.
วี่ ว่อ
.
.
.
ทุกสิ่งดับลง....
ทุกอย่างเงียบสงบอย่างที่ไม่เคยเป็น...
ไม่มีสิ่งที่ต้องให้คิดอีกต่อไป...
" นี่...เรา...ตายแล้วหรอ ? "
" เฮ้อ~ จบสักที "
เสียงถอนหายใจ ได้เวลาพักแล้วล่ะ
ซะเมื่อไหร่
.
!!!
.
" ลูกข้า...ข้ารักเจ้านะ "
"มีขีวิตอยู่ต่อเพื่อพ่อคนนี้นะ"
มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่รู้สึกสบายใจดีจัง
.
.
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา รอบๆนี้มัน...
" ที่ไหนว่ะเนี่ย ? " ซีมองไปรอบๆห้องด้วยความมึนงงและสงสัย
ตนที่ควรจะตายไปแล้วกลับต้องมาอยู่ในโลดอีกใบซะงั้น
เฮ้ออ...
มีชายร่างใหญ่หลายคนเดินเข้ามา
" 55+ รีบหน่อยพวกเรา อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาแล้ว "
ผู้ชายคนนึงพูดกับเพื่อนข้างข้าง ผู้ชายคนนั้นได้มองมาที่เด็กหนุ่มด้วยสายตาที่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไรนัก
ผ่านไปไม่นานนัก ก็ได้เริ่มการประมูลขึ้น ผู้คนมากมายได้เข้ามาประมูลสิ่งของต่างๆ
" เอาล่ะ ทุกท่านมันถึงเวลาแล้วสำหรับเมนูพิเศษล่ะขอรับ " พ่อค้าได้กล่าวขึ้น ลูกน้องของเขาก็ได้เข็ญกรงที่มีผ้าคุมสีขาวออกมา
" ถึงเวลาอันดีแล้ว ทุกท่านต้องไม่เคยเห็นสิ่งนี้เป็นแน่นอน " พ่อค้าพูดอย่างภาคภูมิใจ พร้อมทั้งดึงผ้าคุมสีขาวออก เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ด้านในกรงขังนั้น
สิ่งที่อยู่ภายในกรงขังคือซีที่กำลังงงแดกกับสิ้งที่เกิด
ดวงตาสีแดงชาติผมสีดำเหมือนกับถาน ผิวขาวเนียนราวเด็กทารก
" หรือว่า!!? นั้นเด็กคนนั้นคือจอมมารในตำนาน!!!? " หญิงสาวผู้สูงส่งกล่าวขึ้นด้วยความตกใจ
ตำนานที่กล่าวต่อต่อกันมายาวนานกว่า 1000 ปี
(จอมมารองค์ก่อนได้หายตัวไป)
จอมมารผู้โหดเหี้ยม มีเส้นผมสีดำถานยามต้องแสงจันทร์สีผมจะกลายเป็นสีดำสนิท ดวงตาสีแดงชาติ ที่หาไม่ยาก
เขาคนผู้นั้นเป็นเหมือนดังตำนาน...ที่เคยทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง...จบ
ผู้คนที่อยู่ในงานต่างตื่นตกใจและมีผู้คนอีกมากมายต้องการตัวของเขา ตัวตนของเข้าหาได้ยากนัก
ผู้ใดได้ครอบครองจะต้องมีอำนาจมากเป็นแน่ สามารถยึดครองประเทศ...ไม่สิครึ่งโลกได้อย่างง่ายดาย...และการก่อกบฏ
" ราคาเริ่มต้นเพียงแค่ 5000 เวียเหรียญทอง เท่านั้นราคาพิเศษมักเลยนะจ๊ะ " พ่อค้ากล่าวออกมา
ในแต่ล่ะวินาทีจำนวลก็มากขึ้นเรื่อยๆ มีแต่ผู้คนที่ต้องการ ผู้ที่สู่ไม่ไหวก็ถอยออกมาอย่างเจียมตน
ราคาเพิ่มขึ้นจาก 1,000 เป็น 10,000,000 และยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่รู้จบ
———————————————————————
ฝากผลงานเรื่องนี้ เอาไว้ในใจทุกท่านด้วยนะครับ
ทางเรายอมรับคำติชมของทุกท่าน
ผู้เขียนโดย ยืนกินปากการิมเล
ผู้เขียน โดย ยืนกินปากการิมเล
Ep. 2
———————————————————————
การพนันเป็นสิ่งไม่ดีนะ
———————————————————————
ในเวลานั้นเอง ก็ได้มีชายหนุ่มผมสีบลอนด์เดินเข้ามาอย่างสง่างาม เขาได้ปาถุงเงินกองโตลงบนเวที
" 50 ล้านเวียทองคำ"
"โอ้!! พ่อหนุ่มฉันล่ะนับถือนายจริงๆ...สิ่งนี้เป็นของพ่อหนุ่มแล้ว! " พ่อค่ารีบเก็บถุงเงินทั้งหมด
ที่หลังเวที
———————————————————————
"พ่อหนุ่มจะให้กระผมทำตราทาสให้ไหม?" พ่อค้าได้กล่าวออกมา พร้อมทั้งตั้งของเตรียมทำตราทาส
"ไอของพันนั้น..." เสียงขอเขาขาดไปเขาไม่ได้พูดอะไรต่อพร้อมอุ้มผมเดินออกมา
เขาพาผมมาที่ปราสาทในป่าลึกแห่งหนึ่ง เขาเอาผมไปอาบน้ำ ก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใหม่
" ท่านคงกลัวมากเลยใช่ไหมล่ะครับ"
"นายเป็นใคร?"
เอ๋? ทำไมเสียงผมเปลี่ยนไป เห้ย!! พอผมหันไปมองในกระจกทำไงเงาสะท้อนมันกายเป็นเด็กน้อยอายุ 13 ปี ที่หน้าน่ารักไปได้ล่ะ What!!
"สวัสดีครับ ผมไม่มีชื่อเพราะงั้นท่านจะเรียกผมอย่างไรผมก็ไม่ว่าหรอกครับ ที่นี่คือ"
ที่นี่คือที่ที่เหลาปีศาจอาศัยอยู่เหมือนกับประเทศหนึ่งในแผนที่เป็นประเทศที่เหล่าปีศาจอาศัยอยู่และมีจอมมารหรือราชันเป็นผู้ปกครอง ประเทศนี้ชื่อ อันเยอร์ (Anyer) และแบ่งแยกออกมาเป็นหมู่บ้านต่างๆ
"ท่านพักเถอะครับ เมื่อท่านตื่นแล้วโปรดช่วยสั่นกระดิ่งด้วงนะครับ"
เขาเล่านิทานให้ผมฟังด้วย ก่อนผมจะหลับไปช่วงตอนกลางของนิทาน
ชายผมบลอนด์ไปที่ห้องโถง ในที่แห่งนี้มีเหล่าปีศาจต่างรอคอยเขาอยู่ เมื่อชายผมบลอนด์เดินเข้ามาปีศาจทุกตนยื่นเคารพผู้เป็นนาย
"นี้แม่ทัพ เป็นอย่างไรบ้าง?" ปีศาจตนหนึ่งกล่าว
"ผมก็ไม่รู้หรอกครับ" คำตอบนี้ทำเอาปีศาจทุกตนเงียบและนิ่งสนิท
รู้ไหมปีศาจบางคนเกิดการคุ้มคลั่งขึ้นเนื่องจากความเครียด และนั้นก็เป็นภัยแก่ชาวเมืองในประเทศนี้
เวลาไม่นานหลังจากนั้น
———————————————————————
ซีตื่นขึ้นมาโดนไม่รู้ว่าตนหลับไปนานเท่าไร ก่อนจะดึกได้ว่าพอตื่นต้องสั่นกระดิ่งถึงยังไงก็รองทำดูไม่เสียหายหรอก...มั้ง
กริง กริ่ง
แอร็ดด~ เสียงจากประตูเก่า
"ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เครปล่อยภัย"
เด็กหนุ่มเดินสำรวจปราสาทแห่งนี้จนหลงทาง
(แน่ล่ะปราสาทก็เหมือนเขาวงกตนั้นล่ะ😎👍)
"ซวยแล้วดันหลงทางสะได้"
ตึง ตึง
"เสียงไรมีไรกำลังมาทางนี้!?"
ตึง ตึง ตึง
"ฮืม? ท่านกำลังทำอะไรอยู่?" ปีศาจตัวใหญ่คุกเข่าลงก่อนก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการเคารพ
"คือผมหลงทาง" โอ้ย มันก็น่ากลัวอยู่หรอกสะแต่ท่าหลงทางที่ไปจนตายอันนั้นแย่กว่า
"ท่านกำลังหลงทางอย่างนั้นสินะครับ ให้ข้านำทางท่านจะได้หรือเปล่า" ปีศาจยืนขึ้นเขาได้อุ่มเด็กหนุ่มไว้บนไหล่แล้วพากับไปที่ห้องของเด็กหนุ่ม
"ครับ" แล้วจะถามทำไมในเมื่อก็อุ่มก่อนขออีก
———————————————————————
ฝากผลงานเรื่องนี้ เอาไว้ในใจทุกท่านด้วยนะครับ
ทางเรายอมรับคำติชมของทุกท่าน
ผู้เขียนโดย ยืนกินปากการิมเล
ผู้เขียนโดย ยืนกินปากการิมเล
Ep. 3
———————————————————————
้ขามาส่งผมแล้วเขาก็อยู่เป็นเพื่อน
ก๊อกๆ
"ขออนุญาตนะคะ"
สาวใช้เปิดประตูเข้ามา
"ขออนุญาตนะคะท่าน"
" ส่วนนายออกไปได้แล้ว"
"แหม่ไม่ต้องมองแรงขนาดนั้นก็ได้ จ้าจ้าไปแล้ว"
"เอาล่ะค่ะท่าน เรามาเปลี่ยนเสื้อกันเถอะค่ะ"
เธอพุ่งเข้ามาจับล็อคผมแล้วพวกเราก็เกิดสงครามขนาดย่อมขึ้นในห้อง
ที่ห้องโถง
————————————————————
คนใช้พาผมมาที่นี่แล้วไม่บอกxxอะไรเลยโอ้ย
ผมเดินเข้าไปแบบงง แล้วไอสายตาพวกนั้นมันอะไร
ทุกตนต่างมองมาที่เด็กหนุ่ม ด้วยความคิดต่างๆ ในทางที่ดีและไม่ดี
ผู้ชายผมบลอนด์คนนั้นยื่นอยู่ข้างเก้าอี้ตัวใหญ่เหมือนเขากำลังเรียกผมเลย พอรู้ตัวอีกทีผมก็นั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นไปแล้ว
อะไรไม่รู้แต่จู่ๆ ชายคนนั้นมาคุกเข่าลงตรงหน้าผมแล้วตนอื่นๆ ก็ทำตาม
ไอเราก็ไม่รู้อะไรด้วยสิ จะโดนจับกินบ่น้อไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามน้ำไป ใช่ๆตามน้ำ
"พวกเราให้คำมั่นสัญญาต่อท่านจอมมาร(ที่หายไป) จะคอยสั่งสอนเขาให้ดีจะเป็นองครักษ์ในตอนมีภัย จะเป็นครูผู้ให้การศึกษา จะเป็นคู่ต่อสู้ในยามฝึก จะเป็นสหายเคียงกาย ร่วมทุกข์ร่วมสุข จะดูแลและปกป้องเด็กคนนี้ให้ดีที่สุด เท่าที่พวกเราจะทำได้ "
คำสัญญาอนุมัติ เสียงอันศักดิ์สิทธิ์เป็นพยานให้
ไม่นานได้มีเสียงโต้แย้งดังขึ้น ทุกสายตาหันไปตามต้นเสียง
" โอ้!? ท่านซานตานแน่ใจแล้วหรือ...ว่าเด็กคนนี้คือผู้สืบทอดกัน!? " ปีศาจตนนึงได้ทัดท้วงขึ้น พร้อมมองไปยังเด็กหนุ่มผู้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้จอมมาร
" บอกเหตุผลมาหน่อยสิ" ชายคนนั้นมองอย่างกับว่าจะฆ่าปีศาจตนนั้นแล้วสับให้ละเอียดเป็นหมูบด
"ก็แหม่ ปีศาจอย่างไรก็ต้องมีปีกมีเขาหรือหางอะไรก็ตามที่ต่างจากมนุษย์ แต่ดูเขาสิเป็นมนุษย์โดยแท้ไม่มีสิ่งใดอย่างที่กล่าวมาท่านไปได้เด็กคนนี้จาก"ซ่อง"ที่ใดหรือขอรับ"
เอ้าไอปากXนี้มันนาจับทำยำรวมมิตร
แต่ไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะได้เอ่ยปาก เพียงเสี้ยววินาทีเมื่อเขารู้สึกตัวบริเวณโดยรอบนั้นหยุดนิ่งไปเหมือนกับเวลาหยุดเดินไป
" ลูกเอ๋ย " เสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนได้เอ่ย เธอคนนั้นได้เดินเข้ามาอย่างสง่างาม เธอมีดวงตาสีน้ำเงินครามที่เหมือนมหาสมุทรที่ลึกซึ้ง มีผมสีขาวเงิน ชุดสีดำเงาที่เข้ากับผิวขาวของเธอผู้นั้น
"พวกเราขอฝากเจ้าพวกไม่ได้เรื่องพวกนี้ไวด้วยนะ"
"ถึงอย่างไรเดี๋ยวพ่อหนุ่มตรงนั้นจะอธิบายทุกอย่างเอง"
เธอเดินมาจุ๊บแหม่งผมด้วยแล้วทุกอย่างก็กลับมา
เสียงที่โต้แย้งกันไปมาในห้องโถง ดังระงมไปทั่วประสาท ไม่มีใครยอมใคร แบ่งแยกผู้ที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมกัน
" หยุดได้แล้วนะครับ!" ผมเผลอตะโกนสะเสียงดังเลย
เสียงนั้นทำเอาประสาทโทรมๆ เกือบพังกันเลยนะแต่ดีไม่พัง
ทุกคนนิ่งเงียบ อย่างกับทุกอย่างทำตามคำพูดเมื่อกี๊
ไม่รู้แต่ตอนนี้ขอแอ็คเป็นชายหนุ่มม่านแท้สักครู่ ผมเดินออกมาจากห้องนั้นแบบแมนๆก่อนนะมาภูมิใจอยู่คนเดียวหน้าประตู
"เห็นไหมผมเคยเตือนเรื่องนี้แล้วนะครับ" ชายหนุ่มกล่าวก่อนเดินออกมา
"ซวยแล้วไงดันทำให้ท่านโกรธเสียด้าย"
"ความผิดเจ้าเลย"
"ข้าหรอ!!"
สงครามก็ยังคงเกิดขึ้นต่อไป~
"ฮืม? ท่านกำลังดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าอยู่หรอครับ?"
"ใช่ไหมเท่มากเลยใช่ไหมล่ะ"
ผมดีใจออกหน้าออกตาหมด หมดกันความน่าเชื่อถือ
"ครับสุดยอดเลยครับ" เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มนั้นดูจริงใจมากเลย
———————————————————————
ฝากผลงานเรื่องนี้ เอาไว้ในใจทุกท่านด้วยนะครับ
ทางเรายอมรับคำติชมของทุกท่าน
ผู้เขียนโดย ยืนกินปากการิมเล
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
