Classroom Of The Elite [ชีวิตธรรดาๆของฉัน]
ลา
มุคุโระ ออสติน
ปะป๊า มาม๊าค่ะ
มุคุโระ ออสติน
หนูอยากจะไปเรียนที่ญี่ปุ่นค่ะ
ริท ออสติน[พ่อ]
มะ-//โดนพูดเเทรก
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
ได้สิจ๊ะ
ริท ออสติน[พ่อ]
เเต่ว่า...ลูกน่ะไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเรียนเเล้วนะ
ริท ออสติน[พ่อ]
เพราะลูกสอบเทียบมหาลัยจนจบการศึกษาเเล้วนี่
มุคุโระ ออสติน
หนูเเค่อยากลองใช้ชีวิตในโรงเรียนดูน่ะคะ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
งั้นหรอจ๊ะ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
เอาน่า
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
คุณไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
เเต่ยังไงผมก็เป็นห่วงน้องนะครับ
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
ใช่...ครับ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
เอาน่านะ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
น้องลูกอยากไปก็ให้ไปสิ
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
ก็ได้ครับ....
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
ครับ//หงอย
ริท ออสติน[พ่อ]
เเล้วลูกจะไปวันไหนล่ะ
มุคุโระ ออสติน
พรุ่งนี้ค่ะ
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
ไม่น้าาาาาา
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
ไม่ไปไม่ได้หรอ
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
...
มุคุโระ ออสติน
หนูขอโทษนะคะพี่ เเต่
หนูอยากไปนี่น่า
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
ถ้าน้องอยากไปก็ให้ไปเถอะครับพี่ไมเคิล
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
ทำตัวเป็นเด็กไปได้
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
นั่นสิ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
เอาละๆ
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
มาทานอาหารกันเถอะ
คนปริศนา???
ทุกคน : //ทานอาหาร
มุคุโระ ออสติน
หนูไปก่อนนะคะ ปะป๊า มาม๊า เเล้วก็พี่ชายด้วย
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
บ๊ายบายนะจ๊ะ//กอด
เซเลน่า ออสติน[เเม่]
//ปล่อยกอด
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
//กอด
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
//ปล่อยกอด
ริท ออสติน[พ่อ]
//ปล่อยกอด
อาร์เธอร์ ออสติน[พี่ชาย2]
โชคดีนะ
มุคุโระ ออสติน
ค่ะ พี่อาร์เธอร์
ไมเคิล ออสติน[พี่ชาย1]
ขอให้โชคดีนะน้องพี่
ริท ออสติน[พ่อ]
โชคดีนะลูกรักของปะป๊ะ
มุคุโระ ออสติน
ปะป๊ากอดมุคุโระอีกครั้งหน่อยได้ไหม…ก่อนจะไป //กอด
ริท ออสติน[พ่อ]
อือ ได้สิ//หัวเราะเบา ๆ พลางกอดไปด้วย
มุคุโระ ออสติน
ลาก่อนนะคะ//โบกมือ+ยิ้มให้
ญี่ปุ่น
มุคุโระ ออสติน
//ขึ้นเครื่อง
มุคุโระ ออสติน
คงต้องไปใช้ชื่อที่เเม่ตั้งให้สินะ
มุคุโระ ออสติน
โฮชิมิยะ มุคุโระ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
งีบหลับสักหน่อยดีกว่า
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ฟี~//หลับ
ต.ป.ก.ญ
เครื่องจอดเเล้วนะคะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
งืม~ขอบคุณที่บอกนะคะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ลงเครื่อง
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ไปเอากระเป๋า
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ในที่สุดก็มาถึงสักที
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ต่อจากนี้ก็ต้องทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียวสินะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เรียกรถ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
××××ค่ะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
เท่าไรคะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
นี่ค่ะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ลงจากรถ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ที่นี่เป็นบ้านเก่าของเเม่สินะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เข้าไปในบ้าน
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ดูท่าคงจะมีคนมาทำความสะอาดให้
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินเข้าห้องครัว
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เปิดตู้เย็น
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ว้าว มีของกินเยอะจัง//ดีใจ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//หยิบน้ำมาดื่ม
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ปิดตูเย็น
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินไปดูห้องรับเเขก
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินไปดูห้องน้ำ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ขึ้นชั้นบน
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินเข้าห้องนอน
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
นี่ประตูอะไรนะ//เปิด
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ห้องเเต่งตัวนี่เอง
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//ออกมา
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินไปเตียงนอน
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(เหลือเวลาอีกตั้งเดือนหนึ่งกว่าโรงเรียนนั่นจะเปิด)
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(ค่อยไปสอบพรุ่งนี้เเล้วกัน ทำข้อสอบให้คะเเนนดูกึ่งๆกลางๆดีกว่า)
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//หลับ
โรงเรียน
ความชั่วร้ายคืออะไร คือทุกสิ่งที่เกิดจากความอ่อนแอ
เฟรดริช นิทเช่ ศัตรูของพระคริสต์
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(หลังจาก1เดือนที่ผ่านมาตอนนี้ฉันก็จะได้เข้ามาเรียนที่นี่ในโรงเรียนเเล้ว)
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(ดูเหมือนว่าเราจะขึ้นรถเมย์มาคนเเรกสะด้วยสิ)
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
มาเช้าเกินไปหรือเปล่านะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(เลือกที่นั่งที่3ถ้านับจากด้านหลังเเล้วกัน)
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เดินไปที่นั่งชิดหน้าต่าง
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
งีบแป๊บนึงดีกว่า... //พูดเบาๆ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//เอนหัวพิง
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
ฟี~//ค่อยๆหลับไป
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
//หัวเอนไปพิงใหล่
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//โดนพิง
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
? //หันมามอง
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
งืม~//กอดเเขนอายาโนะโคจิ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//มองแขนที่ถูกกอดจนแนบชิดกับหน้าอกของคุมุโระ
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
(นุ่มจัง...)
คุชิดะ คิเคียว
นี่...ช่วยยกที่นั่งให้หน่อยได้ไหม?
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//หันไปมอง
คุชิดะ คิเคียว
ตรงนั้นเป็นที่นั่งบุคคลพิเศษด้วย
ให้คุณป้านั่งน่าจะดีกว่านะ
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
แหมๆ พริตตี้เกิร์ล
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
พี่นั่งหมดคนพิเศษก็คือที่นั่งบุคคลคนพิเศษ
ไม่มีข้อบังคับในแง่กฎหมายสักหน่อย
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
แล้วต้องยกที่นั่งให้เพราะเป็นวัยรุ่นนั้นหรอ?
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
ช่างนอยเซนส์เหลือเกิน
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
ต่อให้ฉันยังหนุ่มอยู่ แต่ถ้ายืนก็ต้องเสียแรงกายมากกว่าเดิม
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
ทำไมฉันต้องทำเรื่องที่ไม่มีผลประโยชน์แบบนั้นด้วยล่ะ
คุชิดะ คิเคียว
แต่มันจะเป็นการช่วยเหลือสังคมด้วยนะ
คุชิดะ คิเคียว
แล้วคุณป้าเองก็ดูเหนื่อยมากด้วย
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
พอดีฉันไม่สนใจเรื่องการช่วยเหลือสังคมน่ะ
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
มิหนำซ้ำ...
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
แล้วคนอื่นๆที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งปกตินอกจากฉันล่ะ
โคเอ็นจิ โรคุสุเกะ
จะเป็นที่นั่งพิเศษหรือไม่มันเป็นปัญหา เพียงจิ๊บจ๊อย
ต.ป.ก.ญ
เอาน่า ป้าไม่เป็นไรหรอก
คุชิดะ คิเคียว
ขอโทษนะคะไม่ทราบว่ามีใครช่วยยกที่นั่งให้ได้ไหมคะ?
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//หันไปมองโฮริคิตะ
โฮชิมิยะ มุคุโระ💛☀️
(ปะป๊าคะ)//กอดเเน่นขึ้น
อายาโนะโคจิ คิโยทากะ
//มอง
คุชิดะ คิเคียว
ขอบคุณมากค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!