คณะประพันธกรจรจัด× Oc
ตอนที่1
อายากะ
จะไม่ทำงานบ้านช่วยหนูรึไงนะ
ฮาสึมะ
ก็งานบ้านมันเป็นงานของผู้หญิงนิ^^
อายากะ
เอาแต่เล่นเกมกับสาว
ฮาสึมะ
พี่นะก็อายุ15แล้วนะ
ฮาสึมะ
การมีแฟนมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่หนุ่มๆสาวเค้าอยากมีกันนะ
อายากะ
ขนาดหนูอายุ14ยังไม่อยากมีแฟนเลย
ฮาสึมะ
ความชอบใครมันเนาะช่วยไม่ได้^^
แม่
มาล้างจานช่วยแม่หน่อยสิ
แม่
เดี๋ยวแม่เอาเงินให้เอามั้ย?
ฮาสึมะ
เอาครับเดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แหละ
อายากะ
พอได้ยินคำว่าเงินก็รีบไปดีเลยนะ
ฮาสึมะ
อืมขอบคุณนะน้องรัก^^
อายากะ
รีบแดกรีบไปทำงานของพี่ชะ(โมโห)
ฮาสึมะ
ถ้าสมมุติว่าพวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด
อายากะ
อย่าคิดเรื่องพวกนั้นสิ
ฮาสึมะ
นี่อายากะพี่มีของขวัญจะให้นะ
อายากะ
กิ่มที่พี่บอกว่าจะไปให้แฟนพี่นิ
ฮาสึมะ
พี่คิดว่าในอนาคตพวกเราอาจจะไม่ได้เจดกันพี่เลยติดกิ่มไว้กับน้องนะ
ฮาสึมะ
พี่จะได้รู้ว่าคืออายากะน้องสาวสุดที่ร้ากของพี่^^
อายากะ
อืมงั้นก็...ขอบคุณนะ
ฮาสึมะ
อยากทิ้งมันไปละเก็บมันไว้ตลอดนะ^^
ฮาสึมะ
จะเก็บมันไว้ใช่มั้ย>w<
อายากะ
ป่าวโยนทิ้งค่ะ^^(ยิ้มด้วยความยินดี)
อายากะ
ว่าจะเป็นพี่น้องกันตลอดไปนะ...
ฮาสึมะ
พี่นะไม่มีวันทิ้งน้องที่แสนน่ารักของพี่ไปหรอกนะ^^
ฮาสึมะ
ขอสาบานเลยนะว่าถ้าหากว่าพี่ทิ้งน้องรึตัดขาดกันขอให้พี่ตายพายใน3วัันเลย^^
อายากะ
โหพี่ไม่ขนาดนั้นก็ได้นิ
อายากะ
เดี๋ยวมันก็เป็นจริงหรอก
อายากะ
นั้งอ่านหนังสือฆ่าตัวตาย
ฮาสึมะ
พ่อกับแม่ทะเลาะกันหรอ
อายากะ
ในใจ:แปลกจังทุกครั้งพ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยจะทะเลาะกันเท่าไรนิ
อายากะ
ในใจ:ไม่สิไม่เคยทะเลาะกันเลย
ฮาสึมะ
เลิกทะเละกันเถอะนะครับ
ฮาสึมะ
มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันก็ได้นิไม่จำเป็นต้องทะเลาะกันเลย
พ่อ
ฮาสึมะรีบไปเก็บเสื้อผ้าแล้วหนีไปจากบ้านหลังนี้กับพ่อชะ!(น้ำเสียงโมโห)
ฮาสึมะ
จะเลี้ยงผมด้วยอะไรก็ไม่สนทั้งนั้น
ฮาสึมะ
ถึงยังไงผมก็ไม่มีวันออกไปจากบ้านหลังนี้เด็ดขาด!!(ตะโกนใส่)
แม่
คุณอย่ามาใส่ร้ายลูกนะ!!(ตะโกน)
พ่อ
*สกไปที่หน้าแม่ด้วยความโมโห*
อายากะ
แม่เป็นอะไรมั้ยค่ะ(น้ำเสียงด้วยความเป็นห่วง)
พ่อ
อยากเจ็บตัวเหมือนแม่มึงรึไงหะ!!
อายากะ
แต่พ่อก็ไม่สมควรทำแบบนี้นะค่ะ
พ่อ
ทำไมทำไม!ทำไมกูจะทำอะไรกับแม่พวกมึงไม่ได้หะ!
พ่อ
แม่พวกมึงจะได้ทำอะไรหะ!!
อายากะ
พ่อนะไปทำงานจะเห็นได้ไงละว่าแม่ทำอะไรบ้างนะ
พ่อ
นี่มึงกล้าเถียงกูรึหะ!!!
ฮาสึมะ
ทำมั้ยผมจะหยุ้งไม่ได้ละ!!
แม่
เออจะไปไหนก็ไปมึงจะเอาลูกชายมึงไปก็ไปอย่ามายุ่งกับกูอีก!!
ฮาสึมะ
*พยายามปล่อยมือจากพ่อ*
อายากะ
แต่พี่ฮาสึมะก็ลูกแม่นะ
ผ่านไป10ปี(มั้งถูกรึป่าวไม่รู้)
อายากะ
ในใจ:หลังจากที่พ่อกับแม่เลิกกัน
อายากะ
ในใจ:แม่ก็ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว
อายากะ
ในใจ:ไปทำงานที่ไหนก็โดนไล่ทำงานอะไรก็ทำของเค้าพังหมด
??
อี....นี่เธอทำอาหารอะไรให้ฉันเนี่ยเอาไปทิ้งเลยนะ!
อายากะ
จะรีบเอาไปทิ้งแล้วจะทำให้ใหม่นะค่ะ
？？？
นี่อีบ้าเดินมองทางบ้างสิวะแก่ทำน้ำหกใส่เสื้อฉันหมดแล้วนะอีกอย่างเสื้อนี้ก็ราคาแพงสะด้วยอะบ้าเอ๊ย....
อายากะ
เอ่อ....ต้องขอโทษด้วยนะค่ะเดี๋ยวฉันจะซื้อให้ใหม่นะค่ะ
ในใจ:ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ต่อไปมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก
ในใจ:ฆ่าตัวเองตายไปเรื่องมันจะได้จบ
อายากะ
ในใจ:นี่ยัง..มีชีวิตอยู่...หรอ?
อายากะ
ในใจ:ก็นึกว่าตายไปแล้วชะอีก
อายากะ
ในใจ:ชิชิอะไรวะ!อุฉาช่วยเอ็งขึ้นมาแทนที่จะขอบคุณแต่กลับมาตอบว่าชิ!!
ดาไซ
ฉันจะเป็นคนชอบฆ่าตัวตาย
ดาไซ
แต่ไม่ค่อยอยากจะให้คนอื่นมาเสียเวลาช่วยฉันสักเท่าไร
อายากะ
ในใจ:หรอ?งั้นดิฉันสามารถเอาเวลาที่ดิฉันช่วยคุณกลับคืนมาได้มั้ยวะ
ดาไซ
นี่เธอยังไม่ได้ทานข้าวหรอ?
อายากะ
อืมก็ตามนั้นแหละไม่ได้กินข้าวมา2อาทิตย์แล้วละT~T
อายากะ
ทำงานที่ไหนก็โดนไล่ออกงะ~~เงินก็ไม่มีแล้วด้วยT~T
ดาไซ
กระเป๋าตังค์ฉันก็หายไปแล้วชะด้วยอะ^^
คุนิคิดะ
มาอยู่ที่นี่เองหรอไอโรคจิตชอบฆ่าตัวตาย(ตะโกนมาอีกฝั่ง)
ดาไซ
โอว~~คุนิคะคุง~~เหนื่อยหน่อยนะ^^
คุนิคิดะ
มาหนงมาเหนื่อยอะไรกันละ
คุนิคิดะ
คนที่จะเหนื่อยคือฉันต่างหากนะโวยไอเจ้าบ้าดาไซ!
อายากะ
*มองไปที่ดาไซด้วยความตกหลุมรัก*
อายากะ
ในใจ:ทำมั้ยพอมองคุณดาไซแล้ว....รู้สึกมีชีวิตชีวาเลย
อายากะ
ในใจ:ไม่สิตั้งสติสิโวย
ดาไซ
ในใจ:ชิมิโยะอายากะหรอเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้มาจากไหนแหะ
ดาไซ
ในใจ:อ่อคงจะเป็นผู้หญิงที่เค้าตามจับหรือปล่าวนะ
ดาไซ
ว่าแต่เธอว้างรึป่าวนะ
ดาไซ
งั้นคุนิคิดะฝากเลี้ยงหน่อยนะ~~
คุนิคิดะ
นอย...ไอเจ้าบ้ากามไซ!
ดาไซ
เป็นไรหรอ?คุนิคิดะไม่พอใจงั้นหรอเรื่องเงินนะเดียวคืนหรอกน้า^^
ดาไซ
แต่ตอนนี้นะขอยืมเลี้ยงสาวงามละกันนะ^^
อายากะ
ในใจ:เอ่อ.....จะกินลงมั้ยเนี่ย...
อายากะ
เอะ...คุณดาไซไม่ทานหรอเห็นบอกว่าหิวอยู่นิ
ดาไซ
ไม่หรอกแค่เห็นเธอกินเนี่ยก็อิ่มแล้วละ~~
คุนิคิดะ
ไม่ได้ทำงานงั้นหรอ
อายากะ
เรื่องงานก็ทำอยู่หรอกแต่....
อายากะ
ทำงานอะไรก็โดนไล่ออกทำไม่ดีทำอะไรก็ไม่สำเร็จพังทุกครั้ง
คุนิคิดะ
แล้วเรื่องครอบครัวเธอละ
อายากะ
เรื่องครอบครัวก็....
อายากะ
พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่ที่ฉันอายุ14แล้วค่ะพเลิกกันพ่อก็หนีไปอยู่ที่อื่นกับพี่ชายสวนแม่ก็ทิ้งฉันไว้อยู่คนเดียว
คุนิคิดะ
เห่อ...ให้ทำไงได้ละชีวิตมันก็เป็นอย่างนี้แหละ
อายากะ
ถ้าไม่มีพวกคุณฉันก็คง..ตายไปนานแล้วละ
อายากะ
ถึงจะเป็นพวกใช่พลังวิเศษก็เถอะแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
ดาไซ
นี่เธอเป็นพวกที่ใช้พลังวิเศษงั้นหรอ
อายากะ
อืม..ก็ตามนั้นแหละค่ะ
ดาไซ
พลังวิเศษเธอทำไรได้บ้างหรอ
อายากะ
ก็แค่มีอีกร่างหนึ่งที่สามารถสั่งอะไรร่างนั้นก็จะทำตามสั่งเท่านั้นแหละ
ดาไซ
แล้วต่อไปนี้เธอจะไปไหนหรอ
อายากะ
ไม่รู้จะไปนอนที่ไหนหรอก
ดาไซ
เดี๋ยวฉันจะให้เธอไปนอนที่หอพักสำนักงานนักสืบนะ^^
คุนิคิดะ
สำนักงานนักสืบอุโชที่แม้แต่ตำรวจก็ต่อต้านอะไรไม่ได้เป็นกลุ่มผู้ใช้พลังวิเศษ
คุนิคิดะ
เคยได้ยินมารึป่าวนะ
อายากะ
ึ เคย...ได้ยินอยู่ค่ะ
อายากะ
ในใจ:สำนักงานนักสืบอุโชเป็นกลุ่มผู้ใช้พลังวิเศษที่แม้แต่ตำรวจก็ต่อต้านอะไรไม่ได้แต่หนึ่งในนั้นก็มีอยู่คนหนึ่งที่มีพลังวิเศษที่โหดที่สุดแล้วละ
ดาไซ
อายากะจะไปอยู่หอพักสำนักงานมั้ยรึจะนอนข้างถนน^^
ที่หอพักของสำนักงานนักสืบ
อายากะ
คุณดาไซเนี้ยใจดีจังเลยนะ
อายากะ
ทุกคนในสำนักงานคงจะใจดีแบบคุณดาไซละมั้งนะ
อายากะ
โทรศัพท์อยู่ใหนงะะะ
อายากะ
ค่ะชิมิโยะอายากะรับสายค่ะ
ดาไซ
เป็นไงบ้างหรอหอพักใหม่นะ^^
อายากะ
ขอบคุณมากๆนะค่ะที่ให้มาอยู่หอพักแบบนี่เนีย
ดาไซ
สวนเสือผ้าอยู่ข้างเตียงนั้นนะเป็นของขวัญจากสำนักงานนะ^^
อายากะ
เอ~~จริงหรอขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ
ดาไซ
อ่อนี่อายากะพอดีอยากให้ช่วยนะ
ดาไซ
เธอนั้นทำตามที่ฉันบอกนะรีบๆด้วยละ
ดาไซ
พอเธอปิดประตูล็อคประตูเสร็จแล้วใช่ปะ
ดาไซ
จากนั้น...เธอก็มองมาข้างหลัง!
อายากะ
ภาพหลอนยามเช้าหรือค่ะ
ดาไซ
ป่าวนะฉันแค่ทำตามที่เค้าบอกในหนังสือนะ^^
ดาไซ
ก็ในหนังสือนะเค้าบอกไว้ว่า
ดาไซ
ถ้าเอาตัวลงไปที่ถังน้ำมัน เราจะตายนะ
ดาไซ
แต่พอทำจริงๆดันเจ็บอย่างเดียวไม่เห็นตายเลย°^°
ดาไซ
แต่พอดันลงลึกไปอีกกลับออกไม่ได้งะจะตุยแล้วจ้า
อายากะ
เอ่อ...รออีกสักพักเดี๋ยวก็ได้ตายสมใจแล้วละ-_-
ดาไซ
ถึงฉันจะชอบฆ่าตัวตายก็เถอะแต่ฉันไม่ชอบความเจ็บบวดหรอกนะ
อายากะ
"เด็กหญิงที่ถูกแม่ทิ้งไว้ที่บ้านคนเดียว"
อายากะ
"พอฉันโตขึ้นฉันก็ไปทำงานแต่ก็ต้องโดนไล่ออกทุกครั้งจนฉันนั้นจะฆ่าตัวตายแต่..."
อายากะ
"ก็ได้คุณดาไซมาช่วยไว้"
อายากะ
"ถึงแม้ว่าคุณดาไซเค้าจะเป็นแบบนี้แต่ฉัน...."
อายากะ
"ก็ตกหลุมรักเค้าตั้งแต่แรกที่รู้จักกัน"
อายากะ
ทำมั้ยโทรหาคนในสำนักงานช่วยละค่ะ
ดาไซ
ก็โทรไปแล้วนะบอกว่าใกล้จะตายแล้วด้วย
ดาไซ
แล้วจากนั้นพวกเค้าก็พูดพร้อมกันเลยนะสิว่ายินดีด้วยใส่อะดิคิดว่าไงละ
อายากะ
อืม...ก็ไม่แปลกเนอะ
ดาไซ
ว่าแต่ต่อไปนี้จะทำงานฮะไรหรอ
ดาไซ
งั้นทำงานที่สำนักงานนักสืบมั้ยละ
อายากะ
จะให้คนอย่างฉันทำงานแบบนั้นฉันทำไม่ได้หรอกค่ะ
อายากะ
ก็กลัวว่า...จะทำมันพังอะดิ
อายากะ
แล้วคุณดาไซพอที่จะรู้มั้ยละค่ะ
ดาไซ
เค้ากำลังหาคนไปทำงานอยู่ด้วย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
