โอ้ยยย..

เสียงโอดครวญของหญิงสาวที่กำลังทำอาหารอยู่เเต่ตอนนี้น่าจะไม่ใช่เเล้วล่ะ

รูน:เมื่อคืนก็ทำไปเเล้วนิ ฉันยังระบมอยู่เลยนะ

หยิน:เเต่เมื่อคืนคุณหลับก่อนผมเสร็จ...

รูน:ปล่อยก่อนได้ไหมಠ⁠ ⁠೧⁠ ⁠ಠ

หยิน:คร้าบ เเต่คืนนี้ต้องมีรางวัลนะ

รูน:ทำดีหวังผลนะนายน่ะ

หยิน:เเน่นอนอยู่เเล้ว

      เด็กหนุ่มหอมหน้าเเฟนเเล้วชิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป

รูน:ร้ายกาจนักนะ

      รูนบ่นพึมพำเเล้วทำอาหารต่อ เธอเดินไปอาบน้ำอีกห้องนึงเเละเเต่งตัวเหมือนกับจะไปที่ไหนสักที่....

หยิน:รูนจะไปไหนอ่ะ

รูน:หยินกินข้าวได้เลยนะ รูนจะไปบริษัท

หยิน:กินข้าวเป็นเพื่อนผมก่อนไม่ได้หรอ(⁠˘⁠･⁠_⁠･⁠˘⁠)

รูน:เอาตามนั้นละกัน

       หลังจากกินข้าวเสร็จ รูนพาหยินไปส่งที่มหาลัยเเละเลยไปบริษัท

                              ตกเย็น

รูน:หยิน ฉันมารับเเล้วนะ

หยิน:ผมขอไปเอางานก่อนนะ เเปปนึง

          หยินวิ่งขึ้นตึกก่อนจะหอบงานมาไว้หลังรถ โดยไม่ทันตั้งตัว รูนก็โน้มตัวมาหอมเเก้มก่อนจะพูดว่า....

รูน:งานเยอะเลยนิ เว้นวันนี้สักวันดีไหมนะ

หยิน:โธ่~ รูน ผมยังอยากทำต่อจากเมื่อวานอยู่เลยนะ

     หยินมองตาเเป๋ว รูนก็ได้เเต่ยิ้มเเห้งเเล้วคิดในใจว่า"ตูจะรอดไหมว่ะ⊙⁠﹏⁠⊙"

    ตอนหัวค่ำรูนขับรถพาหยินไปกินข้าวที่ร้านเเล้วซื้อไวน์กลับมาด้วย เเละความอลเวงก็ได้เกิดขึ้นต่อจากนี้...

หยิน:รูน... คุณเมาเเล้วนะ

รูน:นี่นายหาว่าฉันคออ่อนหรอ(⁠눈⁠‸⁠눈⁠)

หยิน:ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ

       ว่าเเล้วเด็กหนุ่มก็อุ้มรูนที่กำลังกรึ่มๆได้ที่เข้าห้องน้ำเเล้ววางลงในอ่าง..

รูน:หยิน ฉันหนาว

หยิน:เดี๋ยวผมอาบด้วยละกัน

หยินค่อยๆถอดเสื้อออก ส่วนรูน...

หยิน:จ้องอะไรขนาดนั้นน่ะ หืม

รูน:ป่าวสักหน่อย รีบอาบเถอะ หนาวจะเเย่เเล้ว

หยินนั่งลงในอ่างเเละเปิดน้ำเเต่ดันเปิดผิดไปเปิดน้ำ...เย็นซะได้ಠ⁠﹏⁠ಠ

รูนสะดุ้งพร้อมกับมองตาขวางใส่ หยินได้เเต่ยิ้มเเห้งๆเเล้ว

กอดรูนไว้เเน่น

รูน:ค่อยอุ่นขึ้นมาหน่อย

หยิน:รูน คืนนี้ผม...อยาก-

รูน:อยากพักหรอหรือทำการบ้าน

หยิน:ป่าว ผมจะบอกว่า...อยากทำ..3รอบ..

หยินพูดเสียงเบา รูนได้เเต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของหยิน

รูน:เอาสิ ฉันไม่ได้ห้ามสักหน่อย

รูนตอบอย่างชักชวน เด็กหนุ่มค่อยๆใช้นิ้วสอดเข้าไปเหมือนเเกล้งกันเเละใช้มืออีกข้างขยำหน้าอกเบาๆ รูนขาสั่นนิดหน่อยเเละเรียกร้องมากขึ้น

รูน:ไปทำที่เตียงดีกว่านะ

หยิน:ผมเเทบรอไม่ไว้เเล้วล่ะ

รูน:ไอ้เด็กเเก่เเดดಠ⁠﹏⁠ಠ

หยินอุ้มรูนวางบนเตียงเเล้วจับรูนพลิกตัว

รูน:เบาๆนะ

หยิน:ผมจะพยายามเเล้วกัน

หยินดันเข้าไปจนสุด รูนจุกจนพูดไม่ออกได้เเต่หอบหายใจเเฮ่กๆ หยินเหมือนจะได้ใจขึ้นเรื่อยๆเลยจับเอวหญิงสาวกระเเทกไม่ยั้ง ทั้งที่รูนบอกไปเเล้วเเท้ๆว่าให้ทำเบาๆ

รูน:ช้า..เเฮ่ก..ลงหน่อย

หยิน:เอวพี่เคล็ดเมื่อไหร่ผมจะหยุดให้เเล้วกัน

รูน:ไอ้..เด็ก...อือ!!ลามก..เเฮ่ก

ตัดจบเเบบละครไทย;⁠)

          รูนได้เเต่เอาหน้าซุกหมอนเเละร้องครางทุกครั้งที่หยินกระเเทกจนเสียงเเหบเเห้ง ส่วนหยินก็...ไม่เหนื่อยสักนิดเหมือนกับสัตว์ป่าเลย

รูน:อือ..งึม....อุ๊ก!!

หยิน:ผมเเค่ทำเร็วขึ้นอีกหน่อยเองนะ^⁠_⁠^

รูน:ยะ...อือ

หยิน:พี่เเค่ครางก็พอเเล้วน่า ตอนทำก็ยังจะว่าผมอีกนะ;⁠)

              เด็กหนุ่มใช้มือปิดปากหญิงสาวเเละสอดนิ้วเข้าปากจนรูนน้ำตาซึม

รูน:หยะ...หยิน...อ๊า!..พี่เจ็บ...หยุ...หยุดก่อน

       หยินกระเเทกครั้งสุดท้ายเเละเสร็จนำไปก่อน รูนรู้สึกมีน้ำอุ่นๆอยู่เต็มท้อง

หยิน:ล้นเลยเเฮะ

รูน:เเฮ่กๆ...เหลืออีก..สองรอบ

หยิน:พี่ไหวใช่ไหม

รูน:เเกไม่..เหนื่อยเลย..รึไงಥ⁠‿⁠ಥ

หยิน:โอ๋ๆน้า

           รูนคิดว่าหยินคงจะพอเเล้วเเต่ไม่ หยินนั่งเเละอุ้มรูนวางบนตัว

หยิน:พึ่งเสร็จรอบเเรก พี่จะไปไหนล่ะ

รูน:....อยากให้พี่ขย่มให้หรอ?

หยิน:หรือว่าพี่ขย่มไม่เป็นล่ะหึ

รูน:ดูถูกกันจังนะ

            ว่าเเล้วรูนก็กอดคอหยินเเน่นเเละขย่มไม่ยั้ง เธอรู้ดีว่ามันยังเข้าไม่สุดเเต่ก็ไม่รู้จะดันลงยังไง

หยิน:เดี๋ยวผมช่วยละกัน

รูน:อะไร-อ๊า!!!

                 หยินจับเอวหญิงสาวเเล้วกดจนมิด รูนร้องครางด้วยความตกใจเเต่ก็ยังขย่มอย่างเบาๆต่อเรื่อยๆ

หยิน:ปากบอกว่าเจ็บเเต่ก็ยังขย่มต่อไม่หยุดเลยนะ

รูน:ก็ฉันชอบนี่นา มันทั้งอุ่นทั้งช่วยเติมเต็มฉันถึงจะใหญ่ไปหน่อยก็เถอะ

หยิน:เอาง่ายๆคือพี่อยากให้ผมเเตกข้างในตัวพี่ก็เเค่นั้นใช่ไหม

รูน:ฉันอุตส่าอ้อมโลกนะ

หยิน:หรือผมพูดไม่จริง

รูน:มันก็จริงอ่ะ

           หญิงสาวหน้าเเดงเมื่อคิดว่าใช้คำพูดสวยหรูประกอบกับพูดอ้อมโลกสักหน่อยจะได้ดูไม่หื่น

รูน:ฉันเป็นเหมือนผู้หญิงหื่นที่ชอบกินเด็กสินะ

หยิน:งั้นเราก็เเค่กินกันเเละกันไง

หยินพูดพร้อมกับจูบรูนที่เหมือนกำลังจะสูญเสียสติเพราะถูกราคะเข้าครอบงำ จูบอยู่นานจนรูนเริ่มหายใจไม่ทัน รูนพยายามผละตัวออกเเต่ก็ไม่มีประโยชน์อีกอย่างท่อนล่างของเธอก็ยังเจ็บไปหมด ขณะที่ใกล้จะเป็นลมเต็มที หยินก็ผละตัวออก..

หยิน:พี่ต้องออกกำลังกายบ้างนะเนี่ย

รูน:เเค่กๆ...ออกกำลังกายบ้าบออะไรล่ะ นายมันไม่ปกติต่างหาก ฉันจะขาดอากาศหายใจเเล้วเป็นลมนะ

หยิน:พี่รู้สึกเเค่นั้นหรอ

รูน:จริงๆฉันก็...ชอบนั้นเเหละ!!..มันเหมือนกับ..นายจะกลืนกินฉันเลย..

รูนพูดเสียงเบาเพราะตอนนี้เธอเหมือนเป็นคนที่ชอบเรื่องบนเตียงเเบบรุนเเรงซะงั้น มันเหมือนกับ...ยันเดเระรึเปล่านะ

ตัดจบเเบบละครไทยอีกเช่นเคย^⁠_⁠^

       เมื่อคืนรูนจำได้ว่าเธอทำไปสองรอบเเล้วก็สลบไป พอตื่นมาก็เห็นเเต่หมาเด็กที่นอนหลับงับนมอยู่ รูนผลักหยินออกเบาๆเเละลุกขึ้นนั่งเเต่ก็ต้องนอนลงอย่างเร็ว

รูน:อีก..โอ้ยยสส..เจ็บชิบ

             จู่ๆหยินก็กอดรูนเอาไว้เเน่น เเถมยังมือปลาหมึกจับนู่นจับนี่ไม่หยุด

รูน:หยิน.. พอได้เเล้วน้า

หยิน:เดี๋ยวผมนวดให้ก่อนเเล้วค่อยไปอาบน้ำเเล้วกัน

รูน:คนบ้านไหนเขานวดกันเเบบนี้ล่ะ!!

หยิน:นิดๆหน่อยๆเอง นะคร้าบʕ⁠っ⁠•⁠ᴥ⁠•⁠ʔ⁠っ

              รูนพลิกตัวให้หยินนวดเอวกับหลังให้ เเต่เหมือนจะเเรงไปหน่อย บางจุดเลยเเดงเป็นเเถบๆ หยินอาศัยทีเผลองับหลังคอหญิงสาวเล่นๆ

รูน:พอเลยๆ พี่ไม่อยากทำอีกรอบหรอกนะ

หยิน:พี่รู้ทันผมตลอดเลยเเฮะ

รูน:อุ้มพี่ไปอาบน้ำที เหนียวตัว

หยิน:พี่ ตรงนั้นทำไมมีเลือดออกอ่ะ!!

                 รูนหุบขาด้วยความเขินอาย เเละเหลือบมองหยินเเละพูดพึมพำเบาๆ

รูน:เเค่เมนส์มาจะตกใจไรนักหนา พาพี่ไปอาบน้ำได้เเล้ว

หยิน:เเต่เมนส์พี่มาอาทิตย์หน้าไม่ใช่หรอ

รูน:มันก็เเค่มาเร็วนิดหน่อยเอง

         หยินอุ้มรูนไปที่ห้องน้ำเเล้ววางลงในอ่าง เพียงไม่นานอ่างก็กลายเป็นสีเเดง ดูน่ากลัว หยินไปหยิบผ้าเเละของจำเป็นอีกนิดหน่อย

หยิน:ฮวู่ เห็นกี่ทีผมก็ตกใจตลอดเลยเเฮะ

รูน:ทำเป็นกังวลไปได้ พี่ไม่เป็นไรหรอกน่า

หยิน:งั้นช่วงนี้ผมก็คงไม่ได้ทำสินะ

รูน:คิดจะฝ่าไฟเเดงรึไง!! เดี๋ยวเเม่ตีซะให้เข็ด

             หยินทำหน้าหงอยเดินคอตกไปทำโจ๊กรอรูนอาบน้ำเสร็จ รูนอาบน้ำเสร็จเเล้วเเละกำลังเเต่งตัว"เฮ้อ ใส่กี่ทีก็ไม่ชินสักทีเเฮะ"รูนคิดเเล้วก็เดินมากอดหยินจากด้านหลัง

หยิน:พอเป็นเมนส์เเล้วขี้อ้อนเฉยเลยเเฮะ

รูน:โจ๊กหรอ? หยินรู้ใจพี่ที่สุดเลย

หยิน:งานที่บริษัทพี่ก็หยุดสักสามวันละกัน

รูน:เเต่ว่าพี่มีงานด่วนนะ

หยิน:ทำที่บ้านนะครับพี่ เดี๋ยวเป็นลมเป็นเเล้งไป ผมจะทำยังไงล่ะ

รูน:เอาตามนั้นก็ได้ ดีนะที่พี่หอบงานกลับมาบ้านน่ะ

           รูนนั่งกินโจ๊กกับหยินก่อนจะเดินไปส่งที่หน้าซอย วันนี้ทั้งวันเธอเลยได้นั่งทำงานหน้าคอมจนหลับไป...

ก๊อกๆ เเอ๊ดดด..

เสียงเปิดประตูช้าๆเเต่นั้นก็ไม่มากพอที่จะปลุกรูน หยินเดินเข้ามาเงียบๆเดินไปหยิบคอมมาเก็บเเละห่มผ้าให้รูน..

....สองทุ่มเเล้ว รูนงัวเงียตื่นขึ้นมาก็สะดุ้งตกใจเพราะใครบางคนนั่งจ้องหน้าตาไม่กระพริบ

รูน:กลับมาเเล้วหรอ? ตกใจหมด ทำไมมานั่งจ้องพี่เเบบนี้ล่ะ

หยิน:ผมกลับมาตั้งเเต่หกโมงเเล้วน่ะ ...

รูน:หืม?

หยิน:ผมรักพี่นะ

รูน:ไอ้เด็กนี้นิ วันนี้เป็นอะไรถึงบอกรักพี่ล่ะหึ

หยิน:ผมรู้สึกโหว่งๆ

รูน:โอ๋ๆน้า

รูนกอดปลอบหยิน "น่าจะเป็นฮอร์โมนวัยรุ่นละมั้ง"รูนคิด หยินอุ้มรูนไปที่เตียงเเล้วนอนซุกไม่ห่างเหมือนหมาน้อยเลย(⁠˘⁠･⁠\_⁠･⁠˘⁠)

หยิน:พี่จะกินข้าวไหมเเล้วจะอาบน้ำรึเปล่า

รูน:พี่ทำอะไรเสร็จหมดเเล้วล่ะ ว่าเเต่เราเถอะ

หยิน:ผมกินอะไรรองท้องเเล้วเเละก็อาบเเล้วด้วยเเต่ว่าการบ้าน....

รูน:พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม? เรื่องนั้นเอาไว้ทำพรุ่งนี้เถอะ

หยิน:อือ....

ว่าเเล้วทั้งคู่ก็หลับไปโดยไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะมีเเขกไม่ได้รับเชิญมาหา....

ตัดจบเเบบละครไทย?