ในช่วงยุคแห่งความมืดมิดที่ไม่มีท่าทีจะสิ้นสุดพระราชากริชผู้นำของฝ่ายมนุษย์หรืออัลคาและคารุสผู้นำฝ่ายเอลฟ์ทั้ง4นั้นคือจันทรา สุริยะ ประกายดาว และโลกรวมกันเป็นฝ่ายกาเชียทั้งอัลคาและกาเชียต่อสู้กันมาเป็นเวลาช้านานถึง10ปีแต่ในสุดท้ายทั้งสองฝ่ายก็ได้ถอยกันหลังจากที่ฝ่ายอัลคาสังหารราชามังกรอูรุชาด้วยเวทมนต์ดำทำให้ราชามังกรกลายเป็นรูปปั้นหินไปตลอดกาลนั้นทำให้ราชินีมังกรโศกเศร้าเสียใจถึงที่สุดและยังเสียไข่มังกรที่เพิ่งคลอดออกมาได้ไม่นานด้วยฝีมือของผู้วิเศษราเคียฝั่งของกาเชียโกรธแค้นและโศกเศร้าเป็นอย่างมากในการสุญเสียทั้งครอบครัวพี่น้องพวกพ้องและสายเลือดของตัวเองไปมากมายและยังเสียราชามังกรผู้เป็นดังพระเจ้าที่เคารพนับถือไปนั้นทำให้พวกเอลฟ์ใช้จังหวะที่ฝ่ายอัลคาถอยทัพกลับไปที่เมืองหลวงแต่ราชินีของอัลคาราชินีมาเรียก็พบกับเด็กน้อยที่ถูกทิ้งอยู่ตรงกลางสะพานข้ามแม่น้ำพระองค์รีบลงจากม้าและอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาดูเขาคือทารกเพศชายอายุประมาณ2-3เดือนคาดได้ว่าถูกครอบครัวทิ้งไว้พระองค์รู้สึกสงสารเป็นอย่างมากพระราชากริชเห็นจนกล่าวออกมาว่า "ใยเจ้าไม่รับทารกคนนี้มาเป็นลูกของเราซะละ" ราชินียิ้มพร้อมกับพาทารกคนนั้นขึ้นม้ามาและราชาก็ได้ลเอ่ยถามว่า "จะตั้งชื่อเขาว่าอะไร" ราชินีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและกล่าวว่า "แคลต่อจากนี้ชื่อของเขาคือแคล" พระราชาหัวเราะชอบใจและกล่าวว่า "ดีข้าชอบชื่อนี้!"

พวกเขากลับถึงเมืองหลวงแต่พอไปถึงก็ได้พบว่าผู้วิเศษร่เคียกำลังทำคาถาแปลกๆอยู่พระราชารีบเอ่ยถามเลยว่า "เจ้ากำลังทำพิธีอะไรของเจ้าราเคีย!" ราเคียหันกลับมาพร้อมกับยิ้มและกล่าวว่า "ต่อจากนี้พวกเราจะไม่ต้องกังวลเรื่องของราชามังกรอีกต่อไปแล้วพะยะค่ะ" ราชากริชมองลงไปในหม้อก็กับเปลือกของบางสิ่งลอยออกมาจากน้ำในหม้อพระองค์เข้าใจในทันทีและกล่าวว่า "ราเคียสหายข้าเจ้าทำอะไรลงไป"

....โปรดติดตามตอนต่อไป....

หลักจากจบมหาสมครามที่ใช้ระยะเวลายิงยาวถึง10ปีเวลาก็ผ่านไปเป็นเวลา14ปีในตอนนี้ราชากริชและราชินีมาเรียได้มีบุตรชายอีกคนที่มีนามว่าแรชในตอนนี้เจ้าชายน้อยมีอายุ11ปีส่วนแคลมีอายุ14ปีกำลังจะ15ปีในรุ่งเช้าวันต่อไปจะเป็นวันเกิดของแคลแต่ดูเหมือนจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นและนั้นทำให้แคลตัดสินใจแอบเดินเข้าไปในห้องประชุมและได้ยินหัวหน้าทหารกล่าวว่า "ทหารของเราพบกับกลุ่มนักฆ่าเอลฟ์เผ่าจันทรากำลังแอบตั้งแคมป์อยู่ในป่าและน่าจะมาเพื่อสังหารราชาเป็นแน่แท้พ่ะย่ะค่ะ" ทุกคนในห้องประชุมตกใจและก็ถกเถี่ยงกันไม่พักจนราชาได้กล่าวออกมาเสียงดังว่า"ถ้านั้นคือการชดใช้บาปในอดีตของเราเราก็ขอยอมรับถือว่าให้เราได้กลับไปเจอกับราชินีที่รักของเรา" ทุกคนในห้องประชุมต่างถกเถี่ยงรวมถึงห้ามราชากริชอย่างสุดความสามารถแต่ราชากริชก็ไม่ยอมรับและกล่าวออกมาว่า "ถ้าพวกนั้นต้องการชีวิตเราก็ต้องให้พวกนั้นเข้ามาเอาเองเพราะเราจะต่อสู้สุดความสามารถ" แคลที่ได้ยินก็รีบแอบเดินออกไปและพุ่งไปที่ห้องสมุดและหาหนังสือเกี่ยวกับกาเชียเอลฟ์เผ่าจันทราที่เขาพบนั้นก็คือพรุ่งนี้จะเป็นคืนที่พวกเอลฟ์จันทราจะแข็งแกร่งที่สุดแคลตกใจกับสิ่งที่พบมากเขารู้สึกเหมือนโลกนี้จะสิ้นสุดลงในวันนี้เลยแต่ว่าอยู่ๆหนังสือที่เขาอ่านอยู่ก็พลิกไปมาเองแคลตกใจมากและอยู่ๆก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากข้างหลังแคลหันไปและพบว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขาคือเดียลูกสาวของผู้วิเศษราเคียแคลรีบหันไปและถามว่า "นั้นอะไร" เดียก็หยิบลูกแก้วขึ้นมาและพูดว่า "นี่คือปฐมศิลามันช่วยให้ฉันเชื่อมต่อกับจิตแห่งท้องฟ้าได้" แคลได้ยินก็สนใจขึ้นมาเดียเลยแสดงการใข้เวทมนต์ที่เธอใช้เมื่อก่อยหน้านี้ให้เขาเห็นเธอใช้มือวาดอักษรรูนในอากาศและก็ท่องออกมาว่า "ฟาริส" และก็เป่าลมออกมาจากลมเล็กๆก็กลายเป็นสายลมแรงที่ทำให้แคลถึงกับเกือบปลิวไปตามลมแคลสนใจมันเป็นอย่างมากแคลเลยเอ่ยถามเลยว่า "เธอสอนข้าใช้เวทมนต์ได้มั้ย!" เดียก็หัวเราะเบาๆและกล่าวว่า "ถ้านายตั้งใจเรียนวิชาฟันดาบแบบนี้ก็ดีสิ...แล้วก็ใช่ลืมบอกเลยว่านายต้องไปเรียนฟันดาบกับพี่ชายฉันตั้งแต่10นาทีก่อน" แคลได้ยินก็ทำหน้าเซ็งและก็กล่าวว่า "เรนจะอัดข้าอีกแล้วหรอ"

ในค้ำคืนที่เงียบสงบแต่ทว่าใจของแคลในตอนนี้กลับร้อนใจมากเพราะคืนนี้เป็นวันที่เอลฟ์จันทราจะบุกเข้ามาโจมตีจนไม่รู้เลยว่าในตอนนี้ข้างในป่าข้างปราสาทเอลฟ์เผ่าจันทราทั้ง5ตนกำลังสอบสวนทหารนายหนึ่งที่ถูกจับมาหัวหน้านักฆ่าเอลฟ์ดาคิกถามทหารด้วยคำถามสุดสำคัญว่า "เจ้ากลัวข้ารึ" ทหารมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวแต่ด้วยความกลัวนั้นทำให้เหล่าเอลฟ์ตนอื่นๆหัวเราะชอบใจแต่มีเอลฟ์แค่นางเดียวที่ไม่แม้แต่จะยิ้มออกมาชื่อของนางคือเคร่านางเป็นเอลฟ์ที่อายุน้อยสุดในกลุ่มนักฆ่าของดาคิกแต่ปัญหาใหญ่สุดของนางในตอนนี้คือนางไม่เคยปิดชีพใครมาก่อนแต่นั้นก็มิใช่ปัญหาเพราะด้วยความหวาดกลัวทหารนายนั้นได้ตัดสินใจใช้จังหวะที่เหบ่าเอลฟ์กำลังหัวเราะชอบใจรีบวิ่งไม่คิดชีวิตเพื่อหนีออกมาดาคิกเห็นก็ยิ้มและชี้ให้เคร่าตามเขาไปเคร่ารีบวิ่งตามไปด้วยความเร็วสูงจนถึงขอบผาทหารนายนั้นโดดลงไปแต่โชคดีที่หน้าผานั้นสูงจากพื้นนิดหน่อยแต่ว่าข้างล่างนั้นเต็มไปด้วยโคลนนายทหารตกลงไปในโคลนแต่ก็ไม่ยอมแพ้รีบคลานหนีแต่เคร่าก็ใช้มีดคู่จ่อไว้ที่คอจากทั้งสองด้านของนายทหารนั้นทำให้นายทหารกลัวจนตัวสั่นและมองเข้าไปใต้ฮู้ดของเคร่าด้วยสายตาที่หวาดกลัวจนถึงที่สุดนั้นทำให้เคร่าตกใจและก็ลดมีดลงและเก็บมีดพร้อมกับเดินถอยกลับไปนายทหารที่เห็นก็รีบคลานหนีออกจากบ่อโคลนและก่อนจะวิ่งหนีหายไปก็ได้เอ่ยถามไปว่า "เจ้าเป็นใคร" เคร่าไม่หด้ตอบอะไรและรีบโดดกลับขึ้นไปและก็ใช้ผลไม้สีเลือดที่เก็บไว้ทาไปที่มีดและรีบกลับไปหาดาคิกพร้อมกับโชว์มีดให้ดูดาคิกยิ้มและเอ่ยปากชมว่า "ดีมากเคร่า" เคร่ารีบหยิบผ้ามาเช็ดมีดและก็ไปรวมกับตนอื่นๆเพื่อทำพิธีกรรมคำหมั้นสัญญาจันทราว่าจะสังหารราชากริชและองค์ชายแรชโดยการใช้ผ้าผูกที่ข้อมือและให้ดาคิดท่องคาถาและใช้มีดตัดมันออกผ้าจะมัดกับข้อมือทั้งสองข้างและจะรัดขึ้นเรื่อยๆจนกว่าราชากริชและองค์ชายแรชจะสิ้นลม

....โปรดติดตามตอนต่อไป....