[ เปิดเนื้อเรื่อง ]

สงครามเผ่าพันธุ์ระหว่างมนุษย์กับปีศาจก็ได้จบลงสักทีการต่อสู้กันระหว่างผู้กล้ากับจอมมารก็ได้ยุติลงฝ่ายที่พ่ายแพ้ก็คือฝ่ายของจอมมารส่วนปีศาจที่เหลือรอดก็หนีไปตามกัน และเวลาผ่านไปพวกลูกครึ่งปีศาจก็มาเซ็นสัญญาเป็นพันธมิตรกับฝ่ายมนุษย์เพื่อเป็นการไม่ให้อีกฝ่ายมารุกรานซึ่งกันและกันแต่มีวันหนึ่ง

ลูกของผู้กล้าก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมาแต่ดวงตาของเด็กผู้นั้นกับเป็นดวงตาสีแดงต้องคำสาปเป็นดวงตาของจอมมารที่ตายไปแล้วตั้ง 10ปี ส่วนพ่อที่ได้เห็นแบบนั้นก็เกิดความคิดที่จะฆ่าลูกของตนแต่ผู้เป็นแม่ก็ได้ห้ามทัน ก่อนที่พ่อจะลงมือแต่อยู่ดีๆวิญญาณของจอมมารก็ได้ปรากฏขึ้นมาและสิ่งวิญญาณพูดคำแรกคือ: "พวกเจ้าจงปกป้องเด็กคนนี้ชะและอย่าคิดทำร้ายเด็กคนนี้เป็นอันขาด!!เจ้าต้องดูแลเด็กคนนี้เหมือนแบบคนปกติทั่วไปแต่จงรักเขารักจนที่พวกเจ้าจะรักได้ข้าไม่มีเวลามากที่จะมาอธิบายให้พวกเจ้าฟัง" และ เจ้าเด็กน้อยก็ร้องไห้ขึ้นมาส่วนวิญญาณของจอมมารก็จางหายไปผู้เป็นแม่ก็ได้วิ่งไปกอดลูกของตนที่กำลังร้องไห้อยู่นั้นส่วนพ่อที่กำลังสับสนอยู่นั่นก็ต้องตัดสินใจยอมรับเด็กคนนั้นเข้ามาเลี้ยงเหมือนเด็กปกติทั่วไป

และก็ได้ตั้งชื่อว่า: ฮินาโตะ

ผ่านไปสิบปี ฮินาโตะ ก็สามารถใช้เวทมนตร์ได้เป็นครั้งแรกส่วนแม่ที่ได้เห็นแบบนั้นก็ประทับใจก็เลยจะจ้างคู่สอนเวทแต่ผู้เป็นพ่อก็คัดค้านเพราะท่านอยากให้ลูกของตนเรียนรู้วิธีใช้ดาบเหมือนกับท่าน แม่กับพ่อที่กำลังทะเลาะกันอยู่นั้น ฮินาโตะ ก็พูดว่า:งั้นตอนเช้าก็สอนใช้เวทตอนเย็นก็สอนใช้ดาบไงครับท่านพ่อแม่ พ่อกับแม่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ตอบตกลงทันทีส่วนพ่อบ้านที่ได้เห็นเหตุการณ์แบบนั้นก็พูดกับคนเดียวว่า: ข้าไม่อยากจะเชื่อสายตาของข้าเลย~ให้เด็กน้อยคิดแทนนี้มันไม่อันนั้นเกินไปหน่อยเหรอพวกท่าน!!TT

วันต่อมา ฮินาโตะ ก็เริ่มฝึกฝนตนเองอย่างสม่ำเสมอตอนอาจารย์สอน ฮินาโตะ ก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดีถึงแม้จะเผลอหลับเป็นบางครั้งก็ตามส่วนพ่อแม่ที่ยืนดูอยู่นั้นก็รู้สึกประทับใจลูกของตนอย่างมากส่วนผู้เป็นพ่อก็น้ำตาไหลไม่หยุดส่วนพ่อบ้านก็ประทับใจเหมือนกันเพราะขี้เกียจเก็บกวาด

[ จบเนื้อเรื่องตอนที่1 ]

             [การเจอกันครั้งแรก]

วันนี้เป็นวันที่อากาศที่แจ่มใสจังเนอะคุณลุง

คงจะใช่ขอรับท่านนายน้อย นี้คุณลุงข้าอยากมีเรื่องอะไรให้ช่วยอ่ะ หืม?ให้ช่วยอะไรเหรอครับ เจ้าพาข้าเข้าไปในเมืองหลวงได้ไหมอ่ะน๊าาาๆๆ./ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว

ไม่ได้ขอรับท่านนายน้อยกระหม่อมไม่สามารถฝ่าฝืนคำสั่งของของนายท่านได้ขอรับ โถถถถถถถถถอดสนุกเลย งั้นกระหม่อมขอตัวไปทำชาต้อนรับแขกก่อนนะขอรับ แขก?วันนี้มีแขกมาเหรอ ใช่ขอรับวันนี้นายท่านอนุญาตให้ท่านนายน้อยเข้ามาร่วมวง 'จิบน้ำชา' กับแขกได้ขอรับ แต่ท่านไม่ได้บอกว่าเป็นใครแต่บอกว่าแขกคนนี้เป็นแขกที่สำคัญมากขอรับ ตั้งแต่ข้าเกิดมาข้าไม่เคยจะได้ต้อนรับแขกเลยแหะงั้นเราก็ต้องไปเตรียมตัวหน่อยซะแล้ว

"ตั้งแต่ ฮินาโตะ เกิดมาฮินาโตะไม่เคยจะได้ออกจากบ้านเลยสักครั้งขนาดต้อนรับแขกก็ยังไม่เคยมีแต่โดนสั่งให้อยู่ห้องถ้าหากมีแขกมา เพื่อเป็นความปลอดภัยของฮินาโตะ และวันนี้เป็นวันครั้งแรกของเขาที่จะได้ต้อนรับแขก

ตัดมาตอนรับแขก ยินต้อนรับขอรับทะ~ท่านจักรพรรดิเลเรีย "(เลเรีย)":เจ้าเป็นอะไรเหรอท่านพ่อบ้านทำไหมต้องทำหน้าตกใจด้วย?ละข้าก็รู้สึกผิดเหมือนกันนะ/"ทำหน้าร้องไห้" ขอโทษขอรับกระหม่อมไม่รู้ว่าแขกจะเป็นท่านขอรับต้องขออภัยด้วยขอรับที่ทำสีหน้าแบบนี้

/"ก้มหัว"

ไม่เป็นไร/"จับไหล่" อ้อแล้วท่านมาร์โกกับมิเอลละพวกเขาอยู่ไหนเหรอ? พวกท่านบอกว่าพวกท่านจะไปทำธุระข้างนอกขอรับและอีกอย่างท่านมาร์โกอยากให้ท่านจักรพรรดิรู้จักกับลูกชายคนโตด้วยขอรับ หืมเขาอยู่ไหนเหรอ?ข้าก็อยากเจอเขาเหมือนกันเดี๋ยวก่อนข้าลืมซื้อขนม

กับของฝากมาให้อ่ะ/"นั่งร้องไห้" ไม่เป็นไรขอรับครั้งหน้าท่านค่อยซื้อมาก็ได้ขอรับ โอเคงั้นเจ้าพาข้าเข้าไปได้แล้วข้าก็ขี้เกียจยืนเป็นเหมือนกันนะ ขอรับท่านจักรพรรดิ

ตัดมาฝั่งฮินาโตะตอนไหนแขกจะมาเนี่ย~~~ เราก็ขี้เกียจนั่งรอเป็นเหมือนกันนะเสียเวลาฝึกใช้เวทเลยเห้อ/"ถอนหายใจ" "เสียงไขประตู" หืมเจ้านะเหรอลูกของมาร์โก

//ระดับวิญญาณของเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมากสงสัยคงไม่ใช่แขกธรรมดาแล้วซิ// ชะใช่ขอรับเอ่อ....คุณคือ?

อ้าวพวกเขาไม่ได้บอกเจ้าเหรอว่าข้ามานะ? พวกท่านไม่ได้บอกขอรับ ถ้างั้นข้าขอแนะนำตัวเลยก็แล้วกันข้ามีนามว่า(เลเรีย)แล้วเจ้าละ/ยิ้ม ก๊ะผมกระผมมีนามว่าฮินาโตะขอรับ!/กลัว //หืมน่ารักจังไม่เห็นเหมือนพวกขุนนางพูดเลยแหะ//อ่อเจ้าคือเด็กต้องคำสาปสินะแต่เจ้าไม่เห็นน่ากลัวเหมือนที่พวกเขาลือกันเลยดวงตาสีแดงของเจ้ามันชังงดงามเหมือนดอกกุหลาบสีแดงที่สวยอันบริสุทธิ์ที่ข้าเคยเห็นมาเลย

ขอบคุณขอรับที่ชมกระหม่อมกระหม่อมซาบซึ้งที่ได้ยินคำชมแบบนั้น งั้นข้าขอตัวก่อนนะครั้งหน้าข้าจะกลับมาเล่นด้วยข้าพึ่งนึกออกว่าวันนี้ข้าต้องไปประชุมกับอาณาจักรฝังตะวันออกนะบ๊ายบ๊าย คันมีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็มา

บอกข้าได้นะเดี๋ยวข้าจัดการให้เอง/ยิ้มแปลกๆ

ขะขอบพระคุณขอรับขอให้ท่านเดินทางปลอดภัยนะขอรับ "พ่อบ้าน"//ยังดีที่คุณชายไม่ได้เสียมารยาทกับองค์จักรพรรดิ// ท่านนายน้อยขอรับ หืม? ท่านไปเรียนมารยาทมาจากไหนเหรอขอรับ/จ้อง ฉันไปอ่านหนังสือมาอ่ะและหยุดจ้องฉันแบบนั้นได้แล้วมันขนลุกนะเว้ย!

ถ้าคุณชายต้องการแบบนั้นกระหม่อมก็จะหยุดมองชักพัก

ฮึฮึฮึเด็กคนนี้มันช่างน่าสนใจเหลือเกินนี้เจ้า มีอะไรเหรอขอรับ!? เจ้าช่วยไปบอกคนของเราดำเนินแผนการต่อได้เลยและส่งคนไปดูด้วย ดะได้ขอรับท่านจักรพรรดิ

อีกไม่นานข้าก็จะได้เด็กคนนี้มาครอบครองได้สักทีฮึฮึฮึฮึ

[จบตอนที่2]

ขอบคุณที่มาอ่านนะครับ

ถ้ามีอะไรที่ไม่เข้าใจผมต้องขอโทษด้วยนะครับผมพึ่งหัดเขียนอ่ะ😅

คุณลุงค๊าบ~~ตอนไหนพ่อแม่จะกลับมาเหรอครับ?

อีกเดี๋ยวพวกท่านก็กลับมาแล้วขอรับถ้าพูดถึงตามนัดนะขอรับ/"สองหน้าต่าง"

ฮือฮือคิดถึงท่านแม่อ่ะTT/"ร้องไห้" งั้นข้าขอไปนอนก่อนนะคุณลุงถ้าท่านพ่อแม่มา ก็ช่วยมาปลุกข้าหน่อยนะ

ขอรับท่านนายน้อยถ้าเห็น ข้าจะมาปลุกท่านทันทีเลยขอรับ

อืม..ขอบคุณน่ะ//ทำไหมวันนี้ต้องฝนตกด้วยเนี่ยอดฝึกใช้ดาบเลยเห้อ//... /"ถอนหายใจ"

[ตัดมาทางจักรพรรดิเลเรีย]

"เสียงประตู"มาแล้วเหรอ?ภารกิจเป็นยังไงบ้าง/"ยิ้ม"

เป็นไปตามแผนขอรับไม่มีใครหนีรอดไปได้ขอรับเรื่องศพพวกเราก็เก็บกวาดเป็นที่เรียบร้อยแล้วขอรับ/"คุกเข่า"

เยี่ยมมาก/"จับไหล่" มันต้องให้ได้แบบนี้สิ แต่มันก็น่าเสียดายอยู่แฮะ

เสียดายเรื่องอะไรเหรอคับ!?

ก็เสียดายนักฆ่าอย่างเจ้ายังไงล่ะ/"ชักดาบ" ถ้าข้าไม่ส่งสายลับเข้าไปดู ข้าก็คงไม่รู้หรอกว่าหมารับใช้ของข้ามันเผลอปล่อยแมวไปยังไงล่ะ

อึก/โดนดาบจี้ที่ขา

ข้าให้โอกาสเจ้าตั้งหลายครั้งแต่เจ้าก็ยังทำพลาด เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยด้วยซ้ำ!

ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้ายจงไปสังหารมิเอลชะ/"เช็ดดาบ"

ขะขอบพระคุณขอรับที่ท่านให้โอกาสกระหม่อมเป็นครั้งสุดท้าย กระหม่อมจะทำภาระกิจให้ลุล่วงเลยขอรับ!!

ไปได้แล้ว

ขอรับนายท่าน!

[ตัดมาทางมิเอล]

[ขอย้อนความหลัง]

มาร์โก!!!

หนีไปซะ!!! มิเอล' ข้าจะถ่วงเวลาเอาไว้ให้เองเจ้าไม่ต้องมาเป็นห่วงข้า!พวกนักฆ่าแค่นี้มันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก/จับดาบแน่น

ตะ~แต่ว่า

'มิเอล'หนีไปชะข้าขอร้องคนที่เจ้าต้องเป็นห่วงก็คือเจ้าเด็กดื้อคนนั้นถ้าพวกเรามาจบตรงนี้เจ้าเด็กคนนั้นอาจจะเหงาก็ได้นะที่สูญเสียพ่อแม่ไปเจ้าลองคิดดีๆก่อนนะตอนที่ยังมีโอกาส

ชิ/"วิ่งหนี"//เจ้าบ้าถ้าเจ้าตายข้าจะไม่ยกโทษให้เจ้าแน่!!//

อะชิ้ว!!!!ใครมานินทาข้าก่อนตายเนี่ย!?

พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกันเลยลุย!!!/"วิ่งเข้าใส่"

ตานี้เล่นหมาหมู่เลยเหรอวะ!!ไอพวกXเอ๊ย/"จับดาบสองข้างวิ่งเข้าใส่"

ถ้าไม่ใช่คำสาปดาราสวรรค์นี้ล่ะก็ข้าคงไม่ต้องมาเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้หรอกนะ!!!

"ตัดมาฝั่งเลเรีย"

จะถึงแล้ว~~~ อีกแค่นิดเดียวก็ได้เจอล.....อึก...

/"โดนมีดเสียบ"

ต้องขอโทษด้วยนะครับแต่มันจำเป็น ชาติหน้าขอให้พวกท่านมีชีวิตที่ดีนะขอรับ/"ปิดตามิเอล"

"เสียงฟ้าร้อง"

[จบตอนที่3]

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะขอรับ🥰

ถ้ามีอะไรที่ไม่เข้าใจผมต้องขอโทษด้วยนะครับ🙏

ครั้งหน้าผมจะแต่งให้ดีขึ้นนะขอรับ