"ทำไมกัน? ทำไมนายถึงได้หักหลังพวกเรา"

นั่นมันเป็นคำถามที่ยากจะตอบสำหรับผมในตอนนั้น

"หึ หักหลังงั้นหรอ? ฉันไม่ได้หักหลังพวกเธอสักหน่อย"

"แล้วนายทำแบบนี้ทำไมละ"

" อยากจะรู้เหตุผลงั้นหรองั้นฉันจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน"

(อดีตย้อนหลัง)

เรื่องราวมันเกิดขื้นหลังจากที่ฉันได้รับอุบัติเหตุ

จากมอนสเตอร์บุกเมื่อ8ปีก่อน

"โอ้ย เจ็บจังแฮะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"

!!!!

"ลอยด์!! ฟื้นแล้วหรอลูก"

แม่วิ่งเข้ามาด้วยความเป็นห่วง

" คะ.. ครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้วครับ"

"อย่างงั้นหรอกหรอ แม่เป็นห่วงลูกมากเลยนะลอยด์"

2 อาทิตย์ผ่านไป

ลอยด์ได้เดินอยู่ในสวนหลังบ้านอยู่ดีๆพี่ชายของเขาก็โผล่มาท้าประลอง

"โห่ เรย์ พี่นี่มันกี่รอบแล้วที่มาท้าผมประลองเนี่ย"

"ไม่เอาน่า ฉันน่! จะต้องแข็งแกร่งกว่านายให้ได้"

"เอางั้นก็ได้"

ทั้งสองคนได้ประลองฝีมือดาบของพวกเขาแล้วทางเรย์ก็เริ่มจะเสียเปรียบเข้าเรื่อยๆจนไม่มีทีท่าว่าจะชนะ

"อ๊า! นายนี่เก่งจริงไปเลยนะ"

ย๊าาาาาาา!!!!

ลอยด์ เขาไม่ได้พลังที่แท้จริงออกมาเลยเนื่องจากว่าเขาคิดว่าพี่เขาไม่ด้แข็งแกร่งอะไรมาก

แล้วจากนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากด้านหลังของเขา

"หยุดได้แล้ว!! พอเลยทั้ง2คน เพราะพวกเธอทั้งสองคนไม่จำเป็นต้องประลองกันตอนนี้"

"แต่ผมอยากจะประลองกับลอยด์ตอนนี้นี่"

"ไม่ได้"

แล้วเขาก็ได้เดินออกไปจะสวน แล้วจากนั้นพี่ของเขาก็พูดขื้นมาว่า

"นี่ นายน่ะจะต้องโดนฉันอัดเละแน่ ไอคนอวดดี"

"ฉันจะรอวันนั้นล่ะกัน"

แล้วบอยด์ก็ได้เดินออกจากสวนก่อนจะมืดแล้วจากนั้นเขาก็ได้เดินชนผู้หญิงคนหนึ่ง

โอ๊ย!?

"อ๊ะ โทษทีอดีผมไม่ได้มองทางน่ะ คุณไม่ได้เป็นไรใช่ใหม?"

"ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันโอเค"

แล้วจากนั้นทั้งสองคนก็ได้แนะนำตัวกัน

"สวัสดีผมมีชื่อว่า ลอยด์ ลอยด์ ฟอร์น ออฟ ฟอร์ด"

"ค่ะ งั้นฉันขอแนะนำตัวบ้างนะ ฉันมีชื่อว่า อลิซ อลิซ เรน่า"

ทั้งสองคนได้แนะนำตัวกันเสร็จ แล้วก็แยกย้ายกันไปทำ ธุรของตัวเอง

"เฮ้ออ~~ วันนี้เหนื่อยจังแฮะ"

(ก๊อก ก๊อก)

'นายน้อยค่ะ ฉันเอาของที่นายน้อยสั่งมาให้แล้วค่ะ

ขออนุญาตเข้าไปได้ไหมคะ?'

"อืม.เข้ามาสิ"

เขาได้มองลูกแก้วนั้นสักพักแล้วก็พูดกับแมเรียน ว่า

"ทำได้ดีมาก เธอไปทำงานต่อได้แล้วล่ะ"

"ค่ะ"

เขาได้หยิบหนังสือเวทย์ออกมาพร้อมกับลูกแก้วนั่น

แล้วเขาก็ได้ทดลองกับสิ่งนั่นจนดึกดื่น

(ตอนเช้า)

เฮ้อ~

"โอ๊ะ นี่เราเผลอหลับไปอีกแล้วหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างเถอะ ยังไงฉันก็ทำมันได้แล้ว"

เขาได้สร้างอุปกรณ์เวทย์ชนิดนึงเพื่อที่จะช่วยเพิ่มความเร็วให้ตัวเอง

"อ่าา ในที่สุดฉันก็สร้างมันได้"

เขาได้สวมใส่มันแล้วลองความสามารถของมัน

"หืมม ใช้ได้เลยนิ เรารู้สึกเหมือนตัวเองเบาขึ้นมากเลย"

เขาทุ่มเทให้การฝึกช้อมตลอดทั้งเดือนของเขา

"ใกล้แล้วล่ะใกล้แล้ว ^^ "

2เดือนผ่านไป

ณ วันประลองฝีมือดาบของลูกๆทุกคน เพื่อ พิสูจน์ว่าใครจะได้ไปเรียนที่ สถาบันนักดาบเวทย์ที่ดีที่สุด

'เอาล่ะทุกคนวันนี้เรามีการประลองดาบเพื่อพิสูจน์ว่าใครคู่ควรทีาจะได้เข้าเรียนที่สถาบัน'

//โฮ้วววว//

'งั้นพวกเรามาเริ่กันเลยดีกว่า เริ่มจากลูกชายคนเล็กของตระกูล "ลอยด์ ฟอร์น ออฟ ฟอร์ด" ละครับ"

//โฮ้ววว//

'คนที่สอง เรย์ ฟอร์น ออฟ ฟอร์ด'

เริ่มการประลองได้!!

ทั้งสองคนได้ประลองฝีมือกันอยู่สักพักแล้วจากนั้น

เรย์ก็เริ่มที่จะเล่นลูกไม้ตุกติก คิดจะใช้เวทย์เพิ่มพลัง

/ลอยด์/(หึ คิดว่าเวทย์แค่นั้นจะหยุดฉันได้หรอ)

ลอยด์ได้เปิดใช้งานสกิลติดตัวของเขาเพื่อจะให้การประลองสิ้นสุดเร็วๆ

/มิติแห่งความเชื่องช้า/

ทุกอย่างรอบตัวเขาได้เคลื่อนไหวช้าลง 5นาที

แล้วจากนั้นเขาก็ได้เดินไป ปัดดาบของ เรย์ ออกเพื่อเป็นการสิ้นสุดการประลอง

ทุกสิ่งทุกอย่างได้กลับมาเคลื่อนไหวปกติแล้วผลของการประลองก็เป็น เอกฉันท์ ว่าลอยด์ คือผู้ชนะ

"โอ้ว ดูเหมือนเราจะได้ผู้ชนะแล้วนะครับ ผู้ชนะก็คือคุณชายลอยด์นั่นเองละครับ"

ทุกคนต่างแสดงความยินดีกับการชนะครั้งนี้

"นี่ ลอยด์ ลูกทำได้ดีมากเลยล่ะ"

"ขอบคุณครับพ่อ"

"งั้นก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทางเร็วๆนี้ล่ะกันนะ"

แล้วจากนั้นเขาก็เดินจากไปจากตรงนี้

แล้วอยู่ไปก็มีผู้หญิงคนไหนไม่รู้มาเดินชนเขา

"โอ้ย!? หลีกไปนายมายืนขวางฉันทำไม ตอนนี้ฉันกำลังรีบ"

แล้วเขาก็ยอมหลีกทางแต่โดยดี พร้อมกับสงสัยว่าเธอคนนั้นเป็นใคร แล้วเธอรีบไปไหน

"เฮ้ออ~~วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย"

"นายน้อยคะ ให้ฉันเตรียมของที่จะเอาไปที่สถาบันเลยใหมคะ?"

"อืม ... แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน เตรียมไว้ก่อนน่าจะดีกว่า"

/ค่ะ/

แล้วจากนั้นก็มีพาอบ้านคนหนึ่งมาเคาะหน้าประตูห้อง

//ก๊อค ก๊อก//

"นายน้อยครับ ขอเข้าไปได้ใหมครับ "

"อืม เข้ามาสิ มีเรื่องอะไรงั้นหรอ?"

"คืออย่างงี้ครับ พอดีนายท่านเรียกตัวนายน้อยให้ไปพบที่โต๊ะทำงานครับ"

แล้วจากนั้นเขาก็เกินออกไปจากห้อง

"เฮ้อ อะไรอีกเนี่ย"

สุดท้ายเขาก็เดินไปด้วยความมั้นใจว่าจะมีอะไรดีๆใหม

"พ่อครับ ขออนุญาตเข้าไปนะครับ"

//เชิญเข้ามาเลย//

"ไม่ทราบว่าท่านมีเรื่องอไรหรอครับทำไมจู่ๆถึงได้เรียกผมมาแบบนี้?"

เขาเดินไปข้างของพ่อของเขา

"วันนี้ฉันเรียกนายมาก็เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่มีอะไรมากหรอก"

"คะ...ครับ"

พวกเขาได้คุยกันเรื่องบางอย่างกัน

ไม่นานลอยด์ก็เดินออกมาด้วยความสงสัย

(ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึงอยากจะมอบดาบนั่นให้ฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม แต่นั่นเป็นสิ่งที่ดีมากเลย)

( ก่อนหน้านี้ )

"ถ้าเจ้าสามารถจับดาบนั่นได้10นาที ดาบนั้นก็จะเป็นของเจ้า"

"คะ..ครับ"

เขาได้ถึอดาบนั่นสักพัก สุดท้ายเขาก็รู้สึกแปลกไปเหมือนมานากำลังถูกดูดออกไป

(อึ๊กก!! นี่มันอะไรกัน ทำไมมานาฉันมันกำลังลดลง)

พ่อของเขาได้ยืนมองว่าเขาจะทนได้สักเท่าไหร่

แล้วเขาก็พูดออกมาว่า

"อ่อ ข้าลืมบอกเจ้า ว่าดาบนั่นมันจะมีพลังทำลายล้างที่สูงถ้ามันได้ดูดชึมมานาเข้าไป"

หน้าแปลกใจที่ ลอยด์ยังทนถึอดาบนั่นได้แต่นั่นมันยังไม่จบ

(หึ เด็กคนนี้ไม่ ธรรมดา เขาสามารถจับดาบนั่นได้นานมาก แต่ขอดูหน่อยซิ ว่าจัทนได้เท่าไหร่)

จากนั้นสักพักบอยด์ก็ได้รู้สึกอะไรบ้างอย่าง

(อึ๊ก!! อะไรกัน ทำไมมานาฉันถึงไหนไม่หยุดอย่างนี้ ถ้าเป็นแบบนี้มานาได้หมดตัวแน่)

แล้วจากนั้น เขาก็ทำสำเร็จ เขาได้ถึอดาบนั่นจนครบ10นาที โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ พ่อของเขาไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเขาจำทำมันได้สำเร็จ จากนั้นเขาก็ได้พูดกับลอยด์ว่า

"น่าทึ่งชะจริงที่เจ้าสามารถทำมันได้"

"ขะ...ขอบคุณครับ"

จากนั้นพ่อของเขาก็ได้บอกกับเขาว่า

"อ่อ ข้าลืมบอกเจ้า เจ้าต้องหาคนใช้ใหม่เพื่อไปที่ สถาบัน น่ะ ทีนี้ก็ไปได้แล้ว"

ลอยด์ได้พูด แค่สั้นกว่า

"ครับ"

แล้วเขาก็ได้เดินออกไปจากห้อง

แล้วหัวหน้าพ่อบ้านก็ได้พูดกับเจ้านายของเขาว่า

"นายท่านครับ นายน้อยเขามีความสามารถที่พิเศษมากเลยครับ กระผมคิดว่าเขาน่าจะแข็งแกร่งกว่าที่คิดแน่นอน"

"นั่นก็เป็นส่วนหนึ่ง แต่ฉันน่ะสามารถมองความสามารถของคนอื่นได้ แล้วพลังของลอยด์ยังไม่ตื่นขื้นต่างหาก พลังของเขานั้นเยอะกว่าทีเราคิด"

"อย่างงั้นหรอครับ ถึงว่านายท่านถึงได้มอบดาบนั่นให้เขา"

เขาได้ผู้กับหัวหน้าพ่อบ้านอยู่สักพัก

ตัดมาที่บอยด์เขากำลังคิดสงสัยว่าดาบเล่มนี้จะมีพลังมหาศาลถ้ามันรับมานาเข้าไป

ณ วันออกเดินทาง

ตอนรุ่งเช้า ก็มีคุณหัหน้าพ่อบ้นเข้ามาบอกลอยด์ว่า

"นายน้อยครับได้เวลาออกเดินทางแล้วครับ"

พอพูดจบ คุณหัวหน้าพ่อบ้านก็เดินออกไปแล้วจากนั้นไม่นานลอยด์ก็ได้เดินออกมาแล้วเขาก็ได้เจอกับคนใช้ใหม่ของเขาแล้วเจาก็ได้เดินไปแนะตัว

"สวัสดี ฉันมีชื่อว่าบอนด์เป็นเจ้านายใหม่ของเธอ"

พอพูดจบแล้ว ทางคนใช้คนใหม่ของเขาก็ได้แนะนำตัวคืนบ้าง

"ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ ส่วนดิฉันมีชื่อว่า โรน่าค่ะ "

แล้วจากนั้นทั้งสองคนก็ได้ออกเดินทางไปกับรถม้าที่ไก็เตรียมไว้แล้วพวกเขาก็ออกเดินทางไปสักพักจู่ๆก็มีเหตุการโจรปร้นรถม้า ชึ่งนั่นทำให้คนขับกลัวมากแล้วจากนั้นพวกนั้นก็ได้พูดขื้นมาว่า

"นี่~ถ้าพวกแกไม่อยากตายก็ส่งของมีค่ามีให้หมดเลยแล้วก็ผู้หญิงด้วย ฮึฮึฮึ"

บอยด์ได้ดูสถานการณ์อยู่ครู่นึงแล้วเดินลงจากลดม้าพร้อมกับดาบที่เขาได้รับจากท่านพ่อแล้วเขาก็ได้เดินไปที่ตรงหน้าของโจนคนนั้นแล้วฟันดาบไปที่คอของเขาแล้วลอยด์ก็ได้พูดขื้นมาว่า

"นี่คือสิ่งเดียวที่พวกแกจะได้นั่นคือความตายยังไงละ"

แล้วได้บอกให้โรน่าอยู่ในรถเพราะไม่อยากให้เธอเห็นสิ่งที่เขาทำแล้วลอยด์ก็ได้ไล่จัดการที่ล้ะคนละคนแล้วสุดท้ายก็หมดทุกคนชึ่งนั่นมันทำให้เขาพอใจอย่างมากเพราะเงื่อนไขในการที่ทำให้เขาไแ้พลังทั้งหมดมานั้นคือการฆ่าแล้วดูดกลืนมานา

(ใกล้แล้วล่ะ ฉันจะได้พลังทั้งหมดคืนมาแล้ว)

แล้วจากนั้นเขาก็ได้กลับขื้นรถม้าแล้วออกเดินทางต่อ และสิ่งที่เขาเจอนั้นมันไม่ได้พิเศษอะไร สำหรับเขานั้นก็แค่โจรกีกี้กระจอกๆเท่านั้น

แล้วพวกเขาก็ออกเดินทางต่อ

แล้วจากนั้นโรน่าก็ได้พูดขื้นมาว่า

"ทำไมนายท่านถึงได้เก่งขนาดนี้ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อน"

โรน่าได้ถามไปหมดทุกคำถามที่คาใจแล้วลอยด์ก็ได้พูดขื้นมาว่า

"ฉันน่ะ ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรแล้วก็ยังมีคนที่เก่งและมีพรสวรรค์เยอะกว่าฉันอีกมากแล้วฉันยังไม่ได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับเวทย์มนต์มากเท่าไหร่"

จากที่โรน่าได้ยินคำตอบของลอยด์เธอก็หายสงสัยแล้วเธอก็ได้พูดกับลอยด์ว่า

"ฉันพอจะรู้เรื่องเวทย์มนต์อยู่ค่ะโดยเฉพาะเวทย์ ลม ค่ะ"เมื่อลอยด์ได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจที่รู้ว่าสาวใช้ของเขานั้นก็สามารถใช้พลังเวทย์ได้แล้วเขาก็บอกกับโรน่าไปว่า

"ดีแล้วที่สามารถใช้พลังเวทย์ได้และเธอยังต้องสอนฉันอีกนิดหน่อยนะเพราะฉันอยากกลองใช้เวทย์บ้าง"

โรน่าได้ตอบรับคำขอที่จะให้สอนเรื่องพลังเวทย์กับควบคุมเวทย์ให้กับลอยด์

แล้วจากนั้นพวกเขาก็เดินทางมาถึงเมือง เมเนโร่ แล้วจากนั้นก็มีใครบางคนที่พระเอกคุ้นหน้ามากเดินออกมาจากรถอีกคันด้านข้าง

"หึอ นั่นใครน่ะทำไมฉันคุ้นหน้าจังหรือฉันคิดไปเอง"

แล้วพวกเขาก็ได้เดินเข้าไปที่สถาบันเพื่อเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่เตรียมมา

[จบตอนที่3]