สวัสดีครับผมชื่อนาโอโตะ คายะ เป็นเด็กหนุ่มธรรมดาๆคนนึงที่ไม่มีอะไรพิเศษ อายุ 17 ปีครับ อยู่มาวันนึงระหว่างที่ผมกำลังทานอาหารอยู่แครอทก็เกิดติดคอจนทำให้ผมตาย เป็นการตายที่น่าอนาถชะมัดเลยครับ

แต่เหมือนสวรรค์จะไม่ให้ผมตายดีส่งผมมาเกิดใหม่เป็นพระเอกในเรื่องDxD ซึ่งเป็นคนที่สุดแสนจะลามกมากเลยครับ แล้วก็โดนเปลี่ยนเพศด้วย แงง โหดร้ายที่สุดเลยครับ เอาไงดี ผมไม่อยากเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องด้วยสิ งั้นก็ทำตามพระเอกในเรื่องแล้วกัน

หลายปีผ่านไป

ณ โรงเรียนโอริโอ้เอ้ยคุโอ

ในทางเดินอาคารเรียนในเวลาพักเที่ยงได้มีผู้คนที่ใส่ชุดนักเรียนเดินยั้วเยี้ยเต็มไปหมด

แต่ทว่าท่ามกลางคนเหล่านั้นกับมีเด็กหนุ่ม(?)ร่างผอมบางคนหนึ่งเดินไปตามทางด้วยสิหน้าที่เศร้าหมอง(?)เหมือนไม่เข้าใจอะไรซื่อของเขาคืออิชเชย์ ผู้คนในโรงเรียนต่างตั้งฉายาให้เขาว่า 3 หื่นประจำโรงเรียน

หลังจากเรื่องของโคคาบิเอลจบลงได้ 1 วัน รีอัลก็ได้เรียกเขามาคุย และได้ถามคำถามหนึ่งกับเขา

"สำหรับนายฉันเป็นอะไรหรอ"

"ประธานก็คือประธานครับ" อิชเชย์ตอบไปตามเนื้อเรื่อง และเมื่อเขาตอบไปเช่นนั้นพวกรีอัลต่างทำหน้าไม่ถูกใจและเริ่มต่อว่าเขา

ในขณะที่คิบะเอาแต่ก้มหน้าและไม่พูดอะไร เชโนเวียมองด้วยความสงสัย แม้เธอจะพึ่งรู้จักอิชเชย์ แต่เธอกลับสัมผัสถึงอารมณ์ด้านลบจากเขาไม่ได้เลย ตามนิสัยของเขาที่เธอได้ยินมาเขาน่าจะรู้สึกเสียใจไม่ใช่หรอเธอคิดว่างั้นนะ

"อิชเชย์ใจร้ายที่สุดเลย"

'แล้วไงฉันต้องสนใจด้วยหรอ'

"รุ่นพี่อิชเชย์เลวที่สุด"

'เรื่องของฉัน น่ารำคาญจริง'

"ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้"

'อือๆ เรื่องของเธอทำไมฉันต้องสนใจด้วยว่าเธอคิดอะไร'

คำพูดด่าทอว่าร้ายพวกนี้เขาล้วนไม่สนใจมันเลย เขาได้แต่สงสัยว่าพวกเธอพ้ามอะไรออกมา เอาแต่พูดอย่างกับรู้จักเขาดี งงกับผู้หญิงสมัยนี้สวยไร้สมองหรือไงกัน เห้อ~ น่าสงสารจริงๆมีสมองแต่ไม่ได้ใช้หรือแม่ให้มากันน้อยนะ

น่าสงสารๆ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสารพวกเธอที่พ่อแม่ให้เซลล์สมองมาน้อย ทำให้ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ นี่ละนะคนเรามีสมองแต่ไม่รู้จักใช้ สงสัยต้องหาคนมาช่วยสอนให้พวกเธอใช้สมองแล้วล่ะ เห้อ~ แต่พอจะมีใครช่วยได้ไหมนะ ดูท่าอากาศน่าจะหนักอยู่ ช่างพวกเธอเถอะไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย

หลังจากที่พวกรีอัลด่าทอเขาเสร็จก็เดินออกจากห้องไปด้วยสายตาที่หม่นหมองอยากเห็นได้ชัด คิบะและเชโนเวียต่างเข้ามาพยายามปลอบใจเขา แต่เขาก็ปฏิเสธออกไปแล้วเดินก้มหน้าออกจากห้องด้วยไหล่ที่สั่นเทาทำให้คิบะกับเชโนเวียคิดว่าเขาเสียใจและมองเขาด้วยสายตาที่สงสาร

ในระหว่างที่เดินกลับห้องเรียนเขาพยายามกลั้นยิ้มก้มหน้าเพื่อไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา คนตามโถงทางเดินต่างก็มองเขาด้วยสายตารังเกียจ

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขาที่ต้องมาสนใจอะไรคนพวกนี้

ถ้าว่าอยู่ๆก็มีคน2 คนมาขวางทางเขาไม่ให้เดินต่อไป ซึ่งพวกเธอก็คือมุรามายะและคาตาเสะจากชมรมเคนโด้ที่เขากับพรรคพวกได้ไปแอบดูพวกเธอเปลี่ยนชุด

"เฮียวโค! เพื่อนของนายอยู่ไหน" มุรามายะถามเขาด้วยใบหน้าที่โกรธเกี้ยว ซึ่งเขาก็พอเดาได้ไม่ยากเพื่อนของเขาทั้งสองคนคงไปแอบดูพวกเธอเปลี่ยนชุดอีกแล้วสินะ

"ขอโทษนะ ฉันไม่รู้" อิชเชย์ตอบออกไป

"อย่ามาโกหกนะยะ พวกนั้นอยู่ไหนบอกฉันมา" มุรามายะกะเอ่ยกระแทกเสียง เธอซากคอเสื้อของอิชเชย์อย่างแรง ซึ่งทำให้ใบหน้าของอิชเชย์ใกล้กลับมุรามายะมาก

"ธะ..เธอจะขโมยจูบแรกของฉันงั้นหรอ อย่าเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ" อิชเชย์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง (มันดูกวนบาทาสำหรับคนอื่นมาก) น้ำตาคลอเบ้า แขนทั้งสองข้างกอดตัวเองไว้ ทำเหมือนกับว่ามุรามายะจะพรากความบริสุทธิ์ของเขาไป

มุรามายะรีบปล่อยอิชเชย์เธอกำหมัดแน่นใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ รู้สึกอยากกระทืบใครให้ตายขนาดนี้มาก่อน

ก่อนที่เธอจะได้ลงมือทำอะไรอิชเชย์คาตาเสะก็ได้มาห้ามเธอเสียก่อน

"เอ่อ มุรามายะพอเถอะพวกเรารีบไปตามหา สองคนนั้นกันดีกว่า" เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีเธอจึงรีบเอ่ยห้ามเพื่อนของเธอทันที

แล้วพวก2 คนก็เดินจากไป อิชเชย์ยิ้มเยาะทันที

หลังจากวันนั้นก็ได้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา ชื่อของเขาคือ คางูโตะ ชิน หลังจากที่นักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาได้ 2-3 วัน เขาก็ได้เข้าชมรมวิจัยสิ่งเหนือธรรมชาติ

หลังจากที่ชินย้ายเข้ามาก็ได้เกิดข่าวลือเกี่ยวกับตัวเขามากมาย 2 อาทิตย์ผ่านไปพวกรีอัลก็ไม่มีท่าทีสนใจเขาอีกเลย แต่อิชเชย์หาแคร์ไม่

'พวกนี้น่าจะเป็นผู้กลับชาติมาเกิดสินะคงไม่พอใจในตัวอิชเชย์คนก่อนแล้วบังเอิญตายได้ไปพบพระเจ้าแล้วขอพรให้มาเกิดในโลกนี้ เพื่อมาแย่งฮาเร็มอิชเชย์สินะดูจากสายตาที่ไม่ชอบฉันเวลามองแล้ว ความเป็นไปได้ของข้อสันนิษฐานนี่คือ 99,99%'

2 เดือนผ่านไป

อิชเชย์กำลังเดินกลับบ้านคนเดียว บรรยากาศรอบตัวของเขามันดูอึดอัดไปหมด แต่เขาก็ไม่มีท่าทีว่าจะสนใจ ระหว่างที่เขาเดินข้ามสะพานตามปกติเขาก็ได้สังเกตเห็นพวกรีอัล กับชินกำลังอยู่ด้วยกัน ซึ่งรีอัลกับชินกำลังจูบกันอยู่ อิชเชย์มองด้วยความเอือมระอาและขยะแขยง

'พวกนี้นี่มันเป็นพวกโรคจิตวิปริตหรือไง จูบกันในที่สาธารณะเนี่ยนะ ขยะแขยง นี่ละนะมีสมองแต่ไม่หัดใช้มารยาทไม่ได้พกมาหรือไง ถึงไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร'

เมื่อเขาเดินมาถึงบ้านเขาก็รีบเดินขึ้นไปชั้น 2 แต่เมื่อผ่านประตูห้องรีอัลเขาก็ได้ยินเสียงครวญครางของพวกเธอ และเสียงของซินดังออกมาเป็นพักๆ

เขาที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะพูดยังไงกับความไร้ยางอายแล้วก็ไร้มารยาทของคนพวกนี้เลยจริงๆ เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าเขายังอยู่กับคนพวกนี้จะทำให้เขา IQ ต่ำลงมาหรือเปล่านะ อิชเชย์ไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องของตนเอง เพราะไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆกลัวคนพวกนี้ทำให้ IQ ของเขาต่ำลง

'คนพวกนี้ลืมพกมารยาทออกมาจากท้องแม่หรือไง ' อิชเชย์ได้แต่คิดอย่างไม่เข้าใจ

โรงเรียนโอริโอ้(คุโอโว้ยยยย)

ระหว่างที่อิชเชย์กำลังเดินเข้าไปในโรงเรียนก็มีเสียงซุบซิบนินทาและสายตารังเกียจมองมาที่เขาเต็มไปหมด บอกเลยอิชเชย์หาแคร์ไม่

"นี่ๆฉันได้ยินว่าไอ้หื่นอิชเชย์เกือบข่มขืนเด็กผู้หญิงม. ต้นล่ะ" ตัวประกอบ 1

"จริงหรอ" ตัวประกอบ 2 มองมาที่อิชเชย์ด้วยสายตารังเกียจ

"จริงสิ ถ้าตอนนั้นไม่มีคนไปช่วยไว้ล่ะก็เด็กผู้หญิงคนนั้นคงโดนข่มขืนแล้วล่ะ" ตัวประกอบ 1

'เฮ้อ ทำไมเดี๋ยวนี้มีแต่พวกมีสมองแต่ไม่ใช้ล่ะเนี่ย' อิชเชย์เดินต่อไปโดยไม่สนใจเสียงหมาเสียงควายเลยสักนิด

แต่ก่อนที่จะได้เดินเข้าตึกเรียนนั้นก็ได้มีเสียงของ ผอ ประกาศขึ้นมา

{ประกาศประกาศ ขอให้นักเรียนทุกคนไปรวมอยู่ที่หอประชุมย้ำทุกคน นักเรียนทุกคนโปรดไปรวมกันที่หอประชุม}

จากที่กำลังก้าวเข้าไปในตึกเรียนอิชเชย์ก็รีบเปลี่ยนเส้นทางไปหอประชุมทันที

หอประชุม

{ว้าวว ที่นี่คือโรงเรียนที่ถูกเลือกให้ทดสอบเครื่องอ่านความทรงจำโรงเรียนแรกหรอ}

{ใช่ๆ}

{โรงเรียนนี้มีแต่ผู้หญิงสวยๆทั้งนั้นเลย}

{เฮ้ ความคิดเห็นข้างบนน่ะพวกเธอยังเด็กอยู่เลยนะ}

อิชเชย์เดินเข้ามาในหอประชุมระหว่างทางก็มีเสียงซุบซิบนินทาและคำด่าทอมากมาย เขาไม่ได้สนใจก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างหลังสุด

เขามองเห็นพวกรีอัลกับชุน กระหนุงกระหนิงกระดู่กระดีจู๋จี๋กันหลายคน ซึ่งยังเป็นภาพที่น่าขนลุกและชวนอ้วกสำหรับอิชเชย์เช่นเคย

'ผู้หญิงเอาแต่ใจแบบนี้ชอบลงได้ไงวะ แค่คิดก็ขยะแขยงว่ะ คิดถึงตอนที่ยัยนั่นมานอนเปลือยกายที่เตียงฉันแล้ว อี๊ ทำเอาฉันต้องรีบเอาเตียงไปทิ้งแล้วซื้อเตียงใหม่ทันทีเลย ไม่รู้น้ำอาบหรือเปล่า กลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปหมดนี้ฉีกหรืออาบเหม็นชิบหาย' อิชเชย์คิดไปก็ขนลุกไปด้วย

"นักเรียนมากันครบแล้วสินะ ทุกคนคงเคยได้ยินว่ามีการพัฒนาเครื่องอ่านความทรงจำอยู่สินะ และตอนนี้พวกเขาได้พัฒนาเสร็จแล้วและโรงเรียนของเราถูกเลือกให้ใช้เป็นคนแรก ขอเสียงตบมือให้กับบริษัท spyfly ครับ" หลังจากผอ กล่าวเสร็จก็มีเสียงตบมือจากทั่วทุกสารทิศ ทุกคนในหอประชุม ยกเว้น อิชเชย์ที่กำลังตอบแชทใครอยู่ ตบมือพร้อมกัน

"เอาล่ะ ครับเราจะมาสุ่มนักเรียนคนแรกที่ได้เข้าใช้กัน และคนๆนั้นก็คือ~" ผอ กล่าวลากเสียงยาวทำให้นักเรียนทุกคนในหอประชุมรวมถึงไลฟ์สดต่างลุ้นตามๆกันว่าใครจะได้เป็นคนแรก

{ใครจะได้เป็นคนแรกที่ถูกทดสอบนะ}

{หวังว่าจะเป็นความทรงจำที่น่าสนใจ}

{ฉันเห็นด้วย}

{คนเยอะไปหมดเลย}

"คางูโตะ ชุน นักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ของเรานั่นเอง" หลังจากที่ผอ ประกาศซื่อออกมานักเรียนทุกคนก็พากันตบมืออย่างพร้อมใจสามัคคีกัน

{พวกเขาดูสามัคคีกันมากนะ}

{ใช่ๆ ครูสอนมาดีแน่ๆ}

{ก็ไม่แปลกหรอกโรงเรียนนี้เคยเป็นโรงเรียนหญิงล้วนมาก่อน เขาน่าจะสอนมารยาทด้วย}

"ชุนคุงได้เข้าทดสอบคนแรกล่ะอยากรู้จังว่าจะเป็นยังไง"

"ใช่ๆ ฉันด้วย ฉันก็อยากเห็น"

{ดูนักเรียนที่ถูกเลือกจะเป็นที่ชื่นชอบของทุกคนน่าดูเลยนะ}

{เห็นผอพูดว่านักเรียนใหม่แหละ ถึงขั้นย้ายมาใหม่แล้วทุกคนชอบขนาดนี้ก็น่าจะเป็นคนดีแน่ๆ}

หลังจากที่ชุนเข้าไปในเครื่องอ่านความทรงจำ ภาพหน้าจอก็ปรากฏ ชุนที่กำลังซ้อมบาสอยู่ เขาสามารถเลี้ยงบาสและชูตบาสลงห่วงได้อย่างสวยงาม

{เด็กคนนี้มีแววไปแข่งระดับชาตินะเนี่ย}

{ใช่ๆ ฉันเห็นด้วยกับคุณด้านบน แม้แต่ฉันที่เป็นผู้ชายก็อดไม่ได้ที่จะมองว่าเขาหล่อ ฉันอยากได้เขา}

{ไปไกลๆเลยไอ้พวกเกย์}

"ว้ายยย ชุนคุงเท่มากๆเลย"

"จริงด้วย ไม่เหมือนกับคนแถวนี้เลยน่าขยะแขยงที่สุด" ตัวประกอบหญิงกล่าวเหล่มองไปที่อิชเชย์

"อย่าไปมองขยะพันนั้นเลย"

หลังจากที่เล่นบาสเสร็จชุน เดินออกไปจากสนามซ้อมทันที ระหว่างที่เดินไปเขาก็เห็นเด็กหนุ่ม(?)ของเกาลัดกำลังต่อยกับตัวประกอบ 2 คนอยู่ เด็กหนุ่ม(?)คนนั้นก็คืออิชเชย์นั่นเอง อิชเชย์ต่อยตัวประกอบ 2 คนจนล้มแล้วตามไปกระทืบซ้ำจนทำให้ทั้งสองร้องขอชีวิต ชุนพี่เห็นอย่างนั้นก็ยักไหล่แล้วเดินออกไปทันที แล้วภาพก็ได้ดับลง

{โห~ เด็กคนนั้นต้องเป็นขาใหญ่ในโรงเรียนแน่ๆ}

{ฉันก็ว่างั้น แต่ในโรงเรียนมีเรื่องซกต่อยด้วยงั้นหรอเนี่ย}

{ดูจากปฏิกิริยาของคนในหอประชุมดูท่าจะไม่ชอบเจ้าหนุ่มผมเกาลัดนั่นแฮะ}

{นั่นสิ เขาทำอะไรผิด}

"ว่าแล้ว ว่าไอ้เจ้าอิชเชย์มันขยะจริงๆ"

"ใช่ๆ ทำร้ายคนอื่นรังแกได้แม้แต่คนไม่มีทางสู้"

'น่ารำคาญ หนวกหูชิบแม่ให้กินนกหวีดตอนคลอดหรือไงวะ' อิชเชย์คิดอย่างหัวเสียก่อนจะก้มหน้าตอบแชทต่อ

ในแชท

หมีม่วง-ที่รักคะวันนี้เค้าขอได้หรือเปล่า

หยุดเลยคราวก่อนเธอทำฉัน-นกไฟน้อย

แทบลุกไม่ขึ้น

หมีม่วง-โถ่ ก็เธอขาทำตัวน่ารักเองนี่นา

ไม่คุยด้วยแล้ว หึ-นกไฟน้อย

อิชเชยแก้มป่อง ออกจากการสนทนาด้วยความงอน แต่เพราะอิชเชย์ก้มหน้าเลยไม่มีใครเห็นแก้มป่องๆของเขาแต่กลัวเขาจะเลิกคุยแชทก็ผ่านมาจนเหลือคนสุดท้ายแล้ว

"ตอนนี้เหลือพอให้อ่านได้แค่คนเดียว มีใครอาสาสมัครบ้างครับ" ผอ กล่าวทำให้ทุกคนในหอประชุมนิ่งเงียบไม่มีใครอาสาเลย แต่ก็ได้มีมือของคนคนหนึ่งยกขึ้นคนๆนั้นคืออิชเชย์

แต่เขาไม่ได้ยกเองมีคนกระซากมืออย่างแรงจึงทำให้มึงยกขึ้น เพราะเขาเผลอด้วยและไม่คิดว่าจะมีใครกล้าทำจึงทำให้กระชากง่ายกว่าเดิม

"เฮ้ พวกเธอน่ะรุนแรงเกินไปแล้วนะ"

"ขอโทษครับผอ เราอยากจะดูความทรงจำของไอ้สารเลวนี่จะได้มีหลักฐานไปส่งตำรวจสักที" ตัวประกอบชายกล่าว ทำให้ชุนยกยิ้มให้กับเรื่องนี้เพราะจะได้เห็นความหื่นของอิชเชย์แล้วทำให้ทุกคนเกลียดมันมากขึ้นไปอีก

{เด็กคนนั้นทำอะไรผิดกันทำไมถึงต้องรุนแรงขนาดนั้นด้วย}

{ว่าแต่เด็กคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ}

{ฉันรู้ฉันรู้เมื่อ 1 เดือนก่อนมีข่าวการลักพาตัวเด็กแล้วเด็กนักเรียนผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในที่เกิดเหตุและเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุด}

{โห เลวตั้งแต่เด็กเลยแฮะ}

{แต่ยังไม่มีหลักฐานเพียงพอนะ อย่าเพิ่งกล่าวหาเด็กคนนั้นสิ}

อิชเชย์โดนลากออกมาจากที่นั่น มาประกอบโยนอิชเชย์เข้าเครื่องอ่านความทรงจำอย่างแรง

{จะรุนแรงไปแล้วนะ สงสารเด็กที่โดนจัง}

ตัวประกอบบีบไปหน้าอิชเชย์สุดแรงบังคับให้เงยหน้ามองกล้องถ่ายทอดสด

"ทุกคนดูหน้าไอ้หมอนี่ไว้นะครับไอ้หมอนี่เป็นคนที่หื่นที่สุดในโรงเรียนชอบแอบไปดูผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้า ชอบลวนลามผู้หญิง แล้วก็ยังมีคดีฉุดผู้หญิงฆ่าข่มขืน เเละเกือบจะข่มขืนเด็กมต้นอีก"

{โห เลวมากทำไมโรงเรียนไม่ได้คนๆนี้ออก}

{ใช่ ไล่ไอ้ซัวนี้ออกไปซะ}

{โห ทำคดีมาขนาดนี้ตำรวจไม่จับได้ไง}

{ฉันว่าคงจะยัดเงินนั่นแหละ}

{สมควรตาย}

ความคิดเห็นด้านลบต่างๆนานาเริ่มถาโถมเข้ามาในห้องถ่ายทอดสด

คฤหาสน์เฮียวโค

"ไอ้เวรนั้นก็ดียังไงมาจับอิชเชย์ของฉัน" หญิงสาวผมม่วงดูถ่ายทอดสดด้วยอารมณ์ที่โกรธ ซื่อของเธอคือ ไรเดน เมย์

"ของพี่เมย์คนเดียวซะที่ไหน อิชเชย์ก็คนของหนูเหมือนกัน" เด็กสาวผมสีเงินเอ่ยขึ้นเธอ มีชื่อว่า เคียน่า คาสลาน่า

"ของฉันด้วย แต่ไอ้เด็กเวรนั้นกล้ามากนะที่มาจับตัวอิชเชย์แถมยังกระชากอีก เตรียมปืนไว้หรือยัง บอกคนของเราตัวด้วย ไปสืบข้อมูลของไอ้เด็กนั่นแล้ว จัดการทำให้ครอบครัวมันกลายเป็นขอทานซะ" หญิงสาวผมเทาสีควันบุหรี่เอ่ยขัด ชื่อขอเธอคือ โบรเนีย เชชิก

"หนูเอาด้วย หนูจะไปฆ่าพวกมัน" เด็กสาวผมม่วงเอ่ยเธอมีชื่อว่าเชเล่ เชชิก เธอเป็นน้องสาวบุญธรรมของโบรเนีย

"งั้นเราไปเตรียมตัวกัน แล้วคนอื่นๆหายไปไหนหมด" เมย์

"พวกเขาอยู่ที่โลกอื่นค่ะกำลังทำงานอยู่ พวกเขาบอกว่าอีกสักพักจะกลับมาค่ะ" เชเล่

กลับมาที่หอประชุม

หลังจากที่อิชเชย์โดนบังคับให้ใส่เครื่องอ่านความทรงจำแล้วภาพในจอก็ปรากฏ อิชเชย์ที่กำลังเดินทางไปดูผู้หญิงเปลี่ยนชุดกับเพื่อนอีก 2 คน

เพราะเขามาถึงที่ดูประจำแล้วพวกเขาก็ทำการแอบอยู่กัน

{โห~ เด็กมีปัญหาใช้เล่นนะเนี่ย}

{เป็นเด็กนี่มันโรคจิตชะมัด}

{ขอดูหน้ามันตอนแอบดูหน่อยซิ}

แล้วภาพก็ปรากฏใบหน้าของอิชเชย์ระหว่างที่ส่องเข้าไปในรูอยู่ ซึ่งภาพที่ปรากฏแทบคนที่ดูอยู่อึ้ง

{เชี้ย ไอ้เด็กมันมีพลังฮาคิหรือไงวะหลับตาดูเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเนี่ยนะ มันจะเห็นได้ไงวะ}

{ใช่ๆ แล้วดูเพื่อนทั้งสองคนของไอ้เด็กนี่ดิจ้องตาเป็นมันเลย}

{ไอ้เด็กนี้แปลกๆ}

{ฉันเห็นด้วยกับเม้นบน}

'ไม่เห็น ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ไม่อยากเห็นด้วย หน้าตาก็ไม่ได้สวยอะไร ดูไปก็กลัวตาจะรับไม่ไหวจนบอด

เป็นมลพิษต่อสายตาเปล่าๆ'

{แรงมาก}

{ฉันเริ่มชอบไอ้หนุ่มนี่ขึ้นมานิดๆแล้วว่ะ}

ความคิดของอิชเชย์ทำให้ผู้หญิงที่เคยถูกแอบดูกำหมัดแน่นอยากไปต่อยหน้าอิชเชย์

'ถ้าไม่ใช่เพราะข้อตกลงนั้นนะฉันคงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้หรอก ดูพวกเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เหมือนดูซะนีเปลี่ยนชุดอ่ะ ถ้าอยากดูไปดูที่สวนสัตว์ก็ได้'

{แรงมาก}

{ไอ้หนุ่มนี่พูดถึงข้อตกลงข้อตกลงอะไรอ่ะ}

{โห~ สงสารคนที่ถูกพูดถึงเลย ไอ้หนุ่มมีปากแซ่บมาก}

"ไอ้อิชเชย์แกตาย!!" ความคิดของอิชเชย์ทำให้มุรามายะทนไม่ไหวจะขึ้นไปกระทืบตัวของอิชเชย์ถึงในเครื่องอ่านความทรงจำ แต่ก็มีเพื่อนๆในชมรมคอยห้ามไว้ถึงแม้พวกเธอจะอยากไปกระทืบอิชเชย์ด้วยกันกับมุรามายะด้วยเหมือนกัน แต่มีถ่ายทอดสดอยู่ พวกเธอต้องสงบเสงี่ยมเอาไว้

หลังจากที่โดนคนในชมรมไล่กระทืบอิชเชย์ก็รีบหนีออกมาทันที โดยปล่อยให้เพื่อนรับมือกับตีนนับสิบที่กำลังไล่กระทืบอยู่ เป็นการกระทำที่รักเพื่อนโดยแท้

{ไอ้เด็กนี่มันรักเพื่อนจริงๆ เป็นเพื่อนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาแท้ๆทิ้งกันได้ลงคอไม่น่าเลย อาเมน ขอให้พวกนายทั้งสองขอให้ไปสู่สุคตินะ}

{พวกเขายังไม่ตายโว้ยยย}

{อ้าวหรอ โทษทีโทษที}

กลับมาที่ในความทรงจำ

อิชเชย์กำลังเดินกลับบ้านอยู่ดีๆก็มีสาวสวยเดินเข้ามาสารภาพรักอิชเชย์

"คุณใช่เฮียวโค อิชเชย์ใช่ไหมคะ"

"ขอโทษนะคะ คุณใช่เฮียวโค อิชเชย์ใช่ไหมคะ"

"อ่ะ เอ่อใช่ครับ"

'อะไรเนี่ย มาขวางทางกลับบ้านคนอื่นทำไมวะ'

"ช่วยคบกับฉันด้วยเถอะค่ะ"

"ได้สิ" อิชเชย์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

'ยัยนี้ไม่เห็นจะสวยเลยสักนิดเทียบกับยัยพวกนั้นก็ไม่ได้ เรียกว่าเทียบไม่ติดเลยดีกว่า'

"อิชเชย์มีผู้หญิงมาชอบด้วยงั้นหรอ"

"ขยะยังหมอนั่นเนี่ยนะ เธอคนนั้นต้องถูกหลอกมาแน่"

{รู้สึกอิจฉาไอ้หนุ่มนี่จังเลยนะ}

{ใช่ๆ}

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ" อิชเชย์ก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการร่ำลาก่อนจะขอตัวกลับบ้านเพราะไม่อยากอยู่ที่นี่นาน

"ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ"

'อะไรอีก เรื่องมากชิบหาย'

"มีอะไรหรอครับ"อิชเชย์ถามหญิงสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"วันเสาร์นี้ไปเดทด้วยกันกับฉันได้ไหมคะ"

"เอ่อ ได้สิ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะ" อิชเชย์รีบเดินออกไปทันที เพราะมีธุระที่ต้องไป

'ชิ ยัยผู้หญิงนี่ ทำฉันเสียเวลาจนได้ถ้าร้านนั้นปิดนะฉันจัดการเธอแน่'

{ความคิดของไอ้หนูนี่มันสุดยอดในหลายๆความหมายจริงๆ}

{ใช่พวก ดูแล้วไอ้หนุ่มนี่ก็ไม่ได้ชอบแม่หนูที่มาสารภาพรักเลยและยอมคบทำไม}

{คงเป็นวัยอยากมีแฟนล่ะมั้ง}

อิชเชย์เดินเข้าไปในตรอกมืดแห่งหนึ่ง อิชเชย์เดินเข้าไปเรื่อยๆจนสุดทางก่อนที่จะหันมาทางซ้าย เปิดประตูเข้าไป พอเปิดประตูเข้าไปแล้วข้างในเป็นร้านที่ลึกลับและดูมืดมนเป็นอย่างมาก

{ที่นี่ทำเอาฉันขนลุกแฮะ}

{ใช่ฉันก็ขนลุกเหมือนกันพวก}

{หรือว่าไอ้หนุ่มมีจะมาซื้อยา}

{มีความเป็นไปได้}

"ไอ้เจ้าอิชเชย์มาซื้อยาแน่นอนแค่นี้ก็มีหลักฐานให้ตำรวจแล้ว" ชุนกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"ใช่ๆ ฉันว่าเป็นแบบที่ชุนคุงพูดแน่นอน" ตัวประกอบ a

"ฉันเห็นด้วยคนอย่างหมอนั่นจะไปทำอะไรได้อีกนอกจากซื้อยา" ตัวประกอบb

อิชเชย์เดินเข้าไปสั่งของที่เคาน์เตอร์อย่างชำนาญ

"ขอเหมือนเดิมนะ" อิชเชย์กล่าวกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ที่สวมเสื้อคลุมสีดำปิดบังใบหน้ามิดชิด

คนสวมเสื้อคลุมพยักหน้าก่อนจะไปหยิบของที่ข้างบนเอามายื่นให้อิชเชย์อย่างกลับเป็นลูกค้าประจำ

อิชเชย์ที่ได้ของมาแล้วก็หยิบเอาเหรียญเหรียญนึงที่มีลักษณะแปลกๆยื่นให้คนสวมเสื้อคลุม หลังจากที่ยื่นให้แล้วิอิชเชย์ก็มองดูของในมือแล้วยิ้มออกมาจนปากแทบฉีกก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป เขาเดินไปเรื่อยๆจนถึงคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ใช่แล้ว ที่นี่คือบ้านของเขาเอง

{เขาซื้ออะไรมาน่ะ ทำไมต้องยิ้มขนาดนั้นด้วย}

{ไม่ๆ มีใครคิดว่าเขาดูดมาเหมือนฉันไหม}

{ฉันอยากรู้มากกว่าว่าเขาซื้ออะไรมา}

{โอ้นี่มันบ้านของไอ้เด็กนี่หรอรวยแค่เล่นนะเนี่ย}

{เม้นบนนายยังจะเรียกนี้ว่าบ้านอีกหรอนี่มันคฤหาสน์ชัดๆ}

{ใช่ๆ คฤหาสน์ โทษทีนะเพราะที่บ้านฉันก็หลังประมาณนี้ทำให้เธอเรียกว่าบ้านเลยฉันสั้นแต่อย่าง}

{ทำไมตูรู้สึกหมั่นไส้เม้นบนแปลกๆ}

{+1}

{+ 1,100 เห็นด้วยพวก}

อิชเชย์เดินเข้าไปในคฤหาสน์ มีคนรับใช้เปิดประตูให้

{โห ชีวิตหรูหราหมาเห่าจัดเลยว่ะ}

{ใช่}

'บ้านเจ้าอิชเชย์มันรวยขนาดนี้ได้ไงวะ ในต้นฉบับไม่ใช่แบบนี้นี่' ชุนได้แต่คิดอย่างไม่พอใจ

หลังจากอิชเชย์เข้ามาในคฤหาสน์แล้วก็มีหญิงสาวสุดสวย 3 คนออกมาต้อนรับ พวกเธอทั้ง 3 เดินเข้ามากอดอิชเชย์และแอบจับก้นของอิชเชย์เบาๆ

"ยินดีต้อนรับกลับค่ะ ที่รักจุ๊บ ไปเรียนเป็นไงบ้างคะ" เมย์จุ๊บที่ปากอิชเชย์เบาๆ ตามมาด้วยเคียน่าและโบรเนีย

{เชี้ยย ไอ้หนุ่นนี้เสน่ห์แรงจัดเลยว่ะ โคตรจะอิจฉาเลย}

{ตูข้าเห็นด้วยกับเม้นบน}

'มันเป็นไปได้ยังไง แต่ไม่เป็นไรฉันเป็นถึงผู้เกิดใหม่ในเมื่อฉันสามารถแย่งผู้หญิงของแกได้ครั้งหนึ่งแล้วผู้หญิงพวกนั้นก็ต้องเป็นของฉันด้วยเหมือนกัน รวมถึงคฤหาสน์นั้นด้วย' ชุนคิดในใจยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"เป็นไปได้ยังไง ผู้หญิงพวกนั้นต้องถูกหลอกแน่ ไม่มีทางที่เจ้าขยะอิชเชย์จะมีคนรักได้จริงๆหรอก" รีอัล

"ใช่ค่ะ ฉันเห็นด้วยกับคุณรีอัส" ตัวประกอบ

'เธอทำดีมากรีอัสพูดให้ทุกคนเกลียดมันมากกว่านี้สิ' ชุนยิ้มอย่างกว้าง

อิชเชย์พยายามขัดขืนเพื่อที่จะได้ออกจากอ้อมกอดของคนรักทั้ง 3 เขารู้สึกว่าพวกเธอกำลังจับก้นเขาอยู่

"ปล่อยมือออกจากก้นผมเดี๋ยวนี้นะ"

"ไม่เอาน่าที่รัก หยุดเล่นละครสักที นี่มันในบ้านแล้วนะ หรืออยากให้ฉันลงโทษคะ" เมย์พูดออกมาได้รอยยิ้มแต่ประโยคสุดท้ายเธอโน้มตัวไปกระซิบหูอิชเชย์เบาๆ จนอิชเชย์รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว อิชเชย์ยิ่งพยายามขัดขืนและดีดดิ้นเพื่อออกจากอ้อมกอดของทั้ง 3 เมื่อรู้สึกถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังคืบคลานเข้ามาจากหญิงสาวทั้ง 3

"ปล่อยผม ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ" อิชเชย์พยายามสลัดตัวออกจากอ้อมกอดของคนรัก

"ฉันบอกว่าไงคะ อยากโดนลงโทษหรอ" เมย์กล่าวด้วยรอยยิ้มสุดแสนจะอ่อนโยนแต่มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้อิชเชย์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว พร้อมกับเรื่องเมื่อคืนที่เข้ามาในหัว อาการตรวจสั่นอย่างกลับเหยื่อที่หวาดกลัวนักล่านั้นไปกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของนักล่าทั้ง 3 ได้เป็นอย่างดี ทั้ง 3 ส่งยิ้มให้กัน

{ฮ่าๆๆไอ้เด็กที่สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยกลัวอะไรขนาดนั้นสาวสวยลงโทษ ความรู้สึกดีไม่ใช่หรอ}

{ใช่ๆ ฉันล่ะอิจฉาไอ้หนุ่มนี่จริงๆ}

ส่วนคนในโรงเรียนที่เห็นนั้นก็ได้แต่สงสัยว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉันอยู่ที่ไหน ฉันเป็นใคร

เมย์ เคียน่า โบรเนีย เริ่มจั๊กจี้และจับไปตามส่วนต่างๆ อิชเชย์ทั้งรู้สึกจั๊กจี้ขนลุกและมวนท้องน้อย ความรู้สึกเหล่านี้ตีกันไปมา

"ฮ่าๆๆพอแล้วแฮ่ก ผมขอโทษพอแล้วฮ่าๆๆแฮ่กๆฮ่าๆๆ ผมบอกว่าพอแล้วไง!!" อิชเชย์หัวเราะจนรู้สึกเหนื่อยก่อนที่จะทนไม่ไหว ตวาดพวกเมย์

"""ค่ะ""" เมย์ เคียน่า โบรเนีย คุกเข่าลงพร้อมกัน

โลกปีศาจ

ห้องทำงานของจอมมารเชอเชส ลูชิเฟอร์

เชอเชส มองไปที่โทรศัพท์ในมือก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองเกรเฟียที่ยืนอยู่ข้างๆ

'ถ้าฉันลองทำแบบอิชเชย์จะดีไหมนะ' เชอเชสกล่าวในใจ และระหว่างที่ครุ่นคิดอยู่ๆเชอเชสก็สัมผัสได้ถึง บรรยากาศที่ราวกับยมทูตกำลังคืบคลานเข้ามารับวิญญาณของเขา

"ท่านสามีกำลังคิดอะไรอยู่หรอคะ" เกรเฟียหันมายิ้มให้เชอเชสด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่เชอเชสกับสัมผัสได้ถึงความตายจากรอยยิ้มนั้นทำให้เขารู้สึกเสียวสันหลังวาบ

"ม่ะ..ไม่มีอะไรจ๊ะ" เชอเชสรีบหยุดความคิดทุกอย่างแล้วก้มหน้าก้มตามองโทรศัพท์ในมือต่อ ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองเกรเฟีย

{เกมพลิกเฉย จากที่ไอ้หนุ่มนี้กลัว กลับกลายเป็นไอ้หนุ่มนี่ทำให้สามสาวกลัวได้ซะงั้น}

{ห้ะ ไอ้หนุ่มนี่แค่ตวาดก็สามารถทำให้เมียยอมได้ สุดยอดพ่อบ้านใจกล้า ผมจะลองเอาไปทำกับเมียบ้าง}

{ใช่ ผมลองด้วย}

การกระทำของอิชเชย์ทำให้เหล่าพ่อบ้านใจกล้าทั้งหลายกว่า3 ล้านชีวิตต้องสิ้นชีวาลงอย่างน่าอนาถใจ พวกเขาไม่น่าท้าทายต่อสวรรค์เบื้องบนเลย บาปก๊รรม บาปกรรม (ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะพ่อบ้านใจกล้าทุกคน อาเมน พวกนายไม่น่าทำแบบนี้เลย อยากลงนรกเร็วก็ไม่บอก//ส่ายหน้าเบาๆ)

{เฮ้ พวกนายข้างบนน่ะยังอยู่ไหม พวก!}

{เอ่อ ผมว่าน่าจะไม่รอดแล้วล่ะครับ}

{ทำไมล่ะ}

{เมื่อกี้ผมเลื่อนไปเจอข่าว พ่อบ้านใจกล้าทั้งหลายถูกเมียกระทืบจนเข้า ICU เพราะไปทำแบบเจ้าหนุ่มที่อยู่ในเครื่องอ่านความทรงจำน่ะครับ}

{อ้าวหรอ ดีนะฉันยังไม่ทำไม่งั้นฉันคงเป็นหนึ่งในนั้นแน่ๆ}

{ดีแล้วล่ะครับ ที่คุณปลอดภัย ทางที่ดีสำหรับผู้ชายอย่างเรา รักชีวิตอย่าคิดสู้เมีย นะครับ}

อิชเชย์บ่นเมย์ เคียน่าโบรเนียไป 2 ชั่วโมงครึ่ง จนทำให้หูของเมย์ เคียน่าโบรเนียใช้การไม่ได้ชั่วคราว

{ไอ้หนุ่มนี่บ่นเก่งชะมัด เก่งกว่าเมียข้าอีก}

{ใช่ครับ ดูสิสามสาวนั่นน้ำตาไหลแล้วหน้าเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น}

{ข้าเข้าใจ ข้าเข้าใจความรู้สึกของพวกเธอดีเลยล่ะ}

{มันเป็นยังไงหรอครับ ผมกำลังจะขอผู้หญิงคนนึงเป็นแฟนเลย}

{มันคือนรกเราไม่สามารถเถียงได้ มันยิ่งกว่าเจ้ากรรมนายเวร ยินดีด้วยนะไอ้หนุ่มนายกำลังจะตกมาในนรกแล้วล่ะ}

{เอ่อ ผมเริ่มไม่กล้าไปขอเธอเป็นแฟนแล้วล่ะครับ}

หลังจากที่อิชเชย์บ่นจนพอใจก็เดินขึ้นมุ่งตรงไปที่ห้องใต้หลังคา หลังจากที่ขึ้นมาในห้องแล้ว

บรรยากาศภายในห้องวังเวง อิชเชย์เอื้อมมือไปเปิดไฟ ภาพตรงหน้าที่คือโต๊ะที่เหมือนแท่นบูชาอะไรสักอย่างถูกผ้าสีดำคลุมไว้

{เฮ้ยๆ มันเริ่มไม่ธรรมดาแล้วว่ะ}

{ใช่ครับ หรือว่าไอ้หนุ่มนี่มันเล่นของทำให้ถึงทำให้สาวๆตกหลุมรักกัน มีใครรู้บ้างอาจารย์คนไหนทำผมจะไปบ้าง}

{ที่รักคะ นี่มันหมายความว่ายังไง}

{เอ่อ ผมอธิบายได้นะครับที่รัก เอ้ย ถีบประตูห้องพังอย่างงี้เลยหรอ ใครก็ได้ช่วยด้วย!}

{เฮ้ย ยังอยู่ไหมพวก}

{เอ่อ มีข่าวแจ้งว่า พบพ่อบ้านใจกล้าเข้าห้อง ICU ไปอีก 1 ราย}

{ไม่น่าเลยพวก เราขอให้นายไปสู่สุคตินะ}

{+1 ขอให้นายไปที่ชอบที่ชอบนะ}

{+100 อ่า เราจะจดจำความกล้าหาญของนายไว้ตลอดไป ลาก่อนนะพวกชาติหน้าขอให้นายอย่าเกิดเป็นพ่อบ้านใจกล้าอีกเลย}

อิชเชย์เดินเข้าไปดึงผ้าสีดำออกภาพที่เห็นต่างทำเอาคนในโรงเรียนและคนที่ดูไลฟ์สดตกตะลึงซึ่งภาพที่เห็นก็คือ