อาฆาตแค้นรัก.
บทนำ
แอด👊🥺
สวัสดีคับท่านผู้อ่านทุกคน🤓
แอด👊🥺
แอดดีใจที่ทุกคนสนใจและกดเข้ามาอ่านกันนะครับ🤓
แอด👊🥺
นิยายเรื่องนี้แอดจะเน้นบรรยายมากกว่าเขียนเป็นนิยายแชทนะครับ
เรื่องที่แต่งขึ้นทั้งหมดเป็นเรื่องสมมุติเป็นความคิดและจินตนาการของแอดเองนะครับ
หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้นะโอกาสนี้
" ในเมื่อเตือนแล้วไม่ฟัง นี่ก็จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่แกจะได้หายใจบนโลกใบนี้ "
จดหมายฉบับนั้นถูกพับใส่ซองอย่างพิถีพิถันและมันจะภูกส่งถึง"เป้าหมาย"ในวันสำคัญ
เป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่มันจะได้รับ
เพราะอีกไม่นานมันจะไม่มีชีวิต!
อยู่สร้างความขัดเคืองใจและขวางหูขวางตาได้อีกแล้ว
หากไม่เป็นเพราะความดื้อดึงและนิสัยไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
มาริน คงจะเปลี่ยนใจและหันหลังกลับไปตั้งแต่เพื่อนสนิทของเธอไม่สามารถมาเดินทางเป็นเพื่อนได้
แต่ด้วยความเชื่อที่มีอยู่ในตัวทำให้เธอพาตัวเองมาถึงที่นี่ได้
อำเภอที่ห่างไกลถึงชายของประเทศติดชายแดนฝั่งเหนือ
แต่ถ้าเธอหัดยับยั้งอารมณ์และหัดวางแผนล่วงหน้า
อะไรๆก็คงไม่ขลุงขลังทุลักทุเลอย่างที่เป็นอยู่.
มาริน|น้องสาวเมธา
//คิด+กวาดสายตามองรอบๆตัวผ่านกระจกหน้าต่างรถ
มาริน|น้องสาวเมธา
เห้อ//เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่
มาริน|น้องสาวเมธา
//หยิบเอาแผ่นกระดาษที่ยับยู่ยี่ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแผนที่ขึ้นมาดู
ลายมือโยเยและลายเส้นชวนเวียนหัว แม้กระทั้งตัวเธอเองที่เป็นคนเขียนยังหงุดหงิดใจ'
มาริน|น้องสาวเมธา
เอาน่า...ไหนๆก็มาถึงนี่แล้ว//ให้กำลังใจตัวเอง
มาริน|น้องสาวเมธา
//เปิดประตูลงรถ+ก้าวเท้าลง
ด้านหน้าของมารินเป็นโรงพยาบาลประจำอำเภอหน้าตาโรงบาลเป็นตึกแถวชั้นเดียว
มาริน|น้องสาวเมธา
//ควานหาเหรียญในกระเป๋าไปยอดตู้
โทรศัพท์มือถือของเธอกลายเป็นที่ทับกระดาษไปแล้วเพราะแบตเตอรี่หมด
มาริน|น้องสาวเมธา
//โทรให้พี่ชายมารับ
บทที่1
เพียงอึดใจเดียวเธอก็เห็นชายหนุ่มขี่มอเตอร์ไซค์ตรงเข้ามา
เมธา|พี่ชายมาริน
//ขับรถเข้ามาจอดใกล้ๆ
มาริน|น้องสาวเมธา
😶//มองสภาพพี่ชายตัว
กับเสื้อที่เดาสีเดิมไม่ออก
มีเส้นด้ายโผล่แซมประจานความเก่าแก่
เมธา|พี่ชายมาริน
เป็นไงบ้าง...มาริน
เมธา|พี่ชายมาริน
มาคนเดียวหรอ
มาริน|น้องสาวเมธา
//ไม่ทันตอบ
เมธา|พี่ชายมาริน
อ๋อ..พี่กำลังช่วยเขากางเต็นท์เลยมอมแมมไปหน่อย
เมธา|พี่ชายมาริน
มา..พี่จะพาไปบ้านพักก่อน
เมธา|พี่ชายมาริน
อยู่ไม่ไกลจากนี้
เมธา|พี่ชายมาริน
มารินขับรถตามพี่มาแล้วกันนะ
มารินจับจ้อง และแววตาของเธอเองก็คงบอกพี่ชายไปหมดแล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่
เมธา|พี่ชายมาริน
//ขับมอเตอร์ไซค์ออกนำหน้า
มาริน|น้องสาวเมธา
//ขับตาม
สองพี่น้องอายุห่างกันกว่า 8 ปี
เมธานั่นย่างเข้า18 ปีแล้ว
แต่ มาริน อายุเพิ่งจะ 10 ขวบ
เย็นวันหนึ่งของเมื่อหลายปีก่อน...
พี่ชายของ มาริน นั้นก็บังอาจทำเรื่องที่ขัดใจพ่อแม่
โดยการวางจากงานทุกอย่างโดยใช้เหตุผลว่าอยากไปเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ
มาริน จำได้ว่าพี่ชายทะเลาะกับพ่อแม่ใหญ่โต
พ่อโมโหหนักจึงประกาศตัดลูกพ่อ!!
ส่วนแม่นั้นแน่นอนว่าพยายามรั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ
มาริน|น้องสาวเมธา
//ขับรถตามหลังอย่างใจลอย
มาริน|น้องสาวเมธา
//รู้สึกตัวอีกทีตอนพี่ชายจอดรถ
มาริน|น้องสาวเมธา
//จอดรถ+มองบ้านพักหลังนั้น
มาริน|น้องสาวเมธา
//ยังไม่ขยับตัว
เมธา|พี่ชายมาริน
ลงมาก่อนสิ
เมธา|พี่ชายมาริน
นี่เป็นบ้านรับรองของเพื่อนพี่ที่ปิดไว้เฉยๆ
เมธา|พี่ชายมาริน
เอาไว้มาพักผ่อน
เมธา|พี่ชายมาริน
พี่ขอมันไว้แล้ว
เมธา|พี่ชายมาริน
ที่นี่อยู่ใกล้ที่จัดงานมากกว่า
เมธา|พี่ชายมาริน
สะดวกกว่า
เมธา|พี่ชายมาริน
ตอนเช้าก็จะไม่ต้องเดินทางลำบาก
เมธา|พี่ชายมาริน
//เล่าเสร็จก็รับกระเป๋าเดินทางใบเล็กมาถือ
มาริน|น้องสาวเมธา
//เดินสำรวจรอบตัวอยู่ละเอียดมากขึ้น
เมธา|พี่ชายมาริน
//เปิดประตูบ้าน
มาริน|น้องสาวเมธา
//เดินตาม
เห็นได้ชัดว่ามีการจัดเตรียมมาก่อน
มาริน|น้องสาวเมธา
//อุ่นใจที่ไม่ได้สกปรกอย่างที่คิด
เมธา|พี่ชายมาริน
เดี๋ยวพี่เอ่กระเป๋าไปเก็บก่อนนะ
มาริน|น้องสาวเมธา
//เดินเข้าห้องน้ำ
หญิงสาวเพียงแต่เข้าไปดูความเรียบร้อยของของหน้าตาผมเผ้า
กระจกบานเล็กๆเหนืออ่างล้างหน้าฉายให้เห็นภาพหญิงสาวที่ดูเหน็ดเหนื่อยอิดโรย
มาริน|น้องสาวเมธา
//เปิดน้ำล้างมือ+แตะไปตามซอกคอ
มาริน|น้องสาวเมธา
//เดินมานั่งยังห้องรับแขก
เมธา|พี่ชายมาริน
//ส่งแก้วน้ำเย็นเฉียบมาตรงหน้าของมาริน
มาริน|น้องสาวเมธา
ขอบคุณค่ะ//รับมาจิบ
มาริน|น้องสาวเมธา
พี่//เรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเอื่อยอ่อน
มาริน|น้องสาวเมธา
พ่อกับแม่คงไม่มา//หน้าเศร้าๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
