พอใจรึยัง
อย่าไว้ใจใครง่ายๆ
เฟิ่งซาน(พอ)
เจ้าตื่นแล้วหรือ
ซางเอ๋อ(นอ)
ท่าน..เป็..นใคร
เฟิ่งซาน(พอ)
เจ้าจำข้าไม่ได้หรอ
เฟิ่งซาน(พอ)
เอามุกซาซินมาให้ข้า
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
นี่เพคะ//ยื่นให้
ซางเอ๋อ(นอ)
//ได้ความทรงจำบนโลกมนุษย์
เฟิ่งซาน(พอ)
งั้นเดี๋ยวข้าไปหาเสด็จแม่เสด็จพ่อของข้าก่อนนะ
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
//เดินเข้ามาหาซางเอ๋อ
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
แกอย่ามาหยิ่งหน่อยเลยจำไว้นะว่าแกมันก็แค่คนใช้ของเฟิ่งซานท่านั้นแหละส่วนข้าเป็นถึงคู่มั่น
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
รู้หรือไม่ว่าตั้งแต่เจ้ามาเฟิ่งซานก็ไม่สนใจข้าเลย
ซางเอ๋อ(นอ)
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว
ซางเอ๋อ(นอ)
//นั่งในเรือนตน
ซางเอ๋อ(นอ)
ก็ใช่อยู่ที่ข้าเป็นแค่คนใช้
ซางเอ๋อ(นอ)
ข้าจะไปมีสิทธิ์อะไร
ซางเอ๋อ(นอ)
//เดินออดจากเรือน
ฟางซาน(แม่พอ)
//ชนซางเอ๋อ//
ซางเอ๋อ(นอ)
ขอโทษเพคะฮองเฮา
ซางเอ๋อ(นอ)
คาราวะฮองเฮาเพคะ
ฟางซาน(แม่พอ)
เจ้ามาอีกแล้วสินะ
ฟางซาน(แม่พอ)
เจ้ารู้มั้ยเจ้าแย่งเฟิ่งซานไปจากอี้เอ๋อ
ฟางซาน(แม่พอ)
เพราะเช่นนั้นเจ้าไปตายเลยไป
ฟางซาน(แม่พอ)
อยู่ไปก็หนักสรรค์ของข้า
ซางเอ๋อ(นอ)
//เดินไปหลุมโสกา//
ซางเอ๋อ(นอ)
ถึงเพลานี้จริงๆแล้วสินะ
เฟิ่งซาน(พอ)
เดี๋ยว//ยื้อมือซางเอ๋อเอาไว้//
ฟางซาน(แม่พอ)
เจ้าทำกระไรเฟิ่งซาน
โลกมนุษย์
เฟิ่งซาน(พอ)
//ตกใจจนเผลอปล่อยมือซางเอ๋อ
ฟางซาน(แม่พอ)
จะไปยื้อนางทำไม
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
นั่นสิเพคะ
เฟิ่งซาน(พอ)
ก็ข้าเป็นนายบ่าวของนาง
เฟิ่งซาน(พอ)
นางตายข้าก็ต้องตาย
ฟางซาน(แม่พอ)
ในอักษรวิหคเจ้าละ
ฟางซาน(แม่พอ)
เจ้า..กับ..ซางเอ๋อตัดสัญญานายบ่าวกันแล้วนิ
เฟิ่งซาน(พอ)
เสด็จแม่…ข้าขอโทษ
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
แสดงว่าที่ท่านพี่ยื้อมือนางก็เพราะรักนางหรือเพคะ
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
//เสแสร้งทำเป็นร้องให้//
ฟางซาน(แม่พอ)
โอ๋ๆไม่เป็นไรนะอี้เอ๋อเดี่ยวข้าจัดการให้
อี้เอ๋อ(น.ร้าย)
ขอบคุณเพคะ//ยิ้มร้าย//
จางสี่(นางรอง)
อ้าวจิ่นมี่ตื่นแล้วรือ
จิ่นมี่คือนางเอกบนโลกมนุษย์
จิ่นมี่(นอ)
อื้มจางสี่เจ้ามียาสมุนไพรมั้ย
จางสี่(นางรอง)
มีสิเจ้าเอาไปทำอะไร
จิ่นมี่(นอ)
ข้ารู้สึกปวดหลัง
ก็คือนางเอกลงมาในโลกมนษยเลยทำให้นางเอกจำความบนสรรค์ไม่ได้
จางสี่(นางรอง)
ไปหาไฮตี้สิ
จางสี่(นางรอง)
ได้ข่าวว่าช่วยได้
จางสี่(นางรอง)
ชั่งมันเถอะๆ
อันอวี่(พร)
เจ้ามาที่นี่ทำไม
จางสี่(นางรอง)
พอดีเพื่อนของข้าปวดหลังนิดนึง
จางสี่(นางรอง)
จิ่นมี่เพคะ
จิ่นมี่(นอ)
ข้าน้อยจิ่นมี่
จางสี่(นางรอง)
เจ้าว่าเขาหล่อมั้ย
จางสี่(นางรอง)
ข้ารู้สึกว่าข้าเคยเจอหน้าเขามาก่อน
เพราะจางสี่คือเซียนบนสรรค์แล้วพระรองก็อยู่บนสรรค์เล่นกันทั้งคู่จะหมดเวรหมดกรรมเลยลงมาโลกมนุษย์
จางสี่(นางรอง)
ข้ารู้สึกว่าข้าชอบไฮตี้
จิ่นมี่(นอ)
จะเป็นภรรยาไฮตี้ได้ไงเจ้าดูถานะไฮตี้แล้วดูถานะเราสิ
จางสี่(นางรอง)
ใช่ข้ารู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ทหาร
จางสี่รบกวนไปหาไฮตี้ขอรับ
จางสี่(นางรอง)
ไม่ต้องห่วงข้าเดี่ยวข้ากับมานะ
อันอวี่(พร)
เจ้าจะไปสวนซางนันกับข้ามั้ย
จางสี่(นางรอง)
สวนซางนันคือกะไรเพคะ
เพราะว่าพระรองเห็นนางเอกครั้งแรกก็ตกหลุมรักเลย
อันอวี่(พร)
//เด็ดดาวเรือง//
จางสี่(นางรอง)
รู้ได้ไงว่าข้าชอบดอกดาวเรือง
จางสี่(นางรอง)
ข้าขอกลับก่อนนะ
จางสี่(นางรอง)
เดี๋ยวเพื่อนข้าเป็นห่วง
อันอวี่(พร)
ทหารพานางนั่งรถม้าไปบ้าน
จิ่นมี่(นอ)
เมื่อไหร่จางสี่จะกลับมานะ
จิ่นมี่(นอ)
ข้าทำอาหารจนเย็นแล้ว
จางสี่(นางรอง)
จิ่นมี่ข้ากลับมาแล้ว
จิ่นมี่(นอ)
จางสี่ๆนั่งลงๆข้าทำกับข้าวไว้ให้
กลับมาอีกครั้ง
จิ่นมี่(นอ)
ทำไมวันนี้เวียนหัวแปลกๆนะ
พระเอกคิดถึงนางเอกในจิตลึกๆนางเอกเองก็ไม่รู้ว่าคิดถึงพระเอกมาก
จิ่นมี่(นอ)
ชีวิตนี้เหมือนมีใครสักคนคิดถึงเรา
จิ่นมี่(นอ)
ถามจางสีดีกว่า
จางสี่(นางรอง)
มีกะไรหรอจิ่นมี่
จิ่นมี่(นอ)
รู้สึกว่ามีคนคิดถึงข้าอ่ะ
จิ่นมี่(นอ)
เจ้าข่วยตรวตดูหน่อยได้มั้ย
จางสี่(นางรอง)
มีคนคิดถึงเจ้าจริงๆ
จางสี่(นางรอง)
แต่ข้ามิบังอาจรู้ได้ว่าคือผู้ใด
จางสี่(นางรอง)
คนผู้นั้นเป็นคนบนสรรค์
จางสี่(นางรอง)
เจ้าคิดถูกแล้ว
จางสี่(นางรอง)
เจ้าคือคนบนสรรค์ลงมาจุติบนโลกมนุษย์
จางสี่กับจิ่นมี่เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วเป็นพี่น้องกัน
อวาอวี่(พ่อพอ)
//รู้สึกเป็นห่วงซางเอ๋อกับซางเซี่ย
อวาอวี่(พ่อพอ)
ลงไปหาพวกนางดีกว่า
จางสี่(นางรอง)
เจ้าคือผู้ใด
จิ่นมี่(นอ)
เจ้าอย่ามาใกล้พวกข้านะ
อวาอวี่(พ่อพอ)
//ร่ายมนต์ความทรงจำ
จางสี่(นางรอง)
//ได้ความทรงจำ
จิ่นมี่(นอ)
//ได้ความทรงจำ
จางสี่(นางรอง)
ข้ายินดีกลับสรรค์เพคะท่านพ่อ
อวาอวี่(พ่อพอ)
เจ้าพาเนิ่งหนานมาด้วย
เฟิ่งซาน(พอ)
//เห็นนางเอกเดินมา//
เฟิ่งซาน(พอ)
ซางเอ๋อ//วิ่งเข้าไปจับมือซางเอ๋อ
ซางเอ๋อ(นอ)
ปล่อยข้า//สบัดมือทิ้ง
ซางเซี่ย(นรอง)
เจ้าทำเยี่ยงนี่มิได้หนา
ซางเอ๋อ(นอ)
ทำไมจะไม่ได้ล่ะเพคะ
ซางเอ๋อ(นอ)
เฟิ่งซานเจ้าเป็นห่วงข้ามากเกินไป
ซางเอ๋อ(นอ)
ไม่ให้ข้ามีเวลาส่วนตัวเลย
ซางเซี่ย(นรอง)
รอข้าด้วย//วิ่งตาม+ลากมือเนิ่งหนานไปด้วย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
