"ก่อนการเกิดใหม่"

"โซเก:อยากกลับบ้านไปนอนจะแย่แล้ว

โซบ่นพึมพำกับตัวเองเพราะวันนี้เพื่อนที่ทำงานชวนไปสังสรรค์จนดึกดื่นแต่โซบ่นได้ไม่นานเขาก็ได้เดินถึงทางม้าลายที่จะพาเขาไปยังอพาร์ตเมนต์โซมองซ้ายขวาและเดินข้ามทางม้าลายโดยที่ไม่รอไฟเขียวให้คนข้ามทว่าโซที่กำลังข้ามถนนอยู่นั้นได้ยินเสียงบีบแตรของรถบรรทุกโซได้หันไปมองแล้วก็ไดเห็นว่ารถบรรทุกนั้นกำลังตรงมาหาเข้าด้วยความเร็วโซได้ครุ่นคิดกับตัวเองว่ารถบรรทุกคันนั้นมาจากไหนก่อนที่เขาจะข้ามไม่เห็นมีรถสักคันก่อนที่โซจะโดนรถบรรทุกที่พุ่งมาด้วยความเร็วชนเสียชีวิต

"ปัจจุบัน"

โซค่อยๆลืมตาขึ้น

"โซเก:ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"

"โซเก:นี้เราเกิดใหม่หรอ

โซได้มองไปรอบๆสิ่งที่โซเห็นตอนนี้คือดินใช่ดินดูเหมือนว่าโซจะถูกฝังไว้ใต้ดินแต่ไม่ลึกมากโซพอจะมองเห็นแสงที่ส่องลงมาอยู่โซพยายามขยับตัวแต่โซต้องประหลาดใจเพราะเขาสามารถขยับตัวได้ง่ายอย่างกับว่าเขาไม่ได้อยู่ใต้ดินแต่โซแค่นั้นเพราะโซรู้สึกว่าเขานั้นมีสามขายังไงอย่างงั้นโซคิดในใจว่าเขาคงเกิดใหม่เป็นมอนสเตอร์สามขาตัวใหญ่แต่โซก็ได้เลิกคิดและพยายามขึ้นไปบนพื้นดินต่อโซนั้นได้ใช้ขาอันยาวเยียดของเขายกตัวเองขึ้นข้างบนถ้าโซมีแขนที่สามารถปีนป่ายได้คงใช่ไปแล้วเพราะแขนของโซตอนนี้มันไม่สามารถใช้ในการปีนป่ายได้แน่นอนแต่ขอดีคือแขนของเขาสามารถเก็บในส่วนคอของเขาได้ด้วย

(คนเขียน:คอรึเปล่าไม่รู้หรือว่าหัวหรือว่าตัวไม่รู้เหมือนกันน่าจะคอแหละ)

"โซเก:ฟู่ว~ในที่สุดก็ขึ้นมาได้"

"โซเก:แล้วนี่เราถูกฝังไว้ในป่าหรอเนี้ย"

โซได้มองไปรอบที่มีแต่ต้นไม้สูงใหญ่เต็มไปหมดแต่ดูเหมือนว่าสำหรับมุมมองของโซแล้วต้นไม้พวกนี้ไม่ได้สูงมากแถมยังเล็กอีกด้วย

"โซเก:เดี๋ยวก่อนนะ!!

โซเหมือนนึกอะไรได้โซได้มองไปยังขาตัวเอง

"โซเก:เห้ย!!!"

โซตกตะลึงเพราะขาเขาตอนนี้เป็นขาของ tripod จากเรื่อง war of the world ที่เขาชื่นชอบโซเลยลองเอาแขนของเขาออกจากคอแล้วสิ่งที่โซคิดก็ได้เกิดขึ้นหลังจากเอาแขนออกจากคอได้ไม่นานเสียงเครื่องยนต์ก็ได้ดังขึ้นโซก็เลยลองชี้ไปยังต้นไม้ที่อยู่ด้านหน้าทว่าก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นโซเลยลองกระตุกแขนตัวเองดูเผื่อมันจะได้ซึ่งมันก็ได้ผลลำแสงได้ออกจากมือโซพุ่งไปยังต้นไม้ที่โซชี้อยู่ต้นไม้ที่โซชี้ไปและต้นไม้ข้างๆโดนลำแสงเผาราบโซกระตุกแขนตัวเองเพื่อหยุดยิงลำแสงพร้อมเก็บมือตัวเองแต่แล้วเสียงปริศนาก็ได้พูดขึ้น

"พยักหน้าและส่ายหน้าเพื่อเปิดปิดหน้าต่าง"

"โซเก:ใครนะ!!!!

ดูเหมือนว่าโซจะลืมไปว่า tripod นั้นปากไม่มีฟันและลิ้นส่งเสียงอื่นๆได้นอกจากเสียงเรียกพักพวกสิ่งที่เขาพูดตอนนี้เป็นแค่ความคิดเท่านั้น

"พยักหน้าและส่ายหน้าเพื่อเปิดปิดหน้าต่าง"

เสียงปริศนาได้พูดคำเดิมโซเลยลองพยักหน้าดูและแล้ว

"โซเก:ว้าววว

โซตื่นเต้นมากเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คือหน้าต่างเรียกกำลังเสริมแต่ดูเหมือนว่ามันต้องใช้เหรียญที่เยอะมากเหรียญของโซไม่พอการจะเรียกนั้นต้องใช้เหรียญมากถึง 100,000,000 เหรียญกันเลยที่เดียวแต่โซมีแค 1,000 เหรียญเท่านั้นเองแต่ถ้ามีโซจะไม่กดอย่างแน่นอนเพราะถ้าโซมีเหรียญมากพอแล้วกดไปเหล่า martians คงยกกำลังเป็นจำนวนมากเพื่อบุกโลกนี้แน่นอน

ตัดจบแค่นี้ก่อนตรูไม่ไหวแล้วขอพักก่อน~~

ถ้าหากใช้คำผิดก็ขออภัยด้วยนะครับเป็นนักเขียนหน้าใหม่ยังกังอยู่

แล้วถ้าอยากสนับสนุนคนบ้าอย่างผมเนี่ยก็แค่กดใจคอมเม้นหรือติดตามแค่นี้ก็สามารถให้กำลังใจผมสร้างนิยายพิลึกพิสดารต่อไปได้แล้วครับ

เสียงต้นไม้ล้มตลอดเวลาต้นเสียงนั้นคือปีศาจร่างสูงใหญ่ซึ่งปีศาจที่ว่าคือโซที่เดินเตะต้นไม้ล้มระแนระนาดตลอดทางแถมยังพ่นเลือดออกมาตลอดทางด้วยจนพื้นดินทีโซเดินผ่านกลายเป็นสีแดงฉานและนี้ก็ผ่านไป3วันตั้งแต่โซได้เกิดใหม่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจอหมู่บ้าน

"โซเก:3วันแล้วสินะน่าเบื่อชะมัด"

โซบ่นพึมพำเพราะวันๆเขาเอาแต่เดินเดินแบบนี้ตลอดทั้งวันทั้งคืนโซนั้นไม่ต้องนอนแต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ยังต้องกินแต่โซก็ไม่ได้กังวลเพราะโซนั้นมีอาหารกักตุนไว้เพียบซึ่งอาหารที่ว่าคือเหล่ามอนสเตอร์จำพวกปีศาจหมาป่าและก็อบลินย้อนไป2วันที่แล้วโซถูกมอนสเตอร์จำนวนมากโจมตีซึ่งเป็นผลดีต่อโซเพราะในป่าแทบไม่มีสัตว์เลยโซเลยใช้โอกาสนี้ใช้หนวดจับพวกนี้ใส่กรงเหล็กด้านหลังเขาซะเลย

"2วันที่แล้วตอนกลางคืน"

"โซเก:ว้าววพอเป็น tripod แล้วต้นไม้สูงใหญ่ดูเล็กไปเลย"

"โซเก:แถมยังมองทางข้างหน้าได้ง่ายด้วย"

"โซเก:ถ้าเกิดใหม่เป็นมนุษย์แล้วอยู่ในป่าแบบนี้นะ..."

"โซเก:มีหวังตายในป่าเพราะเดินวนไปมาแน่"

"โซเก:ว่าแต่ทำไม่แถวนี้สัตว์อะไรเลยเนี้ย"

"โซเก:สัตว์อะไรก็ได้หมีหมาป่าอะไรก็ได้"

"โซเก:หิวจะแย่แล้ว"

ถึงโซจะเกิดใหม่เป็น tripod แต่โซก็ต้องกินเหมือนมนุษย์หรือสัตว์อื่นๆเหมือนกันโซตอนนี้ทรมานมากจากความหิวแต่ทันใดนั้นโซก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเป็นจำนวนมากวิ่งมาทางนี้โซที่เป็น tripod นั้นสามารถรับรู้ถึงเสียงและพลังเวทมนตร์ไกลถึง200เมตรเลยที่เดียวโซได้มองไปยังต้นเสียงและแล้วสิ่งที่โซเห็นตอนนี้คือก็อบลินเป็นจำนวนราว458ตัวที่ขี่หมาป่าร่างยักษ์ที่ใหญ่กว่าหมาป่าทั่วไป2เท่าแถมยังมีดวงตาที่แดงเข้มพร้อมส่องแสงได้อีกด้วยแต่โซก็ไม่กลัวเพราะเขามีโล้บาเรียที่แข็งเกร็งมากโซได้เอาแขนเขาออกจากคอเตรียมยิงลำแสงพิฆาตใส่ทว่าโซก็ได้คิดขึ้นมาได้ว่าเขาจับพวกนี้มากินไม่ดีกว่าหรอ

"โซเก:ถึงจะไม่น่ากินเท่าไรแต่ก็ดีกว่าไม่ได้กินอะไรเลยละนะ.."

"โซเก:ตามในหนังที่เราดูมาแล้วเนี่ยคงไม่ได้กินเนื้อของพวกนี้หรอก..."

"โซเก:น่าจะดื่มเลือดเพื่อเอาสารอาหารมากกว่า"

"โซเก:เลิกคิดดีกว่ายิ่งคิดยิ่งรู้สึกสยอง"

โซได้เลิกคิดแล้วมองไปยังด้านหน้าที่ตอนนี้ฝูงหมาป่าและก็อบลินใกล้จะถึงตัวของเขาแล้วโซค่อยๆเอาส่วนตัวของตัวเองลง

"คนเขียน:สำหรับคนที่นึกภาพไม่ออกแต่เชื่อเถอะทุกคนนึกภาพออกแหละแต่กันไว้ก่อน"

"คนเขียน:โอเคต่อได้"

พร้อมหนวดจำนวนมากที่ออกมาจากคอโซ

"คนเขียน:ตรงนั้นคอรึเปล่าไม่รู้ขอเรียกคอละกันถ้าผิดบอกกันได้บ้างที่อาจจะเป็นตัวหรือหัวก็ได้ tripod มีคอรึป่าวไม่รู้อาจจะไม่มีคอก็ได้มีแต่ตัวกับหัวไรงี้เคต่อได้บ่นเยอะเดี๋ยวโดนด่า"

ได้ปิดระบบโล้บาเรียเพื่อที่จะได้จับพวกก็อบลินและหมาป่าได้และแล้วก็อบลินที่ขี่หมาป่าก็ได้มาถึงตัวเขาก็อบลินได้ใช้กระบองขนาดใหญ่ฟาดไปที่ขาของโซอย่างแรงส่วนปีศาจหมาป่าก็ได้กัดอย่างแรงไปที่ขาของโซจนฟันหักแต่ก็งั้นๆโซไม่รู้สึกถึงความเจ็บเลยสักนิดพร้อมตอบโต้ด้วยการใช้หนวดของเขาจับก็อบลินและหมาป่าที่ก็อบลินขี่ใส่กรงเหล็กด้านหลัง

"ผ่านไป1ชั่วโมง"

โซได้จับก็อบลินและปีศาจหมาป่าจนเต็มกรงด้านหลังแล้วการจะจับก็อบลินและปีศาจหมาป่ายากเหลือเกินเพราะปีศาจหมาป่าวิ่งได้เร็วมากจนหนวดของโซตามจับแถบไม่ทันแต่ตอนนี้จับจนเต็มแล้วราวๆ20-30ตัวทั้งหมาป่าและก็อบลิน

"โซเก:แค่นี้คงพอแล้วละ"

โซเก็บหนวดของตัวเองพร้อมยืนขึ้นแล้วก็ได้เอาแขนตัวเองออกจากคอพร้อมกับเสียงเครื่องยนต์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆโซชี้แขนตัวเองไปยังเป้าหมายเตรียมยิงลำแสงทันใดนั้นโซก็ได้กระตุกแขนตัวเองลำแสงได้วิ่งผ่านแขนของโซไปยังมอนสเตอร์ที่กำลังวิ่งไปมาจนมอนสเตอร์ตัวนั้นหายไปแบบไร้ร่องรอยเหลือแค่เสื้อของก็อบลินเท่านั้นแต่ระหว่างที่โซยิงลำแสงอย่างเมามันนั้นเสียงคำรามก็ได้ดังขึ้นเสียงคำรามนั้นดังเป็นอย่างมากดูเหมือนว่าเสียงของลำแสงที่โซยิงไปจะดึงดูดมอนสเตอร์ขนาดยักษ์ซะแล้ว

ตัดจบแค่นี้ตรูไม่ไว้แล้วของพักก่อน~~

ถ้าหากใช้คำผิดก็ขออภัยด้วยครับ

แล้วถ้าอยากสนับสนุนคนบ้าอย่างผมเนี้ยก็แค่กดใจคอมเม้นหรือติดตามแค่นี้ก็สามารถให้กำลังใจให้ผมสร้างตอนใหม่หรือสร้างนิยายสุดพิลึกพิสดารได้แล้วนะครับ

ซึ่งสิ่งนั้นก็คือโกเลมร่างใหญ่สูง30เมตรมีราวๆ30-40ตัว

"โซเก:โกเลม?"

"เลเวลอัพ!!"

“ปลดล็อก:BC-1,AB-1,CA-1,DB-1,martian-1”

"โซเก:!!!"

โซเปิดหน้าดูแล้วก็พบว่าตอนนี้เขาเลเวล2แล้วแถมดูเหมือนว่าปลดล็อกอะไรบางอย่างโซเลยลองเปิดไปที่หน้าเรียกกำลังสนับสนุนดูแล้วโซก็ได้พบว่าตอนนี้มีการปลดล็อกการสนับสนุนแบบใหม่ดังนี้

"BC-1"

"ยานเกราะตีนตะขาบ(ไม่มีปืนติดตั้ง,เกราะบาง)สร้างฐานสร้างได้ดังนี้ บังเกอร์ กำแพง(ไม้ หิน เหล็ก) ป้อมปืนขนาดเล็ก แค่นี้ดูเหมือนถ้าอยากให้สร้างได้มากกว่านี้ต้องอัพเกรดแต่ต้องปลดล็อกซะก่อน"

ราคา200เหรียญ

"AB-1"

"ยานเกราะ2ขา(พลังทำลายปานกลาง,เกราะบาง)สำหรับจู่โจมจากระจะไกลหรือก็คือปืนใหญ่นั้นเองสามารถยิงได้ไกลถึง600เมตรดูเหมือนว่าถ้าอยากให้ยิงได้ไกลกว่านี้ต้องอัพเกรดเหมือนกัน

ราคา500เหรียญ

"CA-1"

ยานเกราะ6ขา(ไม่มีปืนติดตั้ง,เกราะบาง)มีไว้สำหรับเก็บทรัพยากรเท่านั้นสามารอัพเกรดได้จะทำให้เก็บสิ่งต่างๆได้เยอะขึ้น

ราคา200เหรียญ

"DB-1"

อากาศยาน(พลังทำลายสูง,ไม่มีปืนติดตั้ง,เกราบาง)เป็นโดรนใช้ได้ครั้งเดียวโดรนนี้จะพุ่งไปยังเป้าหมายเพื่อทำลายหรือก็คือโดรนบันไซนั้นเอง"

ราคา100เหรียญ

"martian-1"

เอเลี่ยน(พลังทำลายต่ำมาก,ไม่มีปืนติดตัว,ไม่มีเกราะ,ไม่มีโล้บาเรีย,ไม่มีอะไรเลย)เหมาะสำหรับการสำรวจ

ราคา10เหรียญ

แต่ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ได้ดังขึ้นโซอ่านเพลินจนลืมไปว่ามีโกเลมอยู่โกเลมนั้นเดินมาจนใกล้จะถึงโซแล้วพอโซเห็นแบบนั้นเลยดูเหรียญตัวเองเพราะถ้าสู้แค่ตัวคนเดียวจะต้องใช่เวลานานมากแน่ซึ่งเหรียญของโซตอนนี้มี5,070เหรียญดูเหมือนว่าจะได้เหรียญเพิ่มจากพวกปีศาจหมาป่าและก็อบลิน

"โซเก:แบบนี้ก็แจ่มเลยดิ!"

โซคิดว่าถ้าเขาสามารถกำจัดโกเลมได้ละก็คงได้เหรีญเยอะน่าดูพอคิดได้แบบนั้นโซเลยกดซื้อโดรน20ลำราคารวม2,000เหรียญแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่โซก็นึกขึ้นมาได้ว่า martian นั้นมาจากอวกาศเพราะฉะนั้นถ้าเขาเรียกกำลังสนับสนุนก็ต้องมาจากอวกาศเช่นกันพอคิดได้แบบนั้นโซเลยมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและแล้วโซก็ได้เห็นแสงประหลาดที่ไม่ใช่ดาวบนท้องฟ้าแน่นอนค่อยๆใหญ่ขึ้นเรื่อยๆไม่นานยานนั้นก็ได้มาถึงทำให้โซเห็นรูปร่างของยานซึ่งเป็นตัว V

"คนเขียน:ประมาณนี้"

ยานนั้นได้จอดอยู่เหนือหัวของโซไม่นานยานก็ปล่อยโดรนออกมา20ตัวตามที่โซต้องการแล้วยานนั้นก็จากไปส่วนโดรนก็จอดอยู่ตรงหน้าของโซไม่ทำอะไรดูเหมือนว่าโซจะต้องสั่งพวกมันแต่จะสั่งยังไงละหน้าขอมูลของโดรนก็ไม่บอกว่าใช้ยังไงโซถึงกับเหงื่อออกถึงโซจะไม่สามารถผลิตเหงื่อได้เพราะโซเป็น tripod ก็ตามขณะที่โซกำลังคิดโกเลมเองก็จะมาถึงแล้วโซคิดอะไรไม่ออกเลยเอามือของเขาชี้ไปยังโกเลมที่อยู่ด้านหน้าแล้วยิงลำแสงออกไปก่อนลำแสงพุ่งไปยังโกเลมอย่างจังแต่ก็ทำให้มันหายไปแบบไร้ร่องรอยแบบก็อบลินและหมาป่าไม่ได้ทำได้แค่ให้มันบาดเจ็บเท่านั้นแต่ถ้ายิงไปนานๆก็สามารถตุยเย้ได้เหมือนกัน

"ผ่านไป25นาที"

"โซเก:ตายยากจริงๆพวกนี้.."

ผ่านไป25นาทีโซก็ยังคิดวิธีสั่งโดรนไม่ได้ส่วนโกเลมก็ตายไปแล้ว18ตัวแต่ช่วงหลังๆโกเลมจะตายยากขึ้นเพราะโกเลมส่วนนี้ทำมาจากเหล็กที่หนามากแถมฟื้นฟูตัวเองได้ด้วยถ้าไม่ทำให้โกเลมตายในที่เดียวโกเลมก็จะฟื้นฟูไปมาไปมาแบบนี้

"โซเก:เดี๋ยวก่อนนะ....ใช่แล้ว..."

ดูหมือนว่าโซจะคิดวิธีสั่งโดรนได้แล้วโซเลยลลองสั่งให้โดรนทั้งหมดไปที่ด้านขวาของเขาไม่นานโดรนก็ได้ขยับไปยังด้านขวาโซเขาตามที่โซสั่งดูเหมือนว่าจะไม่ได้ยากตอนแรกโซคิดว่ายากแต่ไม่ใช่มันแค่ใช้ความคิดของเขาเท่านั้นพอโซสามารถสั่งโดรนได้แล้วเลยสั่งให้มันแต่ละลำทำลายเป้าหมายทั้ง20ตัวที่เหลืออยู่พอโดรนได้รับคำสั่งโดรนก็พุ่งไปยังเป้าหมายที่แตกต่างกัน

"ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!!"

เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วทั้งป่าและหลังจากเสียงระเบิดหายไปสักพักควันก็เริ่มจางหายตามทำให้โซเริ่มมองเห็นว่าโกเลมนั้นได้ตายหมดแล้วดูเหมือนว่าพลังทำลายของโดรนจะสูงมากนี้แค่ระดับ1ยังขนาดนี้ถ้าระดับ2จะขนาดไหนโซไม่อยากจะคิดถึงจะคิดไปแล้วก็เถอะแต่ตอนที่โซกำลังคิดอย่างเมามันนั้นเสียงหน้าต่างก็ได้ดังขึ้น

"เลเวลอัพ!!"

"ปลดล็อค:BC-2,EVC,tripod-3,SP-1,TCA"

พอโซเห็นแบบนั้นโซก็รีบเปิดหน้าต่างมาอ่านขอมูลแต่ละอย่างโดยเร็ว

"BC-2"

"อัพเกรดจากBC-1ยานเกราะตีนตะขาบสร้างฐาน(พลังทำลายต่ำ,มีปืนขนาดเล็กติดตั้ง1กระบอก,เกราบาง)สามารถสร้างได้มากกว่าตัวแรกดังนี้ สามารถซ้อมสิ่งต่างๆได้จากที่แรกที่สร้างได้อย่างเดียว ป้อมปืนขนาดกลาง สร้างโกดังเก็บของ(เก็บของ,เก็บยานเกราะต่างๆ) สร้างลานจอดอากาศยานได้หรือก็คือสนามบินนั้นเอง ประมาณนี้"

ราคา400เหรียญ

"EVC"

"ยานเกราะมีทั้งแบบตีนตะขาบและแบบ10ขา(ไม่มีปืนติดตั้ง,เกราะหนามาก,มีที่ปล่อยแก๊สพิษ)มีไว้สำหรับทำลายสิ่งกีดขวางสามารถทำลายกำแพงเหล็กภูเขาหรือจะขุดลงใต้ดินก็ยังได้อันนี้จะเหมาะสำหรับการทำลายสิ่งกีดขวางเห็นอะไรเกะกะลูกตาก็ใช้ยานนี้"

ราคา1,000เหรียญ

"tripod-3"

"ยานรบ3ขา(ไม่มีปืนติดตั้ง,มีหนวดที่สามารถจับสิ่งต่างๆได้,เกราะหนามาก,มีโล่บาเรีย)ดูเหมือนว่าเวอร์ชั่นนี้มีแค่หนวดไม่มีปืน"

ราคา1,500เหรียญ

"SP-1"

โดรนspy(มีลำแสงที่ปล่อยได้จากดวงตาทั้ง2,เกราะบาง,มีความเร็วที่สูงยากต่อการถูกทำลาย)ไว้สำหรับสอดแนมหรือสำรวจ

ราคา50เหรียญ

"TCA"

"ยานเกราะ2ขาลำเลียงพล(ไม่มีปืนติดตั้ง,เกราะบาง)มีไว้สำหรับลำเลียง martian"

ราคา1,000เหรียญ

โซได้มองไปยังเหรียญของตัวเองที่ตอนนี้มี32,070เหรียญดูเหมือนว่าโกเลมที่เขาทำลายไปจะมีค่าตัวที่สูงละนะและโซก็คิดว่าถ้าเข้าเจอทำเลดีๆก็จะสร้างฐานทัพเป็นของตัวเองซึ่งเป้าหมายของโซไม่ใช่การยึดโลกแต่อย่างใดแต่คือการช่วยเหลือคนอย่างเช่นถ้าโซใช้โดรนสำรวจแล้วเจอคนที่กำลังถูกปล้นไรงี้

"ปัจุบัน"

"โซเก:อะไรเนี่ย..."

โซนั้นได้เดินมาเจอหมู่บ้านหนึ่งแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นหมู่บ้านร้างละนะหมู่บ้านนี้ถูกโจมตีเมื่อ4-5วันก่อนหรือก่อนที่โซจะเกิดใหม่ซะอีก

“ตัดจบแค่นี้ก่อนตรูไม่ไหวแล้วขอพักก่อน~~”

ถ้าใช้คำผิดต้องขออภัยด้วยนะครับคนเขียนมือใหม่ยังกังอยู่

ส่วนยานต่างๆเกิดจากการมโนของผมเองหรือบางอันก็มาจากอาวุธของ martian จริงๆ เช่นโดรนสำรวจหรือโดรนบันไซและอื่นๆ

แล้วถ้าอยากสนับสนุนคนบ้าอย่างผมก็แค่กดใจคอมเม้นหรือติดตามแค่นี้ก็สนับสนุนให้ผมสร้างผลงานสุดพิลึกพิสดารได้แล้ว