“ ฮือออออ ฮืออออออ แม่ แม่จ๋า แม่…..ฮือออออ พ่อ พ่อจ๋า อย่าทิ้งน้ำรินไป ฮือออออ “  เสียงร้องไห้ของน้ำรินเด็กน้อยวัย15ปีเธอร้องไห้โฮออกมาแทบขาดใจเมื่อเห็นศพของพ่อแม่ที่เกิดอุบัติเหตุนอนเรียงกันอยู่ ชาวบ้านที่เห็นแบบนั้นต่างก็รู้สึกสงสารเด็กสาวเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไงเพราะทุกคนเข้าใจดีว่าการสูญเสียคนที่ตัวเองรักเป็นยังไง 

หลายวันต่อมา 

หลังจากที่งานศพเสร็จน้ำรินตอนนี้เธอก็ต้องอยู่บ้านหลังนี้เพียงลำพัง แต่ระหว่างที่น้ำรินกำลังเก็บของ ของพ่อกับแม่อยู่นั้นเธอก็เหมือนจะได้ยินเหมือนรถวิ่งเข้ามาที่หน้าบ้านเลยทำให้เธอแปลกใจมาก เพราะเธอไม่เคยมีญาติที่ไหนนอกจากพ่อกับแม่เท่านั้น 

บรื้น….บรื้น…บรื้น …เอี๊ยด

“ เอ๊ะ รถใคร”  น้ำรินเดินออกมาดูด้วยความแปลกใจเป็นรถหรูของใครวิ่งเข้ามาจอด ระหว่างที่เธอกรุ่นคิดอยู่นั้น อยู่ๆก็มีหญิงวัยกลางคนกับชายวัยกลางคนเดินเข้ามา น้ำรินก็ยืนมองอยู่แบบนั้นใจหนึ่งก็รู้สึกกลัวใจหนึ่งก็รู้สึกแปลกใจ เธอรังเลว่าจะเดินเข้าไปทักดี หรือว่าจะโทรแจ้งตำรวจดี ระหว่างที่เธอคิดอะไรอยู่นั้น สองผัวเมียที่เดินเข้ามาก็เรียกน้ำริน 

“ น้ำริน น้ำรินใช่มั้ยลูกนี้ป้าเองนะ ป้าบัวหนูจำป้าได้ไหมลูก “ หญิงวัยกลางคนเธอแนะนำตัวว่าเธอชื่อบัว น้ำรินที่ยืนอึ้งอยู่เมื่อได้ยินว่าเป็นป้าบัวเธอเคยได้ยินแม่กับพ่อพูดถึงชื่อนี้อยู่เป็นประจำเมื่อเธอได้ยินแบบนั้นเธอก็จำได้ทันทีว่าคนที่เดินเข้ามาหาเธอนี้เป็นใคร 

“ ป้าบัว ลุงเอก “ เด็กน้อยเมื่อนึกออกว่าคนที่เรียกเธอเป็นใครน้ำรินที่รู้สึกโดดเดี๋ยวเธอก็วิ่งโผล่เข้ากอดคนที่เรียกตัวเองว่าป้าทันที 

“ ฮือออออออ ป้าบัว ฮืออออออ แม่กับพ่อตายแล้ว ฮือออออออ “  น้ำรินกอดเพื่อนรักของแม่กับพ่อไว้แน่น พร้อมกับบอกพวกท่านว่าพ่อกับแม่ของเธอจากไปแล้ว เมื่อบัวกับเอกได้ยินแบบนั้นก็ตกใจเป็นอย่างมากด้วยความที่ทั้งคู่มีธุรกิจที่ต่างประเทศ เลยไม่คอยมีเวลามาหาเพื่อนรักแต่พอทั้งสองกลับมากระว่าจะมาหาเพื่อนรักและก็จะมาขอบคุณที่ทั้งคู่ช่วยให้ธุรกิจของตนผ่านวิกิตไปได้ 

“ อย่าร้องไห้เลยนะลูก ถ้าหนูไม่มีใครหนูไปอยู่กับลุงกับป้านะคะ “ บัวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เมื่อรู้ว่าเพื่อน รักของตนตายบัวก็เลยยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณเพื่อน แต่เมื่อลูกสาวของเพื่อนยังมีชีวิตอยู่บัวกับ เอกก้เลยต้องตอบแทนลูกสาวของเพื่อนแทน 

กรุงเทพมหานคร 

บรื้น….บรื้น….บรื้น….เอี๊ยด 

เมื่อตกลงกันได้แล้วว่าน้ำรินจะอยู่หรือไปก็ได้บทสรุปว่าน้ำรินมาด้วย จากนั้นไม่นานรถหรูของบ้าน จักรพรรดิ์ ก็เข้ามาจอดที่ลานจอดรถของบ้าน อย่าเรียกว่าบ้านเลยให้เรียกว่าคฤหาสน์หน้าจะดีกว่าเพราะว่าหลังใหญ่มาก เมื่อรถวิ่งเข้ามาจอดน้ำรินที่ลงมาจากรถเธอก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความตื่นตาตื่นใจกับคฤหาสน์หลังใหญ่เหมือนกับที่เธอดูในละครหลังข่าวเธอไม่คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสมาอยู่ที่บ้านแบบนี้ 

“ ป๊ะ เข้าบ้านกันลูก “ เอก บอกให้น้ำรินเข้าบ้านด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นน้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็เดินตามเข้าไปในบ้านก่อนจะเห็นว่าคนในบ้านที่รอรับอยู่อย่างกับในละคร ภาพตรงหน้าของแม่บ้านที่เข้ามาต้อนรับทั้งสามทำให้เด็กสาววัยเพียง15ปีดูตกใจเป็นอย่างมาก ด้วยความที่เธออยู่แต่ที่บ้านนอกเธอเลยไม่รู้ว่า ละครที่เธอดูหลงข่าวจะมีอยู่จริงๆจนกระทั้งวันนี้ 

“ สวัสดีคะคุณผู้หญิง คุณผู้ชาย “  หัวหน้าแม่บ้านเดินเข้าทำความเคารพบัวคนที่เธอเรียกว่านายหญิง บัวกับเอกก็รับไหว้ก่อนจะหันมามองเด็กสาวหน้าตาน่ารักอย่างกับตุ๊กตาแต่ว่านัยตากับดูเศร้า 

“ ป้าแจ๊ม ฉันฝากให้ดูแลหนูน้ำรินช่วยฉันด้วยนะ ให้คิดซะว่าหนูน้ำรินเป็นลูกสาวฉันอีกคน “  บัวบอกแจ๊มหัวหน้าแม่บ้านว่าให้เธอกับทุกคนในบ้านช่วยกันดูแลน้ำรินให้เหมือนกับเธอเป็นลูกสาวอีกคน คำพูดนี้หมายถึงคุณหญิงกับคุณผู้ชายมีลูกของตัวเองแล้ว 

“ ได้เลยคะคุณผู้หญิง คุณผู้ชายหนูน้ำรินน่ารักอย่างที่คุณบัวบอกจริงๆด้วยนะคะ “ แม่บ้านอีกคนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เมื่อได้เจอเด็กสาวน่ารักที่เจ้านายของตัวเองโทรมาบอกก่อนที่จะมา น้ำริ่นยกมือไหว้ทุกคนอย่างสุภาพและก็มีมารยาท 

“ สวัสดีคะ ทุกคน” น้ำริ่นไม่รู้ว่าใครชื่อะไรบ้างเธอก็เลยยกมือไหว้แล้วก็บอกว่าไหว้ทุกคน จากนั้นบัวกับเอกก็พาเธอขึ้นมาดูห้องพักของตัวเอง ก่อนจะบอกน้ำรินว่า 

“ นี้ห้องของหนู ส่วนนี้ห้องของพี่นน ลูกชายของป้าแล้วก็เป็นพี่ชายของหนู “ บัวบอกน้ำริน ด้วยน้ำเสียงออนดยนว่าห้องของเธออยู่ข้างห้องของ คนที่ชื่อนนเธอไม่เคยเห็นหน้า แต่ว่าในความคิดของเธอตอนนี้เธอคิดว่าพี่นนอะไรนั้นคงจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พี่เค้าคงไม่ว่าหรอกว่าเธอเป็นกาฝาก 

เวลาต่อมา 

บรื้น….บรื้น….บรื้น 

เสียงรถหรูของนนท์วิ่งเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของคฤหาสน์หรู พร้อมกับมีผู้หญิงนั่งมาด้วยนนท์มองรถของพ่อแม่ที่บอกว่าจะไปต่างจังหวัดด้วยสายตาที่แปลกใจเป็นอย่างมากเพราะท่านบอกว่าท่านจะไป บ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัดหลายวัน แต่นี้ยังไม่ข้ามวันเลยท่านก็กลับมาแล้ว 

“ นนท์คะไหนบอกว่า คุณลุงกับคุณป้าไปบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัดไงละคะ “ เจนนี่ คู่ขาของนนท์ลูกชายมหาเศษฐีอันดับหนึ่งของเอเซีย และก็ยังเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของ เอกกับบัวอีกด้วย นนท์ที่มองรถของพ่อกับแม่อยู่นั้นเขาก็สงสัยเหมือนกันไม่ใช่แค่เจนนี่ที่สงสัยเขาก็สงสัยเหมือนกัน 

“ นั้นนะสิไหนคุณพ่อคุณแม่บอกว่าจะไปหาเพื่อน ทำไมกลับมาเร็ว “  ด้วยความที่เขาจะพาแฟนสาวมานอนที่บ้าน เพราะนึกว่าพ่อกับแม่ของตนไม่อยู่ แต่พอเห็นรถของพวกท่านที่จอดอยู่ที่โรงรถนนท์ก็เลยทำหน้าแปลกใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรในเมื่อท่านอยู่ที่บ้านเขาก็จะพาแฟนสาวไปนอนที่คอนโดที่เขาซื้อไว้ก็ได้ แต่ที่พามาที่นี้เพราะสะดวกสบายกว่าเยอะเพราะมีคนหุงหาอาหารให้กิน เขาก็เลยไม่ชอบไปอยู่ที่คอนโด นอกจากวันนั้นจะเมาและก็ปาตี้กับเพื่อนเท่านั้น 

“ อ้าวตานนท์ กลับมาแล้วเหรอลูก “ บัวที่ได้ยินเสียงรถของลูกชายเธอก็เลยเดินออกมาหาลูกชายด้วยความดีใจและตื่นเต้น เพราะเธออยากแนะนำน้องลูกสาวของเพื่อนรักที่เธอตั้งใจว่าจะพาไปรู้จักกันนานแล้ว แต่ว่าพ่อลูกชายตัวดีของเธอก็ไม่เคยว่างเลย 

“ สวัสดีครับคุณแม่ / สวัสดีคะคุณแม่ ไหนคุณแม่บอกว่าจะไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัดละครับแล้วทำไมกลับมาเร็ว ปกติผมเห็นไปทีก็4-5วัน “ นนท์กับแฟนสาวกล่าวสวัสดีคุณแม่ จากนั้นชายหนุ่มก็ถามเรื่องทริปไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัด บัวเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้ามากอดคอลูกชายให้เดินตามแต่ก็ไม่ลืมเรียกเจนนี่แฟนสาวของลูกชายให้เข้ามาในบ้านด้วย 

“ เข้าบ้านกันก่อน แม่มีคนที่อยากแนะนำให้หนูเจนกับตานนท์รู้จัก” คุณหญิงบัวบอกลูกชายกับแฟนของลูกชายด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น นนท์กับเจนนี่มองหน้ากันด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเดินตามเข้าไปอย่างไม่ขัดแล้วก็ไม่ได้คิดอะไร 

“ คุณพ่อสวัสดีครับ / สวัสดีคะ” สองหนุ่มสาวที่เดินเข้ามาเมื่อเห็น ประมุขของบ้านก็รีบกล่าวสวัสดี ก่อนจะมานั่งลงพร้อมกับมองหน้าพ่อกับแม่ไปมาด้วยความสงสัย ที่บอกว่าจะแนะนำคนให้ตนรู้จักแต่ก็ไม่เห็นมีใคร บัวกับเอก

สองสามีภรรยาเมื่อเห็นท่าทางของลูกชายสงสัยแบบนั้นทั้งคู่ก็หันมามองกันก่อนจะยิ้ม 

“ ป้าแจ๊ม ช่วยเรียกหนูน้ำรินให้บัวทีจ๊ะ “ บัวบอกให้หัวหน้าแม่บ้านเรียก น้ำรินลูกสาวบุญธรรมที่เธอกับสามีเพิ่งรับมาจากต่างจังหวัด แจ๊มเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็เดินเข้าไปเรียกน้ำรินที่ทำอาหารอยู่ในครัวกับพี่ๆแม่บ้าน 

“ คุณน้ำรินคะ คุณผู้หญิงให้มาเรียกคะ”  หัวหน้าแม่บ้านเดินเข้ามาในครัวก็ยิ้มหวานก่อนจะบอกให้คุณหนู คนเล็กของบ้านให้ไปหาเจ้านายของตน น้ำรินเมื่อได้ยินป้าหัวหน้าแม่บ้านเรียกตนแบบนั้นเธอก็รู้สึกเกร็งไม่ชิน ก่อนจะก้มหัวอย่างให้ความเคารพ แล้วเดินออกไปป้าแจ๊มกับแม่บ้านที่อยู่ในนั้นต่างก็มองกันด้วยสายตาที่รู้สึกสงสารกับเอ็นดู เพราะเด็กน้อยเพิ่งจะอายุ15ปี แล้วยังต้องมาเป็นกำพร้า 

“ ป้าฉันละสงสารคุณน้ำรินจังเลยจ๊ะป้า “ เสียงทิพย์ แม่บ้านที่ทำงานอยู่ที่บ้านนี้มานานแต่เธอก็อายุน้อยที่สุดในบ้าน เธอพูดออกมาด้วยความรู้สึกที่เธอมีต่อน้ำริน ป้าแจ๊มเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเห็นด้วย ก่อนจะเข้ามาช่วยสาวๆทำงาน 

ห้องโถง 

“ สวัสดีคะคุณลุง คุณป้ามีอะไรให้น้ำรินรับใช้รึเปล่าคะ “ น้ำรินเดินเก้มโครงเข้ามาหา คุณลุงกับคุณป้าของตัวเองด้วยท่าทางที่ดูออ่นน้อมถ่อมตน เอกกับบัวเมื่อได้ยินเสียงหวานและก็เบาของเด้กสาวแบบนั้นทั้งสองก็มองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มแล้วดึงแขนของเด็กสาวเข้ามายืนใกล้ๆ อย่างรู่สึกรักและเอ็นดู เด็กสาวน้ำรินที่เอาแต่ก้มหน้าด้วยความไม่ชินเธอก้เลยไม่รู้ว่ามีอีกสองคนมองเธออย่างให้ความสนใจอยู่ว่าเธอเป็นใคร 

“ นี้หนูน้ำรินลูกสาวของเพื่อนรักแม่ที่แม่เคยเล่าให้ลูกฟังยังไง ละตานนท์ “ บัวแนะนำให้ลูกชายรู้จักกับน้ำริน น้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่ชื่ว่านนท์เพราะเธอได้ยินชื่อนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมามองเธอก็ต้องตกตะลึงเพราะความหล่อของนนท์นั้นเอง 

“ หนูน้ำริน นี้พี่นนท์พี่ชายของหนูไหว้พี่เขาสิลูก / ต่อไปนี้หนูน้ำรินจะมาอยู่ที่บ้านกับเราแม่อยากให้ตานนท์ทำดีกับน้องนะลูก “ น้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ยกมือไหว้นนท์และก็แฟนของนนท์ เจนนี่เมื่อเห็นน้ำรินเธอก็รู้สึกไม่ชอบหน้าของเด็กสาวขึ้นมาทันทีเพราะน้ำรินเธอน่ารักอย่างกับตุ๊กตา ถึงแม้ว่าจะเพิ่งอายุ15แล้วก็แต่งตัวมอมแมม อย่างกับเด็กข้างถนนก็ตาม แต่นั้นก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเด็กสาวได้เลย  หลังจากที่แนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วบัวกับเอกก็ได้อธิบายเรื่องราวของน้ำรินให้ กับนนท์และเจนนี่ฟังเพื่ให้ทั้งคู่เข้าใจ ว่าทำไมน้ำรินถึงได้มาอยู่ที่นี้เจนนี่ก็ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจเพื่อกลบเกลือนสายตาที่อิจฉาของตัวเอง ส่วนนนท์รายนั้นดูท่าแล้วเขาไม่ค่อยสนใจอะไรทั้งนั้นเพราะยังไงเขาก็ไม่ค่อยเข้าบ้านอยู่แล้ว 

“ คุณน้ำรินคะ “ เสียงของทิพย์แม่บ้านที่อายุน้อยที่สุดเดินเข้ามาเรียกน้ำรินที่กำลังทำงานอยู่หลังบ้านอย่างขมักขเม้น น้ำรินเมื่อได้ยินเสียงของทิพย์เข้ามาเรียกเะอก็หันมามองก่อนจะส่งยิ้มหวานให้แล้วก็บอกหญิงสาวออกไปว่า 

“ พี่ทิพย์คะ พี่ทิพย์อย่าเรียกน้ำรินว่าคุณเลยนะคะ รินไม่ได้เป็นเจ้านายของพี่แล้วอีกอย่างน้ำรินก็ไม่ได้สูงส่งอะไรขนาดนั้น พี่ทิพย์กับทุกคนอย่าเรียกน้ำรินว่าคุณเลยนะคะ น้ำรินขอร้อง “  น้ำรินหันมาบอกทิพย์พร้อมกับยิ้มหวานแต่ในตากับเศร้าเป็นอย่างมาก ทิพย์เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็กำลังจะอ้าปากพูดแต่ก็ต้องหุบลงอย่างไวเมื่อเสียงที่แทรกเข้ามาทางด้านหลังพูดขึ้นมา 

“ รู้ตัวเองก็ดีแล้ว เป็นแค่คนมาอาศัยอย่าฝันสูงขึ้นมาตีเสมอฉัน “  ป๊าด….. ตอนแรกคิดว่านนท์จะไม่สนใจซะอีกแต่จริงๆแล้วเขาสนใจมากเลยละ ไม่อย่างนั้น เขาไม่เข้ามาประกาศตัวเป็นศัตรูของเด็กสาวหรอก น้ำรินเมื่อได้ยินเสียงของนนท์คนที่ป้าของเธอให้เรียกว่าพี่ชาย น้ำรินไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหล่อขนาดนี้แต่จิตรใจกลับไม่ดีเอาซะเลย เมื่อน้ำรินได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่ได้พูดหรือว่าเถียงอะไร เธอได้แต่ก้มหน้างุดแล้วก็พยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจ 

“ คะ คุณนนท์ “ น้ำริน ก้มหน้างุดก่อนจะพูดออกมาอย่างว่าง่ายว่าเธอเข้าใจแล้ว แล้วเธอก็ไม่คิดตีตนเสมอท่านอยู่แล้ว เมื่อนนท์ได้ยินแบบนั้นเขาก็เดินเข้าบ้านไปปล่อยให้ทิพย์กับน้ำรินมองตามแผนหลังของหนุ่มหล่อไป

หลายวันต่อมา 

หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้น้ำรินก็เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ได้นานเป็นเวลา1เดือนแล้ว เธอได้อาศัยอยู่ในฐานะหน้าจะเป็นคนใช้มากกว่าเพราะหลังจากที่คุณหญิงบัวกับคุณท่านเอก กลับไปทำงานที่จีนน้ำรินเธอก็ไม่ได้อยู่อย่างสุขสบายอีกเลย 

“ คุณน้ำรินคะ คุณน้ำรินขึ้นไปแต่งตัวไปเรียนเถอะคะเดี๋ยวป้ากับนังทิพย์ช่วยกันทำเองคะ คุณน้ำรินไปเถอะคะ “ แจ๊ม หัวหน้าแม่บ้านที่เห็นหญิงสาวตื่นมาทำงานบ้านตั้งแต่ตี5 จนถึงตอนนี้ก็6.30ครึ่งแล้ว ป้าแจ๊มกลัวว่าน้ำรินจะไปแต่งตัวไปโรงเรียนไม่ทัน น้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็หันมองนาฬิกาที่พนัง เมื่อเธอเห็นว่าตอนนี้6โมงครึ่งแล้วแล้วเธอก็รีบถอดผ้ากันเปื้อนออกทันที เพื่อที่เธอจะได้ไปอาบน้ำแต่งตัว เรื่องที่น้ำรินบอกให้ทุกคนในบ้านเรียกเธอว่าน้ำรินเฉยๆนั้นเห็นทีว่าจะไม่ได้เพราะเอกกับบัวผู้เป็นเจ้านายสั่งห้ามเอาไว้ให้เรียกเธอว่าคุณ แล้วก็ให้ทุกคนปฏิบัติกับเธอเหมือนอย่างที่ปฏิบัติกับลูกชายของเธอ ซึ่งทุกคนในบ้านต่างก็เห็นด้วยและก็ไม่คัดค้าน มีเพียงแค่นนท์เท่านั้นที่ไม่เห็นด้วยแถมยังทำไม่ดีต่างๆนาๆกับเธอ

“ ป้าคะถ้าอย่างนั้นน้ำรินฝากด้วยนะคะ ขอบคุณคะ “  น้ำรินถอดผ้ากันเปื้อนออก ก่อนจะไหว้ขอบคุณทุกคนที่อยู่ในครัวแล้วก็รีบเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปเรียน 

 เวลาต่อมา 

“ อ้าวแล้วนั้นจะรีบไปไหน ไม่ทานข้าเช้าก่อนเหรอ”  นนท์ที่กำลังนั่งทานอาหารเช้าฝีมือของริน อยู่นับตั้งแต่น้ำรินมาอยู่ที่นี้นนท์ก็กลับบ้านมาทุกวันเพื่อที่จะได้กลับมาแกล้งน้ำริน น้ำรินที่กำลังทำท่าเหมือนจะรีบร้อนเพราะวันนี้มีสอบเธอก็หันมาบอกนนท์ทันที 

“ ไม่คะคุณนนท์ วันนี้น้ำรินมีสอบ เอาไว้วันหน้านะคะวันนี้น้ำรินรีบจริงๆคะ / สวัสดีคะคุณนนท์ ป้าแจ๊ม พี่ๆ หนูไปก่อนนะคะเดี๋ยวไม่ทันรถเมย์ “  น้ำรินบอกนนท์เจ้าของบ้านและก็ดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็นเจ้าชีวิตเธออีกด้วย เมื่อน้ำรินสวัสดีทุกคนเสร็จแล้วเธอไม่รอให้นนท์อ้าปากพูดอะไรได้อีกเธอก็รีบวิ่งออกไปทันทีเพราะกลัวว่าจะไม่ทันรถเมย์ ถึงแม้ว่าบานหลังนี้จะรวยมากแต่ รถก็มีหลายคัน คนขับรถก็มีแต่ว่านนท์ไม่ให้คนขับรถที่บ้านไปส่งน้ำริน โดยเขาให้เหตุผลว่าน้ำรินเป็นแค่คนมาขออาศัยไม่ใช่เจ้านาย เขาสั่งห้ามทุกคน ห้ามไม่ให้รับใช้น้ำริน หรือว่าให้ความช่วยเหลือเธอ ไม่อย่างนั้นเขาจะหักเงินเดือนทุกคน ด้วยความที่เขาเป็นผู้บริหาร ถึงแม้ว่านนท์อายุยังน้อยและก็ดูเหมือนเสเพลหน่อยๆแต่ด้วยความที่เขาฉลาดมากเรื่อง ตัวเลขและก็เรื่องบริหารเลยทำให้พ่อกับแม่ไว้ใจให้ลูกชายบริหารงานที่ไทย ตั้งแต่อายุยังน้อย  เมื่อน้ำรินรีบวิ่งออกไปแล้วป้าแจ๊มป้าแม่บ้านที่อยู่มานานตั้งแต่นนท์ยังไม่เกิดด้วยซ้ำ เธอก็เข้ามาพูดกับผู้เป็นเจ้านายด้วยเสียงออ่ยๆว่า 

“ คุณนนท์คะ ช่วยทำดีกับคุณรินหน่อยไม่ได้เหรอคะ ป้าว่าคุณน้ำรินหน้าสงสารมากเลยนะคะ คุณน้ำรินตื่นมาตั้งแต่ตี4ทุกวันมาทำอาหารให้คุณนนท์ และก็ซักผ้า รีดผ้า อีกด้วยนะคะป้าว่า…..”  ป้าแจ๊ม พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวเพราะเธอยังเด็กและก็เพิ่งจะเสียพ่อแม่อันเป็นที่รักไปด้วย เลยทำให้คนแก่อย่างเธอทนเห็นความใจดำของผู้เป็นเจ้านายไม่ได้ นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็หันมองหน้าป้าแจ๊มก่อนจะพูดบางอย่างออกมา 

“ ป้าครับ ผมหรือยัยเด็กนั้นเป็นเจ้านายของป้า ผมเป้นคนจ่ายเงินเดือนของป้า ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะครับ เอาเป็นว่าเรื่องวันนี้ที่ป้าพูดผมจะคิดว่าป้าไม่ได้พูดก็แล้วกันนะครับ / ผมอิ่มแล้ว เก็บไปได้เลย “ นนท์เอาผ้าเช็ดปากของตัวเองก่อนจะวางผ้าเช็ดปากลงอย่างแรงเหมือนไม่พอใจที่ ป้าแม่บ้านมาบอกเรื่องของหญิงสาว จากนั้นเขาก็เดินออกไป ที่โรงรถแล้วก็ขับรถออกไปย่างไว ทำให้ป้าแจ๊มมองด้วยสายตาเหนื่อยหน่ายเจ้านายที่เอาแต่ใจ เมื่อนึกถึงคำพูดที่เจ้านายใหญ่เคยพูดไว้ก่อนไปทำงานที่จีนว่า 

*ป้าแจ๊ม ฉันอยากได้หนูน้ำรินมาเป็นลูกสะไภ้เพราะคนอย่างตานนท์ไม่มีผู้หญิงคนไหนเอาเขาอยู่ได้หรอก คนเก่งต้องคู่กับคนออ่นและก็ฉลาดอย่างหนูน้ำริน ถึงจะเอาตานนท์อยู่และก็ช่วยส่งเสริมตานนท์ ป้ารองคิดดูสิว่าถ้าตานนท์ได้กับหนูเจนนี่ สิ่งที่ฉันกับคุณเอกและก็พ่อแม่ของหนูน้ำรินช่วยกันสร้างมาจะเหลืออะไร *  ป้าแจ๊ม เมื่อนึกได้แบบนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาด้วยความออ่นล้าเพราะ ลูกชายของเจ้านายใหญ่รู้สึกว่าจะเอาแต่ใจและก็ใช้อำนาจข่มแหงรังแกน้ำรินมาก เธอกลัวว่าน้ำรินจะทนนายน้อยของตัวเองไม่ได้ พอถึงตอนนั้นคนที่เสียใจที่สุดดูท่าจะเป็นคนที่กำลังคิดว่าตัวเองดีใจและสนุกที่สุด 

บรื้น….บรื้น….บรื้น 

เสียงรถหรูของนนท์วิ่งมาด้วยความเร็วสูง ก่อนจะมาจอดที่ป้ายรถเมย์ก่อนจะเห็นน้ำรินที่ยืนรอรถเมย์พร้อมกับผู้คนที่แออัดยัดเยียดกัน 

บี๊บๆ บี๊บๆ 

“ ขึ้นมา “  นนท์ บีบแตร่รถเสียงดังลั้นป้ายรถเมย์โดยไม่สนเลยว่าใครจะมองหรือไม่มอง เพราะคนอย่างเขาไม่สนใจใครอยู่แล้ว น้ำรินเมื่อได้ยินเสียงบีบแตร่อย่างไม่มีมารยาทเธอก็หันไปมองก่อนจะเห็น นนท์เจ้านายขี้หงุดหงิดของเธอก่อนจะได้ยินเสียงเขาเรียกเธอ ด้วยความที่คนที่ป้ายรถเมย์เยอะและก็มองมาที่รถแล้วก็มองมาที่เธออย่างให้ความสนใจ เมื่อหญิงสาวเห็นแบบนั้นเธอก็รีบเดินเข้าไปหาที่รถของเจ้านาย เพราะกลัวว่าคนอื่นจะมองไม่ดี 

“ มีอะไร รึเปล่าคะคุณนนท์ “ น้ำรินวิ่งเข้ามาหาเจ้านายหนุ่มก่อนจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่มนวลเหมือนอย่างทุกครั้งที่เธอพูดกับเขา นนท์ที่เรียกหญิงสาวให้ขึ้นมาตอนนั้นเมื่อได้ยินเธอถามแบบนั้นเขาก็รู้สึกอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก 

“ ฉันเรียกเธอให้ขึ้นมายังจะมาถามเร็วๆ ไหนบอกว่ารีบไง ยืนทำบื้ออะไรอีกละ” นนท์พูดออกมาอย่างหัวเสีย น้ำรินเมื่อได้ยินแบบนั้นด้วยความที่รถเมย์ก็วิ่งมาใกล้แล้วบวกกับคนที่ป้ายรถเมย์มองมายังเธออย่างสนใจ เธอก็เลยตัดสินใจขึ้นมาบนรถ เมื่อหญิงสาวขึ้นมาบนรถเสร็จแล้ว รถหรูของนนท์ก็รีบบึ้งออกมาด้วยความเร็ว เรีสยกว่าเร็วมาเลยละ เร็วจนน้ำรินนั่งเกร็งจนเยียวแทบเล็ดเลยละ ขนาดรถที่แออัดมากขนาดไหน ก็ยังไม่สามารถปิดกั้นรถหรูของเขาได้

บรื้น….บรื้น….บรื้น