I

ในตอนเย็นที่ประเทศเยอรมัน ในเมืองเมืองดุสเซลดอร์ฟ สายลมพัดมาอย่างอ่อนโยน เรือยอร์ชที่แล่นบนสายน้ำให้ความรู้สึกที่สบายตา แสงอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้ากระทบกับผืนน้ำประกายระยิบระยับสวยงาม แฝดสาวร่างเล็กยืนมองดวงตะวันใกล้ลับขอบฟ้า

"ไม่อยากจากเยอรมันเลย" เสียงหวานได้กล่าวขึ้น

"ฉันเองก็ไม่ต่างกัน"

ใบหน้าทั้งสองดูเศร้าสอยถึงแม้บรรยากาศสวยงามแค่ไหนก็ตาม เพราะวันนี้พวกเธอทั้งสองต้องบินไปเรียนต่อที่ประเทศญี่ปุ่นตามที่พ่อแม่หวัง ตอนนี้พ่อแม่ของพวกเธอเริ่มขี้เกียจทำงาน เลยหวังพึ่งให้แฝดสาวหาทุนเรียนที่โรงเรียนชื่อดัง เพื่อหวังว่าเมื่อพวกเธอจบจากโรงเรียนไปแล้วจะได้มีงานดีๆทำ เด็กแฝดทำอะไรไม่ได้เพราะ พวกเธอเองก็รักพ่อแม่มากๆ จึงทำตามที่พ่อแม่คาดหวัง

"ไปกันเลยไหม"

"อื้อ"

แฝดน้องถามแฝดพี่ ตอนนี้ถึงเวลาพวกเธอต้องไปสนามบินแล้ว พวกเธอนั่งรถบัสไปสนามบินใช้เวลาประมาณ 30 นาที ในการไปถึงสนามบิน ตอนนี้พวกเธอนั่งรอขึ้นเครื่องบิน และแล้วก็ถึงเวลาขึ้นเครื่องบินแฝดสาวทั้งรู้สึกเศร้าและตื่นเต้นในเวลาเดียวกันเหมือนกับว่า พวกเธอจะมีชีวิตใหม่อะไรทำนองนั้น

"มานี้ๆ" แฝดน้องกวักมือเรียกแฝดพี่ให้มานั่งที่เบาะ

แฝดพี่จึงเดินไปและนั่งลง พวกเธอกินอะไรกันนิดหน่อย และผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อย

"นี่ๆ เลย์ล่า! ตื่นๆ ใกล้ถึงเวลาลงเครื่องแล้วนะ" คนเป็นพี่เรียกน้องสาว

"อื้อ~" เสียงหวานขานรับและบิดขี้เกียจอยู่ครู่นึง

มีเสียงประกาศบนเครื่องว่าใกล้ลงจอดแล้ว เมื่อเครื่องลงจอด ทั้งคู่ยกสัมภาระลงจากเครื่องบิน นั่งรถแท็กซี่ไปลงที่ มหานครโตเกียว ย่านรปปงิ เขตมินาโตะ สถานที่ที่เธอต้องไปเรียน นั้นคือ ลักซ์เชอร์เรีย โรงเรียนสุดหรูหราที่ผลิตพวกหัวกะทิและคนดังมากมาย บางคนจบไปก็กลายเป็นคนนักแสดงบ้างแหละ เป็นด็อกเตอร์บ้างแหละ ส่วนมากเมื่อจบไปก็จะมีโอกาศได้งานดีๆสูง ไม่แปลกใจถึงมีคนมากมายอยากเข้าเรียนที่นี้

เมื่อแฝดสาวถึงหน้าโรงเรียนก็ต้องตกตะลึงอ้าปากค้าง โรงเรียนที่หรูหราเกินที่จะเป็นโรงเรียน การตกแต่งโรงเรียนด้วยความปราณีต ตึกเรียนที่เหมือนปราสาท ออกเเนววินเทจเก่าๆแต่ก็มีความหรูหราในตัว สวนริสเซ่ ที่มีไม้ประดับมากมาย ต้นไม้พันธ์หายาก ดอกไม้สีสด มีโต๊ะนั่งให้จิบชา ผีเสื้อบินไปมาราวกับว่ากำลังหยอกล้อกัน กลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆชวนให้เพลิดเพลิน แฝดสาวเรียกสติตัวเองกลับมาและจึงตัดสินใจว่าเดินสำรวจโรงเรียนก่อนค่อยไปมอบตัว

"อลังการมากเว่อ โรงเรียนแน่นะลูน่า" แฝดน้องกล่าวกับแฝดพี่

"ใช่...นี้คือ....โรงเรียน" แฝดพี่กล่าวตอบ

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังเดินสำรวจโรงเรียนและพบเจอกับ สนามกีฬามากมายที่พร้อมให้บริการไม่ว่าจะ สนามฟุตบอล, สนามเเบตมินตัน, สนามเทนนิส, สนามบาส, สนามเบสบอล, แถมยังมีอุปกรณ์กีฬาที่อยู่ในสภาพดี พร้อมใช้งาน บลาๆ พูดทั้งวันก็ยังไม่หมด และยังมีห้องชมรมต่างๆประปรายกันไป เช่น ห้องชมรมทำอาหาร ห้องชมรมวิจัย ห้องชมรมศิลปะ ห้องชมรมดนตรี ฯลฯ ห้องสมุดที่เหมือนหลุดออกมาจากนิยายยังไงยังงั้นเลย เมื่อเข้าไปในห้องสมุด ก็เจอห้องกว้าง ไฟสลัวๆให้บรรยากาศในการอ่านหนังสือสุดๆ มีหนังสือมากมายที่จะหาได้จากที่นี้ มีทั้ง หนังสือวิชาการที่เกี่ยวกับความรู้ หนังสือการ์ตูน นิยาย มีมากมายก่ายกองที่สามารถหาได้ อ่อ! แล้วที่นี้ก็มีบรรณารักษ์ด้วยหล่ะ! หล่อมากๆ ชื่อ ณอน เขาเป็นคนเจ้าระเบียบ เคร่งในกฎมากๆ แต่ก็นะนี้คือในห้องสมุด แล้วก็....ยังมีโรงอาบน้ำที่ข้งในไม่ได้มีแต่ฝักบัวอ่บน้ำหรือตู้ล็อคเกอร์ แต่ยังมี บ่อออนเซ็นที่ใหญ่มากๆ เป็นเรื่องดีนะที่มีออนเซ็นในโรงเรียน สามารถมานั่งผ่อนคลายได้ แต่ตอนนี้ลูน่าและเลย์ลาเริ่มเมื่อขามากๆ แต่พวกเธอก็ยังสำรวจไม่เสร็จหรอก

"เฮ้อ พอก่อนได้ไหม เดินจนเมื่อยแล้ว ไปห้องสำนักงานใหญ่ก่อเหอะ เดี๋ยวไม่ได้ไปมอบตัวนะ" ลูน่ากล่าวแก่น้อง

"อื้อ ไปตึกสำงานงานกัน" เลย์ลาเดินจูงมือลูน่าไปที่สำนักงานในโรงเรียนเพื่อไปมอบตัวและบอกว่าตัวเองเป็นนักเรียนทุน

หน้าสำนักงาน

"อลังการอีกแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆ ใช้คำว่าอลังการได้เปลืองมากๆ" ลูน่าพูดกับเลย์ลา

"เดี๋ยวก็ชินเองแหละ" เลย์ลาพูดก่อนที่จะนำลูน่าไปห้องปกครอง

เมื่อมาถึงห้องปกครองเลย์ลาก็เคาะประตูก่อนสองสามทีตามมารยาท จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปในห้องปกครอง สองแฝดได้พบครูใหญ่สาวสุดสวยนั่งเคลียร์เอกสารกองโต ครูใหญ่มองมาที่พวกเธอสองคนพร้อมบอกว่า

"นักเรียนทุนที่เป็นเด็กแฝดจากเยอรมันใช่ไหม ผมเหลืองเลย์ลาผมดำลูน่า ใช่ไหม?"

เด็กแฝดตกใจที่อยู่ๆครูใหญ่ก็พูดขึ้น

"ช ใช่ค่ะ"

"เอาใบทุนมานี่ ฉันจะเซ็นต์รับรองให้ ฉันมีเวลาไม่เยอะ"

แฝดสาวจึงยื่นใบทุนให้ครูใหญ่เซ็นต์

"รับใบทุนแล้ว สามารถรับยูนิฟอร์มได้ที่ตึก4นะ บอกเขาไปว่า รับยูนิฟอร์มเด็กทุน"

เด็กแฝดพยักหน้าเข้าใจ พร้อมเดินออกไปจากห้องปกครอง ระหว่างทางเดินไปที่ตึก 4 พวกเธอได้เห็นผู้คนมากหน้าหลายตา มีแต่คนหล่อๆสวยๆแต่งตัวด้วยแบรนด์เนมทั้งนั้น กลิ่นน้ำหอมที่ไม่ซ้ำคน ระหว่างที่2แฝดเดินชมดูผู้คนนั้น เลย์ลาก็ได้ชนผู้หญิงคนหนึ่ง

"อะ โอ้ย!"

-สวัสดีค่ะ ไรท์เอง พึ่งแต่งนิยายาครั้งแรกเลยค่ะ จะตั้งใจแต่งเรื่องนี้ที่สุดเลยค่ะ สามารถติเตียนกันได้น้า แต่อย่าเเรงเกินไป ในอนาคตไรท์จะปรับปรุงอย่างแน่นอน♡

ปล. ทุกอย่างคือเรื่องแต่และเรื่องสมมุติไม่มีเจตนาทำให้เสียหาย

II

"อะ โอ้ย" คนตัวเล็กล้มลงกับพื้นกระแทกกับพื้น ลูน่ารีบวิ่งเข้ามาช่วยพยุงเลย์ลา

"ไม่เป็นไรใช่ไหมเลย์ลา"

"อื้อ"

"ถ้าไม่เป็นไรก็รีบขอโทษคนที่เธอชนซะ เฮ้อ เดินไม่ดูทางเล้ย"

เลย์ลาหันหลังกลับก้มหัวขอโทษ

"ข ขอโทษนะค่ะ ฉันเดินไม่ดูทางเอง"

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ เรื่องเรื่องแค่นี้เอง...ว่าแต่...คุณทั้งสองชื่ออะไรหรอค่ะ น่ารักจัง"

สาวแปลกหน้าที่เลย์ลาเดินชนไม่คิดโทษโกรธอะไรและยังถามชื่อพวกเธออีก เลย์ลาเงยหน้าขึ้นและมองหน้าตาของหญิงแปลกหน้า

"เอ่อ....คือ...."

ทั้งเลย์ลาและลูน่าพูดไม่ออก ผู้หญิงตรงหน้าของเธอสวยมากๆจนนิ่งไปเลยแหละ เธอมีผมสีส้มแอปริคอตยาวสดใสสวยงาม ตาสีเขียวลูกมะกอกดูอบอุ่นและให้ความรู้สึกสบายใจ มันเข้ากับผมสีส้มแอปริคอตของเธอมากๆ

"งั้นฉันขอแนะนำตัวก่อนนะ....อืม ฉันชื่อ ลิลิธ มากจากออสเตรเลียหน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^"

เด็กสาวเเนะนำตัวว่าเธอชื่อ ลิลิธ มาจากออสเตรเลีย ด้วยนิสัย รูปร่างหน้าตาของเธอ มารยาทในการเข้าสังคม การวางตัว ทั้งถานะที่บ้านดี ไม่แปลกเลยที่เธอจะได้มาเรียนที่นี้ ทั้งเลย์ลาและลูน่าก็ต่างชอบหน้าตาอันน่ารักของลิลิธ ทั้งสองเก็บทรง เลย์ลากระแอ่มเบาๆ ก่อนจะแนะนำตัวไปว่า

"สวัสดี ชื่อเลย์ลานะ เป็นแฝดน้อง"

"สวัดดี ชื่อลูน่า เป็นแฝดพี่ของเลย์ลา พวกเราทั้งสองมาจากเยอรมัน ยินดีที่ได้รู้จักน้า♡"

"อือ เป็นแฝดกันนี้เอง น่ารักทั้งคู่เลย คือว่าเรา...อยากทำความรู้จักมากกว่านี้หน่ะ....ถ้าไม่ว่าอะไร...ขอช่องทางการติดต่อของทั้งสองได้ไหม^^"

"อ่า! ฮะฮะ ได้สิไม่มีปัญหา^^ อ่ะนี้ไอจีเรานะ l\_llun.a ส่วนอันนี้ไอจีน้องเรา Layla.x"

"ขอบคุณมากๆนะลูน่า~ เดี๋ยวจะฟอลกลับนะ~ เจอกันตอนเปิดเทอมนะ♡ Bye"

"Bye"

แฝดสองรู้สึกเขินนิดๆและทำตัวไม่ถูกที่ได้ให้ไอจีคนคนสวยอย่างลิลิธ เมื่อทำการจากลากันเเล้ว เลย์ลาและลูน่าก็ได้เดินแยกจากเธอไป ลิลิธหันหลังแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายราวกับมีแผนในใจ

"ฮิฮิ ของเล่นชิ้นใหม่ล่ะ~"

ตอนนี้เด็กแฝดกำลังเดินไปตึก 4 เพื่อรับชุดยูนิฟอร์ม ระหว่างเดินไปรับชุด ก็คุยกันพลางๆ

"แหม่ๆ เจอคนสวยอ่ะดิ๊" เลย์ลาแซวลูน่า

"ก็น่ารักดี แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเลสเบียนด้วย"

"รู้หน่า แค่อยากแซวๆ ฮ่าๆ" เลย์หัวเราะคิกคัก

"แล้วคิดว่าเขาเป็นคนรวยป่ะ" เลย์ลาถามลูน่า

"ก็แหงสิ กลิ่นน้ำหอมขนาดนั้น ไหนจะของแบรนด์อีก"

"แต่เขาขอไอจีเราด้วยนะ แปลว่าเราต้องน่ารักจริงๆ"

เลย์ลาทำหน้าเขิน

"อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยยายบ๊อง อย่าไปไว้ใจมากล่ะ รู้หน้าไม่รู้ใจ"

"จร้าๆ"

ในที่สุดก็ถึงตึก 4 แฝดสาวเดินตามโถงถางเดิน มีห้องเรียนมากมายที่ใช้ในการเรียนจริง ถ้วยรางวัล เหรียญ เกียรติบัตรมากมาย อยู่ในห้องแต่ละห้อง แฝดสาวเดินถึงห้องตัดชุด มีรุ่นพี่ในห้องกำลังแยกไซส์เสื้ออยู่ ลูน่าและเลย์ลาเดินเข้าไปพร้อมยื่นใบทุนเพื่อรับยูนิฟอร์มฟรี ยังดีที่คนยังไม่ค่อยเยอะซักเท่าไหร่ เมื่อรับเสร็จแล้วก็เดินออกจากตึก 4

"ใบทุนนี้เหมือนใบวิเศษเลยอ่ะ รับค่าเทอมฟรี ยูนิฟอร์มฟรี สะดวกอ่ะ \><"

"หยุดเลยๆ อย่าคิดแบบนั้น ถ้าแกเรียนแย่ใบเด็กทุนก็ไม่ช่วยหรอกนะ"

"จ้ะ...." เลย์ลาโดนช็อตฟีลอีกแล้ว

หน้าโรงเรียน

"ใช่สิเลย์ลา พี่ๆในตึก4บอกว่า ถ้าเด็กทุนอยากได้หอพักฟรีก็มีนะ แต่ต้องเเลกกับผลงานทางด้านการเรียนที่ดีขึ้น ควรมีผลงานทางด้านวิชาการมากขึ้นด้วย เธอว่าไงล่ะ อยากพักฟรีหรือเสียเงิน"

เลย์ลาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง หน้าของเธอดูเคร่งเครียดมากๆ คิ้วขมวดแทบจะกลายเป็นปมอยู่แล้ว ลูน่ากลั้นขำ ไม่อยากจะทำลายบรรยากาศที่จริงจังของเลย์ลา

"พักหอก็ได้นะ ถ้าแค่แลกกับผลการที่ดีขึ้น งั้นก็ยื่นใบทุนให้เจ้าของหอพักแล้วก็ไปพักกันเหอะ สัมภาระหนักจะตายอยู่เเล้ว TT"

"จ้าๆ"

ทั้งสองคนเดินทางไปหอประมาณ 5 นาที ทั้งคู่ก็ต้องตกตะลึงอ้าปากค้างอีกครั้ง

"อลังการอีกแล้ว หอพักแน่นะเธอ!"

"ทำไม....หอพักนักเรียนเหมือนคอนโดเลยหล่ะ ใช้คำว่าอลังการได้เปลืองจริงๆ"

"นั้นดิ.....เอาเป็นว่ารีบๆไปยื่นใบแล้วเข้าไปเก็บของเหอะ! ปวดแขนจะตายอยู่แล้วTT"

ลูน่าขี้เกียจฟังเลย์ลาบ่นจึงดึงมือพาเลย์ลาไปหอพัก เมื่อเดินเข้าไปก็พบว่า ข้างในสวยงามมากๆ เป็นคอนโดเลยหล่ะแทบไม่ใช่หอพักนักเรียนเเล้ว ทั้งเคาท์เตอร์ต้อนรับที่ดูโมเดิร์น ไฟสีส้มสลัวๆ ทั้งสองเตือนสติตัวเองอีกครั้ง และยื่นใบเด็กทุนให้ที่เคาท์เตอร์ ยังดีที่ใช้เวลาดำเนินการย้ายเข้าหอพักไม่นาน ในที่สุด! ก็ได้พักแล้ว เลย์ลาได้ห้อง 509 ลูน่าได้ห้อง 508 แฝดสาวดีใจมากๆจึงรีบขึ้นลิฟท์และไปห้องพักตัวเองที่ชั้น 5

"แยกย้ายไปคนล่ะห้องเลยนะ" เลย์ลาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"จ้าๆ"

เมื่อพวกเธอเข้าไปในห้องก็ทำให้พวกเธอใจฟู จนลืมความเหนื่อยและลืมความเศร้าที่ต้องจากเยอรมันมาเลยหล่ะ! เตียงสุดนุ่มนิ่ม มีเคาท์เตอร์ครัวเล็กๆสำหรับทำอาหาร ห้องอาบน้ำที่มีฟักบัวอาบน้ำพร้อมกับเครื่องทำน้ำอุ่น ระเบียงหอพักที่เปิดออกไปแล้วเธอเมืองโตเกียว และมีข้าวของเครื่องใช้อื่นๆที่ต้องมีในหอพัก

เมื่อแฝดสาวสำรวจห้องเสร็จจึงเริ่มนำของใช้ส่วนตัวมาวางไว้ในที่ต่างๆ เก็บเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า และนำชุดยูนิฟอร์มไปซัก กินเวลานานเกือบหนึ่งชั่วโมงเลยแหละ

"ฉันจะไปร้านสะดวกซื้อ จะฝากซื้ออะไรไหม" เลย์ลาเคาะประตูถามลูน่า เพราะเธอจะไปร้านสะดวกซื้อเพื่อซื้อข้าวกิน

"เอาๆ ฉันเอา...เอ่อ....เอาแกงกะหรี่สำเร็จรูป ละก็...เอา.....รามุเนะด้วยๆ"

เลย์ลาฟังว่าพี่ของเธอต้องการอะไร เธอกำลังจดจำว่าพี่อยากกินอะไร จึงรีบเดินไปที่ลิฟท์เพราะตอนนี้เธอเองก็หิวไม่แพ้กัน เลย์ลาเดินออกจากหอพักและเดินไปซื้อข้าวเย็น

"เอิ่ม.....แกงกะหรี่สำเร็จรูป........นี้ไง! แล้วก็รามุเนะ ส่วนฉันล่ะ? เอ่อ....แซนวิชทงคัตสึแล้วกัน ไปจ่ายเงินๆ"

เมื่อเธอจ่ายเงินเสร็จเดินออกจากร้านกลับหอ เธอก็เห็นคนรุมล้อมอะไรก็ไม่รู้ มีรถเบนซ์หน้าโรงเรียน เมื่อสังเกตุดีๆเธอก็เห็น ผู้ชายตัวสูง ผมสีดำขลับไฮไลท์สีแดง หน้าตาดีเลยทีเดียว มีแต่คนรุมล้อมเขา อาจจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดาก็ได้ เลย์ลาเตือนสติตัวเองเพราะตัวเธอเองหิวข้าวมากๆและพี่ของเธอเองยังฝากซื้อข้าวอีกด้วย

"ตายแล้ว! มัวแต่ยืนดูคนหล่อ เดี๋ยวข้าวเย็นก่อน"

เลย์ลารีบเดินไปที่หอเเละขึ้นลิฟท์ เลย์ลายืนอยู่หน้าของลูน่าและเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ข้าวได้เเล้วนะรีบๆออกมาเอา เดี๋ยวเย็นหมด

ลูน่าเปิดประตู

"กินๆ ขอบคุณน้า♡ เดี๋ยวครั้งหน้าเลี้ยงคืน"

"จ้าๆ"

ลูน่าค่อยๆปิดประตู เลย์ลาก็ได้เข้าห้องตัวเอง กินข้าวเย็นอาบน้ำนอน

____________________________________________________

-แฮ่! มาแน้วๆ ไรท์มาอัปแล้วนะ จะอัปจนกว่าจะมีคนกดใจเลย♡ เอาจริงๆไรท์อัปตอนสองไปแล้วแต่ลืมเขียนบทให้ยัยเด็กแฝดรับยูนิฟอร์มมม อีกตอนสองตอนอาจจะมีการบูลลี่หรือใช้ความรุนแรงขึ้นนะค่าาา อาจจะนะ ไปล่ะบุ้ยๆ ENJOY READING KA♡

ปล.ยังไม่แก้คำผิด

                                               III

warning ⚠️

!มีการกลั่นแกล้ง!

หลังจากวันนั้นเวลาก็ผ่านไป 3 วัน วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเธอจะต้องไปเรียน เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น หญิงสาวร่างเล็กค่อยๆลืมตาตื่นและปิดเสียงนาฬิกาที่น่ารำคาญนั่น เธอบิดขี้เกียจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและอาบน้ำ เมื่อเสียงน้ำจากฝักบัวกระทบกับพื้นดังขึ้นเธอก็เริ่มอาบน้ำ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จบำรุงอะไรนิดหน่อย เธอก็เริ่มแต่งตัวโดยใส่ชุดยูนิฟอร์มและทำผมซักหน่อย

     "ชุดเองก็น่ารักไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย" เสียงหวานได้ชมตัวเองในกระจก

ก๊อก ก๊อก มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

     "ใครค่ะ" เด็กสาวถามคนเคาะประตู

     "พี่สาวเธอไง" คนหน้าประตูขานตอบ

      "มีธุรอะไรหรอลูน่า"

      "ซื้อข้าวคืนเธอไง จะกินไหม"

       "กินๆ♡"

เลย์ลาเปิดประตูออกไปพบกับพี่สาวตัวเองที่ใส่ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียน

       "แหม่ๆ น่ารักจัง~" แฝดน้องกล่าวชมแฝดพี่

      "เธอเองก็เหมือนกัน อ่ะนี้....ข้าว มี โอนิกิริกับน้ำส้ม

ฉันซื้อคืนเธอเมื่อวานนะ^^"

       "โหวว เริ่ดอ่ะคุณน้า♡ เเล้วลูน่ากินไรอ่ะ"

       "กินเหมือนเธออ่ะ"

       "งั้นก็เดินไปกินไปเหอะ จะได้ย่อยอาหารเลยทีเดียว"

        "เคๆ"

ทั้งสองเดินลงจากหอเพื่อไปโรงเรียน ระหว่างทางก็เดินไปกินไป

       "อื้อ ใช่สิ ได้ติดเข็มกลัดไหม" ลูน่าถามเลย์ลาพร้อมกับเคี้ยวโอนิกิริไปด้วย

       "มีนะ ว่าจะให้ลูน่าติดให้" เลย์ลายื่นเข็มกลัดให้ลูน่า

       "ได้ๆเดียวติดให้" ลูน่าเคี้ยวโอนิกิริจนหมด เธอหยิบเข็มกลัดจากมือเลย์ลาแล้วติดให้

       "แปปนะ ฮึบ....อ่า....เสร็จละ"

       "Thanks" เลย์ลากล่าวขอบคุณแก่ลูน่า

ตอนนี้แฝดสาวเดินเข้าโรงเรียนแล้ว พวกเธอพบลูกคนรวยมากมาย หลายเชื้อชาติ บางคนก็มาด้วยรถหรู บางคนก็มีคนรับใช้ติดสอยห้อยตามมา ของแบรนด์เนมต่างที่ใส่ประดับตกแต่งกันก็ยังนับจำนวนแบรนด์ได้ไม่หมด

        "เวอร์อีกล่ะ" เลย์ลาพูด

       "shh shut up idiot!" (เงียบไปซะเจ้าโง่) เธอรู้ไหมว่ามันไม่สมควรพูดนะ ระวังโดนรังแกล่ะ! ลูน่าพูดเพื่อตักเตือนน้องสาวตัวเองด้วยความเป็นห่วง

        "I'm sorry sis I won't say it again" (ขอโทษค่ะพี่ จะไม่ทำอีกแล้วTT) เลย์ลากล่าวขอโทษเเก่พี่ของตัวเองและสำนึกผิด

       "ดีแล้วๆ ไปรวมตัวในหอประชุมกันก่อนเหอะ ไปรับหนังสือสมุด แล้วก็ไปห้องเรียนกัน" ลูน่าพูด

            "okay!><"

                 ณ หอประชุม

ในหอประชุมเป็นหอประชุมกว้างๆรองรับคนได้เยอะมากๆเลยแหละ มีคนมากมายที่มารับหนังสือสมุดแล้วไปที่ชั้นเรียนของตัวเองในแต่ละตึก แฝดสาวตัดสินใจเดินไปตรงเคาท์เตอร์ที่ป้ายเขียนว่าสำหรับเด็กทุนการศึกษา (Scholarship student) ใช้เวลาไม่นานมากนักในการกรอกสิ่งต่างๆและรับสมุดหนังสือ เพราะมีเด็กทุนน้อยมากในโรงเรียนนี้

         "ตื่นเต้นๆ!" เลย์ลาทำหน้าทั้งดีใจและตื่นเต้นที่จะมีเพื่อนใหม่ในโรงเรียนลักซ์เชอร์เรียแห่งนี้

       "คือเราต้องไปตึก 3 ชั้น 5 ห้องซ้ายริมสุด อ่อ! ไอ้ห้องที่มองออกไปจะเห็นสระว่าน้ำอควอไง ไปกันๆ"

เลย์ลาพยักหน้า ลูน่าจูงมือเลย์ลาไปตึก3 ใช้เวลาไม่นานมากนักก็ถึงตึก3 ทั้งสองขึ้นบันไดไปชั้น 5 พวกเธอเดินไปตามโถงทางเดินชั้น 5 เลี้ยวซ้ายไปห้องเรียนริมสุด เมื่อพวกเธอเดินเข้าไปก็พบกับ ลิลิธ เด็กสาวที่ขอไอจีพวกเธอในวันก่อน ลิลิธนั่งคุยกับเพื่อนในห้องอยู่ เธอมองตาเพื่อนกลุ่มเธอราวกับส่งสัญญาณบางอย่าง ก่อนจะลุกขึ้นมาหาเด็กแฝด

         "ลูน่ากับเลย์ลาใช่ไหม~ Good morning~ น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"

กลุ่มเพื่อนของลิลิธพยักหน้าพร้อมกันและเริ่มเดินไปหาสองแฝด เข้าไปประจบประแจงและคุยด้วยอย่างร่าเริง

         "อุ้ย! เป็นเด็กทุนด้วยอ่ะ~ เก่งจังเลยนะยัยแฝด~"

เพื่อนของลิลิธได้พูดขึ้นมา แฝดสาวรู้สึกเขินและดีใจที่เพื่อนๆชมเธอ

          "ขอบคุณนะ ฮ่ะๆ"

          "ลูน่าก็สวยนะ ผมสีดำออกน้ำเงินเข้ม ตาสีน้ำเงินเหมือนไพลินเลย สวยอ่ะ"

          "เลย์ลาก็ไม่แพ้กันนะ~ ผมสีเหลืองน้ำผึ้งสดใส ตาสีแดงเหมือนทับทิมเลย><"

ต่างคนก็ต่างชมเด็กแฝด แต่อยู่ๆก็มีคนหนึ่งพูดมาว่า

        "เป็นแฝดกันแต่ก็แตกต่างกันสุดขั่วเลยเนอะ ทั้งสีผมสีตา นิสัยก็ไม่แน่ แฝดปลอมรึเปล่าเนี่ย หรือว่าแสร้งทำ"

ทุกคนต่างหัวเราะเยาะกัน

"ฮ่าๆ เลย์ลากับลูน่าอย่าไปใส่ใจเลยนะ~ เพื่อนเราแค่ล้อเล่นหน่ะ ฮ่าๆ" ลิลิธพูด

แฝดสาวยิ้มเจื่อนๆแต่เธอก็เข้าใจว่าเป็นการหยอกล้อเฉยๆ

"อืม...งั้นไปกินข้าวด้วยกันไหมล่ะ? เดียวฉันเลี้ยงเอง ฐานะเพื่อนใหม่หน่ะ ไปกันเลยไหมเพราะตอนเช้าไม่มีเรียน"

เด็กแฝดมองหน้ากันและตัดสินใจไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน

"อื้อ!"

โรงอาหาร

"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้ พวกเธอก็นั่งอยู่นี้แหละ"

ลิลิธถามเด็กแฝด เด็กแฝดคุยกันครู่หนึ่ง

"พวกเรากินอะไรก็ได้หน่ะ^^"

"ดี~"

หลังจากนั้นกลุ่มเพื่อนของลิลิธและลิลิธก็ได้ไปเดินซื้อของในโรงอาหาร ใช้เวลานานประมาณ 10 นาที กลุ่มของลิลิธจึงเดินออกมา

"มาแล้วๆ ฉันซื้อในเธอโดยเฉพาะเลยนะเลย์ลา ส่วนของลูน่าฉันซื้อราเม็งมาให้"

ลิลิธยื่นจานคาโบนาร่าให้เลย์ลาอย่างมีลับลมคมใน

"Thank you Lilith♡"

แฝดสาวเริ่มทานอย่างเอร็ดอร่อย กลุ่มเพื่อนของลิลิธก็นั่งกลั้นขำกัน เมื่อเลย์ลาเขี่ยอาหารไปเขี่ยอาหารมาเธอก็เจอแมลงสาบในจานคาโบนาร่า มันเป็นตัวเล็กๆแต่ก็ทำให้เลย์ลาพะอืดพะอมได้ เพราะเลย์ลาเชื่อว่าแมลงสาบเป็นแมลงที่สกปรกมากๆ เข้าขั้นเกลียดเลยหล่ะ เมื่อเห็นแบบนั้นเลย์ลาก็ทำหน้าตกใจมากๆพูดไม่ออก อยากจะอ้วกแต่ก็อ้วกไม่ออก

"เป็นอะไรไปหล่ะเลย์ลา~ หืม~......อุ้ย! แมลงสาบอยู่ในจานคาโบนาร่าหนิ..แย่จังเลย"

"งะ...งั้น ฉ...ฉันขอตัวก่อนนะ

เลย์ลาใช้มือปิดปากแล้ววิ่งออกไป ลูน่าจึงวิ่งตามไป

"เดี๋ยวสิ!" วิ่งออกไป

เมื่อแฝดสาววิ่งออกไปกลุ่มของลิลิธก็ได้หัวเราะกันอย่างสะใจ

"เห็นหน้าเลย์ล่า โคตรตลกอ่ะ แกล้งเยอะๆนะชอบว่ะๆ ยังไงมันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ล่ะ เป็นเด็กทุน ฮ่าๆ"

โต๊ะกินข้าวของกลุ่มลิลิธดังขึ้น มีแต่เสียงหัวเราที่ได้รุมแกล้งเด็กแฝด แต่สายตาของลิลิธเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งจ้องสถานการ์ณที่เกิดขึ้นเมื่อกี้อยู่ มันทำให้ลิลิธรำคาญมากๆเพราะปกติเธอก็ไม่ชอบชายคนนั้นอยู่แล้ว

"แม่ง....คนนั้นอีกล่ะ ไปล่ะนะ ฝากเก็บตานด้วย"

ลิลิธหมดอารมณ์ที่จะกินข้าวแล้วเดินออกไปเพราะเพียงผู้ชายคนนั้น เธอแสดงนิสัยเกรี้ยวกราดของเธอออกมานิหน่อย

"เด็กทุนหรอ ฮึ"

_____________________________________________________

มาแล้วๆ พยายามแต่งให้ยาวที่สุดแล้วค่ะTT แต่คิดตอนไม่ออกจริงๆค่ะ ขอบคุณทุกคนที่มาเม้นกันนะค่ะ♡ ตอนหน้าอาจจะมีการบูลลี่แล้วก็ทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้นนะค่ะ

ENJOY READING KA ♡

ปล.ยังไม่แก้คำผิด