-
นางเเย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากข้า! รวมถึงคนรักของข้าเเละพ่อเเม่ของข้า นางเล่นละครตบตาผู้คนได้มากมายหลายคน นางมีเเผ่นที่จะทำลายชีวิตของข้าให้หมดสินจนไม่เหลืออะไร นางจะเหยีบยข้าให้จมมิดยิ่งกว่านาง นางทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งของๆข้าง จนสำเร็จ เเต่...ข้าก็คงต้องทวงคือสิ่งของของข้ากลับคืนมาบ้างเสียเเล้ว เเละข้าจะเหยียบนางให้มิดยิ่งกว่าที่นางเหยียบข้า คอยดูเถอะ เจ้าจะไม่มีวันได้ทุกสิ่งทุกอย่างไปจากข้าเป็นรอบสองเเน่...
-
-
-
-
ณ ตำหนัก ซูฮินยี้
-
"ข้าขอเสด็จเฝ้าขุนนางเองพระย่ะค่ะ"โค้งคำนับพร้อมกับยกมือประสานกันเเละยกเหนือหัว
"ได้สิ..ข้าจะให้เจ้าเฝ้าเหล่าขุนนางเอง"หลับตาพร้อมกับพูด
"ขอบพระทัยพระย่ะค่ะ"ยกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมกับก้มหัวอีกครั้ง
"เจ้าไปเถอะ...เดียวข้าจะจัดที่นอนของทานให้
"หยิบไม้พัดมาปิดปากพร้อมกับยกเเก้วมาจิบชา
"ขอรับ"ก้มหัวเดินออกไป
"เหนื่อยจริงๆเลย...วันนี้นางเซโยนาเป็นอย่างไรบ้าง?"จิบชา
"นางปรับตัวได้ไวมากขอรับ"ก้มหัว พูด
"ดีเเล้ว"จิบชา วางเเก้วชาลง
"เเล้วนางยานิบิล่ะ?"หันไปเอาไม้พัดมาบังปาก
"ซุ่มซ่ามมากครับ...เป็นคนหัวอ่อน..เชื่อคนง่ายด้วยขอรับ..สั่งอะไรก็ไปทำเสียหมดเลยขอรับ"ก้มหัว พูด
"เเย่จริงๆต่างกับนางเซโยนาโดนสิ่นเชือง"วางไม่พัดลง ยกชาจิบ
"เเล้วขุนนางคนอื่นๆล่ะ?"
"ดีขึ้นมากๆเลยขอรับเก่งขึ้นเช่นกันขอรับ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โฮ่ๆๆ ดีๆ ข้าช่างภูมิใจเหลือเกิน"หัวเราะชอบใจ
"ขอรับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
-
-
-
ณ นอกห้อง
-
-
"..."//มอง กำมือเเน่น
"เซโยนางั้นหรอ?"//ยิ้มเยาะ
"ข้าจะเเย่งทุกสิ่งที่เจ้าได้ที่เจ้ามีมาให้หมดเเละเหยียบเจ้าจมดินซ่ะ!!"หัวเราะสะใจ
"นี่...ยานิบิ..เจ้ามาทำอะไรเเถวนี้หรอ?"เดินมาเจอเข้าเลยถามพอดี
"ไม่มีอะไรหรอชินซุ...เจ้ากลับไปเถอะ..ข้าจะไปเดินรับลมสักหน่อยน่ะ"ยิ้มสดใส
"อืมๆ...รีบๆมาเข้าละเดียวอาหารจะเย็นหมด"
"อือๆ..."หันหน้าไป
"ข้าจะต้องเเย่งมาให้ได้ไม่ว่าด้วยวิธีใหนก็ตาม"
"### นี่...ยานิบิ...เป็นอะไรกันนะ..น่ากลัวชะมัดรับไปดีกว่า"เดินอย่างว่องไว
-
-
ณ ห้องอาหาร
-
เสียงเจียวจาวดังก้องไปทั่วห้องอาหาร
"ข้าว่าข้าจะกินอันนั้น!"ชี้
"ก็รีบหยิบซะสิเดียวจะไม่ทันเอาเสียหรอก"
"อืมๆ"หยิบเข้าจาน
"ข้าชอบบวบๆมากๆเลย...นั้นไง!"
"มีอะไรให้กินบ้างน้าาา...!!"มองหา
"อันนั้นก็น่ากิน...อันนี้ก็น่ากิน!!"มองตาวาว
เสียงพูดคุยดังก้องไปทั่วห้องอาหาร
"นี่เซโยนาเจ้าจะกินอะไรบ้างหรอ ?"หันมามอง
"ข้าเองก็ไม่รู้กัน"
"ของกินเยอะเยะขนาดนี้ข้าเลือกไม่ถูกเเน่ๆ"
"ข้าขอเเนะนำเป็ดพะโล้ เป็ดพะโล้ที่นี่อร่อยมากข้าชอบสุดๆ"
"อ่าว...ยานิบิ...นี่เจ้าเองหรอ?"
"ใช่ข้าเอง"
"ข้าได้ยินมาว่าเจ้า สวยอันดับ1ของขุนนางรอบนี้เลยน่ะ! เจ้าสวยอย่างที่เค้าว่ากันมา ไม่ผิดเลย ดูตาของเจ้าสิ สวยเเละสดใสอยู่ตลอดเวลาเลย!"
"ขอบใจน่ะ...เจ้าก็ชมเกินไป...ข้าเขินหมดเเล้ว"
"คนกันเอง...ว่าเเต่เจ้าชอบกินพะโล้งั้นหรอ?"
"ใช่เเล้วล่ะ..ว่าเเต่เจ้าล่ะ
"ข้าน่ะชอบกินไก่เเช่เหล้าน่ะ"
"เหมือนกันเลย!"
"ข้าก็ด้วย!"
เจ้าคงไม่รู้หรอกน่ะว่าจริงๆเเล้วข้ากำลังทำตามเจ้าอยู่น่ะ!
"เจ้าเป็นอะไรหรือป่าวยานิบิหน้าเจ้าดูซีดๆน่ะ"มอง
"ข้าไม่เป็นไร..."เเค๊กๆ
"เจ้าป่วยงั้นหรอ...ให้ข้าพาเจ้าไปส่งทีห้องดีใหม"
"ขอบใจน่ะเเต่ข้าไม่เป็นไร..จริงๆ..."
"เฮ้อ...เจ้านี่น่ะ...ชอบทำให้คนอื่นๆเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยยานิบิ"
"ขะ...ข้าขอโทษ..."
"ยานิบิ...เจ้าไม่ผิดน่ะ...อย่าขอโทษข้าน่ะ...ข้ารู้สึกไม่ดี"
"เจ้าช่างใจดีกับข้าเหลือเกิน"
"ไม่เป็นไรน่ะ..."
"ขอบใจเจ้ามาก"
เสียงจานเเตกดังมาจากกลางห้องอาหาร
เพล้ง! เเตกละเอียด
"นี้เจ้าดินไม่ดูทางเลยหรือไงฮ่ะ!"ขมวดคิ้ว
"ขะ...ข้าไม่ได้ตั้งใจ...ขะ...ข้าขอโทษ!!"
"หนอยอีนางนี่!"ง้างมือเตรียมตบ
"ข้าต้องไปช่วยนาง!"
"อย่าเลย..เดียวเราจะเจ็บตัวเอาน่ะ!"
"ยานิบิมากับข้า...."
"ห่ะ?...อะไรกันทำไมข้าต้องไปด้วยล่ะ?"
"เจ้าเห็นใหม...มีชายอื่นๆมองเราอยู่.."
"เอิม...เเล้วอย่างไรเล้า!"
"เราก็ต้องโชว์ให้เห็นถึงความกล้าหาญไง!"
"ข้าไม่เอาด้วยหรอก!..น่ากลัวจะตายไป"
"เเล้วเเต่เจ้าเเต่ว่า..."ดึงยานิบิไป
"ปล่อยข้าน่ะ!..ข้าไม่ไป!!"
"หยุดก่อนขุนนางเซียงยากุน"
"นั้นใครรู้ชื้อข้าได้อย่าไรกัน"หันไป
"ข้าก็นึกว่าใครเจ้านี้เอง...ขุนนางที่ได้รับคำชมมากมายจากผู้คนหลากหลานคน"มองเหยียด
"เซโยนา..ไปกันเถอะ"
"ขุนนางเซียงยากุนจำข้าได้ด้วยงั้นรึไม่ธรรมดาจริงๆ"
"ขอบใจ..."
"เจ้าเห็นนางนี่ใหม?....มันเดินชนข้าทำให้เสื้อของข้าเปื้อนหมดเลย รู้ใหมว่ามันราคาเท่าไหร่ สามพันหยวนเชียวนะ"
"สะ...สามพันหยวน!"หันซ้ายหันขวา
"ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ...ได้โปรดยกโทษให้ข้าเถอะน่ะ!!!"
"นี้เเปลว่าเจ้าจะไม่ชดใช้สิ่งที่เจ้าทำงั้นรึ!?"
"เปล่าน่ะค่ะ!"
"ในเมื่อเจ้าไม่ชดใช้คงต้องใช้กำลังกันสักหน่อย!"
"อย่าเเตะตัวข้าน่ะ!...ออกไป!"พลัก
"อ๊ะ....!เเรงเยอะยิ่งนัก!"
"พอก่อน!"
"หื้อ...หื้อ..หืออ"น้ำตาไหล่ไม่หยุด
"นางนี้มันเเสดง!"
"เจ้าไม่คิดจะปล่อยวางบ้างหรอ?"
"รู้ใหมว่าผู้อื่นเค้ามองเจ้าอย่างไร?เจ้าเคยนึกถึงภาพลักษณ์เจ้าเองบ้างใหม?"
"นี่เซโยนาข้าว่าเราไปกันเถอะน่ะ"
"ข้าจะช่วยให้เจ้าทั้ง2ฝ่ายเสมอกันเอง"
"อย่างไร?"
"เออ...อะไรน่ะค่ะ?"
"นี่เจ้าทำได้อย่างไรกันน่ะ!"
"จริงสิเรารีบๆไปผับผ้า‚ตำยาต่อเถอะน่ะ"
"อืมๆ"
ข้าจะค่อยๆเรียนรู้จากเจ้าทีละนิดน่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
