สัตว์เลี้ยงของข้า หาได้ธรรมดาไม่ !
วั่งอิง1
วั่งจี
เด็กดี วันนี้พี่กลับค่ำ เจ้าอย่าออกไปไหนไกล พี่จะรีบกลับ
ซือเยี่ยน
ข้าไปด้วยได้ไหมขอรับ
วั่งจี
เจ้าอยู่กับกั่วกั่วเถอะ
ซือเยี่ยน
กั่วกั่วชอบแกล้งตอนข้าพักผ่อน ข้าโกรธอยู่
ซือเยี่ยน
ท่านพี่ ~ หาสัตว์เลี้ยงที่รักข้ามาเพิ่มทีเถิด
ป่าผืนนี้ ข้าเสาะหามาทั้งชีวิต ย่อมรู้ดีจุดไหนที่ควรไป จุดใดที่ควรเลี่ยง
แต่ใจข้าวันนี้กับอยากจะเข้าไปในเขต ‘ต้องห้าม‘ สักครั้ง
นั่นสินะ ทำไมวันนี้ต้องไปให้ได้กัน
เว่ยอิง
ทำไมต้องเป็นวันนี้ !
วั่งจี
( ป่านี้ที่แท้ก็มีพวกมนุษย์ใจกล้าเข้ามาเหมือนกันสินะ )
วั่งจี
( แต่ … เสียงเมื่อกี้ ดูไม่ดีเลย … )
วั่งอิง2
วั่งจีมั่นใจว่านั่นไม่น่าใช่เสียงสัตว์ร้าย แต่กระนั้นที่นี่ก็ไม่ได้น่าปลอดภัยถึงเพียงนั้น …
วั่งจี
ขอเถอะ ถ้าเป็นมนุษย์ก็ส่งเสียง ไม่งั้นกระบี่ข้าได้ตัดหัวเจ้าแน่
เข้ามาครั้งแรก ก็เหมือนโดนรับน้องเสียได้ จะอะไรก็มาให้มันจบ ๆ !
วั่งจีค่อย ๆ เดินตามหาต้นเสียงจนพบพุ่มไม้หนึ่ง ที่มีขาโผล่ออกมา
เขาไม่วางใจมากนัก กระบี่จึงตั้งตรงไปทางนั้นอย่างช่วยไม่ได้
กระบี่งามตวัดผาดโพงหญ้าขาดในครั้งเดียว ก่อนวั่งจีจะเบิดตากว้าง อารามความตกใจกอบกุมทั่วทุกอณู
พระเจ้า ! นี่มันเทพเซียนใดกัน !
โครงหน้างาม แม้คิ้วจะผูกเป็นปมไม่คายก็ตามที ริมฝีปากแดงดั่งผลซิ่ง จมูกโด่งรั้นนั่น ! นี่มันเทวรูปชัด ๆ
เว่ยอิง
… ให้ข้าช่วยอะไรหรือไม่ ? แค่ก ๆ !
เสียงไอของคนตรงหน้าทำให้วั่งจีเงยหน้าขึ้นมาพร้อมเรียกสติตัวเองให้ไว
เขาต่างหากที่ต้องช่วยคนตรงหน้า !
วั่งอิง3
วั่งจี
ขออภัย … พอดีข้า เอ่อ …
วั่งจี
ข้าไม่มั่นใจ ! เลยตรวจสอบเจ้าก่อนน่ะ
เว่ยอิง
( ไม่มั่นใจเลยตรวจสอบ ? แต่เมื่อสักครู่เจ้าดูเคลิ้ม ๆ นะ … )
วั่งจี
ปลอดภัย เจ้าไม่ใช่สัตว์ร้ายหรือปีศาจปลอมแปลง
วั่งจีตรวจสอบจริง ๆ เขาก็พอมีพลังวิญญาณอยู่บ้าง ตรวจสอบเล็กน้อยจึงไม่ได้ดูแปลกแต่อย่างใด
เว่ยอิง
ฮ่ะ ๆ ดี เช่นนั้นท่านช่วยข้าสักเรื่องได้หรือไม่
เว่ยอิง
… ข้าหิวน้ำมาก ท่านพอจะมีไหม
วั่งจียื่นกระบอกน้ำของตนไปโดยไม่ได้คิดสิ่งใด
แต่เมื่อชายงามตรงหน้าดื่มน้ำผ่านปากกระบอกโดยตรง พลันรู้สึกขัดเขินแปลก ๆ
เว่ยอิง
เจ้าหน้าแดงกว่าข้าที่บาดเจ็บเสียอีกนะ
วั่งจี
ปั่ดโถ่ รีบ ๆ ดื่ม !
บทสนทนาสองหนุ่มถูกความเงียบปกคลุมชั่วคราว ก่อนฝ่ายที่บาดเจ็บจะเอ่ยขึ้นก่อน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
