กรุงปารีส ฝรั่งเศส Paris French

Penthouses in Paris

เช้าอันสดใสลมหนาวที่พัดเข้าหน้าต่าง

อ่าาาา เช้าอันสดใสของฉัน

ไม่คิดว่าที่นี่ยามฤดูหนาวจะยังมีอากาศที่สดใส

อย่างนี้ รู้สึกดีเว่อ (มองนาฬิกา) อ่า~~ ลุกลี้ลุกลน

(สูดอากาศอย่างเเรง)

รีบไปเเต่งตัวดีกว่าจะสายไม่ทันเข้าเรียนเเน่เลยเรา

(เเต่งตัวด้วยชุดกระโปรงผ้าผันคอสีสดใส)

ขอฉันสูดอากาศอีกนิดล่ะกัน (ซู้ดดดดด สดชื่น)

ฉันรักปารีสสสสสสส

เอาหล่ะพร้อมเเละ

ฝรั่งเศสจ๋าฉันมาเเล้วจ้าาาาาา

(ไปพร้อมความสดใสร่าเริง)

Bonjour!

Bonjour!

University of Paris French

(มหาวิทยาลัยในปารีส)

โห!!!!!สวยมาก

(หมุนตัวรอบมหาวิทยาลัย)

Hi!

(วิ่งไปด้วยความสดใสร่าเริง)

Hi!

(ผู้คนทักทาย)

(เข้ามาในห้องเรียน)

Hello nice to meet you I'm winie

สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันวินี่ย์

Hi I'm Barbara

สวัสดี ฉันชื่อบาร์บาร่า

and my friend

และเพื่อนของฉัน

I'm Jane

ฉันเจนค่ะ

Nice to meet you

ยินดีที่ได้รู้ค่ะ

คนไทยป่ะคะ

ใช่ค่ะ

ยินดีที่ได้เจอนะคะ

(นํ้าเสียงตื่นเต้น ดีใจ)

ฉันเจนเพิ่งมาเรียนที่นี่คุณหล่ะคะ

ฉันวินี่ค่ะหรือชื่อที่เเม่ฉันชอบเรียกว่าลมหนาวน่ะค่ะ

จริงหรอคะเป็นชื่อที่พึ่งได้ยินเลยค่ะ

นี่ก็ที่ปารีสก็เข้าสู่หน้าหนาวเเล้วนี้คะ

จริงสินะคะ

Hey! What are you talking about?

นี่พวกเธอพูดอะไรกัน? บาบาร่าถามด้วยความสงสัย

I don't understand?

ฉันไม่เข้าใจที่พวกเธอพูดกันนะ

Jane winie! เจน วีนี่ย์

nothing! We come from the same country.

ไม่มีอะไร เราก็เเค่มาจากประเทศไทยเหมือนกันน่ะ

ohhhh really

อ๋อ จริงดิ

Friend from the same country in Paris

เพื่อนจากประเทศเดียวกันในปารีส

Yeah!!

ใช่

(ศาสตราจารย์เดินเข้ามา)

Bonjour.

สวัสดี

Bonjour Professeur.

สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์

Ok everyone please sit down.

โอเค เชิญนั่งนักเรียนทุกคน

How is going! student welcome to Paris.

เป็นยังไงกันบ้างนักเรียนยินดีต้อนรับทุกคนสู่ปารีส

Hey! you two sit down please นั่งลงทั้งสองคน

(บาบาร่าพูด)

Ok Sorry

(ยิ้ม)

(หมดเวลาเรียน)

Ok everyone see you.เจอกัน

(เลิกคลาส)

Mr.winie How is going

I'm feel very like.

(ความรู้สึกชอบๆ)

We are pleased that you accepted our invitation to study here. Hope you enjoy.

เรายินดีที่คุณตอบรับคำเชิญในการมาเรียนที่นี่ที่ปารีสจากเราหวังว่าเธอจะสนุกนะ

I'm pleasure. ฉันรู้สึกยินดีมากๆเลยค่ะ

Ok you welcome to Paris again.

โอเค งั้นยินดีต้อนรับคุณสู้ปารีสอีกครั้ง.

So I'll excuse myself first.

งั้น ผมขอตัวก่อน

See you

เจอกัน

Yes Thank you professor.

ค่ะขอบคุณค่ะศาสตราจารย์

(เดินออกมาจากตึก)

Hey! Where are you guys going next?

นี่! พวกเธอจะไปไหนต่อมั้ย?

do you to go back room or tour in Paris

จะกลับห้องหรือไปทัวร์ปารีส

I'm thinking walking around in Paris

ฉันว่าจะไปเดินรอบๆปารีสซักหน่อยนะ

Yeah I'm mee too

ใช่ ฉันด้วย

Ok Then I'll go back to my room first.

โอเค งั้นฉันกลับห้องก่อนนะ

Ok Bye see you

โอเค เจอกัน

"See you" เจอกัน

"See you" เจอกันจ้า

(บรรยากาศรอบๆเเม่นํ้าเเซน)

งั้นถ้าเธอจะไปเที่ยวรอบๆปารีสงั้นเราก็ไปด้วยกันก็ได้นะ

อือ

(พยักหน้า)

ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอคนไทยที่ปารีสซะอีกที่ไหนได้มีคนไทยมาเรียน

ฉันก็เพิ่งมาครั้งแรกเลยฉันไม่เคยออกนอกประเทศเลยน่ะ

จริงหรอฉันน่ะไปมาหลายประเทศเเล้วเเต่ฝรั่งเศสน่ะครั้งเเรกความฝันฉันเลยนะ

เธอหล่ะมีความอยากจะไปที่ไหนอีกมั้ยนอกจากที่ฝรั่งเศสนี่น่ะ

ก็คงมีเเหล่ะเเต่ก็คงไม่เพราะหลังจากที่ฉันเรียนจบคงต้องกลับไปดูเเลเเม่น่ะ

"หรอ" เฮ้องั้นฉันจะไปหาเธอบ่อยๆที่ไทย

หึมาหาฉันเนี่ยนะเธอรู้หรอว่าฉันอยู่ที่ไหน

ฉันน่ะไม่รู้หรอกเเต่มันไม่เกินความสามารถฉันหรอกนะ

(ยิ้ม)

"ขนาดนั้นเลยหรอ"

"อือ"

ที่นี่ดีเนาะ อากาศก็ดี ผู้คนก็ดี

(พูดด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหลในบรรยากาศ)

อือโดยเฉพาะฤดูหนาว

จริงดิฉันนี่นะเป็นคนที่ไม่ชอบหน้าหนาวเลย

(ลูบเเขน)

ก็นะเธอเกิดมากับฤดูหนาวนี่นะ

ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ

ฉันขอถามหน่อยนะว่าทำไมเธอถึงชื่อวินี่หรือเอ่อลมหนาวนั้นน่ะ

ที่จริงฉันชื่อลมหนาวน่ะค่ะชื่อไทยเเต่พอมาเรียนที่นี่มันคงจะเรียกยากเเม่ฉันเลยให้ใช้ชื่อว่าวินี่ย์จากวินเทอร์น่ะค่ะที่เเปลว่าหน้าหนาว

อ๋ออย่างนี้นี่เองนะคะ

เเม่ฉันน่ะค่ะเป็นเหมือนลมร้อน

ตรงข้ามกับฉันน่ะ

เเม่ฉันน่ะค่ะก็เลยอยากให้ฉันเป็นดั่งความบริสุทธิ์ดุจหิมะยามกลางคืนที่หนาวเหน็บเเต่

ในความหนาวนั้นมันกับรู้สึกดีมากๆน่ะค่ะ

ฉันน่ะก็เลยรู้สึกชอบอากาศที่ปลอดโปร่งเเละก็ฤดูที่เต็มไปด้วยความเย็นความบริสุทธิ์กับเวลาที่หิมะตกที่สีขาวโพลนเต็มไปหมดเลยน่ะค่ะรู้สึกถึงความเย็นสบายสดชื่นสุดๆเลยหล่ะค่ะ

(พูดด้วยความหลงรักในฤดูหนาว)

'ลมเย็นโชยมาตามลมทำให้อากาศเริ่มจะหนาว

สุดๆ เย็นยะเยือก'

ฉันว่าเรากลับห้องพักดีกว่านะฉันเริ่มจะหนาวเเล้วหล่ะ

(นํ้าเสียงหนาวสั่นๆ ลูบเเขน)

"อือ"

(พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ ใสๆ เย็นๆ)

'เดินมาจนพระอาทิตย์ลับฟ้า'

(เดินกลับห้องไปด้วยความคิดบางอย่าง)

Paris French restaurant

วินี่ย์!!

(เสียงคนในครัวเรียก)

เอานี้ไปเสิร์ฟหน่อยจ่ะ โต๊ะ8

ค่ะ

Enjoy your meal.

ทานให้อร่อยนะคะ

Table 9!

Enjoy your meal.

ทานให้อร่อยนะคะ

วินี่ย์หรอจำฉันได้มั้ย?

ซินดี้!

อือฉันเองนี่เธอมาอยู่นี่ตั้งเเต่เมื่อไหร่หรอ

(พูดด้วยน้ำเสียงเยียดหยาม)

ฉันมาเรียนที่นี่น่ะ

จริงป่ะ!

ใครหรอเเก?

เพื่อนสมัยไฮสคูลน่ะเคยเรียนที่อังกฤษด้วยกันหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยเเต่ไม่คิดว่าจะมาเจอกันที่นี่อ่ะ

(หัวเราะ)

เเล้วนี้ทำไมมาทำงานนี้หรอบ้านเธอก็รวยออก

พอดีฉันเห็นมันว่างน่ะไม่ชอบอยู่เฉยๆก็เลยมาทำไม่ต้องขอคุณพ่อคุณแม่ใช้ด้วย

นี่! พูดถึงฉันป่ะ!

นางพูดถึงเเกชัวร์!

รู้!!!!!

ก็ไม่หนิเธอถามว่าฉันมาทำงานนี้ทำไมฉันก็ตอบ้างว่าไม่อยากว่างไม่อยากขอเงินคุณพ่อคุณแม่ใช้

ไม่ได้พูดถึงฉันเเน่นะ?

ใช่สิ ทำไมคิดว่าฉันพูดถึงเธอหรอ?

ก็เปล่าหนิ ก็เเล้วไป

งั้นเชิญทานให้อร่อยนะคะคุณลูกค้าดิฉันขอตัวไปทำงานก่อน

ได้สิ เชิญใครห้ามยะ

(คุยกันสองคน)

มีอะไรหรอ?

เปล่าค่ะเพื่อนเก่าน่ะ

อ๋อนึกว่าจะมีเรื่องอะไรซะอีก

ถ้ามีพี่จะไล่หนูออกหรอคะ?

เปล่าพี่จะช่วยวินี่ย์เลย

ขอบคุณนะคะ

"จ้า"

หมดเวลางาน

หนูขอตัวก่อนนะคะเดี๋ยวหนูเอาขยะไปทิ้งให้ค่ะ

จ่ะกลับดีๆหล่ะ

"ค่า"

หลังร้านเอาขยะมาทิ้ง

เดินเล่นริมเเม่น้ำเเซน ปารีส

'ลมเย็นพัดโชยมาตามลม อากาศเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ ลมเเรงขึ้น'

ผ้าพันคอที่ต้านลมไม่ไหวปลิวไปไกลจนไม่สามารถเก็บได้

เดี๋ยว!!!!สิ

ผ้าพันคอของฉันทำไงดี

ชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่เก็บผ้าพันคอของเธอได้เขาสงสัยว่านี่มันของใครกัน

หญิงสาววิ่งมาด้วยความรวดเร็ว หอบ เเถมมือเย็นเฉียบ หูเเดง เธอวิ่งตากลมมาเผื่อเก็บผ้าพันคอของเธอ

เออ Excuse me That's my scarf.

ขอโทษนะคะนั่นคือผ้าพันคอของฉันน่ะค่ะ

'เสียงเยือกเย็นราวกับน้ำเเข็งเกาะราวขั้วโลกเหนือที่อุณหภูมิติดลบซะอย่างนั้น'

ของคุณหรอครับ!

ค่ะใช่ค่ะ

(หญิงสาวคิดในใจ โห!!!!ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเขาหนาวยิ่งกว่าอะไรซะอีก)

'ชายหนุ่มยื่นผ้าพันคอให้หญิงสาวด้วยความเยือกเย็นได้มีท่าทีตอบโต้เธอเลยเเม้เเต่น้อย'

ค่ะ! ขอบคุณนะคะที่เก็บให้ฉัน

'เสียงชายคนหนึ่งดังมาจากข้างๆ'

ท่านรองประธานครับเรียบร้อยเเล้วครับ

(เขายื่นงงที่เจ้านายของเขาไงมาคุยกับสาวได้เพราะไม่ว่าตอนไหนก็ไม่เคยเห็นจะยุ่งเรื่องชู้สาวเลยเเม้เเต่น้อยเเค่มีคนมาจีบก็ไม่เคยสนใจ)

'ชายหนุ่มลุกขึ้นด้วยความเยือกเย็นอีกครั้งทุกครั้งที่เขาทำอะไรทุกสิ่งก็จะเย็นไปหมดราวกับนํ้าเเข็งที่ไม่มีวันละลายหน้าหนาวที่ไม่มีวันหมด'

'ลมพัดโชยมาอย่างเเรงทำให้รู้สึกถึงความหนาวขั้นสุด'

หือ!!!! หนาวชะมัด

(เธอลูบเเขน)

'หญิงสาวมองตามหลังชายหนุ่มเพื่อขอบคุณอีกครั้ง'

ขอบคุณมากนะคะ

'เธอได้เเต่ยิ้มเเละเธอรู้สึกว่าหนาวกว่าปกติจึงรีบกลับห้องไป'

'หญิงสาวกลับมาถึห้องได้เเต่คิดเรื่องที่เธอเจอมามันช่างเป็นอะไรที่รู้สึกถึงอากาศที่หนาวกว่าปกติ'

'เธอจึงเผลอหลับไป'เเละลืมเรื่องราวนั่นไป'

หลังจากที่ชายหนุ่มได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่งในตอนที่ผ้าพันคอปลิวตกมาที่หน้าเขาทำให้เขารู้สึกถึงไอเย็นที่ไม่เหมือนไอเย็นทั่วไปมันทำให้เขานึกคิดว่าเพราะอะไรกันนะพอชายหนุ่มได้เจอกับหญิงสาวที่วิ่งมาด้วยถ้าทางที่หอบ เหนื่อย มือของเธอเย็นเฉียบเขาสัมผัสมันได้พอเขาได้เห็นเธอทำให้เขารู้ว่าถึงเธอจะหนาวมากเเค่ไหนเเต่ของสำคัญที่มันปลิวไปตามลมเธอก็จะไปเก็บมันมาให้ได้ไม่ว่าจะยากเย็นซักเท่าไหร่

เขาก้มเก็บผ้าที่ปลิวมาที่เขาให้หญิงสาวด้วยความที่ไม่รู้จะพูดว่าอะไรกับเธอเขารู้สึกว่าตัวเองช่างไม่เป็นมิตรเสียเลยเขาคิดว่าเธอเองก็คงคิดว่าเขาน่ะดูเยือกเย็น ไร้ซึ่งอารมณ์ ความรู้สึกเเต่มันก็ใช่หล่ะเพราะเขาไม่เคยจะเเสดงออกว่าเขารู้สึกอย่างไรบ้าง

'เขาได้เเต่ตอบเธอไปอย่างเบาๆในอากาศที่เเสนจะหนาวเย็นขนาดนี้'

ไม่นานเลขาของเขาก็มาพอดีเขาจึงต้องเก็บความรู้สึกทุกอย่างเพราะเขาคิดว่ามันจะทำให้เขาเสียภาพลักษณ์อันเเสนเยือกเย็นของเขา

เขารีบลุกจากที่นั่งไปขึ้นรถที่จอดรออยู่เดินจากไปโดนไม่ได้พูดอะไรกับหญิงสาวอีกเลย

"มีอะไรรึเปล่าครับท่านรองฯ"

"ไม่มีอะไร"

เสียงเยือนเย็นที่เลาขามักจะได้ยินเป็นประจำตอบมาเเต่ละคำชั่งสั้นเหลือเกิน

"เชิญครับ"

เขาขึ้นไปนั่งในรถโดยไม่ได้พูดอะไรถึงเขาจะมองดูเธอทางกระจกก็ตามเเต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก

เขามาถึงโรงแรมที่ให้เลขาจองไว้

"ท่านรองฯจะให้ผมไปชงกาแฟมาให้มั้ยครับ"

ไม่มีเสียงตอบรับ ~~

'เลขาไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรหลังจากกลับมาจากนั่งเล่นเเละเจอกลับหญิงสาวคนนั้นที่ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้านายของเขาเป็นเเบบนี้เขาก็ได้เเต่งง' 'เป็นไก่ตาเเตก'

"งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนเเล้วกันนะครับถ้ามีอะไรเรียกผมนะครับ"

เขาไม่ตอบอีกตามเคย

'ชายหนุ่มนั่งบนโต๊ะเเละมองออกไปนอกหน้าต่างทำให้รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่จริงๆ'

'เขารู้สึกอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงได้วิ่งมาซะไกลเผื่อของสิ่งหนึ่งที่ไม่กี่บาทก็ซื้อได้ หรือมันจะตีเป็นมูลค่าไม่ได้กันนะ'

คํ่าคืนนี้ผ่านไปด้วยความสงสัยในใจไม่มากก็น้อย